မီးဖိုေဆာင္ထဲ ႏွပ္ေကာ္ဖီ၏ေမႊးရနံ႕က ခပ္သင္းသင္း။ ဤေကာ္ဖီႏွပ္နည္းကို ထိုလူႀကီးႏွင့္ လက္မထပ္ခင္ကတည္းက အေမ့ထံမွ လင္းထက္ သင္ခဲ့တာ။ ယခုေတာ့ ထိုလူႀကီးအႀကိဳက္ေကာ္ဖီကို မ်က္စိမွိတ္ႏွပ္ေပးနိုင္သည္အထိ တစ္လေက်ာ္ဟူေသာအခ်ိန္တို႔က သူ႕ကို ကြၽမ္းက်င္ေစခဲ့ၿပီ။
ေကာ္ဖီနပ္ရန္ အခ်ိန္ခဏေစာင့္ရင္း လင္းထက္အေတြးတို႔က အလုပ္သင္ဆင္းစအခ်ိန္တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ႏွပ္ေကာ္ဖီမွေသာက္သည္ဆိုေသာလူႀကီးက လင္းထက္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္ႏွင့္တိုက္သည့္ အသင့္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီကိုေတာ့ ႐ုပ္တည္နဲ႕လက္ခံယူသြားခဲ့တာ။
ထိုေန႕က မွတ္မွတ္ရရ မနက္ခင္းပင္ရွိေသးသည္ကို အိပ္ငိုက္လို႔ လင္းထက္တို႔သုံးေယာက္လုံး နားေနခန္းထဲဝင္ၿပီး ေကာ္ဖီဝင္ေသာက္ၾကတာ။ အဲမွာ ေဝေဝက လင္းထက္၏ အီစီကလီမမေတြအေၾကာင္း ေလေၾကာရွည္ခဲ့တာပင္။
"လင္းထက္ မေန႕က ဌာနေျပာင္းေတြထဲမွာ ကေလးေဆာင္ ၂ ကို နင့္မမတစ္ေယာက္ပါလာတယ္ သိလား"
"ဟုတ္လား ဘယ္မမလဲ"
"နင့္ရဲ႕ခိုင္ေလ"
"ခိုင္...ဘယ္ခိုင္လဲ မခိုင္ဇင္ဖူးေဝလား မႏွင္းသက္ခိုင္လား"
"ဪ ေအး...နင့္မွာ ခိုင္ႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ ငါေမ့သြားတယ္၊ ဟို မခိုင္ဇင္ဖူးေဝေလ ဆံပင္တိုတိုနဲ႕ နင့္ထက္အရပ္ရွည္တဲ့အစ္မ"
လင္းထက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနရင္း ထခုန္မိမတက္ျဖစ္သြားသည္။ ထိုအစ္မက လင္းထက္ ေဆးေက်ာင္းပထမႏွစ္ကတည္းက ႀကိတ္ခရက္ရွ္ခဲ့ရသူ။ အရပ္ရွည္ရွည္ ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ ရွပ္အကၤ်ီခပ္ပြပြကို ေျပာင္ထမီေတြႏွင့္သာ ဝတ္ဆင္တတ္ၿပီး အလြန့္ အလြန္ မာနႀကီးသည့္အျပင္ စာမွလြဲ၍ တျခားဂ႐ုမစိုက္ကာ ေခ်လည္းေခ်သည္မို႔ လင္းထက္အပါအဝင္ မည္သူမွကပ္မရ။
ပထမႏွစ္မွာ တစ္ခါ လင္းထက္ စာသင္ေဆာင္ေပ်ာက္၍ လမ္းေမးတုန္းက ဆံပင္ကို လက္ျဖင့္သပ္တင္၍ ေျဖသြားခဲ့ဖူးသည္ကိုပင္ လင္းထက္မွာ ေဆးေက်ာင္းၿပီးသည္အထိ တသသျဖစ္ေနရတုန္း။
"Child 2 ဆိုေတာ့ ေအာက္ထပ္ေဆာင္ေပါ့၊ ဒါဆို သည္ေန႕ေန႕လည္ ရီပို႔ ငါသြားပို႔မယ္ေနာ္၊ အခုလို ကံၾကမၼာက ငါနဲ႕အနီးဆုံးကို ပို႔လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ ဒါ ငါတို႔အၾကား ေတြ႕ကိုေတြ႕ရမယ္ဆိုတဲ့ ဖူးစာပဲ"
"ေအး ဖူးစာလုပ္ေန၊ နင္ အစ္မေမသဇင္ကိုလည္း ေန႕တိုင္းေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးမယ္၊ ဟို OT ထဲက အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ account ေပးဆိုၿပီး ေတာင္းထားေသးတယ္ေနာ္"
"ေအးေလ အခု သည္ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးၿပီးရင္ မမမ်ိဳးရဲ႕ account ကိုရေတာ့မွာ၊ ဝါး လင္းထက္ေနာင္ေလး သည္ေန႕ အရမ္းကံေကာင္းေနပါလား"
လင္းထက္ အားရပါးရေျပာရင္း အသင့္ေဖ်ာ္ၿပီးသြားေသာ ေကာဖီခြက္ကိုကိုင္၍ နားေနခန္းထဲမွခပ္ျမဴးျမဴး ထြက္လိုက္သည္။
"အေမ့"
ထိုစဥ္ တံခါးေဘး၌ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တည့္တည့္ဆုံလိုက္ရသည့္ လူရိပ္ေၾကာင့္ အလန့္တၾကား အေမတရင္း ေျခလွမ္းတို႔ကို ကပ်ာကယာအရွိုန္ထိန္းလိုက္ရသည္။ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ မရိုးနိုင္သည့္ မ်က္ေမွာက္တို႔ကိုသာ သိသိသာသာတြန့္ခ်ိဳးရင္း ၾကည့္ေနေသာ ဦးၿဖိဳးစည္လင္းသူ။
ဘာကိုေဒါသထြက္ေနမွန္းမသိေပမဲ့ တစ္ခုခုကို စိတ္မၾကည္ေနသည့္ဟန္မွာ အထင္အရွား။ အၾကည့္စူးစူး၏ေအာက္ ထိုလူႀကီးကို နဂိုေၾကာက္ေသာ လင္းထက္မွာ မ်က္ႏွာေလးငယ္ရင္း ဒူးေတြပါတုန္ခ်င္သြားရသည္။
"ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ၊ ဝါ့ဒ္ထဲမွာ လုပ္စရာရွိတာမလုပ္ဘဲ သည္မွာ ေလလာေပါေနရေအာင္ မင္းတို႔မွာအခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါေနလား ဟမ္"
လင္းထက္ ေကာ္ဖီခြက္ကို တင္းတင္းကိုင္ရင္း တံေတြးမ်ိဳခ်မိသည္။ အခန္းထဲမွ ေဝေဝႏွင့္ေကာင္းေကာင္းက အသံလည္းထြက္မလာၾကေတာ့သလို လူလည္းထြက္မလာၾက။ ယခုအေျခအေနက လင္းထက္တစ္ေယာက္တည္း မုန္တိုင္းကို ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ႏွယ္။
"ဟို...ဟို"
ေကာ္ဖီေလးဝင္ေသာက္မိ႐ုံကို ဤမွ်စိတ္ဆိုးစရာမလိုဟု ေတြးမိေပမဲ့ အတည္ႀကီးတည္တင္းေနသည့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ လူက ထစ္ ထစ္ အ အ။ ထိုကဲ့သို႔ လင္းထက္ ထစ္ထစ္အအျဖစ္ေနသည္အား ထိုလူႀကီးက ဘာမွမေျပာဘဲ ထိုအတိုင္းသာ ခပ္တည္တည္ ဆက္ၾကည့္ေနသည္မို႔ တုံ႕ျပန္ရန္ စကားလုံးတို႔အား ရွာႀကံေဖြရွာရေတာ့သည္။
"ဟို...ဟို အိပ္...အိပ္ငိုက္မွာစိုးလို႔ ေကာ္...ေကာ္ဖီဝင္ေသာက္တာပါ အစ္ကို၊ အ...အစ္ကိုလည္း ေသာက္...ေသာက္ပါဦး"
လက္ထဲမွ အစ္မေမသဇင္အတြက္ေဖ်ာ္လာေသာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးအား ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္းထိုးေပးမိေတာ့ တကယ္ လက္လႊဲယူလိုက္သည့္ ထိုလူႀကီးေၾကာင့္ လင္းထက္မ်က္ႏွာေလး မသိမသာမဲ့ခနဲ။ အစ္မေမသဇင္ကို သည္ေကာ္ဖီခြက္မေပးရင္ ဟိုအစ္မရဲ႕ account မရေတာ့ဘူးေလ။
"သုံးေယာက္လုံး ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းလိုက္ခဲ့ၾက"
ထိုလူႀကီးက ေျပာကာ ေကာ္ဖီခြက္ကို ကိုင္ရင္း လွည့္ထြက္သြားသည္။
တကယ္ႀကီးယူသြားတာပဲ။ လင္းထက္ အခန္းထဲ ထပ္ဝင္ၿပီး ေကာ္ဖီလည္းမေဖ်ာ္ရဲေတာ့တာမို႔ အခုမွ အခန္းထဲက ေခါင္းျပဴလာသည့္ ဟိုႏွစ္ေကာင္အားမၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္ေပးခဲ့လိုက္ရင္း ဦးၿဖိဳးစည္လင္းသူေနာက္သို႔ အေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။
ေကာင္တာကိုေရာက္ေတာ့ အစ္မေမသဇင္အား ေကာ္ဖီထုပ္ကုန္သြားလို႔ဟု ေလေျပခ်ိဳေသြးရေသးသည္။ အစ္မေမသဇင္ကေတာ့ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ "ဒါဆိုလည္း မနက္ျဖန္ေပါ့" ဟု ဆိုလာသည္မို႔ လင္းထက္မွာ ခပ္မဲ့မဲ့မ်က္ႏွာထားျဖင့္ မည္သူ႕ကို စိတ္တိုရမလဲမသိ။ ေနာက္ဆုံး အစ္မေမသဇင္၏ေဘးနားတြင္သာ တဂ်ီဂ်ီကပ္ေနမိတုန္း
"လင္းထက္ေနာင္ သည္ကိုလာဦး"
ခပ္တည္တည္လွမ္းေခၚေတာ့လည္း အေျပးသြားရျပန္သည္။
"သည္မွာ ေသြးေဖာက္ရမဲ့လူနာေတြ၊ အခု သြားေဖာက္လိုက္ဦး"
ထိုးေပးလာသည့္ ဆယ္႐ြက္ထက္မနည္းေသာ စာ႐ြက္တို႔ေၾကာင့္ လင္းထက္ နာရီကိုခ်က္ခ်င္းေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ရီပို႔ပို႔ရန္အခ်ိန္မမွီေတာ့မွာ စိုးျခင္းေၾကာင့္သာ။ ဖုန္းနံပါတ္မရလည္း ရီပို႔ကေတာ့ပို႔ရမွ ျဖစ္မည္ေလ။ ထိုလူႀကီးကို မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ၾကည့္ေတာ့ လင္းထက္ေပးထားသည့္ ေကာ္ဖီကို ခပ္တည္တည္ေသာက္ရင္း လင္းထက္ကိုေတာ့ တစ္ခ်က္မွေမာ့မၾကည့္လာ။
မတတ္နိုင္။ အကုန္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးယူၿပီး ခပ္သြက္သြက္လိုက္ေဖာက္ေပးလိုက္ရသည္။ အားလုံးၿပီး၍ ျပန္လာေတာ့ ရီပို႔ပို႔ရန္အခ်ိန္ႏွင့္ကြက္တိ။
"အစ္မေမသဇင္ ရီပို႔ၿပီးၿပီလားဟင္"
"အင္း ၿပီးၿပီ၊ လင္းထက္ေလး သြားပို႔ေပးမလို႔လား"
"ဟုတ္"
"အင္း သည္မွာ သည္မွာ"
လင္းထက္ ဝမ္းသာအားရ ရီပို႔စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကိုယူကာ ေကာင္တာမွလွည့္အထြက္
"လင္းထက္ေနာင္ ငါနဲ႕ first stage အခန္းကိုလိုက္ခဲ့"
လင္းထက္ကို မၾကည့္ဘဲ ေဘးမွျဖတ္သြားရင္း ဆိုသူေၾကာင့္ ရီပို႔စာအုပ္ကိုပိုက္၍ စိုင္းျပင္ေနေသာ လင္းထက္ေျခေထာက္ေတြ တိခနဲ။
"ဟို အစ္ကို...ကြၽန္ေတာ္ ရီပို႔သြားပို႔မလို႔"
"ေကာင္းကင္ယံကို ပို႔ခိုင္းလိုက္"
လင္းထက္မ်က္ႏွာေလး လုံးဝသိသိသာသာမဲ့က်သြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ အၿမဲတေစတြန့္ခ်ိဳးေနတတ္သည့္ မ်က္ခုံးတို႔ေအာက္မွ လွည့္ၾကည့္လာသည့္ ခပ္စူးစူးအၾကည့္တို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ယံလက္ထဲ ရီပို႔စာအုပ္တို႔ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ရေတာ့သည္။
ထိုေန႕မွစ၍ လင္းထက္ရီပို႔သြားပို႔မည္ဆိုတိုင္း ဟိုအလုပ္ခိုင္း သည္အလုပ္ခိုင္းလုပ္တတ္လာေသာ ထိုလူႀကီးက ယခုျပန္ေတြးမွ ေဝေဝႏွင့္လင္းထက္ေျပာသမွ်ကို ၾကားသြားခဲ့၍ဆိုသည္မွာ ေဗဒင္ေျပးေမးစရာပင္မလို။
လင္းထက္ အသင့္ရၿပီျဖစ္ေသာ ႏွပ္ေကာ္ဖီကို ခြက္ထဲအသင့္ျပင္ထည့္ရင္း ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ထိုစဥ္ ေကာ္ဖီနံ႕သင္းသင္းၾကား တိုးတိုက္ဝင္လာေသာ စႏၵကူးနံ႕သင္းပ်ံ့ပ်ံ့။
လင္းထက္ ထပ္မံၿပဳံးလိုက္မိျပန္သည္။ ေစာင္းငဲ့မၾကည့္ရေသးခင္မွာပင္ ေက်ာျပင္ထက္အုပ္မိုးေထြးေပြ႕ေသာ ႏြေးေထြးမႈႏွင့္အတူ ခါးထက္ရစ္သိုင္းသြယ္ယွက္လာေသာ လက္တစ္စုံ။ လင္းထက္ ထိုလက္တို႔အေပၚ ထပ္မိုးဖိကိုင္လိုက္ၿပီး အသာေခါင္းငဲ့ေတာ့ ပါးျပင္ထက္တိုးတိုက္ေသာ ထြက္သက္ႏြေးႏြေး။
"ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲ ယူလာပါမယ္ဆိုတာကို ဘာလို႔ဆင္းလာတုန္း"
"ေဘဘီက ၾကာေနတာကို"
"ေကာ္ဖီနပ္ေအာင္ ေစာင့္ေနလို႔ေလ၊ အစ္ကို အလုပ္ေတြၿပီးသြားလို႔လား"
"အင္း ၿပီးၿပီ"
"ဟင္ ၿပီးေတာင္သြားၿပီလား၊ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္လုပ္ရင္း ေသာက္ဖို႔ လာေဖ်ာ္ေပးတာကို၊ အခုေနေသာက္ရင္ အစ္ကိုအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘဲ ေနမယ္"
"အင္း အိပ္ဖို႔လည္း ေစာေနသေးတယ်လေ"
လင္းထက္ အေနာက္သို႔ တည့္တည့္လွည့္လိုက္ရင္း ထိုလူႀကီး၏ ေမးဖျားတို့အား တစ္ခ်က္နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇာတ္ကားၾကည့္ၾကမလားဟင္၊ မနက္ျဖန္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဂ်ဴတီမရွိဘူးေလ"
ထိုလူႀကီးက လင္းထက္၏ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္တို႔အား ဆုပ္ကိုင္ကာ သူ႕ပါးထက္ကပ္ထားရင္း
"ဘာကားၾကည့္မလဲ"
"အခန္းထဲေရာက္မွ ရွာမယ္ေလ"
"အင္း"
ထိုလူႀကီးက သဘောတော်ရှိဟူသည့်အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ေမးဆတ္ျပရင္း လင္းထက္အသင့္ျပင္ထားေသာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ကို ဝိုင္းကူသယ္ေပးသည္။ လင္းထက္က မီးဖိုထဲ ရွင္းလင္းၿပီး မီးေတြျပတင္းေတြ တံခါးေတြပိတ္ၿပီးမွ အေပၚထပ္လိုက္တက္ခဲ့လိုက္သည္။
"အၿမဲ ခြင့္လႊတ္ေနပါမယ္..."
အခန္းနားေရာက္သည္ႏွင့္ ၾကားလိုက္ရေသာ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ ေခါင္းခါရင္း ၿပဳံးလိုက္မိျပန္သည္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ရေအာင္ဟုေျပာလိုက္ေပမဲ့ တီဗီကိုအရင္ကိုင္မိေသာ ထိုလူႀကီးက မဂၤလာဗီဒီယိုကိုပဲ အရင္ဖြင့္ၾကည့္ေနႏွင့္ၿပီဆိုတာ။
လင္းထက္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထိုလူႀကီးက တစ္ခ်က္သာ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါၾကည့္ၿပီးျဖစ္ေသာ မဂၤလာဗီဒီယိုကို ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ လင္းထက္ ၿပဳံးရင္း ထိုလူႀကီးေဘးဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပခုံးထက္ေခါင္းမွီကာ "ဇာတ္ကားၾကည့္မယ္ဆို" ဟု ခပ္တိုးတိုးေမးလိုက္ေတာ့
"အင္း...ေဘဘီေ႐ြးေလ" တဲ့။
"အင္း..."
လင္းထက္လည္း သံရွည္စြဲေရ႐ြတ္မိေပမဲ့ တကယ္တမ္းတြင္ေတာ့ ဖန္သားျပင္ေပၚမွ ပုံရိပ္တို႔ကိုသာ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးျပန္လည္ေငးရီမိသည္။ လင္းထက္ရဲ႕ အၿပဳံးေတြဟာ ေတာက္ပေနခဲ့လိုက္တာ။ အခုေရာ...အင္း အခုလည္း ေတာက္ပေနရတုန္းပါပဲ။
"အစ္ကို"
"အင္း"
"ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီး ကံေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"အစ္ကို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ရလို႔ေလ၊ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ အစ္ကို႔ကိုပိုင္ဆိုင္ရလို႔"
"..."
ထိုလူႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ တိတ္ေနသျဖင့္ ခပ္ဆူဆူေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ လင္းထက္ကို ငုံ႕မိုးၾကည့္ေနေသာ အၿပဳံးစစကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လင္းထက္ မ်က္ႏွာဆူမွန္းသိေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းပါသည္။
"အင္း...ကိုယ္ေရာပဲ၊ ကိုယ့္ဘဝမွာ မင္းရွိလာလို႔ ေက်းဇူးတင္တယ္"
ထိုအခါမွ ေက်နပ္ကာ တီဗီရွိရာသို႔ မ်က္ႏွာျပန္လွည့္မိသည္။
"အစ္ကို႔"
"အင္း..."
"ဖူးစာက တကယ္ဆန္းတယ္ေနာ္"
"အင္း..."
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အစ္ကိုက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတည္းမွာ ပထမႏွစ္နဲ႕ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဆိုၿပီး တစ္ႏွစ္ေတာင္အတူတူရွိခဲ့ၾကေပမဲ့ မဆုံခဲ့ၾကဘူးေလ"
"အင္း..."
ထိုလူႀကီးက လင္းထက္နဖူးထက္ ခပ္ႏြေးႏြေးရွိုက္နမ္းရင္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္။
"တကယ္လို႔မ်ား ကြၽန္ေတာ္အလုပ္သင္ဆင္းေတာ့မွ ေတြ႕တာမဟုတ္ဘဲ အဲအခ်ိန္ကတည္းက ေတြ႕ခဲ့ၾကရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကား တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံေျပာင္းလဲသြားမွာလားဟင္"
"ဘာကိုေျပာင္းရမွာလဲ"
"သည္လိုေလ အစ္ကိုရာ၊ ဖူးစာဆိုတာ အခ်ိန္မွန္ ေနရာမှန် လူမွန္မွ ဆုံတာမ်ိဳးေလ၊ လူမွန္ေနရင္ေတာင္ အခ်ိန္မမွန္ ေနရာမမွန္ရင္ ေဝးၾကရတာပဲမဟုတ္လား၊ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔က အခ်ိန္ေရာလူေရာမွန္ခဲ့လိုသာ ဆုံခဲ့ရတာေလ၊ အဲထက္ေစာၿပီးေတြ႕ခဲ့ရင္ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အခ်ိန္မွားမ်ားျဖစ္ေနမလား"
လင္းထက္၏ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္အေတြးတို႔ကို ထိုလူႀကီးက ရိုးရာမပ်က္ မ်က္ေမွာက္ကုတ္ၾကည့္လာရင္း
"အဲဒါေတြက အခုခ်ိန္မွာေတြးဖို႔ လိုေသးလို႔လား...ဟင္ လင္းထက္ေနာင္"
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြးၾကည့္မိေနတာကို၊ တကယ္လို႔မ်ားဆိုၿပီး ေတြးမိရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကို လက္လႊတ္လိုက္ရမွာ၊ မပိုင္ဆိုင္လိုက္ရမွာကို ႏွေျမာတယ္"
ထိုလူႀကီးက ေခါင္းခါရင္း အေနာက္ကို ေက်ာမွီထားရာမွ ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္ၿပီး လင္းထက္ကို သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစသည္။
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ ေဘဘီ"
ဖန္သားျပင္မွ အလင္းတို႔၏ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင့္ ထိုလူႀကီးမ်က္ႏွာထက္ အလင္းအေမွာင္တို႔က တဖ်တ္ဖ်တ္ေျပာင္းလဲေနသည္။ သို႔ေသာ္ လုံးဝမေျပာင္းလဲသည္ကေတာ့ မ်က္ဝန္းတို႔ထက္မွ တည္ၾကည္ေလးနက္မႈတို႔။
"အစ္ကို"
လင္းထက္ ခပ္ဖြဖြေခၚမိေတာ့ ထိုလူႀကီးက လင္းထက္လက္ဖ်ားတို႔အား ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လာရင္း တျမတ္တနိုးနမ္းရွိုက္သည္။ အျပဳအမူအေသးစိတ္တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းမွာ လႊမ္းၿခဳံေသာ ေမတၱာတို႔က လင္းထက္အတြက္ ရာသက္ပန္စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေစရာ။
"ကိုယ့္ကိုယ္ပဲၾကည့္ ေဘဘီ၊ အခ်ိန္တိုင္း ေဘဘီသိထားရမွာက ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေတြ႕ေတြ႕ အဲလူက ေဘဘီျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာနဲ႕တင္ အရာအားလုံးကို မွန္ကန္ေအာင္ ကိုယ္လုပ္မယ္၊ ကိုယ့္ႏွလုံးသားအတြက္ မွန္ကန္တဲ့သူျဖစ္ေနၿပီဆိုတာနဲ႕ အရာအားလုံးကိုလည္း မွန္ကန္ေအာင္ အရိုးေၾကေၾကအရည္ခမ္းခမ္း ကိုယ္ႀကိဳးစားေပးမယ္၊ သည္ေတာ့ ေဘဘီ့စိတ္ကို ပင္ပန္းေစမဲ့ တကယ္လို႔ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို ဖယ္ၿပီး ကိုယ္က ေဘဘီ့အတြက္ အမွန္ကန္ဆုံးလူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ေတြးထားေပး၊ အဲလိုျဖစ္ေအာင္လည္း မင္းကို ကိုယ္ထားမွာ"
စကားလုံးတို႔ သက္သက္ဆိုရင္ေတာင္ ခ်စ္ရသူထံမွမို႔ ပ်ားသကာလိုခ်ိဳျမေနခဲ့ၿပီးေခ်ၿပီ။ သို႔ေပမဲ့ ဒါက စကားသက္သက္ခ်ည္းလည္းဟုတ္မေနခဲ့ေခ်။
"ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္ေနာ္"
"အင္း ကိုယ္ေရာပဲ"
ခ်က္ခ်င္းတုံ႕ျပန္သူေၾကာင့္ ၾကည္ၾကည္စင္စင္ၿပဳံးမိရင္း လည္တိုင္းတို႔ထက္ ခိုတြဲ၍ ခပ္ဖြဖြထိေတြ႕႐ုံ နမ္းရွိုက္မိေတာ့ ခါးထက္သို႔ တင္းၾကပ္စြာ ေပြးထိန္းလိုက္ေသာ လက္တစ္စုံႏွင့္အတူ တုံ႕ျပန္အနမ္းတို႔က ရွိုန္းျမျမႏွင့္ျပင္းရွရွ။
"အစ္ကို႔"
"အင္း"
"တီဗီၾကည့္မယ္ေလ"
"မနက္ျဖန္ ဂ်ဴတီပိတ္တယ္မဟုတ္လား"
မဆီေလွ်ာ္ေသာ တုံ႕ျပန္စကားသံ၏အဆုံး လင္းထက္၏ ရယ္သံတိုးဖြဖြဟာ မရိုးနိုင္စြာ အခန္းထဲလြင့္ပ်ံလာခဲ့ေတာ့သည္။
***********************
အစ္ကိုတို႔ စာအုပ္ကေလး ေအာ္ဒါေကာက္တဲ့ကာလ အထိန္းအမွတ္အေနနဲ႕ ေရးေပးတာပါ။ သားဖြားေဆာင္က လူပ်ိဳႀကီးနဲ႕လင္းထက္ေလးတို႔ကို အိမ္ေခၚေပးတဲ့စာဖတ္သူအားလုံးကိုလည္း သူတို႔အစားအမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ မေခၚနိုင္တဲ့ကေလးေတြအတြက္လည္း Wattpad မွာ အၿမဲရွိေနမွာပါေနာ္။
အကယ္၍ စာအုပ္ေလးကို မွာယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Monsoon(မြန္ဆြန္း) Book House မွာ 6.12.2022 အထိ ေအာ္ဒါတင္လို႔ရပါေသးတယ္ေနာ္။ Instoke မွဝယ္မယ္ဆိုရင္ ေစ်းအေျပာင္းအလဲေလးရွိတာမို႔ ဝယ္ဖို႔ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ Preorder မွာကတည္းက Half Prepaid နဲ႕မွာတာမ်ိဳးက ပိုအဆင္ေျပေၾကာင္း ဆာကူရာကေတာ့ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။
အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္
ဆာကူရာရိန္း🌸