Polat, Pelinsu'yu göğsüne çekmiş birlikte film izlerlerken kapının çalmasıyla oflayıp "En güzel anlarım hep bozulmak zorunda mı?" dedi. Pelinsu "En güzel anların bozulmuyor." dediğinde şaşkın bakışlarını ona çevirdi.
"Ne dedin sen?"
"Antalya'da kimse bozmadı."
"Hee."
Kapı tekrar çaldığında Pelinsu gidip başını örttü. Polat da o sırada kapıyı açtı. Duha ve Dua'yı el ele gördüğünde hem şaşırmış hem de sinirlenmişti. Birkaç dakika sonra salonda Polat Duha'ya ilk ve son olmayacak yumruğunu atmıştı bile. Dua abisini engellemeye çalışırken Pelinsu da ona yardım ediyordu. Polat en sonunda ayrıldığında Dua "Abi ben senden yardım istemeye gelmiştim!" diye sitem etti. Duha'nın elinden tutup kaldırdığında Pelinsu Polat'ı geriye çekip zorla koltuğa oturttu.
"Ne yardımı?"
"Babamla konuşurken beni destekler misin?"
"Hayır."
"Ama abi-"
"Hayır dedim."
"Öyle olsun!"
Dua, Alpay Duha'nın elinden çekip kapıyı çarparak çıktı. Polat bakışlarını Pelinsu'ya çevirdiğinde kollarını göğsünde bağladığını gördü. Sinirliydi, hem de fazlasıyla!
"Sadece abisinin desteğini istedi o! Bir de senin yaptığına bak!"
"Ona destek veriyorum. Ama o herifle olmasını istemiyorum!"
"Senin arkadaşın değil mi o ya!?"
"Olabilir. Ama kardeşimle olamaz o!"
Polat son sözünü de söyleyip yatak odasına gitti. Işığı kapatıp yattığında birkaç dakika sonra Pelinsu girdi. Yanına yanaşıp göğsüne uzandı. "Bırak da kız sevdiğiyle mutlu olsun Polat."
"Bizimle daha mutlu."
"Sen mutlu değil miydin de evlendin?"
"Mutluydum. Biraz daha fazla mutluluk göz çıkarmaz dedim, seninle evlendim. Ayrıca Dua hakkında konuşurken konuyu bizim evliliğimize getirme. Sonra kavga oluyor"
"Olmasın o zaman."
"Olmasın." deyip eşine sımsıkı sarıldı. Pelinsu da göğsüne sinerken "Evlensin o da. Çok üzüldü, mutlu olmak onun da hakkı." dedi.
"Pelinsu, uyuyalım mı artık?"
"Kaçmaya çalışıyorsun."
"Bıktım artık ama! Evlenmesin o!"
"Polat, ilerideki kız çocuğumuza Allah şimdiden sabır versin"
Polat gülümseyip "Amin." dedi. "Hayali bile güzel. Kim bilir gerçeği nasıldır?"
Polat'ın dediğiyle Pelinsu da gülümsedi. "Eminim çok güzeldir. Dua da-" derken Polat sözünü kesti. "Yeter ama ha! Evlenmeyecek dedim o kadar!"
"Uyu Polat! Uyu!"
Pelinsu kollarını çekip gözlerini kapattı. Polat ona kaşlarını çatıp kendine çekti. "Sarılsana."
"Yo. Az uzak kal da Dua'yı anla."
"Ben yeterince uzak kaldım zaten."
Pelinsu bu dediğiyle dayanamadı ve sarıldı. "Çok inatçısın. Hem tüm günün benimdi güya. Şuna bak."
"Zaten tüm günüm senin Mikisu'm."
"Polat?"
"Efendim?"
"Reiscan'ım, acaba diyorum ki Dua evlense mi?"
"Pelinsu!"
"Tamam ya. Demedim bir şey. Sus uyuyamıyorum hem"
"Sabır Ya Rab'bim, sabır!"