I saw him there -standing, his lips partly pouting, fists clutching tightly. and eyes glaring. Parang galit na galit nang makita kaming magkaakbay ni Alvis.
"Laurent, Alvis passed out. Tulungan mo ako!" patay malisyang sabi ko sa kanya habang nahihirapang kargahin ang walang malay na si Alvis.
Then on a quick strand of time, his rankled expression changed. Biglang nanlaki ang mga mata nito na parang natauhan sa hindi agad pagsaklolo saamin ni Alvis. "What the hell happened to Alvis?
"He tried to bring me ruru. Hindi pa dapat siya lumabas ng healing house. Napagod yata."
Mabilis namang nakalapit ito saamin. Naamoy ko pa ang alak sa hininga nito bago ako salitan sa pag-alalay kay Alvis. Nagulat na lang ako nang hawakan niya sa kanang balikat si Alvis at biglang isang boltahe ng kuryente ang nabuo sa bahaging 'yon ng kanyang katawan. Malakas ang pagkakakuryente ni Laurent na halos mapaatras ito.
"W-what's wrong?" taka kong tanong habang nakatingin sa napaso niyang kamay.
Umiling-iling ang lalaki. Lumapit uli ito para alalayan si Alvis. Kinuha nito ang kaliwang braso ng lalaki pero mas matindi ang nangyari nang umakbay ito kay Alvis. Mas malaking boltahe ng kidlat ang nabuo. Napasigaw si Laurent habang nakukuryente at pagkatapos no'n ay tumilapon ito ilang metro mula sa kinaroroonan namin ni Alvis. Anong nangyayari? Bakit parang awtomatikong dumedepensa ang katawan ni Alvis tuwing hahawakan siya ni Laurent?
"Laurent! Are you alright?"nag-aalala kong tanong habang hirap na hirap sa pagbuhat sa nakaakbay na si Alvis.
Humihingal pa ito nang sumagot. Halatang napuruhan ang kanang braso nito. "I'm fine. Hindi ko alam kung anong nangyayari pero parang may mali."
Para ngang may mali. Parang may pagbabago sa anyo ni Alvis na kanina ko pa nahahalata. Hindi kaya, ito ang tenth gift of Gemini? Pero bakit hindi ako tinatablan? Bakit si Laurent lang?
Nasa gitna ako ng malalim na pag-iisip nang bigla kong narinig ang ang paparating na sina Amber at Silex. Agad na kinuha ni Amber si ruru at pinainom ng healing potion si Laurent. Silex was strong enough to take charge. Tinulungan niya akong dalhin si Alvis sa healing house samantalang nagpaiwan naman sina Amber at Laurent. Nag-aalala ako sa huli. Malala ang natamo nitong sugat mula kay Alvis.
Nakabantay ako kay Alvis nang biglang dumating ang attending healer ni Alvis, si Geahdine, isang wind keeper na may maamong mukha.
"Miss Lara, Alvis is fine. Napagod lang siya at kailangan niya ng pahinga. " Masuyo nitong sabi.
"M-may paliwanag na ba kung bakit automatikong may lumalabas na lighting sa katawan niya kahit wala siyang malay?"
Umiling-iling si Gheadine. I can see the sincerity in her face kaya hindi ko na ito inusisa pa.
"I think, kailangan mo na ring magpahinga Miss Lara. I heard you were having the hand-to-hand combat training."
"Yes." Nginitian ko ito bago nagpatuloy. "Quite tiring."
"I know. Kailangan mo ng rest Miss Lara kundi baka ikaw ang sumunod na pasyente namin dito." She smiled sheepishly.
"Okay Miss Ghea. I should go for now." Gumiya na ako patayo. nakailang hakbang na ako palabas ng pintuan nang pigilan ako ng healer.
"Miss Lara, wait I almost forgot." Narinig kong sabi nito. Nang lingunin ko ay may hawak na itong isang itim na tarheta na may royal seal. "Royal magic seal. Only the rightful recipient can open." She cheerfully added.
Tama siya. May royal seal nga ang card na 'yon kaya hindi ito basta-basta tarheta lamang.
Agad akong nagpasalamat kay Ghea at nagpatuloy na pabalik sa house of draco. Anong nilalaman ng tarhetang ito? Ano na naman ang binabalak ng mga reiol na Holoma? Napaisip ako.
Ilang minuto pa ay narating ko na ang house of draco. Mag-aalas siyete na ng gabi at nababalutan na rin ng hamog ang buong academy. Mabilis kong tinungo ang aking silid. Doon ko na lamang lihim na babasahin ang nilalaman ng card. Pagbukas ko ng pintuan ay nagulat pa ako sa nadatnan ko.
Laurent. Seated on my bed. His foot touching the floor. His eyes meeting my shocked gaze.
"What are you doing here?" Iritable kong bungad.
"Close the door." Agad itong bumawi ng tingin. Malumanay ang pagkakasabi no'n na tipong hindi nagbibiro. Seryoso at tila may isang masamang balitang dala.
I closed the door and sat on a chair set on my work table. Nasa tapat 'yon ng kama ko kung saan siya nakaupo.
"Ngayon, sagutin mo ang tanong ko. It's past six in the evening. Anong ginagawa mo dito at bakit ka nakaupo sa kama ko?" I inquired. Halos manggigil ako.
Hindi ito umimik. Naghubad ito ng leather jacket at hand gloves. Nakasando na lang ito at litaw ang perfectly toned body niya. He removed his combat boots. I started to panic when he unzipped his tight pants and took it off swiftly. Nakahinga ako nang mapansing may boxers itong panloob. His legs were fair and masculinely hairy. Napalunok ako.
"A-Anong binabalak mo?" I probed. Namumula na ako at kinikilabutan sa kinikilos ni Laurent.
Hindi uli ito umimik.
"Speak or I'll shout!" I raised a tone for once.
He sushed then released a deep sigh. "Tatabihan kita tonight." He said it.
Nagulat ako sa sinabi niya. Nanlaki ang mga mata ko nang hinablot nito ang kumot at unan ko at humilata sa kama.
"W-wait. Wait! Wait! Anong tatabihan mo ako tonight? Are you kidding me?" I almost sweat profusely. Mauubusan na ako ng hangin kapag pinagpatuloy pa niya ang mga kalokohan niya. "Laurent, can you just tell me what's going on?"
Pinagpag nito ang bakanteng espasyo sa kama saka inayos ang isa pang unan. Tapos ay nakangising tumingin sa kinaroroonan ko. "There, higa!"
"You brute! Get out of my room!" Napasigaw na ako.
That was a wake up call for him. Tila natauhan ito sa lakas ng boses ko at nabahalang baka may makarinig saamin.
He told me to hush by putting his index finger to his tempting red lips. "Lara, just trust me okay? Now, just sleep here and you'll be safe."
"Laurent, I can't. Anong tingin mo saakin?" I said in a serious tone.
Nagpakawala pa ito ng dalawang malalim na buntong hininga bago bumangon at naupo sa ulunan ng kama. "I told Amber to keep ruru for tonight. Have you received the card from Queen Amry?"
Puzzled, I nodded. Agad ko 'yong nilabas.
"Don't remove the royal seal Lara." He warned before I could think of removing it. "Don't read it yet."
Bigla akong kinilabutan. Hindi ko alam pero parang may panganib ngang nagbabadya matapos kong tanggapin ang tarhetang 'yon mula sa healer. Napaupo ako sa kama habang hawak ang card. I could see his stare in my peripheral. "May masama bang mangyayari? Is someone going to hurt me? Is someone going to abduct me again?"
"Someone will." He momentarily paused. "Hindi sila nagtagumpay last annual abduction. Thank Alvis he was quick to get you and save you. Pero hindi doon natatapos ang mga tenebris Lara. Habang tumatagal, lalo silang dumadami at lalong lumakas ang kanilang pwersa."
"Cael..." naibulong ko. "Kaya ba dito ka matutulog?"
Tumango ito at nagpakawala ng nakakalokong ngisi.
"Just behave kundi babaliin ko yang kanang braso mo." I warned bago ibinalik ang card sa aking bulsa. Ano kayang meron sa card na 'to at ayaw pabuksan ni Laurent?
"I can't promise." He laughed after. Tapos bumalik ito sa pagkakahiga.
Ilang minuto pa na nasa ganoon ang posisyon namin. Siya, halos nakahilata at okupado ang buo kong kama at ako ay nakaupo lang sa gilid nito.
"H-hindi ka pa ba matutulog?" tanong nito saakin habang nakasubsob sa unan ang mukha nito.
"Ah eh..."
"What?" Tinanggal nito ang mukha mula sa pagkakasubsob sa unan at bumaling saakin. "Bakit na naman?"
"M-maliligo kasi ako. P-pwedeng lumabas ka muna?"
"Hell no. It's not safe tonight Lara. Paglabas ng buwan, hindi na kita pwedeng iwan mag-isa. Hindi kita bobosohan okay? So dito lang ako." He insisted without any plans of leaving my bed.
Oh gosh! Anong gagawin ko sa taong 'to? Malapit na akong mairita nang tinungo ko ang banyo.
Narinig ko pa itong sabihin niyang, "Take your time. I'll be just right here waiting." pagkatapos ay sinundan niya ng isang malutong na tawa.
Brute! Brute! Nanggigigil na sigaw ng isip ko sabay malakas na sinara ang pintuan ng comfort room.
Halos isang oras din ang pinalagpas ko bago nagdesisyong lumabas na ng banyo. Sinadya kong sa banyo na magbihis ng pantulog para makaiwas sa nakakalokong ngiti ni Laurent. Nakapajama ako na lagi kong suot pagtulog dahil mas komportable sa pakiramdam.
Laurent seemed to have fallen on a deep sleep nang tumabi ako dito. Nasa kaliwang side ako ng bed. I tried to lay down and left as big space as possible para maiwasang madikit ako sa kanya. Halos mahulog na ako sa kama habang nakatagilid sa paghiga samantalang nakatihaya lang si Laurent at bahagya lang nakanganga ang mga labi nito dahil sa sobrang himbing sa pagtulog.
Dalawang oras na ang lumipas at pasado alas onse na nang dalawin ako ng antok. Bibigay na ang talukap ng mga mata ko nang maramdaman ko ang mga kamay niyang napayakap sa beywang ko. He held me closer to him.
He whispered in my ears as I froze. "Don't let go of this arms. You're safe."
Alala kong ang kanang braso nito ang nakayakap saakin at may ilang daang bantay ang nakatira doon pero parang tutol ang isip ko.
"Kailangan nakayakap yan?" mataray kong sabi.
"Well, you can hug me back of you want to be safer." He teasingly whispered in my back again. Tumatama ang mainit nitong hininga sa likuran ko.
I felt a shiver on my back.
"Why are you doing this? Why did you suddenly care about me?" Out of curiousity I blurted out and released a deep blow.
He heard it. He held me closer. This time his chest touching my back and his lips kissing the crown of my head. His warm breathing was consistent. "I'm trying to protect you so don't complain why I'm hugging you now. "
"Why are you protecting me?" I asked again feeling his every muscles move.
"Soliciting answers?" He mumbled without surrendering his grip.
"Oo. Kailangan ko ng sagot. Why?"
"Because I like you." He said. So quick that I can't even recall how he said it.
He likes me? I was surpised. I was caught offguard. Bumilis ang tibok ng puso ko. I didn't expect him to say those words.
I felt his muscled chest moved as he released a gasped of air. Marahil ay nakahinga ito ng maluwag sa sinabi.
Silence. I only hear both of our heatbeats.
Then I heard his velvety voice once more. "Just let my arm around you and I promise not to do more. I won't touch you further... for now. Now get to sleep and I'll keep you safe."
Hearing that from him... it felt comforting. Nagtiwala ako. Sa loob ng maraming araw na kasalamuha ko si Laurent, kilala ko na ito. Kilala ko na kung kailan ito seryoso at kailan hindi. Ang gabing iyon ay isa sa mga pagkakataon binigay ko ang tiwala ko sa kanya.
I curled into bed with Laurent's warmth around me until I fell asleep. Safe.
LAURENT
I have her in my arms. Safe. Her scent against mine. Her scent is like my own favorite perfume, I love it everyday. I promised the moment I saw her to keep her safe. I broke the rules. I forgot the rules. I buried the rules.
That night, the promised night is not going to happen anymore. No one can ever hurt Lara. That's a promise.
"Release the girl from your arms!" Narinig kong sabi ng dark master sa aking ulo.
Umiling lang ako. As long as she's protected by Epee and Parma and the rest of my summons who swore to protect me and the people I love, no one can abduct Lara.
Ngayong gabi ang ikalawang pagkakataon para madukot ng mga tenebris si Lara. Ito ang gabing pinangako ko sa dark master noong humiling aoo ng kalayaan para saamin ni Miranda. Ito ang gabing kapalit ng pagkakalaya namin ni Miranda mula sa mga tenebris. Ito ang gabing pinangako kong dadalhin ko si Lara sa kuta ng mga tenebris upang maisakatuparan ang Black Prophecy.
Nagbago ang isip ko. Nagmahal ako. Hindi ko alam pero masyadong makapangyarihan 'tong nararamdaman ko. Higit na mas makapangyarihan kaysa sa takot ko sa dark master.
I broke the rules! Hindi ko siya pwedeng isuko sa'yo. Sigaw ng utak ko.
Narinig ko ang galit na galit na sigaw ng dark master na halos ikawasak ng ulo ko. Nakakabingi. Nakakatakot.
Pinagpawisan ako. Humigpit ang pagkakayakap ko kay Lara kasabay ng pagpikit ng mga mata ko.
"Dalhin mo na saamin si Lara!" Nagbabadyang sigaw ng dark master.
Hindi ko 'yon sinagot. I shut down my head hanggang sa wala na akong marinig sa ulo ko. Then suddenly, I felt my right arm volontarily moved away from Lara. Tila may sarili itong buhay at pilit na kumakawala sa pagkakayakap ko sa babae. Nilabanan ko ang pwersang 'yon at tinawag sina Epee at Parma. My roght hand felt numb. Kasabay no'n ang pagkirot ng aking ulo...
You won't get her! No!
###