Galing ako sa bahay nila Giselle kanina. Na-mention ko kasi ‘yung gawain namin sa FABM and sabi niya basic lang daw ‘yon.
Nasabi niya rin sa ‘kin na noong grade 11 daw ‘yon nila na topic.
Grabe rin ‘tong SMU, ang late nila.
Nakauwi na ako sa bahay dahil nasagutan na ni Gi ‘yung problem 3 ko. Syempre, hindi ko siya hinayaan na siya lang mag sasagot ‘no. Nakinig ako sa kanya nang maigi tapos ang dali lang pala. Nag-iinarte lang talaga ako.
Wala akong kasama ngayon, palagi naman. Busy kasi palagi si Mama e. Wala na nga kaming time na kaming dalawa lang talaga. Kahit nga sunday ay wala ito sa bahay. Hindi ako sanay. Palagi kasi siyang nag-sstay sa bahay tuwing sunday, kasi wala naman silang work no’n but this time, hindi ko alam. Parang meron, na parang wala. Ewan ko ba.
Nagulat ako ng biglang tumungog ang doorbell.
Pag si Ning ito, nakuuu nalang talaga.
Tumayo ako at agad ko naman itong pinagbuksan. Nagulat ako sa aking nakita.
Si Karina, nandito siya at marami pa itong dala.
“Hey, are you okay?” Karina asked me.
Bumalik na ako sa aking pag-iisip.
Grabe talaga ‘yung kagandahan niya!
“O-oo, ayos lang ako.” nauutal kong sabi rito.
Pinapasok ko siya sa aming bahay. Buti nalang talaga dahil hindi makalat ito, nakakahiya naman kung gano’n.
“You’re alone?” tanong niya at inilibot ang tingin sa aming paligid.
This is the first time na pumasok siya rito sa bahay namin.
FIRST TIME!!!
“O-oo, Karina. A-ano pala ginawa mo rito?” tanong ko sa kanya.
Nauutal talaga ako.
Umaaayyy pa’no ba kasi ang ganda-ganda niyaa shootttt
“I just noticed that everytime you see me, you’ll ask me in that question.”
“Umh, ano ka-kasi” hindi ko natuloy ang aking sasabahin dahil pinutol ito ni Karina
“What? Are you not happy that I’m here?” she asked me.
“No, Karina. Hindi naman sa gano’n”
“Well, that’s good to hear” aniya at agad na kinuha ‘yung dala-dala niyang paper bags. Inilapag niya ito sa aming mesa at kumuha rin siya ng plato.
“Let’s eat” sabi niya sa ‘kin.
Hindi ko alam kung ako ba o si Karina ‘yung bisita rito sa amin. Grabe! Andami niyang dinalang pagkain tapos isa na rito ‘yung adobo. Hindi niya raw ‘yon kinakalimutan kasi baka raw umiyak ako.
As if naman.
Umupo na ako sa kanyang harapan.
Kunware ako ‘yung bisita rito.
Nilagyan niya ng kanin ang aking plato.
“Thanks, Karina” pasasalamat ko sa kanya. Tumango-tango lang siya at nagpatuloy sa kanyang pagkain.
Nagsimula na rin akong kumain.
Pagkatapos naming kumain ay naghugas muna ako. Sabi pa niya sa ‘kin na siya raw maghuhugas kasi gamit niya rin naman ‘yung iba,
But I disagreed.
Hindi naman porket gamit niya ‘yon e, hahayaan ko nalang siya. Isa pa, bisita siya rito. Pero kung makakilos siya, parang siya ‘yung nagmamay-ari sa bahay at ako naman ‘yung nag visit lamang.
“Feeling ko tataba na ako this time” simula ko nang matapos na akong maghugas.
Tumingin naman siya sa ‘kin, “Why?”
“Palagi mo kasi akong pinapakain e. Nakakagulat ka kasi everytime na magkasama tayo, may dala-dala ka talagang pagkain for me”
“Ayaw mo?” she asked me.
“No, Karina. Hindi lang talaga ako sanay. Ang famous mo kaya tapos ganito”
“What do you mean?” she looked at me questioningly.
“Ay, nevermind” bawi ko sa aking sinabi.
Busy si Karina sa kanyang pag p-phone. Tinignan ko ang oras at 5pm na pala.
“The girl on the another day, who is she?” tanong ni Karina pero nakatuon pa rin ang atensyon sa kanyang phone.
“Sino do’n?” umangat naman ang kanyang mukha na nakataas ang isang kilay nito.
“How many are they??” tanong niya na nakataas pa rin ‘yung kilay niya.
Anong pinagsasabi niya?
“Anong how many are they, Karina?”
“I’m asking if who’s the girl on the other day, and you asked me, sino do’n. So, you were saying that there’s a lot. Am I right?” sunod-sunod na sabi nito sa ‘kin.
Hindi ko siya gets.
“Teka lang, Miss. Hindi talaga kita gets.” naguguluhan talaga ako.
“The one who made beso on you” sabi niya nang nakataas pa rin ‘yung isang kilay niya.
Huh?
Ahh,
Si Yeji????
Oh, that day! ‘Yung araw na nakita ko siya tapos after no’ng pagbeso ni Yeji sa ‘kin, bigla nalang siyang naglaho na para bang bula!
Grabe! Hinding-hindi ko makakalimutan ‘yung araw na ‘yon! Ikaw ba naman ginanon! Sakit kaya no’n!
“She’s Yeji, kaklase ko.” sabi ko rito.
”Okay, I don’t care” ika niya na may inis sa kanyang tono.
—
10:27 na ng gabi. Hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Grabe ‘yung nangyari kanina, hindi ko inexpect. Isa na roon ’yung pagdalaw ni Karina rito tapos feel na feel ko pa ‘yung “bisita” era ko sa aming bahay.
Pagkatapos ko palang sabihin ‘yung pangalan ni Yeji kanina ay tumayo na rin siya at nagpaalam. Hindi ko alam kung ano ‘yung masamang nasabi ko. She asked me kaya kung sino ‘yung babae na bumeso sa ‘kin, tapos no’ng sinabi ko ‘yung name, bigla-bigla nalang akong sasagutin ng “I don’t care” well, me rin naman wala paki sa babaeng ‘yon.
And I do hate her.
Hindi naman siya glue pero grabe makadikit sa ‘kin.
Hindi talaga ako makatulog kaya it’s my time para magsulat sa aking diary eme. Umupo na ako nagsimula magsulat.
Dear Diary
Sana ganito nalang palagi. ‘Yung binibisita niya ako sa aming bahay
Charottttt
Nakakaramdam din kaya ako ng hiyaaa pero kasiii ewan ko ba, when it comes on her parang ano e nawawala ‘yung pagaka-mahiyain ko.
Kumakapal ‘yung mukha ko pagdating sa kanya. Hindi ko talaga alam kung bakit ako ganito.
Nang dahil lang do’n sa pagsalba ko sa kanya kay Jeno, marami na siyang ginawa sa ‘kin. Hindi pa rin tapos ‘yung payment na sinasabi niya.
Ewan ko nalang talagaaaa, sana tuloy-tuloy na ‘to!
Charot
Hindi ko natapos ang aking pagsusulat ng biglang umilaw ‘yung phone ko. This is the sign na may nag message sa ‘kin. It’s from Karina.
Karina:
Can I call you?
Nagsilakihan naman ang aking mga mata.
Grabe mag e-11 na kaya??
Perooo sureee why nott ‘di baaa
Hindi ko na siya hinintay at sinimulan ko na siyang tawagan.
Karina:
Win
Grabe pati ‘yung boses niya, ang ganda! Nakaka-inlove lalo.
Huh?
Winter:
Yes, Karina. Napatawag ka?
Narinig ko naman siyang tumawa.
Ay, oo nga.
Dumb
Karina:
You’re the one who called me.
Winter:
Ay, Oo. Sorry naman.
Karina:
What are you doing this time, Winter?
Winter:
May sinusulat ako.
Karina:
About?
You.
Winter:
Sa crushieecakes ko
Shooottt, Winterrr. Pinagsasabi mooooo
Karina:
Oh, okay. I’ll end this call. Bye!
Ano naman ang nangyari sa kanya. ‘Yun lang ba sadya niya sa ‘kin???
Ebarg naman.
—
Another day, another sakit ng likod na naman. Wala akong ibang ginawa kundi mag reklamo sa sobrang sakit ng aking likod. Ang sakit talaga e! Hindi ko na ‘to keribells. Nauumay na ako rito, parang gusto ko nalang ‘tong tanggalin e.
Hindi pa ako kumain ng umagahan dahil ang sakit talaga ng likod ko. Ayokong lumabas ng aking kwarto dahil trip lang.
Biglang bumukas ang pintuan sa aking kwarto. Agad ko namang nakita si Mama, may dala-dala itong pagkain.
“Ma, akala ko nag work ka?” tanong ko sa kanya. Inilipag niya sa may desk ‘yung nadala-dala niya pagkain at umupo naman ito sa aking kama.
“I heard it kanina pa na sumasakit na naman ‘yang likod mo.”
“Ayos lang, Ma. Papatanggal ko na ito” pabiro kong sabi niya.
“Ikaw talaga.” sabi niya at kinurot ako sa aking tagiliran. Mahina lang naman.
“O, siya. Kumain ka muna d’yan, anak. May sasabihin si Mama sa ‘yo”
“Tungkol saan, Mama?” tanong ko.
Tumayo lamang siya at kinuha ‘yung dinala niyang pagkain.
“After mong kumain, sasabihin ko sa ‘yo” sabi ni Mama.
Hindi pa ako nagpatumpik-tumpik pa kaya kumain na rin ako. Medyo hindi na rin masakit ‘yung likod ko.
Tapos na ako sa aking pagkain at iniligpit muna ni Mama ‘yung pinagkainan ko saka siya bumalik dito.
“So, Ma? Ano pala ‘yung sasabihin mo?” simula ko. Seryoso niya akong tinignan.
“Winter, Anak. Maiinis ka ba kay Mama if ano” I cutted her off. “What is it, Ma?”
“Winter, ayos lang ba sa ‘yo if dalawa na Mama mo?”
Huh?
Anong ibig sabihin ni Mama?
“Ano, Ma? Bakit? Umh, hindi ko gets”
May kinuha si Mama sa kanyang wallet at may pinakita ito sa ‘kin na 2x2 picture.
Oh, that girl.
“M-my girlfriend, Anak” nauutal na sabi ni Mama sa ‘kin.
Girlfreind???
Huh???
“Girlfriend mo, Ma?” tanong ko, tumango lang siya, “Bakit?”
“Anong bakit, Anak?”
“Bakit ka niya pinatulan?” agad akong natanggap ng tampal sa aking braso.
“Linya ko ‘yan, Win.” sabi niya.
“Anak mo ‘ko, Ma. Kaya mag-expect ka na na ganyan din ako sa ‘yo”
“Hay ewan ko sa ‘yo” aniya.
“Wait, Ma. Hindi ko gets. You asked me earlier if ayos lang ba sa ‘kin na two na ang Mama ko? What does it mean?”
“I will marry her, Anak. I keep this sa ‘yo for how many months, and I’m sorry about that. I really thought na ika-iinis mo, and now I’m seeing you that you’re happy. I’m so glad, Anak. I didn’t expect this.” tila ba ay naiiyak na sabi ni Mama sa ‘kin.
‘Yun ba ‘yung reason kung bakit late na siyang nakakauwi ng bahay? Well, hindi ako magagalit kasi Mama deserves it!
“So, akala niyo po ba maiinis ako sa ‘yo kaya niyo po tinago?” she nodded.
“Ma, kahit hindi mo ‘ko pinapayagan lumabas ng bahay sa gabi” natawa ako sa sinabi ako nakita ko naman si Mama na ngumi-ngiti, “hinding-hindi ako maiinis sa ‘yo, Ma. You deserve that, Ma! Deserve mong sumaya po.” pagpatuloy ko sa aking sinabi. Nakita ko naman ‘yung ngiti ni Mama. Parang hindi niya talaga ini-expect ‘yung nangyare; ‘yung mga sinabi ko sa kanya.
“Seryoso, Win? You’re not mad?” paninigurado ni Mama sa ‘kin.
Tumango ako kay mama at agad niya akong niyakap, “Thank you, Anak” she said.
Kumiwalas ako sa pagyakap, “I want to meet her, Ma.” sabi ko.
“Bukas, Anak.” sabi ni Mama at hinalikan ang aking noo.
—
Maaga akong pumasok dahil ngayon na ‘yung araw na magsisimula ‘yung event sa school namin. Hawak-hawak ko na ‘yung printed class list namin, at nagsimula na akong maglista kung sino ‘yung present ngayon. Dagdag kasi plus points itong attendance kaya naman ay kung ramdam mong mababa grado mo this semester, maging present ka nalang sa mga events! Dahil plus points ‘yon sa lahat ng subjects!
Agad na pumunta ako sa kaliwang bahagi ng bench at agad kong hinanap ‘yung mga kaklase ko. Nakita ko si Ning at busy ito na nakikipag-usap kay Yuna. Parang nag uusap sila sa kanilang sasalihan.
Umakyat nalang ako at nagsimula na akong maglista kung sino ‘yung nandito ngayon. Nakita ko naman si Yeji, at ito na naman siya. Bago siya makipag-beso sa akin ay agad akong umiwas sa kanya.
“Bakit?” she asked me.
“Yeji, I’m telling you this. But, please huwag kang ma-offend.” sabi ko rito.
“Ano ba ‘yon, Win?” nagtatakang tanong niya sa ‘kin.
“Uncomfy ako lalo na kapag kumakapit ka sa aking braso. I don’t know why, pero ‘yon talaga ‘yung nararamdaman ko. Lalo na rin ‘yung pagbebeso mo sa ‘kin. I’m not saying na nandidiri ako, Yeji. Ano lang kasi, hindi lang talaga ako sanay. I’m sorry.” sunod-sunod kong sabi kay Yeji.
Bahagya siyang natawa sa aking sinabi, “Akala ko ano na, ‘yon lang pala” lumayo siya ng onti sa ‘kin, “I’m sorry, Winter. Hindi ko talaga alam na gano’n pala na-fefeel mo. Nakasanayan ko kasi na ganyan ako sa mga kaibigan ko. Pasensya ulit” hinging tawad niya.
“Ako nga dapat ‘yung mag-sosorry e”
“Hindi, Win. Oh, siya. Mauna muna ako. Hahanapin ko pa mga kaibigan ko. Ikaw na bahala sa attendance ah, ako na bukas tsaka huwag ka mag-alala, Win. Hindi na ‘yung ginagawa ko sa ‘yo” nakangiting sabi niya at umalis na rin ito sa kanyang tinatayuan.
Hinanap ng aking mata si Ning, pero si Karina ‘yung nakita ng aking mga mata. Binigyan niya lang ako ng matalim na tingin. Umalis na rin ito sa kanyang kinaruruonan.
—
Maagang natapos ‘yung first day event. Orientation palang daw ‘yon, tapos bukas may ididiscuss ulit sila pero about na sa mga clubs na want naming salihan.
Nabanggit din kanina na mas maganda kung maraming clubs ang sasalihan, kasi pampadagdag points.
Kung dati sa floorwax umaasa, ngayon naman sa pa-plus points na emz
Kami nga ni Ning dati sa pa-plus points bumabawi e. Everytime na may event, ni-chachange namin ‘yung profile picture namin sa facebook sabi kasi ni Ma’am plus points daw ‘yon e! Gamitin mo lang ‘yung frame then, listed ka na sa may points.
Haneppp ‘no???
Floorwax whooo??
Wala akong kasabay umuwi ngayon dahil nauna na si Ning at si Giselle. Ewan ko sa kanila. Simula kasi no’ng nihahatid na ako ni Karina pauwi sa amin, kinakalimutan na ako ng dalawang ‘yon. Tapos sabi ko na hindi niya na ako hinahatid pauwi sa amin, tapos sabi pa nila na mag pray lang daw ako.
Nakakainis talaga.
Dumaan muna ako sa library dahil isusuli ko pa ‘tong libro na hiniram ko no’ng nakaraan. Tapos ko na kasi basahin kaya isusuli ko na.
After kong isuli ang book ay agad na lumabas ako. Nakita ko naman si Karina, wala itong kasama na naglalakad papunta sa labas.
Sinundan ko naman ito, at nang malapit-lapit na ako sa kanya ay agad ko itong tinawag. Tumingin siya sa kanyang paligid at nakita niya naman ako.
Kumaway ako at lumapit sa kanya
“Ikaw lang mag-isa?” tanong ko sa kanya.
“Isn’t obvious?” naiiritang tanong nito sa akin.
Ang sungit niya naman todayyy
Nakita ko si Yeji kasama ang mga kaibigan nito, nag-wave pa ito sa akin.
“Winterrrr” sabi niya sa akin, “Where’s Ning?”
“Umuwi na siya.” sagot ko rito.
“Hi, Karina” nakangiting bati ni Yeji kay Karina, pero hindi ito pinansin ni Karina ni-ngiti man lang, wala talaga.
“Sabay na tayo, Win? Gusto m–” hindi natapos ang sasabihin ni Yeji dahil agad na pinutol ito ni Karina.
“No, she’s going with me.” sabi niya at hinila ako papalayo kay Yeji.
“Ah, gano’n ba. Sige. Mauna na kami, Win” paalam ni Yeji sa amin.
“Sige, ingat ka” huling sinabi ko rito.
Malayo-layo na sina Yeji at ang mga kaibigan nito pero kaming dalawa ni Karina ay hindi pa rin nakaalis sa aming pwesto.
“I changed my mind” ika ni Karina at nagsimula na itong maglakad.
Hinabol ko naman siya, “Teka, Karina. Wait lang naman” sabi ko at agad kong hinawakan ang kanyang braso.
Akala ko bibitawan niya ito pero hindi, hinayaan niya lang ako sa aking paghawak dito.
“Hindi ko alam, pero may nagawa ba akong mali sa ‘yo, Karina?” seryosong tanong ko sa kanya.
Feeling ko talaga meron e, pero hindi ko alam kung ano. Noong nakaarang araw kasi ay tinawag ko siya, pero hindi niya ako pinansin. Parang multo lang ako, parang hindi niya ako nakikita.
“I don’t get it” biglang sabi nito, “I really don’t get it why I am acting this way towards you.” pagpatuloy nito.
“Anong ibig mo, Karina?”
“I like you, Win.”
Huh?
tekaaa
Gusto niya ako?????
Teka, bakit???
Bakit ngayon lang siya nag-tell!!!
“Kailan pa?” hindi makapaniwalang tanong ko rito.
“Seriously, Win? I said I like you.”
“Kaya nga, kailan pa?” I asked her jokingly.
Tinignan niya lang ako ng masama, “Tsk, whatever. That’s not me, bye!” paalam nito at iniwan agad ako.
Hindi ko na siya sinundan dahil paulit-ulit na talaga sa aking isipan ‘yung sinabi niya sa ‘kin.
She likes me???
Karina Yoo likes me??
OHHHH MYYY GODDDDDD