"ဒီမာ ဒေါက်တာကြီး ခင်ဗျားကြီးအိမ်မာနေတယ်ဆိုပြီးလိုက်နမ်းမနေနဲ့"
အကြောင်းမာ ဇင်ကမနက်မိုးလင်းတာနဲ့ အေးကိုလိုက်နမ်းနေတာ။
"အင်း ဇင်ဘာလို့လိုက်နမ်းနေတာပါလိမ့်"
"လာမစနဲ့ "
"လာပါကလေးကလည်း-"
တူးးး!တူးး
အေးဖုန်းလာတော့ ယူကြည့်လိုက်တော့ "ဦးလေး"
#အေးကြယ်စင် နင်ဘယ်မာလဲ!#
#ခင်ဗျားသိစရာမလိုဘူး#
#မင်းဘယ်သူလဲ#
တီ! တီ
အေးကိုကြည့်လိုက်တောငိုနေတယ်။
"မငိုပါနဲ့ ကိုယ်ပြောတယ်လေ ကိုယ်ကကာကွယ်ပေးမာပါစို"
"ကြောက်တယ် ဇင်ရ"
"ကျစ် မယံုဘူးလာ"
"ယံုပါတယ်"
"ဒါနဲ့ဘယ်လိုလုပ်မာတုန်း"
"အော် အေးရယ် ခရုမှာလဲ အဆံနဲ့ ဇင့်မှာလဲအကြံနဲ့ပါ"
"အေပြာကတော့ မိုးနတ်မင်းဖင်တက်စောင့်တော့မယ်"
"အတည်ပါကွာ"
။
။
။
။
။
"ဘာ "
"ဟုတ်တယ်အေးကိုစိတ်မချလို့လေ"
မနက်စောစောကျေင်းသွားခါနီးမှကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့်ဘာခနဲဖြစ်သွားရတယ်။
ဇင်သူတို့ကျောင်းမှာ သင်ပြအနေနဲ့ တင်ထားတာတဲ့။
အခုဆို ကျတောင်ကျနေပီတဲ့
အ့တာအေးကခုမှသိရတယ်။
"သဘောလေ အဆက်ဟောင်းနဲ့ပြန်ဆက်ဖို့တော့မဆင်ားစားနဲ့နော်"
"အော လျောက်တွေးနေပြန်ပီ"
"သွားမယ် နောက်ကျတော့မာပဲ"
ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောပြီးရှေ့က ထွက်သွားသောအေး
။
။
။
။
"ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ"
ကျောင်းရောက်တော့သူနောက်တကောက်ကောက်လိုက်နေသောဇင့်ကိုမေးလိုက်ခြင်း။
"ဒီလိုပါပဲ တပတ်လိုက်ပတ်ကြည့်နေတာ"
ဟူးး ဇင်နောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်နေတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်စိတ်မလုံဘူး။
ကယ်တင်ရှင်တွေ့ပြီ မသာက ယုနဲ့ချိန်းတွေ့နေတာကိုး။
ယုကအေးကိုတွေ့တော့
"အေး !"
ယုလှမ်းခေါ်တော့အေးယုတို့ရှီသွားလိုက်တယ်။
နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ဇင်ကမရှိတော့ဘူး။
ဟူးး
လမင်း,ရားး!ခုနက ဇင်နဲ့အတူလာတာလား
ယု,ပြန်သွားပီထင်တယ်
"သူကဆရာလာလုပ်နေတာဟ ဒီနေ့ပဲ ငါ့ကိုငါသတ်သေလိုက်ချင်တယ်။ငါမလွတ်လပ်တော့ဘူးလေ။အခုပဲကြည့်! သူကလိုက်လာသေးတယ်"
ယု,ဒါကတော့ချစ်လို့နေမာပေါ့
ယုအေပြာကိုလမင်းကထောက်ခံသလိုလိုနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
"ဗိုက်ဆာတယ် လမင်း"
လမင်းကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်သောယု
"နာတူး ကန်တီးသွားမယ်"
။
။
ကန်တီး၌,
"အေး"
စားနေရင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ ဇင်
"ဟီးး ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"ဒါလားဆရာဝန်ဖြစ်မှာ ...အတန်းချိန်ပဲ လစ်နေတယ်"
ဘေးနားမှာဝင်ထိုင်ပြီးပြောလာသောဇင်
"ဆရာဝန် မဖြစ်လဲ ။ဆရာဝန်ကတော်ဖြစ်ပါတယ်"
အေးစကားကြောင့် ဇင်နဲ့ဟိုအတွဲကရီနေကြတယ်။
"ဇင်ကကောဘာလာလုပ်တာလဲ "
"ဇင်လည်းဗိုက်ဆာလို့လေ"
ယုနဲ့လမင်းတို့ကတော့စားလပ်စပဲစပ်စားနေတယ်။
။။
"ဇင် ဒ်ပြီးရင် ဘယ်ခန်းလဲ"
"ကလေးတို့အခန်း"
"အချိန် ထပ်လစ်လိုက်ရင်ကောင်းမလား "
"ဖြတ်ရင် ဇင့်အကြောင်း အေးငယ် သိစေရမယ်"
ထိုအခါမှစပ်ဖြီးဖြီးရယ်လိုက်သောအေး
"ဒါနဲ့အေး သူနာပြုဟန် သိတယ်မလား"
"အင်း မှတ်မိပါတယ်"
"အင်း သူကလေသူနာပြုမဟုတ်ဘူးတဲ့"
"ဟမ် အေးနားမလည်ဘူး"
ထိုအခါမှယုက
"ဟုတ်တယ် ကြယ်စင်ရဲ့ သူနာပြုဟန်က သူနာပြုမဟုတ်ဘူး....သူက The hospital owner's daughter is a foreign-born doctor တဲ့သူ့အဖေက နိုင်ငံခြားသားသိတယ်မဟုတ်လား သူက ကပြားတဲ့။သူကသူနာပြုအနေနဲ့ခန သူ့အဖေဆေးရုံမာဝင်လုပ်တာ။ ဒေါက်တာမင် ထက်တောင်သက်တန်းရင့်တယ်။အရမ်းတော်တာဟ။သူက ဆေးရုံအုပ်နဲ့ရည်းစားတွေလေ ဟီးး သူတို့အတွဲက ရှယ်မိုက်။
အားရပါးရပြောသောယုကိုအ့ဩစွာကြည့်နေတဲ့သူကတော့ လမင်း ဇင်နဲ့အေး။လမင်းတောင်အ့ဩတယ် ဝါးးသူ့ရည်းစားက တကယ်မသိတာမရှိပါလား။
"သိလှချီလား "
အေးပြောလိုက်တော့လမင်းက
"ငါ့မီးငယ်က Doctor Major သာယူတာ။သူက Detectiveဖြစ်ချင်တာ။"
"အော "
အေးစောက်မြင်ကပ်စွာနဲ့ပဲပြောလိုက်ပြီး ဇင်လက်မောင်းကိုချိတ်ကာ ကော့တော့ကော့တော့ဖြင့်ရှေ့ကသွားလိုက်သည်။
ခနကြာတော့
"အော် ခနခန ဇင်ကအေးရည်းစားဆိုတာ ဘယ်သူမှသိလို့မဖြစ်ဘူးနော်"
"ဟင် ဘာလို့လဲ"
"ဒီလိုပါပဲ အေးမသိစေချင်လို့"
ပြောပြီးအခန်ူထဲဝင်သွားသောအေးငယ်
"ကဲ Senior ကတော့ အခုမှ ဒီကျောင်းမှာ သင်ပြအနေနဲ့လာတာ။မသိတာရှိရင်မေးကြည့်လို့ရတယ်။Senior နာမည်ကတော့ ဇင်မေသူ။"
ဇင်ပြောပြီး အားလုံးက လက်ခုတ်တီးကြတယ်။
ထိုထဲမှအေးမပါ။အေးဇင့်ကိုအမြင်ကပ်လှပါတယ်။ဇင်စစဝင်လာတဲက "ဝိုးးးချောလိုက်တာ။ဝိုးးးမိုက်တာဟ"ဆိုတဲ့အသံတွေက ဆူညံလို့။
ဇင့်ကိုမျက်စောင်းတထိုးထိုးနဲ့ကောင်မလကို အသဲယားလှပါတယ်။ဧကံတ အူတိုနေတာလားမသိ။
ထိုအခါမှ မိန်းကလေးတယောက်က ထပြီး။
။
"ဒေါက်တာ ဒေါက်တာ့မှာ ရည်းစားရှိလား"
ထိုမေးခွန်းကြောင့် အေးမျက်ခုံးပင့်သွားရသည်။ဘယ်လို မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး ယွလိုက်တာမှ ။
ဇင်အေးကိုကြည့်တော့ သူကို့မကြည့်ဘဲ ဘောပင်ကိုပဲ ချိုးနေတယ်။
"အိုးး မရှိပါဘူး"
"ဘာ!"
ဘာခနထွက်သွားသောကျယ်လောင်သောအေး၏အသံ
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဂျူနီယာလေး"
အေးကဇင့်မျက်စောင်းထိုးပြီး
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး စီနီယာရှင့်"
။
။
ချီးတုံးရည်းစား။ဘောလောက်တောင်မကောင်းဘူး။ဖော့ခ်ပဲ။
"ကဲအားလုံး ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲ။ ဟိုဂျူနီယာလေး"
အေးကိုလက်ညိုးထိုးပြီးပြောလိုက်သောဇင်
"ဘာတုန်း!"
"ဟေးး ဂျူနီယာ့ကိုအ့လိုပြောစရာလား"
ခပ်အေးအေးလေးပြောလိုက်သောဇင်
"