"What is this all about, huh!?" sigaw ni Eloise sa dalawa na ngayo'y natigil na sa pagpapalitan ng suntok.
"Answer me!" muling sigaw nito nang wala itong makuhang sagot sa kanila. Alam niyang galit na galit ang mukha nito kahit hindi niya makita iyon dahil sa dilim.
"I knew it..." sabi nitong bumuga pa ng hangin, "So, hindi ako ang may kasalanan kung bakit...may mga pasa kayo sa mukha? You all lied to me!?" garalgal ang boses na sabi nito.
God! She was crying too! Ngayon niya lang nakitang umiyak si Eloise!
The cheerful and bubbly woman was crying!
Wala pa ring nagsasalita sa kanila. "You hit him for no reason!?" duro ni Eloise kay Aries.
"No, it is not what you think...I'll explain—"
"No, Aries! You don't have to explain! I saw it with my own eyes! Hanggang ngayon pa rin ba hindi mo pa rin tanggap si Daniel para sakin!?
"Please, hear me out—"
"You haven't changed a bit! You're still the teenage boy who'd always gotten into fights with no reason! And you know what I mean? You gotta be reasonable." galit na sabi nitong nilampasan si Aries at muling nilapitan si Daniel.
Hindi niya alam kung maaawa siya kay Aries dahil nakatayo lang ito habang na kay Eloise ang direksyon ng ulo nito.
Hindi niya din alam kung para kanino siya nasasaktan!
"I'm sorry , Haven, we're leaving tomorrow...All right things may look a little better in the morning after we've all had some sleep!" sabi ni Eloise at inilalayan na nitong makatayo si Daniel paalis sa konaroroonan nila.
Aries approached her and he never said any single word he just carried her and they headed back on the way to the rest house.
Nang marating nila ang kwartong tinutuluyan niya ibinaba siya nito sa ibabaw ng kama at walang salitang umalis ito.
Hindi niya alam kung anong salita ang sasabihin niya kay Aries dahil tahimik lang ito mula pa kaninang hinatid siya sa kwarto niya.
Muli siyang napahilamos ng mukha, she felt frustrated sa lahat ng nangyari sa kanya sa isla.
Napa-angat siya ng ulo nang makarinig siya ng yabag.
Nagulat siya nang makitang bumalik si Aries at may dala itong basin!
She was surprised when Aries kneeled down and soak her feet into the basin with warm water.
Hindi siya makapaniwala na si Aries nililinis at minamasahe ang paa niya!
Napatitig siya sa gwapo nitong mukha kahit pa na may pasa sa bibig nito.
Pinigilan niya ang sarili na huwag maluha, dahil ngayon lang niya ulit naranasan ang ganoong pag-aalaga mula sa ibang tao.
Wala pa ring namutawing salita mula sa bibig ni Aries.
She knew that Aries was quite upset.
Naintindihan niya iyon. Kagaya ng kanina ni hindi umubra ang galit ni Aries pagdating kay Eloise. Para itong maamong tupa.
"What happened to your feet?"
Aries asked suddenly.
Napaigtad siya nang magsalita ito.
Bagamat ang tingin nito ay nasa kanyang mga paa at minamasahe ng dahan-dahan ang bandang paa niyang nagasgasan ng kaunti.
"We just got an accident but I'm fine now," ikwenento niya dito kung ano ang nangyari sa kanila ni Daniel he never interrupted her instead he listened to her very eager.
Muli itong hindi nakaimik pagkatapos niyang ikwento ang lahat.
Ganoon pa rin ang mukha nito seryoso at walang expression.
Hindi niya alam pero parang may kakaiba kay Aries sa araw na 'yon.
He never scolded her the whole day!
Wala sa sariling hinawakan niya ang mukha nito at inangat iyon.
He looked straight at her, a soft, dreamy expression in his face.
They were staring at each other.
For a moment of silence, then she spoke.
"M-may sugat ka sa labi," she said softly.
"Meron ba?"
"Y-yes..." she choked.
"What am I gonna do?" he asked gently.
Gosh! Parang kinakapusan siya ng hininga dahil sa mabilis na pagpintig ng puso niya.
"Just damp an ice bag on it,"
"Okay," maikling sabi nito.
Pagkatapos punasan ang mga paa niya ng bimpo tumayo ito at iniwan na siya nito dala ang basin.
Nakahinga siya ng maluwag nang mawala ito sa paningin niya.
Hindi niya maintindihan ang mga kinikilos nito kaninang umaga pa itong ganoon.
He was getting weird!
Napabuntong hininga na lang siya. Alam niyang ganun na ito pero bakit pa siya nagtataka?
Muli siyang napalingon sa pinto ng muling pumasok si Aries at may dala ulit na palanggana!
"Will you be the one to put this on my bruises?" nagulat siya sa pakiusap nito!
Seryoso ba ito na siya ang gagawa niyon? Hindi naman kaya namali lang siya ng rinig?
She was sure of it na ayaw na ayaw nitong magpa-alaga sa kanya dahil sa tingin niya mas gusto nitong ai Eloise ang gagawa niyon.
Mukha naman itong seryoso kaya tumango-tango na lang siya bilang sagot. Aries sat down on the bed just besides her.
Kinuha niya ang ice bag at marahang idinampi-dampi iyon sa bibig nito.
Nanginginig ang kamay niya habang ginagawa iyon!
She knew that Aries was staring at her intently! And that makes her feel uncomfortable..
She was putting the ice bag on his lips, and was surprised when he suddenly grabbed her hand, pulled her closer and kissed her on the lips!
She just closed her eyes as she kissed him back. She missed him so much.
Aries, do you know how much I love you and how much I want you to say it to me? anang utak niya.
"God! You made me nervous when I couldn't reach you for a while!" nahihirapang bigkas nito pagkatapos pakawalan ang mga labi niya.
Hindi niya alam kung nagagalit ba ito sa kanya.
"I-I'm sorry, Aries, I think I failed you hindi ko alam kung ano ang dapat gawin sa plano natin—"
"Forget it!"
"But—"
"Just do as I said!" mariing sabi nito at marahang tumayo. "Stay still, I'm going to get you a food downstairs. May kinuha kaming pagkain sa resort na pinuntahan namin ni Eloise and damn, you are so careless! Hindi mo ba alam kung gaano kadelikado ang pinuntahan mo just to get that fucking firewood!"
"Pero hindi mo na dapat pinatulan pa si Daniel," sabi niya ng nakayuko.
"Listen, kulang pa 'yong ginawa ko sa kanya sa pagpapabaya niya sayo! Look at you, what if you broke a leg or something?"
Hindi siya naka-imik sa sinabi nito. She knew that it was a careless mistake.
"Death comes only once," he had said gently.
That had been frightening, all right.
Tiningala niya ito, "Are you afraid that I might die at that moment?"
"Shut up, I don't want to hear that from you," pagkasabi nito ay iniwan na agad siya nito.
Nakahinga ulit siya ng maluwag nang mawala ito.
Naidalangin na lang niya na sana matutunan din siya nitong mahalin.
**********
Naalimpungatan si Haven dahil sa sigarilyo na kanyang naaamoy. Para bang anumang oras para siyang masu-suffocate!
When she finally opened her eyes the room was in complete darkness! She was afraid of the dark!
Nanlaki ang mga mata niya nang magawi iyon sa glass door ng terrace sa kwarto niya at makita ang silhouette ng pigura na parang nakaupo sa glass wall at napapaligiran ito ng usok!
Mabilis siyang nag-talukbong ng kumot.
W-what was that!?
Hindi naman kaya kapre iyon!?
Alam niyang mag-isa lang siya sa kwarto niya dahil si Aries iniwan agad siya nito pagkatapos siyang dalhan ng pagkain.
Tuluyan na siyang napa-ubo dahil sa amoy ng sigarilyo!
Nagsisi tuloy siya dahil nagbigay iyon ng ingay!
"I'm sorry, if I woke you up." muntik na siyang napasigaw nang marinig ang boses na iyon ni Aries!
Tinignan niya ang orasan sa bedside table, it was 12 midnight!
Anong ginagawa nito doon sa ganoong oras?
Bumangon siya at pinuntahan ito.
Hinawakan ng kamay niya ang nakabukas ng sliding door at nakaupo naman ito sa gilid ng glass wall. She was three steps away from him.
"Aries, anong ginagawa mo dito?" tanong niya dito. Wala siyang nakuhang sagot dito instead he waved his cigarette.
Hindi naman kaya may problema ito? She then decided to sit down. She leaned her head against the back of the glass wall.
Nakasuot siya ng makapal na roba kaya hindi siya nilalamig at si Aries naman nakasuot ng puting sando at pajama.
He was kinda appealing.
"Is cigarette dangerous?" muling tanong niya. Ngayon niya lang ulit ito nakitang naninigarilyo.
The last time she remembers was in their mansion in Tagaytay at the garden pavilion, on which they had breakfast together!
"Anything is dangerous if you take too much of it." sagot naman nito.
Naalala naman niya noon kung paanong nasubukan niyang hithitin ang sigarilyo.
Nakatutok ang mga mata ni Haven sa labas ng bintana habang pinagmamasdan ang walang tigil na pagpatak ng ulan. Tila nakiki-simpatya iyon sa nararamdaman niya sa mga oras na iyon.
Nasa loob siya ng kanyang silid at malalim ang kanyang iniisip.
"Did you pack up your things?" natigil siya sa pagmumuni-muni nang marinig ang boses ng kanyang ina sa kanyang likuran.
Hindi siya umimik at nanatiling nakatutok ang kanyang mga mata sa labas.
"Haven!"
Humarap siya dito dahil sa lakas ng tawag ng pangalan niya.
Nakapamewang ito at nakita niya sa mukha nito ang hindi maipaliwanag na expression.
"Bakit kailangan pa nating bumalik ng 'pinas?" sabi niya na punong-puno ng hinanakit.
Dahil marami siyang kaibigan na maiiwanan sa Japan.
Doon nga sa Japan siya ipinanganak pero magaling siyang magtagalog dahil madalas din silang magbakasyon sa Pilipinas ng kanyang ina.
Tumaas ang isang kilay nito, "At anong gagawin natin dito!? Wala na tayong kabuhayan dito simula nang mamatay ang lintik mong ama!" galit na wika nito.
"Alright, but ma, can we visit first the burial of papa before we head back to the Philippines?"
Nanlaki ang mga mata nito sa sinabi niya, "I told you kalimutan na natin siya!"
Hindi niya alam kung bakit simula noong bata pa siya parang hindi siya nito tinuring na anak.
Mabait lang ito sa kanya kapag kaharap ang ama. Pero simula noong mamatay ang ama niya nagbago na ng tuluyan ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi rin niya alam kung bakit nagmamadali ito sa tuwing binibisita nila ang na-crimate na bangkay ng kanyang ama sa memorial nito at laging palinga-linga ito sa paligid.
"Bakit ma, anong dahilan kung bakit hindi pwede?" pag-uumit niya.
Maya't-maya may kinuha ito sa bulsa nito. Isang kaha ng sigarilyo at kumuha roon ng isang stick at sinindihan at humithit-buga. Inilagay nito sa ibabaw ng tokador ang kaha nun at ang lighter.
Knowing her mom naninigarilyo lang ito kapag na-iistress.
"Wala ng dahilan pa para mag-stay tayo dito! Hanggang ngayon wala pa rin tayong nakukuhang mana mula sa papa mo! It's been five years and it is all because of you kaya naging ganito ang buhay ko!" galit na wika nito at muling bumuga ng usok na ikina-ubo niya dahil nalanghap niya iyon.
Hindi siya naka-imik sa sinabi nito. Kasalanan naman talaga niya kung bakit namatay ang kanyang ama.
Muling nagnubig ang mga mata niya.
"Naibenta ko na itong bahay and it's up to you kung sasama ka o hindi bahala kang mamulubi dito sa Japan. In thirty minutes bumaba ka na." pagkasabi niyon umalis na ito sa harapan niya.
Parang nauupos na kandila siyang napaupo sa ibabaw ng kama. Habang ang mga luha niya'y naglandas na sa kanyang pisngi.
Nahagip ng mga mata niya ang kaha ng sigarilyo na iniwan ng kanyang ina.
Nanginginig ang mga kamay na kinuha iyon atsaka sinindihan. Wala sa sariling nilagay niya sa kanyang bibig at ginaya ang ginawa ng ina, humithit siya.
Napa-ubo lang siya sa ginawa.
Ang akala niya mabuti iyon sa kanya na matatanggal din nito ang kalungkutan niya.
Pero nagkamali siya. Pinatay niya ang siga 'nun at itinapon na lang niya ito sa trash bin at dali-daling inayos ang kanyang gamit.