BAWAT araw na lumipas, mas lalo akong naiinis sa babaeng 'yon. Halos wala na siyang ginawa kung hindi labagin ang mga batas sa departamento namin maging sa buong University.
Anong klaseng student leader siya? Hindi na siya nahiya na anak pa man rin siya ng isang sikat na Congressman, isang lider ng mamamayan pero ang kaniyang anak ay isang suwail.
"Sit, Ms. Cereneo." malamig kong usal sa kaniya. "Let's make you a greater punishment this time." dugtong ko.
Napansin ko sa kaniyang mukha na wala siyang takot, wala rin kahit anong emosyon sa kaniyang mukha.
Who's this person I am facing right now? Is she even scared? Is she even have manners? What's with her? I thought in mind.
I know she's the rebellious type of a woman but I don't even know her full information because I don't intend to know it all. All I know, she's a daughter of Congressman and she's the woman of rebellious in their family.
She was born with a golden spoon but she definitely born with a horn. She looks perfect but something is into her.
"I'm not a dog," she uttered.
"I didn't tell you that you are a dog," giit ko rin.
I used to speak English language since my father has a Russian blood and my mother is a Filipino. Hindi ako masyadong marunong sa wikang tagalog but I am learning because of my friends.
"What is it this time, Mr. Lanchester?" She asked, directly. "Hindi ko nga kasalanan kung bakit ganoon ang hitsura ng babaeng 'yon." she defended.
I noticed the cut in her face. It's still fresh and I felt something that I don't want to see it.
I stood up from my seat at hindi ko namamalayan na nakalapit na ako sa kaniya at nakalapat na ang aking kamay sa kaniyang pisngi. Nagkatitigan kami, parehong tahimik.
"Ano ang tumama rito?" malalim ang boses na tanong ko.
I saw her gulped but then she looked away. "Nothing, just make it straight to the point." she sternly said.
"Is it her nails?" I asked.
She didn't respond. I'm getting pissed right now.
"What? Was it her Rolex watch? Her ring?" I asked again.
Hindi ko alam kung bakit tinatanong ko ang mga ito sa kaniya. Pero ang hindi ko alam at mas lalong hindi ko maintindihan ay kung bakit ganito ako kalapit sa kaniya.
"Wala," maikling sagot niya. "Ano ba ang pakialam mo?" masungit na tanong niya sa akin.
My jaw clenched. I flashes a dangerous look. "Your cheek has a cut, was it her nails? Yes or No, just answer it." iritadong saad ko sa kaniya.
"Kapag ba sinabi kong kuko niya ang gumawa niyan, may magagawa ka ba?" hamon niya sa akin.
Fuck! I don't understand myself, most especially with my expression.
"I don't..." putol na sagot ko. "I don't know what to do but I'm going to punish that bitch for scratching your angel-devil face." wika ko.
Ah, tangina! Hindi ko maintindihan ang sarili ko, nakakainis.
Hinaplos ko ang kaniyang pisngi bago tumalikod para kuhanin ang medicine kit.
"Take a seat, Ms. Cereneo," sabi ko ng pautos.
Hindi siya nakinig. Nanatili lang siyang nakatayo. Umigting ang aking panga kaya hinila ko ang kaniyang kamay para paupuin siya sa couch.
"If I told you to sit, learn to listen," ani ko. "I don't want to see that scratch on your face." malamig kong turan sa kaniya.
Hindi niya ako pinansin bagkus ay pinaikot lamang niya ang kaniyang mata at nakatingin lamang sa ibang direksyon. Inumpisahan kong lagyan ng betadine ang bulak at marahan na idinampi 'yon sa kaniyang sugatang pisngi.
"Tama na 'yan, Lanchester. Huwag mong sabihin na nagmamalasakit ka sa akin," saad niya at inilayo ang kaniyang mukha.
"Ikaw na nga ang ginagamot, ikaw pa itong walang utang na loob," angil ko sa kaniya.
Tinaasan niya ako ng kilay.
"Ah, salamat, ha?" sarkastikong pasalamat niya.
"Sounds sarcastic," I said, nonchalantly. "Never mind, just get your detention slip, I'll take you there." sabi ko sa kaniya.
Napakurap-kurap siya. Hindi makapaniwala sa aking sinabi. Umiwas ako ng tingin, inayos ko ang suot kong coat at maging ang aking kurbata.
Madali kong pinulot ang susi sa detention at nilampasan siya. "Bilisan mong sumunod sa akin..." sambit ko. "...isara mo rin ang bibig mo, baka mapasukan ng langaw." dugtong ko at naglakad patungo sa pinto.
Malamig ang aking ekspresyon. May bahid ng iritasyon sa aking mga mata. Natigil siya sa paglalakad hindi kalayuan sa aking kinatatayuan.
Tumingin ako sa sahig at nakita ko ang isang bottle ng coke na naroon, rason na 'yon ang ibinato niya sa akin.
This woman...! I thought in mind. She's getting into my nerves!
"Was it fun, huh?" I asked her, coldly.
I slowly walked towards her direction. I saw her gulped. Nakatitig lang ako sa kaniya habang palapit nang palapit sa direksyon niya.
"B-bakit ka... lumalapit?" utal na tanong niya.
"Because... you make fun of me," I smirked but I stayed dangerous.
Napaatras siya hanggang sa muntik ng tumama ang kaniyang ulo sa pader mabuti na lamang at mabilis ang aking galaw at naiharang ko agad ang aking palad para hindi siya mauntog.
Nagulat pa siya sa aking ginawa ngunit ang mas lalong nagpawindang sa akin ay ang magkalapit naming mukha. Nakatingala siya sa akin, samantalang ako ay nakayuko sa kaniya.
Wala akong makitang takot sa kaniyang mukha. Naturingan talaga siyang suwail at lumalabag sa batas. Hindi na ako magtataka kung isang araw, kapag magtagpo kami sa korte ay lalabag siya sa law code of conduct.
Inangatan ko siya kilay. Ang palad kong nasa likod ng kaniyang ulo ay dahan-dahan kong tinatanggal at isinandal naman sa gilid ng kaniyang ulo.
Kung tutuusin para kaming nagme-make out sa ginagawa ko sa kaniya－ What the fuck! Ano ba ang sinasabi ko, putangina! Pagmumura ko sa aking isipan.
I swallowed as my eyes landed on her thin lips. Shit! Kalmahan mo lang, Tyron. She doesn't fit to your standards when it comes to women! Paalala ko sa aking sarili.
"What are you doing? Ang lapit ng mukha mo, Mr. Lanchester," masungit na sabi niya.
"Oh, do you want it closer..." I trailed off and move my face closer to her, "like this?" I added.
Napasinghap siya. Mabilis niyang itinulak ang aking dibdib palayo sa kaniya pero huli na ang lahat dahil dumampi ang aking labi sa gilid ng kaniyang labi.
I faked a coughed.
Niluwagan ko ang aking suot na necktie dahil tila bigla akong nakaramdam ng init sa aking katawan.
"What do you think you are doing?" malamig na tanong niya.
"I'll take you to detention," I said, clearing my throat and turn my back on her.
Napatigil ako sa paglalakad nang magsalita siya.
"Detention again," she scoffed. "Kahit ilang beses mo akong ipasok sa detention room, wala pa rin magbabago, Lanchester." Saad niya.
I smiled, secretly. "Walang magbabago dahil suwail ka," utas ko. "Huwag kang mag-alala, ako ang magpapabago sa iyo..." dugtong ko.
"Hindi mo kayang putulin ang sungay ko," wika niya.
I faced her. "I can make you kneel, woman." Malamig kong sagot sa kaniya.
Bakas ang determinasyon sa mukha niya. Wala rin takot o kahit ano na nakapaskil roon.
"Baka ikaw ang paluluhurin ko, Gov..." she chuckled. "Kalmahan mo lang, baka iba na 'yan, e."
Putangina, natutuwa talaga siya kapag ganito.
"I'm calm," I muttered. "Don't change the topic and come with me to the detention room."
Tumalikod na ako pagkatapos bago lumiko sa isang pasilyo, ang daan patungo sa isang detention room.
"Hindi dito ang detention room, Lanchester," napansin niya.
Hindi ako huminto bagkus ikinumpas ko lang ang aking isang kamay na para bang walang pakialam sa kaniyang sinabi.
"You're right," I trailed off. "But still, this is the old detention room and I want you to learn from your mistakes, woman." Malamig kong dugtong.
Humalakhak siya. "O siya, siya. Umalis ka na nang makapasok na ako sa loob." Matapang na sabi niya.
"Alright, just don't scream when a cold breeze of air touch your skin," I blurted, scaring her a little bit.
Nameywang siya. "Tama na ang pananakot mo, Tyron. Umalis ka na at huwag ka ng bumalik." Sambit niya at pinaikot ang kaniyang mata.
Nagkibit-balikat lang ako bilang sagot sa kaniya. I locked her inside and didn't even get to see her reaction.
Last time na tinakot ko siya sa loob ng student council room, mabilis siyang lumundag sa akin dahil sa takot. Pero ngayon, halos wala nang mababakas na takot sa kaniyang mukha.
I heard her groan. I listened behind the door. Nanatili lang akong tahimik.
"Uh, this is hell!" she hissed and laughed sardonically. "Walang magawa sa mundo ang lalaking 'yon!" angil niya.
Nakinig lang ako sa hinaing niya. Isang ngisi ang aking pinakawalan sa mga salitang binibitawan at ipinaparatang niya sa akin.
"Guwapo ka lang, suwail ako, gago!" inis na sabi niya. "Pero mas guwapo pa rin si Kuya Ramses..." dugtong niya.
Kumunot ang aking noo. Ano ang mayroon sa lalaking 'yon? Anong guwapo roon? Hindi dahil mabait siyang kausap, guwapo na agad? Tsk!
What a rebellious woman... I thought in mind.
Binuksan ko bigla ang pinto at matalim ko siyang tinignan.
"Labas," utos ko.
Nagulat siya nang bahagya kaya tumama ang ulo niya sa pader dahilan para kumunot ang aking noo.
"Putangina, bakit bigla-bigla kang sumusulpot?!" galit na asik niya.
"Laya ka na," malamig kong sagot.
"Ang bilis naman. Hindi pa uminit ang pwetan ko sa pag-upo sa sahig, lalabas na agad ako?" natawa pa siya.
I raised a brow at her. "Ayaw mo? Sige, ikaw bahala, ikaw kawawa."
Humalukipkip siya.
"Bakit mo ako binalikan?" kunot-noong tanong niya.
"Bawal ka bang balikan?" ganting tanong ko rin.
Napalunok siya. "Kung si Kuya Ramses, ayos pa, pero kung ikaw..."
"Kung ako, ano?" hamon ko.
"Sana hindi na lang," she replied and rolled her eyes before she stands up. "Mag-a-abogado ka pala niyan, sana bumagsak ka sa exam." Dugtong pa niya.
Aba! Ang babaeng ito, inuubos ang pasensya ko.
"Sana ikaw rin, para sabihin kong..." I paused and gulped, "...bumagsak tayong dalawa." Simpleng dugtong ko na nagpagulo sa reaksyon niya.
Hindi ko na siya pinansin dahil ramdam ko ang mabilis at biglaang pagtibok ng aking puso.
Lumabas na ako sa detention room at hindi na siya muling nilingon pa dahil dumiretso ako ng lakad patungo sa loob ng student council room.
"Fuck, she's like a witch..." I mumbled. "She's bewitching me like what the fuck!" I hissed as I massage my temple.