Ik open de deur van de school, eindelijk is mijn schooldag over. Ik hoef nu voor een tijdje mijn klasgenoten te zien. Ik ben zo blij dat ik hun even niet hoef te spreken of hun ge treiter hoef te horen.
Ik zie een grijze sport auto aan de voorkant van de school staan. Ik weet dat het Max is en zodra ik halverwege het schoolplein ben, gaat de deur open. Max stapt uit zijn auto in een donker blauwe trui met een licht blauwe spijkerbroek.
Ik lach als ik hem zie, hij glimlacht terug en ik ren naar hem toe. Mijn tas valt bij mijn voeten als ik hem omhels. Ik ben dolgelukkig dat Max is hier. Ik wil hem nooit meer loslaten.
"Hey schatje." Max fluistert in mijn oor.
"Hey Max." Ik groet hem terug in een fluister toon.
Zijn omhelzing wordt losser en laat me zakken totdat ik weer op de grond sta. Hij raapt mijn tas van de grond en opent zijn achterklep voordat ik iets kan zeggen. Hij legt mijn tas erin en slaat de kelp weer dicht.
Op dat moment loopt Rika, Paulina en Kiki op ons af. Ik weet waar dit heen gaat en kijk alweer naar beneden in schaamte en angst dat ze Max kunnen overtuigen dat hij geen vrienden met mijn moet wezen.
"Hey, Noortje is erg vergeet achtig. Maar goed, wij zijn haar vriendinnen, Rika, Paulina en ik ben Kiki." Zegt Kiki tegen Max.
"Oh, hi." Zegt Max, hij kijkt me een even aan voordat hij zijn hoofd beweegt richting de andere kant van de auto.
Ik knik ja en loop om de auto heen. Hij blijft nog even staan als ik de auto open doe en erin ga zitten. Voorzichtig trek ik de deur dicht.
Ik weet niet wat Max zegt tegen de meiden, kijk er ook niet naar. Ik pak mijn telefoon van mijn broekzak en open die. Ik zie een paar whatsappjes van andere klasgenoten, meesten zijn meiden maar een paar zijn van jongens.
Sterre:
Omg je kent hem dus wel!
We moeten sowieso een keer afspreken!
Met hem natuurlijk.
Ik ken Sterre, het liefsten slaapt ze met alle bekende mensen op de planeet. Ze flirt met andere jongens zelfs als ze in een relatie zitten.
Stoffel:
Cool dat je max kent.
Hoorde dat hij een leuke gozer is.
De jongens zijn nooit echt erg geweest, ze hebben alleen nooit wat tegen me gezegd. Vaak omdat de meiden dan lelijk gaan doen en roddels over hun verspreiden.
Jacco:
Alle meiden zijn nu nog jaloerser.
Geweldig. 😂
Noortje:
Hoe bedoel je?
Jacco:
Ze zijn al jaloers over het feit dat je mooi bent.
En altijd zo lief.
Dus nu dat je hun crush kent, worden ze nog jaloerser.
Noortje:
Oh.
Jacco:
Nog veel plezier, he!
Noortje:
Uhm dankje.
Ik kijk naar alle andere appjes van de meiden en zie dat ze allemaal in een keer met me willen omgaan. Ze vragen allemaal naar hoe ze met mij en Max kunnen komen afspreken. Ik reageer op geen enkel.
Ik hoor de auto deur open gaan en zet mijn telefoon uit. Ik kijk op naar Max en zie hem zuchtend de auto starten. Hij rijdt de parkeerplaats af van mijn school en rijdt richting mijn huis.
"Dat zijn je pestkoppen, niet?" Vraagt Max.
"Ja, het verbaast me niks dat ze zo aan het slijmen zijn. Ze vinden je allemaal leuk." Zeg ik tegen Max.
Hij humt zachtjes en stopt voor een stoplicht. Hij kijkt me snel aan, glimlachend en pakt mijn hand van mijn boven benen.
"Trek maar niks van ze aan. Oh en ik moest van Christian nog vragen of hij de telefoonnummers van je ouders mag." Zegt Max tegen me.
"Oh ik zal ze meteen even doorsturen." Vertel ik Max als ik zijn hand loslaat.
Ik pal mijn telefoon en type meteen de nummers van mijn ouders aan Christian en verstuur het met wie van welke is en hun namen erbij. Dat hij weet dat hij de goede gebeld heeft.
Als ik mijn telefoon weer weggelegd heb, pakt hij mijn hand weer. Ik zie dat hij een zwarte ring draagt, ik had altijd ook een ring maar die pas ik niet meer. Het was mijn kleine meisjes ring.
Ik heb al jaren een zenuwen tik. Daarbij moet ik altijd met mijn ring spelen. Rond draaien om mijn finger, zonder dat ik het echt door heb, draai ik de rong om Max's finger. Ik heb niet door dat Max me aan kijkt voor een seconde.
"Zenuwachtig?" Vraagt Max.
"Nou ja, best wel. Het is niet iedere dag dat Max Verstappen je komt ophalen, je thuis brengt, je vervolgens mee wilt nemen naar Hongarije. Maar ook nog een stage voor je regelt. En ik heb geen idee hoe ik je ooit kan bedanken." Zeg ik tegen Max.
Hij lacht voor een moment voordat hij me even aan kijkt als we de snelweg oprijden. Ik heb geen idee hoe mijn ouders hier op gaan reageren. Ze weten dat ik verliefd ben op Max en mijn broertje en zussen gaan me zeker plagen.
"Oké, daar heb je wel een punt mee. Maar je hoeft me echt niet te bedanken hoor. Doe het al te graag voor je." Zegt Max.
"Oké maar nog steeds. Ik moet je wel op een manier kunnen goedmaken? Je kan dit niet allemaal voor me doen en er dan niks voor terug krijgen!" Zeg ik.
Max grinnikt voordat hij in mijn hand liefdevol knijpt. Ik voel mijn wangen rood worden en begin erg te blozen. Ik ben nog nooit eerder verliefd op iemand geweest of zo leuk gevonden.
"Je aanwezigheid en dat je mee gaat naar Hongarije us al genoeg." Zegt Max met een grijns op zijn gezicht.
"Prima, ik laat het voor nu wel even los. Maar wat moet ik allemaal meenemen?" Vraag ik aandacht aan Max.
Max kijkt me even aan voordat hij de afslag naar Haarlem neemt. Ik heb hem nog niet eens verteld waar ik woon en hij neemt al een afslag. Misschien had ik wel in de buitenwijk gewoond. Maar hij rijd gewoon naar de binnenstad.
"Zomer kleding, trui, een regenbestendige jas want het regent er vaak. Zwemkleding, er is een jacuzzi. Uhm, je medicatie?" Max zegt als ik hem aanwijst de eerste afslag te nemen.
"Omg ik moet dan nog langs de apotheek! Ik moet dan meer insuline hebben en omg ik moet meer sensors hebben, ik heb hier helemaal niet op gerekend. Ik-" ik zeg snel als ik all mijn medicatie dingen opnoem.
Max knijpt zacht in mijn hand en verteld me dat ik rustig moet doen. Dat het goedkomt en dat we vast alles wel een keer opnieuw kunnen halen bij mij thuis. Ik vertel hem nog een afslag te nemen en te parkeren bij de vieze grijs volkswagen bus.
Hij parkeert zijn auto er achter en kijkt naar mijn huis. Ik kan de verbijsterde blik in zijn ogen zien als hij me aankijkt. Hij wijst naar mijn huis en ik kijk hem aan met een klein lachje.
"Met hoeveel mensen woon je ook al weer?" Vraagt hij als ik begin te blozen.
"Zes." Zeg ik kort. Een soort verlegen en beschamend kijk ik weg.
Ik open mijn auto deur kant en stap uit. De buurman staat in zijn voortuin de planten water te geven met een bier in zijn handen. Ik lach naar hem en zwaai. Hij kijkt me verbijsterd aan.
"Hi, buurman!" Ik zeg zwaaiend.
Hij zwaait terug met zijn bier in zijn handen. "Wist niet dat je Max kende." Hij zegt als hij naar max wijst.
Ik lach en kijk naar Max, die mijn buurman groet en even zwaait voordat hij de achterklep opent en mijn tas eruit pakt.
"Dat is sinds kort." Vertel ik mijn buurman.
"Je past wel goed op mijn kleine buurmeisje, he? Ken haar al sinds dat ze zo klein was." Mijn buurman zegt voordat hij zijn hand met het bier dicht bij de grond houd.
Ik begin erg te blozen en lach naar hem. Mijn ouders kennen deze buurman al sinds dat ze er zijn komen wonen. Bijna vijfentwintig jaar terug. Toen mijn ouders hun eerste huis gingen kopen.
"Zal ik doen. Ze is zeker in goeie handen bij mij." Zegt Max als hij zijn kofferbak dicht doet.
"Later buurman!" Ik zwaai nog naar hem voordat ik langs de auto naar mijn voordeur loop.
Ik pak mijn huissleutel van mijn voorvakje van mijn tas. Ik draai het slot om en open de deur, ik laat hem binnen in een heel erg small gangetje waar veel jassen, tassen en schoenen staan. Waar nog niet eens een persoon kan staan en de deur kan openmaken.
"Maar hoe kan je in zo'n klein huisje wonen?" Vraagt Max als ik doorloop in naar de kleine eet tafel met net aan zes stoelen.
"Ik weet niet beter. Dit is het eerste huis dat mijn ouders samen gekocht hebben." Vertel ik Max.
Hij knikt zijn hoofd en doet de deur achter hem dicht. Ik laat hem in de eetkamer lopen dat nog niet eens tweeën halve meter verder in de keuken veranderd. Aan de ene wand is een hoge kasten wand in de keuken en de andere een klein stukje aanrecht.
Tussen de grens van de keuken en de eetkamer is de trap, smal en erg steil. Ik zie mijn moeder op de bank zitten met de was. Lekker aan het opvouwen terwijl ze een serie aan het kijken is.
"Hey mam!" Groet ik haar. Ze kijkt niet om of op van haar was.
"Hey schatje. Tegen wie was je aan het praten?" Vraagt ze als ik grinnik.
Max lacht ook even voordat mijn moeder haar hoofd naar ons to schiet. Ze kijkt me even aan totdat ze in haar ogen wrijft.
"Willem! Ik denk dat ik spoken begin te zien!" Mijn moeder schreeuwt naar boven.
Mijn vader mompelt wat voordat hij de trap af komt, waarschijnlijk van mijn slaapkamer waar de enige computer staat en die mijn vader van mij mag gebruiken omdat ik hem ook van hun gehad heb.
"Wat is er?" Vraagt mijn vader als hij ons de rug to keert. Nog niet gezien dat Max in de eetkamer staat.
"Nou ja, denk dat onze dochter uhm Max Verstappen heeft thuis gebracht." Mijn moeder zegt.
Mijn vader schiet in het lachen uit. Niet begrijpend dat mijn moeder het echt meent. Na ja, wat verwacht je als mijn moeder dit elk een april en Halloween doet. Dan zal mijn vader het ook op een gegeven moment niet meer geloven.
"Ik denk dat je te veel serie gekeken heb, schat. Het is geen een april of Halloween." Mijn vader zegt voordat hij zich om draait.
Hij gaat bijna weer naar boven als hij onze kant op kijkt, hij laat zijn koffie kop vallen en staat vol verbijstering naar Max te kijken. Max lacht een beetje nerveus achter me. Nog steeds met mijn tas in zijn handen.
"Oh god, waar zijn mijn manieren. Ik ben Willem, Noortje's vader. Dat is mijn vrouw Renske." Mijn vader schud Max's hand en geeft hem een lach.
En op dat moment komt er nog drie paar voeten de trap af komen. Ik weet wat mijn kleine broertje en zusje gaan doen. Me plagen en me voor schud zetten tegen over Max, mijn oudere zus gaat er waarschijnlijk niks van vinden.
"Wat is er gaande?" Vraagt Siem.
"We hebben Max op bezoek." Zegt mijn vader.
Ik pak mijn tas van Max over en zet die op tafel. Mijn kleine broertje kijk de hoek van de deur om. Voordat mijn zusje dat ook doet. Verbijsterd kijken ze baar Max. Ik geef ze een blozend lachje.
"Hoe heb je dat voor me kaar gekregen en moet hij niet in Hongarije zijn?" Vraagt mijn broertje.
"Morgen, ik had een reclame gig in Hilversum." Vertelt max.
Verbijsterd komt mijn moeder er ook bij staan. Mijn zus komt achter mijn kleine broertje en zusje staan. Ze zijn allemaal verbijsterd, waarschijnlijk over het feit dat klein verlegen Noortje een jongen mee naar huis heeft genomen, Max Verstappen van alle jongens die er op de wereld bestaan.