ကိုကိုသူကိုေရွာင္ေနတာ ဟိုကိစၥျဖစ္ၿပီးကတည္းကပင္ သူအနားကပ္ရင္
အလုပ္ရွိတယ္ဆိုၿပီးထြက္ထြက္သြားတာ သူရိပ္မိတာေပါ့
"Jungkook Jungkook!!"
"ဗ်ာ...ဗ် ခ်ယ္
"မင္းစာထဲစိတ္မပါရင္ တို႔စာသင္ခန္းထဲကထြက္သြားလိုက္!"
"Okay ခ်ယ္"
Jungkookလဲ ကိုကို႔ကို Companyသြားခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ျဖစ္သြားတာမို႔ စာအုပ္ေတြေကာက္ထည့္ၿပီး ဆရာမေရွ႕ကသာ
ထြက္လာလိုက္္တယ္
"ဟိတ္ေကာင္ေလး တကယ္ႀကီး ထြက္သြားတာလား! ဟယ္ေတာ္ ငါလဲ
အေၾကာက္အလန္႔မရွိတဲ့သူကို သြားေျခာက္မိတာ
ငါပဲမွားပါတယ္ေအ"
အတန္းသူ အတန္းသားေတြ အားလုံးကေတာ့
သူတို႔ဆရာမစိတ္ေလသြားတာၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးစိစိနဲ႔
ျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္
Jungkook ကိုကိုCompanyထဲ ဝင္သြားေတာ့
အားလုံးကသူကိုသိတာမို႔ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ၾကလို႔
သူလဲယဥ္ေက်းမႈသိစြာ ျပန္နႈတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္
"ေမာင္ေလး ဘယ္လာတာတုန္း"
"ကိုကိုရွိတယ္မလား"
"ရွိတယ္ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အစည္းေဝးခန္းထဲမွာ အစည္းေဝးက်င္းပေနတယ္"
"ဟုိတစ္ခါကကြၽန္ေတာ္ထုတ္ခိုင္းတဲ့ အတြင္းေရးမွဴးကို ကိုကိုထုတ္လိုက္ၿပီးလား
အမLinaa"
"သူေဌးကမင္းစကားကိုခ်က္ခ်င္း နားေထာင္ၿပီး
ထုတ္လိုက္တာပါေတာ္"
"ေကာင္းတယ္ ဒါနဲ႔ေနပါအုန္း အမက မန္ေနဂ်ာေလ ကိုကိုနဲ႔အတူ အစည္းေဝးပြဲမွာ
ရွိရမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"အစည္းေဝးကၿပီးသြားၿပီ ရွယ္ယာဝင္မဲ့
ဧည့္သည္က စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အမတို႔ေတြထြက္လာတာ"
"ဘယ္သူက ဘာကိစၥမို႔ ကိုကိုနဲ႔နွစ္ေယာက္ထဲ
စကားေျပာခ်င္ရတာလဲ"
"အဲ့တာေတာ့အမလဲမသိဘူး"
"ထားေတာ့ အေအးနွစ္ခြက္ေအာက္ကေန
ဝယ္ေပးေနာ္ က်ေတာ္ကိုကိုရုံးခန္းကပဲ ေစာင့္မယ္
ဒီအခန္းထဲ က်ေတာ္ရွိေနတယ္ဆိုတာ ကိုကို႔ကို
မေျပာပါနဲ႔"
"အင္းအင္းအမ မေျပာဘူးစိတ္ခ်"
Jungkookလဲ သူစကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရုံးခန္းထဲ
ဝင္သြားၿပီး ရုံးခန္းထဲ တပတ္ပတ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ သူေညာင္းလာမွ
သူ႔ကိုကိုရဲ႕စုံလည္ခုံမွာ ထိုင္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ဘက္ လွည့္ကာ ဂိမ္းထိုင္ေစာ့ေနလိုက္တယ္ ခုနေနေတာ့
တံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရတယ္ သူကိုကိုဝင္လာၿပီး
ဆိုတာ သူသိလိုက္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ေက်ာေပးထိုင္ေနလိုက္တယ္
"ဘယ္သူႀကီးလဲ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာလား
အေရွ႕ကလူေတြလဲ ငါ့ကိုတစ္ေယာက္မွ ဘာမွလဲမေျပာဘူး"
ထယ္ေယာင္းလဲ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သူကို
ေက်ာေပထိုင္ေနတဲ့လူနားကို သြားလိုက္ေတာ့
သူလက္ဆြဲၿပီး သူေပါင္ေပၚဆြဲၿပီးထိုင္ခ်
ခိုင္းလိုက္လို႔ အလန္႔တၾကား ေနာက္လွည့္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"Jungkook...!"
"က်ေတာ္ကိုျမင္ရတာ အဲ့ေလာက္လန္႔သြားတာလား ဟုတ္လား"
"မလန္႔ပဲေနမလား မင္းကလက္ကေန ဆြဲခ်တာကို"
"ေနပါအုန္း က်ေတာ္ပဲကိုကိုေပၚ လက္ရဲဇက္ရဲ
လုပ္တာပါ ဘာလဲက်ေတာ္အျပင္ ရွိေသးတာလား"
"မရွိပါဘူး ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန္႔သြားရုံပါ"
"ေၾသာ္...အဲ့လိုလား"
သူခါးကို တင္းေနေအာင္ေတာင္ ဖက္ထားလိုက္ေသး Jungkookက သူကို ဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ သူကိုေရွာင္ေနပါတယ္ဆို
အလုပ္ထိလာၿပီ လူကို ဆြဲလားဖက္လားနဲ႔
"ဖယ္ေတာ့ေလ Jungkookလႊတ္လို႔ဆိုကြာ"
"ကိုကိုက်ေတာ္ကို ဘာလို႔ေရွာင္ေနတာလဲ"
"ဟမ္...မ~မေရွာင္"
သူစကားေျပာေနတုန္း တံခါးေခါက္သံၾကားလို႔
သူခါးကိုဖက္ထားတာ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ Jungkook သူလဲတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
အေအးနွစ္ခြက္ေပးၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္
ထယ္ေယာင္း အေအးတစ္ဗူးကို ျပတင္းေပါက္ကေန လမ္းကသြားေနတဲ့ ကားေတြကိုၾကည့္ရင္ ေသာက္ေနလိုက္တယ္
သူရင္ခုန္ေနတာ Jungkookနဲ႔သူ နွစ္ေယာက္ထဲ
ရွိရင္ သူရင္ခုန္သံေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္မရဘူး ျဖစ္ေနတာ
"ကိုကို"
သူခါးထဲကို တိုးေဝွ႔လာတဲ့ Jungkookရဲ႕ လက္တစ္စုံ ပခုံေပၚမွာတင္လိုက္တဲ့ သူရဲ႕ေမးစိဖ်ားေလး နွားေခါင္းထဲကို တိုးေဝွ႔ၿပီး
သင္းပ်ံ႕လာတဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလး Jungkookရယ္ မင္းစိတ္နဲ႔ငါရူးရခ်ည္ရဲ႕ကြာ
"အေအးကုန္သြားၿပီးေလ မဝေသးရင္ က်ေတာ္ဟာေသာက္ေလ"
ထယ္ေယာင္းအဲ့က်မွ ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္တာ
သူလက္ထဲကအေအးဗူးကို အဲ့က်မွ ရွက္ကိုး
ရွက္ကန္းနဲ႔ အမိုက္ပုံထဲ သြားပစ္မယ္ဆိုၿပီး
လွည့္လိုက္တာ Jungkookမ်က္နွာနဲ႔ တည့္တည့္ပဲ
တစ္ေယာက္မ်က္လုံး တစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနမိတာ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာတယ္ Jungkookလဲ
သူကိုကို႔ကို သူရင္ခြင္ထဲမွာတင္းေနေအာင္
ထည့္ထားၿပီး
"ကိုကို က်ေတာ္ကိုေရွာင္ေနတယ္ဆိုတာ သိတယ္
ဘာတြက္ေရွာင္တာလဲဆိုတာသိတယ္ မေရွာင္ပါနဲ႔
က်ေတာ္မေနတတ္ဘူး အခုလိုေအးေဆး ေျပာေနတုန္း က်ေတာ္စကားကို အေလးနက္
ထားလိုက္ပါ မဟုတ္ရင္က်ေတာ္ ဟိုေန႔ကထပ္
ဆိုးရလိမ့္မယ္ ကိုကို"
"Jungkookမင္းအသက္ မငယ္ေတာ့ဘူး
ငါ့ကိုလိုက္ၿပီးခ်ဳပ္ျခယ္ေနမဲ့အစား မင္းေရွ႕ေရးတြက္ပဲ စဥ္းစားေနစမ္းပါ"
"ခက္တာပဲ က်ေတာ္ရဲ႕ေရွ႕ေရးတိုင္းမွာ ကိုကိုပါတယ္ ခ်ဳပ္ျခယ္တယ္ဟုတ္လား ဒါဆိုလဲ
ခ်ဳပ္ျခယ္တယ္ပဲေတြးၿပီး က်ေတာ္Jungkook
ေျပာသမ်ွပဲ နားေထာင္ေနလိုက္ ကိုကိုသိပါတယ္
က်ေတာ္အ႐ြယ္ေရာက္ထဲက က်ေတာ္စိတ္ႀကိဳက္
ကိုကို႔ကို ေနခိုင္းခဲ့တာ အခုလဲအဲ့တိုင္းပဲဆက္ေန"
"မတူဘူးကြ အဲ့တာက ကေလး ငါနားလည္ေပးလို႔ရတယ္ အခုက မင္းလဲ မင္းရဲ႕အ႐ြယ္တစ္ခုပိုင္းျခားေရာက္လာၿပီး
ငါလဲငါအသက္ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေရာက္လာၿပီ မင္းအခုလို ကေလးအလုပ္ေတြ
အၿမဲလုပ္မေနနဲ႔"
"လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ က်ေတာ္ေျပာတဲ့တိုင္း ေနကိုေနရမယ္ က်ေတာ္ကိုထပ္ေရွာင္မယ္ဆိုတဲ့
အေတြးရွိရင္ ကိုကို႔ကို ဒီကလူေတြနဲ႔ ေဝးေအာင္
က်ေတာ္ေခၚထုတ္သြားမွာ သတၱိရွိရင္ က်ေတာ္ကို
ကန္႔လန္႔တိုက္ၾကည့္လိုက္ေလ ကိုကို"
ထယ္ေယာင္းအံၾသျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ
ဝဲလာရတယ္ Jungkookက ငယ္ငယ္ေလးထဲက
သူဖို႔ပဲၾကည့္တဲ့ ကေလးဆိုတာ သိပါတယ္ အခုလို
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး အတၱႀကီးမယ္လို႔
မေတြးခဲ့ဘူးဘူး
"ဘာလဲ အတၱသမားလို႔ေတြးေနတာလား
ကိုကိုက က်ေတာ္ကိုေသခ်ာအေလးမထားတာပဲ
ကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ဖုန္မႈန္ကစ ေတြးၿပီး ေဒါသထြက္ေနတာ အတၱသမားလို႔ေတြးတာ
ေနာက္ေတာင္က်ေသး ကိုကိုရဲ႕"
"အခု မင္းက ငါ့ကိုဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္ေနတာလဲ
ဘယ္လိုမ်ဳိးေနထိုင္ေစခ်င္ေနတာလဲ!"
"ေျပာၿပီးၿပီေလ က်ေတာ္ကိုမေရွာင္ပါနဲ႔ က်ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္းေန က်ေတာ္ေျပာတဲ့
အတိုင္းပဲလုပ္ ဒီအရာတစ္ခုလုပ္မယ္ဆိုရင္
Jungkookက ငါ့ကိုဒါမလုပ္ခိုင္းဘူး ဒါေတာ့
သူလုပ္ခိုင္းတယ္ ဦေနွာက္ထဲမွာ က်ေတာ္နာမည္ကို ဆြဲေနေအာင္မွတ္ထား!"
ထယ္ေယာင္းငိုရယ္ရယ္မိေတာ့တယ္ အဲ့ေတာ့
သူဘဝသူမပိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ Jungkookက သူဘဝကိုျခယ္လွယ္မယ္ အုပ္စိုးမယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ မင္းညံ့လိုက္တာ
Jungkookရယ္ ငါကငယ္ငယ္ေလးထဲက
မင္းစိတ္တိုင္းက်ေနလာတာပဲေလ အခုမွ အမွားေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါ့ကို ဟက္!
"အင္း မင္းေျပာသလိုငါေနတာေပါ့ တစ္ခုပဲ
အဲ့တစ္ခုေတာ့ မင္းလိုက္နာရမယ္"
"ဘာမ်ားလဲ ေျပာၾကည့္ေလ လိုက္နာနိုင္မယ္ထင္ရင္ လိုက္နာမယ္"
သူသေဘာက မလိုက္နာနိုင္ရင္ မလိုက္နာနိုင္ဘူးေပါ့ ရားးးး တကယ္ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္လ်က္တဲ့လိပ္ႀကီးနဲ႔ လာေတြ႕ေနတာ
"မင္းငါအခန္းထဲကိုစြတ္စြတ္ဝင္မလာနဲ႔ ဘာလို႔လဲသိလား မင္းကကုတင္ျမင္တာနဲ႔ ငါ့ကို
ကုတင္ေပၚအတင္းပို႔ၿပီး လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္မို႔
နမ္းတာကိုလဲဆင္ျခင္ပါ!"
Jungkookရယ္မိလိုက္သည္ ကိုကိုတကယ္
အဲ့ကိစၥကိုေပါက္ကြဲေနတာပဲ ဒါပင္မဲ့ သူကမမူပါဘူး ေယာကၤ်ားဆိုတာ ေယာကၤ်ား
ကတိ့တည္ရတယ္တဲ့ ဒါပင္မဲ့ဒီတစ္ခါေတာ့
မတည္နိုင္ပါဘူး အလြယ္ေလးပဲကတိ့ေပးၿပီး
Mommyရဲ႕အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာရမယ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမေမခ်စ္တဲ့
သားေလး လုပ္လိုက္အုန္းမယ္
"ရတာေပါ့ ကတိ့ေပးတယ္ ေပးတယ္ဗ်ာ"
"ေသခ်ာတယ္ေနာ္ မင္းေျပာသလို
ေယာကၤ်ားကတိ့ဆိုတာ တည္ရတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ႁပြတ္"
"ေျပာရင္ဆိုးရင္နဲ႔!"
"အခုမပါဘူး မနက္ျဖန္ကမွစလိုက္ေတာ့"
"အြန္႔...."
ထယ္ေယာင္းလဲ Jungkookရဲ႕ တဇြတ္ထိုးဆန္မႈေၾကာင့္ ၿပံဳးမိသြားကာ သူပါးေလးကိုအုပ္ကိုင္ၿပီး နမ္းေနလိုက္ၾကတယ္
လူဆိုးေကာင္ေလး သူကိုမယုံပါဘူး ကတိ့ဖ်က္မဲ့ေကာင္ေလး မယုံရမွန္းသိေနလည္း
မတည္နိုင္တဲ့ကတိ့ေလးကို ယူထားခ်င္လို႔ေပါ့
သူရဲ႕ယုန္ေပါက္ေလးက တကယ့္အဆိုးဆာေလး
& & & & & & & & & & &
လာပါၿပီးၾကာသြားလား 2ရက္ပဲၾကာတာေနာ္
ေနာက္တပိုင္းတြက္warningႀကိဳေပးပါတယ္
ဒါနဲ႔ဒီficကို ဘယ္ကေနသိခဲ့တာလဲ ေျဖေပးခဲ့ပါလား အမွတ္တရssရိုက္ၿပီး သိမ္းထားခ်င္လို႔🥺
Vote, Comment Plz🙏
3912 Words
#Kim Julia✍️
ကိုကိုသူကိုရှောင်နေတာ ဟိုကိစ္စဖြစ်ပြီးကတည်းကပင် သူအနားကပ်ရင်
အလုပ်ရှိတယ်ဆိုပြီးထွက်ထွက်သွားတာ သူရိပ်မိတာပေါ့
"Jungkook Jungkook!!"
"ဗျာ...ဗျ ချယ်
"မင်းစာထဲစိတ်မပါရင် တို့စာသင်ခန်းထဲကထွက်သွားလိုက်!"
"Okay ချယ်"
Jungkookလဲ ကိုကို့ကို Companyသွားချင်နေတာနဲ့ အတော်ဖြစ်သွားတာမို့ စာအုပ်တွေကောက်ထည့်ပြီး ဆရာမရှေ့ကသာ
ထွက်လာလိုက်တယ်
"ဟိတ်ကောင်လေး တကယ်ကြီး ထွက်သွားတာလား! ဟယ်တော် ငါလဲ
အကြောက်အလန့်မရှိတဲ့သူကို သွားခြောက်မိတာ
ငါပဲမှားပါတယ်အေ"
အတန်းသူ အတန်းသားတွေ အားလုံးကတော့
သူတို့ဆရာမစိတ်လေသွားတာကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့
ဖြစ်နေကြတော့သည်
Jungkook ကိုကိုCompanyထဲ ဝင်သွားတော့
အားလုံးကသူကိုသိတာမို့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ကြလို့
သူလဲယဉ်ကျေးမှုသိစွာ ပြန်နှုတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ်
"မောင်လေး ဘယ်လာတာတုန်း"
"ကိုကိုရှိတယ်မလား"
"ရှိတယ် အခုလောလောဆယ်တော့ အစည်းဝေးခန်းထဲမှာ အစည်းဝေးကျင်းပနေတယ်"
"ဟိုတစ်ခါကကျွန်တော်ထုတ်ခိုင်းတဲ့ အတွင်းရေးမှူးကို ကိုကိုထုတ်လိုက်ပြီးလား
အမLinaa"
"သူဌေးကမင်းစကားကိုချက်ချင်း နားထောင်ပြီး
ထုတ်လိုက်တာပါတော်"
"ကောင်းတယ် ဒါနဲ့နေပါအုန်း အမက မန်နေဂျာလေ ကိုကိုနဲ့အတူ အစည်းဝေးပွဲမှာ
ရှိရမှာမဟုတ်ဘူးလား"
"အစည်းဝေးကပြီးသွားပြီ ရှယ်ယာဝင်မဲ့
ဧည့်သည်က စကားပြောချင်တယ်ဆိုလို့ အမတို့တွေထွက်လာတာ"
"ဘယ်သူက ဘာကိစ္စမို့ ကိုကိုနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ
စကားပြောချင်ရတာလဲ"
"အဲ့တာတော့အမလဲမသိဘူး"
"ထားတော့ အအေးနှစ်ခွက်အောက်ကနေ
ဝယ်ပေးနော် ကျတော်ကိုကိုရုံးခန်းကပဲ စောင့်မယ်
ဒီအခန်းထဲ ကျတော်ရှိနေတယ်ဆိုတာ ကိုကို့ကို
မပြောပါနဲ့"
"အင်းအင်းအမ မပြောဘူးစိတ်ချ"
Jungkookလဲ သူစကားပြောပြီးတာနဲ့ ရုံးခန်းထဲ
ဝင်သွားပြီး ရုံးခန်းထဲ တပတ်ပတ်ကြည့်နေလိုက်တယ် သူညောင်းလာမှ
သူ့ကိုကိုရဲ့စုံလည်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ပြတင်းပေါက်ဘက် လှည့်ကာ ဂိမ်းထိုင်စော့နေလိုက်တယ် ခုနနေတော့
တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရတယ် သူကိုကိုဝင်လာပြီး
ဆိုတာ သူသိလိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
ကျောပေးထိုင်နေလိုက်တယ်
"ဘယ်သူကြီးလဲ ဧည့်သည်ရောက်နေတာလား
အရှေ့ကလူတွေလဲ ငါ့ကိုတစ်ယောက်မှ ဘာမှလဲမပြောဘူး"
ထယ်ယောင်းလဲ စကားတပြောပြောနဲ့ သူကို
ကျောပေထိုင်နေတဲ့လူနားကို သွားလိုက်တော့
သူလက်ဆွဲပြီး သူပေါင်ပေါ်ဆွဲပြီးထိုင်ချ
ခိုင်းလိုက်လို့ အလန့်တကြား နောက်လှည့်
ကြည့်လိုက်တော့
"Jungkook...!"
"ကျတော်ကိုမြင်ရတာ အဲ့လောက်လန့်သွားတာလား ဟုတ်လား"
"မလန့်ပဲနေမလား မင်းကလက်ကနေ ဆွဲချတာကို"
"နေပါအုန်း ကျတော်ပဲကိုကိုပေါ် လက်ရဲဇက်ရဲ
လုပ်တာပါ ဘာလဲကျတော်အပြင် ရှိသေးတာလား"
"မရှိပါဘူး ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားရုံပါ"
"သြော်...အဲ့လိုလား"
သူခါးကို တင်းနေအောင်တောင် ဖက်ထားလိုက်သေး Jungkookက သူကို ဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ သူကိုရှောင်နေပါတယ်ဆို
အလုပ်ထိလာပြီ လူကို ဆွဲလားဖက်လားနဲ့
"ဖယ်တော့လေ Jungkookလွှတ်လို့ဆိုကွာ"
"ကိုကိုကျတော်ကို ဘာလို့ရှောင်နေတာလဲ"
"ဟမ်...မ~မရှောင်"
သူစကားပြောနေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြားလို့
သူခါးကိုဖက်ထားတာ လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ Jungkook သူလဲတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
အအေးနှစ်ခွက်ပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်
ထယ်ယောင်း အအေးတစ်ဗူးကို ပြတင်းပေါက်ကနေ လမ်းကသွားနေတဲ့ ကားတွေကိုကြည့်ရင် သောက်နေလိုက်တယ်
သူရင်ခုန်နေတာ Jungkookနဲ့သူ နှစ်ယောက်ထဲ
ရှိရင် သူရင်ခုန်သံတွေကို ထိန်းချုပ်မရဘူး ဖြစ်နေတာ
"ကိုကို"
သူခါးထဲကို တိုးဝှေ့လာတဲ့ Jungkookရဲ့ လက်တစ်စုံ ပခုံပေါ်မှာတင်လိုက်တဲ့ သူရဲ့မေးစိဖျားလေး နှားခေါင်းထဲကို တိုးဝှေ့ပြီး
သင်းပျံ့လာတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေး Jungkookရယ် မင်းစိတ်နဲ့ငါရူးရချည်ရဲ့ကွာ
"အအေးကုန်သွားပြီးလေ မဝသေးရင် ကျတော်ဟာသောက်လေ"
ထယ်ယောင်းအဲ့ကျမှ သေချာကြည့်ဖြစ်တာ
သူလက်ထဲကအအေးဗူးကို အဲ့ကျမှ ရှက်ကိုး
ရှက်ကန်းနဲ့ အမိုက်ပုံထဲ သွားပစ်မယ်ဆိုပြီး
လှည့်လိုက်တာ Jungkookမျက်နှာနဲ့ တည့်တည့်ပဲ
တစ်ယောက်မျက်လုံး တစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေမိတာ အချိန်တစ်ခုကြာတယ် Jungkookလဲ
သူကိုကို့ကို သူရင်ခွင်ထဲမှာတင်းနေအောင်
ထည့်ထားပြီး
"ကိုကို ကျတော်ကိုရှောင်နေတယ်ဆိုတာ သိတယ်
ဘာတွက်ရှောင်တာလဲဆိုတာသိတယ် မရှောင်ပါနဲ့
ကျတော်မနေတတ်ဘူး အခုလိုအေးဆေး ပြောနေတုန်း ကျတော်စကားကို အလေးနက်
ထားလိုက်ပါ မဟုတ်ရင်ကျတော် ဟိုနေ့ကထပ်
ဆိုးရလိမ့်မယ် ကိုကို"
"Jungkookမင်းအသက် မငယ်တော့ဘူး
ငါ့ကိုလိုက်ပြီးချုပ်ခြယ်နေမဲ့အစား မင်းရှေ့ရေးတွက်ပဲ စဉ်းစားနေစမ်းပါ"
"ခက်တာပဲ ကျတော်ရဲ့ရှေ့ရေးတိုင်းမှာ ကိုကိုပါတယ် ချုပ်ခြယ်တယ်ဟုတ်လား ဒါဆိုလဲ
ချုပ်ခြယ်တယ်ပဲတွေးပြီး ကျတော်Jungkook
ပြောသမျှပဲ နားထောင်နေလိုက် ကိုကိုသိပါတယ်
ကျတော်အရွယ်ရောက်ထဲက ကျတော်စိတ်ကြိုက်
ကိုကို့ကို နေခိုင်းခဲ့တာ အခုလဲအဲ့တိုင်းပဲဆက်နေ"
"မတူဘူးကွ အဲ့တာက ကလေး ငါနားလည်ပေးလို့ရတယ် အခုက မင်းလဲ မင်းရဲ့အရွယ်တစ်ခုပိုင်းခြားရောက်လာပြီး
ငါလဲငါအသက်ရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ဒေသကို ရောက်လာပြီ မင်းအခုလို ကလေးအလုပ်တွေ
အမြဲလုပ်မနေနဲ့"
"လုပ်ကိုလုပ်ရမယ် ကျတော်ပြောတဲ့တိုင်း နေကိုနေရမယ် ကျတော်ကိုထပ်ရှောင်မယ်ဆိုတဲ့
အတွေးရှိရင် ကိုကို့ကို ဒီကလူတွေနဲ့ ဝေးအောင်
ကျတော်ခေါ်ထုတ်သွားမှာ သတ္တိရှိရင် ကျတော်ကို
ကန့်လန့်တိုက်ကြည့်လိုက်လေ ကိုကို"
ထယ်ယောင်းအံသြခြင်းများစွာနဲ့ မျက်ရည်တွေ
ဝဲလာရတယ် Jungkookက ငယ်ငယ်လေးထဲက
သူဖို့ပဲကြည့်တဲ့ ကလေးဆိုတာ သိပါတယ် အခုလို
တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး အတ္တကြီးမယ်လို့
မတွေးခဲ့ဘူးဘူး
"ဘာလဲ အတ္တသမားလို့တွေးနေတာလား
ကိုကိုက ကျတော်ကိုသေချာအလေးမထားတာပဲ
ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်ရင် ဖုန်မှုန်ကစ တွေးပြီး ဒေါသထွက်နေတာ အတ္တသမားလို့တွေးတာ
နောက်တောင်ကျသေး ကိုကိုရဲ့"
"အခု မင်းက ငါ့ကိုဘယ်လိုဖြစ်စေချင်နေတာလဲ
ဘယ်လိုမျိုးနေထိုင်စေချင်နေတာလဲ!"
"ပြောပြီးပြီလေ ကျတော်ကိုမရှောင်ပါနဲ့ ကျတော်ပြောတဲ့အတိုင်းနေ ကျတော်ပြောတဲ့
အတိုင်းပဲလုပ် ဒီအရာတစ်ခုလုပ်မယ်ဆိုရင်
Jungkookက ငါ့ကိုဒါမလုပ်ခိုင်းဘူး ဒါတော့
သူလုပ်ခိုင်းတယ် ဦနှောက်ထဲမှာ ကျတော်နာမည်ကို ဆွဲနေအောင်မှတ်ထား!"
ထယ်ယောင်းငိုရယ်ရယ်မိတော့တယ် အဲ့တော့
သူဘဝသူမပိုင်ဘူးဆိုတဲ့သဘောပေါ့ Jungkookက သူဘဝကိုခြယ်လှယ်မယ် အုပ်စိုးမယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့ မင်းညံ့လိုက်တာ
Jungkookရယ် ငါကငယ်ငယ်လေးထဲက
မင်းစိတ်တိုင်းကျနေလာတာပဲလေ အခုမှ အမှားလေးတစ်ခုကြောင့် ငါ့ကို ငါ့ကို ဟက်!
"အင်း မင်းပြောသလိုငါနေတာပေါ့ တစ်ခုပဲ
အဲ့တစ်ခုတော့ မင်းလိုက်နာရမယ်"
"ဘာများလဲ ပြောကြည့်လေ လိုက်နာနိုင်မယ်ထင်ရင် လိုက်နာမယ်"
သူသဘောက မလိုက်နာနိုင်ရင် မလိုက်နာနိုင်ဘူးပေါ့ ရားးးး တကယ် ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်လျက်တဲ့လိပ်ကြီးနဲ့ လာတွေ့နေတာ
"မင်းငါအခန်းထဲကိုစွတ်စွတ်ဝင်မလာနဲ့ ဘာလို့လဲသိလား မင်းကကုတင်မြင်တာနဲ့ ငါ့ကို
ကုတင်ပေါ်အတင်းပို့ပြီး လုပ်ချင်နေတဲ့ကောင်မို့
နမ်းတာကိုလဲဆင်ခြင်ပါ!"
Jungkookရယ်မိလိုက်သည် ကိုကိုတကယ်
အဲ့ကိစ္စကိုပေါက်ကွဲနေတာပဲ ဒါပင်မဲ့ သူကမမူပါဘူး ယောင်္ကျားဆိုတာ ယောင်္ကျား
ကတိ့တည်ရတယ်တဲ့ ဒါပင်မဲ့ဒီတစ်ခါတော့
မတည်နိုင်ပါဘူး အလွယ်လေးပဲကတိ့ပေးပြီး
Mommyရဲ့အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကို လိုက်လျောရမယ် ဒီတစ်ခါတော့ မေမေချစ်တဲ့
သားလေး လုပ်လိုက်အုန်းမယ်
"ရတာပေါ့ ကတိ့ပေးတယ် ပေးတယ်ဗျာ"
"သေချာတယ်နော် မင်းပြောသလို
ယောင်္ကျားကတိ့ဆိုတာ တည်ရတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ပြွတ်"
"ပြောရင်ဆိုးရင်နဲ့!"
"အခုမပါဘူး မနက်ဖြန်ကမှစလိုက်တော့"
"အွန့်...."
ထယ်ယောင်းလဲ Jungkookရဲ့ တဇွတ်ထိုးဆန်မှုကြောင့် ပြုံးမိသွားကာ သူပါးလေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နမ်းနေလိုက်ကြတယ်
လူဆိုးကောင်လေး သူကိုမယုံပါဘူး ကတိ့ဖျက်မဲ့ကောင်လေး မယုံရမှန်းသိနေလည်း
မတည်နိုင်တဲ့ကတိ့လေးကို ယူထားချင်လို့ပေါ့
သူရဲ့ယုန်ပေါက်လေးက တကယ့်အဆိုးဆာလေး
& & & & & & & & & & &
လာပါပြီးကြာသွားလား 2ရက်ပဲကြာတာနော်
နောက်တပိုင်းတွက်warningကြိုပေးပါတယ်
ဒါနဲ့ဒီficကို ဘယ်ကနေသိခဲ့တာလဲ ဖြေပေးခဲ့ပါလား အမှတ်တရssရိုက်ပြီး သိမ်းထားချင်လို့🥺
Vote, Comment Plz🙏
3912 Words
#Kim Julia✍️