Sea Without Waves
Alive
Naging talk of the town ang nangyari sa kakahuyan. Bukod doon, noong sinabing si Drystan ang nasa likod ng pagkasunog, wala akong narinig na positibo.
"Mukhang gustong sumunod sa yapak ng ama niyang nasa kulungan..."
"Baka sa sobrang galit sa mga Ferrarin, iyon na ang nagtulak kay Drystan na gawin iyon."
"Sa sobrang galit nila sa pamilyang 'yan, hindi na kataka taka kung bakit ginawa iyon ni Drystan."
Lahat ay naniniwalang si Drystan ang may gawa noon. Kahit noong dumalo ako sa hearing, may parte sa akin ang naniniwala kay Drystan.
Ngunit ano nga bang laban niya sa pamilya namin?
Tumayo ako at naunang lumabas sa loob ng hearing. Kinuha ko ang pakete ng aking sigarilyo nang makasalubong ko si Draven at Trison kasama si Alice.
I saw how Draven's cold eyes looked at me. Ang seryosong mukha ni Trison ay nang-aakusa ganoon din si Alice na galit na galit.
Kumuha ako ng isang sigarilyo at nilagpasan silang tatlo. Hindi ko na kailangang umaktong kaibigan ko pa sila o bumati man lang.
Natawa na lamang ako at napasandal sa pader habang nakaipit sa aking labi ang sigarilyong hindi ko man lang nasindihan. See that, nerd? That's why you need to choose wisely.
May parte sa akin ang nakakaramdam ng pait ngunit may parte rin ang tanggap na ang sitwasyon. Noong nakilala ko siya, wala naman akong ibang hinangad na kung ano sa aming dalawa. At hindi ko rin nakikita ang sariling mananatili sa tabi niya.
The hearing continued. Sa tuwing nagkakatinginan kami ni Drystan, pakiramdam ko ay lumulubog ako sa kumunoy. At sa tuwing napapasulyap si Draven sa akin, parang impyerno ang court at isa ako sa nasusunog.
Draven will never sided the family who accused his brother for an arson attack in the woods. Hindi ko rin hinihingi ang simpatya niya ngayon na intindihin ang pinanggagalingan ng aking angkan lalo na't nasa panig ako ngayon ng katotohanan.
If Ayeselle truly burned the woods for a selfish reason then I won't justify her actions. Ngunit kung hindi man siya, alam kong isa dapat siya sa tinuturong may kinalaman sa pagkasunog noon. And I know she's guilty.
Galit ang tingin lagi ni Alice sa tuwing mapapasulyap siya sa akin. Trison is always the serious type. Si Draven naman, malamig at laging naninimbang ang tingin.
And everytime I looked at him, everytime he glanced back like he's pleading for an answer, gave me a hollow feeling in my stomach.
He's disappointed and mad at me. I understand him. Lalo na't kahit hindi niya ipakita sa akin, hindi man kasing galit tulad ng binabatong tingin ni Alice, alam kong parehas silang tatlo ng nararamdaman. It's like I betrayed them.
"May lead na ba kung nasaan siya?" si Bryson sa Lunes na iyon nang dumalaw sa mansiyon para makibalita.
Umahon ako sa pool at nilapitan ang bilugang mesa sa sun lounger kung saan siya nakahilig. He's wearing shades, black tshirt, and khaki shorts.
Nakita ko ang pagtingin niya saglit sa aking katawan ngunit magkasalubong ang kilay na itinuon ang tingin sa harap.
"I don't know with Lola. But who knows..." kibit ko habang kinukuha ang cocktail drink.
Muli siyang tumingin sa akin.
"You're not worried."
Sumimsim ako habang iniaangat ang aking kilay. I'm worried. Ilang araw akong walang tulog. Ilang araw na tulala, at ilang araw na nag-iisip.
But somehow I remember what I saw on that party. Bukod sa may nawawala, hindi ko maiwasang isipin na marahil...
"I'm worried but I don't want to think that her body burned to ashes, Bry..." saka ko ibinalik sa mesa ang aking inumin.
"I believe she's alive. And probably she's hiding?"
"Hiding?" Nagkasalubong ang kilay ni Bryson.
Tumango ako.
"One of us knew what really happened. Ngunit nanatili lamang sigurong tahimik para pagsamantalahan din ang sitwasyon," saka ko binakante ang kabilang lounger.
Bryson's head tilted. I rested my whole body against the lounger and shut my eyes. Ramdam ko ang init na humahalik sa aking balat at paninitig niya.
"Who?"
I chuckled softly. Binasa ko ang labi ngunit nagkibit. We are trained for survival since we were young. Itinuro sa amin ni Lola na hindi mahalaga kung sino ang kasama. Ang mahalaga ay kaya mong isalba ang iyong sarili. Kung kaya mong prumotekta, then do it.
"Kahit si Abrielle, Lola?" simangot ni Ayeselle na nakaupo na sa sahig ng bermuda grass.
Nasa open space kami para sa aming training. Tagaktak ang aking pawis at medyo hinihingal. Si Abrielle at Ayeselle ay kapwa na nakaupo sa sahig, si Arkaine naman ay tahimik at nakatayo pa rin habang kalmado lamang.
"Are you willing to sacrifice yourself for her sake, Ayeselle?" tanong ni Lola.
Kita ko ang medyo pag-iisip ni Ayeselle. Abrielle looked at her hopefully with her fake puppy eyes.
"No, Lola," agarang sagot ni Ayeselle na ikinalaglag ng panga ni Abrielle.
I smirked because she got the right answer.
"Ano?! You selfish bitch!" natatawang si Abrielle at hinila ang braso ni Ayeselle kaya bumagsak silang dalawa pahiga sa bermuda grass.
"Because I know you can handle yourself. Alam ko naman na ganoon din ang sagot mo kung tatanungin ka ni Lola. We're raised independently..." si Ayeselle.
Right. We are raised not to depend with each other. May mga araw na kaya naming sandalan ang isa't isa, ngunit kaya rin naming tumayo nang hindi nakadepende sa isa't isa.
"It's obvious why he burned the woods. To get revenge with the Ferrarins after what they did to their family especially to their father..." I heard them whispered after the judge declared that Drystan is indeed guilty.
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. Ngunit ang palaisipan sa akin, ano ang ginagawa niya roon sa gabing iyon. Why is he in the woods? Nakakakuryoso.
Simula rin noong nagkasagutan kami ni Arkaine ay naging tahimik kami sa isa't isa. Ayeselle was silent too.
I know they're thinking that Abrielle didn't burn to ashes. Kahit pa naroon na ang ebidensya na nasama siya sa sunog, sigurado akong may naiisip din silang iba para pagtakpan ang tanging katotohanan na lumulutang.
Nagising ako sa sumunod na araw na may mga bagaheng nakahanda sa ibaba. Nakita ko rin si Arkaine na bihis na bihis.
She's leaving for college? Ang alam ko sa Manila siya mag-aaral eh. Umahon ang kanyang tingin at tiningala ako. Humalukipkip ako habang nanatili sa ibaba.
Kahit naka shades, ramdam ko ang lamig ng kanyang tingin. Naka ponytail din ang kanyang buhok at naka itim na coat habang sa loob ay isang fit na dress.
"Sa UK daw siya pupunta?" rinig ko ang boses ni Ayeselle na nasa gilid ko na rin.
Nagkasalubong ang aking kilay. United Kingdom? Hindi sa Manila? Doon ba siya magkokolehiyo? Something about it made me think thoroughly.
"Sinong may sabi?" tanong ko nang nilingon siya.
"Narinig ko lang uh... kay Lola noong nakaraan," sabay iwas niya ng tingin at payukong sumandal sa barandilya suot ang kanyang mahabang puting bestida.
Ibinalik ko ang tingin kay Arkaine. Ang mga kasambahay ay hinahakot na ang kanyang bagahe palabas.
"Baba tayo," ani Ayeselle at hinawakan ang aking pulso.
Nagpatianod ako sa kanyang plano lalo na't lumalabas na rin si Arkaine. Huminto ako sa may pinto habang si Ayeselle ay tinakbo ang distansyang namamagitan sa kanila ni Arkaine.
I watched how her white dress danced along with her soft hair. The sunlight welcomed her outside. Deritso ang yakap niya kay Arkaine nang mahigpit.
I saw how Arkaine whispered things. Tumango si Ayeselle at mukhang naiiyak na. Nanatili akong nakatayo at tahimik silang tinitingnan.
Noong humiwalay si Ayeselle ay mabilis siyang nagpunas ng luha, pilit na ngumiti kahit malungkot ang mapupungay na mga mata. Arkaine glanced at me. I raised my hand lazily and wiggled my fingers.
"Come here, Ashtraia. Stop being a bitch," si Arkaine.
Naibuga ko ang tawa.
"Taas ng pride..." nangingiting si Ayeselle nang lingunin ako.
I rolled my eyes. Nanatili akong nakatayo kahit na silang dalawa na ang nakatingin sa akin.
"Come on, Ashtraia!" si Ayeselle na hindi na napigilang lumapit at hinila ako.
I groaned. Itinulak niya ako papalapit kay Arkaine kaya wala akong nagawa kundi ang yumakap.
"Laureen..." she whispered meaningfully.
"Laurice," pagtatama ko.
Ganoon na ba siya kagalit sa akin na nakalimutan niya. Humiwalay din naman kami sa isa't isa. Isinuot niyang muli ang shades at pumasok na sa nakahandang sasakyan.
"Take care, Arkaine," si Ayeselle na kumakaway.
Bukas ang bintana ng kanyang kotse kaya nakita namin ang pagngiti niya ng kaonti. Laureen...
My eyes slowly widened when I realized what she's talking about. The car started moving. I gasped. Is that true?!
But who's—Natigilan ako nang may naisip muli. Nilingon ko si Ayeselle na nakatingin pa rin sa kotse na umaalis.
What.... the... fuck! She gave me an idea!
Hindi na nawala sa aking isip ang sinabi ni Ashtraia. Sino sino ang nakakaalam? Ako pa ba? Alam din ba ni Ayeselle? How about Lola? And...
"Why are you here?"
Drystan sat infront of me. The smug he's wearing as a crown will always serve as his confidence. He's always proud and intense. Kahit pa alam mong miserable ang kalagayan niya ngayon.
I smirked back to equal his intensity. I can feel the sarcasm the way he smirked at me.
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ni Drystan sa pamilya namin ngayon ngunit isa ang sigurado. He's mad at us. He hated us.
"Convince your brother to take the opportunity," I declared.
Kakaupo pa lang, ang deritso kong sinabi ay nagpahalakhak sa kanya. The fierce in his eyes doubled. Kahit ang ngising suot ay nagiging delikado na. Para bang hindi ako makakalabas ng buhay dahil susunggaban niya ako ano mang oras.
"Crazy Ferrarins..." he said like it was a curse.
Humalukipkip ako. My grandmother rob that opportunity to Draven and I'm giving it back. That scholarship is for him. He's skilled.
"Why are you doing this? Paano kung totoo nga na sinunog ko ang kakahuyan at napatay ang iyong pinsan?" he smirked.
I rolled my eyes. He's jailed because my clan is desperate to cover-up the mess we did. Alam ni Dad na magkakagulo ang buong Ferrarin kung nalaman nilang si Ayeselle ang nasa likod ng pagsunog ng kakahuyan. That's why they put him instead why we're trying to find Abrielle.
I don't have a proper evidence but I know she's the one behind that fire. It wasn't an arson attack. It wasn't Drystan.
It was the harsh truth about our clan and I've witnessed it. We're powerful, merciless and cruel.
"Hindi niyo ba matanggap na nasa pamilya niyo lang ang may gawa?" he said playfully.
Seryoso kong natitigan si Drystan. He clicked his tongue and muffle some chuckles to taunt me. The danger he radiates is powerful and intense.
Binasa ko ang labi at natawa ng bahagya. I mirrored his smirk in a taunting way.
"I saw her too, Drystan," I said nonchalantly while looking at the policeman behind him.
He looked at me sharply. Nagtatagal ang kanyang paninitig. Ibinalik ko ang titig sa kanyang mga mata.
"Now tell me why you're in the woods..." deritso ko.
"Your fucking sister set me up," he fired angrily.
Arkaine? She did what?
"Set you up?" naguguluhan kong tanong.
Paano siya maseset-up ni Arkaine kung wala kaming alam na masusunog ang kakahuyan? Unless...
"I got played," tila sampal ang pagkakabitaw ng salita ni Drystan lalo na't nanatili ang ngisi sa kanyang labi ngunit para bang kabaliktaran ang pinapahiwatig niya roon.
"You mean the player got played?" I chuckled meaningfully.
Binasa niya ang labi. "Damn her."
Which means... he doesn't know?
Mariin akong pumikit at hindi alam kung ano ang iisipin. Bukod doon, gusto rin ng aming parents na iuwi kami sa Manila. Iyon ang desisyon ni Mommy ganoon din ni Dad. Everyone thinks that we're too traumatized to stay in the mansion that's why they sent us back in Manila.
Everything feels like a nightmare. I am trying to cope up with the situation through thinking that Abrielle's out there hiding. Ngunit paano nga naman kung hindi?
"I already told your father about your therapy sessions, hija..." my mother said early in the morning after spacing out.
I can deal with it mentally but Mom's so pushy about it. Nalaman ko rin na ganoon din pala ang ginawa kay Ayeselle.
Ang alam ko, patuloy pa rin ang paghahanap kay Abrielle. They don't want to give us a proper detail about it ngunit lagi nila kaming sinasabihan ni Ayeselle na ihanda ang sarili sa mga posibilidad na maaaring wala na nga siya.
Nagpatuloy ang pag-aaral namin ni Ayeselle ngunit nauna rin akong grumaduate at naiwan siya sa Senior High. It was almost Abrielle's eighteenth birthday and I'm still wondering what really happened on that night. Anong ginagawa niya roon?
"They found Abrielle," ang balita ni Mommy pagkauwi ko sa school ang bumungad sa akin.
My body froze. Hindi ako agad nakapagtanong kung anong klaseng balita iyon lalo na't sa reaksyon ni Mommy, parang hindi iyon maganda.
"She's alive, darling!" she shouted dramatically.
Nahugot ko ang hininga pabalik habang si Mommy ay nagmamadali nang kunin ang kanyang mga gamit lalo na't pupunta kami sa CARAGA.
Nagpasya akong sumama kay Mommy. Hindi ko alam kung pupunta ba si Dad lalo na't busy sa kumpanya. Kami ni Mommy ang mauuna roon at sigurado akong nandoon din si Ayeselle mamaya.
"And oh, she was kidnapped by your grandma's gardener! Can you believe it? Nasa mansyon lang pala ang suspek! At mukhang kasabwat noong nagsunog ng kakahuyan! They even found out that they are friends!" Mommy ranted while she's scooping her dog and putting her shades on.
"Gardener?" taka kong tanong habang nauuna siyang pumapasok sa nakahandang kotse.
"Yup. Gardener, hija. Hindi mo ba 'yan alam? Hardinero! Tagalinis ng hardin!" giit niya habang pumapasok na rin.
Lumilipad pa ang isip ko habang si Mommy ay patuloy na nagsasalita.
"Alam ko naman na gusto kayong parusahan kaya kayo ipinatapon sa province. But look at what happened! Walang silbi ang Donya kahit kasama niyo roon!"
Mommy hated grandma because Donya doesn't like her. She once called my Mom as a gold digger who's only after my father's wealth. Na hindi naman itatanggi ni Mommy lalo na't sabi niya, goal niya iyon simula noong bata pa. To marry a rich guy and live luxuriously.
"Dapat nag UK ka nalang din, Ashtraia! Gusto ko na sanang doon tayo tumira total nandoon naman si Arkaine. Kaso ayaw pumayag ng Daddy mo. Hindi ba mas gusto mo sa UK, Sushi?" biglang nagbago ang tono ng pananalita niya nang kausapin ang aso niyang nasa kanyang kandungan.
I sighed and rested my head against the backseat of the car. Pumikit ako at inisip kung anong panibagong gulo ang aahon ngayong nandito na si Abrielle.