Hayatım üç yıl önce bir kehanetle, iki yıl önce iki bebekle, üç ay önce bir tesadüfle ve ardından gelen süprizlerle, bugün de bir baş ağrısıyla değişmişti.
Bu değişimlerden hangisi iyi, hangisi kötü diye ayırt etmek bana kalmamıştı ama en acınası olanının bu olduğunu biliyordum.
Yarım-yamalak uyuyakaldığım yataktan kapının tıklanmasıyla kalkıp esnedim.
"Çocukları almaya gitmiştim ama pek gelmek istemiyorlar." dedi "Kalmak isteyince ben de çok laf etmedim, sana sorun olmayacağını düşündüm."
"Harry ve Ginny'de kalmayı seviyorlar." dedim omuz silkip "Sorun yok."
Yeniden başımı yastığa koyduğumda başım adeta çatlayacakmış gibi hissetmeme rağmen kaşlarım çatıktı.
"Hermione, lütfen böyle davranma. Daha ne kadar böyle davranacaksın?"
"Sanane." dedim öfkeyle "Uyumak istiyorum, beni rahat bırak."
"Astoria'nın yaptığı yanlıştı, evet ama- Neden açıklama yapıyorum ki? Sana bunu on kere anlattım, onu sevmiyorum ve onun beni sevmesi umrumda değil. Evlendikten hemen sonra onunla boşanacağım-"
"Böyle saçmalıkları duymak istemiyorum. Sadece beni rahat bırak."
Evet, Draco öleceğini söylediğinden beri üç ay geçmişti ve sonunda 'kendi deyişiyle' manyak bir plan bulmuştu. Astoria ile evlenecek, sürekli bir şeyleri bahane ederek evden gidecek ve bir sene sonra boşanacaktı.
Astoria'nın ona aşık olması, onunla aynı evde bir sene kalmak zorunda olması, eninde sonunda çocuklardan haberinin olmasının kaçınılmaz olması ve kayınbabasının onu öldürmek istemesi dışında bir problem yoktu.
Pardon, bir de karanlık tarafın varisi seçilmesi gibi bir problem de vardı.
Bunların hiçbiri yetmezmiş gibi Astoria bugün bana gelinlik seçtirmiş ve gözümün önünde Draco'yu öpmüştü, öfkeden bir şehri yok edebilecek kadar dolu hissediyordum.
"Hermione, yapma."
"Bozulmaz yemin yok dedin." dedim dişlerimin arasından "Ve bir yol bulacağım dediğin zaman ben evlilikten, Astoria'dan kaçış yolu bulacaksın sandım. Sana güvendim, inandım."
"Evet bozulmaz yemin yok ama-"
"Kimse Draco Malfoy'u öldüremez, hele de sırf kızıyla evlenmedi diye. Böyle bir saçmalık olamaz."
"Sebebi sırf o değil ki!"
"Baban konuşsa?"
"Artık babam pek de ölüm masalarında adı geçen biri değil, hayatım. Ayrıca babama zarar vereceklerinden çekinmiyor da değilim. Ben de depresyondayken bulaştım zaten!"
"Hepsi benim suçum." dedikten sonra ekledim "Tabii senin de rızan varmış ama."
"Sadece beni öptüğü için öfkelisin."
"Elbette olurum." dedim kaşlarımı çatıp "Bana beni sevdiğini ve onu bırakacağını söyledin. Beni öptün, seni öpmeme izin verdin. Biz birlikte olduk Draco, bunların hiçbirinin senin için bir anlamı yok mu?"
"Saçmalıyorsun." dedi "Öfkeyle üstüme gelme."
"O zaman sorun ne? Problem neyse söyle birlikte çözelim."
"Sana dediğim gibi, Astoria'nın babasına bir söz verdim ve o da zamanı gelince beni mükafatlandıracağını söyledi ama sonradan aptal kızı bana aşık olunca onunla evlenmezsem asla olmaz diyor."
"Olmasın! Hala karanlık tarafın başında olmak mı istiyorsun ki?"
Bu söylediğime düşünme süresi beklediğimden uzun sürse de başını iki yana salladı.
"Hayır, ama düşünmüyor da değilim-"
"Kararını ver, umrumda bile değil." dedim "Fazla uzadı, sence de öyle değil mi?"
"Konuyu kapatalım."
Bu sert tepkisiyle yatakta doğrulup ona döndüm.
"Kapatmıyorum." dedim "Sen her istediğinde bu konu kapanıyor."
"Başka zaman konuşalım, söz." dedi yanıma oturup "Bugün iyi değilsin."
"Onunla ayrılana kadar veya kararını verene kadar bana dokunmanı istemiyorum." dedim dişlerimin arasından.
"Sorun yok." dedi "Sen istemediğin sürece sana dokunmam, seni beklerim."
"Draco farkında mısın bilmiyorum ama gizli bir hayat yaşıyoruz. Geçen gün annen de gelip bana Astoria ile seni ayırmam için yalvardı. Kısılıp kalıyorum, çocuklar Astoria'nın bastırdığı davetiyeyi gördü, arkadaşlarım durmadan sorgu sual ediyor." dedim "Ben bu hayatı yaşamak isteseydim, pekala yaşardım ama istemiyorum. Zorla beni bu hayatta yaşatıyorsun ve seneler önce sana yalan söyleyip kalbini paramparça etmemin sebebi tam olarak bu hayattan kaçmaktı. Evi değiştiremiyorum, işimi değiştiremiyorum, Astoria ile de konuşmuyorsun."
"Yavaş yavaş hepsi düzelecek, söz veriyorum." dedi "İstediğin kadar da beni bekletebilirsin."
"Sorun o değil." dedim burnumdan nefes verip "Sorun seni bekletmek istememem. Ben de sana dokunmak istiyorum, neden anlamak istemiyorsun ki? Seni hayatın kendisinden çok seviyorum belki de ama başkasıyla paylaşacak kadar değil."
"Beni paylaşmıyorsun." dedi yanağımı okşayıp "Onu sevmiyorum."
"Ben o ilişki bitene kadar bundan asla emin olamam." dedim başımı iki yana sallayıp "İki aydır adeta bir aile gibi yaşıyoruz ama bu çok yanlış. Bir ay sonrasına davetiye hazırlatmış farkında değil misin? Veya karanlık tarafa geçersen, hele ki varisi gibi bir olay- çocuklarla görüşmene izin verebilir miyim sanıyorsun?"
"Bugün düğünü konuştuk ve ertelettim, merak etme."
"Çok içim rahatladı." dedim gözlerimi devirip "Ondan ayrılmak zorundasın, hem de çok yakında. Sana bu kadarını söylüyorum."
Draco bu söylediğime homurdanmadan önce gelen gözyaşlarımla kaşlarımı çattım.
"Herm, bunda ağlanacak ne var?"
"Sen bana söylemiyorsan ben de sana söylemiyorum." dedim inatla "Sen üstü kapalı anlatıyorsun her şeyi, çözeceğimi söylüyorum ve hala anlatmıyorsun. Ben niye söyleyecekmişim?"
Söylediklerimin çoğu doğruydu. Üç aydır neredeyse her gün bu konuyu konuşuyorduk ve söyledikleri asla değişmiyordu. Astoria'nın babasıyla bir anlaşma ve o lanet sürtüğün ona aşık olması ile ilgili başıboş bir hikayeydi. Şu zamana kadar sorduğum herhangi bir soruya da cevap vermemişti.
Biliyordum, onu tekrardan öpmek ve hatta sevişmek benim hatamdı ama ona bu kadar aşıkken elimde değildi. Birbirimize karşı koyamıyorduk, zamanın akışı bizi bir şekilde o noktaya getiriyordu ve oluyordu. Yanlıştı, berbattı, gözlerinden okunan tek şey bana olan sevgisi olsa bile başka bir kadını kandırırken bu yanlıştı.
Ama yine de, geçmişimden hiç ders çıkarmamış gibi yapmıştım. Onunla ilgili yanlışlar bile her doğrudan daha daha doğru geliyordu.
Bana karşı eskisi kadar şefkatli ve sevgi dolu sayılmazdı ama bunu anlayabiliyordum. Aptal değildim ve Draco epeyce kindar biriydi. Bana içini açması bile çok kısa zamanda olmuştu. Hayır, sorun bana zaman zaman gösterdiği soğuk duvarları değildi.
Sorun korkmamdı. Hala karanlık taraftan ve Astoria'dan kopamamasından korkuyordum.
"Hermione abartıyorsun." dedi beni kolunun altına alıp "Bak, haftasonu geldi. Çocuklar ile Muggle dünyasına gidelim, babanı görürüz. Ne dersin?"
"Fark etmez." dedim kolunun altından sıyrılıp yastığa tekrardan başımı koyarken.
"Hadi ama, uzatmayalım."
"Ne vasıfla geleceksin ki? Önümüzdeki aylarda düğününe gideceğimiz iş arkadaşım ve çocuklarımın babası rolü mü? Ah, bir de bir ihtimal toplu katliam gerçekleştirebilir ama sevince çok tatlıdır."
Bu söylediğime sinirlendiğini bilsem de belli etmeyip bana döndü ve üzerime doğru eğildi.
"Çocuklarının babası rolü yeterli değil mi?"
Bu dediğine cevap vermeyip ağlamaya devam ettiğimde bu sefer endişeyle kaşlarını çatmıştı.
"Başka bir şeyler var." dedi "Sen hiç iyi gözükmüyorsun, bu sadece Astoria'dan dolayı olamaz."
"Hepsi onun yüzünden." dedim burnumu çekip.
"Hadi ama, bana ne olduğunu anlat. Belli ki bir şeyler olmuş ve eninde sonunda söyleyeceksin. Söyle ki halledelim. Ne kadar üzüldüysen halsiz düşmüşsün, hasta gibisin adeta. Noldu Hermione, neden böylesin?"
Yüzündeki endişeye gözlerimi çevirip derin bir nefes aldım. Sakinleşmem gerekiyordu çünkü aynı hatayı ikinci kez yapamazdım.
"Çünkü." dedim gözlerine bakıp "Hamileyim."