សម្លេងសម្រែកក្រល៎របស់ជុងហ្គុកលាន់សន្ធឹកពេញព្រៃដល់ធំទាំងរាងកាយមាំដួលព្រុសទៅលើដីក្បែរចង្រ្គានសាច់អាំងៗហ៊ុយដោយរាងកាយញាក់ញ័រដោយសារតែភាពភ័យខ្លាចខណៈអង្គុយសុខៗក៏មានដៃតូចមួយមកប៉ះស្មារបស់គេ។ជុងហ្គុកដកដង្ហើមញាប់ៗព្យាយាមប្រមូលអារម្មណ៍មកវិញស្ទុះងើបឡើងទាញកាំភ្លើងដាក់ដំរង់មុខរាងកាយតូចដែលកំពុងឈរផ្អៀងកសម្លឹងមុខគេម៉ក់ៗដូចជាមិនដឹងខ្យល់អីទាំងសម្លៀកបំពាក់មិនសមរម្យលើខ្លួនមានតែអាវសស្ដើងប្រលាក់សុទ្ធតែដីមួយបិទបាំងខោខ្លីដែលនៅកប់ភ្លៅខ្លួនទាំងដៃជើងសុទ្ធតែដី។ទឹកមុខស្លឺៗដូចជាមនុស្សអត់សតិ
« ឯងជាអ្នកណា? »ជុងហ្គុកកំហគស្រែកសួរដោយដៃបម្រុងតែគេះកៃកាំភ្លើងបាញ់មនុស្សចំពោះមុខ
« ខ្ញុំ?ខ្ញុំជាម្ចាស់ទឹកដីនៅទីនេះ! »សម្លេងតូចតបមកវិញខ្សឹបៗហើយក៏ចង្អុលខ្លួនឯងដោយម្រាមដៃសស្អេកមុននឹងប្រាប់ជុងហ្គុកដោយស្នាមញញឹមចំនិតព្រះខែយ៉ាងស្រស់ស្អាត
« មិនពិតយើងមិនជឿ!!! »អ្នកណាអាចជឿបានទៅមនុស្សប្រុសមាឌតូចតែមួយបែបនេះហ៎េសជាម្ចាស់ដីនៅក្នុងកណ្ដាលព្រៃស្ងាត់ច្រលំបែបនេះ?
« មិនជឿឬ?តែខ្ញុំស្គាល់ទីនេះច្បាស់ខ្ញុំអាចនាំលោកទៅលេងកន្លែងស្អាតៗជាច្រើនបានណាចង់ទៅទេ? »ចិញ្ចើមតូចលើកឡើងលើទម្លាក់ទឹកមុខចុះសម្លេងនាយមិនបានជឿសម្ដីខ្លួនស្របនឹងជើងគ្មានស្រទាប់បោះទៅកាន់តែជិតនឹងរាងក្រាសសឹមសួរឡើងដោយអោនមុខទៅក្បែរជុងហ្គុកស្របនឹងស្នាមញញឹមស្រាលដែលជាប់លើផ្ទៃមុខមិនរសាយ
« កុំចូលមកជិតយើង!! »ជំហានជើងវែងរហ័សបោះទៅក្រោយស្របនឹងសម្ដីគំហគដោយមួរម៉ៅមិនទុកចិត្តនឹងក្មេងល្អិតដែលចូលមកក្បែរខ្លួនគៀកៗបែបនេះ។
« ហុឹម,លោកឃ្លានទេចង់ញាំសាច់នេះទេ??»ក្មេងល្អិតពេបមាត់ងក់ក្បាលតិចៗនឹងសម្ដីជុងហ្គុកហើយក៏ដើរមួយៗចូលទៅរកចង្រ្គានដាក់ខ្លួនអង្គុយព្រមទាំងលើកសាច់នោះបង្ហាញជុងហ្គុក
« ឯងជាអ្នកណាហេតុអ្វីមករស់នៅទីនេះប្រាប់យើងតាមត្រង់មក!! »កែវភ្នែកមុតស្រួចតាមសម្លឹងមើលសកម្មភាពរាងតូចដោយចងចិញ្ចើមមិនយល់គ្រប់ជំហានដោយសារតែក្មេងម្នាក់នេះវាមិនដូចជាមនុស្សធម្មតាទេដំណើរដើរមួយៗត្រង់ខ្លួនភ្លឹងៗមិនសូម្បីរង្គើដៃហើយនៅពេលក្មេងនេះសម្លឹងមើលគេដោយស្នាមញញឹមរឹតតែគួរអោយខ្លាច។ស្នាមញញឹមស្រាលបូករួមជាមួយកែវភ្នែកស្រទន់ដូចជាក្មេងម្នាក់ដែលមិនដឹងខ្យល់អ្វីប៉ុន្ដែវាក៏អាចធ្វើអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលសម្លឹងចំត្រឹមមួយវិនាទីខ្លាចបានយ៉ាងងាយបើសម្ដី
និយាយមួយៗមិនញាប់មិនទាក់ច្បាស់ៗ,សភាពបែបនេះដូចជាមនុស្សវិកលចរិតយ៉ាងច្បាស់។
« ខ្ញុំជាម្ចាស់ទឹកដីនេះអញ្ចឹងខ្ញុំគ្រាន់តែមករស់នៅលើទឹកដីខ្លួនឯងខុសដែរឬ? »រាងតូចលើកសាច់ខាំទំពាមួយៗហើយក៏ងើយមុខសួរបកជុងហ្គុកវិញដោយរក្សាស្នាមញញឹមកែវភ្នែកស្រទន់ភ្លឹសៗដដែល
« ឯងជាឃាតករសម្លាប់មនុស្សមែនទេ? »តាមចរិកជាមនុស្សមិនចូលចិត្តសូញសាញសុាំញុាំច្រើនលោកមេក្រុមក៏ចោទសួរចំៗដោយគ្មាន
ខ្លាចរអា៎ព្រោះទីនេះមានតែជីមីនម្នាក់បើមិនមែនជាឃាតករនោះអ្នកណាសម្លាប់កូនចៅគេហើយធ្វើរឿងទាំងអស់នោះ??
« អត់ទេមិនមែនខ្ញុំទេ!! »ទឹកមុខក្មេងល្អិតស្រាប់តែធ្លាក់ចុះភ្លាមៗពេលលឺសំណួររបស់មនុស្សមាឌធំព្រមទាំងឆ្លើយតបដោយរវើររវាយក្រវីក្បាលតិចៗកែវភ្នែកស្រទន់សម្លឹងមើលទឹកហូរឥតដាក់
« អញ្ចឹងជាអ្នកណា? »នាយសួរដោយរឹតតែជ្រួញចិញ្ចើមសម្លឹងមើលសភាពជីមីនឥតព្រិច
« ម៉ាក់!ប៉ា!បងស្រី!របស់ខ្ញុំជាអ្នកសម្លាប់
ពួកគេ!! »បបូរមាត់ក្រៀមឆ្លើយតបបន្ដដោយកាយវិការអង្គុយស្ងៀមត្រឹងកែវភ្នែកប្រែជាសោកសៅសម្ដីនិយាយមួយៗដោយសង្គត់ពាក្យត្រង់ម៉ាក់ប៉ាបងស្រីរបស់ខ្លួន...ត្រូវហើយគេមិនមែនជាអ្នកសម្លាប់ទេតែជាគ្រួសារ
របស់គេៗជាអ្នកសម្លាប់។
« ចុះពួកគាត់នៅឯណា? »ជុងហ្គុកដេញដោលសួរដោយការចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំង
« គាត់ស្លាប់បាត់ហើយ!! »រាងតូចឆ្លើយតបដោយរក្សាសភាពដដែល ប៉ុន្តែចម្លើយគេធ្វើអោយជុងហ្គុកដែលឈរផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ហួសចិត្តជាខ្លាំងអារម្មណ៍ដែលចង់ដឹងចង់លឺរលាយបាត់អស់គ្មានសល់
« ឯងចង់បានន័យថាវិញ្ញាណរបស់គ្រួសារឯងជាអ្នកសម្លាប់អញ្ជឹងឬ? »ជុងហ្គុកសួរដោយការហួសចិត្តនឹងក្មេងល្អិតជាខ្លាំង,ដំបូងស្មានតែជីមីនជាមនុស្សដឹងខ្យល់ជាប្រក្រតីអ្វីធម្មតាតែមានអីនិយាយចុះនិយាយឡើងដដែល។គិតថាគេជឿមែនទេ?រឿងរ៉ាវឃាតកម្មសាហាវព្រៃផ្សៃយ៉ាងនេះបែរជាខ្មោចជាអ្នកធ្វើទៅវិញ?
« ហុឹម...ជាពួកគាត់មិនមែនខ្ញុំទេ!! »រាងតូចងក់ក្បាលងាកកងើយមុខសម្លឹងមុខជុងហ្គុកដោយបើកភ្នែកភ្លឹសៗ..
« ហើយឯងក៏ហ៊ានរស់នៅទីនេះ? »
« ហុឹម,ខ្ញុំនៅដើម្បីថែរក្សាទឹកដីរបស់ប៉ាខ្ញុំ »
« ឯងឆ្គួតមែនទេ? »និយាយចុះនិយាយឡើងកាន់តែធ្វើអោយជុងហ្គុកឈឺក្បាលទើបចោទសួរចំៗដោយធុញថប់នឹងសកម្មភាពស្លើកៗជីមីនយ៉ាងខ្លាំង
« បើខ្ញុំឆ្គួតលោកក៏ឆ្គួតដូចគ្នា!! »ជីមីនឆ្លើយតបហើយក៏អោនទៅញាំសាច់ដែលគេអាំងបន្ដវិញធ្វើអោយជុងហ្គុកអស់អីនិយាយតែម្ដងសម្ដីក្មេងនេះគឺចង់មានន័យថាបើគេឆ្គួតជុងហ្គុកក៏ឆ្គួតដែលបើមិនឆ្គួតមិនមែននិយាយគ្នាចូលទេ។
« ឯងសុីសាច់ស្អី? »ដោយហួសចិត្តពេកជុងហ្គុកក៏បង្វែលរឿងដោយដឹងស្រាប់ហើយថាជាសាច់សត្វធម្មតាតែចង់ដឹងថាជីមីននឹងឆ្លើយបែបណា...
« សាច់នេះឆ្ញាញ់ណាស់វាជារបស់មួយដែលនៅលើខ្លួនមនុស្សដែលមនុស្សប្រុសគ្រប់គ្នាមិនអាចខ្វះបាន!! »មាត់ឆ្លើយតែភ្នែកនៅសម្លឹងសាច់ក្នុងដៃឥតដាក់សម្ដីនិយាយមួយៗដោយស្នាមញញឹមស្រាលហើយក៏ងាកសម្លឹងមើលផ្នែកខាងក្រោមជុងហ្គុកមុននឹងងើយសម្លឹងមុខសង្ហា
« ឯងនិយាយពីស្អី? »មនុស្សមាឌធំរហ័សក្ដោបរបស់ខ្លួនហើយក៏សួរដោយការមួរម៉ៅជាខ្លាំងនឹងសម្ដីឆ្គួតៗរបស់ជីមីន
« លោកក៏ដូចគ្នាប្រុសសង្ហា!! »ក្មេងល្អិតញញឹមកែមមាត់ពេលឃើញកាយវិការជុងហ្គុកហើយក៏ងើបមកវិញមុននឹងឈានជើងដើរសម្ដៅទៅរកទឹកជ្រោះដែលកំពុងហូរ
« ខ្ញុំគឺឈ្មោះជីមីននី!! »រាងកាយតូចឈរត្រង់ខ្លួនមុខមាត់ទឹកហើយក៏ងាកមុខមកសម្លឹងមុខសង្ហាមុននឹងប្រាប់ឈ្មោះយ៉ាងពិរោះរបស់ខ្លួនទៅកាន់ជុងហ្គុកសឹមទម្លាក់ជើងចូលទៅក្នុងទឹកថ្លាឆ្វក់ក្រោមកែវភ្នែកមុតស្រួចរបស់ជុងហ្គុក..
នាយតាមសម្លឹងមើលកាយវិការជីមីនឥតដាក់ដោយចងចិញ្ចើមមិនយល់ពេលជីមីនស្រាប់តែចុះលេងទឹកយ៉ាងប្រងើយ។ហើយនាយក៏ដឹងតាំងតែពីដំបូងថាក្មេងនេះហើយដែលមេក្រុមនៃក្រុមស៊ើបអង្គេតប្រទេសកូរ៉េបានប្រាប់គេថាប្រជាពលរដ្ឋបានឃើញហើយគេក៏មិនបាននៅទីណាឆ្ញាយគឺនៅជិតៗនេះប៉ុន្ដែក្រុមស៊ើបអង្គេតមិនយកចិត្តទុកដាក់ឆែកឆេរទីតាំងតំបន់នេះអោយបានម៉ត់ចតប្រសិនបើពួកគេមានការយកចិត្តទុកដាក់ជាងនេះនាយជឿថារឿងឃាតកម្មមួយនេះត្រឹមមួយខែឬតិចជាងនេះប៉ុណ្ណោះអាចចាប់ឃាតករបានហើយមិនមែនទុកត្រាំត្រែអោយដល់រាប់ខែបែបនេះទេ។ហើយពេលនេះគេកាន់តែច្បាស់ថាជីមីនជាឃាតករប៉ុន្ដែនាយមិនប្រាកដទេថាមានអ្នកផ្សេងទៀតឬមួយក៏អត់។
« ប្រុសសង្ហាលោកចង់លេងទឹកទេ? »សម្លេងតូចស្រួយស្រឹបបន្លឺឡើងដាស់ស្មារតីជុងហ្គុកអោយមកវិញនាយសម្លឹងមើលជីមីនដោយព្រិចភ្នែកភ្លឹសៗពេលខោអាវដែលជីមីនពាក់ទទឹកជោគបង្ហាញពីរាងកាយខាងក្នុងយ៉ាងច្បាស់ចែសពេលត្រូវទឹកលុបបាត់អស់ដីកង្វក់បែបនេះទើបនាយដឹងថាសាច់ជីមីនភ្លឺម៉ត់រលោងបុិនណាឆ្អឹងដងកាំបិតជ្រៅលេចចេញមកតាម.ក.អាវដែលចំហរចង្គេះតូចមួយក្ដាប់គួរអោយចង់ក្រសោបរាងរូវស្អាតដូចជាមនុស្សស្រីទាំងតម្រង់មុខនិងស្នាមញញឹមដែលបំពាក់លើផ្ទៃមុខសរលោង
« ទេ..... »នាយឆ្លើយដោយខំសម្រួលអារម្មណ៍និងងាកមុខចេញពីរាងកាយសុិចសុីមួយនោះធ្វើអោយជីមីនចាប់ផ្ដើមញញឹមសមចិត្តនឹងគម្រោងការណ៍របស់ខ្លួនដែលជិតបានសម្រេចម្ដងទៀតមុននឹងម្រាមដៃស្រលូនលើកឡើងប្រលេះឡេវអាវខ្លួនម្ដងមួយៗរហូតដល់អស់ទម្លាក់វាចោលបណ្ដាលអោយវាហូរតាមទឹកទៅបាត់សឹមនាយតូចដោះខោខ្លួនបណ្ដែតចោលម្ដង..ពេលនេះក្នុងទឹកថ្លាឆ្វក់ត្រជាក់ស្រេបសល់តែរាងកាយអាក្រាតតូចច្រឡឹងរបស់ក្មេងល្អិតដែលស្រស់ស្អាតហួសមនុស្សប្រុសដ៏ទៃ។ជីមីនក្បង់ទឹកមកលាបលើសាច់ដើមដៃខ្លួនថ្នមៗទៅមកដោយកាយវិការទន់ភ្លន់មុននឹងសម្លេងស្រទន់ផ្អែមស្រាលបន្លឺចម្រៀងពិរោះរន្ដំចិត្តចេញពីបបូរមាត់ក្រពុំរបស់ជីមីនធ្វើអោយមនុស្សមាឌធំងាកមុខសម្លឹងទៅវិញដោយស័្វយប្រវិត្ត។
សម្លេងច្រៀងរបស់ជីមីនកាន់តែលឺឡើងដោយស្នាមញញឹមផ្អែមកែវភ្នែកស្រទន់មន្ដស្នេហ៍សម្លឹងមុខសង្ហាដែលដូចជាកំពុងភ្លឹកភ្លាំងឥតដាក់។ជុងហ្គុកដកដង្ហើមមួយៗប្រែកែវភ្នែកជាស្រទន់សម្លឹងមើលរាងកាយតូចដែលញញឹមញញែមដាក់គេដោយកាយអាក្រាតនោះទាំងចិត្តកំពុងស្លុងនឹងសម្លេងពិរោះរន្ដំអត្ថន័យបទចម្រៀងមានមនោសញ្ចេតនាអន្លង់អន្លោចនាំអោយចិត្តនាយហោះហើរតាមន័យបទចម្រៀងភ្លេចអស់ស្មារតីជំហានជើងវែងក៏ស្រាប់តែបោះជាន់លើស្លឹកឈើងាប់ដើរមួយៗសម្ដៅទៅរកទឹកជ្រោះដោយកែវភ្នែកស្រទន់សម្លឹងមើលរាងកាយតូចជីមីនដែលកំពុងបង្វក់ស្មារតីខ្លួនអោយបាត់បង់ម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងអោយញាប់ញ័របេះដូងលោតកន្រ្ដាក់ផឹបៗសឹងនឹងទន់ដៃទន់ជើងនៅនឹងមួយកន្លែង..
« អោនមកនេះមក!! »ជីមីនជ្រត់ដៃទាំងសងខាងនឹងមាត់ជ្រោះដែលពោរពេញដោយស្លឹកឈើជ្រុះសឹមបង្គាប់មនុស្សមាឌធំដោយស្នាមញញឹមបូករួមនឹងសម្លេងស្រទន់ដែលជាមន្ដស្នេហ៍យ៉ាងសំខាន់ចំពោះជីមីនសម្រាប់បង្វក់ស្មារតីប្រុសគ្រប់គ្នាដែលចូលមករកគេ។ជុងហ្គុកនេះក៏មិនបានរុញរាលនាយសម្លឹងមុខជីមីនដោយកែវភ្នែកឈ្លក់វង្វេង
ព្រមទាំងលុតជង្គង់អោនមុខចុះក្បែរជីមីនដែលកំពុងលើកដៃក្រសោបមុខរបស់គេទាញទៅជិតហើយក៏ទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់គេខាំជញ្ជាក់តិចៗដូចជាកូនក្មេងប៉ៅដោះហើយក៏ជ្រែកអណ្ដាតចូលក្រលាស់លេងពេញក្រអូមមាត់របស់នាយទៅមកនិងបៀមអណ្ដាតគ្នាឆ្លាស់ទៅមកដោយឈ្លក់វង្វេងងើបមុខមិនរួច...
ខណៈពេលជុងហ្គុកកំពុងស្លុងនឹងស្នាមថើបដល់កក់ក្ដៅនិងរោលរាលមួយនេះជីមីនក៏ដកដៃម្យ៉ាងចេញពីការក្រសោបមុខសង្ហាលូកចូលក្នុងស្លឹកឈើក្រៀមដែលនៅនឹងដីយកបំពង់សេរ៉ាងមួយចេញមកចាក់ទម្លុះស្មារបស់ជុងហ្គុកមួយទំហឹងព្រមទាំងបាញ់បញ្ចូលទឹកដែលនៅក្នុងនោះចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្សមាឌធំ..
« អ្អាក៎...ឯងកំពុងធ្វើស្អី? »សម្លេងក្រល៎ស្រែកឡើងពេលម្ជុលចាក់ទម្លុះសាច់ខ្លួនស្មារតីក៏បានរត់ចូលមកក្នុងខ្លួននាយវិញមុននឹងរុញកាយតូចចេញហើយងើបឈររត់ទៅផ្អែកខ្លួននឹងដើមឈើធំដោយដៃខ្ទប់ស្មាជិតព្រមជាមួយកែវភ្នែកកំហឹងសម្លឹងមុខជីមីនដែលញញឹមដាក់គេដោយឆេះឆួលមិនគួរណានាយភ្លេចខ្លួនមួយបែបនេះសោះ...
« ខ្ញុំកំពុងធ្វើអោយលោកសប្បាយនោះអី!! »ក្មេងល្អិតញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមុខសង្ហាដោយញញឹមសមចិត្តដែលខ្លួនអាចធ្វើវាបានសម្រេចម្ដងទៀតបានយ៉ាងងាយសឹមនាំរាងកាយអាក្រាតខ្លួនឡើងមកលើគោកវិញ
« ឯងចាក់ថ្នាំស្អីអោយយើង? »ជុងហ្គុកកំហគសួរខណៈមានរាងកាយទាំងមូលហាក់ដូចជាខុសប្រក្រតីដៃជើងប្រែជាទន់ប៉ុន្ដែផ្នែកខាងក្រោមទៅជារឹងនិងឈឺទៅវិញ
« ថ្នាំសម្រើបលោកដូចជាកំពុងមានអារម្មណ៍ហើយពិតទេ?? »ជីមីនប្រាប់ដោយសង្គត់សម្ដីព្រមទាំងប្រើកែវភ្នែកពោរពេញដោយតណ្ហាសម្លឹងមើលរាងកាយមាំមិនដាក់ជំហានក៏កាន់ទៅបោះចូលទៅកាន់តែជិតនឹងជុងហ្គុកដែលកំពុងដកដង្ហើមផឺតផត
« កំ.កុំចូលមកជិតយើង!! »រាងកាយទន់ខ្សោយខំប្រឹងទប់លំនឹងនឹងដើមឈរធំមិនអោយដួលកែវភ្នែកឆេះឆួលសម្លឹងរាងកាយអាក្រាតដោយសម្លេងគំហគគម្រាម
« យើងមកសប្បាយជាមួយគ្នាទៅខ្ញុំចង់ឃើញលោកមានសេចក្ដីសុខដោយសារខ្ញុំ!! »
« ទេ ចេញទៅចេញអោយឆ្ញាយទៅ!! »ជុងហ្គុកដេញរាងកាយតូចចេញមិនអោយចូលមកក្បែរខ្លួនជំហានជើងចេះតែថយទៅក្រោយជៀសឆ្ញាយពីជីមីនរហូតត្រូវទន់ជើងដួលទៅលើដីដែលពោរពេញទៅដោយស្លឹកឈើងាប់
« ហេតុអ្វីបដិសេធលោកកំពុងមានអារម្មណ៍ហើយលោកកំពុងតែត្រូវការក្ដីសុខហើយខ្ញុំអាចជួយលោកបានណា..ខ្ញុំនឹងធ្វើអោយលោកមានសេចក្ដីសុខបំផុត!! »ជីមីនញញឹមសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងពេលឃើញសភាពយ៉ាប់យឺនរបស់ជុងហ្គុកដែលដួលត្រដាប់ត្រដួសនៅលើដីដោយសារតែការខំប្រឹងរត់គេចពីគេមុននឹងរាងកាយស្រលូនស្អាតទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើចង្គេះមាំម្រាមដៃវាសកាត់ពេញរាងកាយមាំទៅមកដោយទឹកមុខសុិចសុី។ជីមីនសម្លឹងជុងហ្គុកដោយការពង្វក់ចិត្តតាមរយះទឹកមុខនិងកែវភ្នែកតូចៗមួយនោះស្របជាមួយចង្គេះរង្គើលើកូនប្រុសជុងហ្គុកដែលសង្ងំនៅក្នុងខោនាយយ៉ាងរឹងកម្រឹស..ជីមីនរង្គើហើយក៏អុកពីលើតិចៗធ្វើអោយជុងហ្គុកខាំមាត់ងើយមុខថ្ងូររងំចេញមកដោយសារតែទប់អារម្មណ៍មិនជាប់តែស្មារតីនៅតែមានដើម្បីតវ៉ាបញ្បប់សកម្មភាពជីមីន។
« អ្ហាស....សឺត..ឈប់ភ្លាម!! »
« ចង់ខ្ញុំបានលោកចង់អោយលោកចូលមកសង្ងំក្នុងខ្លួនខ្ញុំ!! »ក្មេងល្អិតក្រវីក្បាលនិយាយចេញមកដោយកែវភ្នែកកូនឆ្មាសម្លឹងម៉ក់ៗដាក់រាងក្រាសដែលគេងនៅក្រោមរាងកាយខ្លួន
មុននឹងរូតខោប្រលិចយកកូនប្រុសដែលកំពុងរីកមាឌធំតាមបែបអឺរ៉ុបចេញមកច្របាច់សាប់ៗដោយស្រាលដៃ
« មើលចុះវាខឹងហើយលោកមិនអាណិតវាទេឬ?អ្ហា៎.....វាធំណាស់!! »ជីមីនសម្លឹងមើលកូនប្រុសជុងហ្គុកដែលនៅក្នុងដរង្វង់ដៃខ្លួនដោយពេបមាត់ដូចជាអាណិតរបស់មួយនោះហើយក៏សរសើរវាឡើងទាំងបន្ថែមចលននាដៃសាប់វាញាប់ៗដៃដោយស្នាមញញឹមចុងមាត់
« សឺត....អឹស...អ្ហាស...ជីមីន..ជីមីននី..»ជុងហ្គុកដែលឯណេះចង់បដិសេដក៏មិនបានមកដល់ដំណាក់កាលនេះហើយទើបបានតែដេកស្ងៀមថ្ងូរថ្ងួរពីភាពស្រណុកសុខស្រួលដែលបានមកពីដៃតូចត្រជាក់របស់
ជីមីនសាប់បំបោសអង្អែលយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ់
« ពិរោះណាស់តែលោកឈ្មោះអ្វីទៅ? »ក្មេងល្អិតសរសើរពីការស្រែកថ្ងូរឈ្មោះខ្លួនចេញពីបបូរមាត់ក្រាសហើយក៏ចោទសួរឈ្មោះគេវិញទាំងដៃខំប្រឹងបន្ថែមកម្លាំងខណៈពេលឃើញថាក្បាលចុងស្រួចរបស់កូនប្រុសជុងហ្គុកខឹងដល់រលាត់ស្បែកឡើងក្រហមលេចចេញសរសៃរធំៗចេញមកគួរអោយខ្លាចតែសម្រាប់ជីមីនវាគួរអោយស្រលាញ់ច្រើនជាង,របស់ធំបែបនេះបើបានចូលមកសង្ងំក្នុងខ្លួនជីមីននិងធ្វើចលនាបុកចេញបុកចូលខ្លាំងៗមិនដឹងជាស្រួលយ៉ាងណាទេ។
« ជុង-..អ្ហាស..ហ្គុក..អ្ហាស លឿនជាងនេះៗវាឈឺណាស់អ្ហាស... »រាងក្រាសបិទភ្នែកខាំធ្មេញថ្ងូរផងប្រាប់ឈ្មោះដល់ជីមីនផងសឹងតែមិនចេញដោយសារតែពេលនេះទឹកដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់គេកំពុងប្រុងប្រៀបចេញមកហើយ
« ជុងហ្គុក? »
« បន្ថែមកម្លាំងដៃទៅ..អ្ហាស..ស្រួលណាស់..សឺត... »ជុងហ្គុកប្រាប់ទៅកាន់ក្មេងល្អិតអោយបន្ថែមកម្លាំងដៃកាន់តែខ្លាំងព្រោះខ្លួនចេញជិតមកហើយ
« លោកចង់អោយមាត់ខ្ញុំក្រសោបវាទេ? »ជីមីនញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមើលសឹងសខាប់ហូរចេញពីប្រលោះកូនប្រុសជុងហ្គុកចេញមកតិចៗដូចជាទឹកដោះគោទើបសួរឡើង
« ចង-ង់ អឹម ...អ្ហា៎..ស្រួលណាស់.. សឺត
ជ្រៅៗជាងនេះ អ្ហាស ស្រួលណាស់ »និយាយមិនទាន់ចប់ផងកូនប្រុសខ្លួនក៏ត្រូវបានមាត់តូចលេបត្របាក់ដល់គល់នឹងបៀមជញ្ជាក់យកទឹកកាមរបស់គេចេញមកខ្លាំងៗព្រមទាំងច្បូតជញ្ជក់ដូចជាក្មេងផឹកទឹកដោះគោ...ជីមីនបន្ដធ្វើបែបនេះមួយសន្ទុះពេលប្រាកដថាទឹកកាមជុងហ្គុកអស់។
« លោកមានសេចក្តីសុខដល់ហើយ!! »ក្មេងល្អិតងើបមុខមកវិញព្រមទាំងលើកដៃជូតមាត់ដែលពោរពេញដោយទឹកកាមជុងហ្គុកសឹមបន្លឺឡើងពេលឃើញទឹកមុខស្រណុកសុខស្រួលនិងសម្រែកថ្ងូរអម្បាញ់មិញ។ចង្គេះងរខ្ទីតក៏ងើបមកអង្គុយលើកូនប្រុសជុងហ្គុកជាថ្មីនិងអុកពីលើតិចៗមិនព្រមដាក់ចូលធ្វើអោយជុងហ្គុករន្ទះសារជាខ្លាំង...
« លឿនៗឡើងមកជីមីននី »ជុងហ្គុកតឿនទាំងរមួលខ្លួនពេលជីមីនលរលេងជាមួយតណ្ហារបស់គេ
« ហុឹស...អ្ហាស...ធំណាស់.. »ជីមីនក៏មិនសូញសាញច្រើនចាប់វានឹងរុញបញ្ចូលក្នុងខ្លួនគេយ៉ាងវេទនាដោយសារតែវារីកមាឌកាន់តែធំចំណែកស្រទាប់ផ្កាគេតូច
« សឺត កម្រើកៗចង្គេះទៅ អ្ហា៎ តឹងណែនណាស់ អ្ហាស... »
« អ្ហាសៗ.អឹស ស្រួលណាស់..អ្ហាសៗ... »
ជីមីនចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនារង្គើខ្លួនអុកពីលើកូនប្រុសជុងហ្គុកខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍តណ្ហាធ្វើអោយសម្លេងសម្រែករបស់អ្នកទាំងពីរលឺឡើងកាត់ភាពស្ងប់ស្ងាត់នៅក្នុងព្រៃ,ពេលនេះទាំងពីរនាក់ក៏កំពុងធ្លាក់ចូលក្នុងរណ្ដៅតណ្ហាដែលក្ដៅឆាបឆេះធ្វើអោយពួកគេទាំងពីរភ្លេចអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងពេលនេះក៏សល់តែភាពសុខស្រួលដែលបានមកពីតណ្ហា។ជីមីនចាប់ដៃជុងហ្គុកសង្គត់នឹងដីទម្លាក់មុខអោនថើបមាត់បឺតជញ្ជាក់បៀមអណ្ដាតជាមួយរាងក្រាសរហូតហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ ចង្គេះក៏ធ្វើចលនាឥតដាច់ដោយបានជំនួយពីដៃមាំដែលជួយលើកចង្គេះគេអុកលើកូនប្រុសរបស់ខ្លួន។
« អឹស ....អ្ហាស.. »សម្លេងស្រែកថ្ងូរលឺឡើងជាលើកចុងក្រោយមុននឹងទឹកកាមរបស់អ្នកពីរបាត់ចេញមករាងខ្លួន,ដោយគ្រាន់តែបញ្ចេញមកភ្លាមជីមីនក៏ទម្លាក់ខ្លួនដេកស្ពាបលើរាងកាយមាំដោយដង្ហក់ខ្យល់ដូចទៅនឹងរាងក្រាសដែលនៅក្រោមទ្រូងខ្លួនដែរ។ដោយសង្ងំបានមួយសន្ទុះជីមីនក៏បានប្រមូលកម្លាំងមកវិញបានដៃតូចស្រលូនបន្លំលូកតិចៗធ្វើចលនាយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់មិនអោយជុងហ្គុកដឹងដើម្បីយកកាំបិតដែលគេនៅជិតចង្រ្គានអាំងសាច់,យកបានពេលណាជីមីនក៏ក្រសោបវាអោបដៃត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រាច់ក្នុងការកម្ចាត់ជុងហ្គុក។ពេលឃើញជុងហ្គុកដូចជាអស់កម្លាំងភ្លេចខ្លួនទៅហើយជីមីនក៏ស្ទុះងើបខ្លួនឡើងវិញស្របនឹងដៃកាន់កាំបិតទម្លាក់ចំមុខជុងហ្គុកបិះតែដល់ទៅហើយប៉ុន្ដែជុងហ្គុកដឹងខ្លួនទាន់នឹងចាប់ដៃជីមីនជាប់មិនអោយទម្លាក់ចុងកាំបិតមកបានតទៅទៀត...
« ឯងចង់ធ្វើស្អី? »ជុងហ្គុកស្រែកសួរខណៈពេលចុងកាំបិតខ្វះតែពីរថ្នាំងដៃទៀតត្រូវចាក់ទម្លុះកែវភ្នែករបស់គេ,ដោយសារនាយនៅក្រោមជីមីនទើបចាញ់កម្លាំងជីមីន។
« សម្លាប់,យើងនឹងសម្លាប់ឯង!! »
« យើងនឹងខ្វេះគ្រាប់ភ្នែកដែលសម្លឹងមើលរាងកាយយើង,យើងស្អប់កែវភ្នែក
របស់ឯង!! »ជីមីនខំប្រឹងសង្ងត់ដៃដើម្បីចាក់ទម្លុះយកគ្រាប់ភ្នែកជុងហ្គុកទាំងស្រែកចេញមកដោយបើកភ្នែកធំៗទឹកមុខប្រែជាឃោរឃៅដូចជាមនុស្សដែលបាត់បង់សតិ។
« ទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងទៅជីមីន!! »
« យើងមិនទប់យើងចង់សម្លាប់ឯងខ្វេះកែវភ្នែកដែលសម្លឹងយើងដោយតណ្ហាកាត់ប្រដាប់ភេទដែលចាក់ទម្លុះរាងកាយយើង,យើងស្អប់ៗមនុស្សប្រុសដែលរំលោភយើង!! »
« ឯងក៏ដូចគ្នាឯងជាមនុស្សអាក្រក់យើងនឹងសម្លាប់ឯងយ៉ាងវេទនាបំផុត! »
« គ្មានថ្ងៃនេះ!! »នាយស្រែកហើយក៏ប្រើកម្លាំងខ្លួនទាំងចាប់ផ្ដួលជីមីនទៅលើដៃអោយផ្គាប់មុខឡើងអង្គុយលើខ្លួនជីមីននិងទាញដៃជីមីនទាំងសងខាងឆ្បត់មកក្រោយ
« អាយ៎!!! »ជីមីនស្រែកនឹងខំប្រឹងរើខ្លួនចេញពីការចាប់ជុងហ្គុកដោយកំហឹង
« លែងយើង!! »
« ឯងចង់សម្លាប់យើងឬ?ចាំណាយើងគឺJONH JUNGKOOKគ្មានថ្ងៃផ្លាត់ស្នៀតក្រោមស្នាដៃមនុស្សវិកលចរិកដូចជាឯងទេ
ជីមីននីសំណព្វចិត្ត!! »ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់អោនខ្សឹបដាក់ត្រចៀកជីមីនពីក្រោយដោយសង្គត់នូវពាក្យចុងប្រយោគ
« អា៎ក!!! »ជីមីនស្រែកឡើងជាឡើងចុងក្រោយមុននឹងត្រូវសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងដោយសារតែជុងហ្គុកប្រើខ្នងកាំភ្លើងវាយកញ្ចឹងកគេមួយទំហឹង
« វ៉ូ...បិះទៅហើយ!! »ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធូរចិត្តជាខ្លាំងនឹងទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយលើដីដោយអស់កម្លាំងសឹងតែសន្លប់,មុននឹងលឺសម្លេង
មនុស្សជាច្រើនបន្លឺឡើងទើបនាយរហ័សដោះខោអាវក្រៅខ្លួនទៅបំពាក់អោយជីមីនដើម្បីបិទបាំងរាងកាយ...
« លោកមេក្រុមៗ លោកមេក្រុមនៅឯណា!! »
« លោកមេក្រុម!! »សម្លេងជាច្រើនស្របនឹងរាងកាយមនុស្សប្រុសមាឌធំជាច្រើនរត់សម្ដៅមករកជុងហ្គុកយ៉ាងលឿនពេលប្រទះឃើញគេ
« ចាត់ការទៅ!! »ជុងហ្គុកបន្លឺប្រាប់កូនចៅព្រមទាំងសម្លឹងទៅមើលរាងកាយរបស់ជីមីន
« គេជាអ្នកណា? »
« យកគេចេញសិនទៅតែប្រយ័ត្នខ្លួនផងព្រោះគេវិកលចរិក! »
« បាទលោកមេក្រុម!! »ស្របសម្ដីកូនចៅម្នាក់ក៏ចូលទៅចាប់បីរាងតូចមួយនេះឡើងសម្ដៅចេញទៅវិញជាមួយគ្នាប៉ុន្មាននាក់ទៀត
« សល់ប៉ុន្មានឆាប់ដើរឆែកឆេរទីកន្លែងនេះអោយសព្វទៅកុំអោយខ្វះចន្លោះកន្លែងណាមួយអោយសោះ!! »ជុងហ្គុកបញ្ជាហើយកូនចៅក៏ធ្វើតាមបញ្ហា
« បាទលោកមេក្រុម!! »
« មិនអីទេមែនទេ? »
« ហុឹម,បិះស្លាប់បន្ដិចបន្ដួច!! »នាយឆ្លើយតបទៅកាន់កូនចៅដោយអស់សំណើចបន្ដិចព្រោះវាជាការពិតដែលគេបិះតែស្លាប់ដោយសារតែក្មេងមាឌល្អិតម្នាក់នោះឃើញមាឌល្អិតបែបនេះតែសាហាវមិនធម្មតា។ក្រោយនិយាយហើយក៏ដើរឆែកឆេរបន្ដជាមួយកូនចៅដើម្បីប្រមូលយកភស្ដុតាងបន្ថែមអោយបានល្អិតល្អន់..
*តុលាការ
កន្លងផុតអស់រយះពេលបីថ្ងៃហើយចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលជីមីនភ្លាត់ស្នៀតអោយមេក្រុមស៊ើបអង្គេតអាមេរិកចាប់ខ្លួនបានការសួរចំម្លើយក៏រួចរាល់តាំងតែពីថ្ងៃដំបូងដែលចាប់ជីមីនមក។ចម្លើយដែលផ្ដល់អោយ
ប៊ូលីសជីមីនក៏មិនបានលាក់គេឆ្លើយដោយស្មោះត្រង់គ្មានលាក់លៀមអ្វីបន្ដិចព្រោះតែរឿងរ៉ាវទាំងអស់គេជាអ្នកប្រព្រឹត្តវាតែម្នាក់ឯងពិតមែនហើយថែមទាំងនិយាយដោយស្នាមញញឹមថែមទៀត។ក្រោយសួរចម្លើយហើយរាជអាជ្ងាក៏សម្រេចចិត្តកាត់ទោសជីមីនដោយប្រហារជីវិតតាមប្រជាជនស្នើរសូមម្យ៉ាងទៀតទោសជីមីនក៏ធ្ងន់ធ្ងន់សម្លាប់មនុស្សអស់ដល់ទៅ30នាក់ឯណោះ មិនមែនតិចតួចឯណា។តែក្រោយមកការកាត់ក្ដីក៏បានកែប្រែតាមការស្នើរសូមរបស់ជុងហ្គុកធ្វើអោយរឿងរ៉ាវច្របូកច្របល់ក្រោមការមិនពេញចិត្តរបស់ប្រជាជនទាំងមូល..
ជុងហ្គុកនាយសម្រេចចិត្តបែបនេះក៏ដោយសារអាណិតជីមីនដែលជាក្មេងទើបតែពេញវ័យនៅសល់អនាគតវែងឆ្ញាយបើយកទៅមណ្ឌលកែប្រែព្យាបាទផ្លូវចិត្តគេអោយជាសះស្បើយវិញប្រសើរជាងសម្លាប់ណាមួយជីមីនកើតជាមនុស្សបែបនេះក៏ដោយសារតែ...
នៅអាយុ14ឆ្នាំជីមីនបានកំព្រាម្ដាយឪពុកក៏យកប្រពន្ធថ្មីដោយម្ដាយចុងមានកូនស្រីមួយអាយុ18ឆ្នាំកន្លងផុតអស់2ឆ្នាំក្រោយប៉ាជីមីនក៏បានស្លាប់បន្សល់ទុកអោយគេនៅជាមួយម្ដាយចុងក្រោយមកម្ដាយចុងក៏យកប្ដីថ្មីដែលរស់នៅក្រោមដំបូលទ្រព្យសម្បិត្តប៉ាជីមីនទាំងមូលហើយទ្រព្យសម្បិត្ត80%បានទៅលើជីមីនប៉ុន្ដែដោយសារតែការលោមលន់របស់ម្ដាយឪពុកចុងពួកគេក៏បានបញ្ជាគម្រាមជីមីនអោយប្រគល់ទ្រព្យសម្បិត្តទាំងអស់មកអោយពួកគេតែជីមីនមិនព្រមទើបធ្វើអោយពួកគេខឹងរហូតធ្វើទារុណកម្មមកលើគេយ៉ាងព្រៃផ្សែបងស្រីនិងម្ដាយចុងក៏អោយប៉ាចុងគេរំលោភជីមីនពេលរំលោភបានសម្រេចជាច្រើនដងពួកគេក៏លក់ជីមីនអោយទៅកន្លែងលក់ខ្លួនហើយពួកគេទាំងនោះបានចាក់ថ្នាំសម្រើកអោយជីមីនដើម្បីបម្រើប្រុសៗរហូតអស់រយះពេល2ឆ្នាំទើបជីមីនអាចរួចរត់ចេញមកបានទៅរស់នៅកន្លែងឃ្លាំងចាស់ដែលជាទឹកដីរបស់ប៉ាខ្លួនពេលនោះសភាពចិត្តជីមីនប្រែជាធ្ងន់ធ្ងរទៅហើយគេប្រែក្លាយជាមនុស្សវិកលចរិកក្នុងចិត្តបៀមទុកអោបគំនុំជាច្រើនជាស្អប់មនុស្សស្រីហើយក៏ស្អប់មនុស្សប្រុសគេស្អប់មនុស្សទាំងនោះរហូតថ្ងៃមួយគេហ៊ានចេញទៅសម្លាប់បងស្រីម្ដាយនិងឪពុកចុងយ៉ាងឃោឃៅបំផុតចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះធ្វើអោយគេញៀននឹងការសម្លាប់មនុស្សដោយវិធីវេទនាបំផុតក្មេងៗស្ទាវដែលមកញៀនថ្នាំផឹកសុីនៅក្នុងឃ្លាំងចាស់របស់ប៉ាគេក៏ត្រូវជីមីនសម្លាប់ដោយឃោឃៅដោយវិធីដូចគ្នាៗ........។
ដោយសារតែប្រវត្តិរូបយ៉ាងកំសត់វេទនារបស់ជីមីនបែបនេះទើបធ្វើអោយជុងហ្គុកប្រែចិត្តជាអាណិតទើបសម្រេចចិត្តស្នើរសូមប្ដូរការកាត់ទោសទៅលើជីមីន,គេគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាប្រាំឆ្នាំឬប្រាំមួយឆ្នាំខាងមុខជីមីនអាចជាសះស្បើយពីជំងឺផ្លូវចិត្តដល់សាហាវឃោឃៅមួយនោះហើយអាចប្រើជីវិតដូចជាក្មេងដ៏ទៃបានរស់នៅដោយស្នាមញញឹមសប្បាយចិត្តជាជាងរស់នៅអោបតែភាពភ័យខ្លាចបៀមគំនុំសងសឹងអោបក្ដីទុក្ខភាពវេទនាជាច្រើន...
ក្រោយការកាត់ទោសហើយប៊ូលីសក៏បាននាំជីមីនចេញពីតុលាការមកវិញដោយស្លៀកឈុតអ្នកទោសជាមួយដៃជាប់ខ្នោះហើយនៅខាងក្រៅក៏មានប៊ូលីសជាច្រើនជាមួយអ្នកកាសែតមមករោមថតផ្ដិចយករូបឃាតករវ័យក្មេងដែលសម្លាប់មនុស្សយ៉ាងឃោឃៅបែបនេះ...
ជីមីនដើរចេញមកដោយដៃជាប់ខ្នោះទឹកមុខស្លេកស្លាំងជាខ្លាំងហើយមុននឹងឡើងលើឡានទ្រុងរបស់អ្នកទោសគេក៏មិនភ្លេចងាកទៅញញឹមស្រាលដោយរលីងរលោងទឹកភ្នែកដាក់ជុងហ្គុកដែលឈរនៅជ្រុងម្យ៉ាងដែលកំពុងសម្លឹងមើលមកគេដូចគ្នាគេតាមសម្លឹងមើលមុខជុងហ្គុកមិនដាក់រហូតដល់ឡានបើកចេញទៅផុតពីទីឃ្លាតុលាការមួយនេះ...
ឯជុងហ្គុកក៏ឈរស្ងៀមដោយអារម្មណ៍វិលវ៉ល់ពេលត្រូវអ្នកទោសក្មេងវ័យញញឹមស្រាលដាក់កែវភ្នែកជីមីនដែលសម្លឹងមើលមកគេលាយឡំជាមួយអារម្មណ៍ជាច្រើនការដឹងខុស អារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ការសុំទោសនិងការខកចិត្តសោកស្ដាយឈឺចាប់វាលាយឡំគ្នាធ្វើអោយជុងហ្គុកមានអារម្មណ៍មិនល្អ ប៉ុន្តែនាយមិនខុសទេមែនទេដែលចាប់មនុស្សដែលរួមរ័ក្សជាមួយគេអោយប៊ូលីសដើម្បីទទួលទោស?
ក្រោយរឿងរ៉ាវឃាតកម្មមួយនេះបានចប់ជុងហ្គុកក៏បានវិលទៅកាន់ប្រទេសកំណើតខ្លួនវិញយ៉ាងរហ័សដោយចាប់ទុករឿងគ្រប់យ៉ាងដែលគេបានជួបត្រឹមជាសុបិន្ដអាក្រក់មួយ។
THE END. THANKS YOU. ✨
*សុំទោសសម្រាប់កំហុសខុសឆ្គងជាច្រើនដែលមាននៅក្នុងរឿងមួយនេះ។