Το δείπνο στο αρχοντικό του Κεντ θα το σέρβιραν στις οκτώ.
Πορφυρά τραπεζομάντηλα με πολύχρωμα κεντητά ρόδα στις γωνίες τους, έντυναν το μακρύ δρύινο τραπέζι, ενώ η λευκή πορσελάνη των πιάτων και τα κρυστάλλινα ποτήρια άστραφταν στο φως των κεριών. Μεγάλα πήλινα βάζα με χρυσαφί σχέδια γεμάτα με τριαντάφυλλα είχαν τοποθετηθεί κατά μήκος του και το άρωμα τους ευωδίαζε τον χώρο.
Οι περισσότεροι καλεσμένοι βρίσκονταν ήδη στο φέουδο. Πολλοί ήταν άμεσοι συνεργάτες του Αλεξάντερ από τη Νος, αλλά υπήρχαν και γαιοκτήμονες που συνεργάζονταν με τον μακαρίτη πατέρα της Μαντλίν.
Το ζευγάρι έλαμπε από αγάπη και η ευτυχία το ποδοπατούσε αλύπητα ύστερα από την περιπετειώδη αρχή της γνωριμίας τους.
Ο Νιλς έφτασε τελευταίος στην μεγάλη σάλα, νιώθοντας περίεργα για την επικείμενη συνάντηση με την μικρή κοκκινομάλλα του.
Εντόπισε αμέσως την ενσωματωμένη, μόνιμα πλέον, Μαντλίν στην αγκαλιά του Αλεξάντερ που συνομιλούσε με τους καλεσμένους. Μέχρι να τους προσεγγίσει, αντάλλαξε χειραψίες με το ηλικιωμένο ζευγάρι των Μπορ που είχαν τα κτήματα ανατολικά των δικών του και με τους αδελφούς Λίβατ που κατείχαν φάρμες με άλογα στο Κρόσελεν.
Με την άκρη του ματιού του είδε την Ισαβέλλα. Καθόταν στις πολυθρόνες δίπλα στο αναμμένο τζάκι, αντικριστά με έναν γοητευτικό νέο άνδρα με μαλλιά στο χρώμα του χαλκού, τον οποίο δεν αναγνώρισε και συζητούσαν έντονα. Η στάση του σώματος της ήταν χαλαρή. Είχε σταυρώσει τα πόδια της και είχε γείρει ελαφρά προς το μέρος του ενόσω τα χέρια της κινούνταν παραστατικά συνοδεύοντας τον λόγο της. Τα αλλεπάλληλα χαμόγελα της στον άγνωστο που της τα ανταπέδιδε όσο την κοίταζε σαγηνεμένος, τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα δυο άτομα είχαν οικειότητα ή θα αποκτούσαν σύντομα. Η τελευταία σκέψη τον τάραξε και τα φρύδια του έσμιξαν.
Τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα της Μαντλίν τύλιξαν την παλάμη του χεριού του και τον έβγαλαν από τις σκέψεις του.
- Ήρθες επιτέλους, δήλωσε χαρούμενη.
Συμμετείχε αμυδρά στην συζήτηση για τις νέες ποικιλίες παραγωγής φαρμακευτικών φυτών, που δημιουργούσε διαφωνίες ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, στο πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί κοντά του.
Λίγο αργότερα η Μαντλίν τον έπιασε αγκαζέ και τον οδήγησε προς το τζάκι που καθόταν η Ισαβέλλα.
- Να σας συστήσω, είπε πρόσχαρα.
Η κοπέλα ήταν μόνη και γύρισε προς το μέρος τους. Μόλις τον είδε το πρόσωπο της πέτρωσε από την έκπληξη, μα εξίσου γρήγορα ανέκτησε την ψυχραιμία της και σηκώθηκε από την πολυθρόνα με νωχελικές κινήσεις.
Η Μαντλίν έκανε τις συστάσεις,
- Ο Νιλς Κοχέιν είναι γείτονας, φίλος και αδελφός, ... Νιλς... η Ισαβέλλα είναι η αδερφή του Αλεξάντερ,
Κοιτώντας τον κατάματα, λύγισε το ένα γόνατο και υποκλίθηκε. Του έδωσε το χέρι της την στιγμή που η οικοδέσποινα έστρεφε την προσοχή της στους άλλους επισκέπτες,
...Να με συγχωρείτε... Νιλς... την Ισαβέλλα σαν τα μάτια σου.
Στύλωσε το βλέμμα του πάνω της, έκλεισε το χέρι της μέσα στα δικά του και το έφερε κοντά στο στόμα του. Φίλησε την ράχη της παλάμης της, σύροντας ελαφρά τα χείλη του πάνω στο βελούδινο δέρμα και είδε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν.
- Ξαναβρισκόμαστε λοιπόν. Είσαι πολύ όμορφη, ψιθύρισε.
- Ευχαριστώ, ακούστηκε χαμηλόφωνα από τα χείλη της.
Απέστρεψε τα μάτια της από το πρόσωπο του και τράβηξε όσο πιο ευγενικά γινόταν το χέρι της από τα δικά του, αλλά ο Νιλς δεν θα παραιτούνταν έτσι εύκολα. Έπιασε τον αγκώνα της διακριτικά και την παρέσυρε έξω από την μπαλκονόπορτα της σάλας, μέσα στη κατάφυτη σέρα, μακριά από τρίτα μάτια.
Στάθηκε μπροστά της νιώθοντας πρωτόγνωρα. Τα δάχτυλα του γλίστρησαν χαδιάρικα πάνω στους πήχεις της και τυλίχτηκαν μαλακά στους καρπούς της. Ανέβλυζε τρυφερότητα από παντού μέσα του, επηρεάζοντας την βραχνάδα στην φωνή του, που είχε αποκτήσει γλυκιά χροιά.
- Γιατί έφυγες στα κλεφτά εκείνο το πρωί; Ανησύχησα.
- Ανησύχησες;
- Ναι ανησύχησα ήσουν πολύ ευάλωτη μετά το βράδυ που περάσαμε μαζί.
- Μου φάνηκε πιο σωστό.
- Πιο σωστό σε σχέση με τι;
- Με στιγμές αμηχανίας σε ένα πρωινό ξύπνημα. Δεν πίστευα ότι έχουμε κάτι να πούμε. Θα γινόταν πολύ δύσκολο.
Ο Νιλς γέλασε.
- Έχουμε πολλά να πούμε, ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Που μένεις στη Νος;
Τα υπερκινητικά χέρια της θέλησαν να δραπετεύσουν από το κράτημά του. Τα εγκλώβισε μέσα στις παλάμες του και τα έβαλε πάνω στο στήθος του, απολαμβάνοντας την δροσιά τους σε σχέση με τα δικά του που έκαιγαν. Το αεικίνητο σώμα και η λαχανιασμένη ανάσα της που κτυπούσε στο πηγούνι του δήλωναν νευρικότητα. Κοίταζε συνέχεια γύρω της μήπως τους δουν.
- Γιατί ρωτάς;
- Γιατί ήθελα να σου στείλω δώρα και δεν μπόρεσα γλυκιά μου.
- Δώρα; Για ποιόν λόγο;
- Που μένεις;
Οι πυκνές μακριές βλεφαρίδες έκρυψαν το βλέμμα της που χαμήλωσε. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, χωρίς να απαντήσει.
... Στο Αλεξάνδρειο; ρώτησε σιγανά ο Νιλς και η ξαφνιασμένη αντίδραση μέσα στα πράσινα μάτια της που ευθύς αντάμωσαν τα δικά του, τον επιβεβαίωσε.
- Σε παρακαλώ ας ξεχάσουμε ότι έγινε, είπε με απελπισία.
- Να το ξεχάσουμε;
Ένωσε τα χείλη του με δύναμη. Δεν τον είχε απορρίψει γυναίκα ως τώρα και του φαινόταν απίστευτο ότι η συγκεκριμένη τον απέρριπτε, τόσο κάθετα, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εκείνη απάντησε αμέσως, στο ίδιο μοτίβο, χωρίς μια στοιχειώδη παύση έστω για λόγους ευγένειας.
- Ήταν κάτι απερίσκεπτο. Ποιος ο λόγος να δώσουμε συνέχεια; Είναι μία αδιέξοδη κατάσταση.
- Μπορεί να είσαι έγκυος.
Από το θλιμμένο ύφος της κατάλαβε ότι είχε προβληματιστεί με την πιθανότητα.
- Περί αυτού πρόκειται λοιπόν; Ίσως και να μην είμαι.
- Όχι δεν πρόκειται μόνο γι αυτό... δεν ολοκλήρωσε την φράση του γιατί τον διέκοψε απότομα.
- Ότι και να συμβεί, θα τα καταφέρω. Δεν θα σε ενοχλούσα, σου δίνω τον λόγο μου.
Συνοφρυώθηκε τόσο που σχεδόν δεν υπήρχε κενό ανάμεσα στα φρύδια του.
- Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν θα ήθελα να το γνωρίζω;
- Δεν είμαι κυρία της τάξης σου. Σίγουρα έχεις κάποιον τρόπο να χειρίζεσαι ανάλογες περιπτώσεις, αν σου ζητηθεί βοήθεια, απλά εγώ δεν την θέλω. Μπορείς να είσαι ήσυχος, πως ότι συνέβη μεταξύ μας θα παραμείνει ένα ασφαλές μυστικό, απάντησε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό και τα λόγια της τον πόνεσαν.
Λειτούργησαν σαν βέλος που στόχευσε στο κέντρο του στήθους του και το διαπέρασε. Οι επιπόλαιες σχέσεις που έκανε είχαν θίξει την καλή του φήμη και το ήξερε, όμως δεν είχε πέσει ποτέ χαμηλά. Πάντα αναλάμβανε τις ευθύνες του έτσι όπως του αναλογούσαν.
- Δεν σκορπίζω παιδιά στο πέρασμα μου. Δεν με ξέρεις κορίτσι μου, είπε συγκρατώντας με το ζόρι τον θυμό του.
Έκλεισε φευγαλέα τα μάτια της, προσπαθώντας να βάλει σε τάξη τις σκέψεις της.
- Συγνώμη, δεν το εννοούσα άσχημα... Αυτό που θέλω να πω, είναι πως και οι δυο γνωρίζουμε πολύ καλά πως λειτουργούν οι κάστες, οι συμφωνίες και τα συμφέροντα...
Ένα μείγμα οργής, πικρίας και στενοχώριας απόρροια του κακού παρελθόντος της, την φόρτισε αρνητικά και έκφρασε τόσο απόλυτα τις επόμενες λέξεις σαν να οχύρωνε την ζωή της πίσω από αυτές.
...Δεν θέλω να εμπλακώ ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ ξανά σε τέτοιες καταστάσεις, ακόμα και για το παιδί ενός υψηλόβαθμου αριστοκράτη.
Το κορμί της ήταν πλέον ακίνητο, έδειχνε κουρασμένο για να του αντισταθεί, ενώ την κρατούσε πιο σφικτά πάνω στο σώμα του. Την κοίταζε έκπληκτος, νιώθοντας ανίκανος να γκρεμίσει τα αμυντικά τείχη που είχε ορθώσει γύρω της. Δεν του είχε ξανασυμβεί κάτι ανάλογο, τον έπιασε απροετοίμαστο και τον αφόπλισε. Τώρα εξηγείται γιατί δεν την είδε στο κατώφλι της Μεγάλης Βίλας.
Αισθάνθηκε ανόητος, θα έπρεπε να το είχε υποπτευθεί νωρίτερα βασιζόμενος στα δικά του προσωπικά παραδείγματα. Τι ειρωνικό και ο ίδιος πάλευε για να ξεφύγει από αντίστοιχες πολιορκίες. Την καταλάβαινε πολύ καλά, μα δυστυχώς για την μικρή κοκκινομάλλα του, όλη αυτή η άμυνα έβρισκε κόντρα πάνω του. Το ύφος του άλλαξε, έγινε σκληρό και τα γκρίζα μάτια του μετατράπηκαν σε δυο κομμάτια πάγου.
- Δεν διαφέρουμε όσο νομίζεις κορίτσι μου. Θεωρώ πως κάτι που αφορά τους δυο μας, δεν χρειάζεται να το καταφέρεις μόνη σου. Υπάρχουν τρόποι, αλλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να σου εξηγήσω, πόσα μπορώ να σου προσφέρω και να είμαστε καλά μαζί, χωρίς να νιώθεις υποχρεωμένη απέναντι μου.
Ακούστηκαν ομιλίες πολύ κοντά τους. Ελευθέρωσε τα χέρια της, φιλώντας τα.
...Δεν τελειώσαμε. Να με περιμένεις... Η Ισαβέλλα μαρμάρωσε στην θέση της, ακούγοντας την επιτακτικότητα στη φωνή του. Τον είδε να ξεμακραίνει βιαστικά για να επιστρέψει στην σάλα του Κεντ.
Ο αδερφός της εμφανίστηκε από την άλλη πλευρά της σέρας.
- Ώστε εδώ κρύβεσαι κοριτσάκι μου... είπε γλυκά, την αγκάλιασε από τους ώμους και την συνόδευσε πίσω στο τραπέζι του δείπνου.
ΤΕΛΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ