BEN YORUM OKUMAYI COKK SEVİYORUM 💖🫶🏻
Herkes merakla bana bakarken derin bir iç çekip gözlerimi kaçırdım.
Bir açıklama yapmak zorunda olduğumu hissediyordum fakat şimdi gerçekten yapmak zorunda kalınca tüm o düşünceler aptalca gelmeye başlamıştı.
"Çocuklar nerede?" dedi Ginny "Onları çok özledik."
"Çocuklar burada değil." dedim "Ama sizinle çocuklar hakkında konuşmak istiyordum."
"Yüce Merlin onlar iyi mi?"
"Çok iyiler, Harry. Endişeye gerek yok. Sadece bazı gelişmeler oldu." dedim boğazımı temizleyip "Biliyorsunuz ki bir kehanetten dolayı hamile kaldım ve kimseya babalarının kim olduğunu söylemedim."
"Eğer olay buysa, babalarının Draco olduğunu bilmeyen yok Hermione." dedi Ginny gözlerini devirip "Bizi cidden buraya bunun için mi çağırdın?"
"Bildiğinizi tahmin etmek güç değildi, ama her neyse." dedim "Ama artık çocuklar da babalarının kim olduğunu biliyor."
Herkes şaşkınlıkla birbirine bakıp oturdukları yerden kalkmış ve volta atmaya başlamıştı. Yolunu kaybetmiş karıncalar gibi aptalca hareket etmelerine karşın gözlerimi devirdim. Onlara her şeyi anlatmak ilk başta düşündüğümde kolay gelse de gözlerinin içine bakmak zorundayken epeyce zordu.
"Çocukları mı kaçırdı yoksa?"
"Hayır, saçmalama. Her şey o kadar üst üste geldi ki hiçbirinize haber veremedim. Eğer debelenmeyi kesecekseniz çok kısaca anlatacağım.
Homurdanmalar ve oflayıp puflamalar eşliğinde herkes yerine oturduğunda ayağa kalktım. Bunu yapacaktım. İçimden bu yükü atmam lazımdı ve iki seçeneğim vardı. Ya bir dağa çıkıp bağıracak ve birkaç insanı dövecektim, ya da arkadaşlarıma anlatacaktım. Hangisi daha tehlikeliydi emin değildim ama en kolay yol bu gibi gelmişti.
"Hamile olduğumu Draco'ya söylememiştim, hatta baba olabileceğini düşünmediğim için ona onu aldattığımı söyledim ve böyle ayrılmıştık."
"İğrenç birisin."
"Sağol Ron." dedim dişlerimi gıcırdatıp "Geçen hafta iş arkadaşı olduğumuzu ve Draco'nun Astoria ile nişanlandığını öğrendim. Elbette çok garip hissettim, sonra benimle geçmişle ilgili tartıştı ve bir şekilde çocukları görmek istedi. Görünce babalarının kendisi olduğunu anladı ve onları gerçekten hayatında istedi. Ardından babam kaza yaptı ve bir anda Malfoy Malikanesinde kendimi buldum."
"Çocukların şu an malikanede deme bana."
"Şaşırtıcı bir şekilde, Harry, Malfoy ailesi epeyce değişmiş ve ortalama bir aile olmuş. Tek dertleri torunlarıyla oynamak, hiçbir şeyi sorgulamadılar bile." dedim "Sonra evim yandı ve, şey, bu haberi aldığımda Draco'ylaydım. Evime gittiğimizde biraz duygusallaştım ve söylememem gereken şeyler söyledim, hislerimden bahsettim. O da beni öptü, ben de doğal olarak istemedim."
"E Astoria ile ayrılsın."
"Saçmalama Harry, Malfoy'lar asla izin vermez. Kesin safkan diye o kızı özellikle seçmişlerdir."
"Ben de öyle düşünüyordum ki, Ron, çok şaşırtıcı bir şey oldu. Bay Malfoy bana gelip Astoria ile Draco'yu ayırmamı istedi. Draco ile evlenmemi istedi, kendi cümlesiyle bana 'ailem ol' dedi."
"Tüm hikayedeki en tüyler ürpertici kısım bu." dedi Ginny uzun sessizliği bozarak "Bu nasıl bir drama Hermione! Sen delirdin mi? Ve, Yüce Merlin, bu böyle anlatılır mı? Her şeyi can yerine değinip kısaca anlatıyorsun, neye şaşıracağıma bile şaşırdım. Şok üstüne şok geçirdik, az kalsın nefessizlikten ölecektim!"
"Sakin olun, buraya sizden akıl almaya gelmedim."
"Bizden akıllısın diye mi?"
"Hayır Harry, akıl alacak bile aklım kalmadığı için." dedim sandalyeye geri oturup "Kafamda hiçbir şeyi toparlayamıyorum. Her şey o kadar hızlı oldu ve öyle tesadüfler gerçekleşti ki birini sindiremeden diğerini düşünmek zorunda kaldım. Şu an kafam yarım kalmış düşüncelerle dolu ve kafayı yemek üzereyim."
"Pekala, o zaman bir şey düşünmeyelim." dedi Luna "Bir plan yapmayalım, geçmişi analiz etmeyelim. Ne yapmak istediğini konuşalım."
"Ama neyin doğru olduğunu veya olacağını bilmiyorum. Seneler önce biliyorum sanıyordum ama görüyorum ki yanılmışım. Draco mükemmel bir baba. Çocuklar ona adeta tapıyor." dedim gevşemek için derin bir nefes almadan önce "Emin olduğum tek şey bu, ne kadar ironik değil mi?"
"Bence akışına bırak-"
"Evleniyor, Harry. Evleniyor." dedim "Akışına bırakırsam olacak olan bu, evlenecek. O evlendikten sonra çocuklarla ne kadar vakit geçirebilecek ki? Hem, görüşmek istediği, onlarla kalmak istediği zamanlarda ben nasıl güvenip de çocuklarımı Astoria'ya emanet edeceğim bilmiyorum. Zaten daha çok küçükler, biraz büyüyene kadar böyle bir duruma asla izin veremem."
"Senin ne istediğini biliyorum." dedi Ginny sırıtıp "Sen cesaretlendirilmek istiyorsun."
"Bence de." diye katıldı Ron ona.
"Siz ne saçmalıyorsunuz? Burada size neler anlatıyorum, ne hakkında cesaretleneceğim ki, çocuklarımı babasız bırakmak hakkında mı?"
"Hayır tam tersine, çocuklarının babasını kocan yapmak hakkında cesaretlendirilmek istiyorsun."
Bu söyledikleriyle şok girmiş halde onlara baktım.
"Siz gerçekten kafayı yemişsiniz! Sizce düşündüğüm şey bu mu?"
"Elbette içgüdüsel olarak ilk düşündüğün şey çocuklarının iyiliğidir, en çok ona kafa yoruyorsundur." dedi Harry "Ama içinde bir yerlerde yanıp kavrulan başka anılar var. Senin olmasını istediğin ama asla gerçekleşmeyeceğinin farkına vardığın anılara da çok üzülüyorsun Hermione. Onu istemek senin hakkın, çünkü onu ne kadar sevdiğini kimse bilmese bile ben gördüm. Hele Draco'nun sana ne kadar yoğun bir aşk beslediğini onun gözlerinde gördüm. Bunu ikiniz de hak ediyorsunuz, neden buna layık olmayasın ki?"
Harry'nin söyledikleriyle sarsılsam da bana sorduğu soru her şeyin cevabıydı.
Ben onun aşkına layık değildim.
Onun bana olan aşkı hep sabit kalmıştı. Biz ufacık çocuklarken bile hiçbir zaman küsüp giden o olmamıştı. Draco savaşta karşı tarafta olduğu için ben çekip gitmiştim, vazgeçmeyi denemeye bile korkan o olmuştu. Ve sırf aptalca bir kehanet için onun kalbini kırmıştım, oysa Draco beni hiç kırmamıştı. Seneler boyunca Draco'nun hayatı beni hep üzüp yaralamıştı ama bu asla Draco olmamıştı. Karanlık tarafa olan yatkınlığı, iyi ve kötüyü ayırt edememe -veya bu ayrımı pek önemsememe- huyu beni her zaman düşündürmüştü ama bir kere olsun Draco'nun beni kıracağını düşünmemiştim. Ve öyle de olmuştu.
Kötü biri olduğunu düşündüğüm için çocuklarını ondan sakladığımı öğrendiğinde bile tek yaptığı onları bağrına basmak olmuştu. Ben bu sevgiye nasıl layık olabilirdim ki? Belki ben de en az Draco kadar üzülmüştüm ama bu benim kendi tercihimdi, o ise benim ona biçtiğim kaderi yaşamıştı.
"Ya onu seviyorsa?"
"Onu sevse seni öpmezdi, Hermione." dedi Luna "Ve emin ol, çocuklarla ilgili düşündüğün her şeyi Draco da düşünüyordur."
"Bunu söylemek biraz duygusuzmuşum gibi yansıyabilir ama söylemeden de edemeyeceğim, Draco bunların hepsini düşünüp tartıp yine de Astoria ile evlenirse, emin ol seni hiç sevmemiştir ve çocuklarınıza da o kadar değer vermiyordur." dedi Ron "Çünkü söylediğin gibi seni seviyorduysa, seni böyle bir iki senede unutamaz. Ve yine söylediğin gibi daha bu yaşında mükemmel bir baba gibi görünüyorsa, çocuklarıyla dilediği gibi vakit geçirmek için Astoria ile evlenmez."
"Peki ya beni artık sevmiyorsa ama çocukları çok seviyorsa?"
"O zaman da çocuklarının biraz büyümesini bekler ve öyle evlenir." dedi Harry "Aklı olan her insan bunları düşünür ama aynı zamanda hangisini seçeceğini de bilir."
"Benim aklım yok o zaman." dedim gözlerimi devirip "Yarın evlenirlerse bile şaşırmam."
"Merlin, tam bir aptalsın! Seni öpmüş, kızım, seni öpmüş! Daha ne yapabilir, havai fişek şovu mu?" dedi Ginny hiddetle "Şimdi o malikaneye gidiyorsun, ve Draco Malfoy'a anne olmadan önce ne kadar seksi olduğunu hatırlatıyorsun. Git ve onun karısı ol Hermione, buraya da parmağında bir yüzük olmadan gelme."
"Eklemeden edemeyeceğim, çünkü çok uzun zamandır bunu içimde tutuyorum." dedi Ron "Iy, Hermione. Draco mu? Gerçekten mi?"