"អ្នកអង្គម្ចាស់..... "ឆាងវ៉ុករហ័សចូលមកជាមួយនឹងទូរស័ព្ទដែលកំពុងរោទ៏ ធ្វើអោយអ្នកអង្គម្ចាស់ដែលកំពុងពិនិត្យឯកសារត្រូវងើបព្រះភក្រ្តមកមើលព្រោះចង់ដឹងថាមានរឿងអីទើបបានជាកូនចៅជំនិតទ្រង់រត់មកអោយត្រហេបត្រហបបែបនេះ
"រាជទាយាទ...ក្រាបទូល"
"ម្ចាស់បង? "ជុងហ្គុកទម្លាក់ឯកសារចុះទើបទទួលទូរស័ព្ទពីដៃឆាងវ៉ុកមកទទួល ទោះបីជាដឹងថាដែលទ្រង់ទាក់ទងមកមានរឿងអីតែត្រង់ក៏មិនចិត្តដាច់មិនលើកទូរស័ព្ទទ្រង់ឡើយ
"ម្ចាស់បង... "
(ពេលនេះនៅឯណា?ដឹងទេថាព្រះអយ្យការខ្ញាល់នឹងឯងកម្រិតណាដែលមិនដែលអើតមុខមករាជវាំងមករកទ្រង់នោះ?) ឆាងវ៉ុករហ័សថយចេញទៅខាងក្រៅវិញព្រោះចង់ទុកអោយត្រូវនៅនិយាយចរចារបន្ត
"ខ្ញុំមិនទាន់ចង់ជួបទ្រង់ពេលនេះឡើយ ពឹងម្ចាស់បងជួយទូលទៅកាន់ទ្រង់បែបនេះផង"ជុងហ្គុកមានបន្ទូលឡើងមកក្រោមព្រះភក្រ្តរាបស្មើរហាក់បង្ហាញច្បាស់ថាទ្រង់មិនទាន់ត្រៀមខ្លួនក្នុងការទៅជួបព្រះអយ្យការឡើយ
បន្ទាប់ពីអ្វីដែលម្ចាស់ក្សត្រីបានធ្វើដាក់មនុស្សរបស់ទ្រង់កាលពីពីរឆ្នាំមុន
(បងដឹងថាឯងមិនទាន់ចង់ជួបព្រះភក្រ្តទ្រង់ តែបើឯងនឹងមិនមកបងមិនធានាទេថាព្រះអយ្យការនឹងផ្សំផ្គុំឯងជាមួយកូនស្រីលោកនាយករដ្ឋមន្រី្តនោះ)
"បងថាម៉េច? "អ្នកអង្គម្ចាស់ស្ទុះងើបឈរឡើងចិញ្ចើមក៏ចងចូលគ្នាក្រោយលឺដំណឹងចេញពីម្ចាស់បងជីដូនមួយពីរឿងផ្សំផ្គុំ
(ស្តាប់មិនខុសទេ ទ្រង់ថែមទាំងបញ្ជាក់ថាបើឯងមិនមក ច្បាស់ជាទៅដណ្តឹងកូនស្រីនាយករដ្ឋមន្ត្រីអោយឯងមិនខានឡើយ)ជុងហ្គុកក្តាប់ព្រះហស្តញ័រទទ្រើកមិនថាកន្លងទៅយូរយ៉ាងណា ព្រះអយ្យការរបស់ទ្រង់នៅតែដដែលមិនផ្លាស់ប្តូរសោះឡើយ
"បងដឹងថាឯងមិនទាន់ភ្លេចថេយ៉ុងបាន ឯងប្រាកដជាមិនទាន់ធ្វើចិត្តចំពោះការចាកចេញរបស់គេមិនទាន់បាន ដូច្នេះហើយបើមិនចង់អោយមានព័ត៏មានរឿងរៀបការរបស់ឯងទេក៏ត្រលប់មករាជវាំងមកគាល់ទ្រង់បន្តិចទៅ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឯងជានរណាៗឯងក៏ដឹង លេងបាត់មិនទៅគាល់ទ្រង់ទៀតដូចជាមិនសមឡើយ)
"បាន...ខ្ញុំនឹងទៅ! ព្រះអយ្យការមានព្រះបន្ទូលយ៉ាងនេះទៅហើយខ្ញុំម៉េចនឹងហ៊ានជំទាស់បញ្ជាទ្រង់ទៅ?? "
(ជុងហ្គុកហ្អា បងសុំទោសពិតមែនដែលជួយអីមិនបាន)
"មិនបាច់សុំទោសខ្ញុំទេ បើមិនបានបងនៅឆ្នាំនោះដែលជួយនិយាយជាមួយម្ចាស់ម៉ាក់ខ្ញុំកុំអីម្ចាស់ម៉ាក់ច្បាស់ជាជំទាស់ខ្ញុំតាំងពីពីរឆ្នាំមុនមកម្ល៉េស" ជុងហ្គុកទ្រង់នៅបន្តជជែកជាមួយម្ចាស់បងអស់យូរគួរសមទម្រាំតែបិតទូរស័ព្ទទុក ហើយផ្អែកព្រះកាយលើកៅអីយកដៃមកឈ្លីព្រះកេសថ្នមៗដោយភាពនឿយហត់ពេញបន្ទុក ពេលណាទៅទើបព្រះអយ្យការរបស់ទ្រង់បានយល់ថាគូអនាគតមិនបានស្ថិតលើភាពសាកសមហើយនឹងឋាន:តែវាស្ថិតលើការពេញចិត្តហើយនិងក្តីស្រលាញ់រវាងមនុស្សពីរនាក់ទៅ?
--------
រសៀលបន្តិច
"ថេយ៉ុង....ចប់ការងារហើយហ្ហេស? "ម៉ាហ្គ្រេតដើរមកសួរនាំនាយតូចក្រោយឃើញគេចេញពីបន្ទប់អ្នកជម្ងឺមក
"នៅចាំពិគ្រោះជម្ងឺម្នាក់ទៀតក៏ចប់ហើយ មានការអីមែនទេ? "
"គឺមាននឹងហើយព្រោះថាអ្នកអង្គម្ចាស់របស់ឯងទាក់ទងមកប្រធានមន្ទីរពេទ្យព្រមទាំងបញ្ជាក់ច្បាស់ៗទៀតផង ថាបើគីម ថេយ៉ុងចប់ការងារពេលណាត្រូវត្រលប់ទៅវិញជាបន្ទាន់ហាមដើរផ្តេសផ្តាសម្នាក់ឯងបើមិនមានមិត្តជិតស្និទ្ធទៅជាមួយ" គ្រូពេទ្យដកដង្ហើមធំក្រោយស្តាប់មិត្តហើយ ហាមនោះហាមចាំមើលថ្ងៃណាមួយគេរត់ទៅសង្ងំផ្ទះវិញអោយបានពីរបីយប់ចាំមកវិញមិនខាន
"បើយើងចង់ឆៀងទិញញ៉ាំខ្លះមិនបានទេឬ?ចង់អោយបើកឡានត្រង់ស្លូទៅវិមានតែម្តងឬយ៉ាងម៉េច? "ម៉ាហ្គ្រេតសើចឡើងពេលឃើញថេយ៉ុងបង្ហាញកាយវិការមិនពេញចិត្តឡើងមក មុខគេពេលខឹងឡើងក្រហមបែបនេះគួរអោយចង់សើចពិតមែន
" ដែរទ្រង់ផ្តាំព្រោះបារម្ភពីឯង យើងថាណាស្រួលមិនស្រួលគាត់អាចនឹងពេញព្រះទ័យលលើឯងមិនខានទេ"ពេលមិត្តនិយាយត្រូវចំណុចគេក៏ស្ងាត់មាត់ឈឹងលែងនិយាយអី
"ឆ្កួត!! "ថេយ៉ុងអោបឯកសាររត់ត្រុយទៅបាត់ទុកអោយម៉ាហ្គ្រេតឈរភាំងពេលឃើញសភាពប្លែកៗរបស់គេ
"កើតអីរបស់គេនេះ?យើងគ្រាន់តែនិយាយលេងតើ"
------
ចប់ការងារថេយ៉ុងក៏ឆៀងចូលមកផ្សារទំនើបព្រោះចង់រកមើ់លទិញរបស់ធ្វើម្ហូបខ្លះញ៉ាំខ្លួនឯងផង ដើរទិញចុះឡើងក៏មកដល់កន្លែងលក់ទឹកដោះគោទើបរើសពីរបីកំប៉ុងមកដាក់ក្នុងកន្រ្តក
"ទឹកដោះគោចេក?? "ថេយ៉ុងលើកកំប៉ុងទឹកដោះគោចេកមកមើល ទើបញញឹមហើយដាក់វាមកជាច្រើនមុននឹងគិតលុយហើយប្រញាប់ត្រលប់មកកាន់វិមានវិញ ពេលមកដល់គេផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់រួចរាល់ទើបចុះមកចង្ក្រានដើម្បីជួយធ្វើម្ហូបម៉ែដោះ
"មិនអីទេគ្រូពេទ្យ ចាំខ្ញុំធ្វើក៏បាន"ម៉ែដោះរីមមិនចង់អោយគេជួយព្រោះឃើញថាមកពីធ្វើការគេក៏ហត់ណាស់ទៅហើយ តែថេយ៉ុងបែរជាមិនព្រមចេញថែមទាំងទាមទារចង់ជួយគាត់
"ណាម៉ែដោះអោយខ្ញុំធ្វើទៅ យប់នេះខ្ញុំចង់ធ្វើស៊ុបក្តាមថ្វាយអ្នកអង្គម្ចាស់ បានហុតស៊ុបក្តៅៗនឹងបានជួយអោយទ្រង់ស្រួលខ្លួនខ្លះ"ម៉ែដោះលួចញញឹមក្រោយឃើញកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់របស់ថេយ៉ុងចំពោះអ្នកអង្គម្ចាស់
"គ្រូពេទ្យដឹងដែរឬ?ថាស៊ុបក្តាមជាស៊ុបដែលអ្នកអង្គម្ចាស់ចូលចិត្ត? "ថេយ៉ុងភ្ញាក់ព្រើតក្រោយលឺសំណួរគាត់ មែនហើយហេតុអីក៏គេស្រាប់តែចង់ធ្វើស៊ុបក្តាមថ្វាយទ្រង់ដែរ?គេគ្រាន់តែមានអារម្មណ៏ថាធ្លាប់ធ្វើស៊ុបនេះអោយនរណាម្នាក់តែក៏មិននឹកថាទ្រង់ចូលចិត្តស៊ុបនេះ
"ស៊ុបក្តាមវាឆ្ងាញ់ហើយជួយរាងកាយខ្លះដែរ ទើបខ្ញុំចង់ធ្វើអោយទ្រង់ សរុបទ្រង់ចូលចិត្តពិតមែនឬ? "
"ពីមុនមិនចូលចិត្តទេតែបន្ទាប់ពីមានអ្នកធ្វើអោយទ្រង់សោយ ទ្រង់ក៏ចូលចិត្តមករហូតហើយបើក្រៅពីម្នាក់នោះធ្វើទ្រង់ច្បាស់ជាមិនសោយឡើយ"ម៉ែដោះប្រញាប់យកដៃខ្ទប់មាត់អ្នកបម្រើដែលរអិលមាត់និយាយចេញមក ឯអ្នកដែលកំពុងរៀបចំកូរស៊ុបក៏ធ្លាក់ទឹកមុខព្រោះដឹងថាក្រៅពីមនុស្សម្នាក់នោះធ្វើទ្រង់ច្បាស់ជាមិនសោយរបស់នរណាផ្សេង
"គេម្នាក់នោះច្បាស់ជាពិសេសណាស់ហើយ"ថេយ៉ុងញញឹមមិនសមទៅកាន់ម៉ែដោះទើបបែរមកចាប់អារម្មណ៏ស៊ុបវិញ ឯម៉ែដោះក៏រហ័សបដិសេធព្រោះមិនចង់អោយគ្រូពេទ្យមានការយល់ច្រឡំលើអ្នកអង្គម្ចាស់នោះឡើយ
"យ៉ាងណាបើវាជាស្នាដៃគ្រូពេទ្យទ្រង់ច្បាស់ជាសោយ កុំគិតច្រើនអីណា"ថេយ៉ុងបានត្រឹមតែព្យយាមញញឹមមកកាន់ម៉ែដោះវិញទាំងលួចគិតថាម្នាក់នោះជានរណា គូស្នេហ៏ទ្រង់ឬ?លឺថាលើកមុនមានបទភ្លេងតែងអោយគ្នាទៀតផង ស្តាប់ហើយគួរអោយខឹងណាស់ បើទ្រង់នៅតែអាល័យគេហេតុអីក៏មកសារភាពថាស្រលាញ់គេទៅវិញ
"ខ្ញុំមិនគិតច្រើនស្រាប់ហើយម៉ែដោះ ស៊ុបនេះបើទ្រង់មិនសោយខ្ញុំសញ៉ាំខ្លួនឯងក៏មិនខាតអ្វីដែរ"
-------
រាជវាំងដេលីនម៉ាក
"ម្ចាស់ក្សត្រី ក្រាបទូល"អង្គរក្សប្រញាប់រត់ចូលមកដំណាក់ទ្រង់ ជាហេតុធ្វើអោយម្ចាស់ក្សត្រីដែលកំពុងអានសៀវភៅយ៉ាងជក់ព្រះទ័យត្រូវងាកទៅចោលព្រះនេត្រសម្លក់ទៅកាន់អ្នកដែលហ៊ានមកកាត់បរិយាកាសរបស់ទ្រង់បែបនេះ
"និយាយមក"
"អ្នកអង្គម្ចាស់ពៅ សុំចូលគាល់ទ្រង់ក្រាបទូល"ម្ចាស់ក្សត្រីលេចស្នាមញញឹមសមចិត្តឡើងមក ក្រោយដឹងថាពាក្យគម្រាមទ្រង់មានប្រសិទ្ធភាព ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏ព្រមមកគាល់ទ្រង់ទាំងដែលបដិសេធមិនចូលគាល់បន្ទាប់ពីកើតរឿងប៉ុន្មានឆ្នាំនោះមក
"អោយគេចូលមក"
"ក្រាបទូល"អង្គរក្សប្រញាប់អោនគោរពទើបចេញទៅវិញដោយមានវត្តមានរបស់អ្នកដែលមាននាមថាជាព្រះនត្តាសំណព្វរបស់ម្ចាស់ក្សត្រីចូលមកខាងក្នុងដំណាក់ទ្រង់ជំនួស
"ថ្វាយបង្គំព្រះអយ្យការ"
"ដាច់ចិត្តមកគាល់យើងហើយឬ?យើងស្មានតែឯងលែងរាប់យើងជាយាយទៅហើយ"ទ្រង់បង្វែរព្រះកាយមកមើលព្រះនត្តាព្រមជាមួយបន្ទូលឡកឡើយមកថែមដូចគ្នា
"ទូលបង្គំក្រែងតែព្រះអយ្យការទៅវិញទេ ដែរលែងរាប់ទូលបង្គំថាជាចៅនោះ"ម្ចាស់ក្សត្រីអស់សំណើចឡើងមកតិចៗសម្លឹងមើលព្រះនត្តាដែលហាក់នៅតែខឹងទ្រង់មិនទាន់បាត់ទៅណាសោះ
"គ្មានយាយម្នាក់ណាដែលស្អប់ចៅខ្លួនឯងឡើយ មានតែចៅខ្លះទេដែលមិនយល់ពីបំណងល្អយើងនោះ"ជុងហ្គុកមិនមានបន្ទូលអ្វីក្រៅពីដាក់Ipad ដែលមានបង្ហាញព័ត៏មានកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ឯម្ចាស់ក្សត្រីទ្រង់ក៏យកមកកាន់អានធម្មតាហាក់ដូចជាកំពុងអានព័ត៏មានប្រចាំថ្ងៃ
"គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏ឡានក្រឡាប់ធ្លាក់ចូលជ្រលងភ្នំ ប៉ូលីសចុះទៅឃើញសភាពឡានដែលមើលមិនយល់និងសាកសពមនុស្សម្នាក់នៅខាងក្នុងរថយន្តមិនត្រូវបានបញ្ចេញអត្តសញ្ញាណ"ទ្រង់អានចប់ក៏ទម្លាក់ចុះទើបលើកពែងតែមកសោយហាក់មិនបានយកព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយ
"នេះឬ?បំណងល្អរបស់ព្រះអយ្យការ? "
"វាមិនមែនជាកំហុសយើងឡើយ" អ្នកអង្គម្ចាស់អស់សំណើចបែបហួសចិត្តក្រោយឃើញព្រះអយ្យការដែលទ្រង់គោរពស្រលាញ់បែរជាគេចវេសកំហុសរបស់ខ្លួនទ្រង់យ៉ាងឈាមត្រជាក់បំផុត
"មិនមែនកំហុសទ្រង់? បើចឹងហេតុអីក៏សុខៗប្រពន្ធរបស់របស់ទូលបង្គំទៅនៅក្នុងឡានដែលធ្លាក់នោះជាមួយមនុស្សរបស់ទ្រង់ដែលទៅ?!!"
"កុំមកតម្លើងសម្លេងដាក់យើង ម្ចាស់ពៅ!! "ម្ចាស់ក្សត្រីទះតុសម្លុតចៅប្រុសក្រោមភាពខឹងក្រោធ ខឹងដែលជុងហ្គុកហ៊ានតម្លើងសម្លេងដាក់ទ្រង់ព្រោះតែក្មេងម្នាក់ដែលបានស្លាប់ទៅហើយ
"យើងគ្រាន់តែចង់បញ្ជូនវាចេញអោយឆ្ងាយពីឯងតែប៉ុណ្ណឺង នរណាទៅដឹងថាឡាននោះវាដាច់ហ្វ្រាំងរហូតធ្លាក់ចូលជ្រោះទៅ? "
"មិនមែនព្រះអយ្យការរៀបផែនការមកពីដើមទេឬ? "
"កុំចោទយើងបែបនេះម្ចាស់ពៅ រឿងវាកន្លងហួសមកយូរហើយពេលណាទើបឯងព្រមឈប់គិតពីវាហើយបែរមកបន្តអនាគតខ្លួនឯងបន្តវិញទៅ? "
"ក៏ព្រោះតែគេជាអនាគតទូលបង្គំនោះអី ជាអនាគត ជាក្តីសុខដែលទូលបង្គំមានមុនពេលដែលទ្រង់បំផ្លាញវាចោល!! "
ប្រាវវវ!!
ម្ចាស់ក្សត្រីបោកពែងតែនៅក្បែរនោះចោលងើបឈរប្រឈមនឹងចៅប្រុសដែលតតាំងមិនខ្លាចអំណាចទ្រង់ មុននឹងយាងទៅក្បែរអ្នកអង្គម្ចាស់ដោយព្រះភក្រ្តត្រជាក់ស្រេប
"បើសិនជាបង្វិលពេលបាន យើងក៏នឹងធ្វើដូចដើម!! ព្រោះយើងនឹងគ្មានថ្ងៃទទួលយកក្មេងដែលមិនមានពូជពង្សវង្សត្រកូលមកជាចៅប្រសារដែរ"
"បើចឹងទូលបង្គំក៏គ្មានអ្វីត្រូវនិយាយជាមួយទ្រង់ទៀតដូចគ្នា"អ្នកអង្គម្ចាស់អោនគោរពទ្រង់ទើបដើរចាកចេញទៅវិញដោយមិនបានយកព្រះទ័យខ្វល់ពីម្ចាស់ក្សត្រីដែលស្រែកអោយគេឈប់ឡើយ
ម្ចាស់ក្សត្រីដាក់ព្រះកាយប្រថាប់ចុះវិញព្រមទាំងដកដង្ហើមញាប់ៗបង្ហាញពីភាពពិរោធដែរមាន កាន់តែចៅប្រុសគាត់ស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមគេប៉ុណ្ណា ទ្រង់ក៏កាន់តែមិនពេញព្រះទ័យលើក្មេងម្នាក់នោះកាន់តែខ្លាំង ព្រោះអី?ព្រោះពីដើមមកជុងហ្គុករបស់ទ្រង់ជាចៅដែលស្តាប់បង្គាប់តែងតែតាមព្រះទ័យទ្រង់មកជានិច្ច មិនដែលហ៊ានជំទាស់ឬក៏តម្លើងសម្លេងដាក់ទ្រង់ដូចជាពេលនេះឡើយព្រះនត្តារបស់ទ្រង់ប្រែប្រួលក៏ចាប់តាំងពីពេលដែរមានក្មេងនោះចូលមកនោះឯង