Bölüm barut'tan...
İki saat önce...
Masada oturanların çoğunlu benim tarafımdaydı ve bu babama karşı elimi güçlemdirmişti. Atıfın kapıyı çalmadan içeri girmesi ile sorun olduğunu anlamıştım.
"abi yenge"
"ne konuşsana oğlum noldu maviye"
"almışlar"
"almışlar ne demek lan kim almış"
"yolda önlerini kesmişler aslan var mış aralarında yenge adamları yollamış onunla gitmiş kimseye bişey olmasın diye"
"adamlarda öylece bırakmış öylemi atıf lan siz beni delimi ediceksiniz ben size ne olursa olsun yalnız bırakmıycaklar demedim mi"
"abi yenge öyle isteyince çocuklarda"
"bana bak lan yarım saatiniz var eğer yarım saat içinde bulamazsanız kimsenin gözünün yaşına bakmam dünya yıkılsa umrumda olmaz atıf duydun mu"
Babamın işin içinde olduğundan emindim.
Devran aranıyor...
"alo sen varsın dimi arkasında sen aldın dimi karımı"
"oyuncağını mı kaybettin yoksa yazık"
"benimle oyun oynama devran yemin ederim seni yaşatmam onun kılına zarar gelsin seni diri diri yakarım kılım kıpırdamaz"
"sana söylemiştim evlat kimseyi zaafım olucak kadar sevme kimseyi sana karşı kullanıcakları kadar hayatına alma baba sözü dinlemedin cezasını çek şimdi"
"senin gibi babanın amına koyayım ben şerefsiz izin vermem devran annemi aldığın gibi onuda benden almana izin vermen"
"istediklerimi verirsen kimseye bişey olmaz" dedi telefonu kapattı.
İki saat sonra...
Atıf maviyi götürdükleri yeri bulmuştu hemen yola çıktık şehirden uzak bir depo olduğunu öğrendik...
"abi burası" dedi atıf hızla arabadan inip depoya girdim...
"maviiii mavi neredesin"
Karşımdaydı kafasına silah dayanmış öylece duruyordu.
"iyisin dimi bişey yapmadılar sana"
"iyim barut kılıç'ın karsına kim ne yapabilir" dedi
"yapamaz küçük kız yapamaz" dedim
"lan şerefsiz ne zaman kadına konuyoruz biz"
"üzgünüm kılıç ama başka yol bırakmadın bize"
"karımı hemen bırak aslan"
"benim ikinizlede bir derdim yok kılıç bana ne söylediyse onu yaptım kimseye zarar vermek değil niyetim özelliklede senin olana"
"ozaman bırak gelsin kimseye bişey olmasın karımı alıp gidim söz sana dokunmıycam" silahı indirdi mavi bana doğru yürümeye başlamıştıki silah sesi geldi.
"maviiii" hızla yanına gittim kollarıma yığıldı "mavi mavim"
"barut canım yanıyor"
"geçiçek geçicek ufaklık dayan dayan gözünü seveyim dayan"
"ailemi çok özledim gitsem olmaz mı" dedi
"hayır hayır hayır sakın mavi söz verdik birbirimizi bırakmıycaz söz verdik sende gidemezsin olmaz"
"çok yoruldum be adam"
"biliyorum mavi dayanamam annemden sonra senide kaybedersem dayanamam yalvarırım gitme"
"aynı bakıyorsun seni ilk gördüğüm günki gibi bakıyorsun öldürememişler"
"sen yedin can verdin o çocuğa onu yaşatmışken sen gidemezsin mavi kimsesiz bırakma beni"
" özür dilerim seni seni seviyorum barut kılıç" dedi gözleri kapandı
"hayır mavi mavi hayıııır uyan mavi uyan"
Ben barut dokunduğum sevdiğim herkesin acısını yaşattılar bana. Bundan yıllar önce bugün annemin ölümü ile sınandım daha beş yaşında yıllar sonra aynı gün sevdiğim gidiyor kollarımdan...