JAZLYN'S POV
Pagod kong isinara ang pinto ng kwarto ko bago mag punta sa cr na naandito sa room ko para mag linis ng katawan. Saglit kong sinulyapan ang ang orasang asa taas ng kama ko at nakita kong mag aalasyete na ng gabi. Katatapos lang ng shift naming lahat for today's work ay medyo napa over time kami since ang daming ipinalinis at ipinaayos ni Master Xyontenier na mga kwarto ngayun.
Halos mag iisang linggo na simula ng makabalik si Master Xyontenier with Briar and everyone are getting very busy lalo na at malakas at mukhang ayos na ulit si Master Xyontenier, pero hindi pa fully healed dahil sa nakikita ko ay maingat parin si Briar with him. But yes, nakakapag trabaho na ulit si Master Xyontenier, ang kaso ay dito lang sa loob ng Mansion at sa office nya minsan.
Actually ay medyo kinakabahan din ako around him pag pinapatawag nya ako. I mean his not confronting me yet about sa mga nangyayari. I know na wala akong kasalanan dahil naiipit rin lang naman ako sa gulo but knowing Master Xyontenier ay sure na magtatanong at mag tatanong parin ito sa akin. But he isn't asking me about anything. Nang tungkol kay Master Lucas at sa mga nangyayari. And I bet Master Calvente have something to do with it again.
Hindi ako isinumbong ni Master Calvente kay Master Xyontenier. Or kung may sinabi at nireport man ito ay hindi nya ako binanggit na may kinalaman sa kahit na ano. Medyo nag aalangan ako pag iniisip ko na yun ang dahilan kung bakit hindi pa ako kinukompronta ni Master Xyontenier. I mean, after everything I've done to Master Calvente ay hindi parin ako nito nakuhang isumbong. Kahit ilang beses syang nadisappointment at nasaktan dahil sa akin ay pinili parin nya akong panigan.
Totoong medyo naging ayus na ulit kami simula kahapon ng mawalan ako ng malay, at kahit papaano ay nakapag usap kami ng maayos, but I don't think na sapat ang mga yun para pagtakpan nya ang mga kasalanan ko. And I'm really grateful to him. Actually ay subrang nahihiya na ako sa kanya dahil sa mga natutulong nya sa akin.
Idagdag pa ang fact na pag amin nya rin sa akin kahapon. Na he indeed like me. Pag naiisip ko yun ay nagugulat at nashoshock parin ako dahil dun. Hindi parin kase ako makapaniwala na he like me at may gusto sya sa akin. That's too absorb. But then kailangan ko iyung paniwalaan sa ayaw at sa gusto ko dahil sa maikling panahon ay natutunan ko rin namang mahalin si Master Lucas, na ngayun ay pinag dududahan ko narin.
It felt years ng huli ko syang makita and I don't even have a way of communication with him. Hindi ko alam kung asan na syang lupalok ng mundo. At ang mga nalaman ko na pinag gagawa nya na sinabi sa akin ni Master Calvente ay nagpapabigat lang lalo ng loob ko towards him.
Nasasaktan parin ako sa mga nalaman ko about him. Na he wanted me dead at ang obvious na fact na ginagamit nya lang ako para mapasunod sa mga plano nya, base narin kay Master Calvente. Those things na ginawa nya nang asa Kazakhstan pa kami ni Master Calvente leave a very deep cut in me. And every time na naiisip ko na kaya nangyayari ang lahat ng to sa akin ay kagagawan nya rin stressed me even more. Na nalalagay ako sa ganitong situation dahil sa kanya.
Masakit parin ang totoong yun. Hanggang ngayun ay iniinda ko parin ang sakit nayun kahit na hindi ko aminin. And because of that pain ay parang namamanhid ako sa ilang mga bagay bagay. Nag sisimula naring mawala ang kung ano mang bagay ang nararamdaman ko sa kanya. Tanging sakit nalang na ginawa nya ang nakatatak sa buong pag katao at puso ko. My feelings for him are starting to fade.
At sa totoo lang kung ako ang tatanungin ay gusto ko nalang agad na tuluyan nayung mag laho. Para pag nakita ko ulit sya in the near future —yun ay kung buhay pa ako around those time— ay hindi na ako gaano masasaktan pag nakita ko sya dahil sa mga ginawa nya at sa pag iwan nya sa akin ng ganito.
I don't care if my daughter can't meet his father. Sa mga nangyayari ay nakikita kong nararapat lang na wag na silang mag kita pa. Master Lucas is too dangerous for my daughter. Nahihinuha ko na agad na pag nalaman ni Master Lucas ang about sa kanya ay mapapahamak din ang anak ko. Walang duda yun at ang bagay na yun ang ayaw kong mangyari.
Vivory deserve a father who will care for her and not some one who's like Master Lukas na walang kasiguraduhan kung anong plano at binabalak na gawin. Malalagay lang ang buhay ng anak ko sa panganib pag nagpadalos dalos ako. I don't want that happening.
I'm willing to forget Master Lucas just for my daughter's safety. At sa tingin ko ay hindi na ako mahihirapan sa bagay nayun dahil I'm indeed losing my feelings for him. Besides Master Calvente is with me. Marami na syang napatunayan na kahit anong mangyari ay hindi nya ako kailan papabayaan. Mag kaaway man kami but I know he still cared and still looking out for my back.
I am more than grateful to him. When my feelings for Master Lucas faded successfully, I'll make sure na masusuklian ko na ang pag mamahal na dapat ay matagal ko nang ibinigay sa kanya. Babawi ako sa kanya and will keep him beside me with so much love the way he deserve it. That would be my starting point.
Kung sya lang ang unang minahal ko sure na hindi ako mahihirapan ng ganito. Unlucky i did not, so I need to wait patiently. Hanggang hindi ko pa naayos ang kung anong issues sa pagitan namin ni Master Lucas ay lagi lang akong mananatili sa lugar ko.
Hindi ako ang klase ng babae na nangangaliwa so I need to fix everything first na meron kami ni Master Lucas. Hindi pwedeng dalawa sila sa buhay ko. I need to fix myself first para hindi ko na masaktan pa ulit si Master Calvente. He don't deserve such things. Anong malay ko at pag naging maayos na ang lahat ay matanggap nya na may anak ako. Well I just hope...
I sighed tiredly at tuluyan nang sumakay sa bathtub na inihanda ko. Nag babad ako ng ilang saglit duon para pakalmahin ang mga muscles ko na kanina pa mga nakatense dahil sa trabaho. After that naman ay agad narin akong nag hanlaw.
Wala na akong balak mag tagal pa duon dahil feeling ko talaga ay subrang pagod ko. I felt too drained and all. Parang isang ihip na nga lang ng hangin ay matutumba na ako. Pinilit ko lang ang katawan ko na makapag linis kase ang lagkit ng pakiramdam ko.
Hindi na naman ako ganuon nag aalala kay Master Calvente dahil busy ito. Not that I don't want to see him or anything. Nakapag usap na naman kase kami kanina bago pa ako mag punta dito sa room ko. Ininform na nya ako na magiging busy sya this week at sa mga susunod pa. Wala naman akong naging pag tutul dun dahil naiintindihan ko naman sya.
Master Xyontenier is back kaya obviously ay magiging busy narin sya. Lalo na at napag alaman ko rin na sya pala ang nag aasikaso ng west empire na nakuha sa kanila. Isang main branch iyun at malaking warehouse kung saan nagaganap ang palitan nila ng mga kung ano anong delivery. Yes, it have something to do with their Mafia work.
I'm not actually shock hearing such things dahil hindi naman ito ang unang beses na nangyari ang mga bagay na ito. This circumstances also happened within the pass years na naandito ako with them. Maybe ay sanay narin ako sa mga bagay nayun. Nananahimik nalang ako at hindi nalang nag iisip ng mga kung ano ano pa dun dahil I know na it's the best for me.
Hindi maganda ang pagoover think para sa akin kaya hindi ko nalang pinag tutuunan ng pansin. But of course hindi naman mawawala ang pag aalala sa akin kahit ganun. Lalo na ngayun na si Master Calvente ang mag hahandle ng bagay nayun. Im worried about him kahit papaano.
Hindi ko pinag dududahan ang kakayahan nya sa mga ganung bagay for I know he can handle everything just fine like the usual. But still, hindi naman siguro masama na mag alala parin ako for him kahit papaano. Actually ay pinaalalahanan ko na nga sya na mag ingat sa bagay na yun pero tinawanan lang ako nito kanina. Saying na he'll survive just fine.
Gusto ko pa nga syang sermonan dahil sa kahanginan nya, but tuluyan na nitong naiba yung topic at inilipat sa akin. Saying na ako daw dapat ang mag ingat kahit andito lang ako sa mansyo. Na wag ko raw kaligtaan na kumain at wag mag pakapagod. Lalo na raw at hindi pa nya fully nalalaman at naiintindihan kung ano ang nangyari sa akin kahapon. Kung bakit ako nahimatay ng dahil lang sa pag sakit ng puson ko.
Basta marami pa syang hinabilin sa akin na kung ano ano, na parang bata ang kinakausap. Gusto ko ngang mainis sa kanya but I know na ginagawa lang nya iyun for my sake. So in the end ay hindi na ako nakahirit pa. Binantaan pa nga ako nito na wag matigas ang ulo kase may taong pinag babantay raw sya sa akin just in case na I'm pushing myself again to hard.
I don't actually know what to feel about sa mga pinag sasabi nya, but all of those are enough to secured me and so felt being cared for. Masaya na ako sa fact na talagang hindi nya ako pinababayaan. I just feel so lucky dahil I have someone like him na hindi napapagod sa pag unawa sa akin kahit ilang beses ko na syang nasaktan.
"Someday ay maibabalik ko rin ang nga bagay na deserve mo Mathew. Just wait for me..." Mahinang bulong ko habang nakatingin sa aking repleksyon sa salamin. Andito parin kase ako sa cr. Ilang saglit ko pa namang pinagmasdan ang sarili ko sa salamin. Bahagya akong ngumiti sa sarili ko and it's not that bad tulad ng kahapon at ng mga nakaraang araw.
Maybe dahil narin sa fact na nag kaayos na ulit kami ni Master Calvente. Na nakakapag usap na ulit kami ng matino. Ngayun ko lang talaga nakita na subrang laki ng epekto nya sa akin that it made me insane pag mag kaaway kami.
And now looking to my face ay medyo umaliwalas na yun. Hindi na gaano kahimamatayin ang itsura. Maputla at tila pumayat ako ng ilang kilo this month pero masasabi kong medyo naging maayos ang itsura ko kahit papaano ngayun. Nakikita kong may kulay na ulit kahit papaano ang mga mata ko.
Muli akong nag buntong hininga at tuluyan nang nag lakad palabas ng cr. But then again, how I wish na hindi nalang ako lumabas sa cr kung pwede lang talaga. For who greeted me permanently remove the slight curve in my lips. Natuod rin ako sa kinatatayuan ko na parang binuhusan ako ng malamig na tubig.
Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. It leave my lips agape at tila ilang beses pa akong napakurap para lang masigurado na talagang sya ang nakikita ko. Na his here and I'm not just hallucinating. And for a moment all my resolution for myself vanished. But it was just for a moment, dahil ng maalala ko kung ano ang pinag gagawa nya ay nasaktan na naman ako sa apakaraming beses, simula ng huli ko syang nakita.
"M-master Lucas..." Mahina at naiiyak na tawag ko sa pangalan nya.
"Jazlyn..." Rinig kong tawag nya rin sa akin. That was enough para tuluyan na akong maiyak. Tahimik lang iyun habang nag uunahan ang mga luha ko na kumawala sa mata ko. Tinabunan ko naman ang bibig ko para pigilin ang mga impit na ingay gawa sa pag iyak ko na pilit na lumabas duon.
Basta andun lang ako umiiyak sa harap nya. Hindi ko sya kayang lapitan. Marami akong gustong isumbat at itanong sa kanya pero hindi ko kaya. Parang lalo lang akong nawawalan ng lakas habang nakatayo dito sa harap nya.
Ang sakit kase. Nasasaktan na naman ako. Just seeing him is enough to hurt me, dahil pamapasuk na naman sa isip ko ang mga salitang binitawan sa akin ni Master Calvente na tungkol sa kanya. Hanggang ngayun ay pinag dududahan ko parin ang mga bagay bagay na yun unawarely para hindi ako ganun masaktan.
But now his here ay parang natanggap ko agad na totoo ang mga yun. I mean bakit ngayun lang sya? Bakit ngayun lang sya nag pakita at bumalik kung kailan huli na sya. Kung kailan unti unti ko nang nalilimutan ang mga nararamdaman ko sa kanya. Kung kailan nakapag plano na ako na tanggapin si Master Calvente at tuluyan na syang kalimutan.
Bakit ang hilig nyang saktan at pahirapan ako ng ganito? And why is he not saying anything? Alam kong alam nyang wala akong lakas na mag tanong kaya dapat ngayun palang ay dinedepensahan na nya ang sarili nya. Dapat ay nag papaliwanag na sya sa akin. But he isn't. He isn't saying anything!
He isn't saying anything at dun ako nasasaktan! Na naman! Nasasaktan na naman ako! This only prove na talagang lahat ng mga sinabi ni Master Calvente sa akin ay totoo. And god it hurt so much para tuluyan na talagang tanggapin ang bagay nayun.
Ang hirap. Lalo na at kaharap ko na ang taong may gawa nun at hindi man lang nya pinasusubalian ang mga sinabi sa akin ni Master Calvente. I know him —not very well dahil napatunayan ko nayun ngayon— but sa halos apat na taon na pag tratrabaho ko sa kanya ay may ilan na akong nalaman tungkol sa kanya.
He isn't stupid. At kung katalinuhan lang din naman ang pag uusapan ay iiyak ang kahit na sino. Lalo na ang mga ordinary na taong tulad ko. I'm the first proof dahil ni hindi ko man lang namalayan na his using me for something, kaya tila nag kainteres sya sa akin this few pass months. When everything of this are just barely starting.
Alam kong alam nya na may sinabi na sa akin si Master Calvente na about sa kanya. Na ininform na ako ni Master Calvente about sa mga pinag gagawa at balak nya sa akin. Alam kong alam na nya ang bagay nayun dahil hindi ako maniniwalang hindi.
He fooled me once kaya hindi na nya ako maloloko na hindi nya alam ang tungkol sa bagay nayun. Kaya nga I'm already waiting sa mga paliwanag nya, pero mukhang wala naman akong hinihintay dahil sa nakikita ko ay wala syang balak mag salita or mag paliwanag man lang. Too much for my hope. God I'm indeed so stupid.
Bakit ko ba hinahayaan ang lalaki na to na ganituhin ako? Alam kong may kontrata ako sa kanya pero hindi naman kasama dun ang bagay na pananakit nya sa akin mentally. His just so cruel. He doesn't deserve my tears at all, and how I hate na talagang nasasaktan ako ngayun. Na kahit anong pigil ko sa luha ko ay talagang ayaw. Talagang naiiyak ako.
Humugot ako ng isang malalim na hininga habang umiiyak at pilit na kinalma ang sarili ko. Mabilis kong pinunasan ang mga luha sa pisnge ko, kahit na napapalitan lang iyun ng mga panibago dahil ayaw ng mga iyun na tumigil.
I bited my lower lip at sinikap na salubungin ang mga mata nya. And when our gaze finally locked ay hindi na ako nagulat ng wala akong nakitang kahit na anong emosyon sa mga mata nya. He was just staring directly at me with his very cold and void stares.
Again gusto kong mag iwas at umiyak na naman ng subra dahil nasasaktan na naman ako. Akala ko kase ay kahit paano ay may makikita akong emosyon dun na nag sasabing he cared. But guess I really need to stop hoping for something impossible to happened. Ah... I felt so pathetic. Damn it!
But hell no. Not again. I won't give him the satisfaction dahil sa pag iyak ko na naman dahil sa kanya. Masakit pero he don't need to know that. Wala naman syang pake sa kung anong nararamdaman ko so why let him see it? Ang dapat nya lang malaman ay galit ako sa kanya and how I hate him.
Ikinuyum ko ang kamay ko at hindi nag patinag sa titig nya. Master Xyontenier is back. Hindi ako mag dadalawang isip na ipaalam dito na andito sya. Hindi ko pa alam kung paano sya nakapasok at kung paano nya nalaman na dito ang room ko, but I will not ask anymore. Alam kong madali lang para sa kanya ang mag labas pasok dito sa mansyon. It was him after all kaya walang duda duon.
Kung walang nakapansin sa kanya ng pumasok sya, sure na ganun din kung aalis na sya. It's either na may tao sya dito sa loob na binabayaran or sa fact na alam at kabisado nya lang talaga ang mansyon. Hindi naman mahirap sa kanya ang pag iwas mga CCTV cameras, for he know it's blind spots.
"W-why are y-you here?" Lakas loob na tanong ko sa kanya kahit pa ata pautal utal iyun. Pilit kong pinapatatag ang kalooban ko para lang maharap sya, dahil talagang parang mabubuwal ako sa kinakatayuan ko ngayun.
Nakita kong may kurba na sumilay sa gilid ng labi nya dahil sa tinanong ko. May kung anong kislap din ang dumaan sa mata nya pero saglit lang iyun kaya hindi ko mapangalanan kung ano yun.
"Can't I visit you, Jazlyn? I'm here for you—"
"Stop! Don't. Don't feed me lies like that. That won't work on me anymore" Putol ko sa kung anong sasabihin nya.
"Now my dear... You can't do that. Interrupting me like that. I can see that you've been a bad girl Jazlyn. Should I punish you for that?" Tanong nito bigla at ipinatagilid ang ulo sa akin. May kung anong klase ng ngiti sa kanyang labi.
Medyo natigilan naman ako dun, at saglit na napamaang.
"W-what..?" Wala sa sariling natanong ko pabalik. Tila hindi makapaniwala sa sinabi nya but it made me nervous. Tuloy ay automatic akong napahawak sa robe kong suot ng tila may kung anong lamig na dumaan sa batok ko. Ngayun ko rin narealize na kagagaling ko nga lang pala sa pagligo at wala pang kadamit damit.
I bited my lower lip. Nang muli kong tingnan ang mukha ni Master Lucas ay matalim ang mga mata nya at umiigting ang mga panga. With that ay talagang tuluyan na akong kinabahan sa kung anong mangyayari. Hindi ko naman makuhang makatakbo palabas dahil parang nakapako na ako sa kinatatayuan ko.
"I told you Jazlyn. I'm watching you. Fucking watching you. You thought I wouldn't know what you've been doing?" He said. Halos mapatalon ako sa gulat dun kahit na hindi naman pasigaw ang pag kasabi nya nun. But his rough and heavy firm voice is enough to made me jump and flinch. Mas lalo lang nadadagdagan ang kaba ko dahil duon.
"I-im doing... N-nothing" Nakuha ko pang sabihin yun at saglit na mariing napapikit. But I heard him laugh sarcastically making me even more nervous. Halos lumabas na ang puso ko sa aking dibdib dahil sa lakas ng kabog nun out of nervousness.
"Nothing? Nothing you say huh? Are you fucking kidding me, Jazlyn? Don't pissed me now dahil hindi ako mag aalangan na isa isahin ang mga bagay na pinag gagawa mo... Oh, I could kill Mathew for everything Jazlyn" Walang buhay na sabi nito sa akin. Nanglaki naman ang mata ko sa pang huling sinabi nya.
"W-what are you—"
"Is fucking Mathew good?" Deretso na tanong nito at hindi ako hinayaang makapag salita. Again ay nanglaki ang mga mata ko dun. Pakiramdam ko ay nabuhusan muli ako ng malamig na tubig dahil sa sinabi nya. Hindi ako makapaniwala sa tanong nya na yun.
He didn't..?
"Cat got her tongue, honey? You really thought that I wouldn't know, wouldn't you? Too bad your so wrong" Muli ay komento pa nito ng wala akong naging sagot. I saw him step forward para lumapit sa akin kaya naman automatic akong napaurong. And the way I'm seeing it ay parang lalo lang nya iyung hindi nagustuhan.
"D-don't come closer. O-or else I'll let M-master Xyontenier know that y-your here" Kinakabahang sabi ko pa. Lalo lang naging madilim ang itsura nya pero hindi ko ipinakitang natatakot ako sa kanya. Na sa malas ay totoo. I'm starting to get afraid of him.
Alam kong bawal ko syang ganunin pero what he did are too much for me. Hindi lang ako ang tinalikuran nya. Even Master Xyontenier and Master Calvente. At kung totoo ngang sya ang asalikod ng lahat ng to ay sure akong galit sa kanya si Master Xyontenier.
"Now you even learned to talk back like that to me... Yan ba ang natutunan mo kay Mathew? Of course. Sya lang naman ang kasama mo. But, I'm warning you Jazlyn. You don't dare use that words on me ever again. Cause trust me honey, you won't fucking get away with my wrath" Mariing banta nito. Matalim ang mga tingin nya sa akin at nakikita ko ang apoy na unti unti kong sinusugbahan sa mga mata. At nasisigurado kong pag hindi ako tumigil ay talagang magagalit na sya ng tuluyan sa akin.
"Y-you left Master L-lucas... I know everything you did out there. Y-you want to k-kill me... Y-you wanted me d-dead" Pilit na sabi ko. Making my words clear as much as possible. Pakiramdam ko nga ay parang iiyak na naman ako kaya pinipigilan ko ulit na mangyari yun.
"Do you really know, Jazlyn? Did Mathew said those things to you? And believe him? Just like that?" He blankly asked. Tila kumalma ang anyo nya sa pang labas pero alam kong bagyo ang asalikod ng saglit na kakalmahan nya. Mabilis akong nag iwas ng tingin.
"Dapat bang hindi ako maniwala sa kanya? Master Lucas, y-you left. Saying nothing. Y-you just left. Then malalaman ko nalang bigla na kaya pala halos ilang beses na akong muntik mamatay ay ikaw ang asalikod nun. That y-you are the one behind it. Alam mo ba kung gaano kasakit tanggapin ang bagay nayun M-master Lucas? Wala ka pa nang mga oras nayun kaya hindi ko m-masabi kung t-totoo ang mga yun" Mahabang sabi ko sa kanya. Sinalubong ang mga tingin nya kahit halos mangiyak ngiyak na naman ako. I can say dahil nang lalabo na ang mga mata ko dahil sa mga luha.
"You don't know how painful that news to me Master Lucas. I-i trusted you... Tapos malalaman kong gusto mo akong patayin? H-how could y-you do that t-to me M-master Lucas? How could y-you used me like that..? I have learned to— I-i have learned to... H-how could you Master Lucas?" Paliwanag ko pa. Tuluyan nang umiyak dahil talagang bawat salitang sinasabi ko ay masakit para sa akin. Nasasaktan ako sa mga sinasabi ko kase alam kong totoo ang mga yun.
"Jazlyn—"
"No, Master Lucas. No. Just admit it. Alam kong totoo ang mga sinabi sa akin ni Master Calvente. Kase kung nag sisinungaling sya ay dapat kanina ka pa nag paliwanag. You don't need to explain, though. Kahit yung sabihin mo lang na hindi totoo ang nga yun ay ayos na. But you didn't. Your not saying anything" Agap ko sa kung anong sasabihin nya. Sinubukan kong kalmahin ang sarili ko at pinunasan ang mga luha ko sa mata.
"Why are you doing this Master Lucas?" Napapailing na tanong ko. Tiningnan ko sya pero walang nag bago sa expression nya kaya napaiyak na naman ako.
"You don't need to know" That's what he said. And I almost laugh dahil damn ang sakit naman nun.
I don't need to know. After everything? Of course I don't indeed need to know. After all, for him I'm just a tool that need to be used when necessary. God it hurt. I knew it that loving him will be painful. I just didn't expect that it's this painful.
"So it's true... Y-your the t-traitor" Halos kinakapos sa hiningang sabi ko sa kanya, dahil sa kakaiyak. I notice how he gritted his teeth dahil sa sinabi ko, but say nothing about it. And silence means yes.
"L-lahat din ba ng ipinakita at mga sinabi mo sa a-akin ay puro k-kasinungalingan din?" Nasasaktan na tanong ko, tiningnan ko sya sa mata kahit patuloy ako sa pag iyak.
"Did Mathew said those things too?" Tanong nito imbis na sagutin ako. Again i was defeated. I averted my eyes at kahit na subrang nanghihina na ang katawan ko, to the point na gusto ko nalang mag lumpasay sa sahig, ay pinilit ko paring pakalmahin at ayusin ang sarili ko.
Parang sumakit yung ulo ko dahil sa kakaiyak at sa mga nalaman ko about kay Master Lucas. Masakit sa akin ang lahat. Mentally and physically kahit wala naman syang ginagawa. Basta ang sakit. Masakit umasa sa wala.
Ano nga ba naman ang aasahan ko? Ni simpleng tanong ay hindi nya masagot ng deretso. If he love me, I mean no. He never love me at all. The right word is that, if he at least cared for me ay masasagot nya ng deretso ang tanong ko. But he didn't.
He doesn't even want to talk about it. Hindi rin nakakatulong ang walang buhay nyang expression. All the signs are there. He doesn't care at all about me. He was here because for sure he needed me for something again. He wanted to use me again.
Ang sakit lang ng subra. Ang sakit.
"It's better for you to leave already Master Lucas. Wala ka nang mapapala sa akin. I'm already under monitored. You can't use me anymore" Nakangiti ng mapait nasabi ko sa kanya. Napatigil ko narin sa wakas ang mga luha ko pero sure akong namumula ang mga mata ko, pati narin ang ilong ko kakaiyak.
"It doesn't matter, I'm not here for that—"
"It does matter Master Lucas! Everything matters!" Sigaw ko sa kanya. Medyo natigilan naman sya dun but nag iwas lang ako ng tingin.
"Umalis ka na Master Lucas. Umalis ka na" Mahinang sabi ko. Not looking at him.
Naramdaman kong lumapit ito sa akin pero hindi parin ako kumibo. Nang asa tapat ko na sya ay marahan ako nitong kinabig papunta sa kanya. I said nothing. Hinayaan ko lang sya na marahan akong yakapin at marahang ikinulong sa mga matitipuno nyang braso that made me feel safety for the recent months.
Mariin akong napapikit and let my tears flow for the last time. Those arms of him now give me nothing but painful memories and a very sad reality. Ramdam ko ang marahan nyang pag soothed down sa buhok ko as he softly kiss my temple para pakalmahin ako like before, but now it just made me want to cry more and for long.
"I'm sorry Jazlyn. I'm sorry. I'll come ang visit you again. Take care for me, Jazlyn... Wait for me" With that words of him ay tuluyan na nya akong pinakawalan. Tahimik syang nag lakad at lumabas sa kwarto. And looking at me for the very last time ay tuluyan na itong tumalikod at tahimik na isinara yung pinto ng room ko. And just like that his gone again.
Nag baba ako ng tingin. Hindi nag tagal at sunod sunod na ulit ang pag patak ng luha ko sa sahig. And holding my heart on where it heart so bad, I walk tiredly to my closet and got dress. Nang nahiga ang likod ko sa aking kama ay pikit matang patuloy parin akong umiiyak dun hanggang sa makatulugan ko na yun.
I don't know if I can wait Master Lucas. I'm sorry...
____________
"So your telling me that he came here last night?" Nakatiim bagang na tanong sa akin ni Master Calvente. Halos alas kwatro palang ng magaling araw pero andito na sya. Katatapos lang daw ng trabaho nya and wanted to check on me.
Nagising ako dahil sa kamay nyang humahaplos sa pisnge kong tinutuyo ang mga tracks ng luha ko. Agad nyang napansin na umiyak ako ng magising ako kaya naman nag tanong ito sa nangyari. And I told him what happened. That Master Lucas came here last night. Naiintindihan ko kung bakit ganito ang anyu nya ngayun.
Yes... I told him about Master Lucas. Gustuhin ko man na umiyak ulit pero napapagod na ako. Ayoko nang mag sinungaling ulit kay Master Calvente. He deserve to know it. Kahit na nag aalangan parin ako sa sarili ko kung tama ba ang ginawa ko na pag sabi ng bagay na ito sa kanya.
"Yes" Mahinag naging sagot ko sa kanya at nag baba ng tingin. Pinag salikop ko ang mga kamay ko na nakapatong sa hita kong natatabunan ng kumot.
"Hey, look at me" He said, at marahang kinabig ang mukha ko para muling iharap sa kanya. I let him and so our gaze locked again.
"It's ok, Jazlyn. It's ok. What you did is the right thing to do. Don't doubt yourself about that, ok? What you did is the right thing. Don't worry about it" He explain softly while caressing my cheeks softly. Nakagat ko ang aking pang ibabang labi.
"S-sasabihin mo ba to kay Master Xyontenier..?" Nag aalalang tanong ko. Not for anyone but only for myself. Alam kong pag nalaman ni Master Xyontenier ang about dito ay tuluyan na ako nitong ipapatawag para komprontahin. Master Calvente expression just softened at my question. Understanding what I fully mean sa tanong ko na yun.
"That's on me, Amur. Don't worry about it. Let me handle everything for you" Masuyong sabi nya sa akin. Marahan nya akong hinalikan sa nuo at pinagtama iyun ng ilang saglit. After that ay sya narin ang kusang lumayo para harapin ulit ko.
He touches my cheeks and trace the tracks of my dried tears there. Pati narin ang mga mata kong sure na mapupula parin.
"This dried tears? Is it because of him, aren't they? You cried for him?" Maya maya ay tanong pa nito habang deretso na nakatingin sa akin. Hindi ako nag iwas ng tingin pero hindi rin naman ako sumagot dahil tanging pag tango lang ang nagawa ko.
Ilang saglit naman nya akong tinitigan pa bago nag buntong hininga. He kiss the tracks of my dried tears away na asa pisnge ko. Hindi ko naman maiwasang makaramdam ng kagaanan ng loob dahil sa kanya. Again he made me felt so love. How I wish indeed na sya ang minahal ko.
"I'm sorry Jazlyn. I'm sorry that you need to feel such pain. I could kill Lucas for this, but for you I won't. I know you love him. I don't want you to cry like this because of him, but I know your hurting so just cry them all out. I'm with you no matter what. Hanggang sa mag sawa ka na sa pag mumukha ko" Marahang sabi nya sa akin. Nakapikit na napangiti lang naman ako dun. Umusog ako sa tabi nya at yumakap sa kanya ng mahigpit.
"Thank you Mathew. I'm very grateful. I'm with you too no matter what. Kahit mag sawa ka na sa kakaiyak ko" Mahinang sabi ko na mahina nya ring ikinayawa.
"Not if I'll make you smile every time that your with me amur. Nevertheless your welcome. Your welcome, Jazlyn"
*TO BE CONTINUE*
SORRY FOR ALL THE GRAMMATICAL ERRORS THAT YOU HAVE ENCOUNTERED
THIS IS NOT EDITED