MBS2 : Bound to be His Slave

By MsDarkAteenRoses

19.3K 448 63

After founding out that she's pregnant, Jazlyn Alvejo, at the age of 19 got kicked out from the place she onc... More

Chapter One
Continuation
Chapter Two
Continuation
Chapter Three
Continuation
Chapter Four
Continuation
Chapter Five
Continuation
Chapter Six
Continuation
Chapter Seven
Continuation
Chapter Eight
Continuation
Chapter Nine
Continuation
Chapter Ten
Continuation
Chapter Eleven
Continuation
Chapter Twelve
Continuation
Chapte Thirteen
Continuation
Chapter Fourteen
Continuation
Chapter Fifteen
Continuation
Chapter Sixteen
Continuation
Chapter Seventeen
Continuation
Chapter Eighteen
Continuation
Chapter Nineteen
Continuation
Chapter Twenty
Continuation
Chapter Twenty One
Continuation
Chapter Twenty Two
Continuation
Chapter Twenty Three
Continuation
Chapter Twenty Four
Continuation
Chapter Twenty Five
Continuation
Chapter Twenty Six
Continuation
Chapter Twenty Seven
Continuation
Chapter Twenty Eight
Continuation
Chapter Twenty Nine
Chapter Thirty
Continuation
Chapter Thirty One
Continuation
Chapter Thirty Two
Continuation
Chapter Thirty Three
Continuation
Chapter Thirty Four
Continuation
Chapter Thirty Five
Continuation
Chapter Thirty Six
Continuation
Chapter Thirty Seven
Continuation
Chapter Thirty Eight
Continuation
Chapter Thirty Nine
Continuation
Chapter Forty
Continuation
Chapter Forty One
Continuation
Chapter Forty Two
Continuation
Chapter Fourty Three
Continuation

Continuation

158 4 2
By MsDarkAteenRoses

LUCAS POV (LURED CASCADE VALDRIN)

"So..? What do you plan to do next? What now Lucas?" Marahas akong napabaling sa taong nag salita. Lupus serious face greeted me. My face hardened at nakatiim bagang na binalingan ang babaeng nakaratay sa kamang asa gilid ko.

I cares her cheek slightly as stared at her. Pero pag naalala ko ang nangyari sa kanya at kung bakit ito ilang araw nang nakaratay sa higaan ay mabilis na nag didilim ang paningin ko. Marahan kong binawi ang kamay ko at seryoso ulit na hinarap si Lupus.

"He won't get away with this. I'm going to kill him for doing this to Ankor..." I said while gritting my teeth in anger.

"Do you have an idea on where is he now? Cause i'm telling you, I couldn't find him anywhere" Lupus reminded me. Lalo lang namang nag dilim ang anyo ko dun. Of course the jerk went hiding at this case. It's been week since ng may ginawa na naman itong wala sa plano namin.

He mess with me again through putting Ankor in danger. There's no way that he'll get away with everything that easily. Hell! I'm so ready on killing him and i'll make sure that he'll die ruthlessly. And i already know how to make that happened.

"Don't worry about that thing. Surely he can fucking hide but not forever... Not that i'll let him fucking hide and live that long anyway. Leave that thing on me" Mapanganib na sabi ko dito. And standing up on my feet ay lumapit ako sa bar stool na naandito sa kwartong kinarorounan namin. I made my self a drink at sumimsim duon. Muli lang ulit na nabaling ang paningin ko kay Lupus ng may maalala.

"How was your visit anyway? How is she?" I then asked. Matamang nakatingin sa kanya. Lupus who sat lazily over the sofa set na sakop nitong kwarto ay saglit na nag isip bago sumagot.

"Oh that... Well, your Head Mistress is doing just fine. The Mansion wasn't that damage but it will do just fine. Pinapaayos na nila yun nang tingnan ko. I'm sure poproblemahin pa nila ang about sa nangyari sa west empire" Mahabang sagot nito sa akin. May mapilyong ngiti sa labi na saglit kong ikinaningkit ng mata.

"What did you do Lupus?" I asked. Sa itsura nyang yun ay sigurado akong may iba pa itong ginawa. Lalo na ang about sa west empire na wala naman akong binanggit na guluhin nya.

He chuckled at me at tiningnan ng deretso sa mata. Bahagya lang nangunot ang nuo ko ng makitang yellow green ang kulay nun. Mariin akong napapikit at nag buntong hininga. Damn that phases of him. Tahimik akong lumapit sa kanya at kinorner ito sa supang kinauupuan nito.

Wala itong naging reaction sa ginawa ko. Nakikita ko lang na may kakaibang ningning at kulay ang yellow green nitong mata. Saglit kong sinulayapan si Ankor bago tuluyang hinarap si Lupus. Nakipag titigan ako sa kanya hanggang sa maabot ko ang mga panga nya. I grab his face and leaded it few inches away from mine.

"What do you want? Why are you here?" Deretsong tanong ko. Cold and bloody serious. I saw something flickered in his eyes that made me gritted my teeth.

"Don't you fucking dare look at me like that. I don't have time with you so bring him back" I hissed in anger as I glared at him deep ang sharp. Pinipigilan ko naman ang sarili ko na sumigaw dahil baka magising si Ankor.

"Aren't you at least thankful? Because I did that thing? One of your plan was to ruin his legs. His strength. Be thankful I even help you on that. For surely I can see that your hate is wavering... You let him live when you have a chance to kill him" Nakangiting sabi nito sa akin. It was a wicked smile. May binabalak at mapanganib iyun. Nalipat ang kamay ko sa leeg nya at mas hinigpitan ang pag kakakapit duon. I dangerously leaned forward until I reached his ear.

"Oh honey, you don't say that. He live because he survived. And of course I'm thankful, I just don't give a fuck for a moment. Ayoko yung panangungunahan ako sa mga plano ko" Mariing sabi ko dito. Matalim ang bawat salita to the point na how I wish na kaya nung pumatay.

"It's because of her, right?" Patuyang sagot nito at sinulyapan si Ankor na wala paring malay. Sa puntong yun ay hindi na ako nakapag pigil at marahas syang itinayo gamit ang pag kakahawak ko sa leeg nya. I pined him in the nearest wall angrily. That created a loud disturbing sound and so I know that's also painful.

"Hindi mo isasama si Ankor dito. Lubayan mo sya kung ayaw mong ikaw ang unahin kong idispatsa bago si Senshu. Don't try me. You mess with me again and I'll surely kill you. Phases or fucking not. Now bring Lupus back to me!" I commanded darkly at tila nauubusan ng pasensya. Nakuha pa naman nito akong ngitian ng nakakaloko bago ko mapansing lumalalim na ang pag ka kulay green ng mata nito.

Medyo niluwagan ko ang pag kakahawak sa leeg nya but did not totally let him go. Nag intay pa ako ng ilang segundo bago ko ito tuluyang nakitang napakurap kurap. As if getting his self back on trace. Nang muling mag tama ang mga paningin namin ay kulay green na ulit ang mata nito.

"You can let go of me now..." Mahinahong sabi ni Lupus habang nakatingin sa akin. Tiimbagang ko namang pilit na binitawan sya. Hindi parin naaalis ang talim sa mata ko.

"Lupus take your medicine seriously. I don't want encountering your phases. I might kill you out of it when I got controlled by my anger" I warned at him. Nakita ko itong nag iwas ng tingin at pilit na umayos ng tayo pero nakikita kong may nararamdaman parin itong sakit sa katawan.

"I know... And I will. I'm sorry... What did I do this time?" Maya maya pa ay tanong nito sa akin pero tinalikuran ko lang sya.

"Take your medicine seriously Lupus. Take them seriously. That's all you need to know, and you will do it no matter what" Mariing sabi ko. Astang lalayo na ako sa kanya ng pigilan ako nito.

"But Lucas, you need to tell me. You know I can't control myself. What if I ended up killing one of you?" Lupus said. His voice sounded so frustrated. I glanced over him and I saw how stress he is over himself.

Alam kong hindi nya ginustong mag karoon ng mga phases nya at saksi ako sa lahat ng hirap na dinaanan nya just to stay sane enough. He had it rough every time and needed to live with his lost memories. Ang mga memories na ginagawa nya pag wala sya sa sarili. Laging nangangapa sya. I'm sure ay his also being frustrated because of his self. Iyun ang ginawa sa kanya ng mga baliw na scientist na iyun.

"You won't—"

"Nag aaway na naman ba kayo?" Sabay kaming napabaling ni Lupus sa pinanggalingan ng boses na iyun. Bumungad naman sa amin ang gising na si Ankor. Nakaupo ito sa kama nya habang nakatingin ng deretso sa amin.

Kinalma ko ang sarili ko at nag buntong hininga. Binitawan na naman ni Lupus ang braso ko kaya malaya na akong nakalakad papunta sa kama. Lupus was just behind me. Tahimik akong sinusundan. Nang marating naman namin pareho ang gilid ng kama ay bahagyang napabaling ang ulo dun ni Ankor, pero hindi nakatingin sa amin ang mga mata. Deretso lang iyun tulad kanina.

"Cascade nag aaway na naman ba kayo? Is it because of me again?" Ankor repeated her question. Again ay nahihirapan akong kinalma ang sarili ko habang tinitingnan sya.

"We're not, princess... Hindi kami nag aaway" I answered softly at hinaplos ang pisnge nya. Dinama nya lang iyun at marahang hinawakan ang kamay ko.

How I hate that she isn't looking directly in my eyes. Ipinaalala lang nun lalo sa akin na may mali sa kanya.

"Is that true, Lupus? Bakit nag sisigawan kayo?" Tanong ulit nito. Nanatili lang naman akong tahimik.

"It's true, Miss Ankor... I'm sorry if we disturbed your sleep" Rinig kong sagot ni Lupus sa tabi ko. That made Ankor nodded kahit kita kong hindi sya naniniwala sinagot ni Lupus.

"Are you hungry? Something you want to eat for today?" Ako ang nag tanong. Pero tulad ng kadalasan ay umiling ito sa akin.

"I don't have an appetite, Cascade... Ang dilim parin" Mahinang sabi nito. Mariin lang akong napapikit duon dahil hindi ko sya kayang makitang ganun.

"I will let you two talked" Sabi ni Lupus tapos ay tahimik kaming iniwan. Umupo naman ako sa gilid ng kama at inabot si Ankor. Ikinulong ko sya sa mga braso at isinubsub ang mukha nya sa dibdib ko. Hindi naman nag tagal ay narinig ko na syang humikbi.

"Shhh... I'm sorry princess. I couldn't protect you. I'm sorry" I tried soothing her down.

"Natatakot ako sa dilim Cascade. How long would I stay like this?" Mahina pang iyak nito sa dibdib ko. Ganito lagi ang ganap namin oag nagigising sya. And I never got used to it. Nasisindihan at nag liliyab lang lalo ang galit ko kay Senshu for doing this thing to her.

"Don't worry, it won't be too long. Just be patient with me Ankor... Sisiguraduhin kong mag babayad ng malaki ang gumawa nito sayo... You just hold on there and let me do the rest" With a gritted teeth I said those words. Naramdaman ko namang humigpit ang yakap nya sa akin.

"I trust you... Just please take care out there Cascade" I heard she said. Hinalikan ko ang nuo nya.

"I will. After this we'll leave for your operation. Just give me a week princess" Marahang sabi ko sa kanya. Tumango lang sya duon and so I let her be hanggang sa makatulog ulit ito. Inayos ko ulit sya sa pag kakahiga sa kama nya bago umalis sa silid nayun.

Yes... She can't see. That is fucking because of Senshu's schemes. Nang masunog ang mansion kung asan si Ankor ay may ilang pag sabog pa ang nangyari. With that few explosion ay nakuha nitong madamage ang mga mata ni Ankor. Ang sabi ng personal doctor na hinired ko for her ay may mga bubug na tumama sa mata ni Ankor. Naalis na iyun but need pa ng another operation para makakita ulit sya ng tuluyan.

Humahanap at nag iintay lang kami ng donor. If we manage to have one next week, we'll be flying to Belgium to stay there. I have arrange all the papers. Dun narin gagawin ang operation sa mata ni Ankor. Mananatili kami sa isa sa mga mansion ng Lola ko dun, na naiwan na ng mga ito matagal na panahon na ang nakalipas. Everything are set, may mga bagay bagay lang muna akong dapat tapusin.

"Are you leaving?" Bungad na tanong sa akin ni Lupus ng tuluyan na akong makalabas sa room ni Ankor. Nakahilig sya sa door frame ng pinto na tila kanina pa talaga nya ako iniintay duon.

"Yes, it's time to pay a visit to Senshu. I need to move fast for the moment" Blangko ang expression na sagot ko sa kanya at nag lakad na. Nakasunod naman ito sa akin. We're staying at my ancestral house here in Florida. It's one from my so many private properties na pati sila Death at Mathew ay hindi alam. They mostly know nothing about me anyway. That's my advantage towards them.

It's their bad not mine.

"You know where to find him? Or maybe you already know?" Tanong pa ulit ni Lupus. Kahit hindi ko na sya lingunin ay alam kong nangingiti na naman ito. I chuckled humorlessly.

"I don't. That's what I'm planning to know. And I will know it before fucking sun down. He better hide his ass good enough for me to not find him that easily" I answered. Tumigil kami sa harap ng panibaging pinto at walang sabi sabing pumasok duon.

"What about the Head Mistress and that Xyontenier? What are you planning to do with them?" Lupus then asked at umupo sa kaharap kong upuan dito sa loob ng room na pinasukan namin. I opened my laptop and connected it to my big screen na halos laman ng room na iyun. May ilang microchip din akong inilagay sa laptop ko.

"I'll deal with them after Senshu's. You'll see... No one is leaving unscathed..." Nakangiting sabi ko pero hindi iyun umabot sa mga mata ko.

"Now that sound interesting" Komento ni Lupus at marahan akong tinaasan ng kilay.

"Oh it is... Huwag mong kalimutan kung sino ako. It's neither Lucas or Lured Cascade Valdrin. I have a name for myself, and that is L. Senshu is so fucked" Sagot ko. Natawa lang si Lupus duon bit kita ko ang pag sang ayon sa mga mata.

"Oh I bet he is. Sometimes I find it weird for you to have so many identities. My phases even say nothing about it" Pailing iling na sabi nito sa akin. I jus shrugged my shoulders off but look at him meaningfully.

"I'm your worst version, keep that in mind"

_____________

"We have arrive Mr. L" My driver announced as he park our car outside a very secluded Mansion. Asa pinaka end iyun ng road from the city of Texas. All I could see are mountains and just few meters away ay asa pinaka boundary na kami ng Mexico.

Saglit kong sinulyapan ang suot kong relo and a smirk appeared in my lips when I got to see that it's just 4:30 in the afternoon. The sun is just setting down kahit hindi ko kita ang pag lubog nito dahil sa mga nag tataasang puno at bundok. But the reddish-orange sky tell me just fine na talagang palubog na ang araw.

Muli kong tiningnan ang mansion. Very secluded but not too guarded. A good spot for hiding but Senshu seems too laid back. Now his indeed fucked. Handa na akong maningil ngayun sa kanya. Hindi pa kasama dito ang interest. What he did to my Ankor made him fucked.

"Ako lang ang bababa. Wait me here. I will not take too long" Yun lang sinabi ko sa driver ko at bumaba ng sasakyan. With my calm but long stride ay walang kahirap hirap akong nakapasok sa lugar na nasasakupan ng Mansion. Wala iyung gate at tanging malawak na U shape drive way lang ang nag iintay sa akin bago ko marating ang pinaka pinto.

Puro halaman din ang paligid. Tila hindi takot sa possible na baka may mag nakaw. Not that someone will manage to some how reach this very secluded place. Wala din akong nakikitang bantay. Kung meron man ay baka asa kabilang panig pa ito ng mansion if nag roronda ito. The place seems so peaceful and calm. But I doubt if it will stay like that for long now...

Nang marating ko ang pinaka pinto at entrance ng pinto ay kumatok ako dun. Walang doorbell pero ang pinto ay nakadesenyo tulad ng mga sinaunang pinto na need kumatok gamit ang pinaka parang handle nuon. Hindi nag tagal a maid open up for me. I can say dahil sa suot nito. Medyo gulat din ang expression nito na tila hindi inaasahan ang pag dating ko.

"We aren't expecting anyone. Can I know your name sir?" Tanong ng babae sa wikang japanese. May maliit lang na ngiti ang sumilay sa labi ko.

"I'm a friend. It's a surprise visit. Here" Marahang sagot ko sa wikang japanese rin. Inaabot ko rin dito ang card na dala ko na nag papatunay na kaibigan ako ng amo nya. May pag aalinlangan ang mga mata ng babaeng katulong pero ng makita nito ang iniabot ko sa kanya ay nanglaki ang mata nito.

I grinned from the back of my head. Hindi pa man ako nakakapasok sa mansion ay kabisado ko na ang pasikot sikot nun. Alam ko rin ang patakaran at mga dapat ibigay sa katulong kung hindi naka anunsyo ang pag dating ng isang bisita.

I have the blueprint of the mansion itself. And like the usual Japanese rich people ay may kanya kanya silang protocol, on how to know if the person their with is indeed welcome or just a spy. That's not to hard to know and find. Specially if the man I'm looking for is not making an effort to hide at all.

"I'm really sorry sir. Please do come in. I'll let Mr. Katsuki know that you arrive already" Paumanhin ng katulong gamit ang japanese na linggwahe at agad agad akong inasikaso at pinapasok. Nangiti ako dun at sumulyap sa pekeng card na hawak ng katulong.

That is way too easy. I did not even sweat. No wonder if I could kill that bastard so easily. But that will come later. May hindi pa ako tapos na trabaho kasama sya. And I'll give him no choice but to agree with my offer.

"Be at ease. I'm not in hurry. I'll wait him in his study" Sagot ko sa babae. Agad itong tumango at iniwan ako. May panibagong mga babae naman ang dumating ay ginaya ako sa study room. They prepared me tea before finally leaving me alone.

Habang nag iintay naman ay inilibot ko ang paningin sa silid kong kinarorounan. Puro libro at mga paintings ang nakikita ko sa paligid and I can say that they are all expensive. I even saw a collection of a manga series na talagang ikinataas ng kilay ko out of amusement.

"Yes..? I'm not expecting someone today" Nakarinig ako ng pag bukas ng pinto. Hindi agad ako humarap sa taong iyun at kalmanteng umabot pa ng isang mystery book na nakita.

"Of course your not expecting me" I said smirking at dahan dahan itong nilingon. Nag tama ang mga mata namin at nakita ko kung paano naging gulat ang expression nito. I shrugged at his face at binuklat sa unang pahina ang hawak kong libro.

"I Hunt to Kill" Marahang basa ko sa title ng librong hawak ko. I even laugh dahil duon.

"By : Voughn Katsi" Nangingiti pang basa ko ulit. I glance over him but mukhang hindi pa ito nakakabawi.

"Now that's pretty accurate. This is an interesting book" I said, putting the book down with a loud tad over the reading table na naandito. Nakita ko namang parang natauhan sya ruon.

"What the fuck are you doing here?" He glared at me. I look at him amused. Now this jerk audacity is annoying me. Ikinuyom ko ang aking kamay and tried to calm myself down a bit. I smiled at him pero hindi iyun umabot sa mga mata ko na walang mga buhay.

"Oh you don't know? I thought you understood the title's book by now. Guess I'm wrong" Tila nawawalan ng ganang sabi at ikiniling ang ulo ko pakaliwa habang nakatingin sa kanya. I saw how he frown and the realization downed on him like a water fall.

"I'll tell you then, Senshu my dear... Just cause you mess with the wrong person. You mess with me again" Mapanganib na sabi ko sa kanya.

Ni hindi ko namalayang nakalapit na pala ako sa kanya. Basta namalayan ko nalang na I'm already gripping his neck habang mariin itong nakasandal sa isa sa mga bookshelves na naman dito sa loob ng study room nya. But what can I expect from this fucking sick bastard, than his laughter?

"Oh so your here to c-collect something that needed to be collected? So w-what now Lucas? Are you ganna kill me? Go o-on, not that I care" Nakangiting sabi nito habang deretso akong tinititigan sa mata. Challenging me. I did not react much kahit gustong gusto ko nang baliin ang leeg nya. May pag gagamitan pa ako sa kanya. His a big loss kung papatayin ko agad ng wala man lang katuturan ang buhay nya.

I smirk at him.

"Oh no. Killing you would be too easy Senshu. Be useful for me at once before you die at least. I might appreciate your fucking life if you do just fine" Kalmadong sabi ko pero nag aambag ng bagyo ang mga tinging ibinibigay ko sa kanya.

"F-fuck you Lucas" He hissed in my grip at sinubukang makawala sa pag kakahawak ko, but hindi ko sya basta basta hinayaang makawala. I leaned closer to him and whispered behind his ear.

"No. You just fucked up" With that words of mine ay binigyan ko sya ng isang full force of punch in his stomach. He groaned in pain and I trashed him in the floor. But did not stop until my kicks reached the fifth number. Halos umabot naman ang katawan nya sa kabilang panig ng silid dahil sa malalakas na pag sipa ko sa kanya.

I just watch him groaned in pain. Hindi ako nasasapatan sa nakikita ko kahit halos sumaka na sya sa dugo. Nag didilim ang paningin ko pag naiisip ko ang naging situation ni Ankor sa loob ng nasusunog na mansion, when this fucking dick started a fire on her castle. Fuck! This isn't enough. I wanted to kill him but I need to stop myself from killing him. Ibang tao ang papatay sa kanya...

"Look at you Senshu. Look where your ass got you in, just because of messing with me. I have warned you. You aren't fucking getting away from me this time" I roared angrily at him and couldn't stop myself from kicking him hard again. Tuluyan nang bumalandra ang katawan nito sa pinaka malapit na bookshelf na asa kabilang parte ng silid. May ilang libro pang nalaglag mula sa mga ito kaya gumawa iyon ng panibagong malalakas na ingay.

I mockingly laugh at him dahil hindi nito makuhang lumaban sa akin. Ni walang dumadating para tulungan sya. The room was sound proof for my satisfaction, kaya naman walang nakakarinig ng mga nangyayari sa labas.

Humakbang ako palapit sa kanya at hinawakan ang kwelyo ng damit nya. Marahas ko syang pilit na iniupo at isinandal sa bookshelf na asa likod nya. Pumantay ako ng upo sa kanya as I force him to look at me. He looked so messy with blood all over his face. Ngayun ko rin lang nakita na may sugat na ito sa ulo dahil malamang sa makailang beses na pag tama nya sa mga bookshelves na naandito.

Ilang saglit ko pa syang tinitigan bago muling Mahinang natawa dahil sa itsura nya.

"Irony isn't it? This room was practically made to avoid all the outsider to hear what's happening in the inside. And now no one is indeed hearing anything. No one even know that I'm beating the hell out of you. Hindi ko alam kung matatawa ako o maawa Senshu" Napapailing sa sabi ko. But as usual ay tinawanan lang ako nito kahit gayong duguan na at nahihirapang makahinga.

"I s-surely bet... T-this thing a-also happened to your l-little flower a-after all. Her big castle intended to protect her. B-but in the end it put her in g-greatest fucking d-danger..." The bastard said. Nangdilim ang paningin ko dun kaya naman ay muli ko syang binigyan ng isang suntok sa mukha. Making him fall in the floor again.

"Oh don't remind me. I might really just kill you right now" Nakatiim bagang na sabi ko sa kanya. Tumayo ako sa pwesto ko at hinarap ang isa sa mga bookshelves na naanditonaandito. Alam kong hindi lang kaming dalawa ni Senshu ang andito sa loob.

"Come on now. I know your here, Shu" Walang buhay na sabi ko. As expected ay nakarinig ako ng palakpak ng kung sino at lumabas ang taong iyun mula sa likod ng isa sa mga bookshelves na naandito.

"Wow... You always got me, Lucas" Shu said full of amusement. Tila nasisiyahan pa sa mga nangyayari. Nang tuluyan ko na namang makita ang buong itsura nya ay bumungad sa akin ang kaparehang mukha ni Senshu. They aren't twins. Just a double and very unrelated from each other.

"You thought that I wouldn't know? You underestimated me too much, Shu. Sit. We have so many things to talk about" I commanded calmly at tinuro ang upuang asa likod ng study table na naandito. Walang totoo sa kanila. They are both real in their ways. Senshu like it messy and chaotic while Shu like it quite and peaceful. Sya ang ipinunta ko liban sa kadahilanang gusto kong basagin ang mukha ni Senshu.

At first, I'm not so aware na may double si Senshu. But then I notice their odd behaviors. I started there and not that long, i finally got to know why. He have his double. Hindi ko lang sinabi dito na alam ko na ang bagay nayun for I'm still looking kung ano ang binabalak nya. I just didn't expect that they will pulled this stunt over Ankor.

"Who said I'll listen to you?" Nakataas na kilay na tanong sa akin ni Shu. Nginitian ko lang sya.

"No one. Now sit my boy and make yourself useful kung away mong matulad sa double mo" Deretsong sabi ko at seryoso syang tinitigan sa mata. Sumulyap ito kay Senshu and I can almost see him cringed over him. He really hate it blood and messy things.

"You have five minutes. What do you want to talk about?" Nakaupong tanong agad nito. Inilingan ko lang sya.

"Unfortunately, I'm the one who do the deciding in here. And you will never say no" Nakangiting paalala ko sa kanya. Umikot ako sa may likod nya and I can see him tensing up.

"Fine. What do you want?" Agadan ring sagot nito. Lalo akong na pangiti duon.

"Nothing much. One from you two will donate his eyes to Ankor, pronto. And one will be my double. A win win situation. No one will die unless you both choose to die. So what do you say?" I asked. Grinning widely. Kita ko ang pag putla ni Shu, for he knew that I wasn't kidding. He doesn't know how to fight. Only Senshu does, but Senshu is a hella beaten down now so his also fucked up.

"Are you fucking kidding me?!" Hindi makapaniwalang tanong nito. He was getting angry but he knew better not to try me dahil alam nyang sya ang kawawa sa huli.

"No. You tell me. Cause honey, I told you. No one is leaving unscathed" I smiled at him. Muli kong inabot ang librong hawak ko kanina na may pamagat na 'I Hunt to Kill'

"A person who have sin and become a sinner live to be hunted by the hunters. They skin them alive and feed their bones to the wolves... They suffer within the hunters hand for their judgment" Marahang basa ko dun sa libro. Napapataas ang gilid ng labi ko for this book is indeed good.

Muli kong sinulyapan si Shu.

"This book is the best, don't you think?" Tanong ko sa kanya. Hindi nabubura ang ngiti sa labi ko.

"Fuck" I heard him cussed. Tuluyan na akong natawa duon.

"Yeah. You two fucked up"

____________

"You come back too early. I thought na baka bukas pa ang balik mo" Gulat na bungad sa akin ni Lupus ng pag bukas nya ng pinto ng tinutuyan namin ay nakita nya ako sa labas nun. I just chuckled at him softly at tuluyan nang pumasok.

"So what happened? Did you find Senshu?" Rinig kong tanong pa nito sa akin ng marating namin ang sala ng lugar. Nakamaang ang itsura nito sa akin at tila nag iintay sa kung anong isasagot ko. Naupo muna ako sa malapit na sofa'ng asa akin bago sumagot.

"Yes. We had a very good talk. Everything is settled on Ankor's side. We just need to wait a little bit longer" I answered calmly, may maliit na ngiti sa aking labi pero hindi iyun umabot sa mga mata kong di makikitaan ng kahit na anong emosyon.

Ilang saglit na hindi nakapag salita si Lupus at nanatiling nakatitig lang sa akin. Probably na sinusukat nito kung nag sasabi ba ako ng totoo o hindi. But he knew me well para agad na malamang hindi ako nag sisinungaling. His expression change rapidly. Amused and very confused at the same time, dahil nagtataka ito kung paano ko nagawa ang mga bagay na sinabi ko ng ganun kadali at kabilis. Pinangalumbabaan ko lang sya.

"How are you so sure na hindi babaliktad si Senshu sayo ngayun? I mean seriously. The last time I check that bastard is a very hard headed one. Kaya nga andito tayo ngayon dahil sa kanya hindi ba?" Maya maya ay tanong pa sa akin ni Lupus. Naupo narin ito sa katapat kong sofa.

He seemed disappointed dahil hindi ko agad pinatay si Senshu and just talk to him as if na tutupad si ito ng ganun ganun nalang sa mga plano, na never nitong ginawa for years. He knew Senshu wouldn't follow orders ng walang kapalit or di kaya ay walang kalokohang ginagawa.

"Good point. But trust me, he have no choice but to follow the things i wanted to happened" Nakapatagilid ang aking ulo na sagot ko kay Lupus. Giving him my very mysterious stare. Tila nakuha naman nito ang ibig kong sabihin kaya hindi na ito nag tanong pa.

"Anyway how is Ankor?" This time ako ang nag tanong.

"She's already resting. Don't worry kumain na sya. Or at least I somehow manage to get her to eat" Buntong hininga nito. Tila napipikon pa. Well I won't really blame him. Hindi ko rin naman masisi si Ankor, kung bakit medyo matigas ang ulo nito at ayaw kumain. Or mas tamang sabihin na wala itong ganang kumain.

Ankor is still adjusting to her current situation at nahihirapan sya dun. She can't see and always uncertain. Nag aalangan sa lahat ng bagay dahil hindi nya nakikita ang mga iyun. Lalo na sa pag kain. Kadalasan nitong sinasabi na baka daw may malason at may kung ano pa ang pag kain na kakainin nya, kahit kami ang nag handa nuon at malabong lagyan namin yun ng lason.

Now that she couldn't see ay she became more afraid and scared about everything. Lalo na sa mga bagay na nakapalibut sa kanya. Even around me ay tense ito at kumakalma lang pag napatunayan nya sa sarili nyang ako talaga ang kasama nya. I really hate to see her being like that pero wala pa akong magagawa sa ngayun. We still need to wait para sa pag hahanda sa operation nya.

If Senshu and Shu try something stupid again for the last time, I'll surely make them regret everything. Pinigil ko lang na wag silang patayin kanina kahit halos ayaw ko na silang makitang humihinga, pero alam kong kailangan kong pag isipan ang bawat galaw ko. Hindi dapat ako nag papadalos dalos.

"Good" Maikling sagot ko lang kay Lupus. Muli ay nabalot kami ng katahimikan pero hindi iyun nag tagal dahil Lupus interrupted it rather immediately, dahil parang may naalala ito.

"How about the Head Mistress? What do you plan to do to her now?" Lupus asked. Raising an eyebrows at me, pero tulad kanina ay kalmado lang ako ay nag kibit balikat lang sa kanya.

I am very aware that, Death would be back anytime soon. Alam kong gumagawa na ng mga hakbang si Mathew para maayos ang gulo at ipahanap si Death. Hindi mag tatagal ay mag haharap ulit kami, at dun papasok uli si Jazlyn. She will be my eyes inside the mansion. And I'll make sure that she will never have a chance to say no to me...

"Oh, I'm planning on visiting her for quite sometime now. What do you think? Should I visit her now? A fucking surprise visit, yeah?"

*TO BE CONTINUE*

SORRY FOR ALL THE GRAMMATICAL ERRORS THAT YOU HAVE ENCOUNTERED

THIS IS NOT EDITED

Continue Reading

You'll Also Like

2.8M 72.7K 47
Eerrah Ferrer loves causing trouble to the extent, sending students to Hospital does not bother anymore in order to get another expulsion from her cu...
53.3K 1.9K 98
QUADRO SERIES #2 "You don't need to say a lie. I will notice the truth in your eyes that doesn't exist in your mouth." ~Yasir Zacharias Cavendish Wri...
330K 3.4K 40
"I will do anything for you. I will make you realize that I'm worth it. And now, I'm willing to tell you everything you need to know. Just let me be...
196K 5.5K 32
Kahit sabihin ni holy na mahal na mahal pa rin niya si Peyton, ay hindi pa rin yun sapat para bumalik ang tiwala niya sa binata at hayaan na sirain s...