Chapter 55
The Reason Behind It
Wala kaming ibang ginawa ni Kuya kung hindi ang mag-usap. He mentioned that wala na siyang contact sa Nanay namin, hindi na sila nagkikita mahigit isang taon na. Gano'n din ang sinabi sa'kin ni D'mitri nang nakaraan.
Ano kayang nangyari?
"Kuya, bakit nga pala naghiwalay sina, you know, ang mga magulang na'tin?" Tanong ko habang nginunguya ang chips na binigay niya.
Nasa labas kami ngayon ng veranda nitong kwarto ko, nakaupo lang at pinapanood ang buwan sa kalangitan.
He crossed his arms. "Well, I don't know the exact reason kung bakit iyon nagsimula. Alam mo naman'g parating nag-aaway sina Mom at Dad but I think tungkol iyon sa mga mamanahin na'tin." Napatango ako. "I want to tell you something Ree, I know you miss Mom and you told me earlier that you're finding her. I think you should stop." My left eye brow curved in confusion.
"Why would I do that?" I asked.
Well, I already stopped but I wanted to know what are his reasons.
He let out a deep sigh. "Alam mo ba kung bakit tayo nakarating sa palengke?" I shook my head. "Tumakas tayo kay Mom, she tried to kill you." dumagundong ng malakas ang puso ko.
What the?
I tried to speak pero walang lumalabas na salita sa bibig ko, I feel numb. Biglang nag-flash sa isip ko ang mga nangyari bago ako tinakas ni Kuya. Nahawakan ko ang ulo ko.
I remember that day.
They had an argument about something and I was there, watching them shouting and throwing hurtful words at each other. And then Mom saw me, hinawakan niya ang braso ko at tinutukan ako nang baril sa noo saka may mga sinabi siya kay Dad. But luckily nakuha iyon ni Dad and Kuya showed up, and we run away together.
Alonso was right, how could I mistrust him before? Sh't! All this time I've been searching for a wicked Mother.
Napatakip ako nang bibig, hindi makapaniwala. Umiwas naman siya nang tingin. "I know it's hard to believe but it's true. Kung sa tingin mo ay sinisiraan ko si Mom sa'yo p'wes nagkakamali ka. I'm warning you Ree. Don't find her ever again, mas mabuting 'wag mo na siyang kilalanin. Ever since we're born, she never cared for us, oo hindi nga niya tayo sinasaktan pero parang wala lang tayo sa kaniya. All she wants was Dad's fortune, nothing else. It's all Mom's fault at nang araw na mawala ka, Dad blamed me." wika niya, ramdam ko ang pagsisisi niya. There was a moment of silence.
"I'm sorry Kuya." I whispered.
Malungkot siyang ngumiti. "No, don't say sorry. Walang may kasalanan. It's just that, nang mawala ka hiniwalayan na agad ni Dad si Mom and you know what's the worst thing that happened? He left me, iniwan niya ako kasama ni Mom. I know I hate Mom but that time, I was mad at him for leaving me Ree. Ni hindi niya ako kinamusta, wala siyang pakealam sa'kin!" Galit niyang sabi, bigla akong naawa.
"Kuya don't say that, I think he cares–"
"Pero ba't hindi ko naramdaman Ree?"he cut me off. "Sa bawat taon na nabubuhay ako he was not there to support me, his son! D'mn it! Wala siya sa mga kaarawan ko, sa mga achievements ko sa school. Wala siya Ree, I was waiting for him, na sana ay magpakita naman siya sa'kin kahit isang beses lang, pero wala 'e. Kinalimutan niya ako." ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya.
I rubbed his back, trying to comfort him. "Nasaan na ba siya? Buhay pa ba siya Kuya? Anong pangalan niya?" I curiously ask.
Hindi ko rin kasi siya maalala.
Umiling siya."I don't know anymore Ree, hindi ko alam kung buhay pa siya o patay na but his name is Vektor." parang tumigil ang mundo ko sa narinig.
Did I heard it right? Vektor? No, baka ibang Vektor ang ibig niyang sabihin. Imposibleng si Pops 'yon.
"M-may p-picture ka pa ba niya?" I stuttered, already nervous.
"No, Mom won't let me see Dad's photos, lahat ata ng picture ni Dad ay sinunog na niya. Pasensya na at wala akong maipakita." Nakahinga ako nang maluwag pero nalulungkot din.
Paniguradong hindi 'yon si Pops.
"Ayos lang, sana buhay pa siya. I want to see him."
"Me either. By the way, D'mitri mentioned that your guardian was Alonso?"pag-iiba niya sa usapan.
"Uh, oo 'yong umampon kasi sa'kin namatay 'e kaya siya na ang naging guardian ko kasi mag-kabigan sila. Wala na rin kasing ibang pamilya si Pops." paliwanag ko.
"It's good to know that the man adopted you was kind at hindi ka pinabayaan." I smiled, naalala ko si Pops.
Tama ka, sobrang bait no'n kaso pinatay 'e, g'go talaga ang taong pumatay sa kaniya.
Naikwento ko rin sa kaniya kanina ang nangyari sa'kin nang mawala ako, lahat ng naalala ko ay sinabi ko. He's very furious nang malaman niya, lalo na sa mag-asawang kumuha sa'kin. Na ginamit lang ako para sa kasakiman nila.
"I think it's time for dinner, bumaba na tayo. I will cook for you." Nakangiting usal niya.
|＾▽＾|
Tumayo kami at tumungo sa dinning area. "Marunong ka pa lang magluto Kuya? Akalain mo 'yon, noon nga muntik mo na atang masunog ang bahay." bulong ko, kaya lang mukhang narinig niya ata kaya kinurot ang tenga ko. "Aray! Loko ka ah!" Pinalo ko ang braso niya.
And he just laughed at me, pft, kainis.
Pagbaba namin sa sala ay nandito ang lahat at nanonood ng movie. Train to Busan ba 'yan? Ang tagal na niyan ah, ngayon lang sila nakapanood.
"Oh Val! Yiiee ayos na sila!" Tumaas ang balikat ko nang sumigaw si Abe.
Aiishh, ang lakas talaga ng boses ng ungas na 'to.
Nilingon nila kaming lahat. "Buti at ayos ka na." saad ni Ash, ngumiti lang ako.
Akala ko ba ay umuwi na sila?
"Big Sis kumain na kami, nagluto kanina si Abe 'e." masayang sabi ni Steel.
"Yeah, may tira pa diyan pero you can cook if you like." Ani ni Storm.
Tumango ako. "Mabuti kung gano'n, magluluto na lang kami." sabi ko.
"Tulungan ko na kayo."
"Let me help you." Sabay na sabi ni Bricks at D'Mitri saka lumapit sa'min.
Anong problema ng dalawang 'to?
|ರ ~ ರ|
"Ah kaya na namin, diyan na lang kayo."
"Hindi tutulong na kami."Sabay na naman nilang sabi.
Ba't ang weird ng mga tao ngayon? Pft.
Tiningnan pa nila nang masama ang isa't isa. "Pwede ba, 'wag mo kong gayahin!"Ani nila.
Nag-igting ang panga ni D'Mitri, nagsalubong naman ang kilay ni Bricks.
"Sinabi ng–"
"Teka nga." Putol sa kanila ni Kuya. "Ano bang problema niyong dalawa ha? Gusto niyo ba talagang tumulong?"tanong niya. Nag-aalangang tumango ang dalawa.
Hmm, ano kayang pinaplano ni Kuya?
♕➺♕➺♕
I'm just looking at them with amusement. I can't believe na sinunod nila ang utos ni Kuya na hugasan ang lahat ng pinggan at nakasimangot pa habang naghuhugas. They didn't wash their dishes earlier kaya tumambak ang mga pinggan at baso.
That's unfortunate, kawawa naman itong dalawang 'to.
"Siguraduhin niyong malinis ang lahat, gusto niyong tumulong di'ba? Oh 'yan at magdusa kayo."nilingon ako ni Kuya, sinimangutan ko siya."Bakit?"
I shrugged."Bricks, tanda, tapusin niyo na 'yan, salamat sa pagtulong. Mauna na ako sa taas." Hindi ko na hinintay ang sagot nila at pumunta na ako kwarto ko.
Napahiga ako sa kama at bumuntong hininga. Isang araw pa lang pero ang dami nang nangyari. Nagpapasalamat ako at bati na kami ni Rohan, este ni Kuya Van.
Tch, 'ba 'yan, 'di ako sanay.
I called Inspector Glen, agad niya itong sinagot. "Hello? Val? Is there a problem?" He asked.
Bumuntong hininga ako. "Uhm, Inspector I just want to tell you something."
"Yes, what is it?"
"Gusto kong ipatigil na ang paghahanap sa Nanay ko."
Natahimik siya."Why is that?"
Napakamot ako sa ulo."It's just, ayoko na siyang hanapin."
"I see, I understand Val. Whatever your reasons are. I just hope you're making the right decision." he said.
"Yes, I sure am. Thank you Inspector, pakisabi na lang din kay Atty. Orfeo."mahinang sabi ko.
"Yeah, of course, ako na ang bahala." Pinutol ko na ang linya.
Hay, I am making the right decision, I guess.
Akmang hihiga na ako nang may kumatok sa pinto, agad akong bumangon. I frowned while walking towards the door.
Tsk, sino ba 'to?
"Val?" aniya, binuksan ko ang pintuan, his face lit up when he saw me.
"May problema ba?" I asked casually.
Luke was so weird these past few days. What's up with him anyways?
Napakamot siya sa ulo bago magsalita."Uh, may ibibigay lang sana ako sa'yo." Kumunot ang noo ko nang may inilahad siya sa'king dolphin na stuffed toy.
| ⊙_⊙ |
What the fudge?
I stared at him, stunned by his actions. I can't even say a word. Mukhang nakita niya ang reaction ko kaya inilayo niya ito sa'kin, then he chuckled.
"Kanina ko pa sana ibibigay kaya lang andaming nangyari, humahanap lang ako nang magandang tiyempo para makausap ka." sambit niya, mukhang nahihiya.
He is acting really weird.
"Pwedeng malaman kung bakit mo ko binibigyan ng ganiyan?" takang tanong ko.
Natahimik siya, pansin ko mga butil nang pawis na namumuo sa noo niya. Tumikhim ako, he immediately looked at me. This is really an awkward situation.
"Sige, akin na lang 'yan." Kinuha ko sa kaniya ang stuffed toy, ang lambot pa.
Umawang ang bibig niya."Val–"
"Sabihin mo na lang sa'kin sa susunod kung ano ang dahilan mo kung bakit mo ko binigyan nito. I can feel that you're nervous, just relax okay? Just tell me next time if handa ka na." hindi siya makapagsalita pero kalaunan ay tumango na lang. I smiled a bit."Thank you by the way, you know for this."
Ngumiti lang siya sa'kin. Pumasok na ako at agad na sinara ang pinto. I sighed in relief at gulat pa rin ako hanggang ngayon.
Jusko naman, may humampas ba sa ulo no'n? Bakit bigla akong binigyan nito?
Natitigan ko ang cute na dolphin stuffed toy. Well honestly ang ganda ng binigay niya, pero bakit? May kasalanan ata sa'kin 'yon 'e!
:
:
⊰᯽⊱┈Don't forget to vote for this chapter, follow me in Wattpad and spread the story┈⊰᯽⊱
Edited ✓