ေခတ္သစ္မွေရာက္လာေသာ ၾကင္ယာေတာ္ဝမ္
အပိုင္း(27)
အမ်ားသူအျမင္မွာ ေအးခ်မ္းလွတဲ့နန္းေတာ္ႀကီးဟာ တကယ္ေတာ့အဲ့လိုမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အင္အားခ်င္းယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ၊ စည္းစိမ္ခ်င္းယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြဟာ ေရတြက္လို႔မရႏိုင္ေအာင္ထိ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။
ဒါေပမယ့္နန္းေတာ္ရဲ႕တစ္ေနရာျဖစ္တဲ့ လ်န္ဟြားအေဆာင္ေတာ္မွာေတာ့ အစဥ္အျမဲေအးခ်မ္းသာယာေနခဲ့၏။ ယေန႔လည္းထို႔အတူပင္။
"အ႐ွင္ ထေတာ့ေလ အိပ္ပုတ္ႀကီးရဲ႕ အဟိ"
ဝမ္ေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ေျမေခြးႀကီးကို သြားစေႏွာက္ေနခဲ့သည္။
"အ႐ွင္...အေမ့.."
ေ႐ွာင္းကအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရာက မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ၿပီးဝမ့္အေပၚကို အုပ္မိုးလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုလဲ အိပ္ေနတဲ့သူကို စရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းရဲ႕လား "
မနက္ေစာေစာမွာ ေ႐ွာင္းရဲ႕အသံဟာခပ္ဩဩျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ နားေထာင္ေနတဲ့ဝမ္ေလးဟာ နားရြက္ေလးေတြဟာရဲရဲေတာက္နီသြားခဲ့ၿပီး ပါးမို႔မို႔ေလးႏွစ္ဖက္ဟာလည္း ႐ုတ္ခ်ည္းပန္းေရာင္မက္မြန္သီးေလးလို ျဖစ္လာေတာ့သည္။ (အား ေ႐ွာင္းရဲခန္႔ညားေနမႈႀကီး..🙈)
"အ.အ႐ွင္.ဖယ္.ဖယ္ေတာ့ေလ. ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကေလးသြားၾကည့္ရအံုးမယ္."
"အဟက္.ေ႐ွာင္ေျပးခ်င္ေနတာလား အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားရဲေကာင္ႀကီးကို ဝမ္ေလးပဲလာႏိုးတာေလ ဝမ္ေလးတာဝန္ယူေပးရမွာေပါ့.."
ေ႐ွာင္းအ႐ွင္ကထိုကဲ့သို႔ေျပာၿပီး ဝမ့္ရဲ႕လည္တိုင္ႏုႏုေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပြတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး ဝမ့္ရဲ႕လက္ျဖဴျဖဴအုအုေလးကိုယူ၍ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပြားေလးေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။
"အ႐ွင့္. အ႐ွက္ကိုမ႐ွိဘူး.သြား ေရသြားခ်ိဳး.."
"အဟက္ ကိုယ္မသြားခ်င္ဘူး ဝမ္ေလးလာခ်ိဳးေပးေလ.."
"အ႐ွင့္.ဝမ္ေလးကေလးသြားၾကည့္ေတာ့မယ္ေနာ္"
ခပ္ခြၽဲခြၽဲအသံ၊ေပကလပ္ေပကလပ္လုပ္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္။
"အဲလိုေ႐ွာင္ေျပးလို့မဘူးေလ ဝမ္ေလးကိုယ့္ကိုလာႏိုးတာ ျပန္ၿပီးတာဝန္ယူရမွာေပါ့"
"အ..အာ..ဖယ္..ဖယ္ေပး.လြတ္."
အဲ့လိုနဲ႔သူမ်ားကိုစခ်င္တဲ့ မုန္လာဥေလးခမ်ာအစားခံလိုက္ရေတာ့သည္။.
_______________________________________
>>>>>>Time skip <<<<<<<
ယေန႔ဟာေ႐ွာင္းတိုင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ အတိုင္းထက္လြန္လွပေနတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ျဖစ္သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီေန႔ဟာကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သံုးႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔လဲျဖစ္သလို ဝမ္ေလးေနာက္ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေလ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ဒီပြဲကို ေ႐ွာင္းအ႐ွင္ကိုယ္တိုင္ဦးစီးၿပီး လုပ္ေနေလသည္။ သူဟာအနီးအနားမွာ႐ွိတဲ့တိုင္းျပည္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဖိတ္ေခၚထားေသးသည္။ ၄င္းေၾကာင့္ပင္ေ႐ွာင္းနန္းေတာ္ႀကီးဟာ ဧည့္သည္မ်ား၊အပ်ိဳေတာ္မ်ား၊ ရဲမက္မ်ားႏွင့္အတူျပည္သူျပည္သားမ်ားျဖင့္ တစ္နန္းေတာ္လံုးအၾကားအလွပ္မ႐ွိ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။
အဲ့ထဲမွာ သူတို႔ရဲ႕အနီးဆံုးတိုင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ က်င္းတိုင္းျပည္ဟာလည္းမပါမျဖစ္ေပ။
သူတို႔ဟာပြဲမေရာက္ခင္ႏွစ္ရက္ေလာက္အလိုကတည္းကေရာက္ေနၾကတာျဖစ္သည္။
"ဝမ္ေလး အဆင္သင့္ပဲလား"
"ဟုတ္ အ႐ွင္ လံုေအာ္ေလးနဲ႔ ရင္းေလးေရ သြားၾကမယ္ေလ"
လံုေအာ္ေလးရဲ႕နာမည္က ေ႐ွာင္းလံုေအာ္ပဲျဖစ္သည္။ ရင္းေလးကက်ေတာ့ ေ႐ွာင္းလံုေဝ့ရင္းပါ။ ရင္းေလးကအႀကီးျဖစ္ၿပီး လံုေအာ္ေလးကအငယ္မေလးျဖစ္သည္။ ယခုဆိုရင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စကားစေျပာတတ္၊ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စကားကမပီကလာပီကလာေလးနဲ႔မို႔ လူတိုင္းရဲ့အခ်စ္ေတြကိုလည္း အျပည့္အဝရ႐ွိထားတဲ့သူေလးေတြလဲျဖစ္ေလ၏။
(မိန္႔နာမည္ျပန္ေျပာင္းထားတယ္ေနာ္ လာေျပာေပးတဲ့ရီဒါေလးေရ ေက်းဇူးပါ)
ယခုဆိုရင္သားအဖသံုးေယာက္လံုးဟာ ဆင္တူဝတ္ရံုေတြကိုဝတ္ထားၾကၿပီး ေမြးေန႔ပြဲကိုခ်ီတက္မယ္ဆိုျပီး ျပင္ေနေလသည္။
"ပါပါး မီးမီးလွယားဟင္"
အျပာေရာင္ႏုႏုေလးဝတ္ထားတဲ့ လံုေအာ္ေလးကအလွပဆံုးျပံဳးျပရင္း သူ႔ပါပါးကိုေမးလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲမင္းသမီးေလးေရ. ပါပါးရဲ႕သမီးေလးကအလွဆံုးေပါ့"
"ဟီးဟီး ဟုဝူး.ေကာေကာကအလွခ်ံဳး"
"မဟုတ္ဘူးေလ လံုေအာ္ေလးရဲ႕ေကာေကာကိုက် ေခ်ာတယ္လို႔သံုးရမွာေပါ့"
"မဟုတ္ဝူး.ေကာေကာကလွတာ"
"အင္းပါဗ်ာ. ပါပါးတို႔ပြဲသြားၾကရေအာင္ေလ. သား..ရင္းေအာ္ေရ"
(ရင္းေလးနဲ႔ရင္းေအာ္ကတူတူပဲေနာ္)
အခန္းထဲကေန အျပာႏုေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဝမ္ေလးကထိုကေလးကို.
"ရင္းေအာ္.လာေလ ေနာက္က်ေနၿပီ "
"ဟုတ္ကဲ့.ပါပါး"
ထိုကေလးကထိုသိူ႔ဆို၍ ေျပးလာၿပီးဝမ္ေလးရဲ႕လက္ကိုလာဆြဲခဲ့သည္။ အဲ့ေနာက္သူတို႔သားအဖသံုးေယာက္ဟာ ေမြးေန႔ပြဲဆင္ႏြဲဖို႔သြားၾကေတာ့သည္။
Tbc~~~~~
21.7.2022 (thurs)12:46pm
#အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္
#MyatNoe415
#3180 words
Feedback ေလးမ်ားေမွ်ာ္လင့္လ်က္............ .