Unicode version
ငါက မင်းအမေယောက်ကျား မင်းအဖေမို့လား ဟက်"
မြူရှင်းသွေးတို့ပင် ဆောင့်တက်ချင်သွား၏။ ဒီကောင်ဘာပြောလိုက်တာ။ရူးသွားပီလား ဒါမှမဟုတ် ဦးနှောက်မရှိတော့တာလား။
အခုအနေအထားအရဆို တစ်ဖက်က လူကောင်ထွားထွားသုံးယောက်။မိမိတို့ကနှစ်ယောက်တည်း။ပီးတော့နှစ်ယောက်လုံးက လူကောင်ကသေးသေး။အင်း........မြူရှင်းမိမိအနာဂတ်ကိုပုံဖော်ကြည့်သည်။တွေးလို့မရတော့။အနာဂတ်မှာ မြူရှင်းကိုကိုဆိုတာ ရှိချင်မှရှိတော့မှာလေ😖။
တစ်ဖက်ကရှူးရှူးရှားရှားနဲ့ ဒေါသထွက်နေတဲ့တစ်ယောက်ကလည်း ကျောင်းထဲမှာမို့ သူ့စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းချုပ်ထားပုံရသည်။ခမ်းညားကို အသေသတ်မလို မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ကြည့်နေတာတောင်မှ သကောင့်သားက တုတ်တုတ်မှမလှုပ်။ခနဲ့တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့တောင် ပြန်ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။
ဒီလူတွေကြားထဲမှာနေရင်း မြူရှင်းအငွေ့ပျံချင်သလိုလိုတောင်ဖြစ်နေပီ။မဖြစ်တော့ ....ဒီကောင့်ကို အမြန်ခေါ်ထုတ်မှရတော့မယ်။
"ဟို ခမ်း ခမ်းညား အ အတန်းကိုပြန်ကြစို့လေ ဆရာမကငါ့ကို ခိုင်းထားတာရှိတာကို ငါမေ့နေတာ ။ငါ့ကိုကူဦး။ပီးတော့ ဒီကသူငယ်ချင်းတို့လည်း ခွင့်ပြုပါဦးနော်။"
အားတင်းပီး စကားကိုဆုံးအောင်ပြောကာ ခမ်းညားကိုအင်္ကျီစကနေ ကိုင်ပီး အတင်းဆွဲထွက်လာတုန်းရှိသေး...
"ခမ်းညားဆိုတဲ့ကောင် !!ညနေကျောင်းဆင်းပြီးရင် ကျောင်းအနောက်ဘက်မှာတွေ့မယ် မင်းပြောတဲ့စကားအတွက် မင်းတာ၀န်ယူရလိမ့်မယ်"
"စိန်ခေါ်တာလား အဟက် ခမ်းညားဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်ထိတက်ရဲတယ် မင်းတို့သာ ဆက်ဆက်လာခဲ့ သဘောပေါက်ကြလား"
အင်္ကျီလက်ရှည်အဖြူကို တံတောင်ဆစ်နားထိ သေချာခေါက်တင်ရင်း အကြောက်အလန့်မရှိပြောနေတဲ့ အေးစက်စက်လူသားကိုကြည့်ပီး မြူရှင်းတံတွေးပင်နင်သွားရသည်။သူပြောချင်တာပြောပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားသော ထိုခွေးသားနောက် မြူရှင်းမှာ အမောဆို့အောင် လိုက်ရပြန်သည်။
"ကောင်းကျိုးမပေးတဲ့ ခွေးသူတောင်းစား"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဘုတ်!!!
'အ'
ကျောင်းအုတ်တံတိုင်းနံရံသို့ တွန်းပစ်ခံရသည့်အရှိန်ကမသေးလှတာမို့ မြူရှင်းကျောတစ်ခုလုံးအောင့်ခနဲဖြစ်သွားရသည်။ပြဿနာရှာထားသည့် ဟိုတစ်ကောင်ကတော့ ဖြုံတောင်ဖြုံပုံမရ။
မိမိမပါလည်း ဒီကောင်တစ်ယောက်တည်း သွားမည်ဆိုတာသိထား၍သာ ခမ်းညားဆိုတဲ့ ခွေးသားနောက်ကနေ မြူရှင်းလိုက်လာရခြင်းသာ။လိုက်လာ၍သာတော်တော့သည်။ဟိုဘက်ကအုပ်စုက နေ့လည်ကလို သုံးယောက်တောင်မဟုတ်တော့။အနည်းဆုံး ခြောက်ယောက်ခုနှစ်ယောက်လောက်ရှိမည်။
မြူရှင်း လူရေလို့မှမဆုံးသေး ခွပ်ခနဲ အသံတစ်ချက်ကြားလိုက်ရပီး ကြည့်လိုက်တော့ ခမ်းညားကို ချုပ်ထားတဲ့ကောင်က နောက်ပြန်လဲကျနေသည်။တရားခံကိုတော့ရှာနေစရာမလိုတော့။လက်ကောက်ဝတ်ကို အညောင်းပြေလှည့်နေကာ မခန့်လေးစားလုပ်နေသော ကျက်သတုံး ခမ်းညား။
ထိုအခါ အုပ်စုကြီးလိုက် ခမ်းညားကိုဝင်သုတ်ကြမဟ်ပြင်နေ၍ မိမိမှာလည်းမနေသာတော့ပဲ ဝင်လုံးလိုက်ရတော့၏။ခမ်းညားဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း လူကောင်ကသာသေးတာ။ခေသူတော့မဟုတ်။သူ့အနားကပ်လာသမျှကောင်တွေကို လွင့်ထွက်အောင် ဆော်နေသည်။
မြူရှင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း ငယ်ငယ်က ကိုယ်ခံပညာသင်တန်းကျောင်းမတက်ချင်တာကို အတင်းတွန်းပို့ခဲ့သည့် မိဘနှစ်ပါးကိုသာ ကျေးဇူးအထပ်ထပ်တင်မိ၏။မဟုတ်ရင် အခုအခြေအနေမှာတင် မြူရှင်းတစ်ယောက်လူရုပ်မပေါ်ပဲ ဒုက္ခိတဖြစ်ရင်ဖြစ်။မဖြစ်ရင် ကိုမာဝင်လိမ့်မည်သာ။
မြူရှင်းအကောင်တစ်ကောင်ကိုရှယ်ဆော်နေတုန်း နောက်နေချုပ်ခံလိုက်ရတာတောင့် လူကထိတ်ခနဲ။ဘေးကခမ်းညားကိုကြည့်မိတော့ ဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာကြမှန်းမသိတဲကောင်တွေက ၃ယောက်၄ယောက်။
"ဟက် ငကြောက်တွေ။လူနှစ်ယောက်ကိုတောင် မနိုင်ဘူး"
အသံထွက်လာတဲ့သူကဘယ်သူဆိုတာ လှည့်ကြည့်စရာလိုအောင်ကို သိပီးဖြစ်သည်။မြူရှင်းမြေကြီးပေါ်ကိုသာငုံ့ကြည့်လိုက်ပီး
"မင်းဆီ မကြာခင်လာခဲ့မယ်နော် ဟိုခွေးသားက ငါ့ကို အသက်မရှင်စေချင်တော့ဘူးထင်တယ် အခြေအနေမသိ အချိန်အခါမသိနဲ့ ...သေရင်လည်း တစ်ကောင်တည်းမသေဘူး"
"ဟေ့ကောင်တွေ ကြာတယ်ကွာ ဒီနှစ်ယောက်ကို မြန်မြန်ဆော်လိုက်ကြတော့ "
ဟိုဘက်ကတစ်ကောင်က အသံထွက်ပီးမကြာခင် အုတ်တံတိုင်းဘေးကအုတ်နီခဲအကျိုးအပဲ့တွေကို ကောက်ကိုငိလိုက်ကြပီး မြူရှင်းတို့ကို အသေဆော်မည့်ပုံစံတွေနဲ့ တိုးကပ်လာတော့သည်။
ခမ်းညားက ရုန်းကန်ကျောက်ထိုးနေပေမယိ့ မြူရှင်းမှာတော့ ကြောင်ကြောငိကြီးသာ ရပ်နေမိသည်။အုတ်နီခဲကိုင်ထားတဲ့ ခပ်ပိန်ပိန်တစ်ကောင်က မြူရှင်းကို အားနဲ့မာန်နဲ့ ထုတော့မည်အလုပ်....
🎶 🎶Sometime all I Think About Is You..
Late Night In The Mid...🎶🎶
မထင်မှတ်ပဲ ထွက်ပေါ်လာတဲ့Ringtoneသံကြောင့် လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားပြီး အသံလာရာဆီသို့ကြည့်လိုက်မိကြသည်။
ရှညိလျားတဲ့အရပ်ကြီးနဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ မိမိတို့ကျောင်းယူနီဖောင်းက သူနဲ့မှ သိပ်ကိုလိုက်ဖက်နေသယောင်။လက်တစ်ဖက်ကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲထည့်ထားပီး ရှည်သွယ်သွယ်လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဖုန်းကိုကိုင်ထားပီး စကားပြောနေပုံက နတ်ဘုရားတစ်ပါးအလား ပြီးပြည့်စုံစွာ ကြညိ့ကောင်းနေ၏။
ရုတ်ချည်းဆိုသလို မြူရှင်းကော်လံစကို ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ကောင်က လက်ထဲက အုတ်ခဲကိုပစ်ချလိုက်ပြီး အတုန်တုန်အယင်ယင်ဖြင့်
"ကျောင်း ကျောင်းသားဥက္ကဌ!!!"
"အင်း"
အေးစက်စက်ပြန်ထူးလာတဲ့ အသံ။အခုချိန်ထိ မြူရှင်းတို့ကို တစ်ချက်မော့မကြည့်ပဲ လက်ထဲက ဖုန်းကိူသာ တတောက်တောက်နှိပ်ကာ အလုပ်များနေပုံရသည်။
မြူရှင်း ခမ်းညားကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ဘယ်သူလဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ခေါင်းဆတ်မေးလိုက်တော့ နှဖူးကို လက်ညှိုးနဲ့အသာကုတ်ပြီး လေသံလေးနဲ့
"နောက်မှပြောပြမယ်"တဲ့
သူကသာမသိတာ.... သူ့ပတ်ပတ်လည်ကကောင်တွေကတော့ တုတ်တုတ်မှမလုပ်ပဲ ခေါင်းကြီးတွေငုံ့ပီး ရပ်နေကြသည်။သူတို့ကြည့်ရတာ ထိတ်လန့်နေတဲ့ပုံ။
တကယ်ပဲ ဘယ်သူမို့လို့လဲ။
"မသွားကြသေးဘူးလား ဒီမှာပဲနေတော့မှာပေါ့"
ဖုန်းကိုဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လျှိုထည့်လိုက်ရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြောလာတဲ့သူ။သူ့အသံမှာက အေးစက်မှုနဲ့ အမိန့်ဆန်မှုနှစ်ခုလုံး ရောယှက်နေပီး အခုအဖြစ်အပျက်နဲ့ပက်သက်ပီး အနည်းငယ်စိတ်ရှုပ်နေဟန်။
ထိုသူ့ရဲ့စကားဆုံးတာနဲ့ ကျောင်းနောက်ပေါက်ကို တန်းနေအောင်ပြေးကြတဲ့ ထိုအကောင်တွေ။
"ကျစ် နွားတွေစားကျက်ထဲလွှတ်လိုက်သလိုပဲ ။တန်းလို့ကွာ နော် မြူရှင်း"
မြူရှင်းပုခုံးကိုဖက်ပြီး ပြောလာတဲ့ ခမ်းညား။ဒီကောင်ကမျက်နှာတစ်ခုလုံး ပေါက်ပြဲနေအောင်သာအထိုးခံထားရတာ။လေသံက တစ်စက်မှ အချိုးမပြေ။
'ပါးရိုးနားရိုးတွေ ကျိုးသွားရမှာ'
စိတ်ထဲကသာကျိန်ဆဲနေတာ မြူရှင်းအကြည့်တွေက ခမ်းညားဆီမှာမဟုတ်။မလှမ်းမကမ်းမှာရပ်နေတဲ့ တစ်ယောက်သောသူဆီမှာသာဖြစ်၏။ထိုသူကလည်း မြူရှင်းကို မမှိတ်မသုန် ပြန်ကြည့်နေသေးသည်။
ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်
ဘာသံတွေလဲ ဒါတွေက။အသံလာရာဆီကို မြူရှင်းအကြည့်ပို့မိတော့ မိမိရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှာရှိတဲ့ရင်ဘတ်။
'မဟုတ်တာ မင်းခုနက အုတ်ခဲနဲ့အထုခံရမလိုဖြစ်သွားတာလေ အဲ့တော့ ကြောက်ပီးနှလုံးခုန်တွေမြန်နေတာပေါ့ အင်းဟူတ်တယ် အဲ့တိုင်းပဲ'
တစ်ယောက်တည်း စိတ်ထဲကနေ တိုးကြီတ်သတိပေးနေပေမယ့် သူ့ကိုကြည့်နေရင်း စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာတာကိုတော့သူသိသည်။ဒီခံစားချက်မျိုးကို တစ်ချိန်ကခံစားကြည့်ခဲ့ဖူးပီးသားမို့ ဒီခံစားချက်က ဘယ်ကိုဦးတည်နေတာလဲဆိုတာလဲသူသိသည်။
'သဘောကျနေတာလား မဖြစ်နိုင်တာ'
မြူရှင်းအတွေးတို့မဆုံးလိုက်.....
"အခမ်း......................."
အာဗြဲကြီးနဲ့ ပြေးလာတဲ့တစ်ယောက်။သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဟင် ဟိုအစ်ကို !!!
ခမ်းညားသည်လည်း ခါးကိုကိုင်းပီး မျက်မှောင်ကြီးကိုကျုံ့ကာ သူ့နာမည်ကို အကျယ်ကြီးအော်ပီး ပြေးတဲ့ထိုတစ်ယောက်ကိုကြည့်ပီး ဘယ်သူလဲဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာတော့
"ကျက်သတုံး သိုင်းဘုန်းရှိန်ခ $%&*$%&*"
Zawgyi version
"ငါက မင္းအေမေယာက္က်ား မင္းအေဖမို႔လား ဟက္"
ျမဴရွင္းေသြးတို႔ပင္ ေဆာင့္တက္ခ်င္သြား၏။ ဒီေကာင္ဘာေျပာလိုက္တာ။ရူးသြားပီလား ဒါမွမဟုတ္ ၪီးေနွာက္မရိွေတာ့တာလား။
အခုအေနအထားအရဆို တစ္ဖက္က လူေကာင္ထြားထြားသံုးေယာက္။မိမိတို႔ကႏွစ္ေယာက္တည္း။ပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးက လူေကာင္ကေသးေသး။အင္း........ျမဴရွင္းမိမိအနာဂတ္ကိုပံုေဖာ္ၾကည့္သည္။ေတြးလို႔မရေတာ့။အနာဂတ္မွာ ျမဴရွင္းကိုကိုဆိုတာ ရိွခ်င္မွရိွေတာ့မွာေလ😖။
တစ္ဖက္ကရႉးရႉးရွားရွားနဲ႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္းထဲမွာမို႔ သူ႔စိတ္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းခ်ဳပ္ထားပံုရသည္။ခမ္းညားကို အေသသတ္မလို မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတာေတာင္မွ သေကာင့္သားက တုတ္တုတ္မွမလႈပ္။ခနဲ႔တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေတာင္ ျပန္ၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္။
ဒီလူေတြၾကားထဲမွာေနရင္း ျမဴရွင္းအေငြ့ပ်ံခ်င္သလိုလိုေတာင္ျဖစ္ေနပီ။မျဖစ္ေတာ့ ....ဒီေကာင့္ကို အျမန္ေခၚထုတ္မွရေတာ့မယ္။
"ဟို ခမ္း ခမ္းညား အ အတန္းကိုျပန္ၾကစို႔ေလ ဆရာမကငါ့ကို ခိုင္းထားတာရိွတာကို ငါေမ့ေနတာ ။ငါ့ကိုကူၪီး။ပီးေတာ့ ဒီကသူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း ခြင့္ျပဳပါၪီးေနာ္။"
အားတင္းပီး စကားကိုဆံုးေအာင္ေျပာကာ ခမ္းညားကိုအက်ႌစကေန ကိုင္ပီး အတင္းဆြဲထြက္လာတုန္းရိွေသး...
"ခမ္းညားဆိုတဲ့ေကာင္ !!ညေနေက်ာင္းဆင္းၿပီးရင္ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္မွာေတြ့မယ္ မင္းေျပာတဲ့စကားအတြက္ မင္းတာ၀န္ယူရလိမ့္မယ္"
"စိန္ေခၚတာလား အဟက္ ခမ္းညားဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚထိတက္ရဲတယ္ မင္းတို႔သာ ဆက္ဆက္လာခဲ့ သေဘာေပါက္ၾကလား"
အက်ႌလက္ရွည္အျဖဴကို တံေတာင္ဆစ္နားထိ ေသခ်ာေခါက္တင္ရင္း အေၾကာက္အလန္႔မရိွေျပာေနတဲ့ ေအးစက္စက္လူသားကိုၾကည့္ပီး ျမဴရွင္းတံေတြးပင္နင္သြားရသည္။သူေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးေနာက္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ထိုေခြးသားေနာက္ ျမဴရွင္းမွာ အေမာဆို႔ေအာင္ လိုက္ရျပန္သည္။
"ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစား"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ဘုတ္!!!
'အ'
ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းနံရံသို႔ တြန္းပစ္ခံရသည့္အရိွန္ကမေသးလွတာမို႔ ျမဴရွင္းေက်ာတစ္ခုလံုးေအာင့္ခနဲျဖစ္သြားရသည္။ျပႆနာရွာထားသည့္ ဟိုတစ္ေကာင္ကေတာ့ ၿဖံဳေတာင္ၿဖံဳပံုမရ။
မိမိမပါလည္း ဒီေကာင္တစ္ေယာက္တည္း သြားမည္ဆိုတာသိထား၍သာ ခမ္းညားဆိုတဲ့ ေခြးသားေနာက္ကေန ျမဴရွင္းလိုက္လာရျခင္းသာ။လိုက္လာ၍သာေတာ္ေတာ့သည္။ဟိုဘက္ကအုပ္စုက ေန့လည္ကလို သံုးေယာက္ေတာင္မဟုတ္ေတာ့။အနည္းဆံုး ေျခာက္ေယာက္ခုႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရိွမည္။
ျမဴရွင္း လူေရလို႔မွမဆံုးေသး ခြပ္ခနဲ အသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခမ္းညားကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ေကာင္က ေနာက္ျပန္လဲက်ေနသည္။တရားခံကိုေတာ့ရွာေနစရာမလိုေတာ့။လက္ေကာက္ဝတ္ကို အေညာင္းေျပလွည့္ေနကာ မခန္႔ေလးစားလုပ္ေနေသာ က်က္သတံုး ခမ္းညား။
ထိုအခါ အုပ္စုႀကီးလိုက္ ခမ္းညားကိုဝင္သုတ္ၾကမဟ္ျပင္ေန၍ မိမိမွာလည္းမေနသာေတာ့ပဲ ဝင္လံုးလိုက္ရေတာ့၏။ခမ္းညားဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း လူေကာင္ကသာေသးတာ။ေခသူေတာ့မဟုတ္။သူ႔အနားကပ္လာသမ်ွေကာင္ေတြကို လြင့္ထြက္ေအာင္ ေဆာ္ေနသည္။
ျမဴရွင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ငယ္ငယ္က ကိုယ္ခံပညာသင္တန္းေက်ာင္းမတက္ခ်င္တာကို အတင္းတြန္းပို႔ခဲ့သည့္ မိဘႏွစ္ပါးကိုသာ ေက်းဇူးအထပ္ထပ္တင္မိ၏။မဟုတ္ရင္ အခုအေျခအေနမွာတင္ ျမဴရွင္းတစ္ေယာက္လူရုပ္မေပၚပဲ ဒုကၡိတျဖစ္ရင္ျဖစ္။မျဖစ္ရင္ ကိုမာဝင္လိမ့္မည္သာ။
ျမဴရွင္းအေကာင္တစ္ေကာင္ကိုရွယ္ေဆာ္ေနတုန္း ေနာက္ေနခ်ဳပ္ခံလိုက္ရတာေတာင့္ လူကထိတ္ခနဲ။ေဘးကခမ္းညားကိုၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာၾကမွန္းမသိတဲေကာင္ေတြက ၃ေယာက္၄ေယာက္။
"ဟက္ ငေၾကာက္ေတြ။လူႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မႏိုင္ဘူး"
အသံထြက္လာတဲ့သူကဘယ္သူဆိုတာ လွည့္ၾကည့္စရာလိုေအာင္ကို သိပီးျဖစ္သည္။ျမဴရွင္းေျမၾကီးေပၚကိုသာငံု႔ၾကည့္လိုက္ပီး
"မင္းဆီ မၾကာခင္လာခဲ့မယ္ေနာ္ ဟိုေခြးသားက ငါ့ကို အသက္မရွင္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ အေျခအေနမသိ အခ်ိန္အခါမသိနဲ႔ ...ေသရင္လည္း တစ္ေကာင္တည္းမေသဘူး"
"ေဟ့ေကာင္ေတြ ၾကာတယ္ကြာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ျမန္ျမန္ေဆာ္လိုက္ၾကေတာ့ "
ဟိုဘက္ကတစ္ေကာင္က အသံထြက္ပီးမၾကာခင္ အုတ္တံတိုင္းေဘးကအုတ္နီခဲအက်ိဳးအပဲ့ေတြကို ေကာက္ကိုငိလိုက္ၾကပီး ျမဴရွင္းတို႔ကို အေသေဆာ္မည့္ပံုစံေတြနဲ႔ တိုးကပ္လာေတာ့သည္။
ခမ္းညားက ရုန္းကန္ေက်ာက္ထိုးေနေပမယိ့ ျမဴရွင္းမွာေတာ့ ေၾကာင္ေၾကာငိႀကီးသာ ရပ္ေနမိသည္။အုတ္နီခဲကိုင္ထားတဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္တစ္ေကာင္က ျမဴရွင္းကို အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ထုေတာ့မည္အလုပ္....
🎶 🎶Sometime all I Think About Is You..
Late Night In The Mid...🎶🎶
မထင္မွတ္ပဲ ထြက္ေပၚလာတဲ့Ringtoneသံေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ရပ္တန္႔သြားၿပီး အသံလာရာဆီသို႔ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။
ရွညိလ်ားတဲ့အရပ္ႀကီးနဲ႔ သူဝတ္ထားတဲ့ မိမိတို႔ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းက သူနဲ႔မွ သိပ္ကိုလိုက္ဖက္ေနသေယာင္။လက္တစ္ဖက္ကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္ထားပီး ရွည္သြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဖုန္းကိုကိုင္ထားပီး စကားေျပာေနပံုက နတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား ၿပီးျပည့္စံုစြာ ၾကညိ့ေကာင္းေန၏။
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ျမဴရွင္းေကာ္လံစကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ေကာင္က လက္ထဲက အုတ္ခဲကိုပစ္ခ်လိုက္ၿပီး အတုန္တုန္အယင္ယင္ျဖင့္
"ေက်ာင္း ေက်ာင္းသားဥကၠဌ!!!"
"အင္း"
ေအးစက္စက္ျပန္ထူးလာတဲ့ အသံ။အခုခ်ိန္ထိ ျမဴရွင္းတို႔ကို တစ္ခ်က္ေမာ့မၾကည့္ပဲ လက္ထဲက ဖုန္းကိူသာ တေတာက္ေတာက္ႏိွပ္ကာ အလုပ္မ်ားေနပံုရသည္။
ျမဴရွင္း ခမ္းညားကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေခါင္းဆတ္ေမးလိုက္ေတာ့ ႏွဖူးကို လက္ၫွိုးနဲ႔အသာကုတ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႔
"ေနာက္မွေျပာျပမယ္"တဲ့
သူကသာမသိတာ.... သူ႔ပတ္ပတ္လည္ကေကာင္ေတြကေတာ့ တုတ္တုတ္မွမလုပ္ပဲ ေခါင္းႀကီးေတြငံု႔ပီး ရပ္ေနၾကသည္။သူတို႔ၾကည့္ရတာ ထိတ္လန္႔ေနတဲ့ပံု။
တကယ္ပဲ ဘယ္သူမို႔လို႔လဲ။
"မသြားၾကေသးဘူးလား ဒီမွာပဲေနေတာ့မွာေပါ့"
ဖုန္းကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လ်ိႈထည့္လိုက္ရင္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေျပာလာတဲ့သူ။သူ႔အသံမွာက ေအးစက္မႈနဲ႔ အမိန္႔ဆန္မႈႏွစ္ခုလံုး ေရာယွက္ေနပီး အခုအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ပက္သက္ပီး အနည္းငယ္စိတ္ရႈပ္ေနဟန္။
ထိုသူ႔ရဲ့စကားဆံုးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေနာက္ေပါက္ကို တန္းေနေအာင္ေျပးၾကတဲ့ ထိုအေကာင္ေတြ။
"က်စ္ ႏြားေတြစားက်က္ထဲလႊတ္လိုက္သလိုပဲ ။တန္းလို႔ကြာ ေနာ္ ျမဴရွင္း"
ျမဴရွင္းပုခံုးကိုဖက္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ ခမ္းညား။ဒီေကာင္ကမ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေပါက္ၿပဲေနေအာင္သာအထိုးခံထားရတာ။ေလသံက တစ္စက္မွ အခ်ိဳးမေျပ။
'ပါးရိုးနားရိုးေတြ က်ိဳးသြားရမွာ'
စိတ္ထဲကသာက်ိန္ဆဲေနတာ ျမဴရွင္းအၾကည့္ေတြက ခမ္းညားဆီမွာမဟုတ္။မလွမ္းမကမ္းမွာရပ္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူဆီမွာသာျဖစ္၏။ထိုသူကလည္း ျမဴရွင္းကို မမိွတ္မသုန္ ျပန္ၾကည့္ေနေသးသည္။
ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္
ဘာသံေတြလဲ ဒါေတြက။အသံလာရာဆီကို ျမဴရွင္းအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ မိမိရဲ့ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာရိွတဲ့ရင္ဘတ္။
'မဟုတ္တာ မင္းခုနက အုတ္ခဲနဲ႔အထုခံရမလိုျဖစ္သြားတာေလ အဲ့ေတာ့ ေၾကာက္ပီးႏွလံုးခုန္ေတျြမန္ေနတာေပါ့ အင္းဟူတ္တယ္ အဲ့တိုင္းပဲ'
တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ထဲကေန တိုးႀကီတ္သတိေပးေနေပမယ့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနရင္း စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာတာကိုေတာ့သူသိသည္။ဒီခံစားခ်က္မ်ိဳးကို တစ္ခ်ိန္ကခံစားၾကည့္ခဲ့ဖူးပီးသားမို႔ ဒီခံစားခ်က္က ဘယ္ကိုၪီးတည္ေနတာလဲဆိုတာလဲသူသိသည္။
'သေဘာက်ေနတာလား မျဖစ္ႏိုင္တာ'
ျမဴရွင္းအေတြးတို႔မဆံုးလိုက္.....
"အခမ္း......................."
အာၿဗဲႀကီးနဲ႔ ေျပးလာတဲ့တစ္ေယာက္။ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟင္ ဟိုအစ္ကို !!!
ခမ္းညားသည္လည္း ခါးကိုကိုင္းပီး မ်က္ေမွာင္ႀကီးကိုက်ံဳ႔ကာ သူ႔နာမည္ကို အက်ယ္ႀကီးေအာ္ပီး ေျပးတဲ့ထိုတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ပီး ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
"က်က္သတံုး သိုင္းဘုန္းရိွန္ခ $%&*$%&*"