"Hadi Su!"
Pelinsu, kapının önünden kendisine bağıran arkadaşıyla çantasını alıp kapıdan çıktı. Direkt ayakkabısını giymek için eğildi. "Geldim ya." dedikten sonra başını kaldırdı. Sadece Pelin'in olduğunu sanıyordu lakin Polat ve Alpay Duha da vardı. Polat, Pelinsu'yu gülümseyerek izliyordu. Pelinsu'nun kendisine bakmasıyla göz kırptı.
Pelinsu hemen önüne dönüp işini tamamladı. Doğrulduğunda Pelin "Sonunda!" dedi.
"Hadi gidelim." dediğinde yürümeye başladılar. Normalde arabayla gideceklerdi erkeklere kalsaydı, ama kızlar yürümek istemişti. Bu yüzden yürüyorlardı.
Alpay Duha onun yanında Polat, onun yanında Pelinsu, Pelinsu'nun yanında Pelin vardı. Dörtlü olarak biraz fazla yer kaplıyordular sanki. Pelin'in bileğinden gizlice tuttu. Adımları yavaşlattığında o da Pelinsu'yla yavaşladı. Erkekler öne geçmişti. Böyle daha iyiydi.
Polat arkasını dönüp baktığında durdu. Alpay Duha da durunca kızlar da durdu.
"Ne oldu?" diye sordu Polat.
"Bir şey yok." dediğinde yanına geldi. Pelin'e dönüp "Sen önden gider misin?" dedi.
"Neden a-"
"Lütfen."
Polat? Lütfen dedi. Pelinsu yanlış duymamıştı değil mi? Pelin dayanamayıp öne doğru gitti. Kendisine dönüp saniyelik dudağını büktü. Sonra önüne döndüğünde Alpay Duha yürümeye devam etti. Pelin, Alpay Duha'nın birkaç adım arkasından yürüyordu.
Polat ile yan yana yürürken ne yapacağını bilmiyordu. Eskisi gibi değildi. Ona karşı nasıl davranması gerektiğini kestiremiyordu. Ne yapmalıydı?
"Düşündün mü?" diye sorduğunda dudağını büzdü. Neyi düşünmesi gerekiyordu ki?
"Neyi?"
"Üç çocuğu."
"Ne?" diyerek onlara döndü Pelin. Pardon, demedi bağırdı. "Ne üç çocuğu Su? Siz ne ara oldunuz? Ne ara konuştunuz?"
"Şey, şimdi o şöyle oldu." dediğinde merakla kendisine bakıyordu. Kaşlarını kaldırdığında yutkundu. "Ee şimdi." dediğinde yüzü normal olmuştu. Normal dediği robot gibi. Polat'a dönüp bağırdı. "Yardım etsene ya!"