အပိုင်း 127 ငါနဲ့နေမလား သူနဲ့နေမလား
တည်နေရာရွှေ့ပြောင်းခြင်းဝင်ပေါက်ထဲကိုဝင်ပြီး သူမျက်လုံးတွေပြန်မဖွင့်နိုင်သေးခင်မှာပဲ အားကောင်းတဲ့လေပြင်းတွေတိုက်ခတ်နေပြီး ပြင်းထန်တဲ့ညှီစို့စို့အနံ့ကြီးတွေ ရနေခဲ့ပါတယ်။
လေပြင်းထဲမှာ ညှီးစို့စို့အနံ့အပြင် တစ်ခုခုပုပ်နေသလိုဆိုးရွားတဲ့အနံ့အသက်တွေက ရောနှောပါနေပြီး လူတွေကို မကောင်းမွန်တဲ့ခံစားချက်ကိုရစေတယ်။
အလင်းတန်းတစ်ခုက ကောင်းကင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ဧရာမနဂါးကြီးတစ်ကောင်ဆင်းသက်လာသလို လျှပ်တပျက်အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အသံတွေက နားစည်ကွဲထွက်တော့မလို ခံစားရစေတယ်။
"ဟူးလားလား"
ကောင်းကင်ပေါ်က တစ်စက်တစ်စက်ကျဆင်းနေတဲ့ မိုးရေစက်တွေက သူ့တို့အပေါ်ကျဆင်းလာပြီး သူတို့ကိုသက်တောင့်သက်သာမရှိအောင် လုပ်နေပြန်တယ်။
ချူးယွန် မျက်လုံးတွေကို ဖြေးညှင်းစွာဖွင့်လိုက်တော့ သူက အမှောင်ကမ္ဘာထဲကိုရောက်နေပြီး ကောင်းကင်ပေါ်မှာတော့ ကြီးမားတဲ့လပြည့်ဝင်းကြီးက ထိန်ထိန်သာနေပါတယ်။
မိုးကြိုးတွေ၊ မိုးရေစက်တွေနဲ့အတူ ပုပ်အဲ့အဲ့အနံ့တွေက စုပေါင်းပြီး သူတို့ရှေ့မှာ ထူးခြားတဲ့မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်ရစေတယ်။
သူတို့အခုခြေချထားကြတာက အတော်တန်ရှားပါးတဲ့ကုန်းမြေတစ်ခုပေါ်မှာပါ။သူတို့ရှေ့တစ်မျှော်တစ်ခေါ်မှာတော့ ရွှံ့ဗွက်အိုင်တွေကပဲ နေရာယူထားခဲ့တယ်။
"ဒါက မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေပေါ့"
"ငါ ဒီကို မလာခင်က ဒီရွှံ့တွေထဲမှာ မရေတွက်နိုင်အောင်များပြားတဲ့ နတ်ဆိုးသားရဲတွေရှိနေတယ်လို့ စီနီယာတွေဆီကနေကြားခဲ့ဖူးတယ်။ဒီရွှံ့ဗွက်တွေကိုဖြတ်သွားကြရင် နဲနဲလေးမှနှောင့်နှေးလို့မရဘူး၊ တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန်သွားကြရမယ်၊ ဒီသုံးစက္ကန့်တောင်နေလို့မဖြစ်ဘူး"
"အဲ... အကြီးအကဲဟူးအိုဘယ်မလဲဟ"
"အေးကွ၊ အကြီးအကဲဟူးအိုက ငါတို့အရင် ဝင်လာတာမဟုတ်ဘူးလား"
နေမင်းရောင်ခြည်ဂိုဏ်းသားတွေ ကျီးကန်းတောင်မှောက် နေရာအနှံ့ကိုလှည့်ပတ်လို့ ကြည့်လိုက်ကြပေမယ့် အကြီးအကဲဟူးအိုရဲ့အရိပ်အယောင်လေးတောင်မမြင်ရပါ။
ရှုချီဟန်ပြုံးပြီး ဝင်ပြောလိုက်တယ်။
"ဒါက စမ်းသပ်မှုတစ်ခုပဲလေ.... ငါတို့က သူများရဲ့အကာကွယ်ပေးမှုအောက်မှာပဲ နေနေလို့မရဘူး၊ နောက်ပြီး အကြီးအကဲဟူးအိုသာအနားမှာရှိနေရင် ငါတို့ကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှ်ိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ"
"စီနီယာအကိုရှုပြောတာမှန်တယ်၊ မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေက အန္တရာယ်များတာမှန်ပေမယ့် ငါတို့သာ စည်းစည်းလုံးလုံးရှိနေရင် ဘာမှ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး"
အရပ်သိပ်မရှည်တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ချိုသာတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ ဝင်ပြောလာခဲ့ပါတယ်။
သူမက တစ်ဖွဲ့လုံးမှာ တစ်ဦးတည်းသောမိန်းကလေးဖြစ်ပြီး ပါးချိုင့်လေးနှစ်ခုကလဲ သူမရဲ့ပါးမို့မို့လေးပေါ်မှာနေရာယူထားကာ တစ်မျိုးလေး ချစ်စရာကောင်းနေပြန်ပါရော.....
အခြားသူတွေကလဲ သူမနဲ့ တူညီတဲ့အမြင်ရှိကြပါတယ်။
"အကြီးအကဲဟူးအိုက ဒီမှာမရှိဘူး"
ကောင်းရန်ကျီရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွေက ကော့ညွှတ်တက်လာကာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ဟန် အပြုံးတစ်ခုနဲ့အတူ ရုတ်တရက် ချူးယွန်ကို ချာခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
"ကောင်လေး မစိုးရိမ်နဲ့ဟုတ်လား.... မိုးကြိုးရွှံ့ထဲမှာရှိနေချိန် ငါမင်းနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းကစားပေးမှာပါ"
ချူးယွန်နှုတ်ခမ်းတွေက အနဲငယ်တွန့်ကွေးသွားကြကာ သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်လို့ အညောင်းညာဖြေလိုက်တယ်။ သိသိသာသာပဲ ကောင်းရန်ကျီပြောတာတွေကို သူက နဲနဲမှဂရုစိုက်ခြင်းရှိပါဘူး။
"ငါတို့ လူစုကွဲလို့မရဘူး၊ ငါတို့သာ အတူရှ်ိနေရင် ကြုံလာတဲ့အန္တရာယ်တွေကို ပယ်ရှားနိုင်လိမ့်မယ်။အကုန်လုံးပဲ ဘယ်လိုထင်ကြလဲ? "
ကောင်မလေးကပြောလိုက်တယ်။သူမရဲ့ချစ်စရာမျက်နှာလေးနဲ့ ချိုသာတဲ့အသံလေးကြောင့် ဘယ်သူကမှ မငြင်းဆန်နိုင်ကြဘူး။
"ဂျူနီယာညီမလေးမက်မွန်လေးပြောတာကို ငါသဘောတူတယ်"
ရှူချီဟန် က အရင်ဆုံးထောက်ခံလိုက်တယ်။
"ငါလဲသဘောတူတယ်ဟေ့"
များပြားတဲ့ အဓိကတပည့်တွေကလဲ ချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ကြတယ်။
"ငါသဘောမတူဘူး"
ကောင်းရန်ကျီရဲ့အသံက ထူးဆန်းစွာထွက်ပေါ်လာပါတယ်။
"ငါတို့ဆယ့်ငါးယောက်လုံးက တစ်ဂိုဏ်းထဲသားချင်းအတူတူဖြစ်သလို စစ်မှန်သောစွမ်းအားနယ်ပယ်ကို အကုန်ရောက်နေကြပြီ။ ဒါကြောင့်မို့ အချင်းချင်းရိုင်းပင်းကူညီကြတာက ဘာမှမဆန်းဘူး...
ဒါပေမယ့်လဲ အချို့ အမှိုက်ကောင်တွေက ငါတို့ကြားထဲကနေအရှက်မရှိလိုက်နေပြီး ငါတို့ကို ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးပဲဖြစ်စေလိမ့်မယ်"
"ဒါအမှန်ပဲ၊ မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေက အလွန်အန္တရာယ်များပြီး လူတစ်ယောက်ကိုအမြဲကာကွယ်ပေးမနေနိုင်ဘူး"
ကောင်းရန်ကျီရဲ့ နောက်လိုက်တွေက အမြန်ပြောလိုက်ကြတယ်။သူတို့က ထုတ်မပြောပေမယ့် ကောင်းရန်ကျီရဲ့ပစ်မှတ်က ချူးယွန်ဆိုတာ သိကြပါတယ်။
မိန်းမငယ်လေးက ကူကယ်ရာမဲ့သွားပြီး ဝင်ဖျောင်းဖျပြောလိုက်တယ်။
"စီနီယာအကိုကောင်း၊ အခုဒီမှာရှိနေကြသူအကုန်လုံးက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကာကွယ်ရမယ်၊ စည်းလုံးနေရမယ်လေ၊ မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေက အလွန်အန္တရာယ်များတာလူတိုင်းသိနေတာပဲ.... နင့်အနေနဲ့ သတိထားနေမှ၊ မဟုတ်ရင် အသက်ပါ သေဆုံးးနိုင်တယ်"
ကောင်းရန်ကျီရဲ့မျက်လုံးတွေက မက်မွန်လေးရဲ့လှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြုံးသွားကာ ချူးယွန်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။
"မင်းတို့ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် ငါနဲ့အတူသွားလို့ရတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီအမှိုက်ကိုတော့ ငါခေါ်မသွားနိုင်ဘူး"
"နင်..."
ကောင်းရန်ကျီ က ဒီလိုပြောလာမယ်မထင်တာကြောင့် မက်မွန်လေး အလွန်အံ့ဩသွားခဲ့တယ်။
အခြားတပည့်တွေကလဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ပြောရရင် ကောင်းရန်ကျီရဲ့နောက်ကိုလိုက်တာက သူတို့အတွက် အကောင်းဆုံးပါ။
ကောင်းရန်ကျီရဲ့ သန္ဓေပြောင်းသိုင်းဝိညာဉ် နဲ့ စစ်မှန်သောစွမ်းအားနယ်ပယ် ကျင့်ကြံမှုအဆင့်အရ သူ့ရဲ့ တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းက အလွန်မြင့်မားတယ်။သူ့အနောက်ကိုလိုက်ရင် အသက်ရှင်သန်နိုင်စွမ်း ပိုမြင့်မားလာမယ်။
တီအန်တာအိုဂိုဏ်းက ထိုငတိလေးကတော့ သနားစရာကောင်းလောက်အောင် ကီပြောင်းလဲခြင်းနယ်ပယ်အဆင့်ခြောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။
သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ဖို့ ဘာအင်အားမှ ရှိမှာ မဟုတ်ပဲ အမြဲ သူ့ကိုပဲ ကာကွယ်နေရလိမ့်မယ်။
နောက် ထိုတပည့်တွေအနေနဲ့ ငယ်စဉ်ကထဲက ကောင်းမွန်တဲ့ပညာရပ်တွေကို သင်ယူခဲ့ရပြီး သူတို့ရဲ့အသက်တွေကို လွယ်လွယ်နဲ့ မသေဆုံးစေချင်ကြဘူး။
ချူးယွန်အနေနဲ့ ကောင်းရန်ကျီက သူ့ကို လက်စားချေဖို့ကြိုးစားနေတာသူသိတယ်။ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ နည်းလမ်းတွေက ကလေးဆန်လွန်းတယ်။
ချူးယွန်က တပည့်တွေရဲ့ မျက်နှာပေါ်က ခက်ခဲနေတဲ့အမူအရာကိုမြင်တော့ ပြုံးလိုက်တယ်။
"စီနီယာအကိုကောင်းက ငါနဲ့အတူမသွားချင်မှတော့ ငါက တစ်ယောက်ထဲပဲ သွားပါမယ်"
"ဒီလို မဖြစ်ရဘူး၊ ဂျူနီယာချူးက ငါတို့ဂိုဏ်းရဲ့ ဧည့်သည်တစ်ယောက်ပဲ... ငါတို့ကအိမ်ရှင်လေ... ငါတို့က ဘာလို့ သူ့ကိုတစ်ယောက်ထဲသွားစေမှာလဲ?
ဂျူနီယာချူး ငါမင်းနဲ့သွားမယ်"
ရှုချီဟန်ရဲ့မျက်လုံးတွေက စက်ဆုတ်ရွံ့ရှာတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ ပြည့်နှက်နေတယ်။
သူက ကောင်းရန်ကျီကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ချူးယွန် အနားကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
"ငါ... ငါလဲ နင်နဲ့အတူလိုက်ခဲ့မယ်"
မက်မွန်လေးက ချီတုံချတုံဖြစ်နေပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်နဲ့ ချူးယွန်ဆီကို လျှောက်သွားပါတယ်။
ကောင်းရန်ကျီက မျက်လုံးကိုမှေးစင်းပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ကောင်းတယ်... နောက်ထပ် ဘယ်သူရှိသေးလဲ"
ကျန်တဲ့တပည့် အားလုံးက ခေါင်းကိုခါလိုက်ကြတယ်။
ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ချူးယွန်ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားတာက ဖြောင့်မတ်တဲ့ကိစ္စမဟုပ်ပေမယ့် မိုးကြိုးရွှံ့ထဲမှာတော့ ကိုယ့်အသက်က အရေးကြီးဆုံးပါပဲ။
"ရှုချီဟန်တစ်ယောက်ပဲ အဲအဖက်မှာရှိတာနော်၊ ဂျူနီယာညီမလေး မင်းအသက်က ဟာသလုပ်စရာမဟုတ်ဘူးနော်.... သူတို့နဲ့သွားရင် နင့်အသက်ကိုတာဝန်ယူနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"
ကောင်းရန်ကျီက ပြောလိုက်တယ်။
"မလိုဘူး... နင်က အရမ်းရှက်ဖို့ကောင်းတယ်၊ ငါသေရင်တောင် နင်နဲ့ အတူမသေနိုင်ဘူး"
"ကောင်းတယ်.... သိပ်ကောင်းတယ်"
ကောင်းရန်ကျီက ချူးယွန်နဲ့ ရှုချီဟန်ကိုကြည့်ပြီး မကျေမနပ်နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
"သုံးရက်အကြာမှာမင်းတို့ရဲ့အလောင်းတွေကို
ငါလာကောက်မယ်"
ပြောပြီးတာနဲ့ ကောင်းရန်ကျီ သူ့လူတွေကို ဦးဆောင်ပြီး ထွက်ခွာသွားခဲ့ကြတယ်။
"တစ်ကယ်ကိုထူးဆန်းတဲ့အမှိုက်ပဲ"
"အမှိုက်တွေ"
ချူးယွန် ခေါင်းကိုခါရမ်းလိုက်တယ်။
သူ့အနေနဲ့ မိုးကြိုးရွှံ့ကို မကျော်ဖြတ်နိုင်ရင်တောင် မဟာပညာရှိ ရှိနေတာကြောင့် အန္တရာယ်တော်တော်များများကို ရှောင်တိမ်းနိုင်လိမ့်မယ်။
"ဂျူနီယာချူးနဲ့ ဂျူနီယာညီမလေး သွားကြမယ်"
ရှုချီဟန်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးတစ်ခုရှိနေပြီး သူ့အနေနဲ့ လက်ရှိအခြေအနေအတွက် စိုးရိမ်နေလား၊ မစိုးရိမ်ဘူးလားဆိုတာ မသိရဘူး။
"စီနီယာအကိုရှု... အခုဘာလုပ်ကြမလဲ?
မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေက အန္တရာယ်များတယ်နော်.... တို့မှာက အခုလူလေးသုံးယောက်ပဲရှိတာ"
သူမရဲ့ ဖြူစင်ပြီး ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့စိတ်ထားကြောင့် ချူးယွန်ဘက်ကိုရွေးလိုက်ရပေမယ့် အနဲငယ်လဲ နောင်တရနေခဲ့တယ်။
"ဘာမှပြဿနာမရှိပါဘူး... နတ်ဆိုးသားရဲတွေကိုငါတွေ့ရင် မင်းကို အတတ်နိုင်ဆုံးကာကွယ်သွားမှာပါ"
ရှုချီဟန် မက်မွန်လေးကိုနှစ်သိမ့်လိုက်ပေမယ့်လဲ သူ့ရဲ့စကားပေါ်မှာတောင် အပြည့်အဝယုံကြည်မှုမရှိပါဘူး။
"ဂျိန်း"
မိုးချိန်းသံနဲ့အတူလျပ်စီးအငယ်စားလေးတွေဖြစ်ပေါ်သွားခဲ့ချိန် ရုတ်တရက် သူတို့အနောက်ကနေ ငါးညှီနံ့တစ်ချက်ရလာပါတယ်။
' နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ရှိနေတယ်!'
ချူးယွန် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားခဲ့တယ်။
ရှုချီဟန်နဲ့ ဂျူနီယာညီမလေးတောက်တို့က စကားပြောနေကြလို့ မသိလိုက်ကြပေမယ့် ချူးယွန်ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုနှုန်းက အလွန်မြန်ဆန်တယ်။
နတ်ဆိုးသားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ စူးရှချွန်မြိနေတဲ့လက်သည်းတွေရှိနေတဲ့ လက်အစုံက လေဟာနယ်ကိုဖြတ်သန်းရင်း ချူးယွန်တို့ဆီကိုလှစ်ခနဲ ပြေးဝင်လာပါတယ်။
"ရွှစ်"
ချူးယွန် ချာခနနောက်လှည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု မရှိပဲ အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာနဲ့ ဝင်ရောက်လာတဲ့ လက်အစုံပိုင်ရှင်ကို တားဆီးဖို့ သူ့လက်တစ်ဖက်ကလှုပ်ရှားသွားခဲ့တယ်။
မြှားနဲ့ပစ်လိုက်သလို မြန်ဆန်လွန်းတဲ့ မိုးကြိုးပြိုကွဲခြင်းလက်သီးက ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး နတ်ဆိုးသားရဲရဲ့ နဖူးကိုဖောက်ထွင်းသွားခဲ့တယ်။
ထိုနတ်ဆိုးသားရဲက ကြောင်တစ်ဝက်လူသားတစ်ဝက်နဲ့ ကြောင်လူသားနတ်ဆိုးသားရဲဖြစ်ပြီး တစ်မီတာခန့်အရှည်ရှိပါတယ်။
သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေက ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့အလင်းတွေ တောက်ပနေခဲ့ပြီး ခြေသည်းလက်သည်းတွေကလဲ စူးရှချွန်မြိနေပါတယ်။
သူ့ရဲ့အမြန်နှုန်းက တကယ်ကိုမြန်ဆန်လွန်းပါတယ်၊ ဒါပေမယ့်လဲ ချူးယွန်ရဲ့ မိုးကြိုးပြိုကွဲခြင်းလက်သီးလောက်တော့ မမြန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။
"ညောင်"
ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲ နေရာတွင်ပင် လဲကျသွားခဲ့ပြီး နာကျင်စွာအော်မည်လိုက်ပါတယ်။
ရှုချီဟန်နဲ့ မက်မွန်လေးတို့ ထိတ်လန့်စွာနဲ့ ချာခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ဒီအခါ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက သူတို့ကို မအံ့ဩပဲ မနေစေနိုင်တော့ဘူး။
"လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲ?
ဘယ်အချိန်က တိုက်ခိုက်လိုက်တာလဲဟ"
"လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲက အလွန်မြန်ဆန်ပြီး သူတို့ရဲ့ လက်သည်းခြေသည်းတွေက ကျောက်တုံးကြီးတွေကိုတောင်ပိုင်းဖြတ်နိုင်တယ်... သူတို့နဲ့ အရမ်းနီးကပ်သွားရင် မကောင်းဘူး"
မက်မွန်လေးရဲ့မျက်နှာက ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ဖြူရော်နေပြီး လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲကို သတ်လိုက်တဲ့ ချူးယွန်ကိုလဲ အံ့အားသင့်စွာကြည့်လိုက်တယ်။
သူနဲ့ စီနီယာအကိုရှုတို့ စကားပြောနေကြတဲ့အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှတ်တိုက်ခိုက်လာတဲ့ ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲကို ချူးယွန်က သတ်နိုင်ခဲ့တယ်။
"ကံကောင်းသွားတာပါ၊ ငါ့ရဲ့အမြန်နှုန်းက ဒီအကောင်ထက် နဲနဲလေးသာသွားလို့ ငါသတ်လိုက်နိုင်တာ"
ချူးယွန် ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တယ်။
ရှချီဟန် ရဲ့မျက်နှာက ရုတ်တရက် ကြောင်အသွားခဲ့ပေမယ့် နောက်တော့ သူနားလည်သွားခဲ့ပါတယ်။
ချူးယွန်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်က ကီပြောင်းလဲခြင်းနယ်ပယ်အဆင့်ခြောက်ဆိုပေမယ့် သူ့ရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းအားက သူ့ရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်နဲ့မတူညီပါ။
အဆိုပါ လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲက ကီပြောင်းလဲခြင်းနယ်ပယ်အဆင့်ခုနှစ်ရှိ နတ်ဆိုးသားရဲကြီးပါ။
သူ့ရဲ့ခုခံကာကွယ်ရေးက ဒီလောက်မဟုတ်ပေမယ့် သူ့ရဲ့လျင်မြန်မှုကတော့ တော်ရုံနတ်ဆိုးသားရဲတွေ လိုက်မမှီနိုင်ပါဘူး။
ပြောရရင် ချူးယွန်သာ သာမန်ကီပြောင်းလဲခြင်းနယ်ပယ် အဆင့်ခြောက်ရှိ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ဆိုရင် လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲရဲ့လက်က လွတ်မှာမဟုတ်ဘူး။
သာမန်မဟုတ်တဲ့ ကိုယ့်ထက် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်မြင့်နေသူတွေကိုတောင် တိုက်ခိုက်နိုင်တဲ့ ပါရမီရှင်တွေရှိတာ သူကြားဖူးပါတယ်...
ချူးယွန်က ဒီလိုလူမျိုးပဲဖြစ်ရမယ်။
ရှုချီဟန် သေချာစဉ်းစားပြီးနောက် ဒါက ဖြစ်နိုင်ကြောင်း သူကောက်ချက်ချနိုင်ခဲ့တယ်။
တီအန်တာအိုဂိုဏ်းက မိုးကြိုးရွှံ့နယ်မြေရဲ့ အန္တရာယ်ကြီးမားမှုကိုသိနေပေမယ့်လဲ ကီပြောင်းလဲခြင်းနယ်ပယ်အဆင့်ခြောက်ပဲ ရှိသေးတဲ့တပည့်ကိုလွှတ်ရဲတယ်။
ကြည့်ရတာ သူတို့က ငတုံးတွေမဟုတ်ကြဘူး... တစ်နည်းပြောရရင် သူတို့က ချူးယွန်ကို အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်စိတ်ချလို့ လွှတ်လိုက်တာပါ။
သူမအနေနဲ့ အစောပိုင်းက ချူးယွန်ကို အခြားသူတွေလိုပဲ အထင်မြင်သေးခဲ့ပြီး ကြည့်ရတာ သူမက ရယ်စရာဖြစ်နေတဲ့ပုံပါပဲ။။
သူက သာမန်လူတွေ တုံ့ပြန်ဖို့မဖြစ်နိုင်တဲ့ လူသားတစ်ဝက်ကြောင်နတ်ဆိုးသားရဲရဲ့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှတ်တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံနိုင်ရုံတင်မကဘူး သတ်ပါ သတ်ပစ်လိုက်နိုင်တယ်။
"ဒီလိုနေရာတွေမှာ လူသားတဝက်ကြောင်တွေ ရှိနေတတ်ကြတယ်၊ အမြန်သွားကြရအောင်"
ရှချီဟန် ချူးယွန်ဆီကနေ သူ့ရဲ့အကြည့်ကိုရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ရှေ့ဆက်သွားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။
မက်မွန်လေးက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ အလယ်ကနေလိုက်သွားခဲ့ပြီး ချူးယွန်ကတော့ အနောက်ဆုံးကနေ လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်၊ တကယ်လို့ ထင်မှတ်မထားတာတွေသာဖြစ်လာခဲ့ရင် ချူးယွန်အနေနဲ့ မက်မွန်လေးကို ကာကွယ်နိုင်လိမ့်မယ်။
အပိုင္း 127 ငါနဲ႔ေနမလား သူနဲ႔ေနမလား
တည္ေနရာေ႐ႊ႕ေျပာင္းျခင္းဝင္ေပါက္ထဲကိုဝင္ၿပီး သူမ်က္လုံးေတြျပန္မဖြင့္ႏိုင္ေသးခင္မွာပဲ အားေကာင္းတဲ့ေလျပင္းေတြတိုက္ခတ္ေနၿပီး ျပင္းထန္တဲ့ညႇီစို႔စို႔အနံ႔ႀကီးေတြ ရေနခဲ့ပါတယ္။
ေလျပင္းထဲမွာ ညႇီးစို႔စို႔အနံ႔အျပင္ တစ္ခုခုပုပ္ေနသလိုဆိုး႐ြားတဲ့အနံ႔အသက္ေတြက ေရာေႏွာပါေနၿပီး လူေတြကို မေကာင္းမြန္တဲ့ခံစားခ်က္ကိုရေစတယ္။
အလင္းတန္းတစ္ခုက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ဧရာမနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ဆင္းသက္လာသလို လွ်ပ္တပ်က္အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသံေတြက နားစည္ကြဲထြက္ေတာ့မလို ခံစားရေစတယ္။
"ဟူးလားလား"
ေကာင္းကင္ေပၚက တစ္စက္တစ္စက္က်ဆင္းေနတဲ့ မိုးေရစက္ေတြက သူ႕တို႔အေပၚက်ဆင္းလာၿပီး သူတို႔ကိုသက္ေတာင့္သက္သာမ႐ွိေအာင္ လုပ္ေနျပန္တယ္။
ခ်ဴးယြန္ မ်က္လုံးေတြကို ေျဖးညႇင္းစြာဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူက အေမွာင္ကမ႓ာထဲကိုေရာက္ေနၿပီး ေကာင္းကင္ေပၚမွာေတာ့ ႀကီးမားတဲ့လျပည့္ဝင္းႀကီးက ထိန္ထိန္သာေနပါတယ္။
မိုးႀကိဳးေတြ၊ မိုးေရစက္ေတြနဲ႔အတူ ပုပ္အဲ့အဲ့အနံ႔ေတြက စုေပါင္းၿပီး သူတို႔ေ႐ွ႕မွာ ထူးျခားတဲ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္ရေစတယ္။
သူတို႔အခုေျခခ်ထားၾကတာက အေတာ္တန္႐ွားပါးတဲ့ကုန္းေျမတစ္ခုေပၚမွာပါ။သူတို႔ေ႐ွ႕တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚမွာေတာ့ ႐ႊံ႕ဗြက္အိုင္ေတြကပဲ ေနရာယူထားခဲ့တယ္။
"ဒါက မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမေပါ့"
"ငါ ဒီကို မလာခင္က ဒီ႐ႊံ႕ေတြထဲမွာ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားတဲ့ နတ္ဆိုးသားရဲေတြ႐ွိေနတယ္လို႔ စီနီယာေတြဆီကေနၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ဒီ႐ႊံ႕ဗြက္ေတြကိုျဖတ္သြားၾကရင္ နဲနဲေလးမွေႏွာင့္ေႏွးလို႔မရဘူး၊ တတ္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္သြားၾကရမယ္၊ ဒီသုံးစကၠန္႔ေတာင္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး"
"အဲ... အႀကီးအကဲဟူးအိုဘယ္မလဲဟ"
"ေအးကြ၊ အႀကီးအကဲဟူးအိုက ငါတို႔အရင္ ဝင္လာတာမဟုတ္ဘူးလား"
ေနမင္းေရာင္ျခည္ဂိုဏ္းသားေတြ က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ ေနရာအႏွံ႔ကိုလွည့္ပတ္လို႔ ၾကည့္လိုက္ၾကေပမယ့္ အႀကီးအကဲဟူးအိုရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္မျမင္ရပါ။
႐ႈခ်ီဟန္ျပဳံးၿပီး ဝင္ေျပာလိုက္တယ္။
"ဒါက စမ္းသပ္မႈတစ္ခုပဲေလ.... ငါတို႔က သူမ်ားရဲ႕အကာကြယ္ေပးမႈေအာက္မွာပဲ ေနေနလို႔မရဘူး၊ ေနာက္ၿပီး အႀကီးအကဲဟူးအိုသာအနားမွာ႐ွိေနရင္ ငါတို႔ကလြတ္လြတ္လပ္လပ္႐ွ္ိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ"
"စီနီယာအကို႐ႈေျပာတာမွန္တယ္၊ မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမက အႏၲရာယ္မ်ားတာမွန္ေပမယ့္ ငါတို႔သာ စည္းစည္းလုံးလုံး႐ွိေနရင္ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး"
အရပ္သိပ္မ႐ွည္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ခ်ိဳသာတဲ့အျပဳံးေလးနဲ႔ ဝင္ေျပာလာခဲ့ပါတယ္။
သူမက တစ္ဖြဲ႕လုံးမွာ တစ္ဦးတည္းေသာမိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ခုကလဲ သူမရဲ႕ပါးမို႔မို႔ေလးေပၚမွာေနရာယူထားကာ တစ္မ်ိဳးေလး ခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္ပါေရာ.....
အျခားသူေတြကလဲ သူမနဲ႔ တူညီတဲ့အျမင္႐ွိၾကပါတယ္။
"အႀကီးအကဲဟူးအိုက ဒီမွာမ႐ွိဘူး"
ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေတြက ေကာ့ၫႊတ္တက္လာကာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ဟန္ အျပဳံးတစ္ခုနဲ႔အတူ ႐ုတ္တရက္ ခ်ဴးယြန္ကို ခ်ာခနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေကာင္ေလး မစိုးရိမ္နဲ႔ဟုတ္လား.... မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕ထဲမွာ႐ွိေနခ်ိန္ ငါမင္းနဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းကစားေပးမွာပါ"
ခ်ဴးယြန္ႏႈတ္ခမ္းေတြက အနဲငယ္တြန္႔ေကြးသြားၾကကာ သူ႕လက္ကိုဆန္႔ထုတ္လို႔ အေညာင္းညာေျဖလိုက္တယ္။ သိသိသာသာပဲ ေကာင္းရန္က်ီေျပာတာေတြကို သူက နဲနဲမွဂ႐ုစိုက္ျခင္း႐ွိပါဘူး။
"ငါတို႔ လူစုကြဲလို႔မရဘူး၊ ငါတို႔သာ အတူ႐ွ္ိေနရင္ ၾကဳံလာတဲ့အႏၲရာယ္ေတြကို ပယ္႐ွားႏိုင္လိမ့္မယ္။အကုန္လုံးပဲ ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ? "
ေကာင္မေလးကေျပာလိုက္တယ္။သူမရဲ႕ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ခ်ိဳသာတဲ့အသံေလးေၾကာင့္ ဘယ္သူကမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ၾကဘူး။
"ဂ်ဴနီယာညီမေလးမက္မြန္ေလးေျပာတာကို ငါသေဘာတူတယ္"
႐ွဴခ်ီဟန္ က အရင္ဆုံးေထာက္ခံလိုက္တယ္။
"ငါလဲသေဘာတူတယ္ေဟ့"
မ်ားျပားတဲ့ အဓိကတပည့္ေတြကလဲ ခ်က္ခ်င္းသေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။
"ငါသေဘာမတူဘူး"
ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕အသံက ထူးဆန္းစြာထြက္ေပၚလာပါတယ္။
"ငါတို႔ဆယ့္ငါးေယာက္လုံးက တစ္ဂိုဏ္းထဲသားခ်င္းအတူတူျဖစ္သလို စစ္မွန္ေသာစြမ္းအားနယ္ပယ္ကို အကုန္ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခ်င္းခ်င္း႐ိုင္းပင္းကူညီၾကတာက ဘာမွမဆန္းဘူး...
ဒါေပမယ့္လဲ အခ်ိဳ႕ အမိႈက္ေကာင္ေတြက ငါတို႔ၾကားထဲကေနအ႐ွက္မ႐ွိလိုက္ေနၿပီး ငါတို႔ကို ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးပဲျဖစ္ေစလိမ့္မယ္"
"ဒါအမွန္ပဲ၊ မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမက အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားၿပီး လူတစ္ေယာက္ကိုအၿမဲကာကြယ္ေပးမေနႏိုင္ဘူး"
ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြက အျမန္ေျပာလိုက္ၾကတယ္။သူတို႔က ထုတ္မေျပာေပမယ့္ ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕ပစ္မွတ္က ခ်ဴးယြန္ဆိုတာ သိၾကပါတယ္။
မိန္းမငယ္ေလးက ကူကယ္ရာမဲ့သြားၿပီး ဝင္ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာလိုက္တယ္။
"စီနီယာအကိုေကာင္း၊ အခုဒီမွာ႐ွိေနၾကသူအကုန္လုံးက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကာကြယ္ရမယ္၊ စည္းလုံးေနရမယ္ေလ၊ မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမက အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားတာလူတိုင္းသိေနတာပဲ.... နင့္အေနနဲ႔ သတိထားေနမွ၊ မဟုတ္ရင္ အသက္ပါ ေသဆုံးးႏိုင္တယ္"
ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕မ်က္လုံးေတြက မက္မြန္ေလးရဲ႕လွပတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးသြားကာ ခ်ဴးယြန္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္းတို႔ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါနဲ႔အတူသြားလို႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီအမိႈက္ကိုေတာ့ ငါေခၚမသြားႏိုင္ဘူး"
"နင္..."
ေကာင္းရန္က်ီ က ဒီလိုေျပာလာမယ္မထင္တာေၾကာင့္ မက္မြန္ေလး အလြန္အံ့ဩသြားခဲ့တယ္။
အျခားတပည့္ေတြကလဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။ေျပာရရင္ ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္တာက သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးပါ။
ေကာင္းရန္က်ီရဲ႕ သေႏၶေျပာင္းသိုင္းဝိညာဥ္ နဲ႔ စစ္မွန္ေသာစြမ္းအားနယ္ပယ္ က်င့္ၾကံမႈအဆင့္အရ သူ႕ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းက အလြန္ျမင့္မားတယ္။သူ႕အေနာက္ကိုလိုက္ရင္ အသက္႐ွင္သန္ႏိုင္စြမ္း ပိုျမင့္မားလာမယ္။
တီအန္တာအိုဂိုဏ္းက ထိုငတိေလးကေတာ့ သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကီေျပာင္းလဲျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ပဲ ႐ွိေသးတယ္။
သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ဖို႔ ဘာအင္အားမွ ႐ွိမွာ မဟုတ္ပဲ အၿမဲ သူ႕ကိုပဲ ကာကြယ္ေနရလိမ့္မယ္။
ေနာက္ ထိုတပည့္ေတြအေနနဲ႔ ငယ္စဥ္ကထဲက ေကာင္းမြန္တဲ့ပညာရပ္ေတြကို သင္ယူခဲ့ရၿပီး သူတို႔ရဲ႕အသက္ေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မေသဆုံးေစခ်င္ၾကဘူး။
ခ်ဴးယြန္အေနနဲ႔ ေကာင္းရန္က်ီက သူ႕ကို လက္စားေခ်ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာသူသိတယ္။ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ နည္းလမ္းေတြက ကေလးဆန္လြန္းတယ္။
ခ်ဴးယြန္က တပည့္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက ခက္ခဲေနတဲ့အမူအရာကိုျမင္ေတာ့ ျပဳံးလိုက္တယ္။
"စီနီယာအကိုေကာင္းက ငါနဲ႔အတူမသြားခ်င္မွေတာ့ ငါက တစ္ေယာက္ထဲပဲ သြားပါမယ္"
"ဒီလို မျဖစ္ရဘူး၊ ဂ်ဴနီယာခ်ဴးက ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ႕ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ပဲ... ငါတို႔ကအိမ္႐ွင္ေလ... ငါတို႔က ဘာလို႔ သူ႕ကိုတစ္ေယာက္ထဲသြားေစမွာလဲ?
ဂ်ဴနီယာခ်ဴး ငါမင္းနဲ႔သြားမယ္"
႐ႈခ်ီဟန္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက စက္ဆုတ္႐ြံ႕႐ွာတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။
သူက ေကာင္းရန္က်ီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ခ်ဴးယြန္ အနားကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
"ငါ... ငါလဲ နင္နဲ႔အတူလိုက္ခဲ့မယ္"
မက္မြန္ေလးက ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ဟန္နဲ႔ ခ်ဴးယြန္ဆီကို ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။
ေကာင္းရန္က်ီက မ်က္လုံးကိုေမွးစင္းၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ေကာင္းတယ္... ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ႐ွိေသးလဲ"
က်န္တဲ့တပည့္ အားလုံးက ေခါင္းကိုခါလိုက္ၾကတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခ်ဴးယြန္ကို ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားတာက ေျဖာင့္မတ္တဲ့ကိစၥမဟုပ္ေပမယ့္ မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္အသက္က အေရးႀကီးဆုံးပါပဲ။
"႐ႈခ်ီဟန္တစ္ေယာက္ပဲ အဲအဖက္မွာ႐ွိတာေနာ္၊ ဂ်ဴနီယာညီမေလး မင္းအသက္က ဟာသလုပ္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္.... သူတို႔နဲ႔သြားရင္ နင့္အသက္ကိုတာဝန္ယူႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး"
ေကာင္းရန္က်ီက ေျပာလိုက္တယ္။
"မလိုဘူး... နင္က အရမ္း႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ငါေသရင္ေတာင္ နင္နဲ႔ အတူမေသႏိုင္ဘူး"
"ေကာင္းတယ္.... သိပ္ေကာင္းတယ္"
ေကာင္းရန္က်ီက ခ်ဴးယြန္နဲ႔ ႐ႈခ်ီဟန္ကိုၾကည့္ၿပီး မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"သုံးရက္အၾကာမွာမင္းတို႔ရဲ႕အေလာင္းေတြကို
ငါလာေကာက္မယ္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေကာင္းရန္က်ီ သူ႕လူေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတယ္။
"တစ္ကယ္ကိုထူးဆန္းတဲ့အမိႈက္ပဲ"
"အမိႈက္ေတြ"
ခ်ဴးယြန္ ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္တယ္။
သူ႕အေနနဲ႔ မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕ကို မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ မဟာပညာ႐ွိ ႐ွိေနတာေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေ႐ွာင္တိမ္းႏိုင္လိမ့္မယ္။
"ဂ်ဴနီယာခ်ဴးနဲ႔ ဂ်ဴနီယာညီမေလး သြားၾကမယ္"
႐ႈခ်ီဟန္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပဳံးတစ္ခု႐ွိေနၿပီး သူ႕အေနနဲ႔ လက္႐ွိအေျခအေနအတြက္ စိုးရိမ္ေနလား၊ မစိုးရိမ္ဘူးလားဆိုတာ မသိရဘူး။
"စီနီယာအကို႐ႈ... အခုဘာလုပ္ၾကမလဲ?
မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ေနာ္.... တို႔မွာက အခုလူေလးသုံးေယာက္ပဲ႐ွိတာ"
သူမရဲ႕ ျဖဴစင္ၿပီး ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့စိတ္ထားေၾကာင့္ ခ်ဴးယြန္ဘက္ကိုေ႐ြးလိုက္ရေပမယ့္ အနဲငယ္လဲ ေနာင္တရေနခဲ့တယ္။
"ဘာမွျပႆနာမ႐ွိပါဘူး... နတ္ဆိုးသားရဲေတြကိုငါေတြ႕ရင္ မင္းကို အတတ္ႏိုင္ဆုံးကာကြယ္သြားမွာပါ"
႐ႈခ်ီဟန္ မက္မြန္ေလးကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္ေပမယ့္လဲ သူ႕ရဲ႕စကားေပၚမွာေတာင္ အျပည့္အဝယုံၾကည္မႈမ႐ွိပါဘူး။
"ဂ်ိန္း"
မိုးခ်ိန္းသံနဲ႔အတူလ်ပ္စီးအငယ္စားေလးေတြျဖစ္ေပၚသြားခဲ့ခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ သူတို႔အေနာက္ကေန ငါးညႇီနံ႔တစ္ခ်က္ရလာပါတယ္။
' နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္႐ွိေနတယ္!'
ခ်ဴးယြန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားခဲ့တယ္။
႐ႈခ်ီဟန္နဲ႔ ဂ်ဴနီယာညီမေလးေတာက္တို႔က စကားေျပာေနၾကလို႔ မသိလိုက္ၾကေပမယ့္ ခ်ဴးယြန္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈႏႈန္းက အလြန္ျမန္ဆန္တယ္။
နတ္ဆိုးသားရဲတစ္ေကာင္ရဲ႕ စူး႐ွခြၽန္ၿမိေနတဲ့လက္သည္းေတြ႐ွိေနတဲ့ လက္အစုံက ေလဟာနယ္ကိုျဖတ္သန္းရင္း ခ်ဴးယြန္တို႔ဆီကိုလွစ္ခနဲ ေျပးဝင္လာပါတယ္။
"႐ႊစ္"
ခ်ဴးယြန္ ခ်ာခနေနာက္လွည့္ကာ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈ မ႐ွိပဲ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ လက္အစုံပိုင္႐ွင္ကို တားဆီးဖို႔ သူ႕လက္တစ္ဖက္ကလႈပ္႐ွားသြားခဲ့တယ္။
ျမႇားနဲ႔ပစ္လိုက္သလို ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ မိုးႀကိဳးၿပိဳကြဲျခင္းလက္သီးက ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး နတ္ဆိုးသားရဲရဲ႕ နဖူးကိုေဖာက္ထြင္းသြားခဲ့တယ္။
ထိုနတ္ဆိုးသားရဲက ေၾကာင္တစ္ဝက္လူသားတစ္ဝက္နဲ႔ ေၾကာင္လူသားနတ္ဆိုးသားရဲျဖစ္ၿပီး တစ္မီတာခန္႔အ႐ွည္႐ွိပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အလင္းေတြ ေတာက္ပေနခဲ့ၿပီး ေျခသည္းလက္သည္းေတြကလဲ စူး႐ွခြၽန္ၿမိေနပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အျမန္ႏႈန္းက တကယ္ကိုျမန္ဆန္လြန္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လဲ ခ်ဴးယြန္ရဲ႕ မိုးႀကိဳးၿပိဳကြဲျခင္းလက္သီးေလာက္ေတာ့ မျမန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
"ေညာင္"
ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲ ေနရာတြင္ပင္ လဲက်သြားခဲ့ၿပီး နာက်င္စြာေအာ္မည္လိုက္ပါတယ္။
႐ႈခ်ီဟန္နဲ႔ မက္မြန္ေလးတို႔ ထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ ခ်ာခနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။ဒီအခါ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက သူတို႔ကို မအံ့ဩပဲ မေနေစႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲ?
ဘယ္အခ်ိန္က တိုက္ခိုက္လိုက္တာလဲဟ"
"လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲက အလြန္ျမန္ဆန္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ လက္သည္းေျခသည္းေတြက ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြကိုေတာင္ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္တယ္... သူတို႔နဲ႔ အရမ္းနီးကပ္သြားရင္ မေကာင္းဘူး"
မက္မြန္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ ျဖဴေရာ္ေနၿပီး လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲကို သတ္လိုက္တဲ့ ခ်ဴးယြန္ကိုလဲ အံ့အားသင့္စြာၾကည့္လိုက္တယ္။
သူနဲ႔ စီနီယာအကို႐ႈတို႔ စကားေျပာေနၾကတဲ့အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာပဲ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွတ္တိုက္ခိုက္လာတဲ့ ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲကို ခ်ဴးယြန္က သတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
"ကံေကာင္းသြားတာပါ၊ ငါ့ရဲ႕အျမန္ႏႈန္းက ဒီအေကာင္ထက္ နဲနဲေလးသာသြားလို႔ ငါသတ္လိုက္ႏိုင္တာ"
ခ်ဴးယြန္ ျပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
႐ွခ်ီဟန္ ရဲ႕မ်က္ႏွာက ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္အသြားခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ သူနားလည္သြားခဲ့ပါတယ္။
ခ်ဴးယြန္ရဲ႕ က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္က ကီေျပာင္းလဲျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ဆိုေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအားက သူ႕ရဲ႕က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္နဲ႔မတူညီပါ။
အဆိုပါ လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲက ကီေျပာင္းလဲျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ခုႏွစ္႐ွိ နတ္ဆိုးသားရဲႀကီးပါ။
သူ႕ရဲ႕ခုခံကာကြယ္ေရးက ဒီေလာက္မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕လ်င္ျမန္မႈကေတာ့ ေတာ္႐ုံနတ္ဆိုးသားရဲေတြ လိုက္မမွီႏိုင္ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ခ်ဴးယြန္သာ သာမန္ကီေျပာင္းလဲျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္ေျခာက္႐ွိ က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲရဲ႕လက္က လြတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
သာမန္မဟုတ္တဲ့ ကိုယ့္ထက္ က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္ျမင့္ေနသူေတြကိုေတာင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ပါရမီ႐ွင္ေတြ႐ွိတာ သူၾကားဖူးပါတယ္...
ခ်ဴးယြန္က ဒီလိုလူမ်ိဳးပဲျဖစ္ရမယ္။
႐ႈခ်ီဟန္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေနာက္ ဒါက ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သူေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။
တီအန္တာအိုဂိုဏ္းက မိုးႀကိဳး႐ႊံ႕နယ္ေျမရဲ႕ အႏၲရာယ္ႀကီးမားမႈကိုသိေနေပမယ့္လဲ ကီေျပာင္းလဲျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ပဲ ႐ွိေသးတဲ့တပည့္ကိုလႊတ္ရဲတယ္။
ၾကည့္ရတာ သူတို႔က ငတုံးေတြမဟုတ္ၾကဘူး... တစ္နည္းေျပာရရင္ သူတို႔က ခ်ဴးယြန္ကို အႂကြင္းမဲ့ယုံၾကည္စိတ္ခ်လို႔ လႊတ္လိုက္တာပါ။
သူမအေနနဲ႔ အေစာပိုင္းက ခ်ဴးယြန္ကို အျခားသူေတြလိုပဲ အထင္ျမင္ေသးခဲ့ၿပီး ၾကည့္ရတာ သူမက ရယ္စရာျဖစ္ေနတဲ့ပုံပါပဲ။။
သူက သာမန္လူေတြ တုံ႔ျပန္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ လူသားတစ္ဝက္ေၾကာင္နတ္ဆိုးသားရဲရဲ႕ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွတ္တိုက္ခိုက္မႈကို ခုခံႏိုင္႐ုံတင္မကဘူး သတ္ပါ သတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္။
"ဒီလိုေနရာေတြမွာ လူသားတဝက္ေၾကာင္ေတြ ႐ွိေနတတ္ၾကတယ္၊ အျမန္သြားၾကရေအာင္"
႐ွခ်ီဟန္ ခ်ဴးယြန္ဆီကေန သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ကို႐ုတ္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္သြားဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
မက္မြန္ေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ အလယ္ကေနလိုက္သြားခဲ့ၿပီး ခ်ဴးယြန္ကေတာ့ အေနာက္ဆုံးကေန လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္၊ တကယ္လို႔ ထင္မွတ္မထားတာေတြသာျဖစ္လာခဲ့ရင္ ခ်ဴးယြန္အေနနဲ႔ မက္မြန္ေလးကို ကာကြယ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။