"Congratulations, attorney!" salubong sa akin ng aking sekretarya pagkarating niya sa court room.
Kaming tatlo lang ang natira sa loob.
Nanatiling nakaupo sa upuan si Engineer Arellano at tahimik lang siya. Usually, magdadaldal siya at magsasabi ng kung ano-ano.
Nagpaalam ang sekretarya kong babalik muna siya sa law firm dahil may aasikasuhin pa siya.
Tinaasan ko siya ng kilay. "Wala ka bang balak umalis?Gusto mong bumalik sa kulungan?"
He chuckled. Nakapamulsa siyang tumayo at naglakad papunta sa akin.
"Attorney..." he muttered.
"Ano?"
"If falling for you is a crime...convict me attorney."
Kumurap ako nang dalawang beses. Nag-init ang aking pisngi. That was so sudden!
What the...Isa na naman ba 'to sa mga kalokohan niya?!
"Don't joke around, Engineer Arellano," I glared at him. "Ang corny."
Nagulat ako nang humakbang siya palapit sa akin. Unti-unting lumapit ang kaniyang mukha. When our faces were only inches apart, my breathing stopped.
Mahina siyang humalakhak at bumulong sa aking tenga.
"I like you, attorney..A lot..Like a lot," he whispered sensually.
"Aww-attorney!" he whinned when I flicked his forehead.
"I like you, my ass. Hindi mo pa ako binabayaran!" I glared and walked away.
"Attorney! Wala akong pera!" pahabol pa niya.
"Attorney, pinapatawag ka po ni Engineer sa site."
My forehead wrinkled upon hearing what my secretary said.
"Sabihin mo, ayoko. Hindi siya batas," I continued typing on my computer.
Umalis siya saglit at nang bumalik ay may bago na namang sasabihin.
"Gigibihan niya raw po ang bahay niyo kapag hindi ka pumunta," she chuckled.
Ngumiwi ako. "Hayaan mo."
Heh! Kung ano anong pakulo na naman, engineer! Hindi mo ako madadaan sa ganiyan. Marami akong kailangang asikasuhin at hindi siya kasali roon!
Luckily, my secretary didn't come back anymore. I sipped on my coffee as I stared at the pile of papers on my desk.
It sucks being an attorney. Magiging kriminal nalang ako!
I stopped when I heard a knock on my door. Hindi pa ako nakakapagsalita ay bumukas ito at iniluwa nito ang taong hindi ko inaasahang makita.
He tilted his head.
"What the h-ll, Engineer?!" I exclaimed.
Hindi siya nagsalita. Wala siyang pasabing umupo sa sofa.
"Iniiwan mo na naman ang trabaho mo, engineer," I said and continued working.
He closed his eyes tightly. Tila ba pagod na pagod siya.
"You wouldn't come see me, so I came here instead," he mumbled.
"Wala namang rason para magkita tayo, hindi ba?" I shot a brow kahit hindi niya naman nakikita.
Iminulat niya ang kaniyang mata at bumaling sa akin.
"Just until your house finishes," he said out of nowhere.
Kumunot ang aking noo, hindi maintindihan kung anong nais niyang iparating.
"Can I keep seeing you? Just until your house is down, then I'll stop bothering you," aniya sa matigas na ingles.
Mula sa pagkakunot ng noo ay unti-unti akong ngumiti. Mula sa pagngiti ay unti-unti akong humalakhak.
"Engineer, do you like me that much?" I asked unbelievably.
I expected him to pout just like he always used to do but he remained serious. Mapupungay ang kaniyang matang nakatingin sa akin.
"Attorney, what should I do? I think I'm falling for you," hirap na hirap ang kaniyang boses.
My face turned serious. "Go back to your work, engineer. Wala kang mapapala sa akin," I said sternly.
I don't plan on entertaining him. Nakatatak na sa isipan ko na hinding hindi ako magmamahal.
"I won't give up, attorney. Lalambot ka rin sa'kin," he smirked before he stood up and left.
I shook my head. Ako? Lalambot sa kaniya? Ew, cringe.
Bago umuwi sa bahay ay nagtungo muna ako sa supermarket. Balak kong bumili ng mga pagkain sapagkat naubos na ang pinamili ko noong nakaraang buwan.
I was pushing the cart when I met a familiar girl.
She stopped when she saw me. She was about five years old.
"T-tita?" she asked innocently. Nakasuot siya ng dress at may hawak siyang ice cream .
I smiled. I crouched down and scanned her face. Manang mana sa kaniyang nanay.
"Where's your mother, baby?" banayad kong tanong.
Itinuro ng maliit niyang daliri ang cashier counter. Bumaling ako roon. Tipid akong ngumiti at hinawakan ang bata.
"Go back to your mommy, baby.."
She nodded and smiled before she turned her back on me.
I sighed.
It is not the right time to meet her. I am not ready to face her wrath.
"Attorney, may bisita ka," my secretary informed me.
I stopped from writing. Hindi ko na kailangang tignan ang taong iyon upang kumpirmahan kung si engineer iyon. Siya lang naman ang taong pumapasok kahit hindi kumakatok.
Palagi siyang pumupunta rito sa mga nagdaang araw. Hindi ko nga alam kung ginagawa ba niya ang kaniyang trabaho nang maayos. I need to move out of my house as soon as possible.
"I told you engineer, I have no plans on reciprocating your feelings," I repeated what I said last time.
Hindi man lang siya nagpakita ng anong reaksiyon. He just smiled and went near me. Kumuha siya ng isang upuan at umupo sa aking harapan.
"Ano? Tititigan mo na naman ba ako?" I raised my brow.
He chuckled. Ipinatong niya ang kaniyang ulo sa aking table.
"Continue what you're doing, attorney. Hindi kita iistorbohin," he mumbled.
I rolled my eyes. Muli kong ipinagpatuloy ang aking ginagawa. He was just watching me and my every movements.
Five minutes passed and I decided to break the silence.
"What did you came here for, engineer?" I asked.
He stared at me. Inaantok ang kaniyang mata.
"Recharging?" he asked.
"Huh?"
He shook his head. "Wala, ipagpatuloy mo na 'yan," inginuso niya ang hawak kong ballpen.
I sighed and continued what I was doing.
"Engineer, umuwi ka na kaya?" I asked but I didn't hear a reply.
"Engineer?" bumaling ako sa kaniya. Bahagyang umawang ang aking labi nang mapagtantong natutulog siya nang mahimbing.
His cheek was pressed on the table so it looked like he was pouting.
"Tsk. Dito ka pa talaga natulog?" pakikipag-usap ko.
I stood up from my sit.
Dinampot ko ang maliit na kumot sa sofa at bumalik sa kinaroroonan niya. Ibinalot ko ang kumot sa kaniya at bumalik ulit sa aking ginagawa.
Nang lumipas ang ilang minuto ay bahagya akong nakaramdam ng antok.
I yawned. My head fell on the table. Ang aking mukha ay nakaharap sa kaniya. Our face were only inches apart.
Kusang umangat ang aking daliri upang hawakan ang kaniyang ilong. Mula sa ilong ay bumaba ito sa kaniyang labi. Marahan kong hinaplos ang nakanguso niyang labi.
Nawili ako sa paghaplos sa kaniyang gwapong mukha. Hindi ko namalayan na dinalaw na pala ako ng antok.