<Unicode>
အဖြစ်ပျက်အားလုံးကိုအစဆုံးကြည့်ပီးတော့သူ့မှာစိတ်တိုလွန်းလို့အံကိုတောင်ကြိတ်ထားမိသည်အထိပင်။ထိုအချိန်လက်ပါလာတာမြင်လိုက်ရတာမို့ဒေါသထွက်ကာဝင်ပါလိုက်တော့သည်။
"ကိုမိုးထက်ရှိုင်း"
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မြင့်မိုကုမ္မဏီကceoကသူများယောက်ျားကိုလုယူထားတာလား"
"အဲ့လိုမဟုတ်.."
"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲ့မိန်းမကသူများယောက်ျားကိုလဲယူသေးတယ် လူကိုလဲမျက်နှာပြောင်တိုက်ပီးကွာရှင်းခိုင်းသေးတယ် ပီးတော့ငွေနဲ့ပေါက်ဖို့တောင်လုပ်တာ"
ရှိုင်းရဲ့ကိုယ်နဲ့ကွယ်ကာအနောက်ကနေရန်ထောင်နေတဲ့အကောင်ပေါက်လေးကြောင့်ရှိုင်းအသည်းယားလို့မဆုံးဖြစ်နေသည်။
"မနန်းမြင့်မို ကျနော်စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ပဲပြောပါရစေ မနန်းမြင့်မိုတို့ဘက်ကကမ်းလှမ်းတဲ့ပရောဂျက်ကိစ္စကိုငြင်းပါရစေ"
"ရှင်!ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျမတို့အဲ့ပရောဂျက်ရဖို့အများကြီးကြိုးစားထားရတာ"
"ဒီလိုပဲ မလုပ်ချင်တော့လို့ တခြားကုမ္မဏီကိုသာကမ်းလှမ်းလိုက်ပါတော့ လာအကောင်ပေါက်လေး"
"နေအုံး အထုပ်တေသယ်ရအုံးမယ်"
"ကိုယ့်လူတေသယ်လာလိမ့်မယ် လာ"
ရှိုင်းကဒီပရဲ့လက်ကိုဆွဲကာအပြင်ကိုခေါ်ထုတ်သွားတော့သည်။နန်းမြင့်မိုကတော့ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ပရောဂျက်အတွက်ရင်ထုအနာဖြစ်နေသည်။သူမရဲ့ပရောဂျက်သာရှိုင်းရဲ့ကုမ္မဏီနဲ့ချိတ်ဆက်အသုံးပြုလိုက်မယ်ဆိုရင်အောင်မြင်ဖို့ရာခိုင်နှုန်းကအပြည့်ပင်။ရှိုင်းနဲ့ချိတ်ဆက်အလုပ်လုပ်ချင်နဲ့ကုမ္မဏီတေမှအများကြီးပင်။အဲ့ထဲမှာမှအခုလိုနေရာရဖို့သူအကြာကြီးကြိုးစားခဲ့ရတာပင်။
>>>>>>>
"အခု ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"
"ရွာပဲပြန်ရမှာပေါ့ နေစရာမှမရှိတာ ယောက်ျားကလဲမယားငယ်ကိုပဲဖူးဖူးမှုတ်နေတာ ကျနော်ကတောသား ဘာမှနားမလည်ဘူးနုံကလဲနုံသေး ဒီလိုရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာတစ်ယောက်ထဲ ယောင်လည်လည်နဲ့ ဘယ်လိုနေရမှာလဲ နော့် နော်"
"အဟင်း ချစ်စရာလေးကွာ"
"ဟွန်း ပိုပီ ကျနော်သာချစ်စရာကောင်းရင်ဟိုကောင်ကခြံခုန်မလား"
"သူကဦးနှောက်မရှိတဲ့သူလေ ဦးနှောက်မရှိတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်တာမဆန်းပါဘူး"
"ဟုတ်တယ်နော် ခဗျားကကျနော့်ယောက်ျားထက်တောင်တော်သေးတယ် ခဗျားကျနော့်ယောက်ျားပဲလုပ်ပါလား"
"အဟမ်း အဟွတ် အဟွတ်"
ဒီပရဲ့စကားကြောင့်ရှိုင်းများသတွေးပင်သီးသွားတော့သည်။
"ခဗျားကမှချစ်စရာကြီးဗျ ကျနော်ကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောတတ်လို့ပါ ခဗျားခန္တာကိုယ်ကတောင့်တင်းပီးတော့အားကိုးချင်းရာကြီး အဟိ"
"တော်ရုံပဲပြုစားပါအသက်ရာ"
"စကားကောင်းနေတာ ကားလက်မှတ်သွားဝယ်ရအုံးမယ်"
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"ရွာပြန်ဖို့လေ ဒီမှာနေစရာမှမရှိတာ အားကိုးစရာလူကလဲမရှိတော့ ရွာပြန်ပီးကောက်ပဲစိုက်ရတော့မှာပေါ့လေ မိုးကလဲရွာ ဒီကြားထဲမျှော့ကလဲပေါပ့ ဟူး ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ"
"ဟို ကိုယ့်ကိုယုံတယ်ဆိုရင်ကိုယ့်အိမ်မှာလိုက်နေပါလား"
"ဒါပေါ့ ယုံတာပေါ့ လာ လာ သွားကြမယ် ကျုပ်ပင်ပန်းနေပီ နားချင်ပီ"
"ဟုတ်ပါပီကွာ"
........
"ဝါးး ဒါခဗျားအိမ်ကြီးလား အကြီးကြီးပဲနော်"
"ကိုယ့်အိမ်လိုပဲသဘောထားပါကွာ"
"ဒါဆိုကျနော်ဘယ်မှာနေရမှာလဲ ကျနော်အခန်းရော"
"ကိုယ့်အိမ်ကဧည့်သည်မလာတော့အခန်းအလွတ်တေလုပ်မထားဘူး အဲ့တော့ကိုယ့်အခနမှာပဲနေမှရမှာ"
"အော် ရပါတယ်ကျနော်ကဘယ်မှာနေရနေရအဆက်ပြေတယ် ခဗျားအဆင်မပြေမှာဆိုးလို့"
"ကိုယ်လဲအဆင်ပြေပါတယ်"
"အခန်းခပေးရမှာလား"
"ပေးရမှာပေါ့"
"ဟင့် ဘယ်လောက်လဲ"
"တရက်ကိုအနမ်းသုံးပွင့် မဟုတ်ဘူး ခြောက်ပွင့်ပေးရမယ်"
"မဆိုးပါဘူး တန်သားပဲ လက်ခံတယ် အခုပေးချေမယ်"
<Zawgyi>
အျဖစ္ပ်က္အားလံုးကိုအစဆံုးၾကည့္ပီးေတာ့သူ႔မွာစိတ္တိုလြန္းလို႔အံကိုေတာင္ႀကိတ္ထားမိသည္အထိပင္။ထိုအခ်ိန္လက္ပါလာတာျမင္လိုက္ရတာမို႔ေဒါသထြက္ကာဝင္ပါလိုက္ေတာ့သည္။
"ကိုမိုးထက္႐ိႈင္း"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ျမင့္မိုကုမၼဏီကceoကသူမ်ားေယာက်္ားကိုလုယူထားတာလား"
"အဲ့လိုမဟုတ္.."
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ အဲ့မိန္းမကသူမ်ားေယာက်္ားကိုလဲယူေသးတယ္ လူကိုလဲမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ပီးကြာရွင္းခိုင္းေသးတယ္ ပီးေတာ့ေငြနဲ႔ေပါက္ဖို႔ေတာင္လုပ္တာ"
႐ိႈင္းရဲ႕ကိုယ္နဲ႔ကြယ္ကာအေနာက္ကေနရန္ေထာင္ေနတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလးေၾကာင့္႐ိႈင္းအသည္းယားလို႔မဆံုးျဖစ္ေနသည္။
"မနန္းျမင့္မို က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲေျပာပါရေစ မနန္းျမင့္မိုတို႔ဘက္ကကမ္းလွမ္းတဲ့ပေရာဂ်က္ကိစၥကိုျငင္းပါရေစ"
"႐ွင္!ဘာျဖစ္လို႔လဲ က်မတို႔အဲ့ပေရာဂ်က္ရဖို႔အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားထားရတာ"
"ဒီလိုပဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့လို႔ တျခားကုမၼဏီကိုသာကမ္းလွမ္းလိုက္ပါေတာ့ လာအေကာင္ေပါက္ေလး"
"ေနအံုး အထုပ္ေတသယ္ရအံုးမယ္"
"ကိုယ့္လူေတသယ္လာလိမ့္မယ္ လာ"
႐ိႈင္းကဒီပရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာအျပင္ကိုေခၚထုတ္သြားေတာ့သည္။နန္းျမင့္မိုကေတာ့ဆံုး႐ွံုးသြားတဲ့ပေရာဂ်က္အတြက္ရင္ထုအနာျဖစ္ေနသည္။သူမရဲ႕ပေရာဂ်က္သာ႐ိႈင္းရဲ႕ကုမၼဏီနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္အသံုးျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ေအာင္ျမင္ဖို႔ရာခိုင္ႏႈန္းကအျပည့္ပင္။႐ိႈင္းနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္အလုပ္လုပ္ခ်င္နဲ႔ကုမၼဏီေတမွအမ်ားႀကီးပင္။အဲ့ထဲမွာမွအခုလိုေနရာရဖို႔သူအၾကာႀကီးႀကိဳးစားခဲ့ရတာပင္။
>>>>>>>
"အခု ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"
"ရြာပဲျပန္ရမွာေပါ့ ေနစရာမွမ႐ွိတာ ေယာက်္ားကလဲမယားငယ္ကိုပဲဖူးဖူးမႈတ္ေနတာ က်ေနာ္ကေတာသား ဘာမွနားမလည္ဘူးႏံုကလဲႏံုေသး ဒီလိုရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာတစ္ေယာက္ထဲ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ဘယ္လိုေနရမွာလဲ ေနာ့္ ေနာ္"
"အဟင္း ခ်စ္စရာေလးကြာ"
"ဟြန္း ပိုပီ က်ေနာ္သာခ်စ္စရာေကာင္းရင္ဟိုေကာင္ကျခံခုန္မလား"
"သူကဦးေႏွာက္မ႐ွိတဲ့သူေလ ဦးေႏွာက္မ႐ွိတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္တာမဆန္းပါဘူး"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ခဗ်ားကက်ေနာ့္ေယာက်္ားထက္ေတာင္ေတာ္ေသးတယ္ ခဗ်ားက်ေနာ့္ေယာက်္ားပဲလုပ္ပါလား"
"အဟမ္း အဟြတ္ အဟြတ္"
ဒီပရဲ႕စကားေၾကာင့္႐ိႈင္းမ်ားသေတြးပင္သီးသြားေတာ့သည္။
"ခဗ်ားကမွခ်စ္စရာႀကီးဗ် က်ေနာ္ကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာတတ္လို႔ပါ ခဗ်ားခနၱာကိုယ္ကေတာင့္တင္းပီးေတာ့အားကိုးခ်င္းရာႀကီး အဟိ"
"ေတာ္ရံုပဲျပဳစားပါအသက္ရာ"
"စကားေကာင္းေနတာ ကားလက္မွတ္သြားဝယ္ရအံုးမယ္"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
"ရြာျပန္ဖို႔ေလ ဒီမွာေနစရာမွမ႐ွိတာ အားကိုးစရာလူကလဲမ႐ွိေတာ့ ရြာျပန္ပီးေကာက္ပဲစိုက္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ မိုးကလဲရြာ ဒီၾကားထဲေမ်ွာ့ကလဲေပါပ့ ဟူး ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ"
"ဟို ကိုယ့္ကိုယံုတယ္ဆိုရင္ကိုယ့္အိမ္မွာလိုက္ေနပါလား"
"ဒါေပါ့ ယံုတာေပါ့ လာ လာ သြားၾကမယ္ က်ဳပ္ပင္ပန္းေနပီ နားခ်င္ပီ"
"ဟုတ္ပါပီကြာ"
........
"ဝါးး ဒါခဗ်ားအိမ္ႀကီးလား အႀကီးႀကီးပဲေနာ္"
"ကိုယ့္အိမ္လိုပဲသေဘာထားပါကြာ"
"ဒါဆိုက်ေနာ္ဘယ္မွာေနရမွာလဲ က်ေနာ္အခန္းေရာ"
"ကိုယ့္အိမ္ကဧည့္သည္မလာေတာ့အခန္းအလြတ္ေတလုပ္မထားဘူး အဲ့ေတာ့ကိုယ့္အခနမွာပဲေနမွရမွာ"
"ေအာ္ ရပါတယ္က်ေနာ္ကဘယ္မွာေနရေနရအဆက္ေျပတယ္ ခဗ်ားအဆင္မေျပမွာဆိုးလို႔"
"ကိုယ္လဲအဆင္ေျပပါတယ္"
"အခန္းခေပးရမွာလား"
"ေပးရမွာေပါ့"
"ဟင့္ ဘယ္ေလာက္လဲ"
"တရက္ကိုအနမ္းသံုးပြင့္ မဟုတ္ဘူး ေျခာက္ပြင့္ေပးရမယ္"
"မဆိုးပါဘူး တန္သားပဲ လက္ခံတယ္ အခုေပးေခ်မယ္"