Treinta Y Tres
"Let her go, fucker." Napatingin ako sa taong nagsalita.
Si Theo!! Matalim siyang nakatingin kay Luke. Para siyang hayop na handang pumatay. Nakakatakot ang dating niya. Mas nakakatakot kesa kay Luke. Nakakuyom din ang dalawa niyang kamay.
"T-Theo!" Nanginginig kong sabi. Tumingin siya sakin na para bang sinasabi na wag akong magalala. Ililigtas niya ako.
Narinig kong nangaasar na tumawa si Luke. "Ah! So the prince charming is here? Going to save your little princess?" Tukoy niya sa akin at mas lalong diniinan ang pagkakahawak sa braso ko. Napa aray ako sa sakit. Siguro kulay violet na 'yon ngayon. Baka nga wala ng dugong dumadaloy eh.
Suminghap si Luke na para bang may biglang naalala.
"Oh, I remember you! That's why you look so familiar! Where was that— ah right! Ikaw yung nakasapak sa akin sa bar! That asshole! Hindi pa nga ako nakakaganti sa ginawa mo sakin tapos ngayon mangaagaw ka ng hindi sayo?! Well I won't fucking allow that!" Marahas na binitawan ni Luke ang braso ko at sinugod si Theo kahit na pa suray suray na ang lakad niya.
Susuntukin na niya sana si ito pero sadyang mas mabilis kumilos si Theo at nakaiwas agad kaya imbes na makakasuntok si Luke ay muntik na siyang sumubsob sa lapag. Tumayo ulit ng maayos si Luke. Ayaw papatalo kahit mukhang hindi na kaya makipag sapakan dahil sa kalasingan. Susuntok sana siya ulit pero this time ay naunahan na siyang sapakin ni Theo. Hindi ko maiwasang wag mapatili dahil dun.
"T-Tama na, Theo! H-Hayaan mo na siya!" Agad kong nilapitan si Theo para pigilan dahil kung hindi ay malamang mabubugbog niya ng husto si Luke. Ayaw ko naman mangyari 'yon.
Hinawakan ko ang braso niya at marahas na hinarap sa akin. "T-Tama na, okay?" Naluluha kong sabi sa kanya.
Ayokong makasakit si Theo. Baka mapahamak pa siya ng dahil sa akin. Hindi na rin naman siguro manggugulo si Luke dahil nakita ko itong nakahiga sa lapag at nakapikit ang mga mata. Nakatulog na siguro sa isang suntok lang ni Theo.
Bumalik sa normal ang paghinga ni Theo. Hindi na siya nanginginig tulad kanina na tila ba'y galit na galit.
Hinawakan niya ang mukha ko. "Ayos ka lang? May masakit ba sayo? Gusto mo bang pumunta sa ospital?" Sunod sunod niyang tanong. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng kasiyahan despite sa nangyari.
Ngumiti ako kahit papaano at umiling. "Ayos lang ako. T-Thank you."
Narinig kong bumuntong hininga siya. "Hindi sana kita hinayaan pumunta sa cr na mag isa. Dapat pala ay sinamahan kita. I'm sorry." Guilt flashed all over his face.
For the second time ay umiling ako. "Don't say sorry. It's not your fault."
Hindi nalang siya sumagot. Kinuha niya ang kamay ko at hinatak paalis dun in a gentle manner. Nilapitan namin ang isang staff na lalaki na nasa harapan ng hotel at pinakuha ni Theo ang sasakyan niya sa valet parking. Maya maya lang ay dumating ito.
Tahimik lang siya nagdadrive. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya. Seryoso lang siyang nakatingin sa harap. Nga pala, meron naman na sigurong nakakita kay Luke doon 'diba? Kahit papaano ay naawa rin ako dito. Awa lang ang naramdaman ko. Nothing else. Narealized ko rin na wag ng magtanim ng sama ng loob sa kanya. Siguro ay lasing lang talaga siya kaya niya nagawa yung kanina.
Sumulyap ako kay Theo. Kailangan mabasag 'tong katahimikan na ito. Naiilang na rin kasi ako. Gusto ko rin magsorry kasi sinira ko ang gabi niya.
Tumikhim ako. "I-I'm sorry."
Nakita kong napasulyap siya sakin. "What for?"
I bit my lower lip. "K-Kasi nasira ko ang gabing ito. S-Sorry talaga."
Ihininto niya sa gilid ng highway ang sasakyan. Nagtatakang tumingin ako sa kanya. Hindi ko namalayan na nakatingin din pala siya sa akin.
"We should stop blaming ourselves. Walang may kasalanan Aura." Aniya. He heaved a deep sigh.
I just stared at him and vice versa. "O-Okay." Naiilang ako sa tingin niya. Hindi ko alam kung iiwas ba ako ng tingin o hindi.
Walang nagsalita ni isa sa amin. We're just looking in each other's eyes. Tanging liwanag lang ng buwan ang ilaw namin. Isama mo na rin ang iilang streetlights. Kaya kahit papaano ay kita ko pa rin siya.
Napalunok ako ng ilang beses ng unting unti niya nilapit ang mukha niya. Parang alam ko na kasi ang susunod na mangyayari eh. Napanuod ko na sa tv ito dati.
Bigla nalang ako nawala sa sarili ng maramdaman kong nakalapat na ang labi niya sa labi ko. Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko na namalayan na tuluyan na pala niyang pinutol ang maliit na espasyo na namamagitan samin. Tuluyan na rin akong nanigas sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ako magrereact. Basta ang alam ko ay tumigil lahat ng bagay na nasa paligid ko este naming dalawa.
Nakita kong nakapikit si Theo. Hindi ko alam kung bakit pero bumigat na rin ang mga mata ko at tuluyan ng pumikit. His lips moved. Pinilit kong wag tugunin 'yon pero sadyang makulit ang katawan ko at hindi ako sinunod. His lips are tempting me na tugunin ang mga halik niya. I don't know if I'm doing it right. Hindi ako marunong humalik! First time 'to! Wala pa naman kasi akong nagiging boyfriend eh! Nakahawak siya sa bewang ko habang nasa may batok na niya ang mga kamay ko. Paanong nangyaring nandoon na ang mga kamay ko?!
Bumalik ako sa wisyo ng pinutol niya ang kissing scene namin. Napadilat ako ng mata at sumalubong sa akin ang isang matamis na ngiti niya. Agad ko siyang tinulak at nag iwas ng tingin dahil sa hiya.
Jusko naman, Aura! Ayokong magmura pero shit lang! Nakakahiya ang ginawa mo! Hindi ko aakalain na magagawa ko 'yon. Ang pula pula na siguro ng mukha ko sa kahihiyan. Kung pwede nga lang lumubog dito sa kinauupuan ko ay ginawa ko na kanina pa.
"At last. I finally tasted that sweet lips of yours after so many years of waiting. And I think I will get addicted to it." He whispered na narinig ko naman. Ano daw? So many years of waiting? Addict? Sinong addict? Huh? Ano bang tong mga pinagsasasabi niya?
Napayuko nalang ako. Hindi ko kayang salubungin ang mga tingin niya. Paano ko na siya tatratuhin pagkatapos nito? Ang awkward na nun kung tulad parin ng dati. Mabuti pa nung hindi pa nangyari 'yong kanina eh. Makakausap ko pa siya ng matino at magiging normal lang ang lahat.
Nagsimula na ulit siya magdrive. Hindi na talaga ako nagsalita. Namalayan ko nalang na nasa tapat na kami ng building namin.
"U-Uhm, t-thanks! S-Sige." Naiilang na paalam ko.
Gusto ko ng makalabas ng sasakyan niya dahil feeling ko ang liit liit ng espesyo! Bago ko pa man mabuksan ang pinto hinawakan niya ako sa pulsuhan at hinarap sa kanya.
"Wait!" Pigil niya.
Nagulat ako ng bigla niyang kunin ang brasong may pasa dahil sa pagkakahigpit ng kamay ni Luke kanina at dinampian ng halik. Kinilabutan ako sa ginawa niya. Bumilis ang tibok ng puso at napaso ako sa halik na ginawa niya doon.
Tinignan niya lang ang braso ko pagkatapos at nagsalita. "I won't allow someone to hurt you anymore. I promise you that."
Naiiyak ako sa sinabi niya. Ngayon lang may nagsabi sa akin ng mga salitang iyan simula ng mamatay sila Tatay at Kuya. I felt so safe and secured dahil doon. Nag angat siya ng tingin sa akin ng marinig niya siguro ang hikbi ko.
"Hey, why are you crying again?" Nagaalalang tanong niya. Dahan dahan niyang ibinaba ang braso ko at pinunasan agad ang luhang tumulo sa mga mata ko.
Umiling lang ako at pilit na ngumiti. "W-Wala."
I know he's not convinced pero ngumiti nalang siya pabalik. Hinawakan niya ang buhok ko. "Okay. You need to rest now, baby. Take care. I'll see you soon." He kissed my forehead gaya ng ginawa niya sa akin noon sa may ospital.
I slightly nodded and blushed. "I-Ikaw rin. I-Ingat."
Hindi ko na hinintay ang sagot niya dahil bumaba agad ako ng sasakyan niya. Narinig ko naman na pinaandar niya ito at umalis na.
Habang naglalakad papasok ay napahawak ako sa kaliwang bahagi ng dibdib ko. Parehas na parehas sila ng tibok noong kasama ko si Migi. Noong mga panahong hindi ko pa narerealized na mahal ko siya. Bigla akong natigilan.
Wag niyong sabihin na I'm starting to fall for him?! Hindi pwede 'yon. Masyadong mabilis at tsaka hindi ko pa naman siya kilala ng lubusan!
"Eh bakit ka nagpahalik kanina?" Ani ng epal na isip ko.
Wala lang yung kanina! Baka nadala lang ako. Si Migi lang ang mahal ko 'no. Wala ng iba kundi siya lang!
Napahawak ako ng mahigpit sa suot ko. "H-Hindi pwede 'to!" Hindi makapaniwalang sabi ko sa sarili dahil natatakot ako na baka kainin ko nalang isang araw ang mga sinasabi ko.