Merhaba...
Vote ve yorumlar düşmüş
Bölüm aralığını uzattığım için olduğunun farkındayım, üzgünüm
Bence toparlayabiliriz.
Yorum ya da Vote az olunca bölüm atma istediğim gelmiyor. Biraz destek olursanız beni çok mutlu etmiş olursunuz ♡
-
-
"Taehyung, geldi seni bekliyor."
Ayna da son kez kendime bakıp iyi olduğuma kanaat getirdiğimde, annemin kolları arasına girip göğsüne sığındım.
"Ben soracağım. İzin verirse hemen gel tamam mı? Ben sen olmadan yapamam."
Göğsünün sarsılmasından güldüğünü anlamıştım. Sırtımı okşadıktan sonra kendinden ayırıp yanaklarımı öptü tek tek. Konuşmama izin vermeden kapıyı açıp,arabanın yanına kadar bırakmadan götürdü.
Çalışanların götürdüğü bavullarımı arabasına yerleştiriyordu. Bu yüzden henüz görmemişti beni. Çabucak arabaya binmek istemediğim için işini bitirip bana dönmesini bekliyordum,en azından anneme selam vermeliydi.
Sonunda bagaj kapağını kapatıp bana döndüğünde annemin yanımda olduğunu görünce başıyla selam verdi. Annem de aynı şekil karşılık verdiğinde son kez sarılıp arabaya bindim. Kısa sürede hareket etmemize rağmen hâlâ kemerimi takamamıştım. Arabası bizim arabamızdan farklıydı.
"Bir anda sertçe çekmelisin."
Dediğini yaptığımda olmasıyla dakikalarca boşuna uğraştığım için içimden kendime saydırmıştım bir süre. Kemerimi taktıktan sonra ona sorma gereği duymadan camı açarak kafamı çıkardım. Annemle bir yere gideceğimiz zaman her seferinde böyle yapardım. Kafam orada dururken uyuduğum bile olmuştu.
"Gözlük kullandığını bilmiyordum."
"Çok unutkan olduğum için unuttuğum zamanlar oluyor, bu yüzden çantamda lenslerim var onları kullanıyorum. "
"Yedek gözlüğün yok mu?"
Gözlerimi kapatıp kendimi dışarıdan gelen temiz havaya, arabanın hızından dolayı olan serinliğe bırakmıştım. Uyuşukça cevaplar veriyordum.
"Tekrar almam için doktora gitmem gerektiğini söylediler, ben de istemedim."
"Nasıl lens aldın peki?"
"Lensleri veriyorlar. Ne kadar saçma! Aptal ordusu."
Gözlerimi açmadan kendi kendime yükseldiğimde güldüğünü duymuştum. Fakat olduğum konum o zaman iyiydi ki,umursamıyordum bile.
....
"Taehyung,uyan."
Gözlerimi yakınımdan gelen ses yüzünden rahatsızca sıktım. Çok rahattım,uyanmak istemiyordum.
"Sonra tekrar uyuyabilirsin. Şimdi uyanman gerekiyor."
Mecburen aralayıp göz göze geldiğim yüzü inceledim. Uyandıktan sonra genelde beynim işlevini yitirmiş gibi oluyordu. Şimdi de o anlardan birindeydim. Anlamsızca suratını izliyordum.
"Çok rahat olduğunu anlıyorum. Kalkmalısın."
Aptal gibi ağzımı iki karış açıp esnedikten sonra yorgunlukla olduğum yere göz gezdirdim. Tanrım... Bu adamla her buluştuğumda kendimi rezil etmenin bir yolunu buluyordum. Şimdi de dışarıyı izlerken uyuya kalmıştım! Camın önünde beni izliyordu.
"B-ben... Özür dilerim."
"Özür dilenecek bir şey yok. Al gözlüğün,çık hadi."
Gözlüğümü takıp kemerimi çıkardıktan sonra dışarı attım kendimi. Nasıl uyuduysam kış uykusundan kalkmış gibiydim, umarım gözlerim şişmemiştir... Öyle çok çirkin oluyordum.
Uykum yüzünden savsak adımlar attığım için dün yaptığı gibi belimi kavradı. Uykumu unutarak yutkundum ardarda. Fırsat kolluyordu bence?! Pis sapık.
Onu unutmaya çalışarak geldiğimiz yeri inceledim. Sadece 'Min Doğum Polikliniği' yazan sade bir yerdi. Anladığım kadarıyla 'Min' doktorun soy ismiydi.
"Burayı sadece arkadaşım ve eşi yönetiyor. Küçük olmasına bakma,çok övülen bir yer."
Gülümseyerek başımı salladım. Dışı da çok güzeldi.
"Tahmin edebiliyorum."
İçeri girdiğimizde herkesin nefret ettiği, ama benim çok sevdiğim hastane kokusu dolmuştu burnuma. Hijyen kokusu nefes yollarımı açıyor gibi iyi geliyordu.
İçerinin cıvıl cıvıl ve haftasonu olmasından kaynaklı sessizliğine odaklanmışken beni yönlendirmesine izin veriyordum. Sekreterin yanına getirmişti.
"Kayıt için kimliğinizi alabilir miyim?"
Başımı sallayıp çantamın küçük gözünde duran kimliğimi verip gülümsedim, benden birkaç yaş büyük duran kıza karşı.
Çok sürmeden kimliğimi verince beklemeden doktorun odasına gelmiştik.
"Jungkook? Hiç gelmeyeceksiniz sanıyordum!"
Beyaz önlüklü adam kalkıp sıkıca Jungkook'a sarıldığında belimde ki elini çekip sarılmasına karşılık verdi dostça. Sanırım gerçekten çok yakın arkadaşlardı.
Ondan ayrıldıktan sonra bana gülümseyince aynı şekilde karşılık verdim. Kısa bir tanışma faslından sonra kendimi sedyenin üzerinde uzanırken bulmuştum.
"Karnını aç lütfen."
Pantolonumun içine koyduğum tişörtümü çıkarıp göğsüme kadar sıyırıp karnımı açabildiğim kadar açtım. Jungkook bu sırada yanıma oturmuş beni izliyordu.
"Yüksek bel pantolonlar giymemelisin."
Pantolonumun düğmesini açıp, fermuarını en aşağısına kadar indirdi. İç çamaşırımın gözükmesiyle kızarmamak için çabaladım.
"Tayt gibi,çok rahat olduğu için sorun olmaz sanmıştım."
"Yine de pek giyme. İleri ki aylarda pantolon da giymemelisin zaten."
Güven verici şekilde gülümsediğinde az da olsa rahatladığımı hissettim. Pantolonumun kenarlarına peçete sıkıştırdıktan sonra karnıma soğuk jeli döktüğünde rahatsız edici hissi yüzünden gözlerimi yumdum.
Doktor bir şey demediği sürece gözlerimi açmamıştım dakikalarca.
"Bebeğinizi görmek istemiyor musun Taehyung?"
Cümlesini bitirmeden gözlerimi açıp monitöre baktım. Küçük kesenin içinde yuvarlar bir şey vardı. Gözlerim dolup yuvalarından taşarken Jungkook'a döndüm. Onun da gözleri doluydu ama gülümsüyordu. Ona baktığımı gördüğünde alnıma dökülen saçlarımı geriye tarayıp biraz daha gülümsedi. "Ağlama."
"O çok güzel, değil mi?"
Hıçkırıklarım yüzünden ben bile ne söylediğimi doğru anlamazken yanağımı okşayıp başını salladı. "Tabii ki güzel olacak,sen taşıyorsun onu."
Ağlamamı durdurmadan gülümsemekle yetindim.
....
Bir süre daha bebeğimizi izledikten sonra Yoongi'nin kalp atışlarını açmasıyla gözleri dolan Jungkook bile ağlamıştı.
O çabuk toparlansa da benim toparlanmam biraz uzun sürdüğü için yarım saat sonunda oturabilmiştik.
"Sanırım yeterli beslenmiyorsun,hm?"
Ellerini önünde birleştirip bana baktı. Yutkunup ellerime döndürdüm bakışlarımı.
"Biraz stresliydim,yediklerimi hemen çıkardığım için yiyemiyordum."
"Bulantıların için vitaminler ve ilaçlar yazdım. Düzenli olarak kullan ve kremi yatmadan önce karnına sür,çatlak olmasını önleyecektir. Yediklerine dikkat et, bebeğin gelişimi çok olmasa da geriden geliyor."
Başımı sallayıp ayağa kalktım çantamı alarak. Sebepsiz yere çok gerilmiştim ve kalbim sıkışmaya başlamıştı. Özür dileyerek kendimi odanın dışına attım aniden. Sekreter kız beni gördüğü an hızla yanıma gelip oturtmuştu.
"İyi misiniz?"
"S-su,lütfen."
Cebinden bir kart çıkarıp yanımızda duran otomattan su aldı. Bu sırada Jungkook ve doktor da çıkmıştı odadan.
"Taehyung?!"
Dizleri üstünde önüme çöküp ellerimi avuçları arasına aldı. "İyi misin, noluyor?"
"Su istedi Bay Jeon."
Kız elinde ki suyu Jungkook'a verip geri çekildi. Kapağını açıp ağzıma dayandığında zorlukla bir iki yudum alıp bıraktım. Nefeslerim hızlıydı. Biraz doğrulup beni göğsüne bastırdı.
"Sakin ol,bir şey yok."
"Hastane ortamları onu geriyor olmalı."
Yoongi mırıldanıp,onu çağıran asistan yüzünden yanımızdan ayrılmak zorunda kalmıştı.
Birkaç dakika başımı kaldırmadan kendimi dizginlediğimde,bu sefer de burnuma dolan kokusu yüzünden kaldırmak istemiyordum. Yine de geri çekilip yüzüne baktım.
"Daha iyisin?"
"İyiyim... Gece uyuyamamıştım, gidebilir miyiz lütfen?"
Başını salladıktan sonra,elinin birini bacaklarımın, diğerini belimin altından geçirip kucağına aldı. Yürümeye halim olmadığı için tepki göstermeden boynuna sarıldım. Çok yorgundum, uykum vardı. Onun kokusu da beni mayıştırdığı için gözlerimi kapadım.
Hastaneden çıkmadan uyumasam her şey daha güzel olabilirdi....
-
-
Uzun bir aradan sonra selamm...
Yorum ve vote unutmayın lütfen
Yakın zamanda tekrar görüşmek dileğiyle ,görüşürüz
990 kelime