Kabanata 48
Leave
"Fuck! Paano ako kakalma? Sabihin mo nga, Villazardo!"
Makapanindig balahibong sigaw ang narinig ko mula sa labas habang nakadikit pa rin ang kanang tenga ko sa maalikabok na pinto.
Feeling ko ay nasa baba sila pero dahil sa sobrang lakas ng pagkakasigaw ni Lordcan ay imposibleng hindi ko ito maririnig.
I heard a fist slammed against the hard wall. Isang suntok lang pero nakakaramdam na ako ng takot but still mas nananaig ang galit.
"Lord! Tama na nga 'yan! Gusto mo bang humarap kay Khione na ganyan ang hitsura mo?"
Ano ba'ng hitsura niya?
"Tangina talaga. Gugulpihin ko talaga sila," nanggigigil ang boses ni Lordcan na halos 'di ko na makilala nang dahil sa nakabalot na galit nito.
"Kalimutan mo na kaya ang pinangako mo kay Khione? Lumaban ka naman minsan, ikaw nalang lagi ang kawawa e," the sincere concern in Villazardo's voice was clear and audible. Bago 'to dahil simula noong nakilala ko si Villazardo ay 'di naman siya nagkaroon ng concern sa iba other than himself.
Promise? What promise?
I'm trying to remember the fight we had, conversations and everything that's related to us, talking.
Sumakit ang ulo ko, wala pa rin akong naalala.
"Kilala mo ba talaga ako, Villazardo? I've never told anyone any promises except for her and I will keep this one."
"Bobo."
"Anong sinabi mo?"
"Sabi ko bobo," pag-uulit ni Villazardo sa sinabi niya. Enunciating each word to make it clearer. "Hahayaan mo nalang patayin ka ng gagong 'yon dahil lang sa pangako mo kay Khione na 'di ka na papatay?" saglit siyang huminto, "Magmahal kung magmahal, huwag ka lang magbago."
Naalala ko na. Mukhang ito 'yong pinangako ni Lordcan noong gusto kong umalis dito kaya niya nasabi 'yon upang mapanatili ako sa impyernong mansyo'ng 'to.
"Hindi mo mababago ang desisyon ko," stating it with stern and strong voice unbeatably.
"Kailan ka ba nakinig sa'kin?" kahit 'di ko nakikita si Villazardo ngayon ay dinig ko ang pagkainis sa boses niya. "Oo, hindi ko mababago ang desisyon mo pero si Khione, kayang-kaya niya Lord," he stopped for a second like he's thinking of how to say things throughout his mind. "Sana naisip mo na bago mo pa man pinangako sa kanya na hindi ka na papatay, dapat sinigurado mo na ring napatay mo na ang lalaking 'yon," hindi ko maiwasang mamangha sa mga salitang lumalabas sa bibig niya. "Pakamatay ka nalang kaya?"
Ano ba kasing nangyari kay Lordcan ngayon? Nabugbog ba siya? Sinong lalaki ba ang sinasabi ni Villazardo?
I remembered the cuts and wounds on Lordcan's chest when he barged in my room early in the morning, all drunk and sweaty.
"I'm saving her so shut the fuck up, Villazardo."
Mas lalo kong idinikit ang tenga ko sa maalikabok na pinto kahit sobrang kating-kati na ang tenga ko. I'm trying so hard to stop myself from sneezing whenever the dust irritates my nose.
"Whoa, she easily wrapped you around her pretty little fingers. How can you save her if you can't even save yourself, Lord?" Villazardo savagely said as a matter of fact. Walang preno ang bibig ngayon ni Villazardo na parang matagal na niya itong gutong sabihin ngunit 'di niya naman masabi nang dahil siguro sa mas mataas at makapangyarihan sa kanya si Lordcan. "Goddammit?" this time, his voice was like it's teasing Lordcan.
"Fuck yourself," ang tanging sagot nito.
Save himself? He can't save himself? Hindi ko maintindihan. Why can't he? After all, he's strong and invincible.
Baka naman ay akala ko lang ang lahat ng 'yon?
Isn't he the guy that I see? The ruthless, merciless, heartless, vile and everything that's worser than bad? The guy that's worser than I thought?
"Sino nga 'yong makakalaban mo? 'Yong tuta niya? Si Trevino?" rinig kong tanong ng boses ni Villazardo matapos ang isang minutong katahimikan sa labas. "It's next week right? Ano nalang ang magiging reaksyon ni Khione 'pag nalaman niyang namatay ka nang dahil sa wrestling?"
My lips pursed into a thin line and my bandaged hands curled into a strong form of fist.
Kaya pala? Kaya pala ipapalipat niya ako dahil wala rin naman siya rito? Aalis siya? Tapos may wrestling match pa siyang sasalihan? Saan?
"Hindi niya malalaman at hindi ako mamamatay," mariing sagot nito, sigurado sa bawat salitang binibitiwan niya.
Ang unang sinabi niya ay magkasalungat sa mga nangyayari ngayon.
Alam ko na ngayon ang mangyayari sa susunod na linggo, ibig sabihin ba nito ay mamamatay siya?
No. I won't let that happen.
Ang dami na palang nangyari simula noong araw na nalaglag ang mga baby ko at ang linggong wala akong ginawa kung 'di ang manira ng mga gamit sa connected door sa opisina ni Lordcan.
And now, Lordcan has a secret.
I am sure that he's going to send me to the house where he used to live before because he wanted me to know him. Alam kong may makukuha akong impormasyon tungkol sa kanya sa bahay na sinasabi niya pero ayaw ko namang lisanin ang lugar na 'to, lalo na ngayong alam ko na ang dahilan.
I thought, I was the one who's in danger whenever I'm with him but I'm wrong. He's in danger because he's keeping the danger away from me.
Parang 'yong mga nasa pelikula, like hinahabol ang dalawang magkasintahan ng isang lalaking may dalang baril but in order to make it stop, one should sacrifice and make an action to stop the bad guy and that's what Lordcan was doing all the time.
I may not know before but I know now.
"Lord, dalawa lang tayo at halos kalahati ng mga opisyales ay hindi pabor sa atin. Oras na siguro para manghingi ng tulong sa mga gago."
Napakamot ako sa tenga ko nang dahil sa mga alikabok na dumidikit sa earlobe ko.
Sandali akong natigilan sa pagkamot nang napagtanto ko ang sinabi ni Villazardo.
Ibig sabihin ay walang alam sila Monterozo? Monerov at Gordon?
Si Kate ba? Alam niya kaya?
Kaya pala noong buntis ako ay madalas na pumupunta sa opisina ni Lordcan si Villazardo upang magreport ng mga nakalap niyang mga impormasyon?
"Not now, Villazardo."
"Tanginamo talaga. Paano kung mamatay ka? Konsesya ko pa?"
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko marahil sa biglang pumasok sa isip kong mga imahe. The image of Lordcan's lifeless body in my mind made my knees tremble as my eyes water.
Naiintindihan ko na ngayon kung bakit paiba-iba ang pakikitungo niya sa akin.
I wanted to give him strength, I want myself to be his strength but why is he weakening?
I am not healthy for him. He didn't changed in everybody's eyes pero ngayon kahit hindi ko siya nakikita ay ramdam ko ang pagbabago niya simula noong binili niya ako sa Red Market hanggang ngayon.
Alam kong sa oras na magkita kami ulit mamaya ay balik na naman siya sa dati, 'yong lalaking walang ginawa kung 'di ang saktan ako. Sinasaktan niya ako para maitago ang sekreto at nararamdaman niya para sa akin.
I want him to let his feelings go and show itself to me. How can I break an ice-cold Lordcan like an ice?
Wala sa sarili akong napangiti nang may naisip akong paraan.
Simple.
I have to melt the ice. I need to be as hot as fire.
Paano ko magagawa ang mga plano ko kung nakakulong ako rito sa loob ng attic?
Nanlaki ang mga mata ko nang narinig ko ang mga yabag ng paang papaalis na mula sa labas.
Hindi nila ako puwedeng iwan dito.
"Lordcan!" wala akong nagawa kung 'di ang sumigaw at gumawa ng ingay dito kahit alam kong maaaring marinig ako ni Calla na nandito rin.
I used my knees to kick the dusty door. Masakit dahil nakasuot lang ako ng dress, ramdam ko rin ang dumidikit na mga alikabok sa tuhod kong paniguradong namumula na ngayon.
"Khione?" huli kong narinig ang boses ni Villazardo bago ko narinig ang mabigat at mabilis na yabag ng mga paang paakyat ng hagdan.
Napaatras ako nang narinig ko ang pagtunog ng doorknob, senyales na bubukas na ang pinto.
Kailangan kong magpakabait sa oras na makita ko si Lordcan ngayon.
The door swiftly opened. Ang ilaw mula sa labas ay unti-unting nagbigay liwanag sa kinaroroonan ko na malapit lang sa pinto.
I hurried out of the attic and embrace the first person who opened the door.
His rough body stiffened because of what I just did. I pretended that I'm scared, weak and vulnerable when I felt his muscular arm encircled around me while his other hand was resting on the back of my head.
Sinubsob ko ang aking mukha sa kaniyang dibdib at saka ko pa napagtantong wala siyang suot na damit. He's just wearing his dark pants.
Naging pamunas ang sexy kong damit sa pawisan niyang katawan. Narinig ko pa ang pagdaing niya nang idiniin ko ang mga kamay ko sa kanyang likod.
"How did you get here?" bulong niya at bahagya pang yumuko upang maabot ng mga labi niya ang tenga ko.
Kahit nakasuot na ako ng heels ay 'di hamak na mas matangkad pa rin siya sa'kin.
Bakit gano'n? Kahit pawis na pawis siya ay ang bango pa rin, daig pa ang aficionado mo'ng pabango.
Ngumuso ako nang dahil sa tanong niya.
Hindi naman kasi puwedeng sabihin ko sa kanya ang totoo pati na rin ang mga narinig ko. Kailan kong itago 'yon as long as I can.
Nakita ko si Villazardo na naglakad at nilagpasan kami. Papunta siya sa pinto ng attic at sinara 'yon. He even locked it.
Nagkaroon ako ng ideya kung ano ang maisasagot ko kay Lordcan.
"I'm bored so I wondered around tapos may narinig akong ingay mula sa fourth floor and I found this stairs, I got curious kaya pumasok ako since hindi naman lock," paliwanag ko na parang nagsusumbong na rin.
"And?"
"And I got lost in there. Ang daming kahon na parang nasa maze ako tapos nang nahanap ko ang pinto..." mas lalo akong ngumuso habang nakatingin sa akin si Villazardo at nakayuko naman si Lordcan upang masilayan ang mukha ko habang nakayakap pa rin siya sa akin. "Naka-lock na."
"Is that all?" Villazardo's suspicious eyes and voice made me almost roll my eyes.
The wiseass didn't buy my explanation.
Ang importante ay napaniwala ko si Lordcan. Talaga ba'ng napaniwala ko siya o nagpapanggap lang din siyang naniwala sa akin?
"Bakit? May iba pa bang nasa loob except for the boxes and old things?" I shot back but I didn't smirk, I fired Villazardo with my ever so innocent look.
Mukhang kilalang-kilala na talaga ako nitong si Villazardo. I need to be cautious next time whenever I lie and he's around.
Nakita ko kung paano napatingin si Villazardo kay Lordcan bago siya naglakad pababa ng hagdan and left the two of us alone without answering my question.
Bastos talaga 'tong si Villazardo.
"Oh fuck. What the hell are you wearing?"
Halos maramdaman ko na ang umbok sa babang bahagi ng katawan niya nang napahigpit ang pagkakayakap ng isang braso niya sa likod ko na sakop na ang buong bewang ko. He immediately pulled me close kaya napahilot ako sa ilong ko nang mas lalong napasubsob ang mukha ko sa matigas niyang dibdib.
Hindi magkamayaw ang paghila niya sa dress ko pababa upang matakpan ang ilang bahagi ng legs ko.
Kanina pa kami magkayakap dito pero ngayon niya lang nakita ang suot ko. Ang galing.
"What are you doing? Masisira ang dress ko, ano ka ba!" I tried to remove his large hands that's continuously pulling my dress down.
Nagmumukha na siyang adik na nakayakap sa akin habang hinihila pababa ang laylayan ng dress ko.
"Masisira 'yang pagkababae mo 'pag 'di ka magpapalit ng damit."
Natigilan ako at hinayaan siyang gawin ang gusto niya. Ang dami niya pa'ng satsat habang inaayos ang dress ko, sabi niya pa na kaya pala panay ang titig sa akin ni Villazardo, papatayin niya kuno si Villazardo.
Alam ko namang 'di niya mapapatay si Villazardo e. Tinatakot niya lang ako.
Simula ngayon dapat ay buntot ng buntot na ako lagi sa kanya kahit sa banyo susundan ko siya.
Nakabalik na kami sa opisina niya ngayon at nakasuot na ako ng normal na damit. White tee shirt and dark shorts. Nakaupo ako sa sofa at pinagmamasdan siyang seryosong nakaupo sa swivel chair niya na parang may sinusulat.
He's wearing his usual office attire habang 'yong suot ko ay parang nasa bahay lang.
Napansin ko kanina ang iilang pasa sa likod at dibdib niya, may iilan ding parte ng katawan niya na namumula.
So he's into wrestling? An illegal wrestling, I guess. Pero saan naman ito nangyayari?
Baka sa underground world? Pero akala ko ba ay siya ang nagmamanage ng bidding field?
"Hindi ko na itutuloy ang pagpunta sa mall bukas," panimula ko matapos ang halos kalahating oras ng pananahimik namin.
His hand stopped from moving the pen to sign something on the paper. "Good," he commented before continuing the delayed signing of the paper.
Tumayo ako at naglakad palapit sa desk niya. I leaned my hands on the glass desk in front of him and gazed around the whole office like I'm just new here.
"Well? Saan tayo bukas?" nagbabaka sakaling tanong ko.
"Dito ka lang," 'di niya man lang ako tinapunan ng tingin at nagpatuloy lang sa ginagawa niya.
"Oh no, gusto kong sumama sa'yo," I found something interesting on his desk kaya kinuha ko 'yon. It's a pen same as his. Tapos kinuha ko 'yong isang white folder sa gilid na 'di niya pa pinipirmahan.
I opened the white folder and read the details in it.
Just a confirmation of his business na kailangan ng pirma niya. Hindi ko alam na aside sa mga illegal niyang gawain ay may legal din pala siyang negosyo. Nakita ko pa sa baba ang pekeng pangalan niya, Caspian Lordcan ang nakalagay and I was hoping na totoong pangalan niya ang nakalagay dito but no.
Inilapag ko ang folder at akmang pipirmahan ko na sana ang part ni Lordcan kung saan siya pipirma gamit ang sarili kong pirma ngunit 'di ko natuloy nang mabilis niyang hinila ang folder at siya na mismo ang pumirma.
Nalipat ang paningin ko sa kanya na ngayon ay mariing nakatingin na rin sa akin.
"Dito lang ako, ibig sabihin dito ka lang din," aniya sa matigas na boses saka nagpatuloy sa pagbasa at pagpirma.
"Why don't we go to the underground world? Like the other field we've been before."
Tuluyan ko ng nakuha ang buong atensyon niya nang dahil sa sinabi ko. He set aside all the folders and he even get the pen out of my hand and back to where it belong.
Sumenyas siya na lumapit ako sa kanya kaya umalis ako sa harap ng desk. Nasa gilid niya na ako ngayon, he moved the swivel chair to the side upang tuluyang humarap sa'kin.
He got up, towering over me.
"It's not a safe place."
Gusto kong sabihin lahat ng nasa isip ko. Kasalungat ng mga sinasabi niya. Hindi ko alam pero gusto kong pumunta sa lugar kung saan ayaw niyang puntahan ko.
Kailangan kong sabayan at makisama sa kanya dahil kung hindi ay maaaring aalis siya rito sa susunod na linggo at matutuloy na rin ang pagpunta ko sa lugar kung saan siyang minsang nanirahan noon.
I want to go there but I don't want to leave this place knowing Lordcan would get killed. Ayoko pa'ng mamatay si Lordcan kahit ang dami niyang ginawang kasalanan sa'kin.
Gaganti pa ako sa kanya 'no. 'Di pa siya puwedeng mamatay.
I stared at his white shirt at nakatupi pa ang sleeves nito hanggang siko niya, ang dalawang butones nito ay 'di niya tinapos pa at hinayaang nakabukas ito kaya kita ko ang iilang parte ng dibdib niya.
I licked my lower lip because it's dry and I am not seducing him.
"Okay but I wanna go wherever you go, Lordcan. Please? I promise, magpapakabait na ako. Just let me be with you," sa unang pagkakataon ay sumang-ayon ako sa gusto niya. I am staring at his broad chest while biting my lower lip, chewing it using my tongue.
I know. Underground world isn't a safe place. Kailangan kong makisama sa kanya upang mapanatili siya rito sa susunod na linggo.
He took my bandaged hand up and caressed my knuckles using his large thump. "You're with me."
"Paano mamaya? Baka aalis ka tapos hindi mo'ko isasama?" bakas sa boses ko ang pangamba at takot na baka ay magkatotoo nga ang mga iniisip ko.
Galit pa rin ako sa kanya but I'll set aside my anger first just this time.
Lalo na ngayong alam ko na kung ano ang dahilan kung bakit mabilisan niya akong paalisin dito.
Imbis na masakal at mainis sa inaasta ko ngayon ay tumawa pa siya. 'Yong tawang hindi ko narinig sa loob ng halos dalawang buwan.
I tilted my head to shot him an incredulous look. Buti naman ngayon ay hindi masyadong maagkasalubong ang medyo makapal niyang kilay.
I yawned kahit na ramdam ko ang mga mata niyang nakatitig sa'kin.
"Hindi ako aalis," saad niya, reassuring me. "Inaantok ka na, tulog na tayo?"
Instead of walking to the connected door in his office, I reached for his neck and wrapped my arms around it. Nakuha niya naman ang gusto kong mangyari at binuhat ako.
My eyes were half close when he softly laid me on the comfy white bed. Alam kong aalis siya upang tapusin ang trabaho niya pero bago pa man mangyari 'yon ay mabilis kong hinila ang kamay niya.
"Hmm?"
"Tabihan mo'ko," hindi ko na makilala ang boses ko nang sabihin ko ang mga katagang 'yon.
I saw how confusion painted on his handsome face, magkasalubong ang mga kilay and his forehead creased. Na parang sobrang imposible ng mga inaakto ko ngayon dahil kaninang umaga lang ay nagtatalo kami tapos nang lumabas ako mula sa loob ng attic ay bigla nalang nag-iba ang pakikitungo ko sa kanya.
Shit. Masyado ba'ng halata?
I need to take this slow. Mukhang biglaan nga talaga 'to.
I squeezed his large hand gently kahit nakaramdam ako ng kirot sa nakabendang kamay ko nang dahil sa nagawa kong pressure between our hands.
Letting go of his hand when he started to unbutton his shirt. Hindi naman masyadong halata ang iilang pasa sa katawan niya kaya 'di na ako nagtanong tungkol do'n.
Humiga siya sa tabi ko kaya umusog ako ng konti upang bigyan siya ng space. He's laying beside me, half naked and hot.
Hindi ko nakayanan ang presensya at bruskong katawan niya sa tabi ko since matagal na rin simula noong nagtabi kami sa pagtulog kaya tinalikuran ko siya.
Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang naramdaman ko ang kaniyang matigas at maskuladong braso na niyakap ang buong bewang ko. It felt like he's securing me, pinning my back against his intensely hard chest.
"Hmm, Lordcan..." I can't help myself but say his name when I felt his blazing hot lips touched and caressed my nape. Inayos niya pa ang iilang buhok na tumatakip sa batok ko.
Naalala ko tuloy ang nangyari kaninang umaga. Sabi niya huwag ko raw siyang tawaging Lordcan.
I caressed his brawny arms around my waist, giving him the message that I'm satisfied of what he's doing.
He's muscular pero hindi gano'n ka-maskulado na katulad sa mga sumo wrestler. Just the average one.
"What are you up to huh?"
I knew it.
"I'm tired of fighting something without having the chance to win. Let's start again, Lordcan."
Starting from that night before I close my eyes, a smile crept out of my lips while Lordcan's sinful lips was savoring me, praising me and loving me. Remembering Calla's situation in the attic, helpless and defenseless. I peacefully fell asleep.
Lumipas ang mga araw na lagi akong nakabuntot kay Lordcan at hinahayaan niya naman ako. Lagi siyang natutulog sa connected room ng opisina niya, katabi ako at tuluyan ng natapos ang pagpaparusa kay Calla.
She's distancing herself away from me the past few days. Pero alam kong may binabalak ang babaeng 'yon sa paraan pa lang ng pagtingin niya sa'kin.
Hindi ko na rin sila masyadong nakikita ni Lordcan na magkasama dahil lagi akong nakasunod kay Lordcan na parang isang asong ulol na takot maagawan ng pagkain.
Lumipas na ang isang linggo at kailangan kong maghanda sa mga araw na darating dahil kung hindi ngayon ang alis ko o ni Lordcan ay siguro sa susunod na araw.
I didn't left Lordcan's side.
Not until now.
Sa oras na minulat ko ang aking mga mata ay wala na siya sa tabi ko. Sa sobrang kaba at takot na baka ay nakaalis na siya kaninang madaling araw ay mabilis akong bumangon at lumabas ng silid. I ran my fingers through my morning bed messy hair, trying to tame it.
Naabutan ko ang opisina na walang tao kaya lumabas ako.
Nakakapagtaka dahil wala sila Rolando at Fernando na nagbabantay sa gilid ng pinto.
Mas lalo akong kinabahan.
Hindi siya puwedeng umalis dahil alam kong sa oras na makaalis siya ay maaaring mawala na siya ng tuluyan.
Bumaba ako ng third floor at nang nakita ko ang nasa ground floor ay mas lalo lang akong nagmadali sa pagbaba ng hagdan.
Lordcan and the officials was on the ground floor, wearing their business attire at nakita ko rin sa labas ng grand front door ang iilang sasakyan na naghihintay sa kanilang pag-alis.
Naka-paa lang ako at wala na ang benda nito dahil tuluyan ng naghilom ang sugat pero ramdam ko ang malamig na sahig.
Nang nakababa na ako ay nakatalikod na sa direksyon ko si Lordcan. Naglalakad palabas ng masyon pero ang mga opisyales ay nanatili sa kinatatayuan nila.
Napagtanto ko ring wala si Trevino rito.
I hurried up and run.
"Lordcan!"
Lalagpasan ko na sana sila Monterozo upang makalapit kay Lordcan na unti-unting naglalakad palayo.
Imbes na hayaan ako ay halos apat na kamay ang pumigil sa akin.
Napamura ako nang nakita ko ang mga kamay ni Monterozo at Gordon na mahigpit na nakahawak sa mga braso ko.
"Let me go!" nagpumiglas ako at kinagat ang kamay ni Gordon kaya mabilis siyang bumitaw at napamura ngunit nang akmang kagatin ko rin ang kamay ni Monterozo ay nadagdagan lang ang mga kamay na pumipigil sa'kin.
"Stop it, Khione," marahas na bulong ng malalim na boses ni Villazardo.
Alam niya na alam ko ang mga nangyayari.
"No." I barely move because of their hands that's gripping my arms to stop. "Please! Let me go!" pagmamakaawa ko nang nakita ko ang patuloy na paglalakad ni Lordcan palabas ng mansyon. "Lordcan!"
"Khione, tama na," kahit 'di ko lingunin ay kilala ko ang boses na 'yon. It's Monerov.
"Lordcan!"
Nanatili akong nakatingin sa likod ni Lordcan at natigilan ako sa pagpupumiglas nang tumigil din siya sa paglalakad.
Look back, please.
Tignan mo'ko, Lordcan.
With trembling lips, I felt the lump stuck in my throat. Sumisikip ang dibdib ko habang nakatingin sa likod ni Lordcan na nasa malayo pero Hindi siya nagpatuloy sa paglalakad.
Nanatili siyang nakatayo na parang may iniisip.
"L-Lordcan, gusto kong sumama. Isama mo na ako, please. Don't leave me."
The officials and everyone in this mansion went silent. I can only hear my voice pleading for Lordcan to let me come with him.
Ang kanilang mga mata ay hindi pinapalampas ang bawat pangyayari. Naghihintay ang lahat kung ano ang susunod na mangyari at ang magiging desisyon ni Lordcan.
Nanatili siya sa gano'ng posisyon.
My heart broke when he took a step forward.
"Sinungaling!" hindi ko na napigilan pa ang mga luhang kanina pa gustong kumawala sa mga mata ko. Nang dahil sa sinabi ko ay natigilan na naman siya sa paglalakad pero hindi siya humarap. "I-Iiwan mo nalang ba ako rito ng gano'n kadali? Nang hindi nagpapaalam?"
"Tahan na, Khione," hearing Monterozo's worried voice just made me wanna cry more.
"G-Ginawa ko naman lahat! Nagpakabait ako kahit labag sa kalooban ko! Nagbabaka sakaling 'di mo na itutuloy ang pag-alis mo."
Everything was just too fast. 'Di ko namalayan ang oras at araw. Naalala ko pa nga kahapon na hinahayaan niya lang akong sumusunod sa kung saan siya magpunta kahit na hanggang dito lang naman sa mansyon at 'di naman siya lumabas.
Kahit nandito ang mga opisyales ng illegalhood ay 'di ako nagdalawang isip sa mga galaw ko.
I don't care.
Hindi siya natinag sa mga sinabi ko at nagpatuloy sa paglalakad. Mas lalo akong nagpumiglas sa pagkakahawak nila sa akin. Baka ay mapigilan ko pa si Lordcan 'pag niyakap ko siya o kahit ano, gagawin ko basta't 'di niya lang ituloy ang pag-alis niya.
Napagod ako sa pagpumiglas at sa huling pagkakataon ay muli siyang huminto sa paglalakad nang dahil sa sinabi ko.
"Umalis ka, asahan mo'ng 'di mo na ako makikita pa sa pagbalik mo."
My words wasn't enough to stop him and change his mind as my tears cascading down my face non-stop.
He left without a word.