Kabanata 47
Fuego
I was stunned by his confident answer. Can't think of anything much more than that. The thought of him as the heartless and merciless person I've ever met enraged me but the other thought of him as him made the burning outrage inside me vanish.
So this is... Him?
No. Hindi dapat ako nagpapadala sa emosyon ko. I need to work with my brain and not with my heart.
Nanlilisik ang mga matang tumitig ako sa kanya, bumalik ang galit at puot sa kaloob-looban ko.
I haven't forgotten about the inhumanely things he did to me.
Hindi na mawawala sa isip ko ang lahat ng 'yon. Every details of what happened to us in the hospital was permanently engraved on my mind like the scars on his back and the tattoo on the back part of his arm. Not erasable.
Salvamé
Nawala ang lahat sa isip ko nang dahil sa pagbubuntis ko. Was it his real intension? To divert my attention and forget about what I aim to do?
Nakalimutan ko lahat. Lahat ng gusto kong malaman tungkol sa kanya at lahat ng konektado sa kanya. He wanted me to stay away from it but he's keeping me here? Kung ayaw niyang makapasok ako sa mundo niya ay bakit ayaw niya akong umalis dito?
It's impossible to find an information about him. He is an esoteric person.
Maybe he thinks that the only way to make me stay and keep me in the dark is to get me pregnant.
Well? His plan backed out.
Ang pinoproblema ko na naman ngayon ay baka nabuntis na naman ako ng gago.
I gritted my teeth when he lifted the bottle of strong alcoholic liquor up in an attempt to have a drink again.
Without hesitating, I snatched the bottle from his hand. Nakanganga siyang napatingin sa akin nang dahil sa biglang ginawa ko.
'Pag ako nagwala ulit, madedepress 'tong si Lordcan.
"Ihampas ko kaya 'to sa ulo mo? Para naman tumino ka!"
Ngumuso lang siya na parang isang batang pinapagalitan ng nanay. Walang pinagbago ang mga mata niya, mapupungay at parang inaantok na.
Bumaba ang tingin ko sa katawan niya. Walang suot na pangitaas na damit at itim na shorts lang ang suot.
My eyebrows raised when I saw some fresh cuts, scrapes and bruises showing on his broad chest. He's all sweat, parang naliligo ng sariling pawis.
Ngayon ko lang napansin. Saan siya galing?
"Ano 'yan?" turo ko sa iilang pasa at sugat sa dibdib niya, bakas sa boses ko ang kamalditahan.
Inosenteng yumuko siya upang makita kung ano ang tinutukoy ko. His strong chin touched the top part of his bare chest nang dahil sa pagyuko niya.
"T-These?" tinuro niya rin ito na parang hindi siya sigurado. He hiccuped dahilan kung bakit umangat ang kaniyang dibdib at bumalik din pababa.
"'Di, 'yong kisame," I mumbled sarcastically and rolled my eyes at him. Completely annoyed. "Anong nangyari sa'yo?"
Mukhang hindi yata gumagana ang utak ni Lordcan kapag lasing siya.
"Oh fuck," tila ngayon lang luminaw ang kaniyang paningin at napamura nang tuluyan niyang nakita kung ano ang tinutukoy ko.
I gripped the bottle tightly because of the sudden change of expression on his face. He clenched his fist like he was ready to punch someone.
'Di niya ba namalayan na may sugat na siya?
Umangat ang tingin niya sa akin.
His weary eyes softened and his fist loosened when he saw me.
"S-Sorry..."
Dapat ko bang maramdaman ang sakit na nararamdaman ko ngayon? Hindi ako sanay na nakikita siyang ganito. Weak and hopeless.
I didn't expected that he can easily say sorry to me. Wala pa nga siyang ginagawa pero nakakatakot na 'yong pinapakita niya.
Alam kong ngayon lang 'to. Bukas ay balik na naman ulit kami sa dati. Noong mga panahong pilit kong makakuha ng impormasyon tungkol sa kanya.
I missed eavesdropping.
But now, I need to get rid of Lordcan first.
Kahit masakit pa ang nakabendang kamay at paa ko ay pinilit kong umalis sa kama at tumayo sa malamig na sahig. Nakasunod ang mga mapupungay na mata ni Lordcan sa'kin na parang takot itong baka ay mawala ako sa paningin niya.
Kasalukuyan siyang nakaupo sa kama at mukhang ilang minuto nalang ang kaya niya bago bibigay ang mga mata at katawan niya.
Babagsak 'to mamaya.
I went in front of him and he was looking up at me with his sleepy eyes.
Inilapag ko ang hawak kong bote ng alak sa bedside table bago tumingin sa kanya.
Moving my bandaged hand to hold him on his muscle-bound arm. Hindi niya man lang namalayan ang paghawak ko sa kanya dahil nakatingala at nakatitig siya sa akin.
"Up," marahan kong hinila ang braso niya at pinilit niya naman ang sarili niyang tumayo, masunod lamang ang gusto kong mangyari.
He got up unsteadily kaya todo alalay ako sa kanya. His body swayed to the left and back to the right. His armpit was on my nape, nakaakbay kasi siya sa akin at dahil pagewang-gewang ang paglalakad niya ay halos sumiksik na ang batok ko sa armpit niya. Ang tangkad niya rin kasi.
"Where—Where are we goin'?" he whispered over my ears, his hot breath fanned my hair down to my neck as I can smell the scent of liquor mixed with fresh cold mint.
"Basta, maglakad ka nalang."
"B-Bossy," komento nito pero ginawa rin naman ang sinabi ko.
Iginiya ko siya papunta sa banyo para mahimasmasan naman siya. Sa buong minutong paglalakad niya ay nakayuko siya, ingat na ingat. Mukhang natatakot siyang baka ay matapakan niya ang nakabenda kong paa.
He's heavy and it took to much struggle to handle and lead him to the bathroom. Ang likot pa ng isang kamay niya, kung saan saan lang humahawak kaya nang nainis ako ay hinablot ko ang malaki at maugat na kamay niyang malikot. Mahigpit ko itong hinawakan dahilan kung bakit siya tumawa.
Nang nakapasok kami sa loob ng banyo ay agad ko siyang pinaupo sa toilet bowl. Resting his elbows on his knees, he leaned his right cheek on his palm trying to steady his head like he was struggling to balance himself too.
Naghanap ako ng maaaring panggamot ng iilang sugat sa dibdib niya at nang wala akong nakitang first aid kit dito ay kumuha nalang ako ng sabon.
Hindi naman malalim ang mga sugat niya, maliit na cuts, parang gasgas lang sa balat niya na may konting dugo kaya ayos lang na linisan ko nalang using bath soap.
I'll clean him up. Siguradong babalik 'to sa katinuan niya sa oras na bubuhusan ko siya ng malamig na tubig.
Tahimik ko na namang hinila ang matigas niyang braso at napangiwi nang may naramdamang pressure sa nakabenda kong palad.
"K-Khione, don't get mad at me, please..."nagpahila siya sa akin nang binuksan ko ang glass sliding door papunta sa shower.
Ramdam niya pa rin siguro ang galit ko.
Sunod-sunod ang pagmura niya nang matapos ko siyang pinaupo sa sahig ay bumuhos ang napakamalamig na tubig mula sa shower.
I turned on the shower without informing him.
May distansya sa pagitan namin upang 'di ako mabasa. My arms were crossed while looking at him, all wet.
I know that any minute, he'll be back to his usual self.
Lumabas ako upang maghanap ng plastic gloves, bumalik ako nang may nakita sa cabinet dito. Natagalan pa ako sa paghahanap at alam kong baka ay nahimasmasan na ang gago sa loob ng banyo.
Muntik ko ng nabitiwan ang hawak kong plastic gloves nang nadatnan ko si Lordcan na nakatayo na, basa pa rin pero ang mas ikinagugulat ko ay wala na siyang saplot sa pang-ibabang bahagi ng katawan.
He removed his black shorts and underwear.
Parang gusto kong kumaripas ng takbo at hindi na babalik pa rito.
"L-Lordcan—" I stuttered and swallowed when I caught sight of his member down there.
"Wash me, I'm so fucking dirty," his words was so simple but I can hear the deep meaning of it. His voice was steady and his muscled body was rigidly standing straight in front of me.
May hinala na ako kung bakit niya nasabi 'yon.
Lasing siya and I think bago siya nagpunta sa akin ay may pinuntahan muna siyang iba.
Was he with Calla? Hindi ko talaga siya mapapatawad 'pag nalaman kong may nangyari sa kanila matapos niya akong pinilit na mabuntis ulit.
Saan ba talaga siya nanggaling? Bakit may iilang pasa at sugat sa dibdib niya?
My lips pursed into a thin line when he keep his gaze down, staring at the wet tiled floor under his feet. Hindi ko inaasahan ang susunod niyang ginawa.
He bended his knees down on the floor.
Lordcan on bended knees, wet and cold.
Hindi ko maisip noon pero ngayon ay nakikita ko na. Nakaluhod siya sa harap ko na parang isang senyales ng pagsuko.
"Wash me, Khione," firm and sincere, that's all that I can hear in his husky deep voice.
Mukhang bumalik na siya sa katinuan niya.
Hindi ko maiwasang mapaisip nang napatingin ulit ako sa alaga niya.
Do I have to wash it too? So that means, I need to hold it?
Gusto kong i-untog ang ulo ko sa pader nang dahil sa kabila ng lahat ng mga nangyayari ay 'yon pa talaga ang unang pumasok sa utak ko.
Hindi ba siya magkakasakit nito? Lasing tapos naligo ng malamig na tubig?
Bahala na nga.
"Kung si Calla nalang kaya? Tutal siya naman talaga ang gusto mo 'di ba?" pagpupumilit ko at pinapaalala sa kanya ang lahat ng maling ginawa niya noong buntis pa ako.
That time when he locked me in Calla's ruined room.
"Nagseselos ka ba?"
"Wala akong sinabing nagseselos ako," depensa ko. Gulat sa biglang naging tanong niya.
He's so straightforward.
"Pinagseselosan mo ba siya? Do you want me to fuck you in front of her just to prove you wrong?"
He's back, loving the use of vulgar words.
Mukhang sobrang napuno ko na siya dahil sa palagi ko nalang siyang pinagtutulukan kay Calla.
Nahimasmasan na pala siya kahit alam kong masakit pa ang ulo niya. Ramdam na ramdam ko 'yan sa tuwing umiinom ako noon.
Kumukulo ang dugo ko at nag-init ang ulo ko nang dahil sa mga salita niya.
"You have nothing to prove anyway," was all that I said before wearing the plastic gloves to prevent my bandaged hand from getting wet.
Turning off the shower, I closed my eyes and hoping that Lordcan won't hurt me this time.
Hindi na siya sumagot pa nang nagsimula na ako sa paglilinis ng katawan niya. He's body was stiff and hard. I didn't dare to look down there anymore, I'm focusing on his chest, washing it with bubbly bath soap.
Hindi man lang siya ngumiwi nang ipinahid ko ang mabula kong kamay sa dibdib niya. Nakatayo ako at siya naman ay nakaluhod sa harap ko kaya 'di ako nahihirapan sa pagpapaligo sa kanya.
He's silent kaya medyo nakaramdam din ako ng takot sa kanya kahit galit ako.
Nang nasabunan ko na ang buong upper part ng katawan niya ay napalunok ako nang bumaba ang tingin ko.
"Do it."
Wala akong nagawa nang narinig ko na ang sinabi niya.
May nakatapis na puting tuwalya sa bewang niya habang nakaupo siya sa kama at ako naman ay nakatayo sa harap niya. Pinupunasan at ginugulo ang basa niyang buhok gamit ang isang tuwalya.
"Pack your things up. Monterozo, Monerov, Gordon and Kate will take you to the place where I used to live before. You'll be leaving next week."
That made me stop.
Pinagpatuloy ko ang pagpupunas sa basa niyang buhok na parang wala siyang sinabi.
Next week pa pala ang alis ko kasama sila Monterozo, Monerov, Gordon at Kate tapos pinapaimpake na niya ako ngayon.
Parang nagmamadali a?
Nakapagtataka lang. Hindi ba sasama si Villazardo?
"Anong gagawin ko ro'n?" bakas sa boses ko ang inis.
Ako pa talaga ang pinapaalis niya rito? Ba't 'di nalang kasi si Calla? Pakiramdam ko talaga ay mas gusto niyang makasama ang babaeng 'yon kesa sa akin.
Sabagay, baka ay may makuha akong impormasyon do'n tungkol sa kanya? He used to live there right?
Natagalan pa bago siya sumagot pero hindi ko inakalang sasabihin niya ang mga salitang minsan ko ng gustong marinig mula sa kanya. "You're safe there," voice was stern and final.
Pero ngayong hindi na ako nagdadalang tao ay parang nawala sa isip ko ang salitang safe.
"I don't want to be safe."
I caught sight of his strong fists on his thigh tightening. Hindi ko maipaliwanag kung ano ang nararamdaman niya ngayon but I feel like he's mad.
Bakit naman siya magagalit nang dahil lang sa sinabi ko? 'Di niya ako mapipilit kung ayaw kong pumunta sa safe na lugar.
"You have to," giit nito sa mas seryosong matigas na boses. Nagpapakita na naman ang iilang ugat sa braso niya.
He's controlling himself. Palagi nalang siyang ganyan kapag ako ang kausap niya.
"Don't be so stubborn. I will send you away from here—"
"Anong akala mo sa'kin? Message na ipapasend mo lang kahit kanino o saan mo man gugustuhin?"
Huminto ako sa ginagawa kong pagpupunas sa buhok niya at umatras upang masilayan ang kanyang mukha.
"Wala ka ng magagawa," hearing the finality in his voice. It felt like it was all settled at ang tanging kulang nalang ay ako. I just need to follow his orders and that's it.
But to obey isn't my thing. I love disobeying.
Nakatingala siya sa'kin na parang inoobserbahan ako at iniisip kung ano ang maaaring iniisip ko.
Inirapan ko siya. "Hindi ko pa nakakalimutan ang ginawa mo kaya puwede ba? Huwag kang demanding."
I can't help but be proud of myself. Alam kong malaki ang pinagbago ko, hindi naman ako magbabago kung 'di niya ginawa ang lahat ng kasamaang ginawa niya sa'kin.
Anong oras na, maya-maya ay sisikat na ang araw. Kulang tuloy ang tulog ko.
"I want to talk to Caspian."
It was an unexpected thing to say. I said it out of the blue. Iyon lang din kasi ang pumasok sa isip kong tanging solusyon upang matapos na ang lahat ng 'to. I need to find that mysterious girl that I saved before too.
I need to sort things out as soon as possible. Dahil mukhang nagmamadali rin si Lordcan na paalisin ako rito.
Pakiramdam ko ay may mangyayaring masama.
His sharp gaze pierced through me. The stoic expression on his face made me want to jump out of here and disappear. It made him look like nothing can break him, no one can. The fearless Lordcan that I've met before.
Alam ko sa isip at puso ko na natatakot ako sa kanya pero bakit sa pagkakataong 'to ay wala akong nararamdaman kung 'di ay galit at ang kagustuhang malaman ang katotohanang nasa likod ng bawat kasinungalingang nasabi niya sa'kin.
He didn't said a word kaya inunahan ko na siya.
"Lordcan—"
"Don't call me Lordcan."
I was taken aback because of the way he talk to me, the way his voice harshly speak for him, the way his eyes glower at me.
Ano naman kaya ang gusto niyang itawag ko sa kanya?
"What would you want me to call you?" I can hear the irritation from my voice while trying to stop my eyes from rolling. "I don't know what your real name is," dugtong ko at napakuyom ang kamay nang dahil sa inis at pagkalito.
Ayaw niyang sabihin ang kanyang totoong pangalan tapos magagalit siya 'pag tinawag ko siya sa pekeng pangalan na ginagamit niya ngayon upang pagtakpan ang totoong pagkatao niya?
"Just pack your things, Khione."
Napahilamos ako sa mukha ko nang dahil sa mabilis na pag-iba niya sa pinag-uusapan namin.
He got up from sitting on the bed and took a step towards me.
"I told you, I don't want to be safe," paalala ko sa kanya na isa lang ang ibig sabihin.
Hindi ako pupunta sa lugar na 'yon.
Nawala ang lahat ng nakikita kong ekspresyon sa mukha niya kanina nang dahil sa sinabi ko. Naglakad siya at nilagpasan ako na suot lang ang nakatapis na puting tuwalya sa bewang niya.
Buti nalang at walang nangyaring kababalagahan sa amin kanina sa banyo. Nakapagpigil pa talaga siya sa sitwasyong 'yon.
I thought he was going to walk out of the room nang nilagpasan niya ako kanina ngunit nagulat nalang ako nang naramdaman ko ang dalawang malalaking kamay na sumakop sa maliit na bewang ko. My body stiffened because of his unexpected touch around my waist, trapping me with no choice to escape.
Napamura ako sa isip ko nang naramdaman ko ang noo niya sa balikat ko. His soft dried hair was tickling my neck. Hindi na basa ang kaniyang buhok dahil kakapunas ko lang nito kanina.
I want to get his large hands off my waist but it was like a magnet that whenever I tried to remove it, it will come back and stick close to my body.
"Kahit ngayon lang, sundin mo naman ako," his voice was unbelievably pleading. Ramdam ko ang pagmamakaawa niya nang mas humigpit ang pagkakayakap niya sa bewang ko, ramdam ko rin ang malapad niyang dibdib na nakadikit sa likod ko.
Siguro naisip niya na kung magagalit siya sa akin ay mas lalo akong magmamatigas sa pagsunod sa utos niya, maybe that's why he chose to beg.
Hindi dapat ako nagpapaapekto sa mga ganitong galawan niya.
"Okay."
"Fuck."
Akala ko kapag sasabihin kong okay susundin ko na ang mga utos niya ay magiging mapanatag siya pero bakit gano'n? Nagmura siya.
He knows. He knows that I am just saying okay just to get his protective hands off me but never follow his orders.
Kilalang-kilala niya na talaga ako. Ang unfair lang kasi ako, kahit pangalan niya ay 'di ko alam.
"Fine. I'll go with them but I don't wanna pack my things. I wanna buy something new," I am trying to negotiate with him. Papayag ako pero dapat ay hindi lumang damit ang dadalhin ko roon.
His tight hug slowly loosened.
"Anong gusto mo? Ipapabili ko nalang sa kanila—"
"Gusto kong pumunta sa mall."
Nang dahil sa sinabi ko, wala pang isang segundo ay humigpit na naman ang pagkakayakap niya sa akin. Mas idiniin niya pa ang kaniyang katawan sa likod ko.
"No."
Sabi ko na nga ba.
"Then I'm staying here," it's final.
He frowned over my shoulder.
Pero wala siyang nagawa kung 'di ang payagan ako sa kagustuhan kong pumunta sa mall. In the end, I win.
Lumipas ang araw at sabi niya sa akin na bukas na lang daw ako pupunta ng mall. Nakakapagtaka lang dahil pumayag siyang ako lang mag-isa ang pupunta bukas without any bodyguard or someone who can keep an eye on me.
"Ma'am? Pumayag po ba si Sir Lord na lalabas—"
"Itanong mo sa kanya," putol ko sa sasabihin ni Rolando na nasa labas ng opisina ni Lordcan nagbabantay.
Para silang kambal ni Fernando, ayaw mapaghiwalay.
Nilagpasan ko sila nang napagdesisyunan kong lumabas ng opisina ni Lordcan.
I'd like to get even with Calla.
Kung noon ay iniiwasan ko siya, ngayon ay hinahanap ko na siya. Napakalawak ng mansyon kaya malaki ang posibilidad na 'di ko siya mahanap.
The gargantuan chandelier always made me amaze by its irresistible beauty.
"Khione?"
Nakalayo na ako sa opisina ni Lordcan ngunit natigilan ako nang narinig ang pamilyar na boses ng isang matandang lalaki sa likuran ko.
I turned to face the old man.
"Mr. Zimeon?" I said hesitantly.
"How are you?"
Sino ba 'tong matandang 'to para kamustahin ako?
Ngumiti siya kaya napangiti na rin ako. Nawala rin agad ang ngiti ko nang may napagtanto ako sa paraan ng pagngiti niya sa akin.
Hindi ko sinagot ang tanong niya at mabilis na tinalikuran siya bago nagpatuloy sa paglalakad.
Ramdam kong sinusundan niya ako ngunit 'di ko siya nilingon. Third floor wasn't crowded, the halls and corridor here was empty. Sa ground floor karamihan ang maraming tao.
I looked back to see if he's still following me when his footsteps faded away from my ears.
He's nowhere to be found.
"Oh hell."
Mabilis akong napatingin sa dinadaanan ko nang naramdaman ko ang impact ng pagkabangga ng katawan ko sa isang matigas na katawan kasabay ang pagmura nito.
"What's with the rush?"
I tilted my head up when I heard his oh-so familiar deep voice.
I sighed in relief when I saw him with his shoulder length dark brown hair. "Trev?"
Lumingon ako ulit sa likuran ko upang makasiguradong wala na talaga si Mr. Zimeon.
"May sumusunod ba sa'yo?" nagtatakang tanong ni Trevino nang dahil sa ginawa ko. "Nasa'n si Lord?" dagdag tanong nito.
"Hindi ko rin alam."
It's true. Kaninang umaga matapos ko siyang liguan at ang tungkol sa kasunduan namin ay nagbihis siya at nagmamadaling umalis.
I felt Trevino's eyes checking me out.
Lumabas ako ng opisina ni Lordcan kanina wearing the sexiest dress I've found in his closet. Spaghetti strap, above the knees, red dress. Sobrang fit ng itaas na parte nito, it hugged my breast and waist like it's my second layer of skin. 'Yong strap ay sobrang manipis na parang isang maling galaw ko lang ay mapuputol na 'to. The lower part of it flowed freely and loosely 'til the middle part of my thigh, it swayed whenever I walk.
'Yong nakakasira lang sa OOTD ko ngayon ay ang mga benda sa dalawang kamay at isang paa ko but that didn't stop me from wearing my nude colored pumps.
Hinayaan kong nakalugay ang buhok kong parang mga alon. It's wavy and not curly, there's a big difference between the two.
"What's—"
"Ang ingay mo."
Trevino ran his fingers through his shoulder length hair because of what I did. 'Di ko lang naman siya pinatapos sa pagsasalita.
Mukhang nagtitimpi siya ng galit.
Bago pa man siya makapagsalita ay naglakad na ako paalis at palayo sa kanya.
It's rude but I need to find Calla first.
Nagpasalamat talaga ako dahil hinayaan niya akong umalis at hindi niya na ako sinundan pa.
Nakarating ako sa fourth floor, ang huling floor ng mansyon. Mas tahimik at walang tao rito. It's deserted and creepy.
Nakakatakot ang katahimikang bumabalot dito.
Habang naglibot ako sa buong fourth floor ay 'di ko maiwasang isipin ang nangyari noon. Simula noong binili ako ni Lordcan hanggang sa nalaglag ang mga baby ko.
Naalala ko rin ang gabi noong may bidding and there, I saw Calla standing confidently on the magnificent platform.
Calla Fuego
That's what the host called her.
Who's the real Fuego between the two of us? I know it's me.
Natigilan ako sa paglalakad nang may narinig akong impit na pagsigaw mula sa itaas. It's just an inaudible noise, halos 'di ko ito marinig, siguro ay dahil sa sobrang tahimik dito kaya ko narinig 'yon.
Ngunit sa itaas nanggaling ang ingay, may rooftop bar rito? Siguro nga pero sa kinaroroonan ko ngayon ay kisame ang nasa itaas ko.
The attic.
Mabilis akong naghanap ng hagdan dito papunta sa attic ng mansyon. Hindi naman ako nahihirapan sa paglalakad dahil sanay naman akong maglakad suot ang heels.
Hindi nagtagal at may nakita akong masikip at madilim na daan na may hagdan papunta sa attic. When I reached the top of the narrow passageway of stairs , I immediately pushed the wooden door open without making a single noise since it's not lock at all. Parang may taong kakapasok lang dito.
Darkness enveloped me when I took a step in.
It's dark but when I adjusted my vision and get use of the darkness I can easily see what's in here.
Towers of boxes, old rejected, disposed and poor condition things or furnitures were all over the attic. I can see some old frames na tinatakpan ng mga kulay puting tela. Pati 'yong tela ay sira-sira na, punit at lahat. There's cobwebs in the corners of the attic, some things are even covered with it.
Napahawak ako sa dibdib ko at mariing tinakpan ang bibig upang 'di makagawa ng ingay nang biglang nanggulat ang kulay itim na daga at mabilis na dumaan sa may heels ko.
I walked behind the boxes dahil kapag may tao man dito ay 'di ako madaling makikita. Marahan ang bawat pagtapak ko dahil madalas kasi nakakagawa ng ingay ang heels.
"Villazardo please! Ayaw ko rito!"
"It's all Lord's order. Huwag kang mag-alala, ngayong gabi ang huling parusa mo."
Lumapit ako sa kinaroroonan ng dalawang pamilyar na boses na narinig ko. Sumilip ako sa mula sa likuran ng isang malaking kahon at mabilis na napalayo sa kahon nang nakasinghot ako ng alikabok mula roon.
I tried hard to stop myself from sneezing, fortunately I successfully stop myself. Ang kati sa ilong ng mga alikabok dito.
I caught a glimpse of Villazardo's muscular back even if he's wearing a black tee shirt.
Halo isang linggo na ang nakalipas a? 'Di pa pala natatapos ang parusa niya?
Pakiramdam ko ay sumusubra naman ata sa pagpaparusa si Lordcan?
I can't tell that Calla deserve it because I don't want to hurt people but it's all the consequences of her actions and yeah, maybe she deserves it.
"R-Rats are going to eat me here alive and I can't sleep in this dusty place! The officials didn't know about what you're doing to me! They have the right to decide about this! Hindi niyo masabi? Kasi tinatago niyo si Khione! Siya ang nararapat na makaranas nito at hindi ako!"
The stain from her silvery attitude came out. Lumalabas na ang totoong kulay niya.
Ba't hindi siya ganito kapag si Lordcan ang kaharap at kausap niya? Nagmamakaawa pa nga siya.
"Nakalimutan mo na atang isa ako sa mga opisyales?" Villazardo shot back.
Akala ko ba ay kakampi siya ni Calla? Hindi ko pa rin nakakalimutan ang sinabi niya noon na mas gusto niyang bantayan si Calla kesa sa'kin.
"Alam kong alam mo na, Villazardo. Bakit 'di mo pa rin sinasabi kay Lord?"
"Dahil alam kong alam niya na rin."
Like a movie, the whole scenario paused for a minute of silence.
Anong nalalaman nila? Nakakainis ba't ba kasi 'di nalang nila diretsuhin sa pagsabi ang lahat.
Muli akong sumilip ngunit Hindi na masyadong dikit sa maalikabok na kahong pinagtataguan ko ngayon.
Calla was chained against the wall. Bakit kaya hindi nalang lubid ang itinali sa kanya? Dahil baka ay makawala siya?
Messy hair, blemish skin, wearing a dirty white thin tee shirt with black fitted shorts.
Nakakadiri lang kasi sa sobrang nipis ng damit niya ay halos kita na ang dibdib niya. Halatang walang suot na bra.
"Paano niya nalaman?" dinig ko ang pagkagulat at 'di makapaniwala sa boses ni Calla.
"Paanong 'di niya malalaman? Siya mismo ang gumawa no'n."
I retreated my head back from poking to see them when Villazardo turned his back to Calla. He was currently facing the large box where I'm hiding.
Kahit nakatalikod na siya kay Calla ay nagsalita pa rin siya bago ko narinig ang mga yabag ng paang papaalis.
"Akalain mo 'yon? Anim na taong gulang pa lang siya noon pero kung mag-isip ay daig pa ang hangal niyang ama'ng namayapa."
Ito ba ang sinasabi ni Lordcan? That he conquered the hardest problem in his life at the age of six.
Akala ko ay umalis na si Villazardo nang wala na akong narinig na yabag ng mga paang papaalis, hindi pa pala nang narinig ko ulit ang marahas niyang boses. Huminto lang pala siya saglit.
"'Yong mali kasi sa'yo, minahal mo 'yong taong 'di naman para sa'yo," his words were more like a dagger. Sobrang tulis at ang sakit pakinggan.
Natulala ako nang dahil sa mga narinig ko.
Posible rin ba'ng minahal ko 'yong taong 'di naman para sa'kin?
I decided to show myself to her when I heard some soft sobs coming out from her pretty mouth.
Alam kong isa 'to sa ayaw niya. Ang makita ko siyang umiiyak at nanghihina. Sobrang taas ng pride niya.
Nakayuko siya kaya 'di niya ako napansin. I walked noisily because of my heels. Sinadya ko talaga ngayon ang gumawa ng ingay upang mapansin niya ako.
She raised her head up at agad na nagtama ang mga mata namin despite the darkness that's surrounded us, kitang-kita ko ang nagbabagang galit sa nanlilisik at naluluhang mga mata niya nang nakita ako at pati na rin ang hitsura ko.
"This is all your fault! Sana ay pinatay ka nalang ni Dad!" mabilis siyang tumayo at lumapit mula sa pagkakaupo sa maalikabok na sahig upang saktan ako ngunit 'di niya nagawa.
The chain stopped her. Nagpumiglas siya at gusto niyang kumawala pero wala siyang nagawa dahil sa dalawang kamay at paa siya kinadena.
Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niya na ama niya.
"Alam mo? Nagiging miserable ang buhay namin dahil sa'yo! Nahihirapan si Lord dahil sa'yo!" singhal nito sa akin at pilit lumalapit kahit sobrang lapit na ng mukha niya sa mukha ko ay nanatili akong nakatayo at hindi gumagalaw.
Ang mga kamay at paa niya ay nasa kanyang likuran na parang pilit siyang hinihila ng kadena pabalik sa kung nasaan siya kanina ngunit pilit naman siyang lumalapit sa'kin. I can almost smell the scent of sweat and blood from her.
Kahit galit siya ay nagmumukha pa rin siyang anghel kaya nakakaawa siyang tignan.
"Aren't you going to beg for me to help and set you free? Dahil sa totoo lang, walang magagawa 'yang panunumbat mo sa'kin sa sitwasyon mo ngayon," I stared at her eyes expressionlessly. I did not move an inch, nakatayo lang ako sa harap niya na parang estatwa habang pinagmamasdan siyang nahihirapan at pilit kumakawala sa nakakabit na kadena sa kamay at paa niya.
Nasusugatan ang kamay at paa niya nang dahil sa pagpupumilit niyang makalapit sa'kin. Ang mas masakit pa ay kinakalawang na 'yong kadena.
Wala ang lahat ng 'to sa mga nangyari sa akin. Halos madurog ang palad ko nang dahil sa mga bubog na hinawakan ko, idagdag pa ang sakit na pagkawala ng mga baby ko.
It's all fair, she's hurt, I'm hurt.
"I will never do that," nandidiri niyang sagot sa tanong ko matapos ang ilang minutong pananahimik niya. "Why are you here? Para pagtawanan ako?"
Siya pa ang nanadidiri sa'kin? 'Di ba siya nandidiri sa sarili niya?
Kita niya namang hindi ako tumatawa. Kabobohan talaga.
"I wanna know Lordcan's real name."
She laughed sarcastically.
Nababaliw na ata 'to.
"Akala ko ba ay importante ka sa kanya? Hindi naman pala," aniya nang natapos siya sa pagtawa. "Wala kang makukuhang sagot sa'kin dahil hindi ko rin alam."
It's either she's lying or she's really telling the truth.
Tinalikuran ko siya at akmang aalis na ngunit natigilan ako nang muli siyang nagsalita.
"You're life as a Fuego ends here, Khione."
Anong ibig niyang sabihin?
Naghintay ako kung may idadagdag pa ba siya habang nanatili akong nakatalikod sa kanya.
"You're not a Fuego," she stated like it's the truth.
I don't wanna hear anything else from her kaya naglakad na ako paalis hanggang sa natakpan na siya ng mga malalaking kahon dito at nakikita ko na ang nakasarang pinto palabas.
Nandito ako para makaganti sa kanya pero ang makita siyang nasa gano'ng sitwasyon ay sapat na. I don't need to hurt her.
Pinihit ko ang doorknob ngunit napamura ako nang ayaw nitong mabuksan.
Shit.
Did Villazardo lock the door?
Paano na 'to? Pareho na kami ni Calla na nakakulong dito? Hindi puwede 'to.
Kahit maalikabok ang pinto ay mabilis kong idinikit ang tenga rito upang marinig kung nandiyan pa ba si Villazardo ngunit nagulat ako nang biglang nakarinig ng kaguluhan sa labas.
"Lord! Tangina! Kumalma ka nga!"
Anong nangyayari?