<Unicode>
(mission ကဇာတ်လိုက်ကိုမချစ်မိစေရန်နဲ့ဇာတ်လိုက်မကိုလက်စားချေရန်ပါ)
(ဟုတ်ပီ)
......
*ဟွာယောင်းလို့ပဲသုံးပါတော့မယ်*
နောက်တနေ့မှာဟွာယောင်းလဲစန္ဒရားသင်ရန်ဇာတ်လိုက်တို့အိမ်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။
"ဟွာယောင်း ရောက်ပီလား ဘာသောက်မလဲ"
"ရပါတယ် စီနီယာ မသောက်တော့ပါဘူး ဟို စီနီယာရဲ့သားလေးရော"
"အပေါ်ထပ်အခန်းမှာ လှေကားကနေနက်သွားပီးညာဘက်ကအခန်းပဲ"
"ကျေးဇူးပါ"
ဂျီမင်းညွှန်ပြတဲ့အတိုင်းတက်လာလိုက်ကာအခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့အနက်ရောင်အသုံးအဆောင်များဖြင့်ပြည့်နက်နေသည့်အခန်းကျယ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"ဘယ်သူမှလဲမရှိဘူး"
ဟွာယောင်းလဲဟိုရှာဒီရှာလုပ်နေတုန်းရေချိုးခန်းဘက်မှအသက်ကြားတာကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့...
"အား! sorry အကိုမရည်ရွယ်လိုက်ပါဘူး"
ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာတဲ့ကောင်လေးကဘာအဝတ်စားမှမပါပဲဒီတိုင်းထွက်လာတာကြောင့်ဟွာယောင်းလန့်ဖြန့်ကာမျက်နှာကိုလက်ဖြင့်ကွယ်လိုက်သည်။
"အ အဝတ်အရင်ဝတ်လိုက်နော်"
ခနအကြာ..
"ပီးပီလား"
"အင်း"
ဟွာယောင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုမျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့်အနည်းငယ်တွန့်သွာသည်။
"အကို့နာမည်ကဟွာယောင်း မင်းကိုစန္ဒရားသင်ပေးမယ့်ဆရာ"
"ကျနော်ကဂွမ်ဝူ"
"အင်းဂွမ်ဝူ သင်တန်းစရအောင်ဘယ်မှာသင်ရမှာလဲ"
"လာ"
သူ့လက်ကိုဆွဲကာအခန်းတံခါးတစ်ခုကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ထိုအခန်းထဲတွင်စန္ဒရားတစ်လုံးနဲ့ဆိုဖာတစ်လုံးရယ်ပန်းအိုးတင်ထားတဲ့စားပွဲတစ်လုံးရယ်သာရှိသည်။ဘေးချင်းယှဉ်ရပ်မှအရပ်တိုင်းကြည့်မိတော်ထိုကောင်လေးကသူ့ထက်ခေါင်းတစ်လုံးလောက်သာပုနေတာကြောင့်နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိသည်။ဂွမ်ဝူကအခန်းထဲအရင်ဝင်ပီးစန္ဒရားရှေ့ကခုံတွင်ဝင်ထိုင်တာကြောင့်ဟွာယောင်းပါလိုက်ဝင်သွားလိုက်သည်။
"အရင်ကစန္ဒရားတီးဖူးတယ်မလား"
"နည်းနည်းလောက်တော့တီးတတ်ပါတယ်"
"အဲ့တာဆိုအကို့ကိုအရင်တီးပြကြည့်နော်"
"တကယ်တီးရမှာလား"
"အင်းလေ တကယ်တီး... အာ အကိုပြောတာအကို့ကိုစန္ဒရားတီးပြကြည့်လို့ပြောတာနော်"
"အဟက် ခဗျားကချစ်စရာလေးပဲ"
*ချစ်စရာလေး ငါ့ကိုကလေးတစ်ယောက်ကချစ်စရာလေးလို့ပြောလိုက်တာလား*
"ခဗျားအသက်ဘယ်နှနှစ်လဲ"
"32 မင်းကရော"
"17"
"ဟင့် 17ပဲရှိတဲ့ကလေးကငါ့အရပ်နဲ့မတိမ်းမရိမ်းပဲ"
"ဘာတေပွစိပွစိပြောနေတာလဲ"
"မပြောဘူး လုပ်အရင်သင်ထားတာတီးပြ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
ဂွမ်ဝူရဲ့လက်ချောင်းလေးတေကစန္ဒရားပေါ်ရောက်သွားသည်နှင့်သံစဉ်တစ်ပုဒ်ဟာစတင်ဖြစ်တည်လာသည်။
"ဝါးး မင်းကကောင်းကောင်းတီးတတ်တာပဲ"
"အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး"
"နှိမ့်ချတတ်တဲ့စိတ်ဓာတ်လေးရှိတာကောင်းပါတယ် ချာတိတ်လေးမင်းတော်တယ်"
"အဟင် ကျနော်ကချာတိတ်မဟုတ်ပါကြောင်းသက်သေပြပေးရမလား အသက်!"
"ဟင်!"
*ကိုကိုကဘယ်လိုလုပ်ဒီကလေးလဲ*
"ဟိတ် ငေးမနေနဲ့ ဘယ်လိုသက်သေပြမှာလဲလို့စဉ်းစားနေတာလား"
"ငါမင်းထက်အသက်ကြီးတယ်နော်ရိုသေ"
"အသက်ပဲကြီးတာလေကျန်တာကသေးသေးလေး"
"မင်း!"
"အင်း ကျနော်ရှိတယ်လေအသက် ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဟင့်"
ဒေါက် ဒေါက်
"ဝင်ခဲ့"
"သားတို့သင်နေကြပီလား ဒီမှာယောင်းလေးအတွက်အအေးလာပို့တာ"
"ဒုက္ခရှာလို့စီနီယာရယ်"
"တစိမ်းမဆန်ပါနဲ့ယောင်းလေးရယ် အရင်လိုပဲရင်းရင်းနီးနီးနေပါ"
"ဟုတ် အကိုဂျီမင်း"
ဂွမ်ဝူ
<Zawgyi>
(mission ကဇာတ္လိုက္ကိုမခ်စ္မိေစရန္နဲ့ဇာတ္လိုက္မကိုလက္စားေခ်ရန္ပါ)
(ဟုတ္ပီ)
......
*ဟြာေယာင္းလို႔ပဲသံုးပါေတာ့မယ္*
ေနာက္တေန႔မွာဟြာေယာင္းလဲစနၵရားသင္ရန္ဇာတ္လိုက္တို႔အိမ္သို႔ထြက္လာလိုက္သည္။
"ဟြာေယာင္း ေရာက္ပီလား ဘာေသာက္မလဲ"
"ရပါတယ္ စီနီယာ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး ဟို စီနီယာရဲ႕သားေလးေရာ"
"အေပၚထပ္အခန္းမွာ ေလွကားကေနနက္သြားပီးညာဘက္ကအခန္းပဲ"
"ေက်းဇူးပါ"
ဂ်ီမင္းၫႊန္ျပတဲ့အတိုင္းတက္လာလိုက္ကာအခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့အနက္ေရာင္အသံုးအေဆာင္မ်ားျဖင့္ျပည့္နက္ေနသည့္အခန္းက်ယ္ႀကီးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ဘယ္သူမွလဲမ႐ွိဘူး"
ဟြာေယာင္းလဲဟို႐ွာဒီ႐ွာလုပ္ေနတုန္းေရခ်ိဳးခန္းဘက္မွအသက္ၾကားတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့...
"အား! sorry အကိုမရည္ရြယ္လိုက္ပါဘူး"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္လာတဲ့ေကာင္ေလးကဘာအဝတ္စားမွမပါပဲဒီတိုင္းထြက္လာတာေၾကာင့္ဟြာေယာင္းလန္႔ျဖန္႔ကာမ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္ကြယ္လိုက္သည္။
"အ အဝတ္အရင္ဝတ္လိုက္ေနာ္"
ခနအၾကာ..
"ပီးပီလား"
"အင္း"
ဟြာေယာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္အနည္းငယ္တြန္႔သြာသည္။
"အကို႔နာမည္ကဟြာေယာင္း မင္းကိုစနၵရားသင္ေပးမယ့္ဆရာ"
"က်ေနာ္ကဂြမ္ဝူ"
"အင္းဂြမ္ဝူ သင္တန္းစရေအာင္ဘယ္မွာသင္ရမွာလဲ"
"လာ"
သူ႔လက္ကိုဆြဲကာအခန္းတံခါးတစ္ခုကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ထိုအခန္းထဲတြင္စနၵရားတစ္လံုးနဲ႔ဆိုဖာတစ္လံုးရယ္ပန္းအိုးတင္ထားတဲ့စားပြဲတစ္လံုးရယ္သာ႐ွိသည္။ေဘးခ်င္းယွဥ္ရပ္မွအရပ္တိုင္းၾကည့္မိေတာ္ထိုေကာင္ေလးကသူ႔ထက္ေခါင္းတစ္လံုးေလာက္သာပုေနတာေၾကာင့္ႏွာေခါင္း႐ွံု႔လိုက္မိသည္။ဂြမ္ဝူကအခန္းထဲအရင္ဝင္ပီးစနၵရားေ႐ွ႕ကခံုတြင္ဝင္ထိုင္တာေၾကာင့္ဟြာေယာင္းပါလိုက္ဝင္သြားလိုက္သည္။
"အရင္ကစနၵရားတီးဖူးတယ္မလား"
"နည္းနည္းေလာက္ေတာ့တီးတတ္ပါတယ္"
"အဲ့တာဆိုအကို႔ကိုအရင္တီးျပၾကည့္ေနာ္"
"တကယ္တီးရမွာလား"
"အင္းေလ တကယ္တီး... အာ အကိုေျပာတာအကို႔ကိုစနၵရားတီးျပၾကည့္လို႔ေျပာတာေနာ္"
"အဟက္ ခဗ်ားကခ်စ္စရာေလးပဲ"
*ခ်စ္စရာေလး ငါ့ကိုကေလးတစ္ေယာက္ကခ်စ္စရာေလးလို႔ေျပာလိုက္တာလား*
"ခဗ်ားအသက္ဘယ္ႏွႏွစ္လဲ"
"32 မင္းကေရာ"
"17"
"ဟင့္ 17ပဲ႐ွိတဲ့ကေလးကငါ့အရပ္နဲ႔မတိမ္းမရိမ္းပဲ"
"ဘာေတပြစိပြစိေျပာေနတာလဲ"
"မေျပာဘူး လုပ္အရင္သင္ထားတာတီးျပ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
ဂြမ္ဝူရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတကစနၵရားေပၚေရာက္သြားသည္ႏွင့္သံစဥ္တစ္ပုဒ္ဟာစတင္ျဖစ္တည္လာသည္။
"ဝါးး မင္းကေကာင္းေကာင္းတီးတတ္တာပဲ"
"အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး"
"ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေလး႐ွိတာေကာင္းပါတယ္ ခ်ာတိတ္ေလးမင္းေတာ္တယ္"
"အဟင္ က်ေနာ္ကခ်ာတိတ္မဟုတ္ပါေၾကာင္းသက္ေသျပေပးရမလား အသက္!"
"ဟင္!"
*ကိုကိုကဘယ္လိုလုပ္ဒီကေလးလဲ*
"ဟိတ္ ေငးမေနနဲ႔ ဘယ္လိုသက္ေသျပမွာလဲလို႔စဥ္းစားေနတာလား"
"ငါမင္းထက္အသက္ႀကီးတယ္ေနာ္႐ိုေသ"
"အသက္ပဲႀကီးတာေလက်န္တာကေသးေသးေလး"
"မင္း!"
"အင္း က်ေနာ္႐ွိတယ္ေလအသက္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟင့္"
ေဒါက္ ေဒါက္
"ဝင္ခဲ့"
"သားတို႔သင္ေနၾကပီလား ဒီမွာေယာင္းေလးအတြက္အေအးလာပို႔တာ"
"ဒုကၡ႐ွာလို႔စီနီယာရယ္"
"တစိမ္းမဆန္ပါနဲ႔ေယာင္းေလးရယ္ အရင္လိုပဲရင္းရင္းနီးနီးေနပါ"
"ဟုတ္ အကိုဂ်ီမင္း"
ဂြမ္ဝူ