Kabanata 34
Mansion
I pouted.
"Lord-Lordican..." I hiccuped in the middle of pronouncing his name. I looked up at him to see if it's really a dream or a miracle that he's not mad at me.
Was it?
"It's Lordcan, not Lordican." he corrected me like he's somewhat Mr. Cedric in Sofia the first.
Oh grumpy.
Bumaba ang tingin ko sa braso niya nang may nahawakan akong likido my roon. Nanliit ang mga mata ko upang makita ng maayos ang bahid ng kulay pulang likido sa kamay ko.
"H-Hmm... What-w-what happened to-to hmm to your arms?" I shifted my weight to my left foot and tried to balance myself while his warm palms were resting on my back, trying to stop me from moving.
Sobrang tahimik o talagang nakakabingi lang ang pag-inom ng alak?
"Ilang baso ang nainom niya?" tanong niya sa lalaking pandak na may kasama ng pandak din na kamukha niya. Binabalewala ang tanong ko.
Ba't siya ang tinanong niya? Nandito naman ako ah?
"Adunno senyorito." bakas sa boses ng pandak ang galang at respeto.
I grabbed Lordcan by the collar of his shirt to force him to look at me and finally have his attention again.
"Don't-talk to him." pagdadamot ko at mas lalong inilapit sa akin si Lordcan.
"Okay."
Napangiti ako nang dahil sa sinagot ni Lordcan ngunit agad ding nawala ang ngiti sa labi ko. Napaisip ako at inulit-ulit ang salitang sinabi niya.
Did he just said okay?
Ibig sabihin ay sinusunod niya ang utos ko? Ako na ba ang boss ngayon?
I shot him an incredulous look.
Ilang minuto akong tahimik hanggang sa naramdaman ko nalang na parang may digmaang nangyayari sa sikmura ko. Kumukulo na parang isang lava mula sa loob ng isang bulkang sasabog na.
Then I vomited in Lordcan's shirt.
Naramdaman kong napahigpit ang pagkakahawak niya sa likuran ko habang parang isang estatwang nakatitig sa dibdib niya, kung saan ako sumuka.
He pursed his pinkish lips that formed into a thin line.
"Khione..."
I can hear the warning from his deep voice but then, that was the last word that I heard from him that night when I found myself early in the morning laying comfortably on a bed.
Hala? Nakatulog ako? Nasaan naman ako? Kahit ang damit ko ay iba na at ang sakit ng ulo ko na parang pinukpok ng halos milyon-milyong martilyo. May nakita akong gamot at tubig na nakapatong sa nightstand at ininom iyon while examining what I'm wearing.
I'm currently wearing a white nightgown like those royals in the castle whenever they go to sleep.
Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng silid. It's a very spacious room, halatang hindi nagtitipid ang may-ari ng silid na 'to. A white thin long curtain was hanging loosely on the ceiling to floor length window. Giving enough light in the extravagant room from the sun outside.
Pero bakit 'di ko na naririnig ang ingay ng mga nag-iinuman? Pakiramdam ko ay wala na ako sa lugar ng in disguise na mga killer.
Nasaan ako kung gano'n?
"Gising na pala ang prinsesa."
Isang pamilyar ma boses ng babae ang narinig ko. Lumingon ako sa kulay puting pinto kung saan nanggaling ang boses ng pamilyar na babae.
"Kate?" bakas sa boses ko ang gulat at pagkamangha nang nakita ko siyang sumandal sa pintuan habang pinaglalaruan ang kaniyang piercing sa kanyang tenga.
"The one and only." said she.
Bakit ako nandito? Ang naalala ko lang ay 'yong gabing uminom ako sa lugar ng mga killers. Sa naalala ko rin ay nasa mansion ng organisasyon si Kate.
Ibig sabihin...
"You're in the organization's mansion, yes." naunahan niya na ako sa pagsasalita nang siguro ay nabasa niya mula sa ekspresyon ko kung ano ang nasa isip ko.
"Bakit? Nasaan si Lord?" I can tell that I'm not that desperate to know where he is.
"He's busy."
"I'm not asking you about what he's doing. I'm asking you where his current location." I rolled my eyes out of irritation. Narinig ko ang sarkastikong pagtawa niya.
"Well? Hmm, how can I say this." she massaged her chin like she's thinking something. "Oh yes! You can go outside, do what you want, go where you want because I tell you, Lord is busy. There's a signage on the door of his office saying; do not disturb." aniya nang tuluyan na talagang pumasok sa isip niya ang mga salita.
Talaga?
Ibig bang sabihin nito ay malaya na ako? Pero bakit ang bilis naman ata naming nakapunta rito? What's with the rush?
I'm having a bad feeling.
"Whose this room?"
"It's yours now."
Bakit biglang naging ganito? Ang bilis ng pangyayari at halos 'di ko namalayan. Anong ginagawa namin dito? Kagabi lang ay lasing pa ako ah?
Mukhang may mangyayaring masama. Ano naman kaya ang pinagkakaabalahan ni Lordcan?
I jumped out of the bed and headed to the other door as I felt Kate's eyes followed me. Well? This door, I think it's the bathroom's door. 'Di naman ako nagkamali and then do my morning routine.
Lumabas ako sa banyo nang ganito pa rin ang suot. Nightgown. Ngunit nakapaghilamos at sipilyo na ako kaya ayos na 'to.
Kung saan ko huling nakita si Kate ay naroon pa rin siya.
"Nandito lang ba sa loob ng mansion ang opisina niya?" humarap ako sa isang salamin at inayos ang medyo buhaghag kong mahabang buhok.
"Yeah, third floor, third door."
Anong meron sa third?
"Okay. May pera ba ako para sa lakad ko?" I was busy trying myself looked presentable in this nightgown kaya halos hindi ko na matingnan kung anong ginagawa ni Kate but I'm sure that she's busy playing her piercings.
Pansin ko lang. Parang habit niya na ang paglalaro ng piercing sa tenga niya. Ano kayang gagawin niya kung nawala ang piercing sa tenga niya? Siguro ay puputulin niya na ng tuluyan ang tenga niya.
"Buksan mo 'yong drawer malapit sa kama mo." and then she walked out of the room.
Naiingayan na siguro siya sa mga tanong ko. Sinunod ko ang sinabi niya at nakita ang isang kulay itim na wallet, there's two letters that carved on it.
LC
Inilabas ko ang pendant ng suot kong necklace. Sinong nagbihis sa akin? Mabuti naman at hindi kinuha ng kung sinuman ang kwintas. Mukhang mamahalin pa naman 'to kahit luma na. Pakiramdam ko ay hindi naman si Lordcan ang nagbihis sa akin dahil kung siya nga ay siguradong 'di ko na suot 'to ngayon. Siya pa, laging galit 'pag pinapaalala ko ang nakaraan niya.
Ano ba talagang ibig sabihin ng LC?
Lokong Caspian?
Hula ko lang. Baka 'yon nga.
Biglang pumasok sa isip ko 'yong tattoo sa likod na bahagi ng braso ni Lordcan.
Sálvame
Ano kaya 'yon? Konektado rin ba 'yon sa nakaraan niya?
Kagabi rin. Naalala kong may sugat siya sa braso. Mabilis akong napatingin sa palad ko nang naalalang may bahid pa itong dugo kagabi.
Ano kayang klaseng sasakyan ang sinakyan namin upang makauwi sa syudad ng ganito kabilis? Helicopter?
Talaga bang nasa syudad na kami?
I opened the black wallet. My lips formed into an O as my eyes twinkled at the sight of the shining golden cards and thick cash in it.
Ibinalik ko ito sa loob ng drawer dahil bago ako aalis dito ay may kailangan pa akong gagawin.
Lumabas ako ng silid but stopped midway when I saw what's really outside of my room. It's a gargantuan chandelier. I don't know how to describe the whole place. Nakikita ko halos lahat ng floor mula rito sa floor ko. A silver guardrail was surrounded the gallant chandelier and I'm on the second floor. I think it's a ceiling-to-second floor chandelier. There are doors in every floor. It's like a circle shaped mansion. Kaya halos lahat ng floor ay makikita ko.
Lumapit ako sa guardrail, trying to reach the chandelier but I failed because it's twenty feet away from where I am. A spiral looking chandelier.
How impressive, who's the architect?
Umikot ako sa buong second floor hanggang sa may nadaanan akong hagdan papuntang third floor.
In every step that I take on the staircase was as light as a feather. It's a stairs made of thick glass. Nakakatakot tumapak dahil baka ay masira ko ito. It felt like it's going to crack everytime I took a step.
Nakarating na ako sa third floor, releasing a heavy breath as the sight of the luxurious chandelier welcomed me again.
Agad kong nakita ang pangatlong pinto na sinasabi ni Kate. Naroon sina Rolando at Fernando dahilan kung bakit agad na sumilay ang ngiti sa aking mga labi.
Ba't ngayon lang sila? Ilang araw ko rin pala silang 'di nakita. Namiss ko tuloy ang dalawang dambuhalang guwardiya ni Lordcan.
Lumapit ako sa kanila habang suot pa rin ang makapunit labing ngiti. Their eyebrows raised as their forehead creased.
"Rolando, Fernando nariyan ba si Lordcan?" I asked with the use of the most sweetest voice that I can ever have.
Nagkatinginan ang dalawa na parang nagdadalawang isip kung sasagot ba sila o hindi. Parang natatakot sila sa kung anumang mangyari.
Tumango si Fernando, umiling naman si Rolando.
Pinaglololoko lang yata ako ng dalawang 'to.
Tinuro nila ang isang kulay puting parang nameplate na nakasabit sa pinto.
Do not disturb.
Sa mga salitang 'yon ay parang nagyeyelo na naman ang buong paligid. Ang cold ng pagkakasulat. Wala man lang emoji? O 'di kaya'y konting drawing lang para mas maging kabuhay-buhay ang sign?
Walang nagawa sila Rolando at Fernando nang mabilis kong binuksan ang pinto at pumasok t'saka ito padabog na sinara.
Humarap ako at natigilan sa mga nakikita.
Kaya naman pala ayaw niyang padisturbo.
A sexy woman wearing a secretary-like uniform was standing next to Lordcan who is sitting comfortably on his swivel chair.
Yumuko pa ang babae habang ipinapakita ang isang folder sa harap ni Lordcan at may itinuro pa. Nakikita ko mula rito ang kaniyang cleavage like what the hell.
She's seducing my Lordcan.
Parang hindi pa nila ako napansin kaya binuksan ko ulit ang pintuan.
Syempre 'di ako katulad ng iba na aalis nalang 'no.
Nang binuksan ko ang pintuan ay ubod ng lakas ko itong sinara dahilan kung bakit mabilis silang umangat ng tingin sa akin at 'yong babaeng malandi naman ay matuwid na tumayo at inayos ang kaniyang suot na kulang nalang ay lumuwa ang kaniyang buong bundok.
Makati na ba girl?
"Khione." sobrang lamig ng boses ni Lordcan, kasing lamig ng paraan ng pagtingin niya sa akin.
He even checked me out. 'Yong suot ko ay nightgown pa rin but I do look presentable now. My nightgown sweep on the floor when I started to walk towards his very neat and clean desk.
"What happened last night?" huminto ako sa mismong harapan ng desk niya at tinapunan ng tingin ang babae na tinapunan din ako ng isang masamang tingin.
Aba? Lumalaban siya sa boss ngayon?
"Let's not talk about it, Khione. I have business to do."
Pinandilatan ako ng babae nang dahil sa sinabi ni Lordcan.
May nakita akong sign pen sa gilid. Naisip ko tuloy, kung ibaon ko kaya ang sign pen sa mata ng babaeng 'to? Paniguradong manghihiram siya ng mata sa ahas.
"But Lordcan-"
"Sir Lordcan." koreksyon ni Lordcan sa sasabihin ko na dahilan kung bakit ngumisi ang babae sa tuwa.
Bakit parang nag-iba siya? 'Di niya naman ako sinasaway sa kung anumang pangalan ang itawag ko sa kaniya ah? Bakit gano'n?
"Okay, Sir Lordcan." I even enunciated the word Sir. Pinaglaruan ko ang lace ng nightgown ko at ngumuso dahilan kung bakit mas lalong lumamig ang paraan ng pagtingin ni Lordcan sa akin.
Why so cold?
Bakit parang pinipigilan niya na naman ang sarili niya?
Ano kaya ang makakapagpa-iba sa isip niya?
"Kate told me that I can do whatever I want, go wherever I want. Is that true?" yumuko ako habang nagpapacute para umiwas a kaniyang malamig na paraan ng pagtingin.
"Yes," bakit parang nasaktan ako ro'n?
"Without bodyguards?"
"Yes."
Aish, bakit ang sakit? Ngayong malaya na ako ay bakit parang mas lalo ako nasaktan? Bakit parang mas nasanay ako sa mga mahigpit niyang seguridad at pagkulong sa akin?
Ito 'yong gusto ko 'di ba? Ang makawala sa kaniya.
"But-"
"No buts." sobrang seryoso ng boses niya na kahit ako ay napaseryoso na rin.
Ano ng gagawin ko? Saan ako pupunta? Babalik pa ba ako rito? Ang sabi ni Kate ay pagmamay-ari ko na ang kuwarto kung saan ako natulog.
"Okay, 'di na ako babalik dito." kasing lamig na ng boses ko ang boses ni Lordcan.
Bakit gano'n? Kagabi lang ay ang saya ko? Hindi siya nagalit tapos ang lambing niya ba? Ba't biglang naging ganito at sa isang iglap lang ay nasa ibang lugar na agad kami?
Akmang aalis na ako ngunit may nahagip ang mga mata ko. Isang kape na umuusok pa sa center table ng parang isang waiting area ng opisinang 'to.
Lumiko ako at kinuha ang kape. Nararamdaman ko pa ang mga mata nilang nakasunod sa akin.
I blow the coffee and sipped a little. Mainit pa.
Humarap ako sa kanila at naglakad pabalik. Sa ngayon ay hindi na sa desk ni Lordcan kung 'di ay sa babaeng malandi.
"Ikaw ba ang nagtimpla nito?" matamis akong ngumiti sa kaniya na parang kanina lang ay hindi kami nagtapunan sa isa't isa ng masamang tingin.
She smirked at me teasingly.
Ramdam ko pa rin ang malamig na pagtitig sa akin ni Lordcan.
"Yes." Proud pa siya?
My smile faded as I simultaneously pour the hot coffee on her outfit. Napatili siya at halos mangiyak-ngiyak at namumula ang mukha habang nakatingin sa kaniyang damit na may bahid ng kape.
Napatayo si Lordcan nang dahil sa sobrang gulat pero hindi siya gumalaw upang tulungan ang babae. Anong magagawa niya? Bubuhusan ang babae ng malamig na tubig?
"Why the hell did you do that, Khione?!" kumuha si Lordcan ng tissue at ibinigay sa babae bago hinila ang babae palayo sa akin kaya siya na ang kaharap ko ngayon.
Inilapag ko ang baso sa desk niya nang walang kahit anumang ekspresyon sa mukha ko.
"Her coffee was bitter, why don't you add some sugar?" note the sarcasm.
Mariin siyang napapikit nang dahil sa sinabi ko. He harshly pointed the door, giving me the message to get out.
"Bakit ganito Lordcan? Bigla ka nalang nag-iba-"
"Out."
"Why are you doing this-"
"Get out!" Umalingawngaw ang malakas na pagsigaw niya sa buong opisina dahilan kung bakit ako napaatras.
Lumipat ang paningin ko sa babae sa likuran niya na parang pinoprotektahan niya pa mula sa akin. She rolled her eyes at me while busy wiping the stain of coffee out of her outfit.
Natahimik ako at muling sinalubong ang malamig na tingin ni Lordcan sa akin.
I ran out of his office while trying to stop the tears from comin'out. Nagtago ako sa may hagdan habang nakasilip at nakatingin sa dalawang guwardiya ni Lordcan. Malungkot sila na parang nahahawa sa kalungkutan ko nang tumakbo ako palayo sa opisina ni Lordcan. Hindi ako umiyak syempre pinigilan ko lang ang luha at nagtagumpay na umatras ang mga luha ko nang lumabas ang babae sa opisina ni Lordcan na lumuluha.
Ba't umiiyak 'yon? Ako nga na sinigawan ay hindi umiyak. Ano kayang ginawa ni Lordcan sa kaniya?
"Oh hija? Anong ginagawa mo rito?"
Lumingon ako at nakita ang pamilyar na may katandaang lalaki. Paakyat siya sa hagdan kaya halos dalawang staircase lang ang pagitan namin at nasa baba siya, nakatingala sa akin.
Mr. Zimeon.
Ano kayang posisyon niya sa organisasyon ni Lordcan? Bakit parang malaya lang siyang nakakapunta sa kung nasaan si Lordcan? Ngayon ay wala siyang dalang bodyguard.
Siguro ay nagresign na.
Anong sasabihin ko sa kaniya?
"Pinagalitan po kasi ako ni Lordcan." yumuko ako at hindi tumingin kay Mr. Zimeon. Narinig kong tumawa siya at ilang minuto pa ang lumipas bago siya huminto.
Anong nakakatawa?
"You mean, Sir Lordcan?" koreksyon niya. Bakit ba kasi halos lahat sila ay gano'n? Oo nga pala, siya 'yong boss kaya karapatdapat lang na tawagin siyang Sir.
Pero 'di naman ako sanay eh. Minsan inaasar ko si Lordcan kapag tinatawag ko siyang Sir.
"Mainitin ang ulo no'n hija."
Ba't ang lamig ng pakikitungo niya sa akin ngayon?
Nagpaalam sa akin si Mr. Zimeon na may importanteng gagawin pa raw siya. Umalis siya kaya bumaba na rin ako papuntang second floor. May nakita akong mga magagandang damit sa isang walk-in closet kaya naligo na ako at nagbihis. Dinila ko ang kulay itim na wallet at natigilan pa nang nakita ang isang susi na nakapatong sa nightstand. Nakakapagtaka pero nang sumilip ako sa ceiling to floor length na bintana ay may nakita akong kulay puting sasakyan sa baba.
Nakakamangha ang tanawin sa labas. May fountain sa gitna ng daan na nakapagpahati nito sa dalawang daan. There's a garden at the side of the road at tanaw ko ang kulay puting malaking gate sa 'di kalayuan.
The garden only have white flowers. Pinaghalong green at white lang ang nakikita ko sa labas at wala ng iba pang kulay. Sobrang linis at maaliwalas tignan ng lugar.
It won't take long because I have to go now. Aalis na ako at hindi na babalik pa rito.
'Di ba ay ito naman talaga ang gusto ko?
Pero bakit parang hindi na ngayon?
Wearing a white off-shoulder with its loose thin sleeves and a tight jeans that hugged my perfect shaped butt.
I'm now in the white deluxe kind of a car. Sitting pretty on the driver's seat.
I took one last glance at the grand front door of the mansion before turning the engine on and step on the gas.
Nakakalito. Ang bilis naman yata ng mga pangyayari? Sa tingin ko ay parang may nangyaring masama noong nakatulog ako sa sobrang kalasingan.
Bakit 'di man lang ako nagising? Ang engot ko rin, dapat kasi hindi nalang ako uminom. E 'di sana ngayon ay bati pa rin kami ni Lordcan.
Nasaan kaya si Villazardo? Siya lang ang tanging makakasagot sa mga tanong sa isip ko.
Isang lugar lang ang makakapagpawala ng mga iniisip ko. Nagulat pa ang manager ko nang nakita akong pumasok sa loob ng photoshoot. Cameras are everywhere, there's a white wallpaper as a background where the models will be doing there poses.
"Khione! Oh my lovely Khione! How's your vacation?" niyakap ako ni bakla at nagbeso pa kami. Ibang kulay na naman ang buhok niya. He's professional kaya hindi siya nagkocross-dress kaso ay ang colorful ng three inches na haba ng buhok niya. May hawak pa siyang kulay itim na pamaypay.
"Adequate," I mumbled as an answer to his question while gazing at my co-models wearing their latest swimwear. "Give me the most expensive and daring two piece." naglakad ako papunta sa room ko. Exclusively for me only kung saan ako bibihisan at aayusan.
Everyone was busy running and rushing for the models to get ready and next and next and so on.
"Buti at pumayag ka na talaga! Ikaw na naman ang magiging cover ng magazine na ilalabas sa susunod na buwan." bakas sa boses ng manager ko ang tuwa at halos maging hugis dollar sign ang kaniyang mga mata.
Magkakapera na naman siya.
May ibang models dito na kailangan pang diktahan kung anong pose ang gagawin nila. Siguro ay mga baguhan pa at hindi siguro sanay sa camera.
It's my turn.
Naglakad ako papunta sa platform na may puting wallpaper sa likuran ko. One camera directly focused on me. Nakita ko pa ang ibang lalaking model sa gilid na halos hubaran ako kung makatingin sa akin. One of them will be my partner here pagkatapos kaming kunan individually and then by partners after this.
I looked bodacious wearing an expensive and lacey two piece. Sobrang manipis 'yong lace na parang isang maling galaw ko lang ay mapuputol ito.
I was about to pose but stopped when the door opened.
There I saw him with a murderous look on his face. His eyes were like the camera, focused at me.
Paano siya nakapasok dito? Gano'n pa rin ang suot niya. A three piece suit.
Dirediretso ang paglalakad niya at akala ko ay papunta siya sa akin ngunit nagulat ako nang tinulak niya ang cameraman at siya mismo ang umayos sa camerang nakapokus sa akin.
Sobrang gulat ang lahat nang dahil sa ginawa niya at halos nakayuko na silang lahat. Ang manager ko naman ay naghugis puso na ang mga mata habang hinahagod ng tingin si Lordcan.
Akala ko ay magiging photographer ko na siya ngunit napasinghap ang lahat nang bumagsak ang mamahaling camera sa sahig dahilan kung bakit ito nasira.
Baka tinignan niya lang kung may nakunan na ba'ng litrato ko? Puwede namang burahin nalang 'yon eh. Delete 'di niya ba alam 'yon?
He throw a cheque to the broken camera and roughly face me. Magkasalubong na naman ang mga medyo makapal na kilay niya.
"You know I own that fucking body, Khione."
Oh?