အပိုင်း(16)
မနေ့ညကထိ ရိပ် နေလို့နေလို့မကောင်းပေမယ့် ညက ထက်က ကိုယ့်ပေါ်နွေးထွေးပေးလို့လားမသိ......မနက်တည်းက စိတ်ရော လူရော လန်းဆန်းနေသည်။ထက်က နေမကောင်းသေးပဲ ရိပ်ကိုမလိုက်နဲ့ဆိုသောကြောင့် မနက်စာအတူစားပြီးတာနဲ့ ထက်က Company သို့သွားသည်။ရိပ်က အိမ်မှာလဲပျင်းနေတာနဲ့ လိုအပ်တာတွေဝယ်ရအောင် Shopping ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
စျေးထွက်မဝယ်ဖြစ်တာကြာတော့ လိုအပ်တာတွေများနေသောကြောင့် ရိပ်တစ်ခုချင်း စီစစ်ပြီး ဝယ်နေလိုက်တော့သည်။
ဗုန်း..........
"အမလေး........"
ရိပ် ငေးပြီးလျှောက်လာလိုက်တာ လူတစ်ယောက်နှင့်တိုက်မိတဲ့အထိပါပဲ........။
"ရရဲ့လား......ကျတော်တောင်းပန်ပါတယ်......ကျတော်မမြင်လိုက်လို့ပါ........."
ရိပ်ကဝင်တိုက်တာဆိုပေမယ့် သူကချည်းတောင်းပန်နေသောကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်တော့ အရပ်ရှည်ရှည် အသားညိုညိုနှင့် ရှပ်အကျီအဖြူကို ခါးထည့်ပြီး စတိုင်ဘောင်းဘီကိုတွဲပြီူဝတ်ဆင်ထားသောကောင်လေး...........ချောတာမှန်ပေမယ့်...ထက်နဲ့တိုက်မိတုန်းကလိုတော့ ရိပ် ရင်မခုန်။
"ဟင်.....ကြာရိပ်ချိုမဟုတ်လား.......ငါ ထူးမြတ်ပိုင်လေ....နင်မမှတ်မိဘူးလား.......နင်ကျောင်းပြောင်းသွားတည်းက ငါဆက်သွယ်ကြည့်သေးတယ် နင်ငါ့ကိုကူညီထားတဲ့ ငွေပြန်ဆပ်မယ်ဆိုပြီး.....ဟင်းဟင်း......."
ရီမောလျက် ရင်းရင်းနှီးနှီးနှုတ်ဆက်ကာ ပါးချိုင့်ပေါ်အောင်ပြုံးလိုက်တော့မှ ရိပ် မှတ်မိသွားတော့သည်။
"ဟယ်.....နင်......ငါမှတ်မိပြီ.....နင်ဘယ်လိုလုပ် မိုးကုတ်ကိုရောက်နေတာလဲ.......ငါကကျောင်းပြောင်းပြီးတည်းက ဒီမှာပဲအခြေကျနေတာ....နင်ရော......"
ငယ်ငယ်က တစ်ခန်းတည်းတူတူစာသင်ခဲ့ရတဲ့ ပါးချိုင့်နဲ့ကောင်လေး။သူ့အဖေက သူငယ်ငယ်တည်းကဆုံးပါးသွားပြီး သူ့အမေကပဲရှာဖွေပြီး ကျောင်းထားပေးတာကြောင့် စာသိပ်ကြိုးစားလို့ ရိပ် သတိထားမိခဲ့သည်။ဆင်းရဲလို့ဆိုပြီး သူငယ်ချင်းတောင် သိပ်မရှိလို့ မုန့်စားဆင်းချိန်တွေဆို တစ်ယောက်တည်းပဲ ထမင်းဘူးလေးဖွင့်စားနေခဲ့တာ။မှတ်မှတ်ရရ တစ်နေ့ သူ့အမေ အသည်းအသန်ဖြစ်လို့ ဆေးရုံကိုတန်းသွားရမှာမို့ ကျောင်းအဝနားမှာထိုင်ငိုနေလို့ ရိပ်မှာပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံ အကုန်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။အစက လက်မခံပေမယ့် သူ့အမေအခြေနေက ဆိုးသည်ဆိုသောကြောင့် လက်ခံခဲ့သည်။ဒါတောင် ငါရအောင်ပြန်ဆပ်မယ်လို့ ပြောသေးသည်။ထိုနေ့က မိုးနဲ့အတူ နားနေခန်းမှာအဝတ်သွားလဲတဲ့နေ့ဖြစ်သည်။ မိုးတောင် သူ့ကို ရိပ်နဲ့အတူတူကူညီလိုက်သေးသည်။အဖြစ်အပျက်တွေက တိုက်ဆိုင်လွန်းလှသည်။ပြန်စဥ်းစားကြည့်တော့ အချိန်တွေဟာ အတော်ကြာခဲ့ပြီ။မိုးကိုလုပ်ကြံခဲ့တဲ့ တရားခံကိုရှာဖို့ဆို သူငယ်ချင်းဟောင်းနဲ့ပြန်တွေ့တာလဲ အကူအညီဖြစ်လောက်သည်မဟုတ်လား။
"နင်အချိန်ရလား......ငါတခုခုလိုက်ကျွေးမယ်လေ....."
စဥ်းစားနေတုန်း ထူးမြတ်ပိုင်မှ ဝင်ပြောလိုက်သည်။
"အင်း....ငါလား ရပါတယ် .....ဒီနားကတဆိုင်ဆိုင်သွားကြမယ်လေ ငါလဲ နင့်ကိုမေးစရာလေးတွေရှိလိူ့......"
ထို့နောက် ရိပ်နှင့်ထူးမြတ်ပိုင်တို့ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ ဝင်လိုက်သည်။
"ကြာရိပ်ချို.....ငါမေးချင်တာတွေမေးလို့ရမလား......"
ထူးမြတ်ပိုင်ကပဲ စကားစလိုက်သည်။ထူးမြတ်ပိုင် ဘာတွေမေးမလဲဆိုတာ ရိပ်တွေးကြည့်တာနှင့်သိပါသည်။
"အင်း.....နင်ဘာတွေသိချင်လဲ ငါသိပါတယ် .......မေးပါ ရပါတယ်......"
ဒီအကြောင်းတွေကိုအစပြန်မဖော်ချင်ပေမယ့် အဖြစ်မှန်ကိုသိရဖို့ဆိုရင် ဒီလိုအစဖော်မှသာ ရတော့မည်။
"နင်နဲ့မိုးမြင့်စံ.....ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ.....မျက်စိရှေ့တင် အဖြစ်အပျက်တွေက ငါတောင်မယုံနိုင်ဘူး.....နင်မလုပ်ဘူးဆိုတာတော့ ငါယုံတယ်....နင်ကအဲ့လိုလူမျိုးမှမဟုတ်တာ......နင်ရော နောက်ကွယ်ကဘယ်သူဆိုတာ သိလား....."
စားပွဲထိုးလေး လာချပေးတဲ့ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို တစ်ငုံသောက်ရင်း သိချင်တာကို ထူးမြတ်ပိုင် မေးလိုက်တော့သည်။
"ငါသိရင် ငါ့ဘဝဒီလိုဖြစ်နေပါ့မလားဟာ......ကျောင်းကလဲ တာဝန်မယူပေးတော့ လူတွေအားလုံးက ငါပဲထင်နေကြတာ...ငါဒီကိစ္စကိုစုံစမ်းဖို့ တွေးနေတာ....နင်နဲ့တွေ့တာ အတော်ပဲ........နင်ရော ဘာတွေလုပ်နေလဲဟင်... မိုးကုတ်ကိုလာတာကရော ဘာကိစ္စလဲ....."
"ငါ အခုရဲမှူး ဖြစ်နေပီဟ......တာဝန်ကျလို့ မိုးကုတ်ကိုပြောင်းလာတာ.....ငါစုံစမ်းပေးမယ်လေ ဒီကိစ္စကို...နင်နဲ့မိုးမြင့်စံ ကူညီခဲ့တဲ့ ငွေအစား နင့်သိက္ခာနဲ့ မိုးမြင့်စံအတွက် အမှန်တရားကို ငါပြန်ရှာပေးမယ်........"
ထူးမြတ်ပိုင်က ရဲအရာရှိတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့အပြင် စုံစမ်းပေးမယ်ဆိုသောကြောင့် ရိပ် ပျော်ပါသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအထင်လွဲမှုကိုရှင်းရမည်။.....အထူးသဖြင့် ထက်စိတ်ထဲက အရာတွေကိုပေါ့။
ထက်တစ်ယောက် ရိပ်ကို နေမကောင်းလို့အိမ်မှာထားခဲ့ရပေမယ့် အိမ်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်နေမှာလဲစိတ်ပူနေတာကြောင့် အလုပ်ထဲတွင်ပင် စိတ်မရောက်တော့ပါ။သူ့ဘက်က ဘယ်လိုပဲထင်ထင် ဖုန်းဆက်ကြည့်ရန် ရိပ်၏ဖုန်းနံပါတ်လေးကို နှိပ်လ်ုက်သည်။
ချက်ချင်းမကိုင်ပဲ အနည်းငယ်ကြာနေသော်လည်း ဖုန်းထဲက သူ့အသံလေးကြားလိုက်ရပြန်တော့ အနည်းငယ် စိတ်အေးရသည်။
"ဟယ်လို......ထက် ပြောလေ......."
"အိမ်မှာလား.......သက်သာရဲ့လား......ညနေ ဘာစားချင်လဲ ဘာဝယ်လာပေးရမလဲ......"
ဒီလိုအလိုက်သိပြန်တော့ ရိပ်မှာ ဒီအမျိုးသားကို ပိုချစ်ရပြန်သည်။
"အိမ်မှာမဟုတ်ဘူး....ရိပ် ဝယ်စရာလေးတွေရှိနေလို့ အပြင်ထွက်လာတာ ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့တွေ့လို့ စကားပြောနေကြတာ....ခဏနေ အိမ်ပြန်တော့မှာ.....ဘာမှဝယ်မလာနဲ့တော့လေ....."
"အော်.....ငယ်သူငယ်ချင်းနဲ့လား.....ဟုတ်ပီလေ စောစောပြန်ဦး......ကိုယ်လဲ စောစောပြန်ခဲ့မယ်......."
ဖုန်းချလိုက်ပေမယ့် ငယ်သူငယ်ချင်းက ဘယ်သူလဲသာ စဥ်းစားနေမိတော့သည်။မေးလိုက်ပြန်ရင်လဲ အရမ်းသိချင်ရာကျနေမှာစိုး၍ ကိုယ့်သိက္ခာလဲ ကိုယ်ထိန်းရသေးသည်။ကိုယ်က မုန်းပါတယ်လို့ ကြွေးကြော်ထားသူ မဟုတ်လား။
တစ်ဖက်တွင် ......
"ထက် ဟုတ်လား.....ဘယ်သူလဲ....."
ပြုံးစိစိနဲ့မေးလာတဲ့ ထူးမြတ်ပိုင်ကြောင့် ရိပ်မှာ အနည်းငယ်ရှက်ရပြန်သည်။
"အင်း ဟုတ်တယ်.... ငါ့အမျိုးသား......."
"ငါသိတဲ့ ထက် တော့မဟုတ်ပါဘူးနော်......."
"နင်ထင်နေတဲ့ ထက်ပဲ......နောက်မှ ငါအကြောင်းစုံရှင်းပြတော့မယ်.....ခုက ငါပြန်တော့မယ်နော် အိမ်မှာလုပ်စရာလေးတွေရှိသေးလို့.... နင့်ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားဦး......."
ထူးမြတ်ပိုင်၏ဖုန်းနံပါတ်ကို ယူလာတာ အိမ်သို့ ပြန်လာလိုက်တော့သည်။ထက် သိချင်နေတဲ့ တရားခံကို ရိပ်ရအောင်ဖော်ထုတ်မှာပါ ထက်......ရိပ်ဟာ ထက် ထင်နေသလိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာလဲ သိစေချင်သေးသည်။
ရိပ် အိမ်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး ထက်အတွက် ထမင်းဝိုင်းပြင်ထားကာ company က အလုပ်တွေကို ပြန်စီစစ်နေတော့သည်။
"နေမကောင်းရင် နားပါ....အလုပ်က နောက်မှလုပ်လဲရတယ်.... "
ရောက်လာတာနှင့် ပွစိပွစိလုပ်နေသောထက်ကို ကြည့်ပီး ရီမိပြန်သည်။
"ရေမိုးသွားချိုးလိုက်လေ......ဒေါ်ဒေါ်ချိုက စောစောကမှပြန်သွားတာ.....ထမင်းစားဖို့ပြင်ထားလိုက်မယ်......"
"အင်း.......ဒီနေ့တွေ့ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းကဘယ်သူလဲ......"
သူမရဲ့အမျိုးသားဖြစ်တဲ့အတွက် ထက်ဒီလောက်တော့ မေးလို့ရတယ်မဟုတ်လားဟုတွေးကာ မေးလိုက်သည်။
"နောက်မှမိတ်ဆက်ပေးမယ်.....တရက်လောက် သူ့ကို companyကိုဖိတ်မလို့....အဲ့နေ့ကျမှပဲ တခါတည်းမိတ်ဆက်ပေးတော့မယ်......."
အရင်ကျောင်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်ရင် ထက်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မည်စိုးရသေးသည်။ဒီလို အချိန်လေးတွေမှာ ထက် ဒေါသထွက်နေတာကို ရိပ် မမြင်ချင်ပါ။
"အင်း........သဘောပဲ အဲ့တာဆိုလဲ......ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် ဒါဆို......."
ရေချိုးဖို့ တက်သွားပေမယ့် ထက်စိတ်ထဲ အလိုမကျပါ။ဘာလို့ ရိပ်က အခုမပြောတာပါလိမ့်.....ရည်းစားဟောင်းများလား.....တွေးမိပြန်တော့ ပိုလို့တောင် အလိုမကျပါ။
"မနက်ဖန် ရိပ် အလုပ်ပြန်ဝင်တော့မယ်နော်....လုံးဝသက်သာသွားပြီမို့.......ရော့ နွားနို့လေးသောက်လိုက်ဦး.....ဒေါ်ဒေါ်ချိုလဲ
ညဘက် မအိပ်တော့ဘူးဆိုတော့ ရိပ်အခန်းပဲပြန်အိပ်တော့မယ်နော်........."
ထက်အတွက် နွားနို့လာပို့ရင်း ပြောစရာရှိတာပြောလိုက်တော့သည်။ထက်နဲ့သာ တစ်ခန်းထဲဆက်အိပ်နေရင် ရိပ် ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ ရူးသွားပါလိမ့်မည်။
"ငါနဲ့တစ်ခန်တည်းနေရတာ အရမ်းစိတ်ညစ်နေတဲ့ပုံပဲနော်.......ငါနွားနို့သောက်ပြီးတဲ့ထိစောင့်ပေး......ပြီးမှပဲ မင်းအခန်းထဲသွားချင်သွား........"
ထက်သည် ရိပ်နှင့် တစ်အိပ်ယာထဲအိပ်ရတာကို သဘောကျပေမယ့် နေကောင်းသွားပြီဆိုသောကြောင့် တားဖို့အကြောင်းပြချက်ရှာမတွေ့တော့ ခွင့်ပြုလိုက်ရသည်။
ကြိုးတစ်လုံးဂါဝန်ဖြူဖြူလေးကို အပေါ်က အနွေးထည်အပါးလေးထပ်ဝတ်ထားကာ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်စောင့်နေသော သူမသည် ယုန်မလေးနှင့်တောင် တူနေပါသေးသည်။ဒီယုန်မလေးကို မမုန်းချင်လဲ မုန်းနေရသည်မဟုတ်လား။နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကြည့်မိလိုက်တိုင်း ထက်ရဲ့စိတ်တွေထိန်းလို့မရ။
နွားနို့ကိုကုန်အောင်သောက်ပြီးတာနဲ့ သူမလေးက ဆိုဖာမှထလာကာ ခွက်ကို လာယူသည်။
"နွားနို့သောက်ရတာ အဆင်ပြေလား ထက်.....ရိပ်က တံဆိပ်ပြောင်းပြီး ဝယ်လာတာ...ခါတိုင်းသောက်နေကျ တံဆိပ်က ကုန်နေလို့......."
ပြောပြောနှင့် ထက်၏လက်ထဲက ခွက်ကိုဆွဲယူလိုက်သညိ။
"အင်း.....သောက်ရတာအဆင်ပြေပါတယ်....မင်းကသိချင်လို့လား အရသာကောင်းမကောင်း......."
"သိချင်တာပေါ့.....အောက်ရောက်မှပဲ တစ်ခွက်သောက်. ......အွန့်........"
စကားပြောလို့မဆုံးခင် ရိပ်ရဲ့မျက်နှာကို ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲယူနမ်းရှိုက်လိုက်တဲ့ ထက်......
ရိပ်ရဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်ူလေးကိုနမ်းရှိုက်လိုက်နှင့် ရင်ဘတ်ကိုထုနေတဲ့ ရိပ်ရဲ့လက်တွေကို လက်တစ်ထက်နှင့်ချုပ်ထားလိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်က ရိပ်ရဲ့ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး နံရံတွင်ကပ်လိုက်သည်။
ရှက်နေတဲ့ရိပ်က နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းစေ့ထားသောကြောင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ ရိပ်၏နှုတ်ခမ်ူလေးပွင့်သွားသည်။ထိုအချိန်မှ ထက်၏လျှာသည် ရိပ်၏ပါးစပ်အတွင်းသို့ တိုးဝင်လာကာ စုပ်ယူနေတော့သည်။
ရိပ် အသက်ရှူရခက်လာတော့မှ နှုတ်ခမ်းလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
"ထက်.....ဘာလုပ်တာလဲ....."
ရင်ဘတ်ထဲမှ ရုန်းထွက်ကာ ရိပ်မေးလိုက်တော့
"နွားနို့အရသာ စမ်းခိုင်းတာလေ....ဒီတံဆိပ်ကောင်းတယ်....မဆိုးဘူး.....နူးညံ့အိစက်နေတာပဲ......"
ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကိုယ် လက်ဖြင့်ဖိကာ ပြောနေတဲ့ထက်ကြောင့် ရိပ်ရှက်လွန်းလို့နေစရာနေရာပင်မရှိတော့သောကြောင့် ခွက်ကိုယူကာ အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာလိုက်သည်။တော်တော်ဆိုးတဲ့ ထက်....။
"ကိုယ် ဒီနှုတ်ခမ်းတွေကို အရမ်းစွဲလန်းနေပီ......"
ကျေနပ်တဲ့အပြုံးတွေနဲ့ကျန်ခဲ့တဲ့ ထက်ကတော့ အောင်နိုင်သူကြီးလို ရီနေမိတော့သည်။ဒီညတော့ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်မည်မထင်တော့ပါ။
###
တစ်နေ့လုံး မီးပျက်နေလို့ ခုမှတင်ရတယ်....အပိုင်းတွေကို နောက်နေ့ရှည်အောင် တင်ပေးမယ်နော်.....ဇာတ်ပို့တစ်ယောက် ထပ်ပေါ်လာပြီမို့ ပိုစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာတော့မှာပါနော်
အပိုငျး(16)
မနေ့ညကထိ ရိပျ နလေို့နလေို့မကောငျးပမေယျ့ ညက ထကျက ကိုယျ့ပေါျနှေးထှေးပေးလို့လားမသိ......မနကျတညျးက စိတျရော လူရော လနျးဆနျးနသေညျ။ထကျက နမေကောငျးသေးပဲ ရိပျကိုမလိုကျနဲ့ဆိုသောကွောငျ့ မနကျစာအတူစားပွီးတာနဲ့ ထကျက Company သို့သှားသညျ။ရိပျက အိမျမှာလဲပငြျးနတောနဲ့ လိုအပျတာတှဝေယျရအောငျ Shopping ထှကျလာခွငျးဖွဈသညျ။
စြေးထှကျမဝယျဖွဈတာကွာတော့ လိုအပျတာတှမေြားနသေောကွောငျ့ ရိပျတဈခုခငြျး စီစဈပွီး ဝယျနလေိုကျတော့သညျ။
ဗုနျး..........
"အမလေး........"
ရိပျ ငေးပွီးလြှောကျလာလိုကျတာ လူတဈယောကျနှငျ့တိုကျမိတဲ့အထိပါပဲ........။
"ရရဲ့လား......ကတြောျတောငျးပနျပါတယျ......ကတြောျမမွငျလိုကျလို့ပါ........."
ရိပျကဝငျတိုကျတာဆိုပမေယျ့ သူကခညြျးတောငျးပနျနသေောကွောငျ့ မော့ကွညျ့လိုကျတော့ အရပျရှညျရှညျ အသားညိုညိုနှငျ့ ရှပျအကြီအဖွူကို ခါးထညျ့ပွီး စတိုငျဘောငျးဘီကိုတှဲပွီူဝတျဆငျထားသောကောငျလေး...........ခြောတာမှနျပမေယျ့...ထကျနဲ့တိုကျမိတုနျးကလိုတော့ ရိပျ ရငျမခုနျ။
"ဟငျ.....ကွာရိပျခြိုမဟုတျလား.......ငါ ထူးမွတျပိုငျလေ....နငျမမှတျမိဘူးလား.......နငျကြောငျးပွောငျးသှားတညျးက ငါဆကျသှယျကွညျ့သေးတယျ နငျငါ့ကိုကူညီထားတဲ့ ငှပွေနျဆပျမယျဆိုပွီး.....ဟငျးဟငျး......."
ရီမောလကြျ ရငျးရငျးနှီးနှီးနှုတျဆကျကာ ပါးခြိုငျ့ပေါျအောငျပွုံးလိုကျတော့မှ ရိပျ မှတျမိသှားတော့သညျ။
"ဟယျ.....နငျ......ငါမှတျမိပွီ.....နငျဘယျလိုလုပျ မိုးကုတျကိုရောကျနတောလဲ.......ငါကကြောငျးပွောငျးပွီးတညျးက ဒီမှာပဲအခွကေနြတော....နငျရော......"
ငယျငယျက တဈခနျးတညျးတူတူစာသငျခဲ့ရတဲ့ ပါးခြိုငျ့နဲ့ကောငျလေး။သူ့အဖကေ သူငယျငယျတညျးကဆုံးပါးသှားပွီး သူ့အမကေပဲရှာဖှပွေီး ကြောငျးထားပေးတာကွောငျ့ စာသိပျကွိုးစားလို့ ရိပျ သတိထားမိခဲ့သညျ။ဆငျးရဲလို့ဆိုပွီး သူငယျခငြျးတောငျ သိပျမရှိလို့ မုနျ့စားဆငျးခြိနျတှဆေို တဈယောကျတညျးပဲ ထမငျးဘူးလေးဖှငျ့စားနခေဲ့တာ။မှတျမှတျရရ တဈနေ့ သူ့အမအေသညျးအသနျဖွဈလို့ ဆေးရုံကိုတနျးသှားရမှာမို့ ကြောငျးအဝနားမှာထိုငျငိုနလေို့ ရိပျမှာပါလာတဲ့ ပိုကျဆံ အကုနျထုတျပေးလိုကျသညျ။အစက လကျမခံပမေယျ့ သူ့အမအေခွနေကေ ဆိုးသညျဆိုသောကွောငျ့ လကျခံခဲ့သညျ။ဒါတောငျ ငါရအောငျပွနျဆပျမယျလို့ ပွောသေးသညျ။ထိုနေ့က မိုးနဲ့အတူ နားနခေနျးမှာအဝတျသှားလဲတဲ့နေ့ဖွဈသညျ။ မိုးတောငျ သူ့ကို ရိပျနဲ့အတူတူကူညီလိုကျသေးသညျ။အဖွဈအပကြျတှကေ တိုကျဆိုငျလှနျးလှသညျ။ပွနျစဥျးစားကွညျ့တော့ အခြိနျတှဟော အတောျကွာခဲ့ပွီ။မိုးကိုလုပျကွံခဲ့တဲ့ တရားခံကိုရှာဖို့ဆို သူငယျခငြျးဟောငျးနဲ့ပွနျတှေ့တာလဲ အကူအညီဖွဈလောကျသညျမဟုတျလား။
"နငျအခြိနျရလား......ငါတခုခုလိုကျကြှေးမယျလေ....."
စဥျးစားနတေုနျး ထူးမွတျပိုငျမှ ဝငျပွောလိုကျသညျ။
"အငျး....ငါလား ရပါတယျ .....ဒီနားကတဆိုငျဆိုငျသှားကွမယျလေ ငါလဲ နငျ့ကိုမေးစရာလေးတှရေှိလိူ့......"
ထို့နောကျ ရိပျနှငျ့ထူးမွတျပိုငျတို့ ကောျဖီဆိုငျတဈဆိုငျသို့ ဝငျလိုကျသညျ။
"ကွာရိပျခြို.....ငါမေးခငြျတာတှမေေးလို့ရမလား......"
ထူးမွတျပိုငျကပဲ စကားစလိုကျသညျ။ထူးမွတျပိုငျ ဘာတှမေေးမလဲဆိုတာ ရိပျတှေးကွညျ့တာနှငျ့သိပါသညျ။
"အငျး.....နငျဘာတှသေိခငြျလဲ ငါသိပါတယျ .......မေးပါ ရပါတယျ......"
ဒီအကွောငျးတှကေိုအစပွနျမဖောျခငြျပမေယျ့ အဖွဈမှနျကိုသိရဖို့ဆိုရငျ ဒီလိုအစဖောျမှသာ ရတော့မညျ။
"နငျနဲ့မိုးမွငျ့စံ.....ဘာတှဖွေဈကုနျတာလဲ.....မကြျစိရှေ့တငျ အဖွဈအပကြျတှကေ ငါတောငျမယုံနိုငျဘူး.....နငျမလုပျဘူးဆိုတာတော့ ငါယုံတယျ....နငျကအဲ့လိုလူမြိုးမှမဟုတျတာ......နငျရော နောကျကှယျကဘယျသူဆိုတာ သိလား....."
စားပှဲထိုးလေး လာခပြေးတဲ့ကောျဖီတဈခှကျကို တဈငုံသောကျရငျး သိခငြျတာကို ထူးမွတျပိုငျ မေးလိုကျတော့သညျ။
"ငါသိရငျ ငါ့ဘဝဒီလိုဖွဈနပေါ့မလားဟာ......ကြောငျးကလဲ တာဝနျမယူပေးတော့ လူတှအေားလုံးက ငါပဲထငျနကွေတာ...ငါဒီကိစ်စကိုစုံစမျးဖို့ တှေးနတော....နငျနဲ့တှေ့တာ အတောျပဲ........နငျရော ဘာတှလေုပျနလေဲဟငျ... မိုးကုတျကိုလာတာကရော ဘာကိစ်စလဲ....."
"ငါ အခုရဲမှူး ဖွဈနပေီဟ......တာဝနျကလြို့ မိုးကုတျကိုပွောငျးလာတာ.....ငါစုံစမျးပေးမယျလဒေီကိစ်စကို...နငျနဲ့မိုးမွငျ့စံ ကူညီခဲ့တဲ့ ငှအေစား နငျ့သိက်ခာနဲ့ မိုးမွငျ့စံအတှကျ အမှနျတရားကို ငါပွနျရှာပေးမယျ........"
ထူးမွတျပိုငျက ရဲအရာရှိတဈယောကျဖွဈနတေဲ့အပွငျ စုံစမျးပေးမယျဆိုသောကွောငျ့ ရိပျ ပြောျပါသညျ။ဘာပဲဖွဈဖွဈ ဒီအထငျလှဲမှုကိုရှငျးရမညျ။.....အထူးသဖွငျ့ ထကျစိတျထဲက အရာတှကေုပေါ့။
ထကျတဈယောကျ ရိပျကို နမေကောငျးလို့အိမျမှာထားခဲ့ရပမေယျ့ အိမျမှာ တဈခုခုဖွဈနမေှာလဲစိတျပူနတောကွောငျ့ အလုပျထဲတှငျပငျ စိတျမရောကျတော့ပါ။သူ့ဘကျက ဘယျလိုပဲထငျထငျ ဖုနျးဆကျကွညျ့ရနျ ရိပျ၏ဖုနျးနံပါတျလေးကို နှိပျလျုကျသညျ။
ခကြျခငြျးမကိုငျပဲ အနညျးငယျကွာနသေောျလညျး ဖုနျးထဲက သူ့အသံလေးကွားလိုကျရပွနျတော့ အနညျးငယျ စိတျအေးရသညျ။
"ဟယျလို......ထကျ ပွောလေ......."
"အိမျမှာလား.......သကျသာရဲ့လား......ညနဘောစားခငြျလဲ ဘာဝယျလာပေးရမလဲ......"
ဒီလိုအလိုကျသိပွနျတော့ ရိပျမှာ ဒီအမြိုးသားကို ပိုခဈြရပွနျသညျ။
"အိမျမှာမဟုတျဘူး....ရိပျ ဝယျစရာလေးတှရေှိနလေို့ အပွငျထှကျလာတာ ငယျသူငယျခငြျးတဈယောကျနဲ့တှေ့လို့ စကားပွောနကွေတာ....ခဏနအေိမျပွနျတော့မှာ.....ဘာမှဝယျမလာနဲ့တော့လေ....."
"အောျ.....ငယျသူငယျခငြျးနဲ့လား.....ဟုတျပီလေ စောစောပွနျဦး......ကိုယျလဲ စောစောပွနျခဲ့မယျ......."
ဖုနျးခလြိုကျပမေယျ့ ငယျသူငယျခငြျးက ဘယျသူလဲသာ စဥျးစားနမေိတော့သညျ။မေးလိုကျပွနျရငျလဲ အရမျးသိခငြျရာကနြမေှာစိုး၍ ကိုယျ့သိက်ခာလဲ ကိုယျထိနျးရသေးသညျ။ကိုယျက မုနျးပါတယျလို့ ကွှေးကွောျထားသူ မဟုတျလား။
တဈဖကျတှငျ ......
"ထကျ ဟုတျလား.....ဘယျသူလဲ....."
ပွုံးစိစိနဲ့မေးလာတဲ့ ထူးမွတျပိုငျကွောငျ့ ရိပျမှာ အနညျးငယျရှကျရပွနျသညျ။
"အငျး ဟုတျတယျ.... ငါ့အမြိုးသား......."
"ငါသိတဲ့ ထကျ တော့မဟုတျပါဘူးနောျ......."
"နငျထငျနတေဲ့ ထကျပဲ......နောကျမှ ငါအကွောငျးစုံရှငျးပွတော့မယျ.....ခုက ငါပွနျတော့မယျနောျ အိမျမှာလုပျစရာလေးတှရေှိသေးလို့.... နငျ့ဖုနျးနံပါတျပေးထားဦး......."
ထူးမွတျပိုငျ၏ဖုနျးနံပါတျကို ယူလာတာ အိမျသို့ ပွနျလာလိုကျတော့သညျ။ထကျ သိခငြျနတေဲ့ တရားခံကို ရိပျရအောငျဖောျထုတျမှာပါ ထကျ......ရိပျဟာ ထကျ ထငျနသေလိုမဟုတျဘူးဆိုတာလဲ သိစခေငြျသေးသညျ။
ရိပျ အိမျရောကျတော့ ရမေိုးခြိုးပွီး ထကျအတှကျ ထမငျးဝိုငျးပွငျထားကာ company က အလုပျတှကေို ပွနျစီစဈနတေော့သညျ။
"နမေကောငျးရငျ နားပါ....အလုပျက နောကျမှလုပျလဲရတယျ.... "
ရောကျလာတာနှငျ့ ပှစိပှစိလုပျနသေောထကျကို ကွညျ့ပီး ရီမိပွနျသညျ။
"ရမေိုးသှားခြိုးလိုကျလေ......ဒေါျဒေါျခြိုက စောစောကမှပွနျသှားတာ.....ထမငျးစားဖို့ပွငျထားလိုကျမယျ......"
"အငျး.......ဒီနေ့တှေ့ခဲ့တဲ့ငယျသူငယျခငြျးကဘယျသူလဲ......"
သူမရဲ့အမြိုးသားဖွဈတဲ့အတှကျ ထကျဒီလောကျတော့ မေးလို့ရတယျမဟုတျလားဟုတှေးကာ မေးလိုကျသညျ။
"နောကျမှမိတျဆကျပေးမယျ.....တရကျလောကျ သူ့ကို companyကိုဖိတျမလို့....အဲ့နေ့ကမြှပဲ တခါတညျးမိတျဆကျပေးတော့မယျ......."
အရငျကြောငျးက သူငယျခငြျးဖွဈကွောငျးပွောလိုကျရငျ ထကျစိတျအနှောငျ့အယှကျဖွဈမညျစိုးရသေးသညျ။ဒီလို အခြိနျလေးတှမေှာ ထကျ ဒေါသထှကျနတောကို ရိပျ မမွငျခငြျပါ။
"အငျး........သဘောပဲ အဲ့တာဆိုလဲ......ရခေြိုးလိုကျဦးမယျ ဒါဆို......."
ရခေြိုးဖို့ တကျသှားပမေယျ့ ထကျစိတျထဲ အလိုမကပြါ။ဘာလို့ ရိပျက အခုမပွောတာပါလိမျ့.....ရညျးစားဟောငျးမြားလား.....တှေးမိပွနျတော့ ပိုလို့တောငျ အလိုမကပြါ။
"မနကျဖနျ ရိပျ အလုပျပွနျဝငျတော့မယျနောျ....လုံးဝသကျသာသှားပွီမို့.......ရော့ နှားနို့လေးသောကျလိုကျဦး.....ဒေါျဒေါျခြိုလဲ
ညဘကျ မအိပျတော့ဘူးဆိုတော့ ရိပျအခနျးပဲပွနျအိပျတော့မယျနောျ........."
ထကျအတှကျ နှားနို့လာပို့ရငျး ပွောစရာရှိတာပွောလိုကျတော့သညျ။ထကျနဲ့သာ တဈခနျးထဲဆကျအိပျနရေငျ ရိပျ ရငျခုနျရလှနျးလို့ ရူးသှားပါလိမျ့မညျ။
"ငါနဲ့တဈခနျတညျးနရေတာ အရမျးစိတျညဈနတေဲ့ပုံပဲနောျ.......ငါနှားနို့သောကျပွီးတဲ့ထိစောငျ့ပေး......ပွီးမှပဲ မငျးအခနျးထဲသှားခငြျသှား........"
ထကျသညျ ရိပျနှငျ့ တဈအိပျယာထဲအိပျရတာကို သဘောကပြမေယျ့ နကေောငျးသှားပွီဆိုသောကွောငျ့ တားဖို့အကွောငျးပွခကြျရှာမတှေ့တော့ ခှငျ့ပွုလိုကျရသညျ။
ကွိုးတဈလုံးဂါဝနျဖွူဖွူလေးကို အပေါျက အနှေးထညျအပါးလေးထပျဝတျထားကာ ဆိုဖာပေါျတှငျထိုငျစောငျ့နသေော သူမသညျ ယုနျမလေးနှငျ့တောငျ တူနပေါသေးသညျ။ဒီယုနျမလေးကို မမုနျးခငြျလဲ မုနျးနရေသညျမဟုတျလား။နှုတျခမျးဖူးဖူးလေးကို ကွညျ့မိလိုကျတိုငျး ထကျရဲ့စိတျတှထေိနျးလို့မရ။
နှားနို့ကိုကုနျအောငျသောကျပွီးတာနဲ့ သူမလေးက ဆိုဖာမှထလာကာ ခှကျကို လာယူသညျ။
"နှားနို့သောကျရတာ အဆငျပွလေား ထကျ.....ရိပျက တံဆိပျပွောငျးပွီး ဝယျလာတာ...ခါတိုငျးသောကျနကေတြံဆိပျက ကုနျနလေို့......."
ပွောပွောနှငျ့ ထကျ၏လကျထဲက ခှကျကိုဆှဲယူလိုကျသညိ။
"အငျး.....သောကျရတာအဆငျပွပေါတယျ....မငျးကသိခငြျလို့လား အရသာကောငျးမကောငျး......."
"သိခငြျတာပေါ့.....အောကျရောကျမှပဲ တဈခှကျသောကျ. ......အှနျ့........"
စကားပွောလို့မဆုံးခငျ ရိပျရဲ့မကြျနှာကို ဆှဲယူကာ နှုတျခမျးတှကေို ဆှဲယူနမျးရှိုကျလိုကျတဲ့ ထကျ......
ရိပျရဲ့ အပေါျနှုတျခမျးလေးကို စုပျယူနမျးရှိုကျလိုကျ အောကျနှုတျခမျူလေးကိုနမျးရှိုကျလိုကျနှငျ့ ရငျဘတျကိုထုနတေဲ့ ရိပျရဲ့လကျတှကေို လကျတဈထကျနှငျ့ခြုပျထားလိုကျကာ လကျတဈဖကျက ရိပျရဲ့ခါးလေးကို ကိုငျပွီး နံရံတှငျကပျလိုကျသညျ။
ရှကျနတေဲ့ရိပျက နှုတျခမျးတှကေို တငျးတငျးစေ့ထားသောကွောငျ့ အောကျနှုတျခမျးလေးကို ဖိကိုကျလိုကျတော့ ရိပျ၏နှုတျခမျူလေးပှငျ့သှားသညျ။ထိုအခြိနျမှ ထကျ၏လြှာသညျ ရိပျ၏ပါးစပျအတှငျးသို့ တိုးဝငျလာကာ စုပျယူနတေော့သညျ။
ရိပျ အသကျရှူရခကျလာတော့မှ နှုတျခမျးလေးကို လှှတျပေးလိုကျတော့သညျ။
"ထကျ.....ဘာလုပျတာလဲ....."
ရငျဘတျထဲမှ ရုနျးထှကျကာ ရိပျမေးလိုကျတော့
"နှားနို့အရသာ စမျးခိုငျးတာလေ....ဒီတံဆိပျကောငျးတယျ....မဆိုးဘူး.....နူးညံ့အိစကျနတောပဲ......"
ကိုယျ့နှုတျခမျးကိုယျ လကျဖွငျ့ဖိကာ ပွောနတေဲ့ထကျကွောငျ့ ရိပျရှကျလှနျးလို့နစေရာနရောပငျမရှိတော့သောကွောငျ့ ခှကျကိုယူကာ အခနျးထဲမှ ပွေးထှကျလာလိုကျသညျ။တောျတောျဆိုးတဲ့ ထကျ....။
"ကိုယျ ဒီနှုတျခမျးတှကေို အရမျးစှဲလနျးနပေီ......"
ကြနေပျတဲ့အပွုံးတှနေဲ့ကနြျခဲ့တဲ့ ထကျကတော့ အောငျနိုငျသူကွီးလို ရီနမေိတော့သညျ။ဒီညတော့ နှဈယောကျလုံး အိပျပြောျမညျမထငျတော့ပါ။
###
တဈနေ့လုံး မီးပကြျနလေို့ ခုမှတငျရတယျ....အပိုငျးတှကေို နောကျနေ့ရှညျအောငျ တငျပေးမယျနောျ.....ဇာတျပို့တဈယောကျ ထပျပေါျလာပွီမို့ ပိုစိတျဝငျစားစရာကောငျးလာတော့မှာပါနောျ