THE STORY OF US
WRITTEN BY LUNATICOOO
KABANATA 9:IM YOURS
DUSK POV*
__
"Tahan na Kyra papanget ka niyan"biro ko
Iniangat nito ang ulo niya saka ako sinamaan ng tingin
"Leche"mataray na sabe nito habang nairap
"I miss you Kyra"sabe ko
Ngumiti ito ng tipid"i miss you too"
Umupo kame sa sofa atsaka ko siya kinwentuhan
"Nung nawala ka eh tinuloy kopadin yung nobela na sinusulat ko...."panimula ko"inaamin ko na para sating dalawa yon,nung nakita ka parabang the world stops for a sec mahiwaga eh,napakahiwaga mo"sabe ko habang wala sa sariling nakangiti
"Akala ko makakalimutan kita kapag umalis ako sa La Zartesa,im crying every fucking night..."panimula nito habang matipid na nkangiti"natapos ko yung nobela mo para kay Luisa iniisip ko na paano kung ako yung bida,paano kung tayo yung bida don?"sabe nito habang tulala
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya"i know i made a mistake,sa totoo lang akala kodin na nakikita kolang sayo si Luisa, pero nung tumagal hinde eh,wala kang katulad Kyra..."napatigil ako bago bigkasin ang salitang gusto ko sabihin"mahal kita bilang ikaw."
Tumula ang luha sa mata niya"mahal den—"bigla itong nahimatay at bumagsak sa sahig
Gumunaw panandalian ang katawan ko,para bang kahit kailangan kona siyang tulungan at tumawag na ng ambulance eh hinde ko magawa
Ganun ba talaga oag sobrang nagugulat?natatakot ako para kay Kyra.
Pero wala na sigurong mas lalala sa sakit ko.
Wala na dapat siyang pagdusahan dahil ako na ang magdudusa para sa kanya.
"Kyra."sabe ko bago ako matauhan
Hinde kona siya ginalaw sa pag kakahiga niya,agad akong tumawag ng ambulance,mabilis den itong dumating
Sinakay na nila si Luisa,agad naman akong sumkay sa sasakyan ko at sinundan siya,kahit na nakakaramdam ng hilo eh mas binilisan ko padin ang pag papatakbo ko
Napatingin ako sa salamin ng sasakyan ko,nakita kong nadugo din ang ilong ko"tangina naman!"sabe ko bago punasan ang dugo,
Umatungal ako na parang bata habang nag mamaneho,ayokong isiping mawawala siya sa akin, ayokong isiping mawawala ako sakanya.
Maya maya pa eh nakarating den ako sa ospital kung saan dinala si Kyra,nauna na yung ambulance dito kaya dumaretso ako sa help desk para ipagtanong
Agad den naman itong sinabe ng Nurse emergency room pa daw at bawal pumasok.
Napaupo ako sa gilid ng pader habang nakakuyom ang kamay,naalala ko nanamn ang sinabe niya sakin dati
"Hinde pako ready mawala Dusk,im scared"
Ang mga salitang yan ang umiikot sa ulo ko ngayon,alam kong may sakit den ako dahil hinde na normal ang nararamdman ko,ayokong magpacheck up at ayoko malaman kung ano ito
Hinde namn ako iiwan ni Kyra hinde ba?
Tangina kasi bakit ba nangyayare ang lahat ng to sakin
Napahilamos ako ng mukha gamit ang palad ko
"Sir."pagtingala ko eh Doctor ba pala ang tunatawag sa akin.
Agad kong pinunasan ang luha ko tsaka mabilis tumayo"kamusta na siya doc?"mabilis kong tanong
Umiling ang doctor."she's fine,kinapos siya ng hininga kanina as in walang Oxygen na pumapasok sa katawan niya mabuti nalang eh mabilis kayo nakatawag ng ambulance"panimula nito"kaano ano mongapala si Ms.Kyra Quin Domingo?"tanong nito habang nakatingin sa record ni Kyra
"Bo—boyfriend"tipid kong sabi habang matipid na nakangiti"pwede konabasiya puntahan?"
"Ow sure,pero wag mo nalang gisingin mabuti na makabawi katawan niya kahit saglit,room 27"sabe ng doctor habang tipid din na nakangiti sakin
Biglang may tunawag sa doctor at natataranta itong umalis ni hindi nanga siya nakapag paalam sakin
Nakatungo akong naglalakad papubta sa Kwarto ni Kyra,
Ng makarating ako ay inopen ko ang Cellphone nito,may password pero mabuti nalang eh sinabi niya sakin dati nung magpipicture kame
Pag open ko eh nagulat ako sa wallpaper niya, picture naming dalawa sa itaas ng ferris wheel,ilanbeses din kasi kami umakyat don dati hinde kona matandaan kung pang ilan itong larawang to
Pumunta ako sa contacts at nakita ko ang number ng Mommy ni Kyra agad ko itong tumawag.
"Hello?"tinig ng mama ni Kyra sa kabilang linya
"Hello po Ma'am,im Dusk po...Dusk Martin medyo may emergency lang po..."panimula ko habang kinakabahan kung paano ba itp sasabihin
"Ow the man who brokes my Daughters heart,ano nangyare?"seryosong sabe ng mama ni Kyra
Nainis ako sa sarile ko kaya agad kong naikuyom ng mahigpit ang kamao ko
"Nandito po kami sa Hosp—"agad na naend call ang linya narinig kopa bago ito maibaba eh parang hinagis niya ang Telepono
Napahinga nalang ako ng malalim.
Umupo ako sa gilid ng kama niya,nakatapat sakin ang mukha niyang natutulog,sobrang ganda niya kahit wala siyang make up,ampula ng labi at ang kinis ng mukha,alam niyo yung anghel?ayun siya
Napakaperpekto,mas bagay talaga sakanya yang simple lang.
__
Hinde ko namalayang nakatulog ako sa sofa,madilim na ang labas malamang ay gabi na
Napatingin ako sa kama ni Kyra nagulat ako ng wala siya dito
Inilibot ko ang paningin ko malaki ang kwarto niya dahil pribado ang ospital na ito.
Pagdating ko sa kusina dun ko siya nakikita nag luluto,nagtaka ako dahil parang walang bakas ng sakit sa katawan niya,sumasayaw pa ito habang nag papatugtog ng Dancing in the kitchen by Lany
(Play this song while reading this part)
"Goodevening Dusky"she said while winking
Ngumiti ako ng tipid"Goodevening,ayos kalang?"nag aalalang tanong ko
"Ayoslang,pasensya kana nahirapan kaba sa pag asikaso sakin?"sabe nito habang nag hihiwa ng mansanan
Umiling ako
"Napakalungkot mo naman?,ano meron?"birong tanong nito
Really?anong meron?
"Sabihin monga yung totoo Kyra,may sakit kaba?"walang emosyon kong sabi habang nakatungo
Tunawa ito..."akala ko panaman hinde mo mapapansin"panimula nito"yeah Dusk,hinde lang basta sakit,im fucking dying!"sigaw nito
Parang gumuho ako sa pagkakatayo,nanghihina ang tuhod ko.
Nakita kong pumapatak na ang luha ko sa sahig
Naramdamn kong may yumakap sakin,it feels so good
God bakit naman lahat nalang!
Lahat nalang kinukuha mo!
"Shit"sabe ko habang naiyak,niyakap koden siya ng mahigpit
"Im sorry"mahinang boses ni Kyra,alam kona naiyak naden siya
"God damn it!"sabe ko habang pinupunasan ang luha ko"don't cry mahal,gagawa tayo ng paraan"sabe ko habang hawak ang magkabila niyang pisnge
Nakikita ko sa mata niya ang labis na pag kalungkot, I don't fucking know what to do
Ng kumalma kame eh pareha kaming naupo sa sofa,naka hilig ang ulo niya sa balikat ko...
Tahimik lamang kaming dalawa na para bang sinusulit namin ang sandali
"Nung bata pako akala ng doctor mamamatay den ako agad,pero mali sila"panimula ni Kyra
Tahimik lamang akong nakatingin sa bintana ng kwarto namin
"Hanggang ngayon may taning buhay ko...isang buwan actually kalahati na mula sa araw na ito,ramdam koden yung paghihina ng katawan ko,yung nakita mo kanina?,nagsisimula palang yon Dusk kaya ayokong mahalin moko pero yung puso ko ang kulit eh,hinahanap hanap kita"kwento nito
"Wala nabang paraan?"tanong ko habang hinihigpitan ang pagkakahawak ko sa kamay niya
"Wala na,lahat ng paraan nung bata ako ginawa nanamin,nalugi nga yung kumpanya namin dahil sakin,"sabe nito habang mahinang natawa"kaya ayun unti unti kong tinanggap"
"I love you"sabe ko sabay halik sa noo niya
"I love you more."sagot nito na kinagulat ko
"Be mine? forever"tanong ko habang natayo sa sofa
Humarap ako sa kanya kita ko ang pagkamaga ng mata niya
"Im yours Dusk—"dikona pinatapos ang sasabihin ni Kyra
I kissed her lips
Isinandal ko siya sa sofa habang marahang hinahalikan,
"Te amo mi amor"i said.