Ako:
Magtatampo ka ba kung hindi ako makakapunta?
Mickey Mouse:
Hindi lang tampo. Magagalit pa.
I slightly chuckled. Napailing ako sa reply ng kaibigan ko. I even peeked downstairs at our house to make sure it was quiet. I also didn't forget to lock my bedroom door before slowly heading to my window. I tightened the rope hanging so I could finally get... down.
Napapikit ako ng mariin at halos mapabuntonghininga ako ng malalim nang tuluyan ng maramdaman ng mga paa ko ang damuhan ng aming bakuran. Hudyat na nakababa ako ng matiwasay.
Pakiramdam ko'y mabibingi ako sa kaba na dumadagundong sa puso ko.
Kailanga kong mag-ingat. m
Tahimik at marahan na agad kong inayos ang sarili, at mabilis sinuot ang sneakers para masiguro kong anumang oras ay kumportable't hindi ako mahihirapang umakyat at tumakbo kapag gugustuhin ko, lalo na kapag magmamadali ako. Hinigpitan ko ang sintas ng aking sapatos habang pasimpleng sumisilip sa itaas ng aming bahay, natatakot na baka katukin ako bigla ng magulang ko sa kalagitnaan ng malalim na gabi.
Pero sigurado akong tulug na tulog na sila, kaya ang gisingin pa ako sa ganitong oras? Mukhang malabo na iyon mangyari.
Mickey Mouse:
It's my birthday and I'm still hoping that you're one of those I can spend time with on my special day. But you know... I won't force you to go. If ever you are allowed, I hope you can go. I understand your situation, Tin.
Ps: Hihintayin ko na lang na makabawi ka. Love you. <3
Napailing ako at gusto kong matawa sa biglang pahabol na mensahe niya. Ang gulo niya talaga! Magtatampo tapos biglang maiintindihan naman niya!
Ako:
I'm so sorry, Mickey. Bawi na lang ako next time, okay? :(
Ang tanging ni-reply ko sa kanya. Hindi ko na hinintay ang reply niya at lakad-takbo akong mabilis na nilisan ang bahay namin. Hindi ko maiwasang mapapikit ng mariin kahit na may nararamdaman akong pag-aalinlangan.
I'm sorry, Mama and Papa. Saglit lang ako, babalik din naman kaagad ako.
I heavily sighed at that thought. Okay... suit yourself, Tin.
Ito na siguro ang huling araw na magiging pasaway at matigas ang ulo ko. Para lang makadalo sa pinaka importanteng araw ng kaibigan ko.
"Oh, my gosh! Oh, my gosh! Look who's here! Look who's here!"
"M-Mickey..." halos hindi ako makahinga nang mabilis akong dinaluhan at dambahan ng yakap ni Mickey nang mamataan niya akong papalapit sa direksyon nila.
Mabuti ay may madadatnan pa ako dahil medyo late na rin nang tumakas ako sa bahay...
Nakahinga ako ng maluwag nang magbitaw siya at masayang hinarap ako.
I couldn't help but hover over her entirety. She's wearing a bodycon dress. She looks so gorgeous and sexy, especially with neon colored make-up on her face. I can see silver beads clinging to her beautiful hair to make her look shiny.
She resembles Maddy Perez. A bitchin' one. One of the main characters in a series titled "Euphoria." They look like they have neon glittery on their faces.
So everyone looks so euphoric. Their outfit. The theme. The neon part lights. Confetti's falling from above. Like every tiny detail... they really capture the essence of the scenario I just watched in the series. I guess I'm the only one who's different. Sa pagmamadali kasi ay hindi na ako nag-abalang ayusin pa ng husto ang sarili. I'm just wearing a simple black top and high-waisted shorts, and, of course, sneakers. And if not for the cropped black denim jacket, I would've felt very naked. Light make-up at naka-messy-bun lang medyo ang may kahabaan kong buhok.
The aura I see throughout, especially in those with us, seems to add to the excitement I feel—the doubt in my heart disappears immediately.
This is so... nice.
"Oh, my gosh! Are you for real? Nandito ka talagang gaga ka!" nanggigigil na pinisil pa niya ang pisngi ko na ikinareklamo ko.
Hindi ko tuloy naiwasang hagipin ng tingin ang mga kasamahan niya kanina pa mula sa likod niya. Nandun na rin si Becca, napakaganda niya pati na rin ang suot niya, abalang kausap ang boyfriend niyang si Dylan, kaya hindi pa nila ako napapansin. Nakahilera na sila't nakaupo, habang naroon din sila Daniel at ilang mga kasamahan niyang pamilyar at ilan na hindi na naman bago sa paningin ko.
Pansin kong mukhang mas madami kami ngayon, ah?
Sinubukan kong tingnan pa paligid, hindi ko nakikita si David. Pero namamataan kong may sarili ng mundo mga kaibigan niya kaya walang masyadong nakapansin sa entrada ko, habang abala naman sa paglagok si Daniel ng mga tumatagay sa kanya.
Napakunot tuloy ako nang mapansin kong wala talaga yata rito si David.
Well, mabuti na rin 'yon. Wala rin naman akong balak makisalamuha sa iba. Sina Mickey at Becca lang talaga ang sinadya ko rito.
"Happy birthday, Mickey." natatawang bati ko sa kanya.
Pasimple't mahinang tinulak ng daliri niya ang pisngi ko habang naiirap at napapanguso siya sa akin.
"May pa-sorry-sorry ka pang gaga ka! Yun pala pupunta ka! Muntik na talaga akong magtampo sayo, sis! Mabuti ay napayagan ka?"
Napakibit na lamang ako at nginitian siya.
"Well... surprise?" the only thing I said as I chuckled a bit. "And oh, I'm sorry, I forgot my present—"
"Well, I don't care? Because your presence is enough for me, sis. Sobra-sobra pa. Thank you, ah?" nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya.
"You're welcome."
"Ah," napaungol at nagrolyo ang mata niya nang pasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko. Na para bang sinasabi na 'seryoso-ka-ba-d'yan-sa-ayos-mo?'
"Don't judge me. Nagmadali na nga ako para puntahan ka." agad na dipensa ko.
"Whatever." pagsuko niya. "Buti na lang ay maganda ka."
"Mas maganda ka."
She just smirked and smiled at me.
"Pagbigyan na kasi birthday naman." sabi ko pa.
Then she rolled her eyes.
Maybe my runaway is worth it because my friend won't get upset with me? At na... masaya siyang dumalo ako.
"Let's go. They're all there. I didn't get the VIP table, so we're accessible to other madlang people. " then she winked at me.
She really prefers the chaos around us. I have no complaints... at gusto ko rin naman. Though I just got into the club again. She was holding my wristband, habang nagpapadala lamang sa kanya, walking towards the reserved couch, and I looked like a lost baby girl.
Pakiramdam ko ay first time ko lang ulit nakapasok dito sa Icon—my favorite place.
Talagang walwal ang mangyayari sa kaarawan ng kaibigan ko. There's Black Label, Gold Label, Bacardi, at marami pang iba. The tower around the tables... And... wow, there is a juice and coke. Akala ko alak lang rin ang magiging chaser namin. At hindi ko alam kung iinom pa ba ako o tititigan ko lang ang mga ito. Dahil wala akong balak maglasing.
Hindi ako maglalasing.
Dahil hindi rin naman ako magtatagal.
Hindi alam ni Mickey... nung sinubukan ko namang magpaalam, pero walang pag-aalinlangan na hindi pa rin ako pinayagan ng magulang ko. Lalung-lalo na ang Papa ko. Talagang hindi niya ako pinagbigyan kaya't wala akong choice kundi ay ang gawin ang dating gawi.
Ang tumakas ng hindi nila nalalaman. At bumalik sa bahay ng hindi nila namamalayan.
Ang sabi ko saglit lang.
Pero ang saglit na iyon ay umabot na yata ng ilang oras nang hindi ko namamalayan.
Hindi ko alam na ganito ako magiging kasabik lalo na kapag kasama ko ang mga kaibigan ko.
And I knew this one is a really, really bad idea.
Pang ilang beses ko na bang nilunok ang mga sinasabi ko?
Napalunok ako sa huling latak na nalasahan ko bago ilapag ang baso sa mesa. Napapakunot habang pinupunasan ko ang gilid ng labi gamit ang daliri ko ay napansin kong sa'kin na naman napatapat ang may punong alak na baso.
Bakit parang ang bilis naman umikot!?
"Ano ba 'yan? Pinaglololoko mo ba 'ko? Tama na muna! Pang siyam ko ng shot 'to, 'e! Uuwi rin naman agad ako mamaya!" reklamo ko kay Mickey nang mapansin kong kanina pa niya ako tinatagayan ng tinatagayan.
Nakikita ko na rin ang pamumungay ng kanyang mga mata habang tumatawa sa'kin. Mas lumalakas na rin ang boses niya kapag nagsasalita at pansin kong nalalango na rin ito dahil sa pagsinok at singhot niya kada lumalagok siya.
Maganda pa rin siya, kahit mukha na talagang siyang tanga.
"Kaya nga sulitin mo na, sis. Grabe namiss kita, sobra! Okay, last shot na! Promise! Tapos sayaw tayo—"
Scam yang promise na 'yan! E, mga sampung shot pa nga bago pa maging effective ang promise niya na titigilan niyang tagayan ako, e! At yun ang hindi ko hahayaan na mangyari. Kailangan ay maayos akong umuwi sa bahay.
"Nah," agad akong umiling. "Si Daniel na lang ang yayain mong sumayaw. I'm okay here, really—"
"Pero ikaw ang gusto ko! Later na lang si Baby D ko!" pag-aalburuto agad niya.
Napailing na lamang ako sa kanya.
"Please? It's my birthday! Pagbigyan mo na ako!" hinahatak na ako ni Mickey sa dance floor pero umiiling lang ako.
"No."
Hindi ako lasing para makisayaw doon. Sumasayaw lang naman ako kapag lumalakas ang amats ko. Pero hindi pa naman tumatama sa'kin. Nandun na rin sina Becca at nagsasayawan na nga yung dalawang mag-jowang hindi na yata magkakasawaan sa isa't-isa.
Inuulit kong tanungin pa rin ang sarili.
Pang-ilang beses ko na nga bang nilunok ang sinabi ko?
I have no idea how I came up with this idea for myself. Then I just remember my feet marching somewhere after drinking shot after shot. Then I realized I went to the dance floor and spent my night watching the neon lights and loud music pass by.
I feel like my night is getting wild.
Then suddenly, this night got really... pretty weird.
"Damn, angel fuck... you're fucking wasted."
Along with it, I unearthed a man dancing from my behind. Not too shabby for a drunken night. The heat, like breath... from my nape sent shivers down to my freakin' spine.
"How are you, hm?"
Napapikit ako sa halimuyak ng pamilyar na amoy na nanunuot na naman sa ilong ko sa tuwinang pumipikit ako. Hindi ko maiwasang magmulat sa nagbulong. Ako ba ang kinakausap niya?
"Aren't you dizzy? Nesauted?" then I heard a slight chuckle.
Ramdam ko rin ang mainit niyang mga daliring marahang naglalakbay sa balat ko mula sa lantad kong balikat pababa sa baywang ko.
"You really fond of this chaotic place, huh?"
Napapalunok ay pumikit ako saglit ng mariin at nagmulat. Nagbaba ako ng tingin, isang matikas na tindig ang namataan ko. Sinubukan kong tumingala kung sino iyon nang mapansin ko ang nakapukol na mata, at anino ng malagong buhok... ang labi... ang maputing ngipin at tangos ng isang ilong.
Gusto ko siyang makita ngunit hindi man lang nabibigyan ng pagkakataon na matamaan siya ng mga lights.
"Looks like you're really enjoying tonight, hm? You, naughty little angel..." he let out a flirty chuckle.
He appears to be tall and manly. I can't see him clearly, but I can smell and feel him. His hair was longer than usual, but it complemented his manly features perfectly. His jaw was grayish due to his obvious stubble, and his nose was narrow and perfect on his high cheekbones.
Even though I want to see the whole of his face, it's like every part of his face zooms automatically, sa tuwing aksidente kong nadadapuan ng tingin ang mga 'yon, so I can't even visualize what he looks like in total.
I'm not sure if I'm just overly intoxicated, but I've never felt this way before, seriously.
Na kahit ramdam ko na siya ay parang wala akong maramdamang pagkaigtad para magulat o dagling mag-iwas.
Then suddenly, I felt a warm hand, fingers intertwined with mine.
He held... my hand?
"W-Who are you?" namamaos na sambit ko dahil sa panunuyot ng aking lalamunan.
I heard him soft groaned behind me.
"Your husband..." aniya'y may naglalaro sa kanyang boses na ikinakunot ng noo ko.
What is he saying? And since when else did I have a husband?
"Seriously, Mister. Nagkakamali ka yata ng kinausap. And... and... I'm single." wala sa sarili kong sagot.
"Oh, yea? Good girl." he chuckled again as he groaned low and muttered curses under his breath.
Napakunot ako at bahagyang gumalaw ang ulo ko para sana tingnan siya ngunit 'di ko talaga siya maaninagan. Tanging isang malaking bulto ang namamataan at nararamdaman ko.
"I'm sorry. I thought you were my wife. You look so much like her. She's beautiful too. But you're more so..."
"What are..." I was stunned when I felt him sniff my head as I could still hear him deep breathing.
"Perhaps you're immortal, aren't you?"
"What are you saying..." I laughed a bit. Hindi ko maiwasang matawa sa kahibangan ng isang lalaking hindi ko kilala. Marahil ay mas lasing na ito kaysa sa akin para mapagkamalan niya pa akong asawa niya. "No way."
"What? How many are they? Are they better, huh? Are they better than me? "
"I... I don't understand—" nalilito't walang maapuhap sa mga pinagsasabi niya.
At anong magaling saan?
"Acting innocent? What? Nakailang boyfriend ka na ba, hm? How many men have you kissed?" he paused a little. "Lima? Pito? Siyam? Sampu? O sampu, pito, lima, tatlo? Do you have a boyfriend right now?" sunod-sunod at mabilis nasambit niya.
Its like he's chanting some spell. I don't know pero sumakit ang sentido ko habang naririnig siya. Marahil ay umeekto na sakin ang mga nainom ko.
It was as if what he was saying echoed over and over again. Mabilis ang pagkakabanggit ngunit mahihimigan ang pagkadiin. Nanunusok at nanunuot sa tainga papunta sa utak ko dahilan na maramdaman ang bahagyang pagtibok ng sentido ko. At hindi ko alam kung bakit natitigilan, natutulala, at nanghihina ako sa mga ibinubulong niya.
I'm probably really drunk to hallucinate like this.
I frowned a bit. "What are you doing?"
"I'm only giving you two options. You decide. Sometimes the one on the left is on the right, and the one on the right is on the left. Don't go to the left. Don't go to the right. " halos pangilabutan ang batok ko nang maramdaman ko ang isang malambot na bagay na lumapat sa tainga ko at na maramdaman rin ang mainit na hiningang dumadapyo sa balat ko. "Don't you ever look back. So... where will you turn, hm?"
I could do nothing but swallow as I heard his voice as deep as the abyss.
"Either way meet my demands or dot dot dot." as his playful continuation.
His question made me think deeply and also confuses me. Bakit niya ako pinapapili?
Wala akong maintindihan sa mapaglarong sinasabi niya. It's like a poetic... I don't know.
"One... two... three..."
Honestly, right now, I don't really feel like doing anything. It feels like I'm trying to concentrate on something really hard and daydreaming at the same time. It felt like the same way I feel when I daydream. It usually feels very relaxing, but the first few times are... awkward.
"Three... two... one..." he hums a bit. "You're mine."
What the fuck is he doing?
Pagkalunok muli ko ng laway ay napasinghap naman ako nang tumama naman ang mainit niyang hininga sa tungki ng ilong ko. Agad ako napabaling roon at natantong wala siya.
Where is he!? Dumaan siya sa harap ko pero nawala.
Nasa likod ko ba siya?
"From now on, you're mine. You can't be with anyone else. I don't wanna be one of your options, Celestina. I don't wanna to be one of your options..." he randomly said.
Dahan-dahang napatango ako sa hindi malaman ang dahilan. Paulit-ulit ang kanyang mga linya't sinasambit. At sa tuwing ginagawa niya iyon ay para bang umiikot kung saang dimensyon ang paningin ko.
"I will be your guardian demon. The keeper from your darkness. You're not alone. Coz you're mine... say it, Celestina... say it!"
He cursed in my ear when he felt me shaking while his fingers were barely touching my neck. Para bang sa haplos nito ay nakakapa niya ang mga ugat sa bawat himaymay ng balat ko. And the blood flowing in my body heard every pulse up to my ear.
"I-I'm... y-yours—"
"Celestina!"
Nabalik ako sa reyalidad nang maramdaman ako ang dagling pagyugyog sa akin at matantong kanina pa pala ako tinatawag ni Mickey at Becca habang tinatapik ang pisngi ko.
Napapakunot ay agad na luminga pa ako para hanapin ang taong kanina pang bumubulong sa akin. Ngunit wala akong nakita.
Anong nangyari? Para akong nanaginip ng gising.
But... it felt surreal. Is that true earlier?
"Celestina. Hey, look at me," nawala sa isip ko ang paghahanap nang maramdaman ko ang palad ni Mickey na humahawak sa pisngi ko para maipokus ang tingin ko sa kanya.
Hindi pa marehistro sa akin ng maayos.
What the hell just happened?
"M-Mickey..." utas ko.
"My god, Tin!" napabuga siya ng marahas. "Get your shit together! Hindi mo naman sinabi sa'kin na tumakas ka pala sa inyo!"
"B-Bakit?" napakurap ako saglit nang matanto ang sinabi niya. "What did you say, Mickey?"
Paano niya nalaman? Ni hindi ko naman nababanggit sa kanila lalo na sa kanya ang bagay na 'to. Kaya paanong...
"Tin, your parents are here! They are looking for you!" natataranta't madiing sambit ni Becca para mapaamang ako sa sinabi niya.
I gasped as my lips parted.
"What!? Y-You're kidding me, right?" magsasalita pa sana ako para kumpirmahin at tanungin nang marinig ko ang isang sigaw ng pangalan ko.
"Fuck..."
"Geez. Mukha silang galit na galit, Tin. Lalo na ang Papa mo. Ano bang ginawa mo? I thought... pinayagan ka. Tumakas ka lang ba talaga?" sunud-sunod at nag-aalalang tanong naman sa'kin ni Becca.
Napapalunok na lumingon ako sa pamilyar na boses na iyon.
"P-Papa..." nanginginig kong sambit habang nanlilisik ang matang lumalapit ang ama ko sa direksyon ko nang mamataan niya ako sa alon ng mga tao.
Mama followed him. It was as if Mama was holding back as she spoke and holding Papa's arm. My knees almost shook when Dad grabbed my arm so tightly that I didn't realize he was approaching right away. My hand trembled with nervousness.
Parang dagling nawala ang pagkalango at nabalik ako sa wisyo.
Malalim akong napalunok, hindi namalayang nasa harapan ko na pala sila Papa dahilan ng sabay-sabay na pagtingala namin ng mga kaibigan ko.
"T-Tito—"
"I will take you home." mahigpit na utas ni Papa at hindi pinansin ang pagtawag ni Mickey sa kanya. "Get in the car,"
"Papa—"
"Now!"
Ramdam na ramdam ko ang bawat diin sa kanya ngayong mahinahon siyang nagsasalita. Mauunawaan ko sana kung ipapahiya't, sisigawan niya ako sa pagkasugod niya ngunit 'di niya iyon ginawa.
Mas tumindi pa yata ang kaba ko sa pagiging marahan ni Papa. Parang tumatagos hanggang sa buto ko.
"Papa..." tuluyan na akong nagpadala sa higit ng ama ko nang unti-unti't habol ang tingin ko habang naririnig at napapanood ko ang mga kaibigan ko, tinatawag ako.
"This is the last time I let you escape, Celestina. Not. Again."
P I E D R A I J A D A