" ឈប់ៗបងនិយាយអត់ទាន់និយាយអស់ទេចិត្តត្រជាក់សិនមើស៎..តែប្ដីស្លាប់អូននឹងមេម៉ាយកូនពីរជាមិនខានទេប្រពន្ធល្អអើយ " និយាយទាំងអោបជើងរបស់នាយតូចជាប់មិនលែងចង់យំតិចអីតិចផងអ្នកណាមិនភ័យបើកាំបិតកាន់នឹងដៃអញ្ចឹងនោះបានប្រពន្ធកាចៗដូចនេះត្រៀមតែញ័រខ្លួនរាល់ថ្ងៃទៅ ~,~
" មានស្អីក៏និយាយឲ្យអស់មក "
" សម្លេងនោះជាភ្ញៀវដែលមកនិយាយគ្នារឿងការងារប៉ុណ្ណោះហើយក៏ត្រូវជាមិត្តចាស់របស់បងដែរនាងទើបមកពីបរទេសវិញបងក៏រាក់ទាក់នាងឲ្យគួរសមបន្តិចទៅបងមិនបានក្បត់ដូចអូនគិតនោះទេ " អោបជើងប្រពន្ធបណ្ដើរបកស្រាយបណ្ដើរតាមហេតុផលដែលមានថេយ៉ុងដកដង្ហើមវែងៗទាំងចិត្តនៅតែខឹងមិនទាន់បាត់នោះទេ...
" ហេតុអ្វីចាំបាច់អោបគ្នាដែរ? "
" មិត្តខានជួបគ្នាយូរអោបរាក់ទាក់គ្នាខ្លះមានអ្វីខុសទៅអូន.. " តបមកឡើងផុយៗទៀតមិនខ្លាចរអារអ្វីសោះក្លាហានណាស់ភ្លាមៗថេយ៉ុងក៏រុញនាយចេញដោយប្រើជើងមិនឲ្យចាប់អោបទៀតទេចេញឲ្យឆ្ងាយទៅ
" ហ៉ឹស..ហ៊ាននិយាយដោយមិនខ្លាចចិត្តអូនលោកប្ដីបែបមិនចង់រស់នៅបន្តទៀតទេមើលទៅ " កែវភ្នែកសម្លឹងទៅរកជុងហ្គុកធ្វើឲ្យព្រឺព្រួចដល់សរសៃខួរក្បាលតែម្ដងរោមឡើងបាសមិននឹកស្មានទេថាថេយ៉ុងកាចដល់ថ្នាក់នឹងកំណើតកូនមួយនេះជាខ្លាក៏ម៉េច? បានកាចម្លឹងៗដល់ថ្នាក់ហ៊ានកាន់កាំបិតគម្រាមប្ដីហើយនឹងមិនមែនលំៗទេណា៎ ~,~
" អូនអត់ជឿបងទេហ៎? ចាំបងនាំនាងមកណែនាំឲ្យស្គាល់ក៏បានដែរដើម្បីឲ្យអូនឈប់យល់ច្រឡំបន្តទៀត "
" ឆើស..នៅហ៊ានចង់យកស្រីមកណែនាំឲ្យប្រពន្ធស្គាល់ទៀត? ចង់ស្លាប់មែនទែនហើយ " និយាយចប់ថេយ៉ុងក៏យាលើកដៃដែលកាន់កាំបិតរត់ដេញជុងហ្គុកតែម្ដងនាយប្រញាប់រត់គេចបើមិនអញ្ចឹងទេស្លាប់អត់អំពើឥឡូវហើយគេចង់គេចទៅរកប៉ាម៉ាក់សិនចាំថេយ៉ុងបាត់ខឹងចាំមករកវិញព្រោះថានិយាយគ្នាពេលនឹងអត់បានផលទេតែបន្តិចទៅអស់អីហើយ ><
" យី..ប្ដីចម្កួតនេះរត់លឿនម្លេះ? " ឈប់ដេញព្រោះថារត់អត់ទាន់ពោះធំផងរត់ឲ្យទាន់បានយ៉ាងម៉េចធ្លាក់កូនមកភ្លុចទៅមិនចប់ហាស៎...
បន្ទាប់ពីប្រពន្ធដេញកាប់មិនបានសម្រេចពេលនេះជុងហ្គុកបានរត់មកនៅជាមួយប៉ាម៉ាក់សិនតែហ៊ាននៅជាមួយប្រពន្ធច្បាស់ជាស្លាប់គ្មានដីកប់ទេអ្វីដែលសំខាន់គេមិនបានយកអ្វីមកជាប់ខ្លួនទៀតឡានក៏មិនបានបើកមករត់មកតែខ្លួននឹង
" ខ្មោចៗ.. " ប៉ាម៉ាក់ស្រែកដំណាលគ្នាពេលចុះមកឃើញសភាពកូនប្រុសដែលកំពុងនៅលើសាឡុងធ្មឹងៗមានស្អីមកបិទមុខទៀតបើមិនភ្ញាក់ទើបចម្លែក ><
" ខ្ញុំតើប៉ាម៉ាក់ "
" ស្លាប់!!! យកស្អីគ្របមុខនឹង " ដើរចូលទៅទាញរបស់ដែលគ្របលើមុខចេញចង់មើលថាតើកូនប្រុសគាត់មែនអត់? តែនាយទាញបិទវិញយ៉ាងលឿនបំផុត
" ក្រដាសនឹងណា៎..កុំឲ្យប្រពន្ធមើលស្គាល់ខ្លាចតាមមកដេញកាប់ដល់កន្លែងនេះទៀតខ្ញុំភ័យមិនទាន់បាត់ផង " សម្លេងខ្សាវៗគេនៅញ័រពេញខ្លួននៅឡើយទេត្រូវតែគ្របដើម្បីលាក់ពីប្រពន្ធបើតាមមកដល់ទីនេះទៀតចប់មិនខានទេព្រលឹមរបស់គេនៅចុងសក់នេះ ~,~
" ហើយទៅមានរឿងអីបានដល់ថ្នាក់នឹង? ប្រពន្ធឯងពោះធំផងអាចដេញកាប់ឯងបានយ៉ាងម៉េច? ប៉ាឆ្ងល់ណាស់ "
" ឆ្ងល់អីទេប៉ា..មើលតែសភាពខ្ញុំទៅដឹងហើយថាប្រពន្ធខ្ញុំសាហាវយ៉ាងណាដូចមានបងប្អូនជាមួយខ្លាអញ្ចឹង " និយាយទាំងខ្លាចៗនិងមើលឆ្វេងមើលស្ដាំទៀតផងគ្នាឡើងបាក់ជាមួយថេយ៉ុងហើយនឹងប៉ាម៉ាក់របស់គេក្រវីក្បាលតិចៗទាំងមិនចង់ជឿថាដូចអ្វីដែលជុងហ្គុកនិយាយ
" ហើយមកនៅនឹងបើប្រពន្ធឯងកើតអ្វីទៅគិតយ៉ាងម៉េច? "
" មិនអីទេចាំស្អែកខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញឥឡូវសុំសម្រួលអារម្មណ៏មួយភ្លែតឡើងញ័រពេញខ្លួនអស់ហើយបិះជ្រុះក្បាល " និយាយទាំងរៀបចិត្តឲ្យស្រួលបួលវិញតាំងស្មារតីមកវិញទើបបានខ្លួនគេញ័រទទ្រឺតខ្លាចប្រពន្ធជាងខ្លាចខ្មោចទៀត
" ចុមយក្សម៉ែជួយ.. " សម្លេងមួយស្រែកទាំងភ្ញាក់ផ្អើលចង់រត់ចេញទៅវិញហើយគ្រាន់តែចូលមកដល់ក៏ឃើញនាយដូចចង់ខ្លាច
" ហ៉ឺយ..យើងទេហើយនាងមករកស្អី? "
" ក្រែងថាថ្ងៃនេះណាត់និយាយរឿងការងារហី? យើងទៅរកឯងមិនឃើញទើបមករកនៅទីនេះហើយចុះឯងទៅជួបស្អីមកនឹងសភាពដូចត្រូវខ្មោចលង? " ចង្អុលទៅនាយមើលចុះឡើងពីក្បាលដល់ចុងជើងសក់ឡើងរញ៉េរញ៉ៃពេញនឹងអ្នកណាមើលស្គាល់ទៅ?
" គ្មានខ្មោចណាលងទេ.. "
" ហើយថីបានញ័រពេញខ្លួននឹង? នេះកុំប្រាប់ថាប្រពន្ធវាយណា៎ "
" នែ..ណូរី!! កុំពូកែទាយពេកបើទាយត្រូវម្លឹងៗទៅធ្វើគ្រូទាយតែម្ដងទៅមិនល្អទេហី? មកពីឯងនឹងហើយបានយើងក្លាយជាបែបនេះ " ណូរីតើភ្លេចហើយនៅ? នាងជាមិត្តចាស់របស់ជុងហ្គុកឥឡូវវិលមកវិញហើយ..ណូរីចង្អុលខ្លួនឯងទាំងចងចិញ្ចើមហើយតើគេបានធ្វើអ្វីទៅ? បានជានិយាយអញ្ចឹងគេអត់ដឹងខ្យល់ស្អីផងនឹង
" អង្គុយមកចាំយើងរៀបរាប់ឲ្យស្ដាប់ "
" រឿងគឺវាអញ្ចេះ... " ជុងហ្គុកបកស្រាយនិងរៀបរាប់ពីដំណើរដើមរឿងដែលបានកើតឡើងឲ្យអ្នកនៅនឹងបានដឹងកុំឲ្យថាគេចេះតែបង្កើតរឿងខ្លួនឯងគឺមិនមែនទេរឿងពិតៗជួបផ្ទាល់បានដឹងថាវាសាហាវប៉ុណ្ណា ~,~ បន្ទាប់ពីបានដឹងសាច់រឿងអស់ហើយក៏ងក់ក្បាលព្រមៗគ្នាដែលបានយល់ ។
" ប្រពន្ធរបស់ឯងមិនខុសទេមកពីគេមានកូនក្នុងពោះទើបចេះតែគិតនេះគិតនោះខ្លាចប្ដីមានស្រីចោលគេហើយក៏ឈប់ស្រលាញ់គេអ្វីបែបនឹង..ពេលគេចិត្តត្រជាក់ទៅវិញហើយលួងគេទៅ " ណូរី
" អ្ហឹម!! យើងក៏គិតអញ្ចឹងដែរ "
" បើចេះគិតល្អហើយកុំធ្វើឲ្យតែគេសង្ស័យបានហើយមនុស្សមានកូនអញ្ចឹងកុំសូវឲ្យគេខ្វល់ខ្វាយច្រើនពេកព្រោះគេឆាប់តូចចិត្តឆាប់យំឆាប់ទន់ខ្សោយណាស់ " ណូរីនិយាយណែនាំឲ្យខ្លះទៅព្រោះយល់ថាជាមិត្តចាស់នឹងគ្នាឲ្យចេះយល់ពីប្រពន្ធផងទើបមិនត្រូវដេញកាប់អញ្ចឹងទៀត ><
" លោកប្ដីៗ... " ភ្លាមៗក៏លេចលឺសម្លេងស្រែកយ៉ាងស្រទន់បន្លឺឡើងនាយលឺហើយដឹងបាត់ថាជានរណាខំប្រឹងងើបស្ទុះទៅរកកន្លែងពួនតែមិនទាន់នោះទេ
" លោកប្ដី? ម៉េចក៏បងរត់ចោលប្រពន្ធអញ្ចឹង " ចូលមករកនាយទាំងប្រញាប់និងអោបនាយណែនៗដោយពេបមាត់ចង់យំអីតិច
" អូនបាត់ខឹងហើយ? "
" អូនមានខឹងបងឯណាអូនគ្រាន់តែចង់លេងដេញចាប់បងនឹងនេះបងខ្លាចអូនហ៎? ហ្អឹកៗ..អូនគួរឲ្យខ្លាចថ្នាក់នឹងផង " ជុងហ្គុកក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថាអត់អញ្ចឹងទេនិងអង្អែលក្បាលលួងលោមកុំឲ្យយំរំអួយបន្តអីបើមិនខឹងល្អហើយគេមិនពិបាករត់ពួនទៀតកំពុងតែខ្លាចមិនទាន់បាត់ផង ~,~
" ហើយនេះជាអ្នកណា? "
" ជាមិត្ត..ចាស់របស់បងដែលបងប្រាប់អូននោះអីប្រពន្ធសម្លាញ់ "
" អរ..បងរត់គេចពីអូនហើយមកណាត់ជួបនាង? ណាត់ជួបមិត្តចាស់.. " ងាកទៅសម្លឹងណូរីហើយប្រែទឹកមុខដែលពេបមាត់មិញនឹងមកជាស្មើវិញដែលធ្វើឲ្យជុងហ្គុកភ័យខ្លួនទៀតហើយបែរទៅរកប៉ាម៉ាក់បន្តិចក្រែងគាត់ជួយ
" ណូរី..យ៉ាងម៉េចហើយរឿងការងារនោះ? មិត្តរបស់អូនព្រមនឹងរឿងសហការនេះអត់ " ភ្លាមៗក៏មានបុរសម្នាក់ចូលមកល្មមដែលកាត់ចង្វាក់ដែលត្រូវបានវាយប្ដីទៀតហើយតែមានគេរំខានហើយបុរសនោះចូលមកអោបណូរីបែបស្និតស្នាលទៀតផងថេយ៉ុងក៏ចងចិញ្ចើម ~,~
" កំពុងនិយាយគ្នាហើយតែប្រពន្ធរបស់គេចូលមករកទើបផ្អាកសិន "
" មែនហើយ..នេះគឺស្វាមីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះមីងយូ ( Mingyu ) ថាចង់ណែនាំឲ្យឯងក្នុងថ្ងៃនេះនឹងណា៎ទើបដល់ផ្ទះបែបនេះ " ណូរីចាប់ផ្ដើមណែនាំបុរសដែលចូលមកដល់មិញនេះឲ្យគ្រប់គ្នាបានស្គាល់ទើបជុងហ្គុករៀងធូរទ្រូងវិញខ្លះ
" អូ!! មានប្ដីហើយ..ហិហិ..រីករាយដែលបានស្គាល់ខ្ញុំថេយ៉ុងជាប្រពន្ធរបស់ជុងហ្គុកដែលជាមិត្តរបស់នាង "
" ចាស៎..ប្រពន្ធរបស់ឯងស្រស់ស្អាតណាស់សាកសមបំផុតដែលក្លាយជាកូនប្រសារក្នុងផ្ទះនេះ " ការសរសើររបស់ណូរីធ្វើឲ្យថេយ៉ុងសើចញញឹមខ្ចឹបតែម្ដងព្រោះតែពេញចិត្តគេចូលចិត្តអ្នកណាសរសើរគេបែបនេះតែប៉ុណ្ណេះជុងហ្គុករួចខ្លួនហើយនាយដកដង្ហើមទាំងធូរចិត្តគិតថាត្រូវធ្ងន់ហើយ ។
TO BE CONTINUED...
- PICH -