អតីតជាតិ
Ep14: មេត្តាពួកខ្ញុំ
៚ផ្ទះរបស់ Taekook
៚តុក.តុក៚ សម្លេងគោះទ្វាបន្លឺឡើងថ្ងៃជាថ្ងៃអាទិត្យទើបពួកគេនៅផ្ទះ។ សម្លេងគោះទ្វានេះធ្វើឲ្យពួកគេឆ្ងល់ជាខ្លាំងព្រោះរាល់ដងគ្មានអ្នកណាមកគោះទ្វាអីទាំងថ្ងៃចឹងទេ
«Tae ទុកឲ្យបងទៅមើលវិញអូននៅទីនេះហើយ» Jungkook ដើរទៅបើកទ្វាអ្វីដែលគេស្មានមិនដល់គឺលោក Kim នឹង អ្នកស្រី Kim នៅពីមុខផ្ទះរបស់គេតែម្តងថែមទាំងមានកូនចៅពីរនាក់ទៀតផង
«Jung អ្នកណាគេមកនឹង.......អ្នកម៉ាក់លោកប៉ា?» Taehyung ភ្ញាក់ផ្អើលមិនចាញ់ Jungkook ប៉ុន្មានទេព្រោះស្មានមិនដល់ថាពួកគាត់អាចរកពួកគេឃើញ
«នៅចាំយើងជាម៉ែឪឯងដែលហេ៎ Kim Taehyung » អ្នកស្រី Kim សួរទៅកាន់ Taehyung ដែលនៅពីក្រោយ Jungkook
«ជម្រាបសួរអ្នកម៉ាក់ លោកប៉ា» Jungkook លើកដៃសំពះលោក Kim នឹងអ្នកស្រី Kim
«យើងមិនដែលចាត់ទុកឯងជាកូនប្រសាររបស់យើងទេ យើងមកយកកូនរបស់យើងទៅវិញព្រោះមិនចង់ឲ្យមកអត់ឃ្លានជាមួយឯងទេ» លោក Kim មិនបានគួរសមទៅរាងក្រាស់វិញទេព្រោះមិនពេញចិត្តតាំងពីនាយមកម្លេះ
«មែនហើយ ពួកឯងឆាប់ចូលទៅចាប់ Taehyung មកវិញមកយកគេទៅផ្ទះវិញ» អ្នកស្រី Kim បានបញ្ជាឲ្យអង្គរក្សដែលជួលមកចូលទៅចាប់ Taehyung តែ Jungkook បាំងផ្លូវ.......
«អ្នកទាំងពីរគ្មានសិទ្ធិយកប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំទៅទេ បើហ៊ានយកត្រូវសំលងសាកសពរបស់ខ្ញុំសិទ្ធិ» Jungkook
«ឯងគិតថាយើងខ្លាចហេ៎?» លោក Kim សួរទៅកាន់ Jungkook
«ខ្ញុំមិនដែលអាងអំណាចដូចអ្នកទាំងពីរទេ តែបើខ្ញុំនិយាយហើយខ្ញុំធ្វើមែនទែន» Jungkook នៅតែមិនចេញគេនៅឈរបាំងពីមុខ Taehyung នឹងឯង
«ឯងទៅចាប់វាឲ្យជាប់ទៅ ឆាប់ឡើង» លោក Kim បញ្ជាឲ្យអង្គរក្សទៅចូលទៅចាប់ Jungkook វិញព្រោះ Taehyung ទុកឲ្យគាត់ជាអ្នកចាប់ទៅ
«ឈប់ភ្លាម.....អ្នកទាំងពីរគ្មានសិទ្ធិមកធ្វើអ្វីប្តីខ្ញុំទេឆាប់ចេញទៅ» Taehyung
«ប្តីចឹងហេ៎? ឯងឆ្កួតទេហេ៎?» អ្នកស្រី Kim
«ខ្ញុំមិនបានឆ្កួតទេ ខ្ញុំសុំចិត្តអ្នកទាំងពីរមេត្តាដល់ពួកខ្ញុំផង» Taehyung លើកដៃសំពះសុំឲ្យពួកគាត់អាណិតដល់ពួកគេទាំងពីរនាក់
«ហ្ហើស....យើងប្រាប់ហើយថាកុំរឹងជាមួយយើងពួកឯងឆាប់ទៅចាប់វាចេញ» លោក Kim *អង្គរក្សដែលលោក Kim ជួលមកគឺសុទ្ធតែមានកាំភ្លើង
«ទេ ប៉ាឈប់ទៅខ្ញុំសុំអង្វរដោះលែងគេទៅ ហ្ហឹក....ៗ» Taehyung មិនអាចធ្វើអ្វីបានទេនៅពេលនេះ
«លែង.....ពួកឯងចង់ធ្វើអ្វីយើង? លែង.....Tae អូនកុំទៅចោលបងណា Tae....ហ្ហឹក» Jungkook យំស្រែកយ៉ាងខ្លាំងពេលនេះនាយមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីយំអង្វរលោក Kim នឹងអ្នកស្រី Kim ទេ
«Kim Taehyung ឆាប់មកនេះ» លោក Kim ចូលទៅអួសដៃរបស់ Taehyung តែរាងតូចមិនព្រមមកទេ(ដូចដែលប្រាប់ចឹងកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅស្ងាត់ទើបគ្មានអ្នកជួយ)
«ហ្ហឹក.....អត់ទេប៉ា....ហ្ហឹក» Taehyung នៅតែមិនព្រមទៅជាមួយលោក Kim ដដែល
«យើងសួរម្តងទៀតមកឬអត់?» លោក Kim គាត់តម្លើងសម្តីដាក់ Taehyung កាន់តែខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅ
«ហ្ហឹក.....អត់ទេប៉ា....ហ្ហឹក......ខ្ញុំជាប្រពន្ធរបស់ Jungkook ហើយខ្ញុំមិនចោលប្តីខ្លួនឯងទេ.....ហ្ហឹក» Taehyung ស្រែកយំហើយនិយាយដដែលៗថា Jungkook ជាប្តីរបស់គេ គេមិនចាកចោលប្តីទេ
«បានឯងអ្នករើសខ្លួនឯងទេណា៎......ពួកឯងឆាប់យកកាំភ្លើងឲ្យយើង» លោក Kim បញ្ជាឲ្យអង្គរក្សយកកាំភ្លើងមកឲ្យគាត់
«ហ្ហឹក.....ប៉ាចង់ធ្វើអី Jung .....ហ្ហឹក....អត់ទេពួកឯងឆាប់លែងប្តីរបស់យើងភ្លាម.....ហ្ហឹក» Taehyung រត់ទៅទាញអង្គរក្សរបស់លោកប៉ាគេចេញតែពួកគេនៅតែមិនចេញ
«យើងប្រាប់ហើយតើថាឯងអ្នករើសវាដោយខ្លួនឯង» លោក Kim គាត់តម្រង់កាំភ្លើងទៅក្បាលរបស់ Jungkook
«ហ្ហឹក.....អត់ទេប៉ា.....សុំអង្វរមេត្តាពួកខ្ញុំផង.....ហ្ហឹក» Taehyung លុតជង្គង់ចុះហើយសំពះសុំអង្វរលោក Kim
«ឯងមានពាក្យអីដែលត្រូវនិយាយទៀតទេ?» លោក Kim សួរទៅកាន់ Jungkook
«ខ្ញុំនៅតែនិយាយដដែលៗថាខ្ញុំថាបើចង់បាន Tae ទៅវិញត្រូវរំលងសាកសពខ្ញុំសិន» Jungkook
«ហ្ហឹក.....អត់ទេ Jung បងនិយាយអី?» Taehyung
«បានចឹងចាំយើងរំលងសាកសពរបស់ឯងឲ្យមើល.....ផាំងៗ» លោក Kim បាញ់ពីរគ្រាប់ចំ Jungkook ធ្វើឲ្យនាយដួលទៅលើដី
«ហ្ហឹក....អត់ទេ.....Jung.....បងកុំកើតអីណា.......ហ្ហឹក....លោកប៉ាហួសហេតុពេកហើយ....ហ្ហឹក.....Jung.....បងបើកភ្នែកណាកុំបិទអី.....ហ្ហឹក» Taehyung រត់ទៅអោបខ្លួនរបស់ Jungkook ដែលដួលនោះហើយនិយាយអង្វរនាយកុំឲ្យបិទភ្នែក
«ហ្ហឹក.......ប....បង...ស្រឡាញ់....អ....អូន....ប្រ....ពន្ធ....ស....ហ្ហឹក....ម្លាញ់» Jungkook យកដៃទៅបះថ្ពាល់របស់ Taehyung ហើយនិយាយទាំងទឹកភ្នែក
«ហ្ហឹក.....Jung បងជាប្តីរបស់អូន....ហ្ហឹក...កុំចាកចោលអូនអី....ហ្ហឹក....អូនក៏ស្រឡាញ់បងដែល.....ហ្ហឹក.....បងចាំទេបងធ្លាប់សន្យាអីខ្លះ......ហ្ហឹក......ថាមិនចាកចោលអូននោះអី?.....បងត្រូវរឹងមាំឡើង......ហ្ហឹក» Taehyung
«ហ្ហឹក.....ប....បង.....ស.....សុំទោស.....បង.....ជាប្ត....ប្តីមិនល្អ.....ហ្ហឹក.....មិនអាចរក្សាសន្យាបាន.....ហ្ហឹក» Jungkook
«ហ្ហឹក.....អត់ទេបងត្រូវនៅជាមួយអូន.....ហ្ហឹក....Jung....» Taehyung
«ហ្ហឹក.....បេះ.....ដូង.....Jeon Jungkook ......ហ្ហឹក.....ប្រគល់ឲ្យ......Kim Taehyung......អស់ហើយ....ហ្ហឹក.....បងលាហើយ» Jungkook ឈាមដែលហូរចេញមកវាច្រើនខ្លាំងណាស់គេមិនអាចរឹងមាំបានទេ
«អាយ.......ហ្ហឹក......អត់ទេ.......Jungkook ~~~~.....បងត្រូវត្រឡប់មក.......រកអូនវិញ.....បងទៅមិនបានទេ......អត់ទេ.....ហ្ហឹក» Taehyung យំស្រែកហៅឈ្មោះរបស់ Jungkook ហើយដៃរបស់គេញ័រជាខ្លាំង
«ឆាប់ទៅចាប់គេមក.....លឿនទៅ» លោក Kim គាត់បញ្ជាឲ្យអង្គរក្សទៅចាប់ Taehyung មកតែ......
«ហ្ហឹក.....កុំចូលមកឲ្យសោះ.....បើគ្មាន Jeon Jungkook ក៏គ្មាន Kim Taehyung ដែរ» Taehyung បានរត់ទៅយកកាំបិតហើយយកមកផ្ជង់នឹងខ្លួនឯង
«ឯងធ្វើស្អីឆាប់ទម្លាក់កាំបិតចុះភ្លាម» អ្នកស្រី Kim
«ហ្ហឹក.....ឆាប់សង Jungkook របស់ខ្ញុំមកវិញ.....ហ្ហឹក......ឆាប់សងគេមកឲ្យខ្ញុំវិញ.....ហ្ហឹក.....ខ្ញុំស្អប់អ្នកគ្រប់គ្នាហេតុអ្វីអ្នកគ្រប់គ្នាមិនមេត្តាដល់ពួកយើងគ្រាន់តែពួកយើងចង់បានសេចក្តីសុខតូចមួយហេតុអ្វីមិនបាន.....ហ្ហឹក.....សង Jungkook ខ្ញុំវិញ.......ហ្ហឹក» Taehyung
«គេស្លាប់ហើយឲ្យគេស្លាប់ទៅឆាប់មក ហើយឯងត្រូវទៅផ្ទះជាមួយយើង» លោក Kim
«ហ្ហឹក......ទេខ្ញុំនៅជាមួយមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់......ហ្ហឹក.....លោកប៉ាមិនដែលខ្វល់ពីខ្ញុំទេលោកប៉ាបិទសិទ្ធិខ្ញុំគ្រប់យ៉ាង.....ហ្ហឹក.....ខ្ញុំ.....នឹង....» Taehyung
«ឆាប់ដាក់កាំបិតចុះភ្លាម Taehyung » លោក Kim
«ហ្ហឹក.....ទេឆាប់ចេញទៅ.....ហ្ហឹក....កុំដើរមកជិតខ្ញុំឲ្យសោះ.....ហ្ហឹក» Taehyung
«ពួកឯងឆាប់ចូលទៅចាប់មកលឿនឡើង.....» លោក Kim
«ហ្ហឹក....កុំចូលមកឲ្យសោះ....ហ្ហឹក.....បើគ្មាន Jungkook ជីវិតរបស់ខ្ញុំក៏គ្មានដែល.....អាក់» Taehyung បានលើកាំបិតចាក់ចំពោះខ្លួនឯងហើយដួលទៅលើទ្រូងរបស់ Jungkook
«អត់ទេ....Tae ឯងធ្វើអ្វី?» អ្នកស្រី Kim
«ហ្ហើក.....អូនស......ស្រឡាញ់បង.....ហ្ហឹក.....គ្មានបងអូនក៏គ្មានដូចគ្នា» Taehyung និយាយបានពិននេះក៏ដាច់ខ្យល់បាត់រូបគេទាំងពីរគឺ Taehyung បានកើយនៅលើទ្រូងរបស់ Jungkook
«ហ្ហឹក....Tae.....កូនម៉ាក់.....គ្រប់យ៉ាងមកពីបង.....ហ្ហឹក» អ្នកស្រី Kim
«ហ្ហឹក.....អហោសិកម្មអោយប៉ាផង» លោក Kim
«ហ្ហឹក....Tae ម៉ាក់សុំទោស» អ្នកស្រី Kim
៚គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានកន្លងហួស ហើយម្នាក់ៗតែងតែមានវិប្បដិសារីរៀងៗខ្លួន ជីវិតគូរបស់ពួកគេទាំងពីរនាក់នេះត្រូវបានបញ្ចប់ហើយព័ត៌មានក៏ចុះផ្សាយ៚
End 🌚 ថាលេង