Chapter 32
Third Person P.O.V.
Mabilis pa sa alas kwatro na binuhat ni Lithiun ang walang malay na katawan ni James at dali-daling isinakay ito sa kanyang sasakyan. Tumawag naman ito sa kanilang hospital para maantabayan siya dahil napakadelikado na ang lagay ni James ngayon. Halos liparin na ni Lithium ang daan patungong hospital dahil sa pagmamadali nito.
Nang makarating ito sa hospital ay may nakaabang nang mga hospital personnel sa emergency area. Tinulungan naman agad nito si Lithium. Kinarga naman ang walang malay na katawan ni James sa isang hospital stretcher at agad ding nilagyan ng oxygen habang mabilis na tinakbo patungong emergency room.
Hindi na alam ni Lithium kung anong gagawin niya sa mga oras na to. Halos sa isang iglap lang nangyari ito kay James. Agad namang hinarag ng isang nurse si Lithium upang pigilan ito papasok sa emergency room kung saan ipinasok si James.
Pumasok naman ang kanyang daddy doon upang ma check agad nila ang pasyente.
Halos busy lahat ang mga nurse at mga assistance sa paglagay nang kung anong mga wire at machine na gagamitin.
Agad namang sinuri nang doctor ang vital signs ng pasyente.
Nakaset-up na din ang defibrillator at ventilator para mamonitor nito ang heart beat ng pasyente.
Sa kabilang banda naman ay halos di na alam ni Lithium ang gagawin dahil sa kaba at pag-aalala nito kay James. Hindi din niya maiwasan na umiyak dahil sa kaba, pero nalulungkot talaga siya sa sinapit ni James ngayon.
Hindi naman ito mapakali at halos pabalik-balik itong naglalakad at kung minsan ay sisilip sa glass door ng emergency room, pero hindi naman niya ito makita dahil may nakatabon nitong kurtina.
Dalawang oras na ang nakalipas pero hindi parin lumalabas ang kanyang ama at ang mga kasamahan nito. Kung kaya't mas lalong dumuble ang kaba nito at napapansin din niyang nanginginig ang kanyang kamay.
"Lord please *sob* sana patnubayan mo si James *sob* please Lord" Ang umiiyak nitong wika sa kanyang isipan.
Habang busy ang mga nurse sa pag-check at pagbabantay sa pasyente ay tumunog naman ang ventilator machine nito. At nakita nila na ang dating life line waveform ay naging straight line na.
"Emergency! Emergency!"
Napatayo naman si Lithium ng makitang bumukas ang pintuan ng emergency room.
"Nurse kumusta na ang pasyente? Nurse!"
Pero hindi naman ito pinansin si Lithium dahil nagmamadali ang nurse na nakita niya.
Nalaglag naman ang kanyang balikat nang walang sagot itong nakuha sa nurse.
Ilang minuto pa ay nakita naman ni Lithium na may tatlong nurse na nagmamadali habang dala-dala nito ang isang cardiovascular flatline. At dahil sa nakita ni Lithium ay kinabahan naman ito at dali-daling hinabol ang mga nurse na papasok sa kwarto ni James.
"Nurse anong nangyayari sa loob?" Ang kinakabahang tanong ni Lithium sa isang lalaking nurse
Pero hindi siya nito sinagot kaya mabilis naman itong pumasok sa loob pero bago pa siya magtagumpay ay naharangan na agad ito ng isa pang assistant nurse.
"Sorry po sir, pero hindi po kayo talaga pwede pumasok, babalitaan ka nalang po namin mamaya" Sabi nong lalaking nurse
"No! Papasokin nyo ako!" Ang matigas na sabi ni Lithium
Pero hindi na ito pinansin ng nurse at isinirado na nito ang pinto.
Galit namang sinuntok ni Lithium ang pintuan ng emergency room.
"Papasokin nyo ako!" Sigaw nito
Kabado naman ang mga nurse at natataranta na ang iba pero hindi naman nila pinapahalata dahil mas kailangan nilang bantayan ang gawi ng pasyente nila.
Pagkapasok ng tatlong nurse ay agad na nilang ginamit ang flatline machine.
"Buksan nyo ang electric time para mamonitor ang heart beat" Sabi ni doc Leo sa mga nurse na kasama niya
"Yes doc"
"Doc ito na po ang flatline" Sabi ng isang nurse at ibingay nito ang flatline iron kay doc Leo.
"Tignan nyo ang stability ng kanyang heart rate" Sabi naman ni doc sa kanyang mga kasama
"1st attempt!"
"123 Push!"
"Not responding!"
"2nd attempt!"
"123 push!"
"Wala parin talaga doc!"
"Last attempt! 123 push!" Sigaw ni doc Leo sabay ng pagdalbog ng walang malay na katawan ni James.
"His heart beat is going low!"
Pinanghinaan naman si Doc Leo ng sinabi ng isang nurse na hindi na nagrerespond ang heart beat ng pasyente.
"Check his vitals again!" Utos nito sa head nurse na kasama niya
"Blood pressure zero over zero"
"Heart beat, not responding"
"Heart rate is going low!"
Patuloy parin ang pagtunog ng ventilator machine pero gaya ng kanina ay naka straight line pa din ito at naka zero narin ang heart beat ng pasyente.
Napayuko nalang si doc Leo sa lungkot dahil hindi niya naisalba ang buhay ng magiging son in law niya at ng apo niya. Hindi niya mapigilan ang pagtulo ng kanyang mga luha.
"Time of death"
"11:23 am"
"Job will done guys!" Ang malungkot na sabi ni Doc Leo sa mga kasamahan nito. Pero hindi din maipagkaila na nalulungkot din ang mga kasama niya
"Were very sorry doc, hanggang dito lang talaga ang makakaya natin eh" Sabi naman ng isang head nurse na kasama nito
Malungkot namang ngumiti ang doctor dito. At siya nadin ang nagtakip ng puting tila sa walang buhay na katawan ng pasyente.
Lithium P.O.V.
Mga tatlong minuto na din ang lumipas ng magtakbuhan ang mga nurse sa kwarto ni James kanina. Pero hanggang ngayon hindi parin lumalabas ang kahit ni isang tao sa loob. Halos hindi ko na mabilang ang mga taong dumadaan sa harap ko dala sa kaba at pag-aalala ko kay James.
Nabuhayan naman ako ng bumukas na ang pintuan at isa-isang nagsilabasan ang mga kasamahan ni dad. Mabilis naman akong lumapit sa kanila upang itanong kung kumusta na si James. Pero kahit ni isa sa kanila ay hindi naman ako sinagot. Mas lalo naman akong kinabahan dahil sa mga ikinikilos nila. Hindi ko maiwasang mangamba dahil sa mga ipinakita nila.
"Kumusta si James? Okay naba siya? Asan si dad? Nagkamalay naba ang pasyente?" Ang kinakabahan kung tanong sa head nurse ng lumabas ito
"Nasa loob pa si Doc Leo sir Lithium" Sagot naman nito sa akin
"Si James po kumusta na siya?" Tanong ko ulit dito
"I think si Doc Leo na ang magsasabi sayo tungkol sa pasyente sir" Sabi nito sa akin syaka umalis.
Laglag balikat naman akong napasandal sa pader at hindi ko maiwasang mapabugtong hininga. Pero bumukas naman ulit ang pintuan at nakita ko si dad na nakayukong lumabas
"Dad how was James?" Agad na tanong ko dito
Huminga naman ito ng malalim at tumingin sa akin ng malungkot
"Dad what kind of look is that!" Ang kinakabahan kung tanong kay dad, pero di ko namalayan na umiiyak na pala ako
"Sorry son, pero di na nakayanan ni James" Sabi nito sa akin
Para naman akong naging isang pepe dahil sa sinabi ni Dad, hindi agad ako nakapag-react agad.
"Sabi mo ulit dad?" Ang paninigurado ko
"Wala na si James anak, hindi na niya nakayanan!"
Nang magsink-in na sa akin lahat ay para namang may sumabog na kung anong bagay dito sa kaloob-looban ko.
"No! Your joking dad right! Tell me your fucking joking!" Ang umiiyak kung saad kay dad
"No son, im not joking wala na si James!" Sabi naman nito at umiyak
"No! No! No! Dad hindi pa patay si James right, natutulog lang siya! Fucking bullshit! Fuck no! James!"
Mabilis ko namang binuksan ang pintuan at bumungad naman sa akin ang isang tao na tinabunan ng puting tila. Agad naman akong tumakbo sa kinaroruonan nito.
"No! James gumising ka! Please!"
"James please wake up!"
"Please baby please im begging you!"
"I know that you hear me, please James gumising ka! Wag mo muna akong iwan!"
"No....... James!" Buong lakas kung sigaw
"Son please stop, wala na si James!"
"No dad natutulog lang yan! Diba James natutulog ka lang" Ang umiiyak kung sabi sa walang buhay na katawan ni James habang yakap-yakap ito
Napaluhod naman ako dahil hindi ko kayang matanggap ang nangyayari ngayon.
"Please James wake up im begging you! Baby please wake up!" Ang umiiyak kung sabi dito habang yakap na yakap parin ito
"Dad please! Do everything to make him alive again please" Ang nakaluhod kung pagsusumamo kay dad
"Son please hindi na..."
"No dad please! Hindi ko kayang mawala sa akin si James dad please!" Ang hagulgul kung pagmamakaawa kay daddy
"Pero anak di na kinaya ni James!"
Napayuko nalang ako sa kawalan at patuloy na humahagulgul sa iyak. Niyakap naman ako ni daddy.
"Please Lithium magpakatatag ka! Ayaw kung maulit ka sa dati please! Anak" Ang umiiyak na pagsusumamo ni dad sa akin
"Daddy, hindi ko kayang mawala si James sa akin lalong-lalo na si baby" Ang parang batang sumbong ko kay daddy habang walang tigil sa pag-iyak
"Ganyan talaga ang buhay natin anak, hindi naman tayo permaninte sa mundong ito. Lahat tayo ay may hangganan. Parang isang bulaklak sa hardin, sisibol at bubukad sa umaga pero pagsapit ng dapit hapon ay unti-unting nalalagas at nalalayos hanggang mamatay" Sabi ni daddy sa akin
"Daddy "sob* kasi hindi ko pa kaya, palagi nalang akong naiiwan *sob* ayoko nang maulit ang nangyari dati"
"Sige lang anak ilabas mo lang yan. Diba nga may kasabihan, na kahit gaano ka katapang ay iiyak at iiyak parin tayo sa mga taong mahalaga sa atin, kaya magpakatatag ka anak natural lang na umiyak. Nandito lang kami ni mommy mo, nasa tabi mo lang kami"
"Thank you dad! Thank you!" Sabi ko dito at mas lalong hinigpitan ang yakap ko sa kanya
"Your welcome anak, mahal na mahal ka namin ng mommy mo!"
"I love you too dad"
Napabitaw naman ako ng yakap kay daddy. Medyo gumaan na din ang loob ko pero hindi ko parin maipagkaila ang kalungkutan ko dahil sa pagkawala ni James. I know na hindi kami masyadong nakabond ng matagal pero masasabi kong isa siya mga mga taong pinapahalagahan ko. Pero sadyang ganon talaga ang kapalaran nating mga tao.
Hinawi ko naman ang puting tila na nakatakip kay James. Hindi ko maiwasang maiyak ulit. Naawa ako sa sinapit niya, hindi man lang siya nabigyan ng pagkakataon na mahalin ng asawa niya kahit sa huling sandali ng buhay niya.
Hinaplos ko naman ang malamig at malambot nitong pisngi. At hinalikan ang kanyang labi.
"Hindi ito ang huling pagkikita natin James, alam kung lalaban ka para sa anak mo"
"Hindi man kayo nabigyan ng pagkakataong mahalin ng asawa mo, pero sana bigyan ka ni Lord ng pangalawang buhay para maipakita ko sayo ang pagmamahal ko"
"Please James kahit huli na, lumaban ka please para sa anak mo"
"James alam kung mabigat ang problemang dinadala mo dyan ngayon pero ito lang ang tanging maipapangako ko sayo, ipaghihiganti ko kayo! Kayo ng anak mo! Magbabayad ang kailangang magbayad sa mga kasalanan nila sayo!"
***************************
Thank you for waiting!
Vote and Comment
-Geraheart_17