Juan liep naar boven toe toen hij te horen kreeg dat ze het FIFA-toernooitje zouden hervatten. Emilio en Rory waren allebei niet in de gemeenschappelijke ruimte, dus hij vermoedde dat ze naar boven waren gegaan. Een beetje enthousiast ging hij de trap op, denkend aan wat Emilio gezegd had. Dat hij verliefd was. Of in elk geval sterke gevoelens voor de jongen had. Hoewel Emilio er zelf niet blij mee was, vond Juan het wel een goede ontwikkeling. Emilio had altijd lacherig gedaan over relaties, de paar keer dat hij langer dan een week met iemand samen was geweest, was dat altijd om dubieuze redenen geweest, en Juan vond het niet verkeerd dat hij na vierentwintig jaar wél gevoelens voor iemand kreeg en ontdekte dat het niet iets voor mietjes was.
De twee zaten op een hoekje van het terras met elkaar te praten. Hij hoorde ze grinniken, dus hij vermoedde dat het gesprek niet zo serieus was dat hij ze zou storen.
'We gaan weer verder met het toernooitje,' zei hij. 'Tenzij jullie hier liever romantisch met zijn tweetjes blijven zitten.'
Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. Emilio keek hem met een giftige blik aan. Juan grinnikte inwendig – na al die jaren dat Emilio hem geplaagd of simpelweg voor schut gezet had, vond hij dat het ook weleens tijd werd om het terug te doen. Zijn ogen schoten even naar Rory, die een blos op zijn wangen had gekregen en zijn blik ontweek. Juan had verwacht dat hij er een grapje van zou maken, maar hij leek eerder verlegen te worden. Een goed teken, vond Juan.
'Ik lig er al uit,' zei Emilio uiteindelijk.
Rory kwam overeind. 'Ik niet! Ik haal nog even een biertje en dan kom ik.'
Vlug liep de jongen hem voorbij.
Emilio was ook opgestaan en gaf hem een stomp tegen zijn bovenarm. 'Wat de fuck ben je aan het doen?' gromde hij.
Grinnikend stak Juan een sigaret op. 'Wat jij al jaren doet. Vervelend hè? Wees blij dat ik hem niet vroeg of hij nog maagd was en dat jij hem daar wel vanaf wil helpen. Zoals jij deed bij June, zodra ik je had toevertrouwd dat ik haar leuk vond.'
'Gast, dat is tien jaar geleden.'
Juan haalde zijn schouders op. 'Ik kan er ook niks aan doen dat het zo lang geduurd heeft voor je iemand leuk vond.'
Emilio's kaak verstrakte, maar hij zei niets meer.
'Nou vertel man. Waarover hebben jullie gepraat? Denk je dat ie jou ook leuk vindt? Hij werd net wel rood...'
'Geef me eerst eens een peuk.'
Juan stak het pakje naar hem uit en wachtte tot Emilio een sigaret opgestoken had.
'We hebben eigenlijk wel een goed gesprek gehad,' begon Emilio toen aarzelend. 'Hij eh – hij heeft verteld dat hij op jongens valt. En dat hij met een jongen datet maar er niet verliefd op is.'
'Wat?' Juan begon breed te grijnzen. 'Wauw man. Dat kan geen toeval zijn. Ik heb nog nooit iemand ontmoet met wie je zo'n klik hebt.'
Emilio haalde zijn schouders op. 'Ik heb wel toegegeven dat ik onlangs ontdekt heb dat ik op jongens val maar dat ik iemand anders leuk vind.'
Juan fronste. 'Wat? Waarom?'
Hij zuchtte. 'Omdat ik voorlopig alleen vrienden met hem wil zijn. Je kent me, man. Je weet hoe kut mijn relaties eindigen. En Rory is echt een goeie gast. Hij verdient wel wat beters dan iemand die niet eens weet of hij een relatie met een kerel wil – en iemand die nog nooit een ander trouw is geweest.'
Juan keek hem peinzend aan. Dat Emilio er al dusdanig over na had gedacht, vond hij al heel veelzeggend. Hij besloot hem daarom ook niet te pushen en knikte alleen. Ze kenden elkaar nauwelijks. Als ze zich tot elkaar aangetrokken bleven voelen, dan kwam het vanzelf wel.
'Maar je gaat wel contact met hem houden toch?' vroeg Juan aarzelend, hopend dat Emilio niet té passief wilde blijven. Hij vond al een lange tijd dat Emilio meer vrienden nodig had. Hij snapte dat sommigen niet door de harde buitenkant en zijn vaak bijtende opmerkingen heen konden kijken, maar hij was een vriend die iedere dag van zijn leven voor hem had klaargestaan en die voor hem door het vuur zou gaan.
'We hebben net telefoonnummers uitgewisseld. Hij eh – hij vroeg of ik het leuk vond om eens naar een arcade hal te gaan.'
Juan floot. 'Dat klinkt toch wel als een date man.'
'Ik weet niet,' mompelde Emilio. 'Dat jij met Finn naar de gamebeurs ging was toch ook geen date? Waarom dit dan wel.'
Oké – Emilio had een punt. Maar iemand die je net had ontmoet meevragen om iets leuks te gaan doen, dat klonk toch wel als een date. Rory had ook kunnen voorstellen om nog eens ergens een biertje te gaan doen. Hij hield zijn gedachten echter maar voor zich, misschien was het maar beter ook als Emilio het niet als een date beschouwde. Zelfs al deed Juan dat zelf stiekem wel en was hij blij voor zijn vriend.
'Oké, misschien draaf ik door,' zei hij in plaats daarvan. 'Ik zou lichtelijk bevooroordeeld kunnen zijn.' Hij stak zijn tong uit.
'Lichtelijk?' Emilio gaf hem een schouderduw. 'Jij probeert me al een decennia een relatie aan te smeren.'
Juan grinnikte. 'Misschien had ik eerder op een jongen moeten aansturen.'
'Ik denk dat ik je dan op je bek geslagen had.'
'Waarschijnlijk.'
Emilio grijnsde en liet zijn blik over zijn gezicht glijden. Zijn blik werd serieuzer. 'Hoe zit het nu met Deen? Ik zag jullie zoenen.'
Juans gevoelens waren een beetje dubbel als hij aan Dana dacht. 'Ja, het was een stap vooruit,' zei hij. 'Ze wil het wel weer proberen.' Hij had echter ook wel gemerkt dat ze hem niet vergeven had, en dat ze haar hoofd weggedraaid had toen hij daarna aarzelend naar haar glimlachte. 'Maar we zijn er nog niet.' Toch glimlachte hij. 'Maar dat geeft niet. Ik ben blij dat ze in elk geval bereid is om me een kans te geven. Zelfs al zou ik zelf het liefst zo snel mogelijk vergeten wat er gebeurd is. Ik snap wel dat zij dat niet kan.'
Emilio liet zijn sigaret vallen, trapte hem uit en zuchtte. 'Ik ben al zó vaak vreemdgegaan, en toch voelt het alsof ik nu pas zie wat het met iemand doet. Tijdens mijn eerste relatie baalde ik er ook van, maar toch deed ik het steeds opnieuw. Onze relatie sloeg toen ook nergens op. We wisten beiden dat het weer fout zou gaan zodra we het goedmaakten. Maar nu, met jou en Deen...' Hij haalde zijn schouders op. 'Het voelt kutter.'
'Misschien omdat je nooit echt iets om die andere meiden gaf,' antwoordde Juan. 'En wel om mij.' Hij aarzelde. 'En daarom denk ik ook niet dat elke relatie van jou gedoemd is, maar dat het anders is als je van diegene houdt en er niet alleen vanwege de seks bij haar – of hem – bent. Of omdat je een plek nodig hebt om te slapen.'
'Ja... misschien wel,' mompelde hij. Hij wreef even over zijn slapen. 'Man, wat een serieus gedoe op een LAN-party waarop we alleen pixels hadden moeten afknallen.'
Juan grinnikte. 'Welcome in the real world.' Hij gaf zijn vriend een klap op de schouder. 'Kom, ze zitten op ons te wachten. Ik heb nog een toernooi te winnen.'
. . .
Rory werd derde bij het toernooitje. Zo'n halfuur daarna zag hij dat Maddie een seintje gaf dat ze wilde gaan en hij knikte naar haar. Hij vond het jammer om naar huis te gaan, wat hem betrof zou hij de hele avond met Emilio blijven praten. Ze hadden over zijn studie gekletst en Emilio had over zijn stage bij de garage verteld en hoe hij daar aan was gekomen. Hij was echter degene die Maddie had meegevraagd, dus zou hij ook met haar naar huis gaan
'Ik moet gaan,' zei hij tegen Emilio. Net als de vorige keer wist hij niet zo goed hoe hij afscheid moest nemen. Meestal gaf hij gewoon en knufel, maar hij wist niet of hij dat al durfde.
'Ja... oké.' Emilio leek ook een beetje teleurgesteld, al hield hij in gedachten dat hij misschien gewoon zag wat hij wilde zien.
Een beetje opgelaten keken ze elkaar aan.
'Nou eh - ik app je nog wel. Misschien kunnen we van de week nog eens chillen ofzo.'
Emilio knikte, een voorzichtige glimlach rond zijn lippen. 'Ja... da's best.'
'Oké umm... Dit is awkward,' zei hij toen en hij lachte een beetje zenuwachtig. 'Meestal geef ik vrienden een omhelzing als ik wegga. Maar dat hoeft niet,' zei hij vlug. 'Maar dan eh - weet ik dat.'
Rory werd zenuwachtiger toen Emilio slikte. Zijn ogen schoten even rond alsof hij niet wist of hij wilde dat iemand zag dat ze elkaar een knuffel gaven. Rory stond op het punt om weg te lopen toen Emilio een stapje naar hem toe zette.
'Nee het is oké,' zei hij. 'Ik moest tenslotte aan mijn knuffels werken, hè?'
Rory grijnsde en ze omhelsden elkaar losjes. Veel korter dan hij wilde, maar hij was zelf degene die zich vlug terugtrok. Zijn wangen gloeiden bij het verlangen dat hij voelde om tegen hem aan te blijven staan en hij slaagde er daarna niet meer in om Emilio aan te kijken. In plaats daarvan mompelde hij gedag en liep hij naar de deur toe, waar Maddie al stond te wachten.
'Dat zag er spannend uit,' zei Madelief plagerig toen ze hun fietsen van slot haalden.
Rory grijnsde, hij kon de vlinders in zijn buik niet negeren. 'Ik heb het hem verteld. Dat ik op jongens val. Vroeg of laat zou hij er toch wel achter komen. Hij vertelde dat hij pasgeleden ook ontdekt heeft dat hij niet hetero is en dat hij een jongen leuk vindt. De broer van zijn beste vriend.' Hij trok zijn fiets tussen de andere vandaan en zwaaide zijn been over het zadel.
'Dat klinkt goed en slecht,' vond Madelief. 'Hij vindt dus iemand anders leuk. En nu?'
'Nu hoop ik dat hij mij leuker gaat vinden,' mompelde hij. 'Ik had af en toe wel echt het gevoel dat er een spanning tussen ons hing en ik denk dat we elkaar gezoend hadden als er toen net niet iemand aankwam.' Hij kreeg het warm terwijl hij terugdacht aan hoe Emilio zijn sigaret had aangestoken en hoe ze elkaar daarna hadden aangestaard, aan hoe Emilio naar zijn lippen had gekeken... 'Of ik hem in elk geval,' zei hij er vlug achteraan. 'Ik denk dat jouw tactiek om eerst gewoon goede vrienden te komen misschien wel slim is. Al vind ik het moeilijk. Ik heb gevraagd of hij een keer mee wil naar een arcade hal.' Hij beet op zijn lip toen hij merkte dat hij weer begon te ratelen, zoals altijd wanneer hij verliefd was. 'We hebben in elk geval telefoonnummers uitgewisseld en ik vroeg hem of hij van de week nog een keer wilde chillen ofzo.'
'Dat is hartstikke goed! Eerst vrienden worden is goed, en je weet in ieder geval dat hij niet zo met je om zal gaan als Patrick,' zei ze. 'En als ie lang genoeg met jou omgaat, dan is ie die andere jongen binnen no time vergeten want jij bent hoe dan ook veel leuker.'
'Absoluut,' zei hij gekscherend. 'Die ander zit in de gevangenis. Al begreep ik dat hij morgen weer wordt vrijgelaten na twee jaar ofzo. Hij zal mijn wel een braverik vinden.'
'In de gevangenis?' zei Madelief verbaasd. 'Die Emilio is me er wel eentje, hoor. Lijkt me niet een makkelijke jongen, voor zover ik heb gehoord.'
'Nee... Dat is hij ook niet. Dat gaf hij zelf ook al toe. Hij zei dat ik beter met iemand anders vriendschap kon sluiten.' Hij tuurde even vooruit. 'Volgens mij vindt hij zichzelf ook niet al te leuk. Hij komt best eenzaam over. Heb je nog hele schokkende dingen over hem gehoord?'
'Hij schijnt een beetje misbruik te hebben gemaakt van de naïefheid van een wat autistisch meisje om haar in bed te krijgen,' gaf Madelief eerlijk toe. 'En daarnaast heeft ie tijdens het experimenteren met een andere jongen een relatie wellicht kapotgemaakt. Van z'n beste vriend.'
'Dat laatste heeft hij verteld ja,' zei Rory. 'Al geloof ik dat die het net weer hebben bijgelegd. Maar dat van het meisje... Dat wist ik niet. Dat is wel echt een rotstreek.' En dat vond hij ook wel schokkend, dat Emilio blijkbaar zo op seks belust was dat hij bewust naar makkelijke slachtoffers zocht. Hij dacht aan het meisje dat de macarena op zijn schoot had gedaan. Was zij het geweest? Hij had niet de indruk gewekt dat hij daar nog wat mee had willen doen. Was het die keer ook in een opwelling gebeurd, net als iedere keer dat Emilio een niet zo leuke kant van zichzelf toonde? Hij zuchtte. 'Zelfs als het wat wordt... Dan kan hij vast nooit zo lang zonder seks,' zei hij een beetje triest. 'Hij is er zo aan gewend.'
Maddie beet op haar wang. 'Ik weet het niet,' zei ze. 'Ik zou me daar nog niet te druk om maken, nu. Als het wat tussen jullie wordt en hij is niet bereid om een relatie te beginnen zonder seks, dan is hij het niet waard. Dat weet je, hè?'
'Hmm ja, dat is zo,' gaf hij toe. Het had inderdaad geen zin om er over na te denken. Tot dusver was het toch een andere jongen die zijn gedachten bezighield. Ze hadden hun appartementencomplex bereikt en zetten hun fietsen weg. 'Bedankt dat je vandaag mee bent gegaan, Madds.' Hij sloeg een arm om haar middel. 'Al heb ik je behoorlijk aan je lot overgelaten.'
'Ik mocht mijn gameskills laten zien, ik heb me prima vermaakt,' zei ze, en ze sloeg een arm om zijn schouder. 'Leuke lui.'
'Geen potentieel datemateriaal gezien?'
Ze rolde met haar ogen. 'Je weet dat ik niet zomaar op date ga zonder die persoon te kennen. Ik leer iemand liever in een normale situatie kennen dan op zoiets ongemakkelijks als een date.'
'Ach, het is maar net hoe ongemakkelijk je het zelf maakt en wat je een date noemt. Het hoeft niet meteen een diner bij kaarslicht te zijn. Maar goed. Misschien ben ik gewoon een player als het op daten aankomt. Ik vind het altijd wel leuk, zelfs al heeft het tot nu toe nooit ergens naar geleid. Behalve met Adam misschien.'
Ze lachte. 'Ach, iedereen is verschillend daarin,' beaamde ze. 'Ga je nog door met Adam? Ook al heb je de hots voor iemand anders?'
'Ik weet het niet,' zei hij eerlijk terwijl hij zijn jas uittrok. 'Ik vind hem wel leuk, maar hij maakt niet hetzelfde bij me los als Emilio. Maar om hem daarom maar meteen op te geven...' Hij zuchtte. 'Ik denk dat ik er maar een open gesprek met hem over moet voeren en dat hij dan maar moet besluiten of hij door wil gaan met hoe we nu bezig zijn.
'Dat lijkt me sowieso een goeie. Denk je dat hij dat durft?' zei Madelief half grappend, maar ook half serieus.
'Jawel. Gesprekken voeren is nooit zo'n punt, volgens mij durft hij nu wel eerlijk tegen me te zijn. Het is vooral wanneer anderen erbij zijn dat hij zich bekeken voelt. Of wanneer hij graag wil zoenen maar het niet durft,' grinnikte hij. 'Misschien dat ik hem vraag of hij zondag uit de kerk wil afspreken.'
'Lijkt me goed,' knikte ze. 'Hé Roor, ik kan nog uren met je kletsen maar ik ben nu wel moe dus ik ga slapen.' Ze drukte een kus op zijn wang en liep naar haar slaapkamer. 'Trusten!'
Rory zei Maddie gedag, ging zijn kamer binnen en plofte op zijn buik op zijn bed neer. Slechts een paar tellen waren nodig voordat zijn gedachten weer naar Emilio schoten. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en opende een Whats'App-gesprek. Iets sturen ging hij niet, maar hij klikte wel door naar zijn foto en keek er met een glimlach naar. Hij stond tegen zijn motor geleund op een parkeerplaats, met een met graffiti bekladde muur op de achtergrond. Zijn mondhoeken waren ietsje opgetrokken, al was het geen hele stralende lach. Dat paste ook niet bij hem, en Rory vond het een mooie foto. Hij keerde terug naar het beginscherm toen hij zich realiseerde dat hij zich als een verliefd tienermeisje gedroeg, al doofde dat de vlinders die hij vanbinnen voelde niet. Hij rolde zich op zijn rug en staarde naar het plafond terwijl hij de hele avond opnieuw door zijn gedachten liet gaan. Hij wist nu al dat hij vannacht geen oog zou dichtdoen.