🔸အျဖဴေရာင္ႏုႏု🔸14
အပိုင္း~၁၄
Next day...
မင္းထက္ေနႏိုင္တစ္ေယာက္ေက်ာင္းသြားဖို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာshavingလုပ္ဖို႔ျပင္ေနစဥ္ ..
Shaving creamကိုေမး႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ပြတ္ၿပီး
မုတ္ဆိတ္ဓားကိုလွမ္းယူကာရိတ္ခါနီးမွတစ္ခုခုစဥ္း
စားမိကာ...
" လြန္းျဖဴျဖဴ....."
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနလွမ္းေအာ္လိုက္ပါသည္။
" ေဟ့ လြန္းျဖဴျဖဴ ....."
ျဖဴျဖဴကျပန္မထူးပဲအခန္း၀မွာဘြားခနဲေပၚလာၿပီး
" ဘာလို႔ေခၚတာလဲ ကိုကို..."
" ဒီမွာ မင္း ငါ့ဓားကိုေတာ့ယူမသုံးထားပါဘူးေနာ္"
" ဟင္ ဘာကိုလဲ....ေၾသာ္... "
ျဖဴျဖဴကအဓိပၸါယ္ေဖာ္မရတဲ့အျပဳံးမ်ိဳးျပဳံးလိုက္လွ်င္
" အဲ့မ်က္ႏွာေပးကဘာလဲ...မင္းတကယ္ယူသုံး
ထားျပန္ၿပီလား..."
" မသုံးရပါဘူးကိုကိုရယ္ ဘုရားစူး..."
" က်စ္! မင္းေၾကာင့္ ငါဘာပစၥည္းမွစိတ္ခ်မထားရဲေတာ့ဘူး.."
" ကိုကိုစိတ္မသတီဘူးဆိုရင္လည္း မရိတ္နဲ႔ေပါ့
ဒီအတိုင္းလည္းၾကည့္ေကာင္းသားပဲ၊ႏႈတ္ခမ္းေမႊး
ေလးထားလိုက္ပါလား..."
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဆိုမွေအာက္ထပ္ကႏႈတ္ခမ္းေမႊးတကားကားနဲ႔ေကာင္ကိုသတိရသြားၿပီး...
" ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထားရေအာင္ကိုယ္ကဆရာ၀န္၊ကေလကေခ်ေကာင္မဟုတ္ဘူး...."
" မဆိုင္ပါဘူးကိုကိုရယ္..ႏိုင္ငံျခားမင္းသားေတြၾကည့္ပါလား၊ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔လည္းခန္႔တာပဲ..."
" အဲ့ေတာ့မင္းသိပ္ႀကိဳက္ေနတယ္ေပါ့..
သြားေလ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ေကာင္သြား႐ွာေခ်..."
ျဖဴျဖဴ႕ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနတြန္းထုတ္ၿပီးတံခါးပိတ္ပစ္ပါသည္။ ဟယ္ေတာ့....
>>>>>>>>
ေရခ်ိဳးၿပီးအျပတ္႐ႊိဳင္းေနတဲ့သူ႕အားျဖဴျဖဴကလက္ပိုက္ရပ္ၾကည့္ကာ...
အင္း ကိုကိုလည္းအရင္ကထက္ပဲမ်ားလာတာပဲ။
ဆံပင္ကိုေတာင္ကိုရီးယားမင္းသားေကညႇပ္ထား
ၿပီး..အက်ီကေတာ့စတစ္ေကာ္လံအျဖဴနဲ႔ပုဆိုးကို
အရင္ကလိုကြက္က်ဲႀကီးေတြလုံး၀မ၀တ္ေတာ့ပဲ..
ပိုးတြဲပုဆိုးကိုမွအဆင္ႏုတာေလးေတြေ႐ြး၀တ္တတ္လာသည္။
ေဘာ္ဒီစပေရးကလည္းမႊန္ေနေအာင္ျဖန္းရေသး
တယ္...။
" ျဖဴျဖဴ႕ နားထဲမွာေတာ့လွ်ံေနတာပဲ သိလား..."
"လွ်ံေနရင္ ကေလာ္ေပါ့...."
" ေက်ာင္းမွာကိုကို႔နာမည္ႀကီးေနတာကိုသိလား
မဟာတန္းက ဆရာတစ္ပိုင္းေက်ာင္းသားေလး
ပုဆိုးေလးနဲ႔ကိုကိုဆိုတာ..."
" မသိဘူး။မင္းလိုအားေနတာမဟုတ္ေတာ့ လိုက္နားမေထာင္အားဘူး..."
" မေထာင္လည္းၾကားေနရတာပဲ...ေက်ာင္းမွာဆို
ဂ်ဴနီယာေလးေတြၾကား၊ေဆး႐ုံမွာဆိုေဟာက္ဆာ
ဂ်င္မေလးေတြၾကား..
ျဖဴျဖဴ႕ကိုၾကအေနအထိုင္ဆင္ျခင္ပါဆိုၿပီး ကိုကိုၾက
လူပ်ိဳပုံတအားဖမ္းတယ္ေနာ္ ...."
သူက႐ွပ္အက်ီရဲ႕ေနာက္ဆုံးၾကယ္သီးကိုလွမ္းတတ္ကာ...
" အဲ့ေတာ့ ငါနဲ႔အၿပိဳင္မိုက္ခ်င္တဲ့သေဘာလား"
" မဟုတ္ပါဘူး... ကိုကို႔ကိုပိုင္႐ွင္႐ွိမွန္းမသိပဲၾကဴးမိ
ရင္ အဲ့အမ်ိဴးသမီးေလးေတြ ငရဲၾကကုန္မွာဆိုးလို႔ပါ"
ကိုကိုပဲကအားလုံးျပင္ဆင္လို႔ၿပီးသြားေတာ့မွျဖဴျဖဴ႕
ဘက္ကိုလွည့္လာၿပီး....
" ဒီမွာငါတို႔ေယာက်္ားေလးေတြက တစ္ကိုယ္လုံး
ခြၽတ္ၿပီးေလွ်ာက္သြားေနရင္ေတာင္ ဘယ္မိန္းမက
မွႀကိဳက္လွခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီး မုဒိန္းဝိုင္းမက်င့္ဘူးကြ..
သိလား ..လာမယွဥ္စမ္းနဲ႔...."
" အဲ့တာကလည္းျဖဴျဖဴတို႔မိန္းမေတြက ကိုကိုတို႔
ေယာက်ာ္းေတြထက္စရဏအားပိုေကာင္းလို႔ပါေနာ္"
" ေအးေလ..ကမ႓ာဦးကတည္းကငါတို႔ေယာက်္ား
ေတြကိုစ်ာန္ေလ်ာေအာင္လုပ္ဖို႔လည္းမင္းတို႔ မိန္းမေတြေမြးလာတာကိုး..."
အံမယ္...မိန္းမေတြမ႐ွိရင္လည္းသူတို႔အခ်င္းခ်င္း
ျပန္ႀကိဳက္ၾကမွာကိုမ်ား။
>>>>>>>>>
ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းသားအေနနဲ႔..မနက္ဆိုအငယ္တန္းေတြကို၀င္သင္ေပးရသည္၊ၿပီးၾကမွသူတို႔ေတြလည္းဆရာႀကီးေတြဆီမွာျပန္အတန္းတတ္ရသည္။
ဒါၿပီးရင္ေဆး႐ုံကိုေျပးရသည္။
မိန္းမ႐ွိတာကိုတမင္ဖုံးကြယ္ခ်င္လို႔တြဲသြားတြဲလာ
မလုပ္တာမဟုတ္ပဲ၊အတန္းခ်ိန္သာမ႐ွိရင္ ျဖဴျဖဴနဲ႔
ေတြ႕ဖို႔အေၾကာင္းအရင္းမ႐ွိတာျဖစ္သည္။
စာသင္ခ်ိန္ၿပီးလို႔သူတို႔အုပ္စုကန္တင္းဘက္ကိုလိမ့္
လာစဥ္...လမ္းမွာျဖဴျဖဴနဲ႔ေတြ႕သည္။
ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာဟန္နဲ႔...
" ကိုကို နဲ႔ေတြ႕တာအေတာ္ပဲ..ျဖဴျဖဴနဲ႔ခဏလိုက္ေပးပါလား..."
" ဟာ ဘာလည္းကြာ ဒီမွာငါထမင္းသြားစားမလို႔ကို
မင္း မျမင္ဘူးလား"
" ခဏေလးပါ ကိုကိုရယ္..."
" လိုက္သြားလိုက္ေလ မင္းထက္ကလည္း...."
သူ႕အေဖာ္ေတြပါလို႔လြန္းျဖဴျဖဴတမင္လာလုပ္ေန
မွန္းသိကာ..
" စားၿပီးရင္အတန္းတတ္ရအုံးမွာ မအားဘူး.."
ေျပာၿပီးသူ႕အေဖာ္ေတြနဲ႔လည္းဆက္မသြားေတာ့ပဲ
လြန္းျဖဴျဖဴလည္းလိုက္လို႔မရေအာင္ေယာက်္ားေလးေဆာင္ဘက္သို႔ခ်ိဳးေကြးကာ ထမင္းစားဖို႔ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ဒီႏွစ္အမ္အက္စီမွာေယာက်္ားေလးဆိုလို႔သူနဲ႔ေနာက္တစ္ေယာက္သာ႐ွိၿပီးက်န္တာမိန္းမေတြပင္။
ဒီလူေတြနဲ႔ဒီေနရာမွာေတြ႕လာတာ၈ႏွစ္ေက်ာ္လို႔
၉ႏွစ္ထဲေရာက္လာၿပီမို႔..က်ား၊မရယ္လို႔ေတာင္မခြဲ
ျခားပဲ ေျပာမနာဆိုမနာေလာက္ေအာင္ခင္မင္ေန
ၾကၿပီျဖစ္သည္။
အခ်င္းခ်င္းထဲျပန္ႀကိဳက္သြားၾကတယ္ဆိုတာ႐ွားပါ
တယ္၊ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းဒီေလာက္ျမင္ထားရတာကို႐ိုးအီေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊
ၿပီးေတာ့စာမွစာျဖစ္ေနတဲ့မိန္းမေတြကဘယ္လိုလုပ္သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ျပင္
ဆင္ေနႏိုင္မွာလဲ...။
ေယာက်ာ္းေလးဆိုတာကေသေလာက္ေအာင္ဉာဏ္တုံးပါေစ သစ္ေနဆန္းေနမွႀကိဳက္ၾကတာေလ။
အဲ့တာလည္းသူ႕ကိုမိန္းမေတြနဲ႔တြဲျမင္တာနဲ႔လြန္းျဖဴ
ျဖဴတစ္ေယာက္ကသမုတ္ခ်င္တာပဲ....။
က်စ္!
ထမင္းစားဖို႔ခုံမွာထိုင္လိုက္ယုံ႐ွိေသး..သူ႕ဖုန္းထဲေကာလ္၀င္လာသည္။ခုနကအတန္းေဖာ္ထဲကတစ္
ေယာက္ဆက္တာ...
" ဘာလို႔လဲ အၾကည္..."
" မင္းထက္ ဒီမွာျဖဴျဖဴေနမေကာင္းဘူး၊အန္ေနတယ္ဟဲ့ လာအုံး..."
အၾကည္..ဆက္တာဆိုေတာ့သူ႕ကိုေနာက္ေနတာ
မဟုတ္မွန္းသိ၍ကျပာကယာထထြက္လာရသည္။
သူေရာက္ေတာ့ျဖဴျဖဴကအမ်ိဳးသမီးအိမ္သာထဲမွာ..
" ငါ၀င္လာမယ္ေနာ္..."
သူခြင့္ေတာင္းၿပီးလွမ္း၀င္လိုက္ရသည္။
အထဲမွာျဖဴျဖဴနဲ႔သူ႕အတန္းေဖာ္ေတြ႐ွိေနၾကသည္။
" နင္ကလည္းေလကိုယ့္မိန္းမဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ
ေ႐ွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္ စြတ္ေျပးေတာ့တာပဲ.."
" ေအးေလ ထမင္းမစားရရင္ေသေတာ့မယ့္အတိုင္းနဲ႔..."
အရင္ကျဖဴျဖဴ႕ကိုၾကည့္မရတဲ့ဆရာမေတြကအခုၾကသူ႕ကို႔ဝိုင္းေကာၾကသည္။
" ျဖဴျဖဴ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ..."
" ဒီေန႔ အနာတမီဒိုင္ဆက္႐ွင္းလုပ္ရတာတဲ့၊လူေသ
အေလာင္း(Dead body)ခြဲၿပီးေခါင္းေနာက္ေနလို႔နင့္ကိုလာ႐ွာတာတဲ့..."
" တကယ္ပဲ ျဖဴျဖဴ ညီမေလးရရဲ႕လားဟင္"
ျဖဴျဖဴကအဆက္မျပတ္အန္ခ်ထားၿပီး..အက်ီေတြ
မွာစြန္းေပေနကာ၊လူကလည္းနဂိုပိန္သြယ္ရၾကားထဲကခပ္ယဲ့ယဲ့သာ႐ွိေတာ့သည္။
" ေသြးေပါင္ထိုးက်ေနၿပီထင္တယ္ေဆး႐ုံသြားၿပီး
ေဆးခ်ိတ္မွပဲ..လာ ကိုယ္ခ်ီမယ္..."
သူ႕မိန္းမကိုသူေပြ႕ခ်ီၿပီးကားဆီေခၚလာရသည္။ျဖဴျဖဴ႕အိတ္ကေလးကိုသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကလိုက္ေပး
ၾကသည္။
ေဆး႐ုံကိုေခၚသြားၿပီးသူတို႔ရဲ႕နားေနခန္းထဲမွာျဖဴျဖဴ႕
ကိုေဆးပုလင္းခ်ိတ္ေပးထားၿပီး..သူထိုင္ေစာင့္ေနရ
သည္။
တစ္ေက်ာင္းလုံးမွာျဖဴျဖဴ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ိုက္သတ္လို႔မကုန္ႏိုင္တာကို..ကိုယ္မဟန္ႏိုင္ရင္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုအကူအညီမေတာင္းပဲသူ႕ကိုမွ
လိုက္႐ွာရသလား ဆိုၿပီးစိတ္တိုရသလို။
ဒါေပမယ့္လည္းမိန္းမတို႔သဘာ၀အရမွီခိုအားကိုးခ်င္စိတ္ေၾကာင့္သူ႕ကိုလာ႐ွာတာလည္းျဖစ္ႏိူင္လို႔..
ထားပစ္ခဲ့မိတာကိုေနာင္တရခ်င္လာသည္။
ဖေယာင္းတိုင္လိုပိန္သြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလး
ေတြကိုလွမ္းၾကည့္ကာ..
" ဒီေလာက္ပိန္မွေတာ့ ကိုယ္ခံအားဘယ္ေကာင္းပါ့
မလဲ..."
ေပြ႕ခ်ီလာတုန္းလည္းအေတာ္ေပါ့ပါးေနလို႔..
" မိန္းကေလးေတြမ်ားကြာအေသခံၿပီးေတာ့ကို
လွခ်င္တာပဲ..."
ေဆး႐ုံကိုသူခ်ီေခၚသြားရေတာ့အားလုံးျမင္ၾကၿပီး..
ဒီသတင္းကဆရာ့နားထဲေရာက္မွာေပါ့။ဆရာက
အိမ္ကေဒၚျမင့္ကိုျဖဴျဖဴစားဖို႔စြတ္ျပဳတ္တို႔ဘာတို႔
ပို႔လိုက္လို႔ေျပာဟန္႐ွိသည္။ေဒၚျမင့္ကေနတဆင့္
သူ႕အေမနားထဲကိုေရာက္သြားေတာ့...
ျဖဴျဖဴမူးလဲတယ္ဆိုေတာ့ကိုယ္၀န္မွတ္ၿပီးအားရ၀မ္းသာနဲ႔အိမ္သို႔ေရာက္ခ်လာပါသည္။
ေနရင္းထိုင္ရင္းအဖြားႀကီးျဖစ္ခ်င္ေနတာပဲတကယ္
ကိုယ္၀န္မဟုတ္ပါဘူးလို႔အတင္း႐ွင္းျပရသည္။
"အေမကလည္းဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအလုပ္မ်ားတဲ့ဆရာ၀န္ေတြပါ၊ဘယ္လိုလုပ္ကေလးေမြးအားမွာလဲ..."
"ဟဲ့ မင္းတို႔ကေမြးေပးယုံပါပဲ၊ဒီမွာမင္းအေမငါကသန္သန္မာမာႀကီး႐ွိေသးတယ္.မင္းတို႔ထိန္းစရာမလိုပါဘူး၊ ငါ့ေျမးငါ့ဟာငါထိန္းမွာေပါ့..."
" စိတ္ကူးယဥ္မေနပါနဲ႔..."
"မင္းသာလိုခ်င္ရင္ ငါ့ေခြၽးမကမေမြးေပးပဲမေနဘူး"
" ဒီမွာအခုေတာင္ မူးလဲေနတာျမင္ရက္နဲ႔ဗ်ာ."
" အဲ့တာမင္းလွ်ာ႐ွည္ၿပီး..ဒီအိမ္ေျပာင္းလာလို႔ပဲ..
ဒီအိမ္မွာငါ့ေခြၽးမကအေနအစားဆင္းရဲလို႔ ဒီလိုျဖစ္
တာေပါ့၊ ပိန္သြားတာၾကည့္ပါလား..."
" မသိပဲေျပာျပန္ၿပီဗ်ာ၊အေမ့ေခြၽးမကဆရာ၀န္လိုင္း
သာယူတာ။လူေသေကာင္က်ေသေအာင္ေၾကာက္
တာဗ်..အခုအေလာင္းခြဲရလို႔ျဖစ္တာေလ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္႕အိမ္မွာအေနအစားဆင္းရဲတယ္ထင္ရင္
အေမ့ေခြၽးမကိုအေမ့အိမ္သာေခၚသြားလိုက္.."
လူမမာဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာလြန္းျဖဴျဖဴ႕ကိုသူအလိုလိုက္ရျပန္သည္။
" မင္းစားခ်င္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကဘာမွအာဟာရမျဖစ္ဘူး၊အား႐ွိတာကိုစားရမယ္...
မသိတာလည္းမဟုတ္ဘူး၊အသိေခါက္ခက္နဲ႔အ၀င္
မနက္နဲ႔...."
စြပ္ျပဳတ္ပူပူကိုမႈတ္ေပးၿပီး...
" စားပါဗ်ာ မမေခ်ာ၊ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုျဖစ္ရင္
က်ဳပ္ပဲဝိုင္းအေျပာခံရတာျမင္တယ္မွတ္လား..."
ပါးစပ္မေကာင္းလို႔မစားခ်င္ေပမယ့္..မစားရင္အတင္းပါးစပ္ကၿဖဲတိုက္မယ့္႐ုပ္ႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့..ျဖဴျဖဴမွာ
သူခြံံ႕ေကြၽးသမွ် ႀကိတ္မွိတ္ၿမိဳခ်ရျပန္သည္။
" ဟင့္အင္း ကိုကို ေတာ္ၿပီ..."
" မရဘူး မင္းရပ္ခိုင္းတိုင္း ငါဘယ္တုန္းကရပ္ခဲ့လို႔လဲ..."
ဟင့္.....။
>>>>>>>
ဒီေန႔စာသင္ဝိုင္းကအျပန္ေရေက်ာ္ကcity mark
မွာသူ႕အတြက္လိုအပ္တာေတြ၀င္၀ယ္ပါသည္။
တစ္ကိုယ္ေရသုံးဆပ္ျပာ၊ေရေမႊးကေနစၿပီး၊႐ွပ္အက်ီ၊ပုဆိုးနဲ႔အတြင္းခံေတြအထိ..ဒီေန႔အခ်ိန္လည္းရ
ေသးတာေၾကာင့္စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြး၀ယ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွ ညစာအတြက္ၾကက္သားနဲ႔သစ္သီးနည္း
နည္း၀ယ္ဖို႔frozenဘက္ကိုေလွ်ာက္လာစဥ္..
ဆြဲျခင္းေတာင္းတစ္လုံးနဲ႔ေစ်း၀ယ္ေနတဲ့ႏုႏုကိုေတြ႕
လိုက္ရလို႔...
" ႏုႏု...."
သူေခၚေတာ့ခ်ာခနဲလွည့္ၾကည့္ကာ...
" ဟယ္ မင္းထက္..."
" နင္ေစ်း၀ယ္ေနတာလား..."
" နင္ေကာ ..တစ္ေယာက္ထဲလား၊နင့္ဇနီးမပါဘူး
လား..."
" မပါဘူး၊ ငါစာသင္ဝိုင္းကအျပန္မွာ
လိုတာ၀င္၀ယ္တာပါ"
" ေၾသာ္ ဟုတ္လား"
" နင္ေကာတစ္ေယာက္ထဲလား ၊ပစၥည္းေတြကအမ်ားႀကီး"
" ေအးဟယ္ ငါေကာင္မေလးေခၚမလာမိဘူး"
" ေပး ငါကူသယ္ေပးမယ္..."
" ရပါတယ္ေလးတယ္"
" ေပးစမ္းပါ....."
" နင္အခ်ိန္ရလို႔လား..."
" ရသားပဲ၊ ၿပီးရင္အိမ္ျပန္ယုံပဲ..."
" ေၾသာ္ နင္ဘာ၀ယ္မလို႔လဲ၀ယ္အုံးေလ..."
"အင္းညေနစာ ၾကက္သားနဲ႔အ႐ြက္၀ယ္မလားလို႔."
" ဘယ္သူခ်က္မွာလဲ..ေဒၚေဒၚလား..."
မင္းထက္တို႔အိမ္ကေစ်းနားနီးသားပဲ၊တကူးတက
၀ယ္စရာလိုမယ္မထင္။ေငြၾကာရံအိမ္ဆိုရင္လည္း
သူ၀ယ္စရာလိုမယ္မထင္၍ေမးလိုက္တာျဖစ္သည္။
" ေဆး႐ုံနဲ႔နီးတဲ့ေနရာေျပာင္းၿပီး၊အိမ္ခြဲေနၾကတယ္
ေလ..အဲ့ေတာ့ငါ့ဖာသာခ်က္ေပါ့..ဒါေပမယ့္အားမွပါ၊နင္သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ..."
"ေအးေလ၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအလုပ္မ်ားတာပဲကို"
" နင္ေကာ...နင္တို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ႏုႏုကေခါင္းေလးကိုေျဖးေျဖးညိမ့္ၿပီးျပဳံးျပရင္း...
" အင္း..ေထြေထြထူးထူးမ႐ွိပါဘူး၊ ကိုဗညားကလည္းငါ့အေပၚေကာင္းမြန္ပါတယ္...."
" ဟုတ္လား၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ...."
ေစ်း၀ယ္ၿပီး႐ွင္းေတာ့လည္းအတူတူမို႔..သူ၀ယ္တာ
ေတြကိုႏုႏုကျမင္ၿပီး...
" နင့္အတြက္ခ်ည္းပဲလား၊နင့္ဇနီးအတြက္ေကာ"
" အင္း သူ႕အတြက္ကမလိုပါဘူး..."
" ဟယ္ နင္ကလည္း..."
" မဟုတ္ဘူး ၊ ျဖဴျဖဴကစင္ကာပူတို႔၊USတို႔ပဲသုံးတာေလ၊အဲ့တာေၾကာင့္..."
" ဒါေပမယ့္ နင္၀ယ္ေပးရင္သူမသုံးပဲေနမလား"
ႏုႏုကသူတို႔ၾကားမွာေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သြားေအာင္..
သူငယ္ခ်င္းဇတ္သြင္းၿပီး..ျဖဴျဖဴ႕အတြက္ပါတကူး
တက၀ယ္ခိုင္းေနတာလားေတာ့မသိပါ။
မင္းထက္ကသူေ႐ြးထားတဲ့႐ွပ္အက်ီနဲ႔အတြင္းခံေတြကိုၾကည့္ၿပီး..
" ေတာ္ပါၿပီ၊ သူႀကိဳက္တာငါ၀ယ္ၿပီးပါၿပီ.."
city markထဲကထြက္လာေတာ့..ႏုႏုအထုတ္က
အေလးႀကီးမို႔သူကူသယ္ေပးရင္း..
" ဘယ္ကိုတင္ေပးရမလဲ၊ ဒ႐ိုင္ဘာပါလား"
" မပါပါဘူး၊ အိမ္ကဒီေရေက်ာ္ထဲမွာပဲေလ...
ငါေစ်း၀ယ္ရင္ၾကာေတာ့..ေစာင့္ခိုင္းရမွာစိတ္မေျဖာင့္လို႔...၊ taxiနဲ႔ပဲျပန္မယ္ဆိုၿပီး..."
" ငါ လိုက္ပို႔မယ္..ရတယ္မွတ္လား."
" ဒါေပမယ့္ နင္အလုပ္ပိုမွာေပါ့..."
" ငါအားတယ္လို႔ေျပာၿပီးသားပဲ..."
သူ႕ကားေပၚပဲတင္ေခၚၿပီးႏုႏုကလမ္းျပ၊သူကေမာင္း
သည္။တျခားဘာစကားမွဆက္မေျပာျဖစ္ၾကပါ။
ဒီအေျခအေနကအေၾကာင္းသိသူေတြအတြက္ရယ္
ဖို႔ေကာင္းေနမွာေသခ်ာပါတယ္။
ေၾသာ္...
တြံေတးသိန္းတံသီခ်င္းလိုေတာင္ ၄၀ေက်ာ္၅ႏွစ္ကို
မေရာက္ေသးပါပဲ၊လြန္ခဲ့တဲ့၄လကအထိမခြဲႏိုင္မခြာရက္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ႔...အခုေတာ့ႏွလုံးသား
ေရးေတြကိုေဘးခ်ထားလိုက္ၿပီး၊ပါတနာေတြေန
ေကာင္းက်န္းမာၿပီးအဆင္ေျပရဲ႕လားေမးေနရၿပီ။
ဟက္.....
ႏုႏုအိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ျခံ၀မွာပဲရပ္ေပးလိုက္သည္
၊ကားသံေၾကာင့္အထဲကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေျပးထြက္ၿပီးပစၥည္းေတြလာကူသယ္သည္။
" အိမ္ထဲ၀င္ပါအုံးလား..."
" ေနပါေစ...သြားေတာ့မယ္ေနာ္.."
ကားကိုဘက္ဆုတ္ကာျပန္ေကြ႕ေမာင္းလာစဥ္.ႏုႏု
ကျခံ၀မွာရပ္ၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့တာကိုဘက္မွန္ကေန
ျမင္ေနရသည္။
ကားေမာင္းရတာစိတ္အိုက္လာလို႔ေရဒီယိုကိုလွမ္း
ဖြင့္ေတာ့..
🎶အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေရာက္ခဲ့ၾကရင္ ငိုၾကရမွာ
မင္းေရာ ငါေရာဆိုင္သူ ကိုယ္စီ ႐ွိၿပီးသား..ဘဝမွာ
မဆိုင္တဲ့ ၾကားႏွစ္ေယာက္ မနစ္နာေလေအာင္
တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရဲသလား......
တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္သင့္သလား.....
/တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ခိုင္ထူးရဲ႕'ဆိုင္သူကိုယ္စီနဲ႔မို႔'
ဆိုတဲ့သီခ်င္းလႊင့္ေနပါသည္။
🎶ဆုပ္လည္းစူး××စားလည္း ႐ူး×အေျခအေနမွာ
အားလုံးေမ့ၿပီး ထင္ရာစိုင္း ပစ္လိုက္ခ်င္
႐ွိၿပီးသား ခံစားခ်က္ကိုယ္စီကို.....
တို႔ႏွစ္ေယာက္ အသိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းလိုက္ၾကစို႔......
ဟုတ္တယ္ႏုႏု၊ငါတို႔၂ေယာက္လုံးကပညာတတ္
ေတြပဲ။အခုေတာ့ျဖစ္သင့္တဲ့ဘ၀မွာေနေပ်ာ္ေအာင္
ေနလိုက္ၾကတာေပါ့။
ႏုႏုလည္းအဆင္ေျပေနတာျမင္လိုက္ရေတာ့..
သူ႕ရင္ထဲကေလးလံေနတဲ့တစ္စုံတစ္ရာဟာပြင့္ဟ
အက္ကြဲထြက္လာၿပီးၾကမ္းေပၚျပဳတ္က်သြားသည္။
သို႔ေသာ္ ေသြးစိမ္းမ်ားလည္းထြက္မလာသလို၊နာ
က်င္ျခင္းလည္းအလ်ဥ္းမ႐ွိေတာ့ပါ။
လမ္းမွာဆူ႐ွီဆိုင္ေတြ႕ေတာ့ကားရပ္ကာဆင္း၀ယ္
သည္။ဆူ႐ွီနဲ႔ဘာဘယ္တီးလ္..
သို႔ေပမယ့္ ၂ခုစလုံးကိုသူမႀကိဳက္ပါ။
>>>>>>
ဆက္ရန္
စာဖတ္သူအသဲတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။သေဘာၾကရင္မန္႔ေပး႐ွဲေပးပါအုံး