THE AUDACITY OF CHINO ARVESU
Chapter 3
"You're saying you want to expand your market and you want my help?" Tanong nito sa kanya habang kumakain ng cheesecake.
"Yes." He leaned on his seat and crossed his legs.
"and you want to know how I do it?"
"Yes."
"Why would I tell you? You've been so smart insulting my products, go figure it out yourself."
Sumimangot siya at tumitig dito. May kislap naman sa mga mata ng dalaga.
"Having you in the farm gave some ideas. I was thinking of doing the same thing as you." Sabi ni Lauren at nag cross legs din ito sa harap niya. Dahilan upang mapalipat ang tingin niya sa binti nito.
"What things?" He asked. Snapping out of weird ideas with her and him and her legs. Like her legs around him for instance. Or on his shoulders.
"Like selling my coffee beans like you. I could sell them to restaurants, hotels. I can even put up my own café."
He gritted his teeth. That's bad news for him. He needed her on his side, or she will be a serious threat to him if she decided to enter the same market.
"Okay. How about we become partners instead?"
"Why do you want to be partners?"
"Because I do not like you as a rival." Totoong sabi niya. When doing business and many other things, he believes that telling the truth is much easier. Nang pagtaasan ulit siya nito ng kilay ay nagpatuloy siya. "You will become a threat to me if you enter the same market as me."
"I see." Kinuha nito ang iced americano at sumipsip sa straw.
Bumakat ang lipstick nito sa straw at napalunok siya.
Mine won't be as thin as that straw. It won't fit her mouth as easy as that straw too. But it will fit her mouth. Yeah.
"Yes. So I'd rather have you as my partner."
"I'll think about it."
Sapat ng sagot iyon para sa kanya sa ngayon.
-
Nasa roastery niya siya sa Quezon nang mag vibrate ang cellphone niya sa bulsa. Napataas ang kilay niya nang makita ang email galing sa lawyer ni Lauren. Naka indicate sa email na nakahanda na ang notarized copy ng kontrata niya sa dalaga. Ipapadala na lamang daw nito iyon sa opisina niya.
Ngumisi siya pero hindi nag reply. Naisip niyang personal na lamang niyang kukuhanin ang kopya niya sa opisina ni Lauren Cosiarelli.
Nang matapos siya sa roastery ay kinuha niya ang susi ng sasakyan para puntahan ang dalaga.
-
"Ano na namang ginagawa mo rito?" Tanong ni Esso sa kanya nang pumasok siya sa restaurant nito.
"Your cupcake looks good." Saad niya at naupo sa counter.
"Of course, it's good. Red velvet with cream cheese frosting 'yan." Sagot ng kapatid niya. Mula sa kusina ay lumabas ang asawa nitong si Sophia na kabuntot naman ang panganay nito.
"Hi, Chino. Kal, Tito Chino is here."
"Hey, guys."
His nephew giggled when he saw him at tumakbo ito papunta sa kanya.
"Where's your sister?" Tanong niya at kinalong ito paupo sa kandungan niya. Ang kapatid naman niya at ang asawa nito ay mukhang nakalimutan na na naroon siya. Hindi na siya magtataka kung bukas makalawa ay may kasunod na naman ang mga pamangkin niya.
"She's with Lola Mama." Sagot nito sa kanya. Pertaining to Pia's mother. Their Ninang.
"How about you? Bakit narito ka sa restaurant? Wala kang school ngayon?"
"Holiday. Di alam mo, Tito?" Tanong ng pamangkin sa kanya na parang hinuhusgahan na siya na hindi niya alam na holiday.
"I must have forgotten. But I know." Sagot niya na lamang.
Kung holiday ngayon, malamang ay wala sa opisina si Lauren pero hindi siya sigurado. Maybe they could meet outside her workplace.
"Hey bud, I'm just going to make a call. Go to your parents." Sagot niya at ibinaba ang pamangkin niya. Pumunta naman ito sa kapatid niya at doon nagpabuhat.
Inilabas niya ang cellphone at noon niya narealize na wala siyang number ng dalaga. He silently curse. Bahala na, mag babaka sakali na lamang siya. Mukha namang workaholic ang dalaga.
At dahil busy ang kapatid niya sa paglalambing sa asawa nito ay siya na mismo ang nag prepare ng cupcakes na dadalhin kay Lauren.
-
Walang tao sa front desk ng building pero naroon ang guard. Nang tanungin niya kung may tao sa floor nina Lauren ay sinabi nitong si Lauren nga ang naroon.
He smiled. Binigyan niya ng cupcake ang guard bago tunguhin ang elevator at umakyat sa floor ni Lauren.
Kumatok siya sa pinto bago pumasok dahil wala rin ang assistant nito.
Pagpasok niya ay kita niya ang pagkurap ng dalaga habang nakatingin sa kanya.
"Mr. Arvesu? What a surprise to see you here."
"Hi. Your lawyer sent me an email about our contract."
"It's holiday."
"Well, blame your lawyer. He shouldn't have sent me the email." Sagot niya at nagkibit balikat. Ibinaba niya ang dalang cupcakes sa ibabaw ng lamesa.
Nang tumayo ito ay napigil niya ang hininga. Lauren in her dresses is divine but Lauren in jeans is a a total knockout. Thank God for jeans!
I believe I have another moment to capture in my brain.
"Wala pa rin akong kopya ng notarized contract natin. Hindi pa rin ako nabibigyan ni Christopher." Sagot ni Lauren at lihim siyang napangiti. May excuse ulit siyang pumunta rito sa susunod.
"I see. Want to have dinner?" Tanong niya at tumingin naman ito sa kanya. Kitang kita niya ang pagdududa sa mukha nito. "I want to talk to you about business. Let's talk over dinner. I'm starving."
"I can't. I have somewhere to go."
"Need company?"
"Uhm, no." Sagot nito. Napahibi naman siya sa pagtanggi nito sa kanya pero tumango na lamang siya at hindi nagpilit.
"Okay, then I'll be back. Call me when you get the contract."
Nagkaroon pa nga siya ng dahilan para patawagin ang dalaga sa kanya.
Lumabas na siya sa opisina nito. Sa elevator ay pigil niyang mapangisi.
-
"Chi, gusto mong sumama? May pupuntahan kami ni Julian na brewery." Si Esso iyon habang naghahapunan siya sa bahay nito at ni Pia.
Kapag nasa siyudad siya ay madalas na sa bahay siya ng mga ito tumutuloy. Wala naman kasi siyang bahay sa siyudad.
"Go. Sumama ka na rin. Baka kung saan pa magpunta 'yang si Esso at Julian." Sabi ng hipag niya.
"Ginawa mo naman akong taga bantay." Saad niya.
"Brewery ang pupuntahan nila, sumama ka na. Baka parehong maglasing yang dalawa kahit sabi nila titikim lang sila at kapag may nagustuhan ilalagay sa menu ng restaurant." Dagdag pa ng hipag niya. Humalakhak si Esso habang napataas naman ang kilay niya. Duda siya sa kapatid at sa hipag niya. Habang tumatagal ay nagiging iisa na ang takbo ng utak ng dalawa. Maloko na rin ang hipag niya.
"Parang gagawin lang yata akong driver." Sabi pa niya at lalong lumakas ang tawa ng kapatid niya. Sa tabi nito ay tumatawa na rin si Pia.
"Nadali mo, brad." Si Esso.
"Ipag-drive mo na, ikaw naman pinakamalakas sa kanila." Gatong pa ng hipag niya. Talagang para na ring si Esso. Huwag nga lang sana mahawa sa pagkatampuhin at barinuhin ng kapatid niya. Isa't kalahating bugnutin pa mandin si Esso.
"Oo na, sasama na ako." Sagot niya.
Ilang sandali pa ay nakapulupot na sa binti niya ang dalawang pamangkin niya na parehong humahagikhik na rin.
Nang gabing iyon ay katabi niyang natulog ang dalawang pamangkin niya at mukhang tuwang -tuwa naman ang kapatid at hipag niya dahil sa bagay na iyon.
-
"Pwedeng maupo ang isa sa inyo sa unahan?" Masama ang tingin na sabi niya sa kapatid at kaibigan niya nang pareho itong sumakay sa likod ng sasakyan.
"Ikaw na, Julian. Dito na lang ako." Sabi ni Esso. Tumalima naman ang kaibigan nila at lumipat ng pwesto.
"Bakit ba kasi pareho kayong nasa likod? Ano ako, driver niyo?"
"Oo. Sabi ni Pia ipag d-drive mo raw kami." Si Julian. Sinamaan niya ng tingin si Julian pero parang wala naman itong pakialam.
"Mag drive ka na lang, brad. Dami pang sinasabi." Si Julian ulit habang natatawa lang sa likuran niya si Esso.
Namimihasa talaga ang dalawang ito.
Tangina.
Wala man lang nagsabi sa kanya na tatlong oras pala ang byahe nila. Kung saan -saan pa siya pinadaan ng dalawa kaya naipit pa sila sa traffic. Masakit na ang kaliwang binti niya kakatapak sa clutch.
Nang makarating sila sa brewery ay nag unat muna siya ng binti habang ang dalawa niyang kasama ay iniwan na siya sa parking at nauna nang pumasok.
Kumuha muna siya ng sigarilyo sa bulsa at nagpunta sa smoking area. Ikiniskis niya ang dulo ng sigarilyo sa labi niya bago iyon sindihan.
Napakurap siya nang mula sa pwesto niya ay nakita niyang lumabas ng isang sasakyan ang walang iba kundi si Lauren Cosiarelli.
Akalain mo nga naman.
Napangisi siya at nagdesisyong mamaya na lamang manigarilyo. Inilang hakbang niya ang pagitan nilang dalawa.
Hindi pa man siya tuluyang nakakalapit dito ay naaamoy na niya ito.
"Miss Cosiarelli." Saad niya sa likuran nito. Nang lingunin siya nito ay nahigit niya ang paghinga.
Damn. What a beauty.
"Mr. Arvesu?" Kumunot noong tanong nito. "Are you following me?"
Tumaas naman ang kilay niya sa sinabi nito.
"You are beautiful, Miss Cosiarelli, but I am not a creep. Wala akong dahilan para sundan ka." Nakangising sabi niya at mukhang nahiya naman ito sa kanya pero hindi nag apologize. Ayos lamang sa kanya.
"Why are you here?" Tanong nito.
"Got an invite. You? What are you doing here?"
"I am friends with the owner." Sagot nito at nagsimula nang lumakad papasok. Sumabay naman siya ng lakad rito.
"May event ba today?" Tanong niya.
"Yes. They are launching a new product."
"Ah."
He opened the door for her when they reached the entrance.
"Thank you."
Tumango lamang siya at nanatiling nakasunod rito. Iniikot niya ang paningin at nakita niya si Esso at si Julian na nagsisimula na sa pagtikim.
"I'll be over there." Bulong niya kay Lauren at itinuro ang dako nina Esso.
"Okay." Sagot nito. "I'll be in front." Tumango naman siya at naghiwalay na silang dalawa. Pero nakakailang hakbang pa lamang siya ay napalingon siya pabalik sa dalaga.
Bakit nagpapaalam?
He shrugged. Tumuloy na lamang siya sa paglakad papunta sa mga kasama.
-
He started tasting too pero mas hinayaan niya si Esso at si Julian. Sumusunod ang mga mata niya kay Lauren na kausap ang may ari ng brewery. Turns out, she's an investor and a close friend to the owner.
The woman is very polite and gracious. Pinapanuod niya ang bawat kilos nito. Kung papaano ito makisalamuha sa ibang tao. Parang karkulado ang galaw ni Lauren.
Is she naturally like that? Damn, he wants to see her lose control. He wants to see her without any inhibition. He wants her go wild.
He gulped. That will be something he'll never miss.
Dumampot siya ng sample ng beer at inisang lagok ang laman niyon.
"Lakas talaga ni brad." Puna ni Esso sa kanya at kumuha rin ito ng baso at tulad niya ay ininom ding lahat ang laman niyon.
Habang kausap ni Julian at Esso ang owner ng brewery para sa pwedeng maging deal at offer mula sa sa isa't isa ay pinuntahan niya si Lauren na inaamoy ang baso na naglalaman ng sample.
"I didn't know you're interested in beers." Yumuko siya at ibinulong iyon sa dalaga. Nang tunghayin siya nito ay napatitig siya sa mukha nito. Sobrang lapit nila sa isa't isa.
He cleared his throat and stood straight.
"I'm not. I'm interested in making money."
He stared at her. His heart pumping hard in his chest. Like he's craving to hear something like that all his life. No bullshit. Just money.
Man, I think I found my soul mate.
"What?" Untag nito sa kanya at lumakad sa kasunod na table para kumuha ng isa pang sample.
"Nothing. I still want to talk business with you."
"Right." Sabi nito.
"Yes. I still want you to be my partner."
"Then you better convince me."
"Yup. I know, more money for you if you agree."
"We'll see."
"We will."
He gave her a smile and she just raised an eyebrow, then proceeded on drinking the beer from her glass without breaking eye contact.
That's sexy.
Damn, that kind of pulled something inside him.
Lauren Cosiarelli is really something.
-