ថ្ងៃថ្មី តាមសម្តី ជុងហ្គុក ប្រាប់ថានិងនាំគេទៅកន្លែងមួយថ្ងៃនេះគឺពិសេសតែម្តង នាយសម្រេចចិត្ត ច្បាស់ហើយនាយកំពុងធ្វើរឿងច្បាស់លាស់មួយសម្រាប់ ថេហ្យុង ដូចគ្នា ។
"បងគិតថាចេញទៅឥឡូវនេះ តែម្តង"
"តើវាឆ្ងាយឬបងប្រញាប់ពេក? ញាំអីសិនទៅ"
"ញាំនៅក្រៅមិនល្អទេឬ?"
"ពួកយើងមិនសូវនៅផ្ទះផង ញាំនៅផ្ទះជាមួយ លោកប៉ា គាត់ច្បាស់ជាត្រូវការបែបនេះ"
"ល្អ! អញ្ចឹងល្ងាចទៅញាំបាយផ្ទះរបស់អូនល្អទេ?"
"ច្បាស់ជាល្អហើយ"
"សប្បាយចិត្ត?"
"ប្រាកដហើយ" ថេហ្យុង ទឹកមុខញញឹមពព្រាយ ទាំងព្រឹក ថ្ងៃនេះមិនដឹងថានាយនឹងនាំគេទៅណា នោះទេ ។
ការញាំអាហារពេលព្រឹកជុំគ្នាជាមួយអ្នកផ្ទះ សម្រាប់ ជុងហ្គុក ទើសតែមុខម៉ាក់ចុងរបស់នាយម្នាក់ ទេ មុខដូចគេបង្ខំអោយទៅសុីលាមកយ៉ាងអញ្ចឹង ។
"មួយរយៈនេះខ្ញុំរវល់ពេក សុខភាពលោកប៉ា យ៉ាងម៉េចដែរ?" ជេហា ផ្តើមសួរនាំ នាយសឹងតែមិនអើត លោកចន សោះរាល់ថ្ងៃមកពីធ្វើការក៏សម្រាកភ្លាមតែម្តង ។
"ប៉ាក៏ដូចជាមនុស្សចាស់ទូទៅ ទ្រុឌទ្រោមតាម អាយុ"
"កុំនិយាយបែបនេះអី លោកប៉ារឹងមាំណាស់"
"និយាយអញ្ចឹង រឿងម៉ាក់ឯងរកគូរស្រករអោយ នោះទៅដល់ណាហើយ?"
"គឺអ្នកនាង ផាក? ពួកយើងបានជួបគ្នាម្តងហើយ"
"យ៉ាងម៉េចហើយអូន?"
"អត់បានទេ ផាក ហេរីន នាងប្រាប់"
"ខឹកៗ" ភ្លាមគ្រាន់តែលឺឈ្មោះ ជុងហ្គុក ឈ្លក់បាយតែម្តង ស្អីគេ ផាក ហេរីន? ចង់តែសើចអោយ ស្លាប់ទេ អ្នកណាហ៊ានបង្ខំព្រះនាងតូចក្នុងផ្ទះដូចជានាងបាននោះ?
"ជុង...បងយ៉ាងម៉េចហើយ?"
"បង...បងអត់អីទេ និយាយបន្តទៅ" ជុងហ្គុក យកទឹកមកផឹកបន្តិចព្រមទាំងអនុញាតិអោយពួកគេ និយាយគ្នាបន្តទៀត ។
"នាងប្រាប់ប៉ាម៉ាក់នាងថាមាន គូស្នេហ៍រួចហើយជាអគ្គនាយកសម្ពន្ធ័ធំទៀតផង"
"សម្ពន្ធ័មួយណា? យើងស្គាល់ឬអត់? ក្រៅពីសម្ពន្ធ័យើងនៅមានសម្ព័ន្ធណាទៀតដែលមានអគ្គនាយយកវ័យក្មេងនោះ?"
"ខ្ញុំមិនដឹងទេលោកបង បើខាងគេបដិសេដទៅហើយខ្ញុំក៏មិនចង់ទៅសួរនាំច្រើនដែរ"
"ខ្ញុំបានបញ្ជាក់ម៉ាក់ហើយថារឿងគូស្រករខ្ញុំចេះ ចាត់ចែងខ្លួនឯងហើយ"
"ម៉ាក់គ្រាន់តែចង់រកមនុស្សស្រីសាកសមជាមួយកូនឯងហ្នឹងណា"
"ចុះបើអ្នកដែល ជេហា ស្រលាញ់ជាមនុស្សប្រុស ទៅវិញនោះ?" ជុងហ្កុក ដាក់មួយប្រយោគអោយ ជេហា ងើបមើលមុខនាយយ៉ាងលឿន ។
"ហាសហា៎ ជេហា មិនមានខ្សែរភ្នែកបែបនោះទេ គេច្បាស់ជា..."
"អ្នកនិយាយបែបនេះដូចជាកំពុងមើលងាយដល់ ភរិយាខ្ញុំហើយ ជាប្រុសតែគ្រែងជាអ្នកដែលរកមកអោយខ្ញុំមិនចឹង?"
"យើងមិនមានន័យបែបហ្នឹង"
"បែបណាវិញ? អ្នកដូចមិនពេញចិត្តប្រសិនបើកូន ប្រុសរបស់អ្នកចាប់អារម្មណ៍និងមនុស្សប្រុស?"
"ជាស្អីក៏ដោយអោយតែ ជេហា ស្រលាញ់យើង តាមចិត្ត ជេហា ស្រាប់ហើយ"
"អូ...និយាយបែបនេះ ជេហា ច្បាស់ជាសប្បាយ ចិត្តព្រោះតែគេបារម្ភខ្លាចថាអ្នកមិនពេញចិត្ត"
"ឬឯងដឹងថា ជេហា ស្រលាញ់អ្នកណាមែនទេ?"
"ខ្ញុំដឹង! តែ...បើសិនជាអ្នកចង់ដឹងដែរក៏សួរកូន របស់អ្នកខ្លួនឯងចុះ"
"ជេហា?"
"ខ្ញុំមានការទៅខាងក្រៅ" ជេហា
"សុំទៅជាមួយផងបានទេ?" ជុងហ្គុកហៅបង្អាក់ ដំណើរ ជេហា អោយបែរមកវិញ ។
"ហេតុអី? ហ្យុងមិនមានឡានទេ?"
"កើតរឿងពីរដងហើយចេះតែខ្លាចឡាន ណាមួយ ឡានប្រើរាល់ថ្ងៃរបស់ ថេហ៍ ខ្ញុំចង់ទិញឡានថ្មីបើយកឡានពីរទៅនាំពិបាក"
"បងទិញឡាន?" ថេហ្យុង
"ទិញទៀតហើយ? ទើបតែទិញសោះ ឯងគិតថាជាលុយឯងហើយអាចចាយបានតាមចិត្តអញ្ចឹងឬ?" អ្នកស្រី ជេហុី ស្ទុះឡើងតវ៉ា ។
"ក៏ពិតមែន លុយខ្ញុំហើយមិនគិតអោយខ្ញុំចាយ ឬទុកអោយអ្នកចាយ?"
"បានហើយអូន ជុងហ្គី ប្រើឡានប្រពន្ធគេរាល់ថ្ងៃ ច្បាស់ជាមិនស្រណុកចិត្ត យកលុយប៉ាទិញក៏បាន"
"មិនអីទេ លោកប៉ា! តោះ ជេហា! តោះអូន" ជុងហ្គុក តឿន ថេហ្យុង អោយទៅតាមនាយចេញ ទៅមុន ។ ជេហា មុខញញឹមលាប៉ារបស់នាយចេញ ទៅក្រៅជាមួយទឹកមុខមិនពេញចិត្ត ។
ជុងហ្គុក អោយ ថេហ្យុង នៅអង្គុយខាងក្រោយ ចំណែកនាយអង្គុយខាងមុខជាមួយ ជេហា ជាអ្នកបើកឡានដោយខ្លួនឯង ។
តាមផ្លូវចេញពីផ្ទះទៅឆ្ងាយគួរសមទម្រាំ ជេហា សម្រេចចិត្តសួរថាពួកគេទៅណា?
"ហ្យុង ទៅណា?"
"ឯងជួយណែនាំបន្តិចមក គួរតែទិញឡាននៅឯណាល្អ? យើងចង់បានឡានណាដែលហ្វ្រាំងឡាន មាំល្អជាងឡានមុនៗ"
"ខ្ញុំមិនដឹងទេ"
"លឺថាមិត្តរបស់ឯងជាកូនម្ចាស់ហ្ការាសឡានធំនាំ ចូលឡានទំនើបៗ នាំយើងទៅទីនោះក៏បាន"
"....." ជេហា ស្ងាត់មិនតប ហើយក៏ព្រមជូននាយ ទៅទីនោះតែម្តង ។
"ថេហ៍"
"ហឹម?? ជាអី?" ថេហ្យុង សួរពេល ជុងហ្គុក ហ៊ុច កាតមួយមកអោយគេ ។
"ប្រាក់ខែ 2ខែរបស់បង! បងអោយអូន មួយខែទៀតបងយកទិញឡានទៅហើយ"
"អោយអូន...ទាំងអស់ហ្នឹង? ហេតុអីបងអោយអូន? ចុះបងបានអីចាយវាយ?"
"ត្រូវហើយ បងអោយអូន បងមិនអត់ទេតែប្រាក់ ខែបងអោយអូនទុកមានអីចម្លែក? អូនអាចយកប្រើ ប្រាស់ពេលណាក៏បាននោះអី"
"តែអូនមិនមានបញ្ហាអំពីរឿងលុយកាកនោះទេ"
"អូនចំជាល្ងង់មែន! ប្តីអោយប្រាក់ខែទៅប្រពន្ធ បញ្ជាក់ថាប្តីស្រលាញ់នោះអី"
"អា៎...អូនមិនដឹងទេ..."
"អូនអៀនមែនទេ?"
"មិនមានទេ! អរគុណបងណាស់ អញ្ចឹងអូនទុកវាហើយ"
"ដល់ហើយ" ភ្លាមៗ ជេហា ចាប់ហ្វ្រាំងសឹងតែធ្វើ អោយ ជុងហ្គុក ទប់ខ្លួនមិនជាប់ទៅហើយ ។ អ្នកណាទៅទ្រាំបាន ព្រះអើយ។
"អរគុណ! តោះអូន"
"អរគុណហើយ ជេហា ដែលជូនមក! ចុះលោកមិនទៅជាមួយពួកយើងទេឬ?"
"អត់ទេ ខ្ញុំមានធុរៈបន្តទៀត"
"ថ្ងៃក្រោយទំនេរ ញាំអីជាមួយគ្នាមួយពេលទៅខ្ញុំ អញ្ចើញលោក"
"អូនហា៎...នៅនិយាយអីយូរម៉្លេះ?" ជុងហ្គុក បន្តពី ក្រៅមកទើប ថេហ្យុង ប្រញាប់ចុះទៅជាមួយនាយ ។
ក្រោយពីការទិញឡានស៊េរីទំនើបបានមួយគ្រឿង ហើយពួកគេបន្តទៅហាងរបស់ ថេហ្យុង បន្តិចព្រោះគេបាត់ពីហាងពីរថ្ងៃហើយ ។
"ទីនេះមិនអីមែនទេ?"
"មិនអីទេបងប្រុស ជាងដេររបស់បងប្រុសពូកែណាស់ ខ្ញុំក៏មិនអប្សុកព្រោះមានគាត់នៅជាគ្នា"
"អញ្ចឹងប្រសើណាស់"
"ចុះបងប្រុសជាមួយបងថ្លៃ?"
"បងយ៉ាងម៉េច?"
"ឃើញបងថ្លៃមករកបងប្រុសនៅហាងថ្ងៃមុន ខ្ញុំដឹងថាច្បាស់ជាឈ្លោះគ្នាជាមិនខាន"
"មិនមានទេ"
"គម្រាមលែងលះទៀតផង" ជុងហ្គុក
"យ៉ា...បង?"
"បងប្រុសកុំកាចពេក"
"បងគ្មានទេ"
"អត់ក៏អត់" ជុងវ៉ុន ឈប់ញ៉ោះគេហើយទុកអោយ ប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះនៅជាមួយគ្នា ។
"តោះអូន"
"ទៅណា?"
"ញាំបាយ ថ្ងៃត្រង់ហើយណានៅមានណាត់ពួក យើងទៀត"
"អញ្ចឹងតោះ"
ពួកគេបានចេញដំណើរដោយឡានទំនើបរបស់ ជុងហ្គុក ដែលទើបនឹងទិញថ្មីទៅជាមួយគ្នា ជុងហ្គុក បានមកដល់ផ្សារទំនើបមួយទីនេះដែល ថេហ្យុង ឧស្សាហ៍មកនាយថែមទាំងនាំគេសម្តៅទៅហាង ពេជ្រមួយនោះទៀតផង ។
"បងនាំអូនមកទីនេះធ្វើអី?"
"ចូលទៅសិនទៅ" ជុងហ្គុក នាំដំណើរទៅមុន ក្នុងចិត្តនឹកថា ជុងហ្គុក នាំគេមកទិញអ្វីទៀតហើយ? លើកនេះជាអ្វីបើទើបនឹងទិញខ្សែរដៃអោយគេថ្ងៃមុន ហ្នឹង?
មិនមែនចូលមកទិញទេ នាយនាំគេទៅខាងក្នុង តើនាយចង់នាំគេទៅរកអ្នកណា?
"ម៉ាក់"
"អូ៎...មកហើយហេសកូន?"
"ជុង...គាត់គឺ..?" ថេហ្យុង ធ្វើមុខភ្លើៗមើលទៅ នាយ គេចាំបានថាគាត់ជាម្ចាស់ហាងនេះ ។
"គាត់គឺម៉ាក់បង ម៉ាក់បង្កើតរបស់បង ហើយនេះគឺ កូនប្រសាររបស់ម៉ាក់"
"អ្នកម៉ាក់? សួស្តីអ្នកម៉ាក់ អឺ...សុំទោសផងខ្ញុំ..."
"ស្វាគមន៍ណាកូន កុំភ្ញាក់ផ្អើលអី" អ្នកស្រីចន មកជិតនិងអោប ថេហ្យុង ដូចជាកូនរបស់គាត់ ។ ថេហ្យុង ឯណោះវិញធ្វើមុខ ធ្វើអារម្មណ៍មិនត្រូវទេ ភ្លាមៗពេកនាយគួរណាតែប្រាប់មួយម៉ាត់ថានាំមកជួប ម៉ាក់គេនិងបានត្រៀមខ្លួនទុកជាមុន ។
"តោះម៉ាក់ ខ្ញុំបានកក់ហាងអាហាររួចហើយ"
"តោះយើង" អ្នកស្រីចន កាន់ដៃ ថេហ្យុង ដើរចេញទៅជាមួយគាត់ធ្វើអោយ ថេហ្យុង មានអារម្មណ៍ថាកក់ក្តៅនិងមិនសូវភ័យ ។ លើកទីមួយហើយ ដែលជួបក្នុងនាមជាម៉ាក់ក្មេង ពិបាកធ្វើខ្លួនណាស់ ។
ជុងហ្គុក បានកក់ហាងអាហារនៅជាន់លើជា ហាងដែលនាយតែងតែនាំម៉ាក់នាយទៅញាំទីនោះ ។
"បង ហេតុអីមិនប្រាប់អូនមុនថានាំមកជួបម៉ាក់? ពិតជាពិបាកធ្វើខ្លួនណាស់" គ្រាន់តែអង្គុយភ្លាម ថេហ្យុង ក៏ស្តីអោយ ជុងហ្គុក ភ្លាមដូចគ្នា ។
"ចុះភ្ញាក់ផ្អើលទេ? រំភើបណាស់ត្រូវទេ?"
"ច្បាស់ណាស់"
"ធ្វើធម្មតាទៅកូន ម៉ាក់គិតថាថ្ងៃនេះពួកយើងនិង រីករាយជាមួយគ្នា"
"បាទ អ្នកម៉ាក់! ប៉ុន្តែអ្នកម៉ាក់...គឺមិនអីមែនទេបើខ្ញុំ បែបនេះ?"
"បែបណាក៏បានអោយតែកូនប្រុសម៉ាក់ស្រលាញ់ ម៉ាក់ក៏ស្រលាញ់ដូចគ្នា សោកស្តាយណាស់ ដែលថ្ងៃមង្គលការម៉ាក់មិនបានចូលរួម"
"មិនអីទេម៉ាក់ ចាំខ្ញុំរៀបការម្តងទៀតម៉ាក់និងបាន ចូលរួមហើយ" ជុងហ្កុក និយាយលេងផងមែនផង ដែលធ្វើអោយ ថេហ្យុង ហួសចិត្តជាមួយនាយចង់តែ ដាល់មួយដៃ ។
"បងរៀបការម្តងទៀតជាមួយអ្នកណា?" ថេហ្យុង សួរបញ្ឆេះនាយដែលចង់រៀបការម្តងទៀតនោះ ។
"ច្បាស់ជារៀបការជាមួយប្រពន្ធរបស់បងហើយ អ្នកណាទៅរៀបការជាមួយមនុស្សមិនស្គាល់គ្នាដូចអូននោះ?"
"ឆើស! ចុះគេឈ្មោះអី?"
"ឈ្មោះ គីម ថេហ្យុង ទេដឹង?"
"ពិតមែនឬ? អូនស្គាល់គេឬអត់?"
"អូនមិនស្គាល់ទេ គេស្អាតខ្លាំងណាស់ ត្រូវតែ ប្រញាប់រៀបការទុកយូរមិនបានទេ ព្រោះមានអ្នកចង់ មកដណ្តើមហើយ"
"ឡប់សតិ" ថេហ្យុង អស់សំណើចហើយក៏បន្ថែមការចេញរបៀបគ្រឺតខ្នាញ់ដាក់នាយ ចំណែកអ្នកជាម្តាយអង្គុយញញឹមមើលទៅកូនៗដែលកំពុងរីក រាយជាមួយគ្នា ។
"អូ៎...ម៉ាក់ហា៎" ជុងហ្គុក ងាកបែរមកមុខម៉ាក់របស់នាយម្តង ។
"យ៉ាងម៉េចកូន?"
"ថ្ងៃនេះខ្ញុំនាំម៉ាក់ដើរ Shopping"
"ច្បាស់ហើយ?"
"បាទ! អោយម៉ាក់ដើរលេងជាមួយកូនប្រសារម្តង"
"ច្បាស់ជាសប្បាយហើយមែនទេ ថេហ្យុង?"
"បាទ អ្នកម៉ាក់! ខ្ញុំថាឆាប់ញាំបាយទៅអ្នកម៉ាក់ បងដូចគ្នា"
"បាទ អូនសម្លាញ់"
ការញាំអាហារដ៏រីករាយបានបញ្ចប់ ម៉ាក់របស់ ជុងហ្គុក មិនសូវហ៊ាននិយាយច្រើនទេខ្លាចថាភ្លាត់ មាត់និយាយរឿង ជុងហ្គុក ពីក្មេងនាំហេតុអោយ ថេហ្យុង ចាប់ពិរុទ្ធបាននាំទុក្ខដល់ ជុងហ្កុក មិនខាន តែគាត់ក៏ព្យាយាមអោយស្នឹតស្នាលជាមួយ ថេហ្យុង ដូចគ្នា ។
បញ្ចប់ពីការញាំអាហារបន្តដើរទិញរបស់នេះនោះ ជាមួយគ្នា ថេហ្យុង បានទិញកាបូបថ្លៃមួយជូនជាអំណោយសម្រាប់ម៉ាក់ក្មេករបស់គេ និងមានទិញ អាវធំតម្លៃថ្លៃមួយជូនប៉ាក្មេកគេផង ចំណែករបស់ប៉ា ម៉ាក់គេវិញ ជុងហ្គុក សុំជាអ្នកជូនព្រោះនាយមិនដែលមានអំណោយសម្រាប់ប៉ាម៉ាក់ក្មេកឡើយ ។
"ទីនេះ ថេហ្យុង កូនអាចមករកម៉ាក់នៅទីនេះបាន គ្រប់ពេលមិនបាច់ក្រែងចិត្តទេណា"
"បាទអ្នកម៉ាក់! តាមពិតមកប៉ុន្មានដងហើយបែរជា មិនដឹងអី ពិតជាសុំទោសពិតមែន"
"ហៃយ៉ា...មិនអីនោះទេ ម៉ាក់ក៏ដូចគ្នា"
"មកពី ជុង មិនដែលរំលឹកពីរឿងនេះសោះ ខ្ញុំក៏ស្មានថាគាត់មិនដឹងថាអ្នកម៉ាក់នៅឯណា?"
"បងគ្រាន់តែមិនទាន់មានពេលតើ មិនបានថាមិន ដឹងឯណា?"
"បានហើយកូន! នេះមានត្រូវទៅណាក៏ទៅបន្តចុះ កុំនៅប្រកែកគ្នា"
"បាទម៉ាក់ អញ្ចឹងពួកយើងទៅសិនហើយ"
"ខ្ញុំនិងឧស្សាហ៍មកលេងអ្នកម៉ាក់"
"ស្វាគមន៍ជានិច្ច"
"លាសិនហើយ" ថេហ្យុង អោនគំនាក 90ដឺគ្រេ ឯណោះមុននិងចេញពីទីនោះ ។ ថ្ងៃនេះសំណាងល្អ ដែលគេមិនបានធ្វើអីអោយម៉ាក់ក្មេករបស់គេទើស ទាល់ ។ តាមផ្លូវគេនៅតែលួចបន្ទោស ជុងហ្គុក ដែល មិនបានប្រាប់រឿងនេះអោយគេដឹងមុនអីបន្តិច ។
ក្រោយពីចេញពីទីនោះ ជុងហ្គុក នាំ ថេហ្យុង មកនៅហាងហើយនាំទៅនេះទៅនោះផងទម្រាំល្ងាច នាយនាំ ថេហ្យុង ទៅញាំបាយផ្ទះប៉ាម៉ាក់របស់គេ តាមសន្យា យប់ជ្រៅបន្តិចទើបត្រលប់មកផ្ទះវិញ ហើយថ្ងៃស្អែកក៏ចាប់ផ្តើមការងារដូចធម្មតា ។
To be continue....