រាងក្រាសស្រស់សង្ហារអង្គុយក្រលែងកែវស្រាទៅមកតិចៗ មើលទៅគេឯងនៅក្នុងក្លឹប ទីនេះជាកន្លែងដែលនាយបានលួចបើកវាដោយមិនមានគ្រួសាររបស់នាយបានដឹងនោះឡើយ ។ ក្រោយបាន ដំណឹងថា ថេហ្យុង ជាមួយស្វាមីទាស់ទែងគ្នានាយ បែរជាមកអង្គុយញញឹមសប្បាយចិត្តទៅវិញ?
"ថាហើយដែលបានប៉ុន្មាន?" ជេហា សើចចម្អក ទៅប្តីល្ងង់សើកមើករបស់ ថេហ្យុង លឺថាចង់លែងលះផង? អញ្ចឹងមានតែនាយជួយអោយឆាប់ដាច់ស្រឡះ?
ការគិតសប្បាយៗបានកាត់ផ្តាច់ក្រោយមានលេខ ទូរសព្ទខលចូលមករកនាយ ។ ជេហា ដាក់កែវ Wine ចុះរួចហើយដើរចេញទៅកាន់ឡានរបស់នាយ ទម្រាំមកដល់ទូរសព្ទនាយរោទ៍ជាលើកទីពីរទៅហើយ ។ នាយឡើងឡានព្រមទាំងអោយកូនចៅបើកចេញ ទៅសិនទើបចុចទទួល ។
"ហាឡូ អ្នកម៉ាក់? ខ្ញុំនៅតាមផ្លូវ កំពុងទៅផ្ទះវិញ"
"កូនមានឃើញលោកពូ សុងអា ទេ? ម៉ាក់ទាក់ទង គេមិនបានតាំងពីម្សិលមិញ"
"ខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ មិនឃើញមកធ្វើការទេថ្ងៃនេះ"
"គេមិនដែលបាត់ខ្លួនបែបនេះទេ"
"ម៉ាក់ដូចជាដឹងពីគាត់ណាស់?"
"ពូកូនឯងគ្មានញាតិទេ ដូច្នេះទៅណាក៏ប្រាប់តែ ម៉ាក់នេះហើយ"
"អរ...អញ្ចឹងទេឬ?"
"ប៉ុណ្ណឹងចុះ កូនប្រុសម៉ាក់ស្រលាញ់កូន"
"លី សុងអា យ៉ាងម៉េចហើយ?" ក្រោយដាក់ទូរសព្ទចុះ ជេហា ក៏ចោទសំណួរទៅកាន់កូនចៅចំណិត របស់ខ្លួន ទាក់ទងនិង លី សុងអា ដែលត្រូវនាយដាក់ ទោសបន្ទាប់ពីធ្វើអោយការងាររបស់នាយបរាជ័យ ។
"ដឹងខ្លួនហើយចៅហ្វាយ តែនៅមិនទាន់ដើរបាន នៅឡើយទេ"
"ល្អ អោយបាយសុីហើយជូនទៅផ្ទះវិញផង"
"បាទចៅហ្វាយ"
នេះហើយ ចន ជេហា ទាំងឃោឃៅនិងព្រៃផ្សៃ បំផុតដែលអ្នកណាក៏មិននឹកស្មានដល់ ។
ងាកមកមើលមួយគូរនេះវិញ មុននេះតម្លើងសម្លេងដាក់គ្នាយកឈ្នះចាញ់រាងខ្លួនតែពេលនេះក៏ស្ងាត់ជ្រាបទៅវិញ ។ ប្រលែងគ្នាចេញពីការអោបថើប ជុងហ្គុក ទម្លាក់សម្លេងស្រាលស្រទន់សួរទៅកាន់នាយតូចជាប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ។
"ទៅផ្ទះយើងវិញណា"
"វាយប់ជ្រៅហើយ គេងទីនេះ"
"បងមិនមានត្រៀមអ្វីមកទេ ទៅផ្ទះវិញល្អជាង"
"ប៉ុន្តែ..."
"ណា! នេះមិនយប់ជ្រៅប៉ុន្មានទេ បងមិនចង់អោយអ្នកផ្ទះយល់ថាយើងទាស់ទែងមិនចុះសម្រុងគ្នា ដោយសារតែអូនមកផ្ទះរហូត"
"ទៅវិញក៏បាន ចំមែន"
"ចុះខ្សែរដៃនេះ យកឬអត់?"
"យក" មួយម៉ាត់តបទៅវិញតែពេបមាត់ចង់យំ ព្រោះតែវាស្អាតពេក ។
"បងពាក់អោយណា"
"អឹម" ថេហ្យុង ងក់ក្បាលហើយលើកដៃមកអោយនាយពាក់ខ្សែរដៃអោយ នាយថែមទាំងថើប លើករដៃរបស់គេទៀតផង ។
"ស្អាតនិងសាកសមជាមួយអូនបំផុត"
"អរគុណ" ថេហ្យុង ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបទៅនាយ ពេលដែលនាយបានងើយមុខមើលទៅគេ ។
"តោះយើង"
សម្រួលគ្នាហើយក៏នាំគ្នាមកផ្ទះត្រកូលចន វិញ មកដល់ស្របពេលនិង ជេហា មកដល់ដូចគ្នា ចុះពីឡានមកបែរជាឃើញប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះកំពុងដើរ បណ្តើរគ្នាញញឹមញញ៉ែមចូលផ្ទះទៅវិញ ក្តៅឆេវមួយរំពេចតែម្តង ។
"វាយ៉ាងម៉េចទៀតហើយ? ពុទ្ធោអើយ"
ព្រមទទួលទៅថាព្យាយាមយ៉ាងណាក៏មិនអាចដូច អ្នកជាប្តីប្រពន្ធដែរ គេមានរឿងទាស់ទែងគ្នាយ៉ាងណាក៏តែងតែសម្រួលគ្នាមកល្អវិញបាន ។
ដល់បន្ទប់ ជុងហ្គុក ទម្លាក់ខ្លួនគេលើសាឡុងរបៀប អស់កម្លាំងអីបែបហ្នឹង នាយអោយ ថេហ្យុង ទៅសម្អាតខ្លួនមុនហើយឡើងគេងចុះនាយនិងឡើងទៅ គេងតាមក្រោយ ថ្ងៃនេះចេញពីក្រុមហ៊ុនលឿន នាយមិនបានវេចការងារមកជាមួយបនោះទេ ។
ថេហ្យុង គេងមើលទូរសព្ទនៅលើគ្រែព្រោះមិនទាន់ងងុយគេ ជុងហ្គុក រួចរាល់នាយឡើងមកគេងអោបពីក្រោយដោយសារ ថេហ្យុង គេបែរចំហៀងស្រាប់ ។
"ថេហ៍..."
"ហឹម?" ថេហ្យុង បានបែរមករកដោយសារតែការហៅរបស់នាយជាប្តី ។ ជុងហ្គុក វាឡើងទ្រោមពី លើនាយតូចជាមួយទឹកមុខកំហូច ។
"ជុង បងធ្វើស្អី?"
"ចាប់ផ្តើមបញ្ជាក់ស្នេហារបស់បងចំពោះអូននោះអី"
"បញ្ជាក់បែបណា? ឡើងមកលើអូនធ្វើអី?"
"បែបណាក៏បាន រឿងរបស់បង"
"ហៃយ៉ា បង..."
"បងមិនចង់ទ្រាំទៀតទេ" បញ្ចប់ប្រយោគ ជុងហ្គុក ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបលើបបូរមាត់នាយតូចខ្លាំងៗយកតែម្តង បើសិនបន្តិចទៀតនាយប្រាប់ថាថ្នម សូមកុំជឿសម្តីនាយអោយសោះ ។ ការថើបផ្តោះផ្តោងគ្នាមិនចង់បញ្ឈប់ ថើបមិនមានអារម្មណ៍ថាទ្រលាន់ឬធុញទ្រាន់នោះឡើយ ថេហ្យុង ចូលចិត្តការប៉ះពាល់ បែបនេះ ប៉ុន្តែ...
"អឺ...ជុង..." ថេហ្យុង ឃាត់ដំណើរពេល ជុងហ្គុក បម្រុងនិងថើបគេម្តងទៀត ។
"ហេតុអី?" ជុងហ្គុក ជាមួយទឹកមុខចម្ងល់ទៅកាន់អ្នកនៅខាងក្រោមទ្រូង ។
"បងប្រាកដចិត្តទេ?"
"100% បងគុំអូនយូរហើយ"
"អញ្ចឹងបន្តមក"
លឺបែបនេះ ជុងហ្គុក ញញឹមពេញចិត្តហើយបន្ត សកម្មភាពដាស់អារម្មណ៍នាយតូចបន្ត ។
នាយបន្តការថើបអូសកាត់លើថ្ពាល់ចុះមកកញ្ចឹង-ក សាច់ក្រអូបប្រហើរពង្វក់អោយចង់តែនេបនិត្យថ្នាក់ ថ្នម ថេហ្យុងងើយ-ក ឡើងបង្ករភាពងាយស្រួលអោយនាយស្រួលវាយលុកតាមចិត្តដែលនាយចង់ ហើយគេគ្រាន់តែបិទភ្នែកទទួលយកវា ។
"អឹស...អា៎..." ថេហ្យុង បន្លឺសម្លេងពិរោះចេញ មកពេលមានអារម្មណ៍ថាឈឺស្រកៀរត្រង់កន្លែងដែល ជុងហ្គុក បឺតដល់ជាំក្រហមនោះ ។ នាយ បញ្ឈប់សកម្មភាពងើបបញ្ឈរខ្លួនដោះអាវយឺតដែល នាយពាក់គេងយប់នៅនិងខ្លួននោះចេញបង្ហាញអោយ ថេហ្យុង បានឃើញសាច់ដុំនៃរាងកាយនាយ ពេញៗត្រជាក់ភ្នែក ។
"ដោះអាវរបស់អូនចេញទៅ ឬអោយបងដោះអោយ?" ជុងហ្គុក ប្រាប់នាយតូចរួចនាយក៏ងើបទាញខោរបស់ខ្លួនចេញសូមប្រាប់ថាខោតូចបិតបាំងភាព រឹងមាំរបស់នាយក៏មិនមានដែរ ។ ថេហ្យុង ងើបអង្គុយដោះអាវនិងខោរបស់គេដូចគ្នា ពេលនេះគ្រប់យ៉ាង បង្ហាញអោយគ្នាឃើញទៅវិញទៅមកដោយគ្មានចន្លោះបិទបាំង ។
ជុងហ្គុក ប្រញាប់ឡើងមកទ្រោមបឺតសាច់បបូរមាត់នាយតូចជាប្រពន្ធសាជាថ្មី ថេហ្យុង ក្រសោបអង្អែលកញ្ចឹងករនិងសក់រលាស់របស់នាយតាមអារម្មណ៍ពុះកញ្ច្រោល ។ នាយបន្តថើបបំបោសអង្អែលរាងកាយប្រដេញចុះមកនេបនិត្យចុងស្រួចទាំងសងខាងរបស់គេវិញម្តង ។
"អ្ហឹស..."ថេហ្យុង ពើងទ្រូងបន្ថែមដៃម្ខាងក្រសោបក្បាលរាងក្រាសដែលកំពុងញ៉ក់ញីលើខ្លួន អង្អែលសក់រលោងរាងក្រាសតាមអារម្មណ៍កំពុង ស្រៀវស្រើបអណ្តែតឡើងតាមការថ្នាក់ថ្នមរបស់នាយនៅពេលនេះ ។
"អឹម...ជុង...បាន...បានហើយ" ថេហ្យុង ឃាត់ព្រោះតែត្រង់សាច់ទ្រូងរបស់គេឡើងស្រកៀរ ព្រោះតែនាយទាំងថើប ទាំងខាំផង ។ ជុងហ្គុក ក៏ប្តូរមកថើបសព្វរាងកាយគ្មានចន្លោះ ក្លិនក្រអូបនោះមិនអាចហាមមិនអោយនាយថ្នាក់ថ្នមបាននោះទេ ។ ខណៈ ថេហ្យុង ទ្រាំលែងបានជាមួយការបំបោះអង្អែលរបស់នាយ ខួរក្បាលគេទទេស្អាតពេលនេះក្នុងខ្លួនគឺត្រូវការប្រុសម្នាក់នេះមកបំពេញអ្វីដែលគេកំពុងត្រូវការ ។
ជុងហ្គុក នៅតែបន្តការថើបប្រដេញចុះ កាត់ក្បាលពោះមានសាច់តិចៗកំពុងភឺតពោះចុះឡើងៗមិនឈប់ ។
"អូនស្អាតណាស់ ថេហ៍ ស្អាតបំផុត" ជុងហ្គុក សឹងតែផ្ទុះភ្លើងចេញពីក្នុងខ្លួនទៅហើយមើលចុះរាងកាយល្អសែនល្អដៃជើងស្រលូន ចង្កេះតូចត្រគាកធំ សាច់វិញម៉ត់ ហើយក្រអូបវិញនាយសឹងតែងប់ក្បាលមិនចង់ងើបចេញពីការបំបោះអង្អែលថែលថើបរាងកាយ តូចច្រឡឹងនេះទៅហើយ ។
"អា៎..." ថេហ្យុង ស្រែកឡើងពេល ជុងហ្គុក អោនទៅចន្លោះជើងរបស់គេប្រើមាត់ប្រលែងជាមួយ ** របស់គេវាជាលើកដំបូងគេកំពុងទទួលបានអារម្មណ៍ ប្លែកដែលប្រាប់មិនត្រូវ ។
"អឺស...ជុង..." ថេហ្យុង បោចសក់របស់ ជុងហ្គុក ព្រោះតែស្រៀវស្រើបខ្លាំងពេក នាយនៅបន្តអោនងើបៗ ញាប់ឡើងៗរហូតដល់គោលដៅដំបូងរបស់ នាយតូច គេបានបញ្ចេញ**** ចេញមកទើបនាយ ងើបមុខឡើងមកវិញ ។
"ដល់ពេលហើយបងមិនអាចទ្រាំបានទៀត ទេ...ត្រៀមណា...វាអាចនិងឈឺព្រោះជាលើកដំបូងរបស់អូន" ជុងហ្គុក ស្រដីឡើង ស្រទន់សម្លឹងមុខគេអោយជឿជាក់លើនាយ ។
"មិនថាបែបណា អូនព្រមស្រាប់ហើយ"
"ល្អណាស់ បងដាក់ចូលហើយ " ជុងហ្គុក អោនមុខចុះសម្លឹងមើលរន្ធតូចចង្អៀតរបស់គេមុននិងភាព រំអិលដែលចេញពីរបស់ ថេហ្យុង មុននេះទៅប្រើជាជំនួសត្រង់រន្ធរបស់គេមុនមិនស៊កភាព រឹងមាំរបស់ខ្លួនចូលទៅច្រកមួយនោះ ។
"អឹស...ជុង អា៎...អាក៎...ឈឺ...ឈប់សិនបានទេ?" ថេហ្យុង រកកលដក់ទឹកភ្នែកព្រោះតែឈឺចាប់ត្រង់កន្លែងនោះដោយទើបនិងចូលបានក្បាលបន្តិចប៉ុណ្ណោះ គេឃាត់អោយ ជុងហ្គុក ផ្អាកដំណើរមកអោនថើបបំបោះ អង្អែលរាងកាយតូចនោះសារជាថ្មី ។
"ហឹម...យ៉ាងមិចហើយ? " ជុងហ្គុក អង្អែលក្បាលនាយតូចតិចៗមើលទៅទឹកមុខគួរអោយអាណិត ឯណាគ្រែងជាអ្នកចង់តាំងពីដំបូង?
"ឈឺ..." ថេហ្យុង ពេបមាត់ក្រវីក្បាលនៅមានទឹក ភ្នែកនៅកន្ទុយភ្នែកទៀតផង ។
"ស្នេហាបងមិនអោយអូនឈឺចាប់យូរទេ ទ្រាំណាអូនសម្លាញ់" ជុងហ្គុក ចាប់ផ្តើមធ្វើចលនា ព្រោះទ្រាំទៀតលែងបានហើយអ្នកណាទៅចូលហើយសង្ងំបាននោះ?
"អាស...ហឹក..ហឹក...យឺតៗសិនទៅ ជុងហ្គីហា៎" ថេហ្យុង ចាប់ផ្តើមហូរទឹកភ្នែកព្រោះតែការឈឺចាប់ដែលកំពុងវាយលុកមិនថមថយត្រង់នោះដូចជាត្រូវគេចាប់ហែកយ៉ាងអញ្ចឹង ។
"បន្តិចទៀតលែងអីហើយ ថេហ៍ អូនអាចធ្វើសប្បាយជាមួយបង" ជុងហ្គុក និយាយលួងលោមអោនថើបផងអុកចូលផងរហូតមិនប៉ុន្មានអារម្មណ៍ថ្មីចូលមកដល់ ។
"អឹម..."ថេហ្យុង ថ្ងូរក្នុងបំពង់-ក ខណៈ ជុងហ្គុកបានថើបបំបិទមាត់គេទៅហើយ ឯចង្កេះនាយសម្រុកកាន់តែលឿនទៅៗ ។
"អា៎...អាសៗ...ជុង..." ថេហ្យុង ថ្ងូរប្តូរសម្លេងពីឈឺចាប់មកសុខស្រួលបែបមិនដឹងប្រាប់បែបណាអោយសមនៅនេះទេ ។
"អូនមិនអីមែនទេ?"
"វាអស្ចារ្យ...ហឹម អូន..." ថេហ្យុង ងក់ក្បាលរលាក់ខ្លួនតាមចង្វាក់អុករបស់នាយនៅខាងលើ ។
ក្រោយទទួលដឹងថានាយតូចលែងមានការឈឺចាប់ហើយ ជុងហ្គុក សម្រុកកាន់តែលឿនញាប់ស្អេកសម្លេងប៉ះសាច់លាន់លឺ ប្លាប់ៗ យ៉ាងរណ្តំ
"អាសៗ អឹស...ជុង...អ្ហឹស...សឺត"
"ហៅបងថា Daddy អា...អស្ចារ្យពិតមែន"
"Daddy បែបនេះហើយ អា...Daddy គឺត្រង់នោះ" ដោយភាពស្រណុកសុខស្រួលបាំងមុខបុកចេញពីពោះរោលរាលពេញរាងកាយចង់តែស្អែកថាស្រួលខ្លាំងពិសេសនាយរុញបំបុកជ្រៅដល់កន្លែង ពិសេសបន្ថែមភាពសុខស្រួលទ្វេដងរហូតដល់គោលដៅព្រមគ្នា ។
"អ្ហក៎..." ជុងហ្គុក ប្រលែងកាកសំណល់ចូលក្នុងខ្លួន របស់ ថេហ្យុង នាយតូចទន់ខ្លួនញ័រទទ្រឺត ដកដង្ហើមសឹងមិនទាន់គ្នា ។
"ថេហ៍ អូនយ៉ាងម៉េចហើយ...ទៅរួចទេ?" ជុងហ្គុក ងើបមុខសួរព្រោះទៅទំនងហត់ខ្លាំងណាស់ ។
"អឹម...ហត់! គឺហត់ណាស់"
"ហត់ទៅហើយ? កំដរបងបន្តិចទៀតទៅ"
"អា៎...អត់ទេ...អឹម" ថេហ្យុង រកប្រកែកមិនបាន ព្រោះ ជុងហ្គុក ថើបបំបិតមាត់និងកម្រើកចង្កេះមួយៗ ជាមួយភាពរឹងមាំរបស់នាយនៅក្នុងនោះស្រាប់
នាយលើជើងម្ខាងរបស់ ថេហ្យុង ពាក់ទៅលើស្មារ សាច់ដុំរបស់នាយបុកសម្រុកចូលកាន់តែងាយស្រួលជាងមុន ដៃទប់ចង្កេះអុកផ្ទុបចូល ម្តងមួយៗកប់ៗ ធ្វើអោយ ថេហ្យុង អួលជាមួយនិង ភាពសុខស្រួលលាយលំគ្នាមិនយូរប៉ុន្មាន ជុងហ្គុក អុកយកៗញាប់ដូច ម៉ាសុីនដេរចប់មួយទឹកចូលមួយទឹក ថេហ្យុង វិញដេកថ្ងូរស្តាប់លែងយល់ភាសារស្អីៗជាមួយភាពសុខ ស្រួលដែល ជុងហ្គុក ផ្តល់អោយពេញមួយយប់ ។
ពេលនេះនាយបានបំពេញវាម្តងមួយចំណុចៗ ហើយនាយនិងបន្តបំពេញអ្វីដែលជាក្តីសុខរបស់ ថេហ្យុង ជាបន្តទៅទៀតទៅតាមអ្វីដែលនាយអាច ធ្វើទៅតាម ។
"ពេលនេះបងជារបស់អូនហើយ ពួកយើងគឺរបស់ គ្នាទៅវិញទៅមក និងមិនមានអ្វីរាំងស្ទះនៅអ្វីដែល យើងចង់ធ្វើ និងចង់បានទៀតនោះទេ"
To be continue...