ហេរីន បានសុំជួបនិយាយគ្នាជាមួយ ជុងហ្គី នាងបានសួរនាំរឿងជាច្រើនទៅកាន់ ជុងហ្គី ដោយទុកចិត្តនាង ជុងហ្គី បានប្រាប់ពីរឿងសម្ងាត់ដែលពួកគេទាំងពីរនាក់បងប្អូនកំពុងធ្វើនៅពេលនេះអោយ នាងបានដឹងទាំងអស់ព្រមទាំងប្រាប់រាល់ការបង្ហោះរបស់ ថេហ្យុង គឺជា ជុងហ្គុក មិនមែនជានាយ ព្រោះតែមានមិនដែលមានពេលស្នឹតស្នាលជាមួយ ថេហ្យុង នោះឡើយ ។ ស្តាប់ដំបូងក៏រឆងវិលវល់ដូចគ្នា ប៉ុន្តែនាងចាប់ផ្តើមគិតយល់ខ្លះដែរ ។ ហេរីន បានត្រលប់មកគេងគិតដោយមិននិយាយជាមួយ ជុងហ្គី ពីអារម្មណ៍របស់នាងនោះឡើយ ។
ដំបូងនាងគិតថាដែលខ្លួនលង់ទៅមានអារម្មណ៍ល្អជាមួយបងប្រុសសង្សាររបស់ខ្លួនគឺខុស នាងតែងតែ មានអារម្មណ៍ថាខុសហើយចាប់ផ្តើមធ្វើខ្លួនឆ្ងាយពី នាយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ នាងតែងតែខ្លាច តែពេលនេះគឺ នាយដែលជាសង្សាររបស់នាងបានធ្វើខុសមកលើនាងមុនទៅហើយ ។ បើសិនសុំផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយនាយនៅនេះនាងនិងមិនបាច់ឈឺចាប់តែនាង ក៏មិនហ៊ានប្រាថ្នា ជុងហ្គី ដែរព្រោះយល់ថាមិនសម ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ ឬអាចនិយាយបានថាជាព្រឹកដំបូងនៅប៊ូសានរបស់ ថេហ្យុង គេមិនសូវមកទីនេះប៉ុន្មានទេ សឹងតែយូរខ្លាំងក៏មកម្តង មកដើរលេងឬមកការងារតាមប៉ារបស់គេអីបែបនេះ តែលើកនេះគេមកជាមួយ មនុស្សពិសេស នោះជាស្វាមីរបស់គេ ។
បន្ទាប់ពីចំណាយពេលបន្តិចបន្តួចជំនុំគ្នាថាគួរទៅណានៅពេលព្រឹក ជុងហ្គុក គិតថាទៅហាត់ប្រាណបន្តិច ពេលថ្ងៃគួរតែអាចដើរលេងសប្បាយជាងនៅពេលព្រឹកដែលកន្លែងញាំអីខ្លះមិនទាន់បើកនៅឡើយ ។
ហាត់ប្រាណមិនប៉ុន្មានទេព្រោះតែភ្នែករវល់នៅ ប្រពន្ធរាងជើងស្រលូនជាមួយខោជើងខ្លឺពាក់កណ្តាលភ្លៅដូចកាលពីយប់ពណ៌ខុសគ្នាជាមួយ អាវសរសាច់ស្តើងគួរសមចំហរលេវអាវទៀតមកអង្គុយមើលនាយហាត់ប្រាណមិនមែនទីនេះមានតែនាយម្នាក់ឯណា? ខោហ្នឹងមានប៉ុន្មាន? ចាំមើលទៅវិញប្រមូលបោះចោលអោយអស់ មិនអញ្ចឹងទេនាយនិងខាំសាច់រវល់គេអោយជាប់ស្នាមជាំ ស្នាមធ្មេញ ចាំមើលហ៊ានស្លៀកខោបែបហ្នឹងទៀតឬអត់?
"តោះ"
"ទៅណា?"
"ទៅវិញ បងរួចរាល់ហើយ"
"ខាងក្រៅមានអាងទឹក អូនចង់ហែលទឹក"
"ប៉ុន្តែ..."
"អត់មានអ្នកណាលេងផង អូនលេងតែម្នាក់ឯងតើ ណា ជុង...ហា៎..."
"ក៏បាន ប៉ុន្តែ...កឹបឡេវអាវផង"
"អ្នកណាទៅពាក់អាវហែលទឹក?" ថេហ្យុង បញ្ចប់ប្រយោគហើយប្រញាប់រត់ចេញសម្តៅទៅអាងទឹកខាងក្រៅ ។ វានៅជាន់ពាក់កណ្តាលសណ្ឋាគារដែល មានអាងទឹកនិងក្លឹបហាត់ប្រាណ ប៉ុន្តែឧបករណ៍សម្រាប់ហាត់មានមិនប៉ុន្មានមុខនោះទេ ។
"ថេហ៍...ហឹម?" ជុងហ្គុក បម្រុងទៅតាមតែក៏មាន អ្នកខលមករកនាយ ជុងហ្គុក ដើរចេញទៅតាមក្រោយ តែឈរឆ្ងាយពីអាវទឹកបន្តិច នាយឃើញថា ថេហ្យុង គ្រាន់តែអង្គុយទម្លាក់ជើងចូលទឹកបានជាបែរខ្នងដើម្បីនិយាយទូរសព្ទសិន ។
"ឯកសារ ហ្យុង បញ្ចូនវាអោយ មីនហ្យូ ទាំងអស់ ហើយសឹម Copy វាទុកសម្រាប់ពេលប្រជុំ ច្បាប់ដើម មីនហ្យូ និងកែរសម្រួលសម្រាប់បញ្ចូនទៅជាមួយឥវ៉ាន់តែម្តង"
«បងយល់ហើយ ប៉ុន្តែ ជុងហ្គុកហា៎ ស្អែកមានប្រជុំ ភ្លាមៗឯងអាចឡើងមកវិញល្ងាចបានទេ កុំអោយគេ សង្ស័យចាំបងអ្នកទៅប្រជុំ»
"ហឹម...បាន! ម៉ោង 3ខ្ញុំនិងចេញទៅវិញ ចំណែក...ហ្យុង ប៉ុណ្ណឹងសិនចុះ" ជុងហ្គុក រកបន្ថែម តែពេលបែរមកវិញបែរជា ថេហ្យុង កំពុងដោះអាវ ទុកនៅកែមអាងខ្លួនកំពុងលេងទឹកនិយាយជាមួយ ប្រុសពីរបីនាក់មកពីណាមិនដឹងនៅក្នុងអាងទឹកធំនោះជាមួយគ្នា ។
"ថេហ៍..." ប្រូង!! ជុងហ្គុក រត់លោតចូលអាងទឹក ប្រញាប់ទៅក្រសោបរាងកាយតូចមកអោបជាប់និងខ្លួនរបស់នាយយ៉ាងលឿន ។
"អា៎យ...ជុង? ហាសហា៎ បងកើតអី?"
"អូនកំពុងធ្វើអី?"
"អូនប្រាប់ហើយតើមុននេះថា ហែលទឹក"
"មកខាងនេះ"
"អេ...លោក?"
"ប្រពន្ធខ្ញុំ ពួកលោកកុំមកខ្វល់" ជុងហ្គុក សម្លក់ទៅ ពួកនោះមុននិងហែងអូស ថេហ្យុង មកដល់កន្លែងអាវ នាយឈូងទៅយកអាវមកអោយគេពាក់វិញ ។
"ពាក់អាវ"
"ប៉ុន្តែ..."
"ពាក់អាវហើយត្រលប់ទៅបន្ទប់សម្រាកវិញ"
"ជុងហា៎..."
"បើចង់ហែលទឹក ទៅវិញបងអោយគេជិះអាងទឹក អោយធំអោយអូន"
"អីយ៉ា...បងគួរអោយស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់" ថេហ្យុង សើចហើយក្រសោបមុខនាយមកថើបមាត់ របស់នាយមួយខ្សឺតដោយមិនខ្វល់វត្តមានអ្នកណានៅទីនេះខ្លះនោះឡើយ ។
"កុំមកលួង"
"អូនមិនបានលួង ឬបងខឹង? ខឹងចិត្ត...ឬខឹង...អ្វីអោយប្រាកដ?"
"បើអូននៅតែដុតបងប្រយត្ន័តែថ្ងៃនេះមិនបានដើរ លេង..." ជុងហ្គុក តបមុខស្មើខណៈដែលនាយកំពុងពាក់អាវអោយ ថេហ្យុង វិញ ។
"ពិតមែន? បងចង់ធ្វើអីអូន?" ថេហ្យុង ដាក់ដៃស្រាក់ករ ជុងហ្គុក ខិតទៅកាន់តែកៀកជាប់និងខ្លួន របស់នាយបន្ថែមដុតនាយចង់អោយឆេះផ្ទុះត្រង់នេះ ឬយ៉ាងម៉េច?
"ទៅបន្ទប់ តោះ" ជុងហ្គុក លើកបី ថេហ្យុង ឡើងដាក់ទៅមាត់អាងមុននាយហក់ឡើងមកខាងលើតាមក្រោយ ដៃក្រវ៉ាចាប់ដៃនាយតូចជាប់នាំចុះទៅវិញ យ៉ាងលឿន ។
"ជុង...បងកុំដើរលឿនពេក"
"មិនមែនព្រោះតែអូនទេឬ?"
"អូនខុសហើយ ថ្ងៃនេះពួកយើងទៅដើរលេងណា"
"អត់ទេ"
"ជុង...ហៃយ៉ា...បងថានាំអូនទៅកន្លែងដែលមាន ផ្កានោះអី ខាងក្រៅផ្កាច្រើនណាស់"
"តែអូនដុតបងមុននេះ"
"អូនគ្រាន់តែចង់អោយបងប្រចណ្ឌហ្នឹងអូនប៉ុណ្ណោះ មិនមែនអូនចង់លេងទឹកនោះទេ"
"អូនសប្បាយណាស់ឬ?"
"សប្បាយចិត្តដែលបងប្រចណ្ឌអូនបែបនេះ"
"ចំមែន! ដល់ហើយ ចូលទៅ"
"ជុងហា៎...អូនថា..."
"ទៅញាំអីហើយដើរលេង"
"យេ! អូនទៅសម្អាតខ្លួនសិន" ថេហ្យុង ហក់ថើបថ្ពាល់ ជុងហ្គុក មួយខ្សឺតហើយប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់ ទឹកដើម្បីរៀបចំសម្អាតខ្លួន តែងខ្លួនទៅដើរលេង នោះអី ។
ទម្រាំនឹងបានចុះមកញាំអីនៅខាងក្រោមគឺម៉ោង 1 ថ្ងៃបាត់ទៅហើយ ។ ការដើរបណ្តើរគ្នារបស់ពួកគេជា ទីចាប់អារម្មណ៍តាំងពីចូលមកដំបូងម្នាក់ៗមើលមកគេ លួចញញឹមលួចនិយាយពីពួកគេទៀតផង ។
"អូនចង់ទៅណាមុន?"
"បងជាអ្នកនាំផ្លូវ បងចង់ទៅកន្លែងណាក៏បាន"
"ចុះកន្លែងដែលអូនចង់ទៅ?"
"មាត់សមុទ្រ! តែចង់ទៅពេលល្ងាចមើលថ្ងៃលិច"
"មិនបានទេ ល្ងាចពួកយើងទៅវិញព្រោះស្អែកមានប្រជុំបន្ទាន់"
"លឿនយ៉ាងនេះឬ?"
"ពេលដឹកទំនិញចេញរួចរាល់ពួកយើងមកទៀតឬចង់ទៅណាក៏បាន បងជូនទៅ"
"បងសន្យាហើយណា"
"អាហាររបស់អ្នកទាំងពីរមកដល់ហើយចាស៎"
"អរគុណ"
"មើលចុះទាំងពីរនាក់គួរអោយស្រលាញ់ណាស់ បងប្រុសកម្រណាស់ដែលនាំប្អូនមកដើរកេងបែប នេះ"
"បងប្រុសយ៉ាងម៉េច?" ថេហ្យុង ប្តូរទឹកមុខភ្លាមៗ ក្រោយពីលឺសម្តីនាងជាបុគ្គលិកនិយាយបែបនេះមក កាន់ពួកគេ ។
"Aww អញ្ចឹងមិនមែន..?"
"គេជាប្រពន្ធខ្ញុំ គេឆាប់ខឹងណាស់ នាងទៅធ្វើការ ងារនាងចុះ" ជុងហ្គុក
"អូ៎...សុំទោសផងលោក!" នាងជាបុគ្គលិក ប្រញាប់អោនសុំទោសនិងប្រញាប់ទៅធ្វើការវិញ យ៉ាងលឿន ព្រះអើយប៊ីសនឹងត្រូវប្រពន្ធគេវាយបោចសក់ទៅហើយ ។
"បុគ្គលិកទីនេះគ្មានសិលធម៌សោះ"
"កុំខឹងអីអូនសម្លាញ់ ពួកយើងមកដើរលេងណា"
"ហុឹស!" ថេហ្យុង នៅតែម៉ូវតែគេមិនចង់ខ្វល់សម្តី អស់ទាំងនេះទេ ព្រោះគេមកដើម្បីកំសាន្តសប្បាយ ។
បញ្ចប់ការញាំអាហារ ពួកគេដើរបណ្តើរគ្នាកាន់ដៃ គ្នាជាប់មិនអោយរបេះ ស្នឹតស្នាលគ្នាជាងមុនទៀតចាំមើលអ្នកណាថាពួកគេជាបងប្អូនគ្នាទៀតចាក់អោយខ្វាក់ភ្នែកតែម្តង ។
ឆ្លងកាត់ផ្លូវតូចៗតាមចន្លោះផ្ទះដែលគេរស់នៅម្តុំ នោះហួសចេញមកផ្លូវធំដោតថ្មើជើង តាមដងផ្លូវហុំពទ្ធ័ដោយផ្ការីកពណ៌សុីជម្ពូរស្រស់ស្អាតបីដូចជា ក្តីសុខរបស់គេនៅពេលនេះយ៉ាងអញ្ចឹង ។ ដើរវិលជុំមក ដល់កន្លែងដាក់ឡានវិញ ជុងហ្គុក បើកជូនគេទៅដល់ មាត់សមុទ្រមានតែការជជែកនិងថតរូបជាមួយគ្នា ថេហ្យុង ចូលចិត្តថតរូបហើយគេបង្ហោះគឺដើម្បីរក្សា ទុកថាគេបានទៅកន្លែងនេះជាមួយម្នាក់នេះ ។
"ពួកយើងដល់ពេលទៅវិញហើយ"
"លឿនណាស់ នេះទើបដើរបានប៉ុន្មានកន្លែង"
"បងនឹងជូនមកទៀត"
"ដឹងហើយ! តោះយើង"
ពួកគេឡើងឡានត្រលប់មកសណ្ឋាគាររៀបចំរបស់ត្រលប់ទៅវិញ ។ ជុងហ្គុក ជាអ្នកបើកឡានហើយត្រលប់ទៅវិញពេលល្ងាចប្រហែលជាទៅដល់វិញយប់ជ្រៅឯណោះ នាយប្រហែលជាកក់សណ្ឋាគារសម្រាប់ស្នាក់ព្រោះមិនចង់រំខានអ្នកណាបើកទ្វារអោយនោះទេ ។
ផែនការរៀបចំទុកជាស្រេច ការប្រជុំភ្លាមៗកើត ឡើងដោយសារ ជេហា បានរៀបចំគម្រោងរួចទៅហើយ ។ លើកនេះ ជុងហ្គុក នៅប៊ូសាន នាយឆ្មក់ ធ្វើបាប ជុងហ្គី ហើយយកឯកសារមកជារបស់ខ្លួនឯង ឡើងជាដំណាងអោយអគ្គនាយកសម្រាប់ការប្រជុំលើកនេះជាមួយឯកសារក្នុងដៃដើម្បីបញ្ជាក់ថា អគ្គនាយករាល់ថ្ងៃអសមត្ថភាពហើយការពិភាក្សារឿង អ្នកឡើងកាន់ដំណែងនិងត្រូវគិតគូឡើងវិញ ។ ហើយផែនការនេះគឺ លី សុងអា ជាអ្នកចាត់ចែងអោយនាយដោយផ្ទាល់ ។
ហេតុផលដែលនាយឆ្មក់ពេល ជុងហ្គុក មិននៅព្រោះនាយដឹងថា ជុងហ្គុក អាចយករួចខ្លួនបាន ហើយ ជុងហ្គី គឺងាយធ្វើបាបជាងឆ្ងាយណាស់ ។
ជុងហ្គី ហៅអោយ ជុងហ្គុក មកវិញតែនាយទៅ ប្រជុំក៏ដើម្បីកុំអោយ ថេហ្យុង សង្ស័យ ពេលមកដល់ សេអ៊ូលវិញ ជុងហ្គុក អាចទៅសម្រាកបានដោយ ជុងហ្គី ជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅក្រុមហ៊ុន ។
ក្រុមអ្នកតាមដានបាន តាម ជុងហ្គី ជាប់រហូតរង់ចាំតែពេលវាយឆ្មក់នាយតែប៉ុណ្ណោះ ។
ជុងហ្គុក ជាមួយ ថេហ្យុង បានមកដល់សេអ៊ូលវិញ ម៉ោង 2យប់ឯណោះ នាយតូចគេលក់ពីពេលណាក៏មិនដឹង ចំណែក ជុងហ្គុក មិនបានទៅផ្ទះទេ នាយបានទៅកក់សណ្ឋាគារមួយកន្លែងដើម្បីសម្រាក មកដល់ទើបនាយដាស់គេអោយភ្ញាក់ ។
"ថេហ៍..."
"ហឹម?"
"ដល់ហើយ"
"ហាស...ដល់ហើយឬ?"
"សម្រាកនៅសណ្ឋាគារមួយយប់សិនណា យប់ជ្រៅណាស់ហើយ"
"ហឹម..." ថេហ្យុង មមីមមើចុះពីឡានទៅទាំងងងុយ ទៅដល់បន្ទប់សម្រាកគ្រាន់តែដោះអាវក្រៅ ជាមួយស្បែកជើងចេញហើយក៏ឡើងទៅគេងបន្ត ជុងហ្គុក ក៏ដូចគ្នា ដោយសារតែហត់ផងក៏គេងទាំងអស់គ្នាតែម្តងទៅ ។
ថ្ងៃបន្ទាប់! នៅពេលព្រឹក ជុងហ្គុក ភ្ញាក់លឿនគួរ សមដែរ នាយបាន Note ទុកអោយ ថេហ្យុង ពេលភ្ញាក់ពីគេងខលអោយអ្នកផ្ទះមកទទួលឬជិះតាក់សុីទៅ វិញបានព្រោះនាយទៅក្រុមហ៊ុនមុន ។ តែតាមពិតនាយបើកឡានទៅគេងនៅផ្ទះវិញតាំងពីប្រលឹមហើយអោយ ជុងហ្គី ប្រើឡានដើម្បីទៅក្រុមហ៊ុននៅព្រឹកនេះ ។
ឡានបើកចេញបានប៉ុន្មានមកមានអារម្មណ៍ថា មានអ្នកតាមបានជា ជុងហ្គី បើកបង្វែងផ្លូវចង់ដឹងថាគេតាមនាយមែនឬអត់? សារបានលោតចូលមកមួយប្រាប់អោយនាយទៅជួប ។
«ជុងហ្គីហ្យុង មករកខ្ញុំនៅម្តុំ xxxx មានការបន្ទាន់ ជុងហ្គុក»
"មានការអី?" ជុងហ្គី បានខលទៅបញ្ជាក់តែនាយ មិនបានទទួលដោយសារតែគេងលក់ថែមទាំងបិទសម្លេងទូរសព្ទទៀតផងព្រោះមិនចង់អោយអ្នកណា មករំខាននាយគេង ។
ដោយសារនាយមិនទទួល ជុងហ្គី ក៏ទៅតាមដែល នាយបានប្រាប់ព្រោះគិតថា ជុងហ្គុក ប្រហែលជាមានការសំខាន់អ្វីប្រាប់នាយ ហើយនាយក៏បានទាក់ទងទៅ មីនហ្យូ ដូចគ្នា ។
មកដល់ទីតាំងបានប្រាប់ វាស្ងាត់និងមានមនុស្សប្រុសម្នាក់តែងខ្លួនរបៀប ជុងហ្គុក អង្គុយបែរខ្នងលើ បង់មួយនៅទីនោះ វាជារបៀបសួរច្បារដែលគេទុក ចោលមិនមានអ្នកមកនោះទេ ។ ជុងហ្គី ចុះពីឡានទៅ ដើម្បីសួរនាំនាយថាមានរឿងអី? គ្រាន់តែចុះពីឡាន ភ្លាម មិនដឹងមនុស្សមកពីមួយចេញមកមួយក្រុម សម្តៅមករកនាយតែម្តង ។
"ជុងហ្គុក...?"
"មិនមែនទេ"
"ពួកឯងជាអ្នកណា?"
"ចាប់វាទៅ"
"នែ៎...ធ្វើស្អី? លែងយើង...អ្ហាក៎" គ្នាពួកវាចាប់ផ្តើមព្រួតវាយនាយយ៉ាងដំណំ ហើយចូលទៅក្នុងឡានយកឯកសារដែលនាយដាក់តាមខ្លួនទៅជាមួយផង ។
"ក្មេងល្ងង់ ទ្រាំបន្តិចទៅ បន្តិចទៀតបានស្លាប់ជុំគ្រួសារហើយ" នាយម្នាក់នោះបន្លឺឡើងខណៈដែល នាយមានពាក់ម៉ាសនិងវែនតាខ្មៅដើម្បីបិទបាំងមុខ មាត់របស់ខ្លួន ។
"ជុងហ្គុក ហា៎! ជុងហ្គុក កូនភ្ញាក់ឡើង"
"ហឹម...ម៉ាក់?"
"ភ្ញាក់អោយឆាប់ឡើង នេះគេខលមកសឹងផ្ទុះទូរ សព្ទហើយណា"
"មានអីហេសម៉ាក់?"
"មីនហ្យូ អោយកូនឯងរៀបចំខ្លួនទៅប្រជុំ គេកំពុង មកទទួលហើយ"
"អើយ...ម៉េចចឹងម៉ាក់? ចុះបងប្រុស?"
"គ្មានពេលទេ លឿនឡើង"
"អា៎...ទៅហើយៗ" ជុងហ្គុក ងើបមីងមាំងទៅរក រៀបចំខ្លួន ។ គិតមិនខុសមែនថាមានរឿង ព្រោះតែការប្រជុំរៀបចំនៅថ្ងៃសុក្រប៉ុណ្ណោះព្រោះតែនាយ មានកាលវិភាគធ្វើការតែ 3ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយសប្តាហ៍ ។
To be continue...