52. Bölüm
5 Eylül 2013
Zaman nasıl da hızla geçiyordu. Kendisini, telaşını hep düğüne bir hafta kaldı, beş gün kaldı diye bastırırken... O gece gelmişti, hatta geçmişti bile. Üstelik düğünlerinde o donukluğu çözülmezse, bir şekilde soğuk ve isteksiz görünür diye çok korkmuş, nikâh masasında ona "evet" derken ya şüpheye düşerse diye geceler boyu çok düşünmüştü ama o gece gerçek bir mucizeydi. Düğünleri evet, tahmininden daha kalabalıktı ve davetlilerin çoğunu da tanımıyordu ama bunu umursamamıştı. Bunun en büyük sebebi Korhandı, o hep yanındaydı. O içten kalbini ortaya koyan güzel gözleriyle, kendisini asla bırakmayan sıcacık elleriyle hep tam olarak yanındaydı ve ona bakmasa bile yanında olduğunu hissetmek öyle sıcak, güven ve huzur verici bir histi ki... Kendisini rahat bırakabilmişti.
Ama en önemlisi... Nikâh masasında o önemli soru kulaklarında çınlarken gözlerini Korhan'a çevirdiğinde kalp atışlarının hızla göğsüne çarpışını duymaktı. O... Onu gördüğü anda yakışıklı tanımını tamamen bozan adamdı! Korhan koruyucu bir melekten farksız asla yıkılmayacak, güvenilir ve bir ömür boyu deli gibi sevebileceği tek erkekti. Babasının ölümünden kısacık bir zaman sonra onun evlenme teklifini kabul etmesinin bir anlamı vardı.
İçinde babasının acısı ona evet dediğinde o mavi gözlerde gördüğü heyecan ve mutluluk onu da gülümsetiyor, içine yavaşça mutluluk tohumları ekiyordu.
Sonra o ilk dans... Müzik hiç susmasın istemişti, bütün gece ayakları ayaklarının üzerinde kolları onun boynunda, alnı alnında birbirlerine sımsıkı sarılmış dans etsinler istemişti.
Ama bitmişti ve Selen yatak odalarının ortasında gelinliğiyle içinde bambaşka bir heyecan öylece duruyordu. Bilerek sırtını kapıya dönmüştü ki Korhan içeri girer girmez onunla göz göze gelmesin... Gerçi ne fark edecekti ki?
Tam da bu düşüncelerinin üzerine kapının sesiyle yerinden sıçradı Selen ve işin kötüsü bunu öylesine belli etmişti ki gözlerini sımsıkı kapattı bir an sakinliğini kazanabilmek için!
Ne yapıyordu böyle? Bir şey olmayacaktı ki aralarında, Korhan söz vermişti. O gece bir şeyler olmak zorunda değildi. Önce hazır olması gerekiyordu, peki hazır olduğunu nasıl anlayacaktı?
__ Korkuttum mu?
Selen eline dokunan o sıcacık parmakları yavaşça kavrarken gülümsemeye çalıştı ona. Kalp atışları o kadar yakından duyulamazdı değil mi?
__ Ben... Dalmışım biraz. Şey... Ne garip! Gerçekten evlendik!
Bunu öylesine şaşkın bir heyecanla söylemişti ki Korhan içinin titrediğini hissediyordu. Gerçi ona bakarken içi hep titriyordu. Ahh Selen... Kendisine o gece neler verdiğinin farkında değildi. Sadece evet dediği için değil, bütün gece mutluluğuna iştirak edip kendisine her an gülümsediği için... Kararından bir an olsun şüphe duymadığı için... Nasıl içini rahatlattığını bilemezdi!
Selen'in kendisinden kaçmaya hazır bakışları arasında elinde duran o küçük eli kaldırarak dudaklarına götürdü önce ve sonra ancak değdirircesine öptü elini... Aynı an da bir ürperti geçti tüm bedeninden!
__ Duvağını çıkarmamı ister misin?
Selen bir an şaşkınca dudaklarını aralayınca küçük bir gülümsemeyle Selen'i arkasına doğru çevirdi ve isteklerini, içinde şahlanmaya hazır aşkını kontrol etmeye çalışarak ellerini saçlarına götürdü ve...
__ Gerçekten evlendik, dedi tüm duygularını yansıtan sıcacık, kısık ses tonuyla.
Bu muhteşem, inanılmaz... Rüya gibi... Artık hep yanında olabileceğim, bundan sonra... Kendini yalnız hissetmeyeceksin.
Bir şey söyleyemedi Selen, duvağın saçlarından kurtulduğunu hissederken elleri buz gibi olmuştu ama aynı zaman da sanki içinde yanan bir şeyler vardı. Nasıl hislerdi bunlar!
Eğer olur da Korhan arkasından kendisine sarılırsa... Bacakları titremeye başlayabilirdi.
Ama sarılamadı Korhan. Aynı anlar da onunda içinden geçen Selen'e yavaşça sarılmak, saçlarının o güzel kokusunu içine çekmekti. Hayali bile nefes kesiciyken bir an elleri Selen'in beline gider gibi oldu ama son an da tuttu kendini! Onun güvenini kaybedemezdi... Ahh, ona deli oluyordu! Yine de dudaklarından çıkan kelimeler bambaşkaydı.
__ Bana güveniyorsun değil mi?
Selen ona doğru dönmediği için böyle bir izlenim vermekten korkmuştu. Yüzünü ona doğru dönerek birbirlerine fazlaca yakın olduklarını fark etti midesine giren krampla ama geri çekilmedi.
__ Çok güveniyorum.
__ O zaman sana söz veriyorum. Yeni başlayan bu hayatımızda hiç üzülmeyeceksin. Bak etrafına... Ne görüyorsan hepsi senin. Ne varsa!
Selen'in görebildiği tek şey... Korhan'dı! O an o kadar çok istedi ki "ben sadece seni istiyorum" diyebilmeyi ama yapamadı. Gülümsedi sadece... O gülümseyiş öyle içten ve tatlıydı ki Korhan dayanamayıp Selen'i sonunda göğsüne doğru çekti, yumuşacık sarıldı ona ama Selen endişeliydi, elinde değildi. Özellikle Korhan'ın sıcaklığını hissettiğinde kendisini daha kötü hissetmişti.
__ Korhan... Ya sana haksızlık yaptıysam?
Bu öyle saçma bir soruydu ki Korhan küçük bir şaşkınlıkla hafifçe ayrıldı Selen'den. Ne demek istediğini anlamak için gözlerine bakması yeterliydi.
__ Haksızlık mı?
__ Biz yeni evlendik... Yani önümüzde ki zamanların cicim ayları olması gerekiyor.
__ Bunun arkasından bir "ama" gelecek sanki...
Selen kendisini aptal gibi hissediyordu ama bunu ona söylemek zorundaydı. O yüzden Korhan'ın çenesine değen parmaklarına cevap vererek gözlerine baktı Korhan'ın.
__ Babamdan sonra... Yani hemen kendimi bir bütün gibi hissedemeyeceğim. Bunu sana da yansıtacağım ve dahası onun... Benden nasıl çalındığını unutamıyorum, yer de ki kanlı halini aklımdan atamıyorum. Her gece kâbus görüyorum.
Gözleri dolmuştu Selen'in anlatırken... Korhan ona kıyamazdı! Onun acısı her zaman içini yakıp geçiyordu.
__ Daha önce bundan bahsetmemiştin.
__ Bu geceye kadar geçer belki diye bekledim, dedi Selen masumca omuzlarını kaldırırken.
Ama geçmedi, azalmadı bile! Hatta geçen gün... Seni de gördüm.
Selen'in hatırladığı her neyse bir an ürpermişti. Korhan ilgili, sıcacık bir hareketle Selen'in yüzünü kavrarken o sormadan devam etti titrek bir sesle Selen.
__ Sana içeri girip babamı kurtarman gerektiğini söylüyordum, sen dayanamayıp içeri giriyordun ve...
Gerisini söylemesine gerek yoktu. Acaba o zamana kadar aşkından kalbi duran olmuş muydu? Eğer öyle bir ihtimal varsa Korhan tam olarak sınırında duruyordu.
Selen için özel olduğunu dolaylı bir şekilde de olsa onun dudaklarından duymak... Kendisine bir şey olursa üzüleceğini bilmek... Bunun verdiği his öyle kuvvetliydi ki kendisini zayıflatıyordu. Tamamen Selen'in ellerindeydi, onu yere atıp paramparça yapmak sadece onun ellerindeydi.
Korhan hiç o güzel gözleri gözlerinden kaçmasın istiyordu. O yüzden biraz Selen'in yüzüne doğru eğilerek diğer eliyle de kavradı Selen'in yüzünü... Ne kadar güzeldi!
__ Bunu yapma bir daha... Benden bir şey saklama. Ne olursa olsun saklama, her şeyi paylaşalım olur mu?
__ Sanırım benim ne kadar sorunlu olduğumu bilmeni istemedim.
Selen'in bu itirafı karşısında hayranca başını salladı Korhan...
__ Ne kadar zor şeyler yaşadığını biliyorum, kimse bunu kolayca atlatamazdı. Sen sandığından çok daha güçlüsün. Seni tanıdıkça daha çok hayran oluyorum sana.
__ Gerçekten mi?
__ Gerçekten...
Bu defa sarılan selen'di. Korhan gözlerini kapatıp sevdiği kadını sımsıkı sararken onun için yapamayacağı hiçbir şeyin olmadığını düşünüyordu. Çok ama çok seviyordu onu! Her şeyden çok seviyordu!
__ Kâbuslarının üstesinden de beraber gelebiliriz. Eğer istersen... Yani rahatsız olmazsan...
__ Rahatsız olmam. Hatta bu çok hoşuma gider.
Korhan tuttuğu nefesini verirken Selen ondan ayrıldı yavaşça ama Korhan'ın yüzüne bakamıyordu. Dahası... Heyecandan ölmek üzereydi!
__ Ben en iyisi üzerimi değiştireyim.
Aynı anlar da Korhan da heyecandan midesine giren kramplara inanamıyordu. Neydi bu, sadece uyuyacaklardı. Uyuyacaklardı... Ve onu ilk kez uyurken seyredebilecekti. Bütün gece sarılacaktı ona. Hayali bile nasıl da tatlıydı.
Neyse ki Selen onu çok bekletmemişti. Üzerine şirin bulduğu askılı bir buluz ve takımı olan mini şortunu giymiş terleyen ellerini bacaklarına sürterek yavaş adımlarla yatağa yaklaşıyordu, bilerek bakmıyordu Korhan'a ama bakışları üzerindeydi, hissedebiliyordu.
__ Gel bir tanem, şöyle...
Selen hiç itiraz etmeden Korhan'ın kollarının arasına girip başını yaslamıştı sol göğsüne ama vücudunu kaçırıyordu ondan. Korhan farkındaydı ama hiç alınmıyordu, anlıyordu küçük aşkını, o hazır olana kadar bekleyecekti. Bundan sonra yanındaydı zaten, sabredebilirdi. Bunun işkencesi bile tatlıydı!
Sonunda Korhan bir koluyla nazikçe Selen'e sarılmış diğer eliyle de saçlarını okşamaya başlamıştı sevdiği kadının. Nasıl da yumuşacıktı saçları... Dayanamayarak bir öpücük kondurdu saçlarına.
__ Güzelim, dedi Korhan kısık sesiyle Selenin içini yakıp geçerek...
Her şey çok güzel olacak bundan sonra. Hep yanında olacağım ben, ne olursa olsun hep elini tutacağım.
__ Sevecek misin peki, ne olursa olsun hep beni sevmeye devam edecek misin?
__ Deli gibi seveceğim hem de, her şeyden herkesten çok seveceğim...
__ Baba! Baba, nerdesin?
Tarık Bey oğlunun bu ses tonunu çok iyi biliyordu, hızla çalışma odasından çıktığında Selen'e bir şey olmamış olması için içinden dua ediyordu.
__ Korhan! Ne oldu, Selen iyi mi?
Babası oldukça korkmuş görünüyordu, Korhan ateş saçan gözleriyle bir adım da yaklaştı babasına.
__ Çok telaşlandın, Selen'e bir şey olmasını mı bekliyorsun?
__ Ne alakası var oğlum. Sen nasıl eve girdiğinin farkında değilsin. Otur şöyle, neyin var senin?
__ Tehdit meselesini öğrenene kadar oturamam.
Tarık Beyin bakışları değişmişti, başını salladı yavaşça işte bu hiç iyi olmamıştı.
__ Sakinleş ve otur oğlum...
Korhan bir elini saçlarının arasından geçirirken bir an gözlerini kapattı ama sakinleşemiyordu.
__ Baba... O adamlar ömrümüzden bir yıldan fazlasını çaldı ve ben... Lanet olsun, her şey gözlerimin önünde olmuş ve ben bir şey fark etmemişim! Anlamıyorum, neden kim bu adamlar? Daha önceden koruduğum adamlardan...
__ Hedef sen değilsin!
Şaşırmıştı Korhan, aklı durmuştu sanki. Ne demekti bu şimdi?
__ Ne? Bu da ne demek şimdi?
Tarık Bey durdu bir an, artık bazı şeyleri saklamanın bir anlamı kalmamıştı.
__ Asıl hedef Selen...
Canlarım, tehditle ilgili gerçekleri öğrenmenin vaktidir, ne dersiniz?
Keyifli okumalarr :))