🔸အျဖဴေရာင္ႏုႏု🔸4
အပိုင္း~၄
ေရဆန္ေလဆန္×××အတူတူလိုက္ခဲ့မယ္
ကိုကိုဟာေလကြၽန္မရဲ႕ဘဝပဲ×လိႈင္းေလးေက်ာ္ကာ
ကိုကိုေရလိုက္လာမယ္××လုံျခဳံစြာၿငိမ္းခ်မ္းပါရေစ။
အသည္းရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ××ကိုကိုအခ်စ္ဦး.......
ဖုန္းလက္ခံရရခ်င္းသူမထထြက္လာခဲ့သည္။ဆိုင္
ေရာက္ေတာ့စားပြဲေပၚမွာဇတ္က်ိဳးက်ေနတဲ့ကိုကို႔ကိုေတြ႕လိုက္ရလို႔မ်က္၀န္းမွာမီးေတြဝင္းခနဲ
ေတာက္လာသည္ဟုထင္ရသည္။
" ကိုကို ..ကိုကို သတိထားအုံးေလ...."
ေခၚလႈပ္ႏိႈးလို႔ပင္မရေတာ့...
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ..."
" ဆိုင္ကိုေရာက္လာတုန္းကေတာ့ေအးေအးေဆး
ေဆးပဲမမေလး..သူဗိုက္ဆာတယ္စားၿပီးရင္နဲနဲ
ေသာက္မယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔...
ခ်ေပးၿပီးကြၽန္ေတာ္လည္းဒီဘက္မွာအလုပ္မ်ားေန
လို႔မၾကည့္ျဖစ္တာ..ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီပဲ..."
" မေသာက္တတ္တဲ့လူကိုအဲ့ေလာက္အရက္ခ်ေပးလို႔ျဖစ္မလား..ဒုကၡပါပဲ...ကိုကို ..ကိုကိုေရ
ထအုံးေလ..."
တအင္းအင္းနဲ႔ညီးသံပဲျပန္ထြက္လာသည္။
ဆြဲမထူေတာ့ေလခ်ဥ္တတ္လာၿပီး..ေဝါ့ခနဲအန္ခ်
ပါသည္။
ျဖဴျဖဴက တစ္႐ွဴးစေတြဆြဲထုတ္ၿပီးသူ႕ႏႈတ္ခမ္းက
ေပက်ံတာေတြကိုသုတ္ကာ...
" ကိုကိုကို႔ အိမ္ျပန္ပို႔မွျဖစ္မယ္...."
ကိုစိုးသိမ္းကဆိုင္ကဝိတ္တာကရင္ေလးကိုလွမ္းေခၚၿပီး..ႏွစ္ေယာက္သူ႕အားမကာျဖဴျဖဴ႕ကားေပၚအထိတင္ေပးပါသည္။
ျဖဴျဖဴကကားေမာင္းရင္းကရင္ေလးအားေနာက္ခန္း
မွာသူ႕ကိုထိန္းထားခိုင္းသည္။
" ေခါင္းကိုသတိထားေနာ္..."
" ဟုတ္မမေလး..."
အိမ္ေရာက္ေတာ့သူ႕ကိုကားထဲကထုတ္ၿပီးခ်ိဳင္းက
ေနတစ္ေယာက္တစ္ဖက္တြဲၾကေတာ့...
" ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ...ဖယ္..."
" အိမ္ေရာက္ၿပီကိုကို ခဏေလး..."
"ဘာအိမ္လဲကြာ... လႊတ္...."
သူ႐ုန္းကန္လိုက္ေတာ့ကရင္ေလးေရေျမာင္းထဲ
ေဇာက္ထိုးဆင္းရမလိုျဖစ္သြားေသးသည္။
လူမၾကေပမယ့္ဖိနပ္ကေတာ့ပလုံခနဲ...
" က်ေနာ္႕ဖိနပ္..."
" ေနာက္မွေကာက္ ...."
ျခံထဲ၀င္လာေတာ့အိမ္တံခါးကေသာ့ပိတ္ထားသည္
။ကိစၥမ႐ွိဘယ္မွာထားတတ္မွန္းျဖဴျဖဴသိေပသည္။
" ကရင္..နင့္ေဘးမွာနံက႐ိုင္းမယ္ေတာ္စင္ေတြ႕လား...အဲ့ဒီ့ကအင္တုံေအာက္ကိုစမ္းလိုက္"
" ၾကံႀကီးစည္ရာဗ်ာ ထားလည္းထားတတ္ပါ့.."
" ကဲ အျမန္ဖြင့္ေလ...."
အိမ္ထဲဖြင့္၀င္ကာသူ႕အခန္းထဲကသူ႕ကုတင္ေသးေသးေလးေပၚသူ႕အားလွမ္းတင္ေပးလိုက္ပါသည္။
အက်ီေတြကအန္ထားတာေၾကာင့္လဲေပးရမည္။
သူ႕ဗီဒိုထဲက၀တ္ရလြယ္မယ့္အက်ီတစ္ထည္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
" ကိုကို အက်ီလဲေပးမယ္ေနာ္ .."
သင့္ေတာ္တာမသင့္ေတာ္တာမ်ိဳးလြန္းျဖဴျဖဴဆိုတဲ့
မိန္းကေလးကဘယ္ေတာ့မွေတြးမွာမဟုတ္။
သူ႕႐ွပ္အက်ီၾကယ္သီးေတြလွမ္းျဖဳတ္လိုက္ေတာ့..
ကရင္ကမေယာင္မလည္နဲ႔အခန္းထဲကထြက္ေျပး
သြားသည္။
အက်ီလဲေပးၿပီးေတာ့ သူ႕အားေခါင္းအုံးေပၚေနရာ
က်ေအာင္ခ်သိပ္ကာ...
ေနအုံး..အမူးေျပေအာင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...။
အိမ္ထဲေျပးၿပီးေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ၾကည့္သည္..
သူ႕မိဘေတြခရီးသြားတာ၁၀ရက္ေလာက္ၾကာၿပီမို႔
ေရခဲေသတၱာထဲလဲေျပာင္သလင္းခါေနၿပီျဖစ္သည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ဆိုပိုဆိုးေပါ့...
" ဓာတ္ဆားျဖစ္ျဖစ္သံပရာရည္ျဖစ္ျဖစ္တိုက္ရမွာကို၊...ကရင္...ကရင္..."
ဘယ္ေရာက္သြားျပန္ၿပီလဲမသိ၊ အျပင္မွာလည္းေမွာင္ေနၿပီ၊ကိုကို႔အိမ္နားမွာလည္းဘာဆိုင္မွမ႐ွိ။
ထိုစဥ္အခန္းထဲကေဝါ့ဆိုတဲ့အသံၾကားရျပန္သည္။
ျဖဴျဖဴေျပး၀င္လာေတာ့ထထိုင္ၿပီးအန္ေနတဲ့သူ႕အား
" ကိုကို ရရဲ႕လား...အန္ အန္..."
ေက်ာကိုႏွိပ္ေပးရင္း၊မေသာက္စဖူးဘာလို႔မ်ားေသာက္လဲဟုေတြးမိျပန္သည္။
ကိုယ္ေတာ္ကစားထားသမွ်ေတြေကာ၊ေသာက္
ထားသမွ်ကိုေကာအကုန္အန္ထုတ္ပစ္လိုက္တာ
ေၾကာင့္တစ္ခန္းလုံးေပပြၿပီး၊အခုမွလဲေပးထားတဲ့
အက်ီေတြလဲေပကုန္...ဟင္းးး။
ျဖဴျဖဴသည္ႏွစ္ခါျပန္ရတဲ့ဒီခ်ဥ္စုတ္စုတ္အနံ႔ကိုမ႐ြံမ႐ွာနဲ႔..သူ႕အက်ီကိုခြၽတ္ကာ၊ၾကမ္းေပၚကဟာေတြကိုလည္းထိုအ၀တ္နဲ႔ပင္ပြတ္တိုက္ခ်လိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ေရဇလုံတစ္လုံးေျပးခပ္ကာသူ႕အားသန္႔
စင္ေပးရင္း....
" ဘာလို႔အမူးလြန္ေအာင္ေသာက္တာလဲ..ေဆး႐ုံ
ေပၚအမူးသမားေတြေ႐ွာ့ျဖစ္ၿပီးေရာက္လာရင္ကိုယ္
တိုင္ၾကဆူေနတဲ့ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီး ..
မေကာင္းမွန္းသူမ်ားထက္သိတဲ့လူက..ဘယ္လိုလုပ္ဒီေလာက္ေသာက္ရတာလဲ...
စိတ္ညစ္စရာကိစၥ႐ွိလို႔လား၊အထီးက်န္လို႔လား.."
ျဖဴျဖဴတစ္ေယာက္သူ႕ကိုယ္ကိုေရပတ္၀တ္နဲ႔သုပ္ေပးရင္းပြစိပြစိေရ႐ြတ္ေနလွ်င္..
သူကမ်က္ေတာင္မ်ားစင္းကာျဖဴျဖဴ႕အားရီေဝ၀နဲ႔
ေငးၾကည့္ေနသည္။
ေရပတ္တိုက္ေပးၿပီးေတာ့ျဖဴျဖဴကထၿပီးအ၀တ္တစ္
ထည္ထပ္ထုတ္ကာ...သူ႕အား၀တ္ေပးေတာ့...
" ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔..."
" ဟင္ ကိုကိုဘာေျပာတာလဲ..."
သူကကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနၿပီးျဖဴျဖဴကမတ္တပ္ရပ္
ေနတာမို႔...ျဖဴျဖဴ႕ခါးေလးကိုလွမ္းဆြဲကာလက္ႏွစ္
ဖက္နဲ႔ေပြ႕ဖက္ထားရင္း၊ျဖဴျဖဴ႕ရင္ခြင္ထဲမွာပါးအပ္
ထားကာ...
" ငါ မင္းကိုမေမ့ႏိုင္ဘူး...မင္းမ႐ွိရင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး..ႏုႏု ..."
မတိုးမက်ယ္ေလသံဆိုေပမယ့္နားထဲမွာအထပ္ထပ္ပဲ့တင္လာၿပီး၊ျဖဴျဖဴ႕မ်က္၀န္းေတြထဲမွာနီေစြးေစြး
ပင္လယ္တစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုၿမိဳသိပ္ကာျဖဴျဖဴ႕ရင္ခြင္
ထဲပါးအပ္ထားတဲ့သူ႕အားဆံပင္ေတြကိုတိုးဖြေပးရင္း..ကေလးတစ္ေယာက္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ပါသည္။ အတန္ၾကာအထိရပ္ေနၿပီးခဲ့ၿပီးမွ..ျဖဴျဖဴကိုယ္ေလးလႈပ္ကာခါးေပၚကသူ႕လက္ေတြကိုဖယ္ခြာလိုက္
သည္။
" အိပ္ေတာ့ေနာ္ ျဖဴျဖဴျပန္ေတာ့မယ္...."
သို႔ေသာ္ ကိုကိုက..
" မသြားပါနဲ႔..."ဆိုၿပီးျဖဴျဖဴ႕လက္ကိုဆြဲထားျပန္
သည္။
မျပတ္ႏိုင္တဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ျဖဴျဖဴတုံ႔ရပ္ေနမိ
ေတာ့...သူကအားနဲ႔လက္ကိုဆြဲလိုက္ေသာအခါ..
ျဖဴျဖဴ႕ကိုယ္ေလးသူ႕ရင္ခြင္ထဲပစ္က်သြားသည္။
အြင့္..
ကိုကိုက ျဖဴျဖဴ႕ကိုဆီးေပြ႕ကာဖက္ထားရင္းမ်က္ႏွာ
အႏွ႔ံ႕ကိုသည္းထန္ေသာအနမ္းမ်ားေပးသည္။
ျဖဴျဖဴ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုငုံခဲကာလွ်ာခ်င္းထိေတြ႕လာသည္
French kissလို႔ေခၚတဲ့လိင္စိတ္ဆႏၵကိုလႈံ႕ေဆာ္
ႏိုင္တဲ့ျပင္သစ္အနမ္းမ်ိဳး ကိုကိုကေပးေနေတာ့
ျဖဴျဖဴ႕အသက္႐ႈႏႈန္းေတြမမွန္ေတာ့ပါ။
ကိုကို႔လက္ေတြကစပါးႀကီးေႁမြလိုျဖဴျဖဴ႕ေက်ာျပင္နဲ႔
ခါးတစ္ဝိုက္ကိုရစ္ပတ္ထားသည္။
အတန္ၾကာအထိတပ္မက္စြာနမ္း႐ိႈက္ၿပီးမွျဖဴျဖဴ႕
ကိုယ္ေလးကိုသူ႕ကုတင္ေသးေသးေလးေပၚအသာ
အယာခ်တင္ေပးသည္။
တစ္ခုခုမွားယြင္းေနမွန္းဦးေႏွာက္ကေသခ်ာသိေပ
မယ့္..မိမိကိုလိုလားတပ္မက္ေနတဲ့ခ်စ္ရသူရဲ႕မ်က္
၀န္းေတြကိုလည္းေ႐ွာင္ဖယ္ကာဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့
ျပန္ဘူး။
၆ႏွစ္ၾကာတဖက္သတ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ခ်စ္သူအတြက္..
သူလိုလားေတာင့္တတဲ့အရာကိုေပးပစ္လိုက္ဖို႔
လည္းလြန္းျဖဴျဖဴဆိုတဲ့မိန္းကေလးကႏွေျမာတြန္႔
တိုေနမွာမဟုတ္ဘူး....။
ျဖဴျဖဴကိုပက္လက္ကေလးလွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး.ကိုကိုက
.ျဖဴျဖဴ၀တ္ထားတဲ့ကိုယ္ၾကပ္အက်ီေလးကိုလိပ္မတင္ကာေခါင္းကေနဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။
ျဖဴျဖဴ႕ကိုငုံ႔မိုးနမ္းၿပီး..ကိုကို႔လက္ေတြကျဖဴျဖဴ႕ေျခ
သလုံးသားကိုမကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာျဖဴျဖဴ႕အသဲထဲေအးခနဲ....စိမ့္..။
ျဖဴျဖဴ႕လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚသူ႕လက္ဖဝါးထပ္ရက္ဆုပ္
ကိုင္ကာ..ကိုကိုကအမိုက္ေမွာင္ထဲသြားဖို႔ဆြဲငင္
ေခၚယူေနသည္။
မၾကာခင္မွာပဲ...
ျပင္းထန္ေသာႏွလုံးခုန္ႏႈန္း၊အသဲခိုက္တဲ့နာက်င္မႈ
နဲ႔အတူကိုကိုေခၚေဆာင္ရာအေမွာင္ထုထဲသို႔ျဖဴျဖဴ
တစ္ေယာက္တစစနဲ႔တိုး၀င္ကာေပ်ာက္႐ွသြားရေတာ့သည္။
ေရဆန္ေလဆန္×××အတူတူလိုက္ခဲ့မယ္
ကိုကိုဟာေလကြၽန္မရဲ႕ဘဝပဲ×လိႈင္းေလးေက်ာ္ကာ
ကိုကိုေရလိုက္လာမယ္××လုံျခဳံစြာၿငိမ္းခ်မ္းပါရေစ။
အသည္းရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ××ကိုကိုအခ်စ္ဦး.......
>>>>>>>>>>
ဒီညထြက္တဲ့ကားနဲ႔မႏၲေလးကိုတတ္ၿပီးေဆြျပမ်ိဳးျပ
ေကာ၊ဟန္းနီးမြန္းေကာတစ္ခါထဲလုပ္ဖို႔ကိုဗညား႐ွိန္းကျပင္ဆင္ထားသည္။
သူ႕ဖာသူကားေမာင္းလို႔ရေပမယ့္..ညေရးညတာဆို
ေတာ့ႏုႏုပါလို႔စိတ္မခ်ေၾကာင္း၊ၿပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္
အတူexpressကားစီးရင္းခရီးထြက္ခ်င္လို႔ဒီလို
စီစဥ္တာျဖစ္ေၾကာင္းႏုႏုကို႐ွင္းျပေနသည္။
ႏုႏုက ဘာမွခ်ိဳသည္ခါးသည္မေျပာ..မဂၤလာပြဲကစ
ၿပီးအစအဆုံးသူ႕အစီအမံအတိုင္းႏုႏုစိတ္မပါစြာနဲ႔
လိုက္ပါခဲ့တာပဲေလ။
သူ႕အေမေတြကေတာ့မေန႔ကညကတည္းကခ်က္ခ်င္းျပန္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။
အေဝးေျပးကားေပၚမွာထိုင္ၾကေတာ့ႏုႏုကျပတင္း
ေပါက္နားမွာေနရာယူသည္။
ရန္ကုန္ထဲကေနထြက္ဖို႔ကားကလမ္းမေပၚေျပးေန
ၿပီးမီးတိုင္ေတြကိုတရိပ္ရိပ္ျဖတ္ေက်ာ္လာတာကိုေငးၾကည့္ရင္း...
ညပိုင္းက်ဳ႐ွင္ခ်ိန္ေနာက္က်ရင္မင္းထက္ကျပန္လိုက္ပို႔တဲ့အခါ..သူ႕စက္ဘီးေနာက္ကေနလိုက္စီးခဲ့ရ
တာေတြကိုျပန္အမွတ္ရမိသည္။
အခုခ်ိန္ဆို သူဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲ?
ေဘးနားမွာလင္ငုတ္တုပ္ထားၿပီးရည္းစားအေၾကာင္းေတြးေနတာငရဲႀကီးႏိုင္မွန္းႏုႏုစိတ္ကပါသိသည္။
ဒါေပမယ့္ သတိရေနတာကိုေတာ့မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။
" ႏုႏု ပင္ပန္းေနလို႔လားဟင္... မ်က္ႏွာလည္းမ
ေကာင္းဘူး...ဟာကြာေလယာဥ္စီးလိုက္ရင္ရသား
နဲ႔ကိုယ္မွားသြားၿပီထင္တယ္..."
သူမမ်က္ႏွာကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ခင္ပြန္း
သည္ကသူ႕ကိုယ္သူအျပစ္တင္ေနသည္။
ကန္ေတာ့..ကန္ေတာ့ ပါကိုဗညားရယ္...။ႏုႏုအေတြးေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္...။
" ႏုႏု ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ကိုဗညားစိတ္ထင္လို႔ပါ"
" ဟုတ္လား..ဒါဆို ခဏေလာက္အိပ္လိုက္မလား."
" ဟုတ္..."
" လာ ကိုယ့္ကိုမွီထား..."
သဘတ္ေစာင္ဆြဲထုတ္ကာသူမကိုယ္ေလးအားျခဳံ
လႊမ္းေပးပါသည္။
ႏုႏုမ်က္လုံးေတြကိုေမွးမွိတ္ထားလိုက္ကာ...ေမေမ
စီစဥ္တာဆိုေပမယ့္ေ႐ြးခ်ယ္တာနဲ႔လက္ခံတာက
သူမကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တာပဲ...ေ႐ြးၿပီးသားလမ္းကိုပဲ
ဆက္ေလွ်ာက္ယုံေပါ့။
>>>>>>>>>>>
မနက္၈နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔..ဂ်ဴတီလဲဖို႔သူမေရာက္ေသးလို႔ေဆး႐ုံကသူ႕ကိုလွမ္းၿပီးဖုန္းဆက္ေနသည္။
ဖုန္းသံေၾကာင့္မင္းထက္ေနႏိုင္ႏိုးလာေပမယ့္သူ႕ခႏၲာကိုယ္ကလႈပ္လို႔မရလို႔..မ်က္လုံးကိုေသခ်ာ
ဖြင့္ၾကည့္မွ...ဟင္...
သူ႕လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအုံးကာလက္တစ္ဖက္နဲ႔
သူ႕ကိုယ္လုံးကိုဖက္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မိန္းက
ေလးေၾကာင့္...
" ေဟ့ လြန္းျဖဴျဖဴ မင္း မင္း...."
သူအလန္႔တၾကားထေအာ္ၿပီးကိုယ္ခ်င္းဖယ္ခြာလိုက္တာေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴပါလန္႔ႏိုးလာသည္။
" ဟင္ ကိုကို...ႏိုးၿပီလား..."
" ႏိုးၿပီလား ဟုတ္လား? မင္း မင္းဘယ္လိုလုပ္"
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုယ္မွာအ၀တ္အ
စားမ႐ွိ။
အခုမွလြန္းျဖဴျဖဴက႐ွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးသူ႕
ေစာင္ကိုဆြဲယူကာျခဳံလိုက္သည္။
" ေျပာစမ္း.. မင္းဘယ္လိုလုပ္ငါ့ကုတင္ေပၚေရာက္
ေနတာလဲ..."
ျဖဴျဖဴကသူ႕ကိုေၾကာင္စီစီေလးၾကည့္ၿပီး..
" ကိုကို ဘာမွမမွတ္မိဘူးလား ဟင္..."
" မမွတ္မိလို႔ ေမးေနတာေပါ့ကြ..."
" မေန႔က ကိုကိုအရက္ေသာက္ခဲ့တာ..."
" ဟုတ္တယ္ေလ ငါအရက္ေသာက္တာကဆိုင္မွာ"
" ဘယ္လိုျပန္လာလဲေကာ မမွတ္မိဘူးလား"
သူစဥ္းစားသည္..ဝိုးတိုးဝါးတားနဲ႔မေသခ်ာ..
" အဲ့ေတာ့ မူးေနတဲ့ငါ့ကို မင္းေခၚလာတယ္ေပါ့"
" အင္း..."
" ဒါဆို ပို႔ၿပီးဘာလို႔မျပန္တာလဲ..."
" အဲ့တာက ကိုကိုကထပ္အန္ၿပီး....ေတာ့.."
" အဲ့တာမင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လဲကြ...."
" မဟုတ္မွလြဲေရာ ငါမူးေနတယ္ဆိုၿပီးမင္းအခြင့္
ေကာင္းယူလိုက္တာလား..."
" ဟင္...." ျဖဴျဖဴက....
" မူးေနတဲ့လူကဘယ္လိုလုပ္အဲ့ကိစၥလုပ္ႏိုင္မွာလဲကြာ..."
" အဲ့တာေတာ့ ကိုကို႔ ကိုယ္ကိုကို ပိုသိမွာေပါ့"
" ေဟ့ ..လြန္းျဖဴျဖဴ.. မင္းကငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔
ေတာ္ေတာ္အၾကံပက္စက္ပါလားကြာ..
ဒီလိုလုပ္ၿပီး ငါ့ကိုလိုခ်င္တာလား...ဟမ္..."
" ျဖဴျဖဴ႕ကို မတရားမေျပာပါနဲ႔...ကိုကိုကမမွတ္မိဘူးဆိုေတာ့ ျဖဴျဖဴဘာေျပာေျပာယုံမွာမဟုတ္ဘူး။
ျဖဴျဖဴကလူေကာင္းမို႔ ျဖဴျဖဴ႕အမွားလို႔ပဲထားလိုက္ပါ
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ကိုကို႔ကိုဘာမွ
တာ၀န္ယူခိုင္းမွာမဟုတ္လို႔ အဲ့ေလာက္အထိျဖစ္ပ်က္မေနပါနဲ႔ ကိုကိုရယ္...."
" မင္းေျပာတိုင္း ငါကယုံရမွာလား ?"
" ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေနေပါ့ ကိုကို..
အခုျဖဴျဖဴအ၀တ္လဲမလို႔ ဟိုဘက္လွည့္ေပး"
ဟားး လြန္းျဖဴျဖဴဆိုတဲ့မိန္းကေလးဆီမွာသူခံလိုက္
ရၿပီပဲ။
ျဖဴျဖဴ ဒါမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔လုံး၀မသိခဲ့တာမဟုတ္
ပါဘူး။ျဖဴျဖဴကသိသိရက္နဲ႔မိုက္မဲခဲ့တာပါ...
သူအရမ္း၀မ္းနည္းၿပီးမေသာက္စဖူးအရက္ေတြေသာက္ေနတာေၾကာင့္၊သူ႕ရဲ႕၀မ္းနည္းမႈေျပေပ်ာက္
ပါေစဆိုၿပီး..သူလိုအပ္ေနတဲ့sexကိုေပးခဲ့တယ္။
အဲ့လိုလုပ္ၿပီး သူ႕ကိုအပိုင္ၾကံခ်င္တာလဲမဟုတ္ရပါ
ဘူး၊အစကသူၿပီးသြားရင္ထသြားဖို႔ေတြးခဲ့ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္..ျဖဴျဖဴ႕တစ္ကိုယ္လုံးကနာက်င္ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္သူ႕ရင္ခြင္မွာခဏေလးမွိန္းမူးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ...။
အခုလို ဘာမွမမွတ္မိပဲ၊သူ႕မ်က္၀န္းကမီးေတြေတာက္ၿပီးႏႈတ္ဖ်ားကရက္ရက္စက္စက္ေတြေျပာထြက္
လာေတာ့ ျဖဴျဖဴႏွလုံးသားေတြထပ္ၿပီးကြဲအက္နာက်င္ရျပန္သည္။ ျဖဴျဖဴငိုခ်င္သည္။
ဒါေပမယ့္ ျဖဴျဖဴဘယ္ေတာ့မွသူေ႐ွ႕မွာမငို...။
သူမအ၀တ္အစားေတြကိုသာျပန္ေကာက္ယူ
၀တ္လိုက္သည္။
" ျဖဴျဖဴ သြားေတာ့မယ္...."
သူကျဖဴျဖဴ႕လက္ကိုလွမ္းဆြဲကာ..
" ေနအုံး....မင္း ဒီကိစၥကို....."
" ကိုကို သာေလွ်ာက္မေျပာရင္ ရၿပီ..."
" ဘာ...."
ျဖဴျဖဴ..သူ႕လက္ကိုခါခ်ၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္..ျခံ၀ကိုေရာက္ေတာ့ထင္မွတ္မထားပဲ
ခရီးကေနျပန္လာတဲ့သူ႕မိဘ၂ပါးနဲ႔တန္းတိုးပါသည္။
သူတို႔ကလည္း အိမ္ေ႐ွ႕မွာျဖဴျဖဴ႕ကားရပ္ထားတာ
ေၾကာင့္စူးစမ္းေနၾကတုန္း ျဖဴျဖဴပါအိမ္ထဲကထြက္
လာတာေၾကာင့္အံ့ၾသသြားၾကသည္။
" ျဖဴျဖဴေရာက္ေနတာကိုး...."
ျဖဴျဖဴလည္းမ်က္ႏွာကိုအစြမ္းကုန္ျပဳျပင္ကာ..
" ဟုတ္ အန္တီ၊ ခရီးကျပန္ေရာက္ၿပီလား...
့ျဖဴျဖဴကကိုကို႔ဆီစာလာေမးတာပါ၊
ကိုကိုေဆး႐ုံသြားရမွာမို႔ မအားဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္
မွပဲ...
ျဖဴျဖဴ႕ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံး...."
သူ႕မိဘေတြရဲ႕စကားျပန္ေတာင္မေစာင့္ပဲျဖဴျဖဴကား
ေပၚအျမန္ေျပးတတ္ကာ စက္ႏိႈးၿပီးေမာင္းထြက္လာ
ခဲ့သည္။
ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္အခုမွအိပ္ယာကေနထလာ
တဲ့မ်က္ႏွာေတာင္မသစ္ရေသးပဲ၊ဖ႐ိုဖရဲန႔ဲ႕ျဖဴျဖဴ႕ပုံစံ
စာလာေမးတာဆိုတာ...သူ႕မိဘေတြကလည္းငယ္
ရာကႀကီးလာတာမို႔မယုံ႔တယုံနဲ႔က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
အိမ္ထဲကိုစကားမေျပာပဲ၀င္လာၾကၿပီးသားအခန္း
ဆီသြားၾကည့္ေတာ့...ဟိုကေျခသံပဲၾကားၿပီး...
" မင္း ဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ..." ဟုေအာ္သည္။
လွည့္ၾကည့္ေတာ့သူ႕အေဖနဲ႔အေမကသူ႕အခန္း၀မွာ
" သားး....."
သူ႕ပုံစံကႏိုးတုန္းကအတိုင္းဘာမွမ၀တ္ရေသး...
" မင္းး...ဒါဘာပုံစံလဲ..."
ဟာကြာ.... လြန္းျဖဴျဖဴ..မင္း မင္းလုပ္သြားတာ
အခ်ိန္ကိုက္ပဲ၊ ေတာ္ပါေပတယ္။ေတာက္)))))
" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္အိုက္လို႔....
ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္အေစာႀကီးျပန္လာတာလဲ..
ေနာက္၃ရက္ေလာက္ေနအုံးမယ္ဆို..."
ဟန္ေဆာင္ၿပီးေျပာပါေသာ္လည္းစကားေတြက
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့...
သူ႕အေဖနဲ႔သူ႕အေမက မသကၤာစြာနဲ႔ၾကည့္ေနရင္း..
" အင္း မင္းအေဖကဆိုင္ကိုစိတ္မခ်လို႔လူထြက္
တာနဲ႔ျပန္လာတာ..."
" အေဖကလည္းဗ်ာ..တစ္ခါတစ္ေလမွျပန္ျဖစ္တာ
ကိုအဖြားနားေနအုံးေပါ့..."
" မင္းအဖြားမွာ တျခားသားေျမးေတြ႐ွိေနတာပဲ..
ဒါနဲ႔ ျဖဴျဖဴလာသြားတယ္ေနာ္.မင္းကဒီပုံခ်ည္းနဲ႔.."
" သူ သူျပန္မွပါ က်ေနာ္ေရခ်ိဳးမလို႔...
ေၾသာ္ ေဆး႐ုံသြားဖို႔ေနာက္က်ေနၿပီ.... "
ျမန္ျမန္ပုဆိုး၀တ္ၿပီးေရေျပးခ်ိဳးကာ..ဘာအေမးအျမန္းမွမခံပဲေဆး႐ုံသို႔လစ္လာခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ဒီအတိုင္းေတာ့ၿပီးသြားမွာမဟုတ္မွန္းေတာ့စိတ္ထဲအေသအခ်ာသိေနခဲ့သည္။
လြန္းျဖဴျဖဴ..နဲ႔မွအိပ္မိရတယ္လို႔၊တကယ့္ျပသနာပဲကြာ။
>>>>>>>>>
ဆက္ရန္
ေဝဖန္ေပးၾကပါအုံးေနာ္🥰
ဒီႏွစ္သႀကၤန္ေတာ့အျပင္မထြက္ပဲစာဖတ္ပါအခ်စ္တို႔