"Ma'am?,Ready na po ba kayo? Na sa baba na po si sir at nasa kotshe na din po ang mga bagahe nyo" katok samin ng matagal na naming katulong galing sa Pilipinas
Nilibut ko muna ang buong kwarto hanggang sa makalabas ako ng kwarto ko at bawat suluk ng bahay may mga naalala ako
Sa ilang taon kung paninirahan dito naging masaya din naman ang Buhay ko kung wala lang akong amnesia non at kung wala lang akong nararamdaman parang may kulang masasabi kung subrang kuntinto nako Buhay ko dito kasama si Nicholas
Nicholas is a very good guy alam ko sa sarili ko kung gaano nya ako ka mahal,he never made me cry while when we're together,binibigay at ginagawa nya lahat ng gusto ko
Ng tuluyan na akong nakababa nakita ko syang naka upo sa sofa at subrang lalim ng iniisip kaya hindi nya napansin ang pagbaba ko
Tumikham ako para makuha ko ang atensyon nya hindi naman ako nabigo,agad syang tumingin sakin at ng makita nya ako sa harap nya agad syang tumayo
"You ready?" Agarang tanong nya
Pero hindi parin maitatago ang sakit at lungkot sa mata nya kahit nakangiti
Hindi ko napigilan ang sarili ko at dahan dahang lumapit sa kanya at maingat na hinawak ang pisnge nya gamit ang isang kamay ko,kahit nakakunot ang noo nyang halatang nagtataka sa ginagawa ko pero hindi nya ako pinigilan o ano man bagkos ay hinayaan nya lang ako
Nagsimula magsitulu ang luha ko parang ramdam na ramdam ko ang sakit na dinadala nya ngayon
"How are you"sa buong Buhay ko ngayon ko lang sya natanong ng ganito
Binalik nya ang ngiti sa labi "I'm fine"
"Please don't lie"malungkot kung
pakiusap
Subrang kunsensya ang nararamdaman ko ngayon,pero hindi ko pwedeng hayaang na mas lalo nya akong mahalin at mas lalo din syang masaktan,he help me a lot so much
Nawala ang ngiti sa labi nya at nag-iwas ng tingin
"I feel...I'm so near to...breakdown..."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya he hurt not physically but mentally
".....at subrang akong nahihiya sayo..na parang wala na akong Mukhang maihaharap sa lahat ng nagawa ko"patuloy nya
"Are you happy now?" This time nakatingin na sya sa mata ko na para bang kung ano ang Makikita nya sa mata ko ay ang pag-asa nya
"I..i am happy Nicholas" Pilit kung pinigilan ang luh at higbi ko para ipakita sa kanya na masaya ako
Tinitigan nya muna ako at dahan dahan syang ngumiti at sa pagkakataong ito tunay na ang ngiti nya walang pilit at mas lalong umaliwalas ang Mukha nya
"That's what I want"
"Are you happy Nicholas?...I want you to answer it truly"
"I'm happy Cristin because your happy ito lang ang magagawa ko para makabawi sayo,mahal na mahal kita but I know that we're not really meant to be"
"Nic..."
He held my face at pinahid ang luha kung nasituluan ulit
"Don't cry.You know pinahiran ka lang talaga siguro sakin ng panginoon para alaagan while you and Aticus both fighting your challenges,so don't cry pagpunta mo palang sa pilipinas alam mo namang magyayari toh"
"W..what do you mean"
Huminto sya sa pagpahid ng luha sa pisnge at ngayon ay tumayo sya ng tuwid
"Sumunod ako.."
"Huh?" Nahinto na Ang pag-iyak ko pero may higbi parin
"Sumunod ako sayo the day you arrived at the Philippines,alam ko lahat ng ginagawa mo but I still keep calling anc asking you what are you doing,and you lied you and your friend it's hurt to see you with his arm again" mapait nyang sabi
Hindi ako makapagsalita hindi ko alam ang sasabihin ko I hurt him so much
"Pero bumalik din agad ako dito kasi..subrang sakit talaga eh,but I still accept it,I don't want you to be with me kahit alam kung hindi ka talaga para sakin,when you twin call me agad ulit akong bumalik sa Pilipinas para Kunin ka sa kambal mo,at wala akong nagawa nong sinabi nyang ibalik kita dito dahil kung hindi ko gagawin yun baka may gawin syang mas Malala sayo...I can't see you hurt so that's why...I'm really sorry Cristin I really do"
Wala mang salitang lumabas sa bibig ko pero I still have the carriage to hug him so very tight
"Pinapatawad na kita and I'm really sorry too kasi hindi ko masaklian ang pagmamahal mo" umiiyak na ako ngayon sa balikat nya at ramdam kong basang basa na ito
"Shhh it okey you don't have to be sorry I love you no matter what,ipakita mo lang saking Masaya ka na sa kanya I'll support you but remember just call me and I promise darating ako to be your friend or a best friend"
Iyak lang ako ng iyak hanggang sa wala na talagang luhang lumalabas sa mata ko at higbi nalang
"Ahmmm excuse me Sir, Ma'am Cristin will be late in her flight"
Dahan dahan akong napabitaw sa balikat nya "You..won't come with me?"
Mahina syang umiling at na sa labi nya parin ang tunay na ngiti "No,I have so many work to do here but don't worry you have your bodyguard and if you want...can you call me or just text for an update when you arrive"
Tumango ako "I will"
"Thankyou" he said "Now go and this time be happy"
"I wish you to be happy too,promise me that you'll be happy kahit wala nako sa tabi mo you'll find a girl that can love you the way you love me promise me"
Ngumiti sya "I promise"and that's the last word he say hanggang sa makaalis na ako
Habang nasa byahe taimtim akong nagdasal
Lord I want the best for him,please give him the woman who really deserve him that can love him truly that will never live his side and be with him forever,don't let him hurt again because of a woman like me.Its time to him to be happy,please give him the best life that I can't give him