Warning: This part may contain sensitive topics about religious beliefs. I'm warning you to just skip this if you can't ride on. Also, it also has matured contents and/or topics that is not suitable for young readers. I do accept and open for criticisms but say it in a nice way that you will not offend someone. Thank you!
KIEL DOMINIC's POV
Bandang alas-tres ng hapon nang huminto ang aking sasakyan sa private hungar ng ekslusibong paliparan na pagmamay-ari ng pamilya Saavedra.
Kanina pa ako hindi mapakali, ilang beses ko na ngang sinipat ang aking sarili sa rear view mirror, ganoon din naman ang paulit-ulit kong pag-amoy sa aking hininga at pag-aayos ng suot na damit.
Kinakabahan ako na parang mapapa-ihi sa halu-halong emosyon na pumupuno sa puso ko.
Makalipas ang dalawang taon, sa wakas ay makikita ko na ulit sa malapitan si Mikaella, ang babaeng pinakamamahal ko bukod kay Mommy at sa kapatid ko na si Kyla.
Sa loob ng dalawang taon ay hinayaan ko siyang lumayo, hanapin ang sarili, at paghilumin ang mga sugat na dulot ng kahapon.
Pareho kaming nasaktan pero siguro ay magkaiba kami nang nakitang paraan para magpagaling ng puso bunga ng mapapait at masasakit na pangyayari sa aming nakaraan.
Puwede naman sana na sabay kaming maghilom na dalawa, pero pinili niyang mapag-isa. Pilit ko na lang inintindi o inunawa ang gusto niyang mangyari; ang paghilumin ang sarili, iyong siya lang at malayo sa mga taong nagmamahal sa kanya.
Baka sa ganoon siya mas komportable. Mahirap, sobrang hirap mapalayo sa kanya. Walang tawag, walang text. Pinagkasya ko lang ang sarili ko sa dalawang taon na pag-i-stalk sa kanyang social media accounts, sa simpleng batian namin tuwing may okasyon at sa pagtanaw sa kanya mula sa malayo nang hindi niya alam.
After two years, sa wakas... Mayayakap ko na siya ulit, makakasama.
At hindi na ako papayag na lumayo pa siya. Hinding-hindi na dahil pinagbigyan ko na siya ng dalawang taon.
Although hindi naging maganda ang huli naming pagkikita, still.. Alam ko na walang nagbago sa pagmamahal niya para sa akin. Patunay niyon ang mga message greetings niya kapag pasko, bagong taon, noong birthday ko at noong napabalita sa telebisyon ang naging tagumpay ng construction firm na pinatatakbo ko. Sa tuwing babatiin niya ako ay palagi niyang sinasabi sa huli kung gaano niya ako kamahal at kamiss. Hindi siya nagpakilala pero alam ko na siya 'yon.
Alas singko y medya pa ang saktong paglapag ng PrincessLala19 sa pribadong hungar, iyon ang eroplanong maghahatid kay Ella pabalik sa Pilipinas mula sa New York City.
Oo, sa lugar na iyon siya namalagi sa loob ng dalawang taon. Sa kabilang banda ay masaya ako sa mga achievement niya. She went on a six month culinary training and another six month for flower arranging. Sa loob ng dalawang taon ay nagawa niya ang mga bagay na hilig niya. And I'm so proud of her.
Everything was in place. She'll be pleasantly surprised with the celebration we've planned for her.
Mula sa iba't-ibang panig ng eksklusibong paliparan ay natatanaw ko ang mga tao na paminsan-minsang sumisilip sa kinatatayuan ko.
I even saw Kyla whose very excited to see her ate Mika, again.
As our gaze met, we made a thumbs up simultaneously and she giggled after.
Napabuntong hininga ako kasunod nang pagdaloy ng mga isipin. Kyla's big girl now. May mga umaaligid na sa kanya na mga lalaki sa School. Pero ang mas kinatatakot ko ay parang nagmana sa akin ang kapatid kong iyon.
Ako nagkagusto sa mas bata, siya naman ay sa mas matanda.
Napailing na lang ako at kasunod niyon ay ang pagdaloy ng mga ala-ala ng masalimuot naming kahapon.
I really thought dad will leave us that day, 50-50 ang kondisyon niya dahil malapit sa puso ang tama ng baril sa kanya. Maraming nawalang dugo bago pa man makarating sa Hospital. Even mom, sa sobrang takot niya dahil sa mga nangyari ay nawalan siya ng malay. I don't know the details dahil tulog ako at inooperahan noong mga oras na iyon.
Pero laking pasasalamat ko sa Panginoon dahil hindi Niya hinayaan na mangyari ang kinatatakutan naming lahat. Ang mawalan ng isang miyembro ng pamilya, pamilya na ngayon pa lang muling nabuo at naging masaya.
Si Misael Saavedra ay nasintensiyahan ng higit pa sa habang buhay na pagkakabilanggo. Mabubulok siya sa bilangguan para pagbayaran lahat ng mga ginawa niyang kasalanan. He even lost everything, wala na ang yaman nila at ang kanyang ina, wala na ang natural na itsura niya, wala na siyang maipagmamalaki at mailalaban pa. What happened to him was really his downfall, a painful downfall. His wickedness brought that to him. His wrong doings bounced back right into him. Hindi nga talaga natutulog ang Diyos, walang nalilingid sa Kanya. Nangyayari ang mga bagay dahil may dahilan. Maaaring iyon ang pinili natin na gawin o marahil iyon na talaga ang nakasulat na mangyayari ngunit nasa atin pa rin ang desisyon kung anong daan ang tatahakin natin. Daan na matuwid ngunit makitid at masikip, o daan na maluwang at patag ngunit madilim?
Lady Cruzita got her whole body paralyzed for almost half a year before the complications of her diseases happened. Exactly, after Hazelle gave birth to their daughter, she took her last breath, lady Cruzita died. Pumanaw ito na hindi manlang nakapagsisi sa kanyang mga nagawang kasalanan. At iyon na yata ang pinakamasakit na kamatayan. Iyon ang pinaka nakatatakot na pagkamatay.
Ang mamatay nang hindi nakakikilala o tumanggap sa Panginoon. Mamatay na kasalanan ang huling ginawa ng katawang lupa. Mamatay na hindi nakapagsisi sa mga pagkakamali at nagpakasasa sa sanlibutan.
Hazelle almost lost their child multiple times because of too much stress but Thaddeus was such a caring partner to her. Inalagaan niya at tinutukan ng husto si Hazelle. Noong namatay ang kanyang lola ay ipinanganak niya ang isang munting anghel na babae at pinangalanan itong Eliana.
Eliana is said to mean "My God has answered me" in Hebrew. This beautiful name, which appears in the Bible, is also believed to be derived from the Greek sun god, Helios. Fittingly, it's sun after rain that brings on the rainbow. Eliana is a rainbow because she was born after the rain or the death of her second degree grandmother. And yes, we called her on her nickname 'Rainbow', she's baby Rainbow.
Ilang buwan lang buhat nang mamatay si Lady Cruzita ay ikinasal ang dalawa, I mean Thad and Haze. And they're a happy family now. Masaya ako para sa kanila. They seems so in love with each other. Minsan hindi ko mapigilan na makaramdam ng inggit pero alam ko na darating din ang tamang oras na inilaan ng Panginoon para sa amin ni Ella.
Ito na yata ang katapusan ng lahat nang hirap at hamon ng tadhana para sa aming lahat.
Wala nang Lady Cruzita, wala nang Misael Saavedra o Crisanto Guevarra.
Wala na si Ninang Samantha, oo, nakulong din siya kasabay ng mga iba pang tauhan nila. Si Sabrina naman ay wala na akong balita pero ang pagkakaalam ko ay ikinasal na ito sa foreigner na mayaman, iyong matanda na nakita kong kasama niya sa Palawan.
Ugong ng sasakyang panghimpapawid ang nakapagpabalik sa akin sa kasalukuyan.
It seemed like my heart wanted to get out of its cage. I was so nervous, it was as if again, I was going to pee in my pants, nasusuka rin ako na parang hinahalukay ang sikmura.
Napahawak ako sa tapat ng puso ko at ilang beses na huminga ng malalim. Nanlalamig ang mga kamay ko at pinagpapawisan ako ng malapot.
“Bro!” Tinapik ni Thaddeus ang balikat ko habang sa kabila ay bigla ring sumulpot si Dad at inakbayan ako. Napagitnaan nila akong dalawa habang pare-pareho kaming halos mabali na ang leeg sa pagtingala.
“I'm nervous!” wala sa sarili na bulalas ko dahilan para matawa sila.
“Chill out, papayag 'yon na magpakasal sa'yo!” Pagpapalakas loob sa akin ni Thaddeus.
Tumingin ako kay Dad at nakita ko na nakangisi siya sa akin.
“She must marry you, son. Hindi ko pa nakalilimutan kung paanong halos magpakamatay ka na sa Canada dahil sa kanya,” sabi niya bago muling ibinalik ang paningin sa himpapawid.
Bawat segundong lumipas ay mas lalong lumalakas ang kabog sa dibdib ko. Sumasabay sa papalakas nang papalakas na ugong ng eroplano sa ere.
At ilang segundo pa nga ay natanaw ko na ang nasabing sasakyan.
Muli ay tinapik ni Thaddeus at Daddy ang magkabilang balikat ko, tila sa ganoong paraan ay pinalalakas nila ang loob ko.
Bumalik sila sa kanina nilang puwesto kasama ang iba pa.
Everything was set, the mermaid barbie dolls forming the magic words that would probably change everything between me and Ella was properly set few meters away infront of me.
Ilang minuto pa ang lumipas, palaki na nang palaki ang eroplano sa paningin namin.
I could see Ella's silhoutte now peeking out the plane window.
With too much excitement, I jumped and jumped while waving at her with my two arms up in the air.
“Ella!”
“My Ella!”
“Nakita mo ba 'yong mga' yon?!” I asked while pointing at the place where the mermaid barbie dolls were located.
Alam ko na hindi pa niya ako maririnig dahil sa ugong pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na tumalon, magsisigaw, kausapin siya at kumaway habang nakatingala sa eroplanong sinasakyan niya.
I don't care about the eyes watching at me now. Pinagtatawanan na ako ng mga kaibigan at pamilya namin pero ngayon pa ba ako mahihiya? Eh, saksi ang mga 'yan sa lahat nang nangyari sa pagitan naming dalawa. Saksi sila sa masalimuot naming karanasan at kung paano kami sinubok ng mapaglarong tadhana. Saksi sila kung paano kami nasira, nawasak at nawala sa sarili dahil paulit-ulit kaming nalugmok, tinalo at hinamak ng mundo. Saksi sila kung paano kami pinagkaisahan at kung paano kami nakipagsapalaran kasabay ng pilit naming pagbuo ng sarili naming kapalaran.
The airplane's wheels finally touched the ground and I couldn't stop myself but to run. Pilit kong sinasabayan ang mabilis na takbo niyon habang nakatingin sa bintana na ngayon ay kitang-kita na ang babaeng mahal ko.
Hapong-hapo na napahinto ako sa pagtakbo kasunod ang paghinto rin ng eroplano.
Ilang beses akong huminga ng malalim habang nakayuko at ang dalawang kamay ay nakatukod sa tuhod.
Pag-angat ko ng ulo ay ang saktong pagbukas ng pinto ng PrincessLala19.
Muli ay nagkabuhol-buhol na naman ang tibok ng puso ko lalo na nang masilayan ng mga mata ko ang mukha ni Ella na ngayon ay agad na nahuli ang paningin ko.
But when she looked at me as if she didn't know me, my heart suddenly felt heavy.
What happened?
Until she smiled, she smiled at me with her eyes full of glitters.
Mga kinang na tulad ng dati, mga kinang na nawala dahil sa mapapait na karanasan. I'm so proud of her. Right at this moment I know, she's already healed. Napaghilom na niya ang sarili niya kahit.. Malayo sa akin.
Sabi ko ay ibabalik ko ang kinang sa mga mata niya pero hindi niya hinayaan na gawin ko iyon para sa kanya, kaya ngayon, pananatilihin ko na lang at iingatan ang kinang na iyon. Hindi ko na hahayaan na mawala pa ulit dahil ang kinang na iyon ang repleksyon ng sarili niya, repleksyon ni Mikaella.
Kapag nawala ang kinang, ibig sabihin ay nawala niya ang sarili niya.
I could say now that she's no longer lost in love. She found her self again and that's also because of love.
She smiled even more when she noticed my hesitant face. Doon pa lamang ako napangiti pabalik at natatarantang kumaway sa kanya. Kasunod niyon ay ang tila iisang isip na tumakbo kami pasalubong sa isa't-isa habang magkahugpong ang mga mata.
Naging malakas ang impact nang pagsasalubong ng mga katawan namin. Mabilis ang mga pangyayari, namalayan ko na lang na magkayakap na kami habang ang mga binti niya ay nakatupi.
A catcher hug after 2 years of being away with each other, indeed, is a very heart warming gesture. We never planned this kind of hug, we didn't talked but then, our hearts speak and commands for us.
Mabuti na lamang at naging alerto ako kung hindi malamang ay gumulong na kaming dalawa sa sahig. Iyon nga lang, dahil sa impact ay napaikot-ikot kaming dalawa habang magkayakap.
I could smell her scent, napapikit na lang ako habang ninanamnam ang masarap at masayang sandali.
But then, she suddenly gave a whack on my shoulder that caused me to open my eyes. But my smile didn't fade.
“What's that for?” Malambing na tanong ko sa kanya.
“Those mermaid barbie dolls!” she even pointed out the toys.
“Yes, what's your answer?” I asked her, my mouth practically tearing open in a smile. I tried to stop smiling by biting my lips, but I couldn't. My heart was so happy that I couldn't keep it in check.
“You should not propose to me a marriage using those toys!” she protested.
Yes, we used those mermaid barbie dolls to form words;
“WILL YOU MARRY ME, OR I WILL MARRY YOU, MISS SAAVEDRA?”
Malaki ang papel ng mga laruang iyon sa kuwento naming dalawa. Dahil sa mga bagay na iyon ay nagtagpong muli ang mga landas namin makalipas ang anim na taon mula noong nangako siya sa akin na pakakasalan niya ako pagtanda namin.
Kaya ngayon, gusto ko ay iyon din ang maging dahilan para matupad ang ipinangako niya sa akin na kasal noon.
Wala na talaga siyang kawala. Hindi ako papayag. Never!
“Where do you plan to put those toys after, huh?” masungit niyang tanong at bahagya pang inilayo ang katawan sa'kin bagama't nakapulupot na ang mga binti sa beywang ko.
“That's not a problem, maraming bata sa tahanan ang mapapangiti ng mga laruan na iyon. And they are waiting, baka mainip na sila kaya puwede ko na bang malaman ang sagot mo?” Titig na titig sa kanya na tanong ko.
Ngumuso siya dahilan para muli akong mapangiti.
'She's really back! My Ella is back!'
“Ask me again, you Mr. Barbie snatcher!” she said that made my mouth open which immediately turned to a laughter.
“Hindi ka pa rin nakakamove on sa pang-aagaw ko sa'yo ng bagay na iyon noon do'n sa mall?!” I asked her in disbelief.
But deep inside my heart, I personally doesn't want to forget or to move on from the beautiful memory of yesterday but bury in oblivion the complex events.
Ngumuso siya ulit at sinamaan ako ng tingin. “You'll ask me or not?”
I grinned playfully at her before saying the magic words that I long wanted to asked her. “Will you marry me, or I'll marry you, Miss Saavedra?”