Karina's POV
Hindi kami nagkikibuan ni Minjeong simula nang mga sagutin kanina. Hindi na niya ako pinapansin.
"Hey! Want mo kumain?" tanong ko
Dedma.
"Min..." Dedma pa din. Hahawakan ko na sana ang kamay niya nang dumiretso na siya sa kama para matulog.
Sorry.
"Min... Sorry kanina..."
"Bakit ka pa nagsosorry? Aanhin ko yan?"
"Look... I didn't want to-"
"Ayaw mo nang gulo kaya mo nasabi yun?" napabangon na siya this time. "Karina, okay lang sakin magkagulo kami basta wag ka lang bastusin pero ano ginawa mo? Pinagtakpan mo pa."
Hinawakan ko ang kamay niya "Min... Look at me." ayaw niya tumingin kaya hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi para iharap sakin. Halata namang nagulat siya.
"Ayaw kong magkagulo kayo dahil sakin, okay? Saka okay lang ako, I assure you." mukha namang huminahon siya.
"I really appreciate that, yung ginawa mo kanina. No one defended me before, ikaw lang." Tahimik pa rin siya.
"Next time magsabi ka naman. Kitang kita ko yung pambabastos niya sayo. Wala akong pake kung kaibigan ko siya, okay?" Tumango tango nalang ako. Napangiti na ulit siya.
"Ano bang nangyari? May gusto ba sayo si Yujin?" tanong niya.
Tumango ako "She told me something kanina."
"What is it?"
"She said na kaya daw niyang bayaran ang utang ng pamilya ko basta daw gustuhin ko siya pabalik."
"Tss, her dirty games. Don't trust her words, Karina. Kahit kaibigan pa namin siya, may side siyang manipulative. Kaya wag kang papaapekto sa mga sinasabi niya."
"I should've say sorry to Giselle and Yeji-"
"No need!" Biglang sumulpot yung dalawa.
"Oh andito pala kayo."
"Pero Karina next time, hindi ka na namin hahayaang pagtakpan ang iba." banggit ni Yeji na sinang ayunan naman ni Giselle.
"Where's Ryujin?"
"She's with Ning."
Hindi rin naman nagtagal at lumabas na din kami para kumain ulit. Yujin and Heejin are with us. We acted like nothing happened but Yujin still making her move.
Inabutan niya ako ng pagkain na kinatingnan naming lahat. "You should try this one." tinignan ko lang siya, nginitian niya ako. Naramdaman ko namang hinawakan ni Minjeong ang hita ko para senyasan akong tumayo muna.
Tumayo naman ako at biglang si Minjeong ang tumabi kay Yujin. Yujin looks confused.
"Pre, epal mo naman? Pinapatikim ko yung favorite nating food sakanya." banggit niya
"She already tasted it weeks ago." Minjeong answered.
Hindi nalang ito pinansin ni Yujin at nagtuloy tuloy sa pagkain.
Nagsiuwian na din naman kami dahil hindi na rin gusto nila Giselle ang atmosphere dito. Masayang outing lang naman ang gusto namin pero hindi pa nangyari.
"Sorry" sabi ko bigla
"Bakit ka nagsosorry?" tanong ni Giselle
"E kasi dahil sakin parang nasira na tong outing natin."
"Wala ka namang kasalanan. Pwede pa tayong mag outing nang hindi kasama sila Yujin. Ako nang bahala." sabi ni Yuna.
Minjeong held my hand bago pumasok ng sasakyan. I noticed Yujin again na nakatingin na naman samin.
Buong byahe walang nagsasalita. Mas okay na to kesa magkagulo ulit.
"Paano kaya maaagaw yung taong gusto mo sa iba no?" Nagulat kami sa biglang pagsigaw ni Yujin. Nasa hulihan sila katabi si Heejin.
"Ay may kaagaw ka ba kay Wonyoung?" tanong ni Heejin sakanya.
"Hmmm hindi ko naman siya gusto. Iba yung gusto ko pero nasa fake relationship." napatingin ito samin. Umiwas nalang ako ng tingin. Minjeong seems pissed pero hindi niya kayang ilabas.
"Ay pwede mo pa yang maagaw. Kung ayaw naman nung isa e, why not?" Nagtawanan naman silang dalawa. Alam kong walang alam si Heejin dito. Sana lang ay wag na siyang idamay ni Yujin.
"Tss wala ka namang maaagaw in the first place." Biglang nagsalita si Minjeong at lumingon kay Yujin.
"Hindi ka marunong umagaw unless you play dirty." napakunot naman ang noo ni Yujin. Sila Giselle at Yeji ay halatang nagpipigil ng tawa. Sila Ning at Ryujin naman ay aktong nagtatakip ng mukha samantalang si Heejin ay clueless sa mga nangyayari.
Hindi na nagsalita si Yujin after sumagot ni Minjeong hanggang sa nakauwi na sila.
"We'll go home na din. Ingat kayong dalawa." paalam nila Giselle.
"Thank you, guys."
-----
"Min... why do I feel like yung friendship mo with Yujin is masisira anytime?"
She laughed "Mangyayari talaga yan, kilalanin niya muna ako."
"Matagal na ba kayong magkaibigan?"
"Well, sort of. But Yujin didn't know who am I. Ang alam niya lang anak ako ng isang mayamang CEO."
"Ah..."
"She's also rich but not in our level."
"So that's why she said na kaya niyang bayaran ang utang ng pamilya ko? Now that's makes sense."
Napatingin sakin si Minjeong. "I can pay all the debt as well. Wag mo lang gugustuhin si Yujin."
"As if? I'm not that dumb naman so don't worry."
"Karina, you can break my heart, destroy my life but let me tell you one thing, lahat ng mga pinapakita is not about our deal. I totally mean it."
"I know..."
"It doesn't matter if you don't like me. Basta I'll guarantee your safety when you're with me."
-----
Ever since that incident sa resort, Minjeong is extra careful with me. Nawala yung unang Minjeong na nakilala ko, ignorante, competitive, masungit. Ibang Minjeong ang nakikita ko ngayon. I like her, I like being with her.
She often offers me a food kahit hindi ako nagugutom.
She'll wake me up in the morning para hindi ako malate, kapag naman malalate na ko, umaabsent naman siya sa first class niya para daw may kasama ako.
She will always include me in her plans especially sa plan niya with her friends.
She wants me to be a part of her peers.
Niyayaya niya ako kapag free time namin to visit my father and my ate as well. Handa siyang bumyahe makita ko lang si ate.
She helped my father to get a job kahit alam niyang malaki ang utang ni papa sa pamilya niya.
She's always helping me sa academics ko especially sa pagrereview ko for our finals. Sasabayan niya ako.
"Karina, wrong formula yung gamit mo dapat ganito..."
Tinuturuan niya ako maglaro minsan ng kung ano anong sports.
"Ano? Pagod na?"
"As if!"
"Talo ka na e"
"Ikaw kaya ang talo!"
For the first time, kinantahan niya ako bago matulog. Her voice is soothing.
"Karina?" Nagulat ako nang tawagin ako ni Yeji.
"Oh! Ikaw pala, Yeji."
"Ang lalim naman at ng iniisip mo dyan saka sino ba tinitignan mo?" nasa may field ako dahil nagsosoccer si Minjeong.
"Ah, si Minjeong. Aminin mo nga, gusto mo na siya no?" napaisip ako sa sinabi ni Yeji.
Gusto ko na ba talaga siya? Gusto na ba kita, Minjeong?
"Alam mo wag mo na ideny halata naman e. Saka kailan mo aaminin sa sarili mo na gusto mo na siya?"
"Hindi ko naman siya gusto..."
"Wag magsalita nang tapos."
"Really."
"Hindi ako naniniwala, Karina."
Inirapan ko nalang siya na siyang ikinatawa niya.
Napatingin ulit ako kay Minjeong.
"Look, si Minju yun diba?" Turo ni Yeji sa isang part ng field. Si Minju nga.
Papalapit siya kay Minjeong. Tinitignan ko lang sila. Naghiyawan naman ang mga kateam ni Minjeong.
May inabot kasi si Minju dito na isang supot.
"Ooops mukhang may hadlang ata."
Tinignan ko si Minjeong pero hindi siya nakangiti dito.
Tinanggap niya ang binigay ni Minju na siyang ikinahiyaw pa ng mga kateam niya. Nakita kong nakangiti na si Minjeong.
"Hindi ako nagseselos."
Nagulat si Yeji "Hoy wala akong sinasabi, sino kausap mo? Nagseselos ka?"
"Hindi."
"Bakit naman ako magseselos? We're just pretending."
"And Minjeong have feelings for you."
"I don't really think so." Tumayo na ko at umalis. Sinamahan nalang ako ni Yeji. Hindi ako napansin ni Minjeong na umalis na dahil busy ata siya makipag usap kay Minju.
Tss. Edi kayo na.
Nakatanggap naman agad ako ng text message galing kay Minjeong.
Where are you?
Nawala ka bigla dito. Umalis ka na ba? Sabay diba tayong uuwi? :(
I replied Masakit lang ulo ko. Sorry diko sinabi. Umuwi na ko.
Ah sige. Uuwi na din ako, patapos na din naman yung laro.
Nagreply ulit ako sakanya You should enjoy your time with your teammates, don't worry about me. Minsan lang naman yan.
Alright then! I'll see you later.
Hindi ba nakakaramdam to? Okay fine.
"Oh bakit hindi mo sinabing nandito ka lang sa canteen?"
"Why?"
"Para alam niya diba?"
"I told her na umuwi na ko-"
"Hi!" bigla mamang sumulpot sa harap namin si Yujin.
"Hi, Yujin." Nginitian ko lang siya.
Kumakain lang kami ni Yeji nang napatingin sakin si Yujin.
"Bakit?"
"May dumi ka sa may gilid ng labi mo" napatawa siya, akmang kukunin na niya ito nang may humawak sa kamay niya.
Minjeong
"Sayang yung pagkain kung hahawakan mo lang, Yujin."
"Ha?"
Nagulat ako sa mga sunod na ginawa ni Minjeong.
Kinuha niya ito sa may gilid ng labi ko gamit ang labi niya.
"That's the proper way, so back off, Yujin."
-----
Wag na kayo mainis kay Karina ><