Unicode
လရောင်လည်းကျောင်းနောက်ကျနေပြီဖြစ်တာကြောင့်အိမ်ပဲပြန်လာခဲ့တယ်၊အိမ်ရောက်တော့အဖိုးကကျောင်းမသွားဖူးလားမေးတော့ဒီနေ့နေသိပ်မကောင်းတာကြောင့်မနက်ဖြန်မှာသွားတော့အဲ့လို့ပြောလိုက်တယ်၊
အဖိုးကလည်းdoctorခေါ်ပေးရမလားမေးတော့လရောင်လည်းခနနေရင်သက်သာသွားမည်ဖြစ်ကြောင်းစိတ်ပူစရာမလိုကြောင်းပြောမှအဖိုးကdoctorကိုမခေါ်ခြင်းပေ၊လရောင်မှာတကယ်တော့ဘာမှမဖြစ်ချေ၊ပျင်း၍သာမသွားတာပင်၊
တကယ်ဘဝမှာကုမ္ပဏီကိုပင်ဦးစီးသူကကျောင်းသွားရမည်လို့စိတ်ပင်မကူးဖူးပေ၊စာပြန်မသင်ချင်ပေ၊အိမ်မှာtvကြည့်လို့၊စားလိုက်၊အဖိုးကိုကပ်ချွဲပြီးမုန့်ဖိုးတောင်းလိုက်နဲ့လရောင်မှာဇိမ်ကျနေသည်
မနက်ဖြန်ရောက်တော့ပျင်းနေသေးသော်လည်းwhiteရဲ့ကျေးဇူးကြောင့်စက်ဘီး၍သွားလိုက်ရသည်၊ကျောင်းရောက်တော့ဇာတ်လိုက်မမြတ်သုတနဲ့တွေ့သည်၊သူ့ကိုဂရုစိုက်မနေတော့ဘဲနောက်ဆုံးခုံမှာပဲဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်၊တခါတလေပြသနာကို ကိုကမရှာဘဲပြသနာကကိုယ့်ကိုလာရှာတတ်တာ မှန်နေသည်၊မြတ်သုတမှာသူဘာသာအေးဆေးမနေဘဲလရောက်ရဲ့ခုံရှေ့မှာဝင်ရပ်ပြီးညီအကိုဇာတ်လမ်းလာကပြနေသည်
"အကိုရေမနေ့ကဘာလို့အဖေနဲ့စကားများနေတာလဲ?အဖေကအကို့ကိုချစ်လို့ဆုံးမတာကိုအကိုကပြန်ခံပြောတော့အဖေကစိတ်တိုပြီးအကို့ကိုအိမ်ပေါ်ကမောင်းချတာပါ၊မနေ့ကအဖေ့ကိုချော့ပြောတော့အဖေကအကို့ကိုပြန်လက်ခံမှာပါ၊အကိုအခုဘယ်မှာနေတာလဲ၊ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ်မိဘအရိပ်ထက်ဘယ်အရာမှပိုမအေးချမ်းပါဘူး၊ပြန်လာခဲ့ပါနော်"
သူ့စကားကြောင့်အတန်းထဲကလူတွေမှာမြတ်သုတကိုနတ်သားလေးလို့တောင်မြင်လာကြသည်၊လရောင်ကိုတော့လူတွေကအဖေကိုပြန်ပြောတဲ့သားမိုက်လို့ပဲမြင်ကြသည်၊အိမ်ပေါ်ကနှင်ချခံရနည်းသေးတယ်ဆိုပြီးတိုးတိုးတမျိုးကျယ်ကျယ်တမျိုးပြောကြသည်၊
မြတ်သုတကတော့အပြင်ဘက်မှာစိုးရိမ်သလိုနဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ဝမ်းသာနေတယ်၊လရောင်လိုဘာမဟုတ်တဲ့ကောင်ကိုလူတွေအပြစ်တင်နေလို့ဝမ်းသာပြီးသူ့ကိုလူတွေကချူးကျူးတာကိုတော့ပျော်ရွှင်နေသည်
"မြတ်သုတ မနေ့ကငါပြောတဲ့စကားကိုမမှတ်မိတော့ဘူးလား ငါအဲ့အိမ်ကိုဘယ်တော့မှမပြန်လာတော့သလို့ဦးမင်းကျော်ကလည်းငါ့အဖေမဟုတ်တော့ဘူး"
လရောင်စကားကြောင့်မိဘကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့သူလိုမြင်လာစေသည်၊လရောင်ကတော့ဂရုမစိုက်ပါ
"မင်း...မင်းဘယ်လိုတောင်ပြောရက်ရတာလဲ၊သူကမင်းကိုသိပ်ချစ်တာကို"
မြတ်သုတမှာလရောင်ကိုမယုံနိုင်တဲ့အကြည်နဲ့လရောင်လူဆိုးကြီးတယောက်လိုကြည့်နေသည်
"ငါ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်တဲ့လား..မင်းသိလားငါ၁၀နှစ်အရွယ်မှာငါ့အဖေဆိုတဲ့သူကရှစ်နှစ်အရွယ်မင်းနဲ့မင်းအမေကိုအိမ်ခေါ်လာတယ်ငါနဲ့ငါ့အမေရဲ့မျက်နှာကိုမထောက်ဘဲနဲ့ငါ့အမေဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာမင်းစဥ်းစားဖူးလား၊ပြီးတော့မင်းအမေကငါ့အဖေကွယ်ရာမှာငါ့အမေကိုအမြဲလှောင်တယ်အဖေကသူ့ကိုမချစ်လို့ဂရုမစိုက်လို့မင်းတို့ကိုအရမ်းချစ်လို့အိမ်ပေါ်ခေါ်လာတယ်ဆိုပြီးငါ့အမေကလည်းမင်းအမေကြောင့်စိတ်ရောကိုပါနာကျင်ပြီးသေရတယ်၊ငါ့အမေသေကတည်းကမင်းအမေကငါ့ကိုအမြဲရိုက်နှက်တယ်ငါ့အဖေဆိုတဲ့သူကသိပေမဲ့မသိချင်ယောင်ဆောင်တယ်ငါ့ကိုဂရုလည်းမစိုက်သလိုသူ့မျက်လုံးထဲမှာငါကအမှိုက်သာသာပဲ၊ထမင်းစားရင်လည်အစေခံတွေနဲ့အမြဲတမ်းစားရတယ်၊အဲ့လိုအိမ်မှာမင်းရောနေမလား"
လရောင်စကားကြောင့်တစ်တန်းလုံးတိတ်သွားသည်၊မြတ်သုတမှာဒီလိုပြောမယ်မထင်ထားတာကြောင့်ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိပေ
"whiteငါ့လက်ကိုအရှိုးရာတွေထင်အောင်လုပ်ပေး"
"point10ပါ"
"အေးရတယ်ဖြတ်လိုက်"
"သူ့အဖေအိမ်ကထွက်သွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက်point50ပါခုpoin10ကိုနုတ်လိုက်တဲ့အတွက်40ပဲကျန်ပါတော့တယ်"
"White မင်းဘာpointမှတ်မှမသတ်မှတ်ရသေးဘူးနော်ခုမှသတိရတာလား"
"အဲ့အချိန်တုန်းupdateတင်ထားလို့မသတ်မှတ်ရသေးတာပါ၊ခနနေမှpointအကြောင်းပြောခုဇာတ်လိုက်ရောင်ဝါဖြတ်မလို့"
"မင်းမဟုတ်တာမပြောနဲ့ငါ့အမေကမင်းကိုသိပ်ဂရုစိုက်တာဘာလို့ဒီလိုစွတ်စွဲရက်ရတာလဲ"
မြတ်သုတစကားကြောင့်လူတွေ တွေဝေသွားစေသည်၊တကယ့်ဇာတ်လိုက်မ ပီသသည်၊သူ့မှာတော့စကားတွေအများပြောမှလူတွေယုံသွားတာ၊မြတ်သုတစကားလေးတခွန်းတည်းနဲ့လူတွေကိုတွေဝေသွားတယ်-ျီးကမ္ဘာကြီး
လရောင်လည်းအင်္ကျီလက်ရည်ကိုပင့်တင်လိုက်တော့အရှိုးရာတွေတွေ့သွားကြသည်
လရောင်မသိတာကသူ့စကားကိုအစမဆုံးကြားပြီးလက်ကအရှိုးရာတွေကိုမြင်သွားပြီးသူ့ရင်ထဲကိုတူနဲ့ထုသလိုနာကျင်မိသည်၊ဘာမှဂရုစိုက်တော့ဂုဏ်ရောင်ကလရောင်ဆီသွားပြီးသူ့ကိုဆွဲကာခေါ်လာမိသည်၊လရောင်မှာလည်းဂုဏ်ရောင်ဆွဲမှုနောက်မှာကြောင်ကြောင်အအလေးနဲ့ပါသွားသည်
လရောင်ခုရောက်နေတာကကျောင်းဆေးခန်းမှာပင်၊လရောင်ကိုဂုဏ်ရောင်ကကျောင်းဆေးခန်းကိုခေါ်လာခြင်းပေ၊ဆရာဝန်ကိုခေါ်ပြီးကုခိုင်းနေသည်၊
ဆရာဝန်ဆေးထည့်ပေးတော့အနာကစပ်လာသည်၊
"Whiteဒဏ်ရာကအပေါ်ယံမှာပဲလေဘာလို့တကယ်နာနေရတာလဲ"
"host ရယ်အပေါ်ယံဆိုမသင်္ကာစရာကောင်းလို့တကယ်လုပ်ပေးလိုက်တာhostကျွန်တော်တို့systemကအဆင့်မြင့်သွားပြီလေhostမိုက်တယ်မလား"
"-ီးကိုမိုက်အသေစပ်တယ်ဟ"
ဂုဏ်ရောင်မှာအနာကြောင့်နာကျင်နေတဲ့ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့မျက်ရည်လေးတွေဝဲပြီးနှာခေါင်းလေးတွေမှာရဲနေသည်၊နာကျင်မှုကြောင်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုက်ထားတာကြောင့်ရဲနေသည်
သူအောက်မှာနာကျင်နေတဲ့ကောင်လေးပုံကိုေတွးကြည့်ပြီးလည်ချောင်းတွေခြောက်သွေ့ပြီးရေဆာသလိုခံစားရသည်၊မျက်လုံးမှာမကောင်းတဲ့အရောင်တချက်လက်သွားပြီးနှုတ်ခမ်းမှာနတ်ဆိုးဆန်ဆန်ပြုံးလိုက်သည်
"host ရယ်ဆဲမနေပါနဲ့တော့pointရပြီပြောမယ်နော်"
"အေး"
"သူ့အဖိုးကိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ထားဖို့point100
သူ့အဖေတိုရဲ့အိမ်ကနေထွက်သွားပြီးဘဝကိုလွှတ်လွှတ်လပ်လပ်ဖြတ်သန်းဖို့point50
သူခံစားရသလို့သူ့အဖေတို့မိသားစုခံစားရဖို့point200ပါ"
လရောင်မှာကိုယ့်အန္တရယ်မသိဘဲpointအကြောင်းသာတွေးမိသည်
Zawgyi
လေရာင္လည္းေက်ာင္းေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္အိမ္ပဲျပန္လာခဲ့တယ္၊အိမ္ေရာက္ေတာ့အဖိုးကေက်ာင္းမသြားဖူးလားေမးေတာ့ဒီေန႕ေနသိပ္မေကာင္းတာေၾကာင့္မနက္ျဖန္မွာသြားေတာ့အဲ့လို႔ေျပာလိုက္တယ္၊
အဖိုးကလည္းdoctorေခၚေပးရမလားေမးေတာ့လေရာင္လည္းခနေနရင္သက္သာသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္ပူစရာမလိုေၾကာင္းေျပာမွအဖိုးကdoctorကိုမေခၚျခင္းေပ၊လေရာင္မွာတကယ္ေတာ့ဘာမွမျဖစ္ေခ်၊ပ်င္း၍သာမသြားတာပင္၊
တကယ္ဘဝမွာကုမၸဏီကိုပင္ဦးစီးသူကေက်ာင္းသြားရမည္လို႔စိတ္ပင္မကူးဖူးေပ၊စာျပန္မသင္ခ်င္ေပ၊အိမ္မွာtvၾကည့္လို႔၊စားလိုက္၊အဖိုးကိုကပ္ခြၽဲၿပီးမုန့္ဖိုးေတာင္းလိုက္နဲ႕လေရာင္မွာဇိမ္က်ေနသည္
မနက္ျဖန္ေရာက္ေတာ့ပ်င္းေနေသးေသာ္လည္းwhiteရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္စက္ဘီး၍သြားလိုက္ရသည္၊ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ဇာတ္လိုက္မျမတ္သုတနဲ႕ေတြ႕သည္၊သူ႕ကိုဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ဘဲေနာက္ဆုံးခုံမွာပဲဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္၊တခါတေလျပသနာကို ကိုကမရွာဘဲျပသနာကကိုယ့္ကိုလာရွာတတ္တာ မွန္ေနသည္၊ျမတ္သုတမွာသူဘာသာေအးေဆးမေနဘဲလေရာက္ရဲ႕ခုံေရွ႕မွာဝင္ရပ္ၿပီးညီအကိုဇာတ္လမ္းလာကျပေနသည္
"အကိုေရမေန႕ကဘာလို႔အေဖနဲ႕စကားမ်ားေနတာလဲ?အေဖကအကို႔ကိုခ်စ္လို႔ဆုံးမတာကိုအကိုကျပန္ခံေျပာေတာ့အေဖကစိတ္တိုၿပီးအကို႔ကိုအိမ္ေပၚကေမာင္းခ်တာပါ၊မေန႕ကအေဖ့ကိုေခ်ာ့ေျပာေတာ့အေဖကအကို႔ကိုျပန္လက္ခံမွာပါ၊အကိုအခုဘယ္မွာေနတာလဲ၊ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္မိဘအရိပ္ထက္ဘယ္အရာမွပိုမေအးခ်မ္းပါဘူး၊ျပန္လာခဲ့ပါေနာ္"
သူ႕စကားေၾကာင့္အတန္းထဲကလူေတြမွာျမတ္သုတကိုနတ္သားေလးလို႔ေတာင္ျမင္လာၾကသည္၊လေရာင္ကိုေတာ့လူေတြကအေဖကိုျပန္ေျပာတဲ့သားမိုက္လို႔ပဲျမင္ၾကသည္၊အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်ခံရနည္းေသးတယ္ဆိုၿပီးတိုးတိုးတမ်ိဳးက်ယ္က်ယ္တမ်ိဳးေျပာၾကသည္၊
ျမတ္သုတကေတာ့အျပင္ဘက္မွာစိုးရိမ္သလိုနဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ဝမ္းသာေနတယ္၊လေရာင္လိုဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္ကိုလူေတြအျပစ္တင္ေနလို႔ဝမ္းသာၿပီးသူ႕ကိုလူေတြကခ်ဴးက်ဴးတာကိုေတာ့ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္
"ျမတ္သုတ မေန႕ကငါေျပာတဲ့စကားကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား ငါအဲ့အိမ္ကိုဘယ္ေတာ့မွမျပန္လာေတာ့သလို႔ဦးမင္းေက်ာ္ကလည္းငါ့အေဖမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
လေရာင္စကားေၾကာင့္မိဘေက်းဇူးမသိတတ္တဲ့သူလိုျမင္လာေစသည္၊လေရာင္ကေတာ့ဂ႐ုမစိုက္ပါ
"မင္း...မင္းဘယ္လိုေတာင္ေျပာရက္ရတာလဲ၊သူကမင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာကို"
ျမတ္သုတမွာလေရာင္ကိုမယုံနိုင္တဲ့အၾကည္နဲ႕လေရာင္လူဆိုးႀကီးတေယာက္လိုၾကည့္ေနသည္
"ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့လား..မင္းသိလားငါ၁၀ႏွစ္အ႐ြယ္မွာငါ့အေဖဆိုတဲ့သူကရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္မင္းနဲ႕မင္းအေမကိုအိမ္ေခၚလာတယ္ငါနဲ႕ငါ့အေမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ဘဲနဲ႕ငါ့အေမဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာမင္းစဥ္းစားဖူးလား၊ၿပီးေတာ့မင္းအေမကငါ့အေဖကြယ္ရာမွာငါ့အေမကိုအၿမဲေလွာင္တယ္အေဖကသူ႕ကိုမခ်စ္လို႔ဂ႐ုမစိုက္လို႔မင္းတို႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔အိမ္ေပၚေခၚလာတယ္ဆိုၿပီးငါ့အေမကလည္းမင္းအေမေၾကာင့္စိတ္ေရာကိုပါနာက်င္ၿပီးေသရတယ္၊ငါ့အေမေသကတည္းကမင္းအေမကငါ့ကိုအၿမဲရိုက္ႏွက္တယ္ငါ့အေဖဆိုတဲ့သူကသိေပမဲ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ငါ့ကိုဂ႐ုလည္းမစိုက္သလိုသူ႕မ်က္လုံးထဲမွာငါကအမွိုက္သာသာပဲ၊ထမင္းစားရင္လည္အေစခံေတြနဲ႕အၿမဲတမ္းစားရတယ္၊အဲ့လိုအိမ္မွာမင္းေရာေနမလား"
လေရာင္စကားေၾကာင့္တစ္တန္းလုံးတိတ္သြားသည္၊ျမတ္သုတမွာဒီလိုေျပာမယ္မထင္ထားတာေၾကာင့္ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိေပ
"whiteငါ့လက္ကိုအရွိုးရာေတြထင္ေအာင္လုပ္ေပး"
"point10ပါ"
"ေအးရတယ္ျဖတ္လိုက္"
"သူ႕အေဖအိမ္ကထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္point50ပါခုpoin10ကိုႏုတ္လိုက္တဲ့အတြက္40ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္"
"White မင္းဘာpointမွတ္မွမသတ္မွတ္ရေသးဘူးေနာ္ခုမွသတိရတာလား"
"အဲ့အခ်ိန္တုန္းupdateတင္ထားလို႔မသတ္မွတ္ရေသးတာပါ၊ခနေနမွpointအေၾကာင္းေျပာခုဇာတ္လိုက္ေရာင္ဝါျဖတ္မလို႔"
"မင္းမဟုတ္တာမေျပာနဲ႕ငါ့အေမကမင္းကိုသိပ္ဂ႐ုစိုက္တာဘာလို႔ဒီလိုစြတ္စြဲရက္ရတာလဲ"
ျမတ္သုတစကားေၾကာင့္လူေတြ ေတြေဝသြားေစသည္၊တကယ့္ဇာတ္လိုက္မ ပီသသည္၊သူ႕မွာေတာ့စကားေတြအမ်ားေျပာမွလူေတြယုံသြားတာ၊ျမတ္သုတစကားေလးတခြန္းတည္းနဲ႕လူေတြကိုေတြေဝသြားတယ္-်ီးကမၻာႀကီး
လေရာင္လည္းအကၤ်ီလက္ရည္ကိုပင့္တင္လိုက္ေတာ့အရွိုးရာေတြေတြ႕သြားၾကသည္
လေရာင္မသိတာကသူ႕စကားကိုအစမဆုံးၾကားၿပီးလက္ကအရွိုးရာေတြကိုျမင္သြားၿပီးသူ႕ရင္ထဲကိုတူနဲ႕ထုသလိုနာက်င္မိသည္၊ဘာမွဂ႐ုစိုက္ေတာ့ဂုဏ္ေရာင္ကလေရာင္ဆီသြားၿပီးသူ႕ကိုဆြဲကာေခၚလာမိသည္၊လေရာင္မွာလည္းဂုဏ္ေရာင္ဆြဲမႈေနာက္မွာေၾကာင္ေၾကာင္အအေလးနဲ႕ပါသြားသည္
လေရာင္ခုေရာက္ေနတာကေက်ာင္းေဆးခန္းမွာပင္၊လေရာင္ကိုဂုဏ္ေရာင္ကေက်ာင္းေဆးခန္းကိုေခၚလာျခင္းေပ၊ဆရာဝန္ကိုေခၚၿပီးကုခိုင္းေနသည္၊
ဆရာဝန္ေဆးထည့္ေပးေတာ့အနာကစပ္လာသည္၊
"Whiteဒဏ္ရာကအေပၚယံမွာပဲေလဘာလို႔တကယ္နာေနရတာလဲ"
"host ရယ္အေပၚယံဆိုမသကၤာစရာေကာင္းလို႔တကယ္လုပ္ေပးလိုက္တာhostကြၽန္ေတာ္တို႔systemကအဆင့္ျမင့္သြားၿပီေလhostမိုက္တယ္မလား"
"-ီးကိုမိုက္အေသစပ္တယ္ဟ"
ဂုဏ္ေရာင္မွာအနာေၾကာင့္နာက်င္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ေလးေတြဝဲၿပီးႏွာေခါင္းေလးေတြမွာရဲေနသည္၊နာက်င္မႈေၾကာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုက္ထားတာေၾကာင့္ရဲေနသည္
သူေအာက္မွာနာက်င္ေနတဲ့ေကာင္ေလးပုံကိုေတြးၾကည့္ၿပီးလည္ေခ်ာင္းေတြေျခာက္ေသြ႕ၿပီးေရဆာသလိုခံစားရသည္၊မ်က္လုံးမွာမေကာင္းတဲ့အေရာင္တခ်က္လက္သြားၿပီးႏႈတ္ခမ္းမွာနတ္ဆိုးဆန္ဆန္ၿပဳံးလိုက္သည္
"host ရယ္ဆဲမေနပါနဲ႕ေတာ့pointရၿပီေျပာမယ္ေနာ္"
"ေအး"
"သူ႕အဖိုးကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ထားဖို႔point100
သူ႕အေဖတိုရဲ႕အိမ္ကေနထြက္သြားၿပီးဘဝကိုလႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ျဖတ္သန္းဖို႔point50
သူခံစားရသလို႔သူ႕အေဖတို႔မိသားစုခံစားရဖို႔point200ပါ"
လေရာင္မွာကိုယ့္အႏၱရယ္မသိဘဲpointအေၾကာင္းသာေတြးမိသည္