Karina's POV
"Good morning!" Bati sakin ni Minjeong pagkadilat ko ng mga mata ko. Napangiti naman ako.
"Are you watching me?"
"Hmmm sort of. Come on, walang pasok. Gusto mo lumabas?" Tanong niya.
"Oh wala naman palang pasok e bakit mo ko ginising? Ang sarap pa ng tulog ko." She chuckled
"Wala, nambuburaot lang. Bumangon ka na."
"Minjeong, isa. Let me sleep pa."
"Wag na"
"Dalawa."
She sighed and smiled "Sige na nga. Sleep ka na muna pero gisingin din kita mamaya." Ngumiti naman ako sakanya at papikit na sana nang halikan niya ako sa noo.
"Minjeong..."
"Oo, alam kong walang pag asa. Pero hayaan mo na muna ako. Sleep na."
Hindi ko na nakita ang reaksyon ni Minjeong nang tumalikod na siya at lumabas ng kwarto.
Sorry.
Hindi ko alam kung kaya ba kitang mahalin o gustuhin. Naguguluhan lang ako. Kaya mas mabuting huwag na siyang umasa sakin. In the end, sisisihin rin naman ako once makasakit ako. I don't want that to happen. Selfish na kung selfish.
Pero...
Hindi na ko makatulog ulit. Wala naman palang pasok pero ang aga manggising ni Minjeong. Bababa nalang ako para kumain ng almusal.
Pagbaba ko ay dumiretso muna ako sa salas. Nakita ko si Minjeong na nagpophone. Nang may tumawag sakanya na sinagot naman niya agad.
Nilapitan ko siya at halata namang nagulat siya pero ngumiti din naman. "I thought tutulog ka pa? Anong nangyare?" Napatawa naman siya
"Umepal ka kasi, hindi na ko makatulog."
"Kain na tayo?"
"Hindi ka pa ba kumakain?"
"I'm waiting for you."
————
"Yeji and Ryujin will come daw pala. Is it okay?" tanong ko kay Minjeong.
"Oo naman. Welcome na welcome naman sila. Anytime."
"I thought hindi kayo close." Ngumiti siya. Pwede ba Minjeong? Ang ganda mo ngumiti. Wait, what am I thinking?
"Karina, bakit ka nakatulala?" Napabalik naman ako sa reyalidad nang tawagin niya ako.
"Wala."
"Cute ba ko?"
"Kapal mo naman"
"Nahiya ka pang sabihin."
"Excuse me, ikaw nga tong mahiyain."
"Hindi ah"
"Sige nga picturan kita."
"Sige"
"Wow, ganda ng tingin."
"Maganda kasi yung nasa harapan ko." I acted na kunwari hindi ko nadinig. She looks disappointed but not in a bad way.
"Ikaw din, kuhanan kita ng picture."
"Ganda, halatang hindi mapapasakin."
Minjeong, naririnig ko.
"Maam, excuse me po. Pinapatawag po kayo ni Sir." nagulat kami nang sumulpot ang isa sa mga maid nila Minjeong. She looks anxious and nervous at the same time.
"Bakit daw, manang?"
Hindi ito sumagot kaya agad kaming nagpunta ni Minjeong sa office ng papa niya.
Pagkabukas ng pinto ay bumungad sila Papa at si ate na kasama si Minju.
"Pa? Ate?"
"Karina, anak." Lumapit sakin si papa at yumakap. Ganun na din ang ginawa ni ate.
"Anong meron? Bakit nandito ka, Minju?" Tanong ni Minjeong.
Tumayo naman ang ama nito "Minjeong, she's going to be your fiance. She's their youngest daughter." nagulat naman ako sa sinabi ng ama ni Minjeong.
"Pa? Anong ibig niyang sabihin?"
"Hindi pa ba malinaw? Obviously, anak ako. At ikaw? You're adopted." singit ni Minju sa usapan.
"Minju!" pagsaway ni Ate.
"Ate?"
"Karina..."
"Anong ibig sabihin nito?" Minjeong steps in.
"Sorry anak"
"Ano?"
"You have no other choice but to marry her."
"Dad!"
"No buts. I think Karina wouldn't mind naman, right anak?" He looked at me and smiled.
Hindi ako makasagot, hindi nagsisink in sakin ang mga nangyayari.
"Ayoko!"
"Minjeong, ang nakalagay sa agreement namin ay yung bunso ang magpapakasal. Hindi tunay na anak si Karina!"
"Hindi ako papayag."
"Huwag mo kong suwayin, Minjeong!"
Nagtatalo na sila pero hindi pa rin ako makagalaw sa pwesto ko. Ayokong magsalita. Ayokong madinig ang sasabihin nila. Ayoko na. Please.
"Karina?"
"Karina!"
"Karina!" Nagising ako nang tapikon ako ni Minjeong.
"Ayos ka lang? Binabangungot ka."
Halata sa mukha niya ang pag aalala. Hindi ko matandaan ang mga nangyari. Paano ako nakatulog?
"Anong nangyari?" tanong ko
"Nadatnan nalang kitang natutulog sa sofa. Kaya hindi na kita ginising. Ang sabi ko kasi hintayin mo ako sa labas ng office ni papa pero di ko sinabing tulugan mo ko." She chuckled. Napaluha naman ako at napayakap sakanya.
"What's wrong? May masakit ba sayo? Bakit ka umiiyak?"
"Min... natatakot ako, natakot ako."
"Saan? Hey look, you don't have to be scared. Nandito lang naman ako." This time, I cried
"Hey..."
"Please. Ayokong mabuhay sa mundong puno ng kasinungalingan." Halatang nagtataka siya sa mga sinabi ko kaya kwinento ko ang mga nangyari sa panaginip ko.
What I like about Minjeong is that she listen well kapag nagsasabi ka talaga. She will comfort you. She will understand you even if you're feeling scared.
Niyakap niya ako nang mahigpit "Hindi kita iiwan, Karina. I don't care if wala kang feelings sakin but look I'll be always here for you."
————
"Okay guys, we're planning na mag outing bukas." Sabi ni Yeji. Kararating lang nila ni Ryujin pero yan agad ang bumungad samin.
"Bukas agad?"
"Oo, Minjeong. Para biglaan, right?"
I chuckled "Alam mo na ba kung saan tayo magswimming?" Tanong ko
Napatawa naman siya "Actually, hindi."
"Sakto. My friends are planning to have an outing din. Magsama sama nalang tayo." suggestion ni Minjeong.
Sumang ayon nalang din kaming apat at tinawagan naman ni Minjeong ang mga kaibigan niya.
"They're all in. Kahit daw bukas agad." Masayang sabi ni Minjeong.
I'm still anxious over Yujin. I don't know but something feels odd.
Umuwi na din sila Yeji at Ryujin. We also teased them but they still denied it kahit halata naman sila.
"Anong damit ang dadalhin mo?" biglang tanong sakin ni Minjeong habang inaayos ang gagamitin ko.
"You don't have to, Minjeong. Ako na dyan."
"Hayaan mo na, humiga ka na dyan."
"Ang tamad ko naman?"
"Let me."
"Okay... Mag shorts lang ako bukas and tshirt."
"That's it?"
"Yup. Why?"
"Nothing." She chuckled. Favorite ba nitong tumawa lagi?
"Use this." turo ni Minjeong sa isang jacket.
"Min, mainit tapos pagsusuotin mo ko ng jacket?"
"Min?"
"Uhh sorry, I find it cute to call you that."
"Then, call me that. I don't mind. I love it."
Napatawa naman ako "Wag ka masyadong kiligin dyan."
"Hindi ah!"
"If you say so..."
"So... Will you use it?"
"Oo na!"
"Wag mo kong sigawan" napatawa siya.
"Let's sleep na, maaga pa tayo bukas "
"Maaga pa para matulog."
"Isa."
"Karina"
"Dalawa."
"Ito na, ito na." tumabi na siya at humarap sakin.
"Goodnight?"
"Tanong ba yan?"
"Well, yeah?"
"Goodnight, Min."
"Have a good night, Karina."
Napapikit na ko dahil inaantok na din ako
"Karina?"
"Hmm?"
"Ang ganda ng buwan, no?"
——————
Ngayon lang ulit nakapag update. Bawi ako this week.
Thank you so much sa mga nagbabasa 🥺❤️